El relato cuenta la historia de Billy Beg, un niño irlandés cuya madre le regaló un toro antes de morir. La nueva reina, celosa del toro, engañó al rey para que lo sacrificara, pero el toro ayudó a Billy a escapar. Más tarde, el toro murió en un combate y le dijo a Billy que usara sus tripas como cinturón para ser invencible. Billy usó este poder para derrotar a un gigante y a un dragón de tres cabezas que amenazaba a una princesa, de quien se
Los leprechauns, duendes zapateros de Irlanda, llegaron a Galicia y causaron problemas con su ruido nocturno al fabricar zapatos. Los aldeanos intentaron capturarlos sin éxito hasta que unos niños, con ayuda de un hada, los sorprendieron y recibieron como regalo un zapato dorado mágico. Este zapato se convirtió en el modelo para los zapateros gallegos.
Un pastor cuidaba un rebaño en las montañas pero animales empezaron a desaparecer. Un vecino lo siguió y vio que una gran serpiente atacaba las ovejas. El pastor luchó con la serpiente que dijo que se rendiría si tuviera leche, pan y un beso. El vecino consiguió estas cosas y el pastor las usó para derrotar a la serpiente, que resultó ser un hada encantada. El pastor y el hada se casaron y vivieron felices.
El relato cuenta la historia de Billy Beg, un niño irlandés cuya madre le regaló un toro antes de morir. La nueva reina, celosa del toro, engañó al rey para que lo sacrificara, pero el toro ayudó a Billy a escapar. Más tarde, el toro murió en un combate y le dijo a Billy que usara sus tripas como cinturón para ser invencible. Billy usó este poder para derrotar a un gigante y a un dragón de tres cabezas que amenazaba a una princesa, de quien se
Los leprechauns, duendes zapateros de Irlanda, llegaron a Galicia y causaron problemas con su ruido nocturno al fabricar zapatos. Los aldeanos intentaron capturarlos sin éxito hasta que unos niños, con ayuda de un hada, los sorprendieron y recibieron como regalo un zapato dorado mágico. Este zapato se convirtió en el modelo para los zapateros gallegos.
Un pastor cuidaba un rebaño en las montañas pero animales empezaron a desaparecer. Un vecino lo siguió y vio que una gran serpiente atacaba las ovejas. El pastor luchó con la serpiente que dijo que se rendiría si tuviera leche, pan y un beso. El vecino consiguió estas cosas y el pastor las usó para derrotar a la serpiente, que resultó ser un hada encantada. El pastor y el hada se casaron y vivieron felices.
Traballo interdisciplinar para Lingua Galega e Sociais sobre "Os muíños" no concello de Porto do Son realizado por Aitor Vinagre, María Santiago, Sheila Ares e Silvia Tobío, de 4º de ESO. Foi realizado no marco do tema común a traballar no curso 2014-15: o patrimonio. A biblioteca do centro foi centro de recursos e espazo común de traballo e exposición.
A AUGA NA CULTURA GALEGA
Distintos aspectos da auga e as súas expresións culturais: vocabulario, etnografía, arquitectura, tradicións... Exposición realizada en 2013 (Ano Internacional Auga e Cooperación) pola asociación CANDEA en colaboración co Departamento de Normalización Lingüistica do IES Francisco Asorey de Cambados.
O projeto "Maxia da Vida" visa ensinar crianças sobre a vida e o ciclo de nascimento de uma galinha, desde o ovo até a galinha adulta, de uma maneira lúdica e interativa.
Traballo interdisciplinar para Lingua Galega e Sociais sobre "Os muíños" no concello de Porto do Son realizado por Aitor Vinagre, María Santiago, Sheila Ares e Silvia Tobío, de 4º de ESO. Foi realizado no marco do tema común a traballar no curso 2014-15: o patrimonio. A biblioteca do centro foi centro de recursos e espazo común de traballo e exposición.
A AUGA NA CULTURA GALEGA
Distintos aspectos da auga e as súas expresións culturais: vocabulario, etnografía, arquitectura, tradicións... Exposición realizada en 2013 (Ano Internacional Auga e Cooperación) pola asociación CANDEA en colaboración co Departamento de Normalización Lingüistica do IES Francisco Asorey de Cambados.
O projeto "Maxia da Vida" visa ensinar crianças sobre a vida e o ciclo de nascimento de uma galinha, desde o ovo até a galinha adulta, de uma maneira lúdica e interativa.
La cita sugiere que los buenos deseos viajan rápidamente aunque sean invisibles. El documento luego propone quitar la palabra "En" de la frase "Yo creo en un mundo mejor" para enfatizar la acción sobre la creencia y trabajar hacia un mundo mejor en 2013 eliminando la pasividad implicada por la palabra "En".
Este cuento de Navidad cuenta la historia de tres árboles - una palmera, un olivo y un pino - que querían ofrecer regalos al niño Jesús. La palmera ofreció abanicar al niño, el olivo ofreció dar aceite a la Virgen María, y el pino se sintió triste porque no tenía un regalo adecuado. Un ángel ayudó al pino al pedirle a las estrellas que se posaran en sus ramas, iluminando así al niño Jesús y sirviendo de guía a los visitantes
Un pescador encontró una corona de oro en sus redes una noche. Al mirar hacia el mar, vio una isla flotante que aparecía y desaparecía, la isla de San Borondón. Cuando llegó a la isla, encontró a una mujer hermosa que resultó ser la Musa de la Poesía, quien había perdido su corona. El pescador le devolvió la corona y recibió un bolígrafo mágico a cambio, con el que ahora escribe libros que traen felicidad a los lectores.
El resumen del cuento es el siguiente:
1. Un matrimonio sin hijos encuentra a una anciana que les dice cómo tener un hijo llamado Yoda bebiendo leche de una calabaza.
2. Ya de adulto, Yoda viaja para participar en un concurso para casarse con la princesa e inventar algo nuevo.
3. En la cárcel, un hada le da a Yoda los materiales para crear el primer violín a partir de una calabaza, con el que gana el concurso y se casa con la princesa.
El cuento narra la historia de Igtá y Picazú, dos jóvenes de la tribu guraní que se enamoraron y quisieron casarse. La tribu consultó a la Luna y a Tupá, el dios bueno, sobre la unión, pero Tupá pareció desaprobarla al hacer llover. Aun así, la pareja decidió huir juntos a una isla para estar juntos. Tras ser perseguidos por la tribu y atacados con flechas, el sol se volvió rojo y les permitió llegar a salvo a la isla
La historia trata sobre una niña llamada Paula que pregunta a su maestra por qué algunos niños piensan que es malo ser de otra raza. La maestra, sorprendida por la pregunta, hace que los colores salgan de un armario y bailen para los niños para enseñarles que la vida es multicolor y que todos somos importantes independientemente de nuestra raza o color de piel. Los niños aprenden que lo verdaderamente importante es el color del corazón de cada persona.
La loba blanca era la jefa de una manada de lobos que atacó una cuadra, por lo que los aldeanos organizaron una batida para cazarlos. Aunque la loba blanca logró vencer a los perros de caza, murió por los disparos. Los aldeanos celebraron su muerte pero los aullidos de los lobos los asustaban cada noche, hasta que una mujer sabia les dijo que debían devolver la piel de la loba al bosque, tras lo cual los aullidos sonaron allí y no en la aldea. Según cuentan,
Un rey y una reina tristes porque no podían tener hijos visitaron a la bruja Interculturalidad buscando una solución. Interculturalidad les sugirió adoptar niños de diferentes partes del mundo, incluyendo una niña japonesa, niños de África y Arabia, y finalmente dos extraterrestres azulados. La familia real quedó feliz con sus hijos de diversos orígenes, convirtiéndose en un ejemplo de la maravilla de la diversidad.
Miriam era una bruja malvada que se encogió hasta tener el tamaño de un puño. Un día cayó dentro de una olla con mermelada hirviendo y se convirtió en un caramelo volador. Al pasar cerca de la gente, les provocaba sonrisas debido al olor dulce que desprendía. Una anciana ciega le dijo que ya no era una bruja, sino el hada de la mermelada, cuya misión es alegrar a los demás con su aroma.
2. A auga é un dos
elementos da
natureza, sen ela a
vida sería imposible.
En Galicia hai moita
auga, e o home
sempre tentou
aproveitala.
3. A auga sacábase cun caldeiro
atado a unha corda.
(Roldana)
A auga para os animais
botábase nunha pía. As pías
estaban feitas de pedra.
4. A xente ía tamén buscar auga
ás fontes para beber e para usar
na casa, e traíase nuns caldeiros
chamados Senllas.
As senllas estaban feitas de
madeira con láminas metálicas.
5. Nos ríos facíanse presas para aproveitar a auga de dúas
maneiras:
-Para regadíos -Para muíños
6. Outro dos usos habituais da
auga en Galicia é para facer
funcionar os muíños.
Un muíño sirve para moer
algo, o mais habitual son os
cereais para obter fariña e
facer o pan.
A xeografía galega favorece a
existencia dos muíños debido
á rede fluvial que hai,
permitindo a utilización da
forza da auga na
transformación de materias
primas.
7.
8. Os muiños funcionan coa forza da auga.
As pricipais partes do muiño son:
3. Moega.
4.Capa
5. Pé
6.Vara
7. Pexadoiro
8.Rodicio
9.Pau do aliviadoiro
10.Pau da porca
11.Canle
9. A auga procedente da canle,
bate contra o rodicio, que se
pon en movemento. Este
movemento transmítese a
través do eixe á peza de
moer.
rodicio
O gran, colocado na moega,
vai caendo no ollo da capa. A
capa xira e esmiúza o gran
contra o pé.
brandeiro
10. A auga tamén se
aproveitaba para regar os
chamados “herbales”.
Os “herbales” son leiras nas
que se facían regos, ou
canles, principais dende a
fonte ata as testas dos
“herbales”.
Cada herbal tiña uns sitios
no rego para poder coller
auga da canle, que se
chaman tornas ou
torneiras.
11. Despois facíanse uns regos coa sacha para
repartir auga por todo o herbal, chamadas
freitas. Así conseguíase un reparto uniforme da
auga polo herbal.
12. Nalgúns sitios turnaban a auga. Por exemplo : a un
tocáballe as 10 da mañán e a outro as 10 da noite.
Noutros sitios o primeiro que chegaba poñía a auga
para que regase a súa leira ou a finca, ata que chegase o
seguinte e así continuamente.
Noutras ocasións esperaban a que chovera.
13. Antigamente non había auga
encañada nas casas. Entonces
para lavar a roupa, había que
ir aos lavadoiros que estaban
ao lado dos ríos, dos regatos
ou das fontes que había en
cada aldea.
14. Había dous tipos de
lavadoiros :
Comunitarios: e dicir para
utilizar toda a xente do
pobo.
Particulares: os que tiñan
lavadoiros na súa leira.
15.
16. Tamén os ferreiros aproveitaban a forza da auga para
mover as súas moas de afiar é os mazos, uns grandes
martelos cos que podían traballar o ferro.
17. Son máquinas de madeira
que funcionaban coa
enerxía hidráulica. Estaban
situados cerca dos ríos.
Os batáns serven para
abatanar as teas, e dicir,
golpealas.
Cando se quería que os
panos ou mantas tiveran
maior resistencia ou
grosor, ao saír do tear
levábanse aos batáns.
18. Funcionaban da seguinte
maneira, a auga pasaba por
una canle de madeira cara una
roda que tiña una serie de
palas ou culleres, coa forza da
mesma producíase o
movemento.
A máquina estaba suxeita
por catro pés cravados na
terra, e un bastidor do que
colgaban dous mazos moi
pesados de madeira, que ao
caeren golpeaban os panos
situados na cuba
19. Eran unha especie de pías ou
lavadoiros feitos de pedra,onde
a pelica ou peles de animais
(vacas, cabalos, ovellas), se
poñían a remollo en auga pura,
é dicir, auga de río,para
quitarlles o pelo que teñen
e despois poder curtilas.
20. A auga almacenábase nun
canal no que había unha
comporta que regulaba o
volume da entrada, e no
outro lado do canal unha
reixa que filtraba a auga e
dáballe paso cara unhas
turbinas.
A forza da auga facía xirar as
turbinas .
21. A turbina de
menor tamaño
xeraba corrente
eléctrica, mentres
a segunda, de
maior
tamaño,poñía en
funcionamento
por medio dunhas
poleas os discos
da serra de corte
para a madeira.
22. O funcionamento básico
destas fábrica da luz era o
seguinte: a auga
almacenábase nun
depósito para que entrase
con gran presión na
turbina. Circulaba polo seu
interior facendo xirar
unhas pás conectadas a un
alternador.
23. Así xerábase corrente eléctrica que ia parar a un
transformador e que saía ao exterior polos cables do
tendido eléctrico.
As fábricas da luz eran de titularidade privada e os
poboados tiñan que pagar unha cota en función da
cantidade de lámpadas.
Na época dos anos trinta e corenta, algunhas casas só
tiñan unha ou dúas lámpadas para alumear e, malia
todo, era un privilexio, pois a maioría das parroquias
non dispoñían de luz eléctrica.
24. Traballo realizado polo alumnado
de 6º C no curso2011/2012.
Mª Dolores Almada
Ailén Gisel Encinas
Carlos Gómez Touriñán
Érica Iglesias Amado
Nuria Martínez Brenlla
Santiago Oreiro Landeira
Martín Pazos Pastoriza
Pablo Pazos Pazos
Roberto Pena Taibo
Leticia Pensado Otero
Manuel Pérez Romero
Nerea Rodriguez Paredes
Paula Sande Carril
Esteban Santos Ferrol
Adrián Suárez Recarey
Ana Sueiro Moura
Daniel Trigo Vieito
Andrea Vázquez Fernández
Alberto Vázquez Tomé
Información e imaxes obtidas a través de
enquisas a familiares e veciños así como en
Internet.