2. “ΠΑΡΑΜΥΘΙ”
Το παραμύθι γοητεύει τον παιδικό κόσμο λόγω της
μαγείας, που προσφέρει, ξυπνά συναισθήματα, προκαλεί
αγωνία, δημιουργεί σκέψεις και απορίες. Οι γονείς και οι
εκπαιδευτικοί τα αφηγούνται με αποτέλεσμα τα παιδιά να
πλάθουν στο μυαλό τους τον κόσμο που αναδύεται μέσα
από τις σελίδες. Μάλιστα, η φαντασία τους αναπτύσσεται
και ταυτίζονται με τον ήρωα που ενσαρκώνει το καλό.
Επίσης ένα παραμύθι καλλιεργεί την ευαισθησία με
σκοπό να αναπτυχθεί η προσωπικότητα, το πνεύμα και η
καλλιτεχνική ανησυχία. Αντιλαμβάνεται, επομένως,
κάποιος ότι δεν λειτουργεί απλά ως τρόπος διασκέδασης
και ξεκούρασης αλλά και ως τρόπος εκμάθησης.
3. “ΠΑΡΑΜΥΘΙ”
Η χρήση εικόνων είναι αρκετά σημαντική καθώς
κεντρίζει το ενδιαφέρον, βοηθάει την σκέψη και
την κατανόηση μίας ιστορίας, που ξετυλίγεται στο
παιδικό κοινό.
4. “ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ”
Ορισμός: είναι μιά λειτουργία, που επιδρά στο νοητικό και
συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου, βοηθώντας τον να
κατανοήσει πληροφορίες και δεδομένα, με βαση την λογική
και τις γνώσεις του, μη επιρεασμένος από πεποιθήσεις και
στερεότυπα, που δημιουργήθηκαν στο οικογενειακό και
κοινωνικό περιβάλλον του.
Χαρακτηριστικά κριτικής σκέψης
● Λογική: μέσω αυτής ο άθρωπος περιορίζει τα
συναισθήματα του και απαιτεί αποδείξεις, δρώντας έτσι
σωστά.
● Αυτογνωσία: μέσω αυτής αναγνωρίζει τα θετικά και τα
αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας του.
● Τιμιότητα: αναγωρίζουμε τα χαρακτηριστικά και τα κίνητρα
μας.
5. ● Ευρύτητα πνεύματος: μέσω αυτής γινόμαστε διαλλακτικοί,
αποδεχόμαστε νέες ιδέες, βρίσκουμε εναλλακτικές λύσεις,
με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε ορθά.
● Πειθαρχία: μέσω αυτής γινόμαστε δραστήριοι και δεν
παρασυρόμαστε από τα πάθη.
● Αποφασιστηκότητα: η ικανότητα να παίρνει κανείς εύκολα
αποφάσεις.
7. “ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ”
.
Το παραμύθι προκαλεί στα παιδία έντονα
συναισθήματα, κεντρίζει το ενδιαφέρον τους και εξάπτει
την φαντασία τους. Αποτελεί κίνητρο, κάθως η
αφήγηση μιάς ιστορίας είναι ιδιαίτερα ελκυστική για το
παιδί, με αποτέλεσμα να ζητά την επαναληψή της.
Αντλεί την θεματολογία του από τον καθημερινό κόσμο
κάνοντας το να αναλογιστεί και να έρθει πιο κοντά στην
πραγματικότητα. Επομένως, αναπτύσσεται η κριτική
του σκέψη.
8. “Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥ” (1/2)
Το παραμύθι είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη
της κριτικής σκέψης του παιδιού.
● Ο νηπιαγωγός πρέπει να παροτρίνει τους μικρούς
μαθητές να κάνουν ερωτήσεις, ώστε να καλύψουν την
περιέργεια τους και να απαντηθούν τυχόν απορίες ή
αντιρρήσεις.
● Θα ήταν καλό να χρησιμοποιούνται φωτογραφίες και
γραφική ύλη, ώστε τα μικρά παιδιά να συμμέχουν
ενεργά.
9. “Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥ” (2/2)
● Τέλος, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα
δημιουργούνται από την νεαρή ηλικία. Οι
εκπαιδευτικοί πρέπει να δείξουν μέσα από το
παραμύθι, ότι όλοι είναι ίσοι και η διαφορετικότητα
του κάθενος τον κάνει ιδιαίτερο και μοναδικό.
10. “ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ”
Τα παραμύθια προωθούν την κριτική σκέψη καθώς ο
αφηγητής κάνει ερωτήσεις στο παιδί σχετικά με την πλοκή, με
αποτέλεσμα να προβληματίζεται και να αναρωτιέται. Επίσης,
ο μικρός μαθητής μαθαίνει να κρίνει και να ξεχωρίζει το κάλο
από το κακό και να κατανοεί, ότι η νίκη του καλού προέκυψε
έπειτα από μεγάλη προσπάθεια των ηρώων. Μάλιστα, θα
μάθουν να ξεχωρίζουν το φανταστικό από το μη φανταστικό
και να επιλύουν κάποιο πρόβλημα. Έτσι, μέσω των
ερωτήσεων και των αποριών, κάθως και από τις ερωτήσεις
των δασκάλων τους οξύνεται η κριτική τους σκέψη. Τέλος, ο
σχεδιασμός των παραμυθιών πρέπει να είναι καλά
οργανωμένος και εμπλουτισμένος ( με δραστηριότες, σκηνικά,
μουσική), ώστε να μην οδηγηθούν στην πλήξη και επομένως
στη απώλεια ενδιαφέροντος.