1. Presentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. AmundarainEuskaraz: D. Amundarain
Música: Mendelssohn. Concierto para violín. AndanteMúsica: Mendelssohn. Concierto para violín. Andante
28 de febreiro de 201628 de febreiro de 2016
3º Coresma – C3º Coresma – C
(Lucas 13,1-9)(Lucas 13,1-9)
José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola
Onde estamos
nós
?
2. Uns descoñecidos comunícanlle a Xesús a
noticia da horrible matanza duns galileos
no recinto sagrado do templo. O autor foi,
unha vez máis, Pilato.
3. O que máis os horroriza é que o sangueO que máis os horroriza é que o sangue
daqueles homes se teña mesturado codaqueles homes se teña mesturado co
sangue dos animais que estabansangue dos animais que estaban
ofrecendo a Deus.ofrecendo a Deus.
4. Non sabemos por que acoden a Xesús.
Desexan que se solidarice coas vítimas?
Queren que lles explique que horrendo pecado
puideron cometer para merecer unha morte
tan ignominiosa?
E se non pecaron, por que Deus permitiu
aquela morte sacrílega no seu propio templo?
5. Xesús respondeXesús responde
recordando outrorecordando outro
acontecementoacontecemento
dramático ocorridodramático ocorrido
en Xerusalén: aen Xerusalén: a
morte de dezaoitomorte de dezaoito
persoas esmagadaspersoas esmagadas
pola caída dunpola caída dun
torreón da murallatorreón da muralla
próxima á piscina depróxima á piscina de
Siloé.Siloé.
6. Pois ben, de ambos sucesos fai Xesús aPois ben, de ambos sucesos fai Xesús a
mesma afirmación: as vítimas non eran máismesma afirmación: as vítimas non eran máis
pecadores que os demais.pecadores que os demais.
E termina a súa intervención coa mesmaE termina a súa intervención coa mesma
advertencia:advertencia:
«se non vos convertedes, todos«se non vos convertedes, todos
pereceredes».pereceredes».
7. A resposta de XesúsA resposta de Xesús
fai pensar.fai pensar.
Antes que nada, rexeita aAntes que nada, rexeita a
crenza tradicional de quecrenza tradicional de que
as desgrazas son unas desgrazas son un
castigo de Deus.castigo de Deus.
Xesús non pensa nunXesús non pensa nun
Deus “xusticeiro" que vaiDeus “xusticeiro" que vai
castigando os seus filloscastigando os seus fillos
e fillas repartindo aquí oue fillas repartindo aquí ou
acolá enfermidades,acolá enfermidades,
accidentes ou desgrazas,accidentes ou desgrazas,
como resposta aos seuscomo resposta aos seus
pecados.pecados.
8. Despois, cambia a perspectiva da formulación.Despois, cambia a perspectiva da formulación.
Non se detén en elucubracións teóricas sobre aNon se detén en elucubracións teóricas sobre a
orixe última das desgrazas, falando da culpa dasorixe última das desgrazas, falando da culpa das
vítimas ou da vontade de Deus.vítimas ou da vontade de Deus.
9. Volve a súa mirada cara aos presentes eVolve a súa mirada cara aos presentes e
enfróntaos consigo mesmos: han deenfróntaos consigo mesmos: han de
escoitar nestes acontecementos aescoitar nestes acontecementos a
chamada de Deus á conversión e aochamada de Deus á conversión e ao
cambio de vida.cambio de vida.
10. Aínda vivimos estremecidos polo tráxicoAínda vivimos estremecidos polo tráxico
terremoto de Haití.terremoto de Haití.
Como ler esta traxedia desde a actitudeComo ler esta traxedia desde a actitude
de Xesús?de Xesús?
Certamente, o primeiro non éCertamente, o primeiro non é
preguntarnos onde está Deus, senónpreguntarnos onde está Deus, senón
onde estamos nós.onde estamos nós.
11. A pregunta queA pregunta que
pode encamiñarnospode encamiñarnos
cara a unhacara a unha
conversión non éconversión non é
«por que permite«por que permite
Deus esta horribleDeus esta horrible
desgraza?», senóndesgraza?», senón
«como consentimos«como consentimos
nós que tantosnós que tantos
seres humanosseres humanos
vivan na miseria,vivan na miseria,
tan indefensos antetan indefensos ante
a forza daa forza da
natureza?».natureza?».
12. Ao Deus crucificado non oAo Deus crucificado non o
encontraremos pedíndolleencontraremos pedíndolle
contas a unha divindadecontas a unha divindade
afastada, senónafastada, senón
identificándonos coasidentificándonos coas
vítimas.vítimas.
Non o descubriremosNon o descubriremos
protestando da súaprotestando da súa
indiferenza ou negando aindiferenza ou negando a
súa existencia, senónsúa existencia, senón
colaborando de mil formascolaborando de mil formas
por mitigar a dor en Haití epor mitigar a dor en Haití e
no mundo enteiro.no mundo enteiro.
13. Entón, tal vez, intuiremos entre luces e
sombras que Deus está nas vítimas,
defendendo as súa dignidade eterna, e nos
que loitan contra o mal, alentando o seu
combate.
14. ONDE ESTAMOS NÓS?
Uns descoñecidos comunícanlle a Xesús a noticia da horrible matanza duns galileos no
recinto sagrado do templo. O autor foi, unha vez máis, Pilato. O que máis os horroriza é que o sangue
daqueles homes se teña mesturado co sangue dos animais que estaban ofrecendo a Deus.
Non sabemos por que acoden a Xesús. Desexan que se solidarice coas vítimas? Queren
que lles explique que horrendo pecado puideron cometer para merecer unha morte tan ignominiosa?
e se non pecaron, por que Deus permitiu aquela morte sacrílega no seu propio templo?
Xesús responde recordando outro acontecemento dramático ocorrido en Xerusalén: a
morte de dezaoito persoas esmagadas pola caída dun torreón da muralla próximo á piscina de Siloé.
Pois ben, de ambos sucesos fai Xesús a mesma afirmación: as vítimas non eran máis pecadores que
os demais. E termina a súa intervención coa mesma advertencia: «se non vos convertedes, todos
pereceredes».
A resposta de Xesús fai pensar. Antes que nada, rexeita a crenza tradicional de que as
desgrazas son un castigo de Deus. Xesús non pensa nun Deus “xusticeiro" que vai castigando os
seus fillos e fillas repartindo aquí ou acolá enfermidades, accidentes ou desgrazas, como resposta
aos seus pecados.
Despois, cambia a perspectiva da formulación. Non se detén en elucubracións teóricas
sobre a orixe última das desgrazas, falando da culpa das vítimas ou da vontade de Deus. Volve a
súa mirada cara aos presentes e enfróntaos consigo mesmos: han de escoitar nestes
acontecementos a chamada de Deus á conversión e ao cambio de vida.
Aínda vivimos estremecidos polo tráxico terremoto de Haití. Como ler esta traxedia desde
a actitude de Xesús? Certamente, o primeiro non é preguntarnos onde está Deus, senón onde
estamos nós. A pregunta que pode encamiñarnos cara a unha conversión non é «por que permite
Deus esta horrible desgraza?», senón «como consentimos nós que tantos seres humanos vivan na
miseria, tan indefensos ante a forza da natureza?».
Ao Deus crucificado non o encontraremos pedíndolle contas a unha divindade afastada,
senón identificándonos coas vítimas. Non o descubriremos protestando da súa indiferenza ou
negando a súa existencia, senón colaborando de mil formas por mitigar a dor en Haití e no mundo
enteiro. Entón, tal vez, intuiremos entre luces e sombras que Deus está nas vítimas, defendendo a
su dignidade eterna, e nos que loitan contra o mal, alentando o seu combate.
José Antonio Pagola
