Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación.
Inclúe a liña costeira entre Cabo Silleiro e A Guarda (concellos de Baiona, Oia, O Rosal e A Guarda) e unha ampla faixa marítima paralela á mesma.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación.
Na cunca do río Deo (afluente do Mandeo) ao sur da comarca de Betanzos (A Coruña)
CONCELLOS: Aranga, Curtis, Oza dos Ríos e Cesuras.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Inclúe o curso do río Sor e as súas cabeceiras coas serras que o rodean: Faladoira, Tras da Serra, Veiga do Xunco... Únese polo nordeste co LIC “Costa da Mariña Occidental” na desembocadura do Sor, na ría do Barqueiro, e polo suroeste co LIC “Río Baleo”, na serra da Faladoira. CONCELLOS: As Pontes e Mañón (A Coruña), Muras, Ourol e O Vicedo (Lugo).
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Un espazo de montaña situado en plena dorsal Galega, a cabalo entre as provincias de Ourense e Pontevedra. A maior parte do espazo está incluído na serra do Suído, especialmenta na vertente pontevedresa, e unha pequena parte no comezo da serra do Faro de Avión. É unha zona dun grande interese natural e etnográfico. CONCELLOS: A Lama, Fornelos de Montes e Covelo (Pontevedra) e Avión (Ourense).
Este documento presenta una lista de los árboles más altos, gruesos y antiguos de Galicia, incluyendo eucaliptos, plátanos, secuoyas, pinos y robles. Algunos de estos árboles singulares miden más de 70 metros de altura, 13 metros de perímetro y tienen más de 500 años. También menciona algunos bosques y jardines históricos con árboles notables en la región.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación.
Inclúe a liña costeira entre Cabo Silleiro e A Guarda (concellos de Baiona, Oia, O Rosal e A Guarda) e unha ampla faixa marítima paralela á mesma.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación.
Na cunca do río Deo (afluente do Mandeo) ao sur da comarca de Betanzos (A Coruña)
CONCELLOS: Aranga, Curtis, Oza dos Ríos e Cesuras.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Inclúe o curso do río Sor e as súas cabeceiras coas serras que o rodean: Faladoira, Tras da Serra, Veiga do Xunco... Únese polo nordeste co LIC “Costa da Mariña Occidental” na desembocadura do Sor, na ría do Barqueiro, e polo suroeste co LIC “Río Baleo”, na serra da Faladoira. CONCELLOS: As Pontes e Mañón (A Coruña), Muras, Ourol e O Vicedo (Lugo).
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC). Está pendente de aprobación. Un espazo de montaña situado en plena dorsal Galega, a cabalo entre as provincias de Ourense e Pontevedra. A maior parte do espazo está incluído na serra do Suído, especialmenta na vertente pontevedresa, e unha pequena parte no comezo da serra do Faro de Avión. É unha zona dun grande interese natural e etnográfico. CONCELLOS: A Lama, Fornelos de Montes e Covelo (Pontevedra) e Avión (Ourense).
Este documento presenta una lista de los árboles más altos, gruesos y antiguos de Galicia, incluyendo eucaliptos, plátanos, secuoyas, pinos y robles. Algunos de estos árboles singulares miden más de 70 metros de altura, 13 metros de perímetro y tienen más de 500 años. También menciona algunos bosques y jardines históricos con árboles notables en la región.
This document discusses the hydrological cycle and water resources in Egypt. It notes that the Nile River provides 96% of Egypt's renewable water resources according to the 1959 agreement between Egypt and Sudan. Egypt receives 55.5 billion cubic meters of Nile River water annually. Additional water comes from groundwater sources, agricultural drainage, treated sewage, and desert aquifers. Total water resources in Egypt have increased from 63.5 billion cubic meters in 1990 to 76 billion cubic meters in 2005, with increasing demands from irrigation, municipal, industrial, and other uses.
A lista de material escolar para o 2o ano inclui itens como cadernos, pastas, lápis, borrachas e estojo. Ela também especifica materiais adicionais para aulas de arte, como papéis, tintas e massa de modelar, para informática como um pendrive e para inglês e alemão como cadernos específicos.
CONCELLOS: Caldas de Reis, Catoira, Cuntis, Moraña, Pontecesures, Portas e Valga
A comarca de Caldas, coñecida tamén co nome de Ulla-Umia ou simplemente Umia, está situada ao noroeste da provincia de Pontevedra, no linde coa de A Coruña, da que a separa o río Ulla. O territorio é unha transición entre as chairas costeiras da ría de Arousa e as pequenas elevacións que seguen o trazado das numerosas fallas que atravesan a comarca. As concas fluvias pertencen, na súa maior parte, ao Ulla (ao norte) e ao Umia, que atravesa a comarca polo sur, de leste a oeste.
É unha comarca moi diversa con ecosistemas e paraxes naturais moi ricos e variados: costa do fondo da Ría de Arousa e esteiro do Ulla, vales fluviais amplos, ríos encaixados e montañas de pouca altura.
A AUGA NA CULTURA GALEGA
Distintos aspectos da auga e as súas expresións culturais: vocabulario, etnografía, arquitectura, tradicións... Exposición realizada en 2013 (Ano Internacional Auga e Cooperación) pola asociación CANDEA en colaboración co Departamento de Normalización Lingüistica do IES Francisco Asorey de Cambados.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
O Río Umia, a inspiración desde a paisaxeiesasorey
Descrición da paisaxe do río Umia, que foi fonte de inspiración de poetas e do que xurdiron lendas que quedaron fixas na tradición oral galega. Elaborada por Aldara Rey Blanco, de 3º ESO B
Sobre as revoltas sociais que rematan coa morte dos señores na Baixa Idade Media. Tradución ó galego e actualización da anterior versión "Violencia y muerte del señor en Galicia a finales de la Edad Media", Studia Histórica. Historia Medieval, Salamanca, vol. IX, 1991, pp. 125-157.
2. A auga condúcese para levala dun sitio a outro, para pola a traballar,
para achegala aos lugares de consumo ou para evitar os danos que
poida producir.
3. As construcións tradicionais
para conducir a auga están
feitas en pedra, en moitos
casos moi ben traballada, e
ás veces aproveitando as
rochas naturais que se
excavaban para darlle
forma á canle.
9. As levadas son desviacións dunha parte
do caudal dun río ou regueiro.
Levada do Gorgullón ou das Achas. Percorre máis de
20 km desde A Caniza ata preto de Arbo.
21. Diversas estruturas construídas en pedra serven tamén para
almacenar auga como os estanques, ou neve, como os neveiros que se
construíron nas serras para almacenar o xeo que se vendía despois nas
cidades.
Neveiro na serra do Larouco
23. Patio do alxibe do mosteiro de San Vicente do Pino en Monforte. No centro o acceso ao
interior do depósito no que se almacena a auga que se recolle da chuvia por medio dun
sistema de rampas e canles.
24. A pedra escavada foi utilizada como recipiente para a auga nas pías de
bautismo e de auga bendecida nas igrexas, e nos pilóns das fontes,
vertedeiros e bebedeiros.
25. Para dar saída á auga
de tellados e
cubertas fanse
canos, gárgolas e
baixantes.
26. Nos tempos en que non había auga
corrente nas casas había que ir por
auga á fonte para beber, lavarse ou
cociñar. Non había cuartos de baño
e para lavarse empregábanse
diferentes recipientes.
Cerámica Celta. Pontecesures
27. Antes de existir o plástico os recipientes para transportar e almacenar
a auga eran de barro (cántaros, olas, porróns), madeira (sellas,
caldeiros, baldes), porcelana (xerras, palanganas) ou cinc (caldeiros,
bañeiras).
