1. Leuven, 26 januari 2013
Aan de deelnemers van de CD&V-nieuwjaarsreceptie
‘Beste wensen en veel voorspoed’, het zijn de nieuwjaarswensen die standaard
worden uitgewisseld. Welvaart, welzijn en geluk zijn bijzonder ongelijk en zeer
onrechtvaardig verdeeld. Dat betekent dat uitgerekend inzake die verdeling een portie
‘beste wensen’ niet zal volstaan. Een beleid dat die hardnekkige ongelijkheden wegwerkt,
is wat echt nodig is.
“Het zijn harde tijden”, luidt het. Een algemene stelling die grote verschillen in hardheid
maskeert. Want onze vaststelling is dat die ‘harde tijden’ vooral gelden voor diegenen
die het bij een niet bijgestuurde verdeling van welvaart en geluk inderdaad hard te
verduren krijgen. En toch wordt die ‘harde tijden’-redenering als een alibi misbruikt om
zogenaamd iedereen zijn of haar steentje te laten bijdragen.
Dat gebeurt op Europees niveau, waar een rabiate begrotingsdiscipline elk sociaal beleid
onmogelijk maakt omdat alles wordt gefocust op de competitiviteit. Een codewoord om
verworven sociale rechten af te bouwen en de moordende concurrentie op kap van
de zwaksten, of het nu lidstaten of burgers zijn, uit te vechten.
Dat gebeurt ook op federaal en Vlaams niveau, waar de CD&V toch mee het beleid
voert en dus mee keuzes maakt die weinig of geen herverdeling opleveren.
Integendeel, laten we enkele programmapunten van de CD&V aan de realiteit toetsen.
“Welvaart creëren en welvaart verdelen gaan hand in hand”
Zo staat het in het CD&V-programma, een mooi principe waar we mee instemmen.
Alleen, in het gevoerde beleid blijft daar weinig van overeind. Er wordt niet eerlijk gedeeld.
Voor werknemers geldt een loonblokkering voor de komende twee jaar.
En de regering wil een nieuwe wet maken die tot 2018 de loonnormering nog zal versterken,
totdat de loonkostenhandicap is weggewerkt. Over een gelijkaardige of gelijkwaardige
inspanning van de andere inkomensgroepen hebben we nog niets gehoord. Zij zullen zoals
dat sinds 1996 gebeurt, ook nu weer de dans ontspringen.
Een permanente loonmatiging vermindert in heel Europa de koopkracht van de werkende
bevolking. Die politiek vergroot de ongelijkheid en verscherpt de economische recessie.
“Pensioenzekerheid voor iedereen, want één op vijf gepensioneerden leeft
onder de armoedegrens”
Om niet in de armoede verzeild te geraken moet in de eerste plaats het wettelijk
pensioen (de eerste pensioenpijler) worden versterkt, lezen we in het CD&V-programma.
Een juist standpunt, maar de praktijk is anders. Van fundamentele verhogingen van
de pensioenen is weinig te merken. De aandacht gaat hoe langer hoe meer naar
het stimuleren van de tweede pijler.
De huidige regering heeft overigens beslist dat er meer of onbegrensd mag worden
bijverdiend om het pensioen aan te vullen. Is dit een keuze om de pensioenen te verbeteren?
En is dit de keuze om ‘meer mensen’ aan het werk te krijgen?
De regering plant een besparing van 12 miljoen euro in 2013 en 24 miljoen euro in 2014 op
de Inkomensgarantie voor Ouderen. Is dit armoedebestrijding en het beter verdelen van
de welvaart waarvoor de CD&V staat?
“De CD&V wil werkzekerheid bieden aan bedrijven door de continuïteit van
maatregelen, zoals de notionele intrestaftrek”
Verder in het CD&V-programma lezen we dat structurele steun via de fiscaliteit de groei van
bedrijven en van de tewerkstelling zal bevorderen. Niets, maar dan ook niets is er daarvan te merken.
Integendeel, er is een beperkte aanpassing van het systeem van de notionele intrest beslist en
enige link met de tewerkstelling wordt er niet gelegd. De notionele intrestaftrek is een jaarlijks
cadeau aan de bedrijven van 5 miljard euro zonder dat er één job moet tegenover staan.
Bedrijven kunnen winst maken, geen belastingen betalen en tewerkstelling afbouwen.
Een vernietigende combinatie. En een patronaal paradijs!

2. “De sociale Maribel verder versterken om extra tewerkstelling te creëren
in de non-profit”
De non-profit is inderdaad de enige sector waar elke euro lastenverlaging daadwerkelijk is
omgezet in bijkomende banen. Banen die er hoognodig zijn als gevolg van de toenemende
vraag naar zorg. Maar wat zijn nu de plannen? Bovenop de tien miljard euro lastenverlaging
die de bedrijven al elk jaar krijgen zou er nog 370 miljoen euro bovenop komen, maar…
alleen voor de profitsector waar het geld in de zakken van de aandeelhouders verdwijnt.
Meer personeel voor zorg en welzijn? Sorry, de aandeelhouders gaan voor.
“Een volgehouden strijd tegen de fiscale en sociale fraude is een kwestie
van rechtvaardigheid”
Een formulering uit het programma van de CD&V die dode letter blijft wat de fiscale
fraude betreft. Er wordt immers, al voor de derde keer, een fiscale amnestie mogelijk gemaakt.
Wie fraudeerde wordt beloond met een lager tarief en een juridische onschendbaarheid.
Zo wordt fiscale fraude niet bestraft, maar beloond.
“CD&V wil het degressieve karakter van de werkloosheidsuitkeringen nog
versterken”
De tewerkstellingsmaatregelen voor werklozen van de huidige regering, voluit gesteund
door CD&V, zijn ongemeen hard. Vanaf 1 november 2012 werd een degressief systeem
van werkloosheidsuitkeringen ingevoerd. Nu al staat vast dat eind 2013 deze maatregel
de toegenomen armoedecijfers nog zal doen stijgen. Het zijn inderdaad harde tijden…
voor werklozen.
Maar niet alleen de degressieve verlaging van werkloosheidsuitkeringen werd al uitgevoerd.
Ook de anciënniteitstoeslag voor werklozen beneden de 50 jaar werd afgeschaft.
En in de begroting 2013 staat een besparing van 50 miljoen op de inkomsten van mensen
die tijdelijk werkloos zijn.
Echt een eerlijke aanpak van de crisis! Door de werklozen hard aan te pakken worden
geen banen gecreëerd maar armoede.
“Een vermogensbelasting is niet voor deze legislatuur. Die deur is dicht”,
zei minister van Financiën, Steven Vanackere op De Zevende Dag
Niet de werknemers – arbeiders, bedienden, kaderleden, ambtenaren – zijn de schuld van
de crisis. Waarom dan steeds met nieuwe maatregelen komen die juist deze inkomens treffen?
Om een vermogensbelasting in te voeren doet CD&V de deur dicht, maar om de indexering
van de lonen af te zwakken, de lonen te blokkeren en de werkloosheidsuitkeringen te vermin-
deren staat de deur wijd open. Maar wie belegt in aandelen mag best een graantje meepikken. Verantw. Uitg. : Ferre Wyckmans – Sudermanstraat 5 – 2000 Antwerpen
De CD&V weigert een vermogensbelasting te bespreken. Blijkbaar wil ze verder met andere
maatregelen, die niet de rijken, maar de gewone mensen voelen, de crisis oplossen.
Waar blijft de politieke moed om eindelijk een faire bijdrage te vragen van de kapitaalbezitters
en de grote vermogens?
LBC-NVK wil dat politieke partijen eindelijk uit
een ander vaatje tappen.
Wij willen een rechtvaardige fiscaliteit waarbij
vermogenden, kapitaalbezitters en bedrijven eindelijk
hun deel betalen. Alleen zo kunnen werknemers
de toekomst en hun inkomen gevrijwaard zien.
Zolang dat niet gebeurt zien we geen reden tot vieren.