1. Αρχαία Ελληνική Γλώσσα
Β Γυμνασίου

2.  Ρωμαίος συγγραφέας και διδάσκαλος της Ρητορικής.
 Έγραψε στην ελληνική γλώσσα, αφού την μιλούσε τόσο
τέλεια ώστε να αποκαλείται «μελίγλωττος» και
«μελίφθογγος». Λέγεται ότι του τη δίδαξε ο σοφιστής
Παυσανίας από την Καισάρεια.
 Προτιμούσε τους Έλληνες συγγραφείς από τους
Ρωμαίους και έγραφε σε ελαφρώς αρχαΐζουσα γλώσσα
 Προερχόταν από την τάξη των απελεύθερων.
 Τα δύο σημαντικότερα έργα του "De Natura Animalium"
(«Περὶ ζῴων ἰδιότητος») Varia Historia" («Ποικίλη
Ιστορία») είναι πολύτιμα για τις πολυάριθμες
αναφορές χωρίων από προγενέστερους συγγραφείς,
από έργα που κατά τα άλλα έχουν χαθεί, καθώς και για
τις πολλές πληροφορίες που μας προσφέρουν
απροσδόκητες «ματιές» βαθιά μέσα στην
ελληνορωμαϊκή αντίληψη για τον κόσμο.

3.  Πρόκειται για μια ποικιλία ανέκδοτων
ιστοριών και βιογραφικών σχεδιασμάτων,
καταλόγων, ρητών και περιγραφών θαυμάτων
της Φύσεως ή περίεργων τοπικών εθίμων:
ανέκδοτα για τους διάσημους Έλληνες
φιλοσόφους, ποιητές, ιστορικούς και
δραματουργούς, μύθοι επαναδιατυπωμένοι με
διδακτικό τρόπο.
 Είναι ένα «περιοδικό» της κλασικής εποχής
 Υπάρχουν ηθικοπλαστικές ιστορίες για ήρωες
και ηγεμόνες, αθλητές και σοφούς

4. Ἀνὴρ Μάρδος γένει εἶχεν ἑπτά παῖδας.
ὁ νεώτατος τούτων εἰργάζετο κακὰ πολλὰ
τοὺς ἄλλους.
Καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐπειρᾶτο αὐτὸν ὁ πατὴρ
ρυθμίζειν λόγῳ∙
ἐπεὶ δὲ οὐκ ἐπείθετο
(ὁ πατὴρ) πρὸς τοὺς δικαστάς ἤγαγε (αὐτὸν)
καὶ κατηγόρησε
ὅσα αὐτῷ ἐτετόλμητο ἀκριβῶς,
καὶ ᾔτει παρὰ τῶν δικαστῶν ἀποκτεῖναι τὸν
νεανίσκον

5. Οἱ δὲ ἐξεπλάγησαν
καὶ ἤγαγον ἀμφοτέρους
ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀρταξέρξην.
τοῦ Μάρδου δὲ λέγοντος τὰ αὐτὰ,
βασιλεὺς ἔφη
«εἶτα τολμήσεις τὸν υἱὸν ἀποθνῄσκοντα
ὑπομεῖναι;».
Ὁ δὲ ἔφη «πάντων μάλιστα (τολμήσω)·

6. ἐπεὶ καὶ
ὅταν ἀφαιρῶ τὰς πικράς τὰς
ἐκφύσεις
τῶν φυομένων θριδακινῶν,
ἡ μήτηρ αὐτῶν λυπεῖται οὐδὲν,
ἀλλὰ θάλλει μᾶλλον
καὶ γίνεται γλυκίων»

7. Ταῦτα ἀκούσας
Ἀρταξέρξης ἐπῄνεσε μὲν τὸν ἄνδρα
καὶ ἐποίησεν ἕνα τῶν βασιλικῶν δικαστῶν,
εἰπὼν ὅτι
ὁ ἀποφαινόμενος περὶ τῶν ἰδίων παίδων
οὕτω δικαίως
πάντως καὶ ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἔσται
ἀκριβὴς καὶ ἀδέκαστος δικαστὴς,
ἀφῆκε δὲ καὶ τὸν νεανίαν τῆς τιμωρίας,
ἀπειλῶν αὐτῷ θανάτου,
ἐὰν ἀδικῶν φωραθῇ ἕτερα.

9. 1. Σε ποιες διαδοχικές ενέργειες προχώρησε ο πατέρας
προκειμένου να λογικέψει τον ατίθασο γιο του;
2. Ποια ήταν η αντίδραση του βασιλιά όταν άκουσε ότι ο
πατέρας ζητούσε τη θανάτωση του γιου του; Τι του
απάντησε ο πατέρας;
3. Πώς ανταμείφθηκε ο πατέρας για την αμεροληψία του
απέναντι στο παιδί του;
4. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο στόχος του πατέρα όταν
προτείνει να καταδικαστεί σε θάνατο το παιδί του; Πώς
κρίνετε την αυστηρότητά του και ποια συμπεράσματα
μπορείτε να βγάλετε για την περσική αντίληψη περί
σωφρονισμού και πειθαρχίας;
5. Να συγκρίνετε το κείμενο της ενότητας με το
παράλληλο από το «Βιβλίο του μαθητή» που ακολουθεί,
ως προς την αυστηρότητα των γονιών έναντι των
παιδιών τους, τα αίτιά της και τις συνέπειές της για
αυτά.

10.  Να βρείτε στοιχεία για την περσική νομοθεσία,
την απονομή της δικαιοσύνης, το θεσμό της
οικογένειας.
 Να συγκρίνετε την απονομή δικαιοσύνης, όπως
παρουσιάζεται στο κείμενο του βιβλίου σας, με
την αντίστοιχη αντίληψη των αε πόλεων-
κρατών (πχ Αθήνας), όπως την γνωρίσατε στην
Αρχαία Ιστορία. (διαθεματική εργασία-Ιστορία)
 Να παρουσιάσετε σε κείμενο 120-150 λέξεων τη
γνώμη σας για την αποτελεσματικότητα μιας
αυστηρής ποινής.(διαθεματική εργασία-ΝΕ Γλώσσα)

11. Περσῶν τὴν Ἑλλάδα λεηλατούντων Παυσανίας ὁ τῶν Λακεδαιμονίων
στρατηγὸς πεντακόσια χρυσοῦ τάλαντα παρὰ Ξέρξου λαβὼν ἔμελλε
προδιδόναι τὴν Σπάρτην. φωραθέντος δὲ τούτου Ἀγησίλαος ὁ πατὴρ
μέχρι τοῦ ναοῦ τῆς Χαλκιοίκου συνεδίωξεν Ἀθηνᾶς καὶ τὰς θύρας τοῦ
τεμένους πλίνθῳ φράξας λιμῷ ἀπέκτεινεν· ἡ δὲ μήτηρ καὶ ἄταφον
ἔρριψεν· ὡς Χρύσερμος ἐν δευτέρῳ Ἱστορικῶν.
Ενώ οι Πέρσες λεηλατούσαν την Ελλάδα, ο Παυσανίας, ο
στρατηγός των Λακεδαιμονίων, αφού πήρε από τον Ξέρξη
πεντακόσια τάλαντα χρυσού, σκόπευε να προδώσει τη
Σπάρτη. Κι όταν αποκαλύφτηκε, ο πατέρας του τον
καταδίωξε μαζί με άλλους ως το ναό της Χαλκιοίκου
Αθηνάς και, αφού έκλεισε με πέτρες τις πόρτες του ναού,
τον άφησε να πεθάνει από πείνα· και η μητέρα του και
άταφο τον έριξε μακριά· όπως ο Χρύσερμος εξιστορεί στο
δεύτερο βιβλίο των Ιστορικών.

12. Το δίκαιο ήταν σπουδαίος παράγοντας της
αυτοκρατορικής διοίκησης. Οι μαρτυρίες για την περσική
δικαιοσύνη είναι άφθονες στις ελληνικές πηγές. Ο
Δαρείος είχε έντονη της επιθυμία να τον θυμούνται ως
μεγάλο νομοθέτη και η αναθεώρηση των νόμων ήταν ο
ακρογωνιαίος λίθος στο πρόγραμμα της αναδιοργάνωσης
της αυτοκρατορίας. Δύο συστήματα δικαιοσύνης που
εφαρμόζονταν πιθανώς από δύο διαφορετικά δικαστήρια,
ίσχυαν στις επαρχίες. Το ένα στηριζόταν στους τοπικούς
νόμους που πήγαζαν αναμφίβολα από τα έθιμα κάθε
εθνικής ομάδας και από παλιότερους κώδικες. Το άλλο
ήταν το περσικό ή αυτοκρατορικό σύστημα, που
βασιζόταν στην αυθεντία του μεγάλου βασιλέως.

14. Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β Γυμνασίου (βιβλίο μαθητή και βιβλίο
καθηγητή)
google εικόνες
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arx
aia/metafraseis%20b%20gym/b01xm.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%
CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%C
F%8C%CF%82
https://sites.google.com/site/aformesskepseisdimiourgia/home/persi
koi-polemoi/oi-persikoi-polemoi-os-synkrouse-dyo-politismon/o-ellenikos-
politismos/o-persikos-politismos
Hans Rapp, Η έννοια της δικαιοσύνης στην Κύρου Παιδεία ,Ελληνική
Φιλοσοφική Επιθεώρηση (1987)

15. Ελένη Αδαμοπούλου
Φιλόλογος
3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου
2014-2015