Παρουσίαση μαθητή του Β2, στο πλαίσιο των ομαδικών εργασιών για την καθημερινή ζωή των βυζαντινών.

1. ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΗΣ Β2

2. Το κέντρο του ιδιωτικού βίου των Βυζαντινών
ήταν αναμφίβολα το σπίτι τους.

3.  Η μορφή των σπιτιών στο
Βυζάντιο γνώρισε πολλές
παραλλαγές στην πορεία
των αιώνων, οι οποίες
σχετίζονταν με την
οικονομική κατάσταση του
ιδιοκτήτη, τη μορφολογία
του εδάφους και φυσικά τον
διαθέσιμο κάθε φορά χώρο.
Στους πρώτους
χριστιανικούς αιώνες,
συνεχίστηκε ο τύπος σπιτιού
της αρχαιότητας που
περιλάμβανε μεγάλες
πολυτελείς επαύλεις για
τους εύπορους πολίτες των
πόλεων και αγροικίες στην
ύπαιθρο.

4.  Μετά το πέρασμα των αιώνων και
την αλλαγή στις πολιτικές και
κοινωνικές συνθήκες, σταδιακά το
σπίτι περιορίστηκε σε μέγεθος και
πολυτέλεια και στέγαζε συχνά
περισσότερες από μία οικογένειες.
Οι σχετικές μαρτυρίες που
διαθέτουμε προέρχονται κυρίως από
περιγραφές κειμένων,
εικονογράφηση χειρογράφων και
παραστάσεις μνημειακής
ζωγραφικής, ενώ εξίσου πολύτιμες
είναι και οι αρχαιολογικές μαρτυρίες
που προέρχονται από ανασκαφές
σπιτιών.

5.  Βασικά έπιπλα του σπιτιού ήταν το κρεβάτι
(κλινάριον ή κρεβάτιον) και το τραπέζι. Πάνω
στα κρεβάτια στρώνονταν τα κρεβατοστρώσια ή
κρεβατοστρώμνια, τα προσκεφάλαια ή μαξιλάρια
και τα σεντόνια, που ήταν φτιαγμένα από λινό
ύφασμα ή μαλλί, ή ακόμη και από μετάξι,
βαμμένα, κεντημένα ή υφασμένα με
χρυσοκλωστές στην παρυφή. Τα τραπέζια ήταν
κατασκευασμένα κυρίως από ξύλο, και σε
σπάνεις περιπτώσεις,κυρίως αυτοκρατορικών
παλατιών, ήταν από ασήμι, χρυσό ή έφεραν
επένδυση από πλακίδια ελεφαντόδοντου. Τα
σπίτια είχαν καρέκλες (θρονία) και τα
σκαμνιά(σκάμνοι ή σελλία) που ήταν χαμηλά
καθίσματα με δύο ή τέσσερα στηρίγματα.
Τέλος, στα έπιπλα συγκαταλέγονται και τα
σινδούκια ή σεντούκια για τη φύλαξη προϊόντων
ή αντικειμένων.

6.  Τα δάπεδα των πλουσίων
σπιτιών καλύπτονταν με
ψηφιδωτά ή μαρμαροθετήματα ,
ενώ στην πλειοψηφία τους τα
βυζαντινά σπίτια έφεραν απλά
δάπεδα καλυμμένα με τάπητες
(επεύχια ή υπεύχια), ποικίλου
μεγέθους και πάχους. Επίσης,
βαριά παραπετάσματα (βήλα)
ήταν κρεμασμένα από την οροφή,
ώστε να διαχωρίζονται μεταξύ
τους οι χώροι του σπιτιού.
Ο φωτισμός του βυζαντινού
σπιτιού εξασφαλιζόταν με κεριά
και λυχνάρια. Τα κεριά
φτιάχνονταν αποκλειστικά από
μελισσοκέρι, ενώ τα λυχνάρια
ήταν πήλινα ή μεταλλικά, γέμιζαν
με λάδι ή λίπος και στην άκρη
τους έκαιγε φυτίλι.

7.  Τα σπίτια της υπαίθρου χτίζονταν
συνήθως σε οχυρωμένους οικισμούς,
ώστε να προστατεύονται από
εχθρικές επιδρομές. Αυτό είχε σαν
αποτέλεσμα ο χώρος προς
οικοδόμηση να είναι περιορισμένος.
Οι κατοικίες των μικροκαλλιεργητών
ήταν ισόγειες και στενόχωρες. Είχαν
χαμηλές πόρτες και μικρά
παράθυρα. Αντίθετα, οι Δυνατοί*
είχαν μεγάλα διώροφα σπίτια
σκεπασμένα με κεραμίδια. Τα σπίτια
τους είχαν εξωτερικά σκάλα και
εξώστες*. Στα κατώγια* των
σπιτιών τους και στον περίβολό τους
υπήρχαν κελάρια, πατητήρια και
αποθήκες όπου αποθηκεύονταν τα
τρόφιμα.

8. ΠΗΓΕΣ:
 1: Εξερευνώντας τον
κόσμο του Βυζαντίου
(http://exploringbyzanti
um.gr)
 2:wikipedia