ความงามกับภาษา ม. ๔ นิราศนรินทร์คำโคลง
•Download as PPT, PDF•
3 likes•24,819 views
ความงามกับภาษา ม. ๔ นิราศนรินทร์คำโคลง
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to ความงามกับภาษา ม. ๔ นิราศนรินทร์คำโคลง
Similar to ความงามกับภาษา ม. ๔ นิราศนรินทร์คำโคลง (20)
Recently uploaded
Recently uploaded (10)
ความงามกับภาษา ม. ๔ นิราศนรินทร์คำโคลง
- 1. วิชา ภาษาไทย รหัส ท๓๑๑๐๑ ท๓๑๑๐๒ ชชั้นั้นมมัธัธยมศศึึกษษาาปปีทีทีี่่ ๔๔
- 3. ความหมาย สัทพจน์ อุปมา อติพจน์ คำาซำ้า คำาพ้องเสียง บุคคลวัต อวพจน์ ปฏิพจน์ อุปลักษณ์ อัพภาส เล่นวรรณยุกตส์ัญลักษณ์ อุปมานิทัศน์ สัมผัส ตัวอย่างอัพภาส นามนัย ไวพจน์ ตัวอย่างไวพจน์
- 4. คววาามหมมาาย ถถ้อ้อยคคำาำาใในนภภาาษษาาทที่กี่กววีี ใใชช้้เเรรีียบเเรรีียงวรรณกรรม ททั้งั้งรร้้อยแแกก้ว้วแแลละะรร้อ้อยกรอง ใใหห้เ้เกกิดิดคววาามไไพพเเรราาะะ ปรระะททัับใใจจ เเกกิดิดคววาามรรู้สู้สึกึก ออาารมณณ์์ บบาางครรั้งั้งออาาจใใชช้้ ภภาาษษาาทที่แี่แปปลกออกไไปปจจาาก ภภาาษษาาปกตติิ เเรรีียกวว่่าา กกาาร ใใชช้้โโววหหาาร
- 5. คคำาำาไไววพจนน์์ หมายถึง คำาที่เขียนต่างกัน แต่ความ หมายเหมือนกัน นำามาใช้ ในการแต่งบทประพันธ์บทเดียวกัน เช่น ม้า - พาชี อาชา สินธพ มโนมัย เดิน - จรลี จรัล จรก คลา ดำาเนิน ยุรยาตร ทองคำา - กนก กาญจน์ จารุ จมี กร มาศ สุพรรณ สุวรรณ อุไร เหม หาดก ดอกไม้- บุปผา บุษบา บุษบง
- 6. ตตัวัวอยย่า่างไไววพจนน์์ แล้วให้ผูกสินธพอาชา คอยท่า รับเสด็จผายผัน พรั่งพร้อมพหลพลนิกาย ตัวนาย ตรวจตราในราตรี (อิเหนา : พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศ หล้านภาลัย) นำาคำา สินธพ อาชา ซึ่งมีความ หมายว่า ม้า มาแต่ง
- 7. สสัทัทพจนน์์ หมายถึง การเลียนเสียงธรรมชาติ กวีใช้ คำาเลียนเสียงธรรมชาติ ทำาให้เสียง ไพเราะเกิดจินตภาพได้ชัดเจน เกิดความรู้สึก คล้อยตาม เช่น เกือบรุ่งฝูงช้างแซ่ แปร๋ แปร๋น กรวดป่ามาแกร๋นแกร๋น เก ริ่นหย้าน ฮูมฮูมอู่มอึงแสน สนั่นรอบ ขอบแฮ
- 8. อัพภาส หมายถึง การกร่อนเสียงคำา ซำ้าในงานประพันธ์ เรื่อยเรื่อย -- ระเรื่อย แจ้วแจ้ว -- จะแจ้ว ครืนครืน -- คระครืน
- 9. ตตััวอยย่า่าง ออัพัพภภาาส รร่่าายขึ้นช้างไปผะผ้าย มาคะคล้ายโดย ทาง ถับถึงทางจรอกปู่ หมอเฒ่าอยแู่ลเห็น แสร้งแปรเป็น โฉมมลาก เป็นบ่าวภาคย์บ่าวงาม สองถึงถามหาปู่ ปู่หัวอยู่ยะแย้ม ค่อย ว่าสองแสล้ม มาแต่ด้าวแดนใด ลิลิตพระลอ คำา ผะผ้าย คะคล้าย ยะ แย้ม เป็นอัพภาส
- 10. คือการเปรียบเทียบว่าสิ่งหนึ่ง ออุุปมมาา เหมือนกับสงิ่หนึ่ง โดยใช้ คำาว่า เหมือน เสมือน ดุจ ประดุจ ดั่ง ปูน เพียง เพี้ยง ราว เฉก ออกจากคลองขุดข้าม ครรไล เรือวิ่งอกว้าใจ หวาดขวำ้า เด็ดแดดั่งเด็ดใย บัวแบ่ง มาแม่ จากแต่อกใจปลำ้า เปลี่ยน ไว้ในนางฯ โคลงนิราศนรินทร์ : นาย
- 11. คือการเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่ง ออุหปุปนลลัังึ่ กกวีษจะใช้ ณณ์์ การเปรียบเทียบโดยตรง นำาเสนอลักษณะ เด่นของสิ่งที่ต้องการเปรียบเทียบมากล่าว ทันทีโดยไม่มีคำาเชอื่มโยง บางครั้งอาจใช้ คำาว่า เป็น และ คือ เชอื่มโยงก็ได้ เช่น ถ้าเรามีนาวาทิพย์ทำาด้วยมุกดา มี ความปรารถนาเป็นใบ มีความอำาเภอใจเป็นหางเสือ กามนิต : เสถียรโกเศศ – นาคะ ประทีป กวีเปรียบความปรารถนากับใบเรือ และ ความอำาเภอใจกับ หางเสือเรือ โดยใช้คำาว่า เป็น เป็นคำาเชื่อม
- 12. บบุุคลลาาคือกาธธิษิษรสฐฐาามมุติน สิ่งต่าหงรรืๆ อือ ที่ไม่บบุุใช่คคมนุลษววััย์ ต ให้มีกิริยามนุษย์ หรรือาอือ กาบบุุร คควาคลมรู้สสึมกเหเช่น มมุุมืตติิ อน บรรจถรณ์หมอนม่านมุ้ง เตียงสมร เตียงช่วยเตือนนุชนอน แท่น น้อง ฉุกโฉมแม่จักจร จากม่าน มาแฮ ม่านอย่าเบิกบังห้อง หับ ให้คอยหน โคลงนิราศนรินทร์ : นายนริ นทรธิเบศร์ (อิน) เตียงช่วยเตือนนุชนอน เป็นบุคคล
- 13. ถ้อยคำากระทบอารมณ์ ของผู้อ่านให้มีความรู้สึกเพิ่มขึ้น อตติิพจนน์์,, อธธิิพจนน์์ เช่น เอียงอกเทออกอ้าง อวดองค์ อรเอย เมรุชุบสมุทรดินลง เลขแต้ม อากาศจักจารผจง จารึก พ่อฤๅ โฉมแม่หยาดฟ้าแย้ม อยู่ร้อนฤๅเห็น โคลงนิราศนรินทร์ : นายนริ นทรธิเบศร์ (อิน) การใช้คำา เอียงอกเท แทนสิ่งที่อยู่ในใจ
- 14. อวพ จนน์์ คคือือกกาารกลล่า่าวนน้อ้อยกวว่า่าคววาามเเปป็น็น จรริงิง เเชช่น่น คอยสสักักออึดึดใใจจเเดดียียว มทีองเเทท่า่าหนวดกกุ้งุ้ง นอน สสะะดดุ้งุ้งจนเเรรือือนไไหหว นอนสสะะดดุ้งุ้งจนเเรรือือนไไหหว เเปป็น็นอว พจนน์์
- 15. คือการนำาคุณสมบัติที่เด่นของสิ่งหนึ่งมา นนาามนนััย กล่าวแทนการเอ่ยชื่อ ของสิ่งนั้นๆทั้งหมด นายกรัฐมนตรีมัวแต่ห่วงเก้าอี้ จึง ไม่ยอมวางแผนใหม่ที่เสี่ยงต่อความผิด พลาด ...ว่านครามินทร์ ผลัดแผ่นดินเปลี่ยน ราช เยียววิวาทชิงฉัตร... เก้าอี้หมายถึง ตำาแหน่ง อำานาจ หน้าที่ ฉัตร หมายถึง ความเป็นกษัตริย์ แผ่นดิน ประเทศ ทรัพย์สมบัติ
- 16. สสัญัญลลักักษณณ์์ คือการใช้สิ่งหนึ่งแทนอีกสิ่งหนึ่งที่มี คุณสมบัติหรือลักษณะภาวะบางอย่าง ร่วมกัน ดอกไม้ - ผู้หญิง ดอกมะลิ- ความบริสุทธิ์ ดอกกุหลาบ - ความรักของ หนุ่มสาว กา - คนคด ใจดำา กระต่าย - คนตำ่าต้อย เมฆ หมอก อุปสรรค
- 17. ปฏฏิพิพาากยย์์ หรรืือ ปฏฏิพิพจนน์์ คือการเปรียบเทียบโดยใช้คำาที่มีความหมาย ตรงกันข้ามกันหรือขัดแย้งกัน นำามาแต่งให้เข้า คู่กันเพื่อให้เกิดความหมายขนานหรือ เกิดภาพตัดต่อกันที่ก่อให้เกิดความรู้สึกหรือให้ จินตภาพที่ชัดเจนขึ้น เช่น รอยบุญเราร่วมพ้อง พบกัน บาปแบ่งสองทำาทัน เท่าสร้าง เพรงพรากสัตว์จำาผัน พลัดคู่ เขาฤๅ บุญร่วมบาปจำาร้าง นุชร้างเรียม ไกล โคลงนิราศนรินทร์ : นายนรินทร์ธิเบศร์
- 18. อุปมานิทัศน์ คือการใช้เรื่องราวหรือนิทาน ขนาดสั้นหรือ ขนาดยาว ประกอบขยายหรือแนะ โดยนัยให้ผู้อ่าน หรือผู้ฟังข้อเขียนเกิดความเข้าใจ แนวคิดชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น เล่านิทานเรื่องตาบอดคลำาช้าง
- 19. คคำำำำพพ้อ้องเเสสียียง คือกำรนำำคำำที่มีเสียงเดียวกันมำเรียบ เรียงหรือร้อยกรอง เข้ำด้วยกัน เช่น บรรลุอำวำสแจ้ง เจ็บกำม แจ้งจำกจงอำรำม พระรู้ เวรำนุเวรตำม ตัดสวำท แล ฤๅ วำนวัดแจ้งใจชู้ จำกช้ำ สงวนโฉม โคลงนิรำศนรินทร์ : นำยนรินทรธิเบศร์ (อิน) คำำว่ำ “แจ้ง” เป็นคำำพ้องเสียงแต่ละที่จะมี ควำมหมำยต่ำงกัน
- 20. คคำำำำซซำ้ำำ้ำ คอื กำรเล่นคำำเพอื่ทำำให้เกิดควำมรู้สึก สะเทือนอำรมณ์ เช่น ลับยักษ์ลับเยำว์ให้เรียมหำ แม่ แฮ ฤๅอสูรพำลพำ แวะเว้น ลับหลังพี่ลับตำ แสนโยชน์ รำำลึกลับนุชเร้น ร่วมรู้ในใจ โคลงนิรำศนรินทร์ : นำยนรินทรธิเบ ศร์ (อิน)
- 21. เเลล่คืน่นอกำเเสสีรเล่ยียนงคำำวด้วรยรกำณรไล่ยยุเสียกุกง ตต์์ วรรณยุกต์ เพื่อให้เกิดควำมไพเรำะ เพลิดเพลินและเกิดจินตภำพ เช่น นึกระกำำนำมไม้ แม่นแม้น ทรวงเรียม เรียมจักแนะนั่นนี้ โน่นโน้น แนวพนม
- 22. เเลล่น่นเเสสียียงสสัมัมผผััส คือ กำรเล่นเสียงให้สัมผัสคล้องจองกัน ในบทประพันธจ์ะเล่นสัมผัสใน ซึ่งเล่นได้ ทั้งสัมผัสอักษรและสมัผัสสระ เช่น ศรีสิทธิ์พิศำลภพ เลอหล้ำลบล่มสวรรค์ จรรโลงโลกกว่ำกว้ำง แผนแผ่นผ้ำงเมืองเมรุ ฯลฯ ใดใดโอษฐ์โอ่อ้ำง ตนดี เอำปำกเป็นกวี ขล่อย คล้อย หำกหำญแต่วำที เฉลย กล่ำว ไฉนนำ
- 23. โคลงบทที่ 2 กรุงศรีอยุธยำ ล่มสลำยไปจำกกำรเสียกรุง แต่ก็มีเมืองล่องลอยมำจำก สวรรค์อันมีพระที่นั่งสถูป แก้วอันสวยงำม ด้วยบุญ บำรมีที่สั่งสมของพระเจ้ำ แผ่นดินก็ได้ทำำนุบำำรุง ศำสนำให้เจริญรุ่งเรือง เปิด
- 24. โคลงบทที่ 3 ควำมรุ่งเรืองของ ศำสนำนั้นมีมำกไปทั่วยิ่งกว่ำ แสงอำทิตย์ ผู้คนได้รับพระธรรม จำกกำรฟังธรรมอยู่เป็นประจำำ เจดีย์มำกมำยได้ถูกสร้ำงขึ้นสูง ตระหง่ำนฟ้ำยอดเจดีย์สวยงำม ยิ่งกว่ำแสงนพเก้ำ เสมือนเป็น หลักแห่งโลกและเป็นที่
- 25. โคลงบทที่ 4 โบสถ์ วิหำร ระเบียง ธรรมำสน์และศำลำ ต่ำงๆนั้น กว้ำงใหญ่ขยำยไปถึง สวรรค์ หอพระไตรปิฎก เสียง ระฆังในหอระฆังยำมพลบคำ่ำ และแสงตะเกียงจำกโคมแก้ว อันมำกมำยนั้นสำมำรถทำำให้ แสงจันทร์สว่ำงน้อยลง
- 26. โคลงบทที่ 8 เมื่อจำำต้องจำกนำงอัน เป็นที่รักไปด้วยควำมอำลัยเหมือน กับต้องปลิดหัวใจของตนออกไป กับนำง ถ้ำหำกว่ำดวงใจสำมำรถ แบ่งออกได้ก็จะผ่ำออกเป็นสองซีก ซีกหนึ่งจะเก็บไว้กับตนเอง แต่อีก ซีกหนึ่งจะมองให้นำงรักษำไว้ โคลง
- 27. บทที่ 10 จะฝำกนำงไว้กับฟำก ฟ้ำหรือผืนดินดี เพรำะกลัวว่ำ พระเจ้ำแผ่นดินจะมำลอบ เชยชมนำง จะฝำกนำงไว้กับ สำยลมช่วยพัดพำนำงบินหนีไป บนฟ้ำ แต่ก็กลัวลมพัดทำำให้ผิว นำงมีรอยชำ้ำ
- 28. โคลงบทที่ 11 จะฝากนางไว้กับใคร ดี จะฝากนางไว้กับนางอุมาหรือ ชายาพระนารายณ์ ก็เกรงว่าจะเข้า ใกล้ชิดนาง พี่คิดจนสามโลกจะล่วง ลับไปก็คิดได้ว่าจะฝากนางไว้ในใจ ตนเองดีกว่าฝากไว้กับคนอื่น
- 29. โคลงบทที่ 22 เดินทางมาโดยทาง นำ้าล่วงหน้ามาจนถึงตำาบลบางยี่เรือ ขอให้เรือแผงช่วยพานางมาด้วย แต่บางยี่เรือไม่รับคำาขอ นำ้าตาพี่จึง ไหลนอง
- 30. โคลงบทที่ 37 เดินทางต่อไปจนถึง ตำาบลบางพ่อ ซึ่งนำ้าแห้งเหือดจน มองไม่เห็น มีแต่บ่อนำ้าตาที่คงเต็ม ไปด้วยเลือด พี่ก็อยากให้นางผู้มี ความงาม5ประการมาซับนำ้าตาพี่ แล้วค่อยจากไป
- 31. โคลงบทที่ 41 เห็นต้นจากแตกกิ่ง ก้านสลับกับต้นระกำา ทำาให้ชอกชำ้า ระกำาใจ ว่าเคยเป็นเวรกรรมที่คง เคยทำากันมาทำาให้เราต้องจากกัน ไกล ขอให้ครั้งหน้าเราคงได้อยู่ ด้วยกัน
- 32. โคลงบทที่ 45 เป็นการเปรียบเทียบ ของหน้านางกับดวงจันทร์ แต่ดวง จันทร์มีรอยตำาหนิเป็นรอยกระต่าย แต่ใบหน้าของน้องนางสวยงาม ไม่มีตำาหนิ ไม่มีสิ่งใดมาเปรียบ เทียบ เพราะหน้าของน้องงามกว่า ดวงจันทร์ ยิ่งมองยิ่งงามกว่า นางฟ้า โคลงบทที่ 118 เดินทางมา ถึงตระนาวศรีความโศกเศร้าก็
- 33. โคลงบทที่ 122 ไม่ว่าจะเป็น พระอินทร์ ผู้มีพันตา ผู้เฝ้าดูระวัง โลก พระพรหมผู้มีสี่หน้าแปดหูที่ คอยฟังสรรพเสียงใดๆ หรือจะเป็น พระนารายณ์ทบี่รรทมอยู่หลังนาค เมื่อเราทั้งสองต้องพลัดพรากจาก กัน เราสองครำ่าครวญอยู่ซำ้าซากแต่ เทพพระองค์ก็ไม่สนใจ
- 34. โคลงบทที่ 139 ในอกของพี่นั้นมัน เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะ ระบายยออกมาบรรยายให้น้องได้ ทราบ ความรู้สึกของพี่นั้นมากมาย ดังนั้น พี่จึงเอาเขาพระสุเมรุมาเป็น ปากกา เอามหาสมุทรเป็นนำ้าหมึก แล้วเขียนเป็นตัวหนังสือไนอากาศ เป็นแผ่นกระดาษ จารึกลงไปก็ยัง ไม่พอ เพราะความรู้สึกของพี่นั้นมี
- 35. โคลงบทที่ 140 ภูเขาพังทลาย สวรรค์ 6 ชั้น ดวงจันทร์ ดวง อาทิตย์ จะหายไปจากโลก ความ รักของพี่นั้นก็ไม่หาย ถึงไฟมา ผลาญล้างทวีปทงั้ 4 ก็ไม่สามารถ ล้างความอาลัยของพี่ได้
- 36. โคลงบทที่ 141 พไี่ด้ครำ่าครวญถึง ความรักของพี่จนสั่นกึกก้องทั้ง แผ่นดิน และท้องฟ้า เป็นข้อความที่ บรรยายถึงความโศกเศร้าของพี่ ข้อความเหล่านั้นขอให้น้องรับไว้ เป็นต่างหน้า ให้นึกถึงอดีตระหว่าง เรา