Powerpoint sobre los principales elementos de los paisajes de costa (islas, cabo, golfo, bahía, acantilado,...). Documento de apoyo al área de Conocimiento del medio de 3º de Ed.Primaria. (está en Gallego)
Powerpoint sobre los principales elementos de los paisajes de costa (islas, cabo, golfo, bahía, acantilado,...). Documento de apoyo al área de Conocimiento del medio de 3º de Ed.Primaria. (está en Gallego)
O concello de Pontevedra conta cuns pequenos tramos de costa no fondo das rías de Pontevedra (5,5 km) e Vigo (1,2 km). É un litoral maiormente areoso ou lamacento con pequenos tramos rochosos de pouca altura e algún illote. Son áreas de enorme importancia biolóxica que acollen un grande número de aves acuáticas, sobre todo no inverno. Nos areais hai importantes zonas de marisqueo.
Pontevedra é un concello que acolle importantes valores histórico-artísticos, centrados sobre todo no casco antigo da cidade, un dos mellor conservados de Galiza. As principais actividades son os servizos, o comercio, a industria e o turismo.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
A costa ten en Galiza 2.555 km de lonxitude (1.659 km de perímetro costeiro, 432 km de illas e 464 km de marismas), repartidos entre o Océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a Ría de Ribadeo ata a desembocadura do Miño.
O punto situado máis ao Norte é Estaca de Bares e o máis occidental o Cabo Touriñán.
Máis de 800 km son cantís e 300 km son de praias
A ría de Arousa. Formación das rías. Afloramento. Recursos do mar. Zonas protexidas. Biodiversidade: valores e riscos.
Alumnos/as de Bioloxía e Xeoloxía de 4ºESO do IES A Basella, Vilanova de Arousa, profesora: Raquel Baños.
O concello de Catoira está situado na banda sur da Ría de Arousa, nun terreo de transición co esteiro do Ulla (espazo protexido).Ten unha costa baixa, con alternancia de zonas rochosas e areosas, con alguns seos e numerosos bancos de area e lameiros producidos polos sedimentos que achega o río. Está moi ocupada por recheos e construcións.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O espazo inclúe a serra de Monte Maior e as cabeceiras de varios pequenos ríos afluentes do Landro ou que van directamente ao Cantábrico, en terreos de Viveiro e Xove (Lugo)
Os ecosistemas máis interesantes son as turbeiras que acollen unha rica flora e fauna específicas,.
P N COMPLEXO DUNAR DE CORRUBEDO E LAGOAS DE CARREGAL E VIXÁNmonadela
CONCELLOS: Ribeira (A Coruña)
Formado por un areal de 4 km de lonxitude limitado por cantís rochosos nos seus extremos; a marisma do Carregal, a lagoa de Vixán e un amplo sistema de dunas móbiles e fixas. Un espazo dun grande interese paisaxístico, ecolóxico e histórico-etnográfico.
Dumbría, un concello maiormente de interior que estende o seu territorio polas alturas que separan os ríos Xallas e Castro e polos montes de Buxantes, ten un pequeno tramo de costa na contorna do Ézaro, na desembocadura do río Xallas. Non son máis que 2 km, pero acolle uns fermosos areais e un lugar espectacular, dos máis coñecidos de Galiza, a fervenza, de máis de 40 m de altura, pola que o río Xallas cae ao mar.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
O concello de Pontevedra conta cuns pequenos tramos de costa no fondo das rías de Pontevedra (5,5 km) e Vigo (1,2 km). É un litoral maiormente areoso ou lamacento con pequenos tramos rochosos de pouca altura e algún illote. Son áreas de enorme importancia biolóxica que acollen un grande número de aves acuáticas, sobre todo no inverno. Nos areais hai importantes zonas de marisqueo.
Pontevedra é un concello que acolle importantes valores histórico-artísticos, centrados sobre todo no casco antigo da cidade, un dos mellor conservados de Galiza. As principais actividades son os servizos, o comercio, a industria e o turismo.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
A costa ten en Galiza 2.555 km de lonxitude (1.659 km de perímetro costeiro, 432 km de illas e 464 km de marismas), repartidos entre o Océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a Ría de Ribadeo ata a desembocadura do Miño.
O punto situado máis ao Norte é Estaca de Bares e o máis occidental o Cabo Touriñán.
Máis de 800 km son cantís e 300 km son de praias
A ría de Arousa. Formación das rías. Afloramento. Recursos do mar. Zonas protexidas. Biodiversidade: valores e riscos.
Alumnos/as de Bioloxía e Xeoloxía de 4ºESO do IES A Basella, Vilanova de Arousa, profesora: Raquel Baños.
O concello de Catoira está situado na banda sur da Ría de Arousa, nun terreo de transición co esteiro do Ulla (espazo protexido).Ten unha costa baixa, con alternancia de zonas rochosas e areosas, con alguns seos e numerosos bancos de area e lameiros producidos polos sedimentos que achega o río. Está moi ocupada por recheos e construcións.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O espazo inclúe a serra de Monte Maior e as cabeceiras de varios pequenos ríos afluentes do Landro ou que van directamente ao Cantábrico, en terreos de Viveiro e Xove (Lugo)
Os ecosistemas máis interesantes son as turbeiras que acollen unha rica flora e fauna específicas,.
P N COMPLEXO DUNAR DE CORRUBEDO E LAGOAS DE CARREGAL E VIXÁNmonadela
CONCELLOS: Ribeira (A Coruña)
Formado por un areal de 4 km de lonxitude limitado por cantís rochosos nos seus extremos; a marisma do Carregal, a lagoa de Vixán e un amplo sistema de dunas móbiles e fixas. Un espazo dun grande interese paisaxístico, ecolóxico e histórico-etnográfico.
Dumbría, un concello maiormente de interior que estende o seu territorio polas alturas que separan os ríos Xallas e Castro e polos montes de Buxantes, ten un pequeno tramo de costa na contorna do Ézaro, na desembocadura do río Xallas. Non son máis que 2 km, pero acolle uns fermosos areais e un lugar espectacular, dos máis coñecidos de Galiza, a fervenza, de máis de 40 m de altura, pola que o río Xallas cae ao mar.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O Río Umia, a inspiración desde a paisaxeiesasorey
Descrición da paisaxe do río Umia, que foi fonte de inspiración de poetas e do que xurdiron lendas que quedaron fixas na tradición oral galega. Elaborada por Aldara Rey Blanco, de 3º ESO B
Algumas das estradas mais incríveis do mundo incluem a estrada costeira na África do Sul, a estrada de Los Caracoles nos Andes chilenos, e a estrada siberiana para Yakutsk, a cidade mais fria do mundo.
O 26 de marzo cumplíronse 500 anos do nacemento de Conrad Gesner, considerado o fundador da zooloxía moderna
Johann Conrad Gessner foi un naturalista e bibliógrafo suízo que naceu en Zúrich en 1516 e morreu en decembro de 1565.
A Illa Grande de Hawaii é o edificio volcánico máís grande da Terra, con máis de 5.000 metros de altura sobre o nivel do mar e outros tantos baixo el. Aqui podemos ver unha descrición da súa orixe e o seu contexto xeolóxico.
2. ENERXÍA DAS MAREAS
(mareomotriz)
É a enerxía da auga encorada durante a marea chea
aprovéitase para mover mecanismos na baixamar.
3. A enerxía producida polas correntes de marea foi aproveitada
desde tempos antigos para mover muíños de cereais. Hai
referencias do seu uso en Basora, no Golfo Pérsico, no
século X, e en Europa desde o século XI. En Galicia usouse
desde o século XVI.
4. Muíños de marea en Galicia
En Galicia danse condicións
naturais para o
aproveitamento enerxético
das mareas xa que teñen un
desnivel medio de 3 m e a
costa recortada ofrece
abundantes esteiros e
enseadas.
Situación dos muíños de marea en Galicia, a partir
dos datos de Begoña Bas.
Coñecense un total de 14 muíños e considérase
probable a existencia de dous máis.
-“Muíños de Marés e de vento en Galicia”, Begoña Bas (Ed
F. Barrié de la Maza)
5. Os muíños de marea son semellantes aos dos ríos na súa estrutura.
Están instalados na costa en lugares con forte oscilación entre mareas, e espazos
onde sexa posible construír unha presa para almacenar a auga da chea e
aproveitala durante a marea baixa para mover os rodicios.
auga encorada
entrada da
auga ao muíño
presa
cubos e
rodicios comportas
saída da auga
6. O muíño de marea da Seca está situado en Corvillón
(Cambados), na desembocadura do río da Ucha.
O estanque mide 600 m de lonxitude cunha presa de 50 m na
que hai cinco comportas para o paso da auga.
Estanque e presa
9. A auga pasa pola planta baixa do muíño durante a marea baixa. Unha canle
condúcea ao cubo (xeralmente de forma cilíndrica) para que colla máis presión e
mova os rodicios que accionan o mecanismo de moer.
moega
moa
tempero pechadoiro
pé
auga encorada
eixo ou veo
rodicio
viga ou mesa
12. Un manuscrito asinado por Amaro
Alonso con data do 4 de maio de
1622 indica que foi construído sobre
unha vella saíña por encargo de
Gonzalo de Valladares y Sarmiento,
señor do Pazo de Fefiñáns.
No século XIX cambiou de
propietario (familia Prego) e deixou
de traballar arredor de 1970.
O último muiñeiro foi Manuel
Piñeiro Señoráns.
Rehabilitouse en 2002, sobre un
proxecto de César Portela e desde
aquela funciona como museo.
Actualmente é propiedade do
concello.
16. Muíño e presa coa marea chea
A auga, almacenada na presa, entra no muíño por catro comportas que se
accionan desde o piso superior. Están situadas no comezo dunhas canles (as
canelas) que se van estreitando para facer que a auga colla máis presión para
mover os catro rodicios. A auga sae pola outra banda do edificio por dous
grandes arcos protexidos cun muro.
