1. 10 de xaneiro de 2016
Bautismo do Señor (C)
Lucas 3, 15-16. 21.22
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Contribúe a reavivar o Espírito de Xesús. Pásao.
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Contribúe a reavivar o Espírito de Xesús. Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Babe-Beatles-eesterdae
Present: B.Areskurrinaga HC;
Euskaraz: D. Amundarain
2. “Espiritualidadee" é unha palabra
desafortunhada. Para moitos só pode significar
algo inútil, afastado da vida real.
Para que pode servir?
O que interesa é o concreto e práctico,
o material, non o espiritual.
3. Con todo, o "espírito" dunha persoa é algo valorado na
sociedade moderna, pois indica o máis fondo e decisivo da
súa vida: a paixón que a anima, a súa inspiración última,
o que contaxia aos demais, o que esa persoa vai poñendo
no mundo.
4. O espírito alenta os nosos proxectos e compromisos, configura o
noso horizonte de valores e a nosa esperanza.
Segundo sexa o noso espírito, así será a nosa espiritualidade.
e así será tamén a nosa relixión e a nosa vida enteira.
5. Os textos que nos deixaron os primeiros cristiáns amósannos
que viviron a súa fe en Xesucristo como un forte
"movemento espiritual".
Séntense habitados polo espírito de Xesús.
6. Só é cristián quen foi bautizado con ese espírito.
«O que non ten o espírito de Cristo non lle pertence».
Animados por ese espírito, víveno todo de maneira nova.
7. O primeiro que cambia radicalmente é a súa experiencia de
Deus. Non viven xa con «espírito de escravos», angustiados
polo medo a Deus, senón con «espírito de fillos » que se senten
amados de maneira incondicional e sen límites por un Pai.
8. O espírito de Xesús fainos gritar no fondo do seu corazón:
Abbá, Pai! Esta experiencia é o primeiro que todos deberían
encontrar nas comunidades de Xesús.
9. Cambia tamén a súa maneira de
vivir a relixión.
Xa non se senten «prisioneiros da lei », as normas e os
preceptos, senón liberados polo amor.
10. Agora coñecen o que é vivir con
«un espírito novo »,
escoitando a chamada do amor e non
con «a letra vella», ocupados en
cumprir obrigacións relixiosas.
Este é o clima que entre todos temos
que coidar e promover nas
comunidades cristiás, se queremos
vivir como Xesús.
11. Descobren tamén o verdadeiro contido do culto a Deus. O
que agrada ao Pai non son os ritos baleiros de amor, senón
que vivamos «en espírito e en verdade ».
Esa vida vivida co espírito de Xesús e a verdade do seu
evanxeo é para os cristiáns o seu auténtico «culto espiritual”.
12. Non temos que esquecer o que Paulo
de Tarso dicía ás súas comunidades:
«Non apaguedes o espírito».
Unha igrexa apagada, baleira do espírito de
Cristo, non pode vivir nin comunicar a súa
verdadeira Novidade.
Non pode saborear ni contaxiar a súa Boa Nova.
13.
14. NOVA ESPIRITUALIDADE
“Espiritualidade" é unha palabra desafortunhada. Para moitos só pode significar algo inútil, afastado da vida real. Para
que pode servir? O que interesa é o concreto e práctico, o material, non o espiritual.
Con todo, o "espírito" dunha persoa é algo valorado na sociedade moderna, pois indica o máis fondo e decisivo
da súa vida: a paixón que a anima, a súa inspiración última, o que contaxia aos demais, o que esa persoa vai poñendo no
mundo.
O espírito alenta os nosos proxectos e compromisos, configura o noso horizonte de valores e a nosa esperanza.
Segundo sexa o noso espírito, así será a nosa espiritualidade. E así será tamén a nosa relixión e a nosa vida enteira.
Os textos que nos deixaron os primeiros cristiáns amósannos que viviron a súa fe en Xesucristo como un forte
"movemento espiritual". Séntense habitados polo espírito de Xesús. Só é cristián quen foi bautizado con ese espírito. «O que
non ten o espírito de Cristo non lle pertence». Animados por ese espírito, víveno todo de maneira nova.
O primeiro que cambia radicalmente é a súa experiencia de Deus. Non viven xa con «espírito de escravos»,
angustiados polo medo a Deus, senón con «espírito de fillos » que se senten amados de maneira incondicional e sen límites
por un Pai. O espírito de Xesús fainos gritar no fondo do seu corazón: Abbá, Pai! Esta experiencia é o primeiro que todos
deberían encontrar nas comunidades de Xesús.
Cambia tamén a súa maneira de vivir a relixión. Xa non se senten «prisioneiros da lei», as normas e os
preceptos, senón liberados polo amor. Agora coñecen o que é vivir con «un espírito novo », escoitando a chamada do amor e
non con «a letra vella», ocupados en cumprir obrigacións relixiosas. Este é o clima que entre todos temos que coidar e
promover nas comunidades cristiás, se queremos vivir como Xesús.
Descobren tamén o verdadeiro contido do culto a Deus. O que agrada ao Pai non son os ritos
baleiros de amor, senón que vivamos «en espírito e en verdade ». Esa vida vivida co espírito de Xesús e a
verdade do seu evanxeo é para os cristiáns o seu auténtico «culto espiritual».
Non temos que esquecer o que Paulo de Tarso dicía ás súas comunidades: «Non apaguedes o
espírito». Unha igrexa apagada, baleira do espírito de Cristo, non pode vivir nin comunicar a súa
verdadeira Novidade. Non pode saborear nin contaxiar a súa Boa Nova. Coidar a espiritualidade cristiá é
reavivar a nosa relixión.
José Antonio Pagola
