Veel mensen met een laag inkomen tekenen noodgedwongen een kleine ecologische voetafdruk op. Toch dreigen zij de rekening te betalen voor een klimaatbeleid zonder sociale component. Zo treffen de lage emissiezones en een koolstoftaks hen harder, terwijl zij niet de grootste uitstoters van broeikasgas zijn. Ook mensen in armoedesituaties liggen wakker van de ecologische uitdagingen, maar ze worden nauwelijks betrokken in het publieke overleg over de toekomst van onze planeet. Net omdat hun toekomst vandaag al onder druk staat, willen mensen in armoede mee denken en praten.
Een sociaal klimaatbeleid is nochtans perfect mogelijk. Zo bestrijdt energiezuinig renoveren in de sociale huisvesting energiearmoede en dragen investeringen in openbaar vervoer bij aan de strijd tegen klimaatopwarming en vervoersarmoede.
Het is hoog tijd om op een andere manier over armoede en sociale ongelijkheid na te denken. Het 10de ‘Tweejaarlijks Verslag van het Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting’ laat er geen twijfel over bestaan: “klimaatbeleid zal sociaal zijn of zal niet zijn.” En ondertussen tonen ook tal van inspirerende en innoverende sociaal-culturele praktijken hoe duurzaam en sociaal hand in hand kunnen gaan.
Veerle Stroobants (Steunpunt tot bestrijding van armoede) neemt je mee in de bevindingen van het tweejaarlijkse Verslag 2018-2019: “Duurzaamheid en armoede. Een bijdrage aan politiek debat en politieke actie.”. Dat rapport kwam tot stand in overleg met mensen in armoede en hun verenigingen en met actoren uit sociale en milieuorganisaties, instellingen en administraties.
Leen Heylen
is onderzoekster bij Vonk 3 (Thomas More). Vergrijzing, nieuwe gezinssamenstellingen, veranderingen in basisvoorzieningen en mobiliteitsgedrag zijn herkenbare tendensen die het dorpse leven stevig onder druk zetten. Vaak worden ‘zorgzame buurten en dorpen’ hierop als antwoord geformuleerd. Maar wat schuilt er achter deze beleidstaal? En hoe maken we onze dorpen zorgzaam? Leen gaf hierover enkele belangrijke inzichten mee op het netwerkevent van Avansa Kempen 'Het kloppend hart van het dorp'
Handreiking Ketensamenwerking in de Wmo. Maatschappelijke ondersteuning in sa...Daanheineke
2005. Daan Heineke e.a. in opdracht van VWS.
In de handreiking Wmo en ketensamenwerking (en het bijbehorende memo wijzigingen Wmo en ketensamenwerking) vindt u niet zozeer een blauwdruk voor ketensamenwerking, als wel informatie die u inzicht geeft in de gevolgen van bepaalde keuzes. Er worden zeven klantprofielen beschreven met hun respectievelijke ondersteuningsbehoeften. Van daaruit volgt een schets van de benodigde zorg- en welzijnsdiensten en de mogelijkheden tot samenwerking daartussen. De handreiking beschrijft de stappen voor ketenregie op beleidsniveau en biedt tot slot per klantprofiel een praktijkvoorbeeld van ketensamenwerking.
Veel mensen met een laag inkomen tekenen noodgedwongen een kleine ecologische voetafdruk op. Toch dreigen zij de rekening te betalen voor een klimaatbeleid zonder sociale component. Zo treffen de lage emissiezones en een koolstoftaks hen harder, terwijl zij niet de grootste uitstoters van broeikasgas zijn. Ook mensen in armoedesituaties liggen wakker van de ecologische uitdagingen, maar ze worden nauwelijks betrokken in het publieke overleg over de toekomst van onze planeet. Net omdat hun toekomst vandaag al onder druk staat, willen mensen in armoede mee denken en praten.
Een sociaal klimaatbeleid is nochtans perfect mogelijk. Zo bestrijdt energiezuinig renoveren in de sociale huisvesting energiearmoede en dragen investeringen in openbaar vervoer bij aan de strijd tegen klimaatopwarming en vervoersarmoede.
Het is hoog tijd om op een andere manier over armoede en sociale ongelijkheid na te denken. Het 10de ‘Tweejaarlijks Verslag van het Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting’ laat er geen twijfel over bestaan: “klimaatbeleid zal sociaal zijn of zal niet zijn.” En ondertussen tonen ook tal van inspirerende en innoverende sociaal-culturele praktijken hoe duurzaam en sociaal hand in hand kunnen gaan.
Veerle Stroobants (Steunpunt tot bestrijding van armoede) neemt je mee in de bevindingen van het tweejaarlijkse Verslag 2018-2019: “Duurzaamheid en armoede. Een bijdrage aan politiek debat en politieke actie.”. Dat rapport kwam tot stand in overleg met mensen in armoede en hun verenigingen en met actoren uit sociale en milieuorganisaties, instellingen en administraties.
Leen Heylen
is onderzoekster bij Vonk 3 (Thomas More). Vergrijzing, nieuwe gezinssamenstellingen, veranderingen in basisvoorzieningen en mobiliteitsgedrag zijn herkenbare tendensen die het dorpse leven stevig onder druk zetten. Vaak worden ‘zorgzame buurten en dorpen’ hierop als antwoord geformuleerd. Maar wat schuilt er achter deze beleidstaal? En hoe maken we onze dorpen zorgzaam? Leen gaf hierover enkele belangrijke inzichten mee op het netwerkevent van Avansa Kempen 'Het kloppend hart van het dorp'
Handreiking Ketensamenwerking in de Wmo. Maatschappelijke ondersteuning in sa...Daanheineke
2005. Daan Heineke e.a. in opdracht van VWS.
In de handreiking Wmo en ketensamenwerking (en het bijbehorende memo wijzigingen Wmo en ketensamenwerking) vindt u niet zozeer een blauwdruk voor ketensamenwerking, als wel informatie die u inzicht geeft in de gevolgen van bepaalde keuzes. Er worden zeven klantprofielen beschreven met hun respectievelijke ondersteuningsbehoeften. Van daaruit volgt een schets van de benodigde zorg- en welzijnsdiensten en de mogelijkheden tot samenwerking daartussen. De handreiking beschrijft de stappen voor ketenregie op beleidsniveau en biedt tot slot per klantprofiel een praktijkvoorbeeld van ketensamenwerking.
Onze huidige manier van denken en spreken schiet tekort om een integraal probleem zoals de klimaatcrisis te begrijpen. En al helemaal niet om er verzet tegen te bieden. Het ontbreken van een verbindend discours leidt tot een ecopanische toestand waarbij goedbedoelde initiatieven elkaar tegenwerken. De filosofie kan helpen om mensen en organisaties een nieuwe samenhang te laten zien, zodat ze een schaal kunnen ontdekken waarop ze verantwoordelijkheid kunnen opnemen. Hoe? Door een paradigmashift van eigenwijsheid, waarbij het denkende ik centraal staat, naar eco-wijsheid, waarbij het ik is ingebed in een ecosysteem. Pas als we het probleem op een netwerkmatige manier benaderen en mensen als knooppunten zien, bieden zich nieuwe oplossingen aan.
Ecosoof Henk Oosterling legt in zijn lezing uit wat er nodig is om de shift van eigenwijsheid naar eco-wijsheid te maken én welke kerncompetenties je daarvoor nodig hebt. Hij schetst hoe je samen integraal verzet kan voeren op verschillende schalen en schotelt je een ecosofisch vergezicht voor. Tot slot maakt hij ruim de tijd vrij om met het publiek in gesprek te gaan over de praktijken van verzet in de sociaal-culturele sector in Vlaanderen en Brussel, en over de vragen die zijn verhaal ongetwijfeld oproepen.
Aanbevelingen opgesteld tijdens de high tea bijeenkomst van Vrouwenpodium voor Tweede Kamer, gemeenten en vrouwenorganisaties over emancipatie implicaties van de decentralisatie van WMO, Jeugdwet en Participatiewet
De ondertitel van ‘Het klimaat zijn wij’ van de Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer slaat de spijker op zijn kop: ‘De wereld redden begint bij het ontbijt’. Niet evident want de voedselproductie is grotendeels in handen van marktspelers. Voedsel opnieuw ontwikkelen als een common met gedeeld eigenaarschap en gebruik biedt tal van kansen. Commons versterken lokale gemeenschappen en netwerken. Ze dragen bij aan een meer duurzame voedselproductie op mondiaal vlak. En ze verlenen een grotere groep verbruikers toegang tot gezonde, lokaal geproduceerde duurzame voeding. Denk maar aan Bio land funds, Community Supporter Agriculture (CSA), stadstuinieren, coöperatieve kruidenierswinkels enz.
Hoe kan commoning bijdragen tot een duurzame en rechtvaardige voedseltransitie? Wat is er nodig om die transitie te verduurzamen? En hoe kan jij hier vanuit de civiel sociaal-culturele sector aan meewerken? In deze sessie verdiep je je in deze boeiende vragen.
Dirk Holemans geeft je een inleiding tot de commons in voedselsystemen. Hij schetst het belang van de recommoning van grond en oogst.
Onze huidige manier van denken en spreken schiet tekort om een integraal probleem zoals de klimaatcrisis te begrijpen. En al helemaal niet om er verzet tegen te bieden. Het ontbreken van een verbindend discours leidt tot een ecopanische toestand waarbij goedbedoelde initiatieven elkaar tegenwerken. De filosofie kan helpen om mensen en organisaties een nieuwe samenhang te laten zien, zodat ze een schaal kunnen ontdekken waarop ze verantwoordelijkheid kunnen opnemen. Hoe? Door een paradigmashift van eigenwijsheid, waarbij het denkende ik centraal staat, naar eco-wijsheid, waarbij het ik is ingebed in een ecosysteem. Pas als we het probleem op een netwerkmatige manier benaderen en mensen als knooppunten zien, bieden zich nieuwe oplossingen aan.
Ecosoof Henk Oosterling legt in zijn lezing uit wat er nodig is om de shift van eigenwijsheid naar eco-wijsheid te maken én welke kerncompetenties je daarvoor nodig hebt. Hij schetst hoe je samen integraal verzet kan voeren op verschillende schalen en schotelt je een ecosofisch vergezicht voor. Tot slot maakt hij ruim de tijd vrij om met het publiek in gesprek te gaan over de praktijken van verzet in de sociaal-culturele sector in Vlaanderen en Brussel, en over de vragen die zijn verhaal ongetwijfeld oproepen.
Aanbevelingen opgesteld tijdens de high tea bijeenkomst van Vrouwenpodium voor Tweede Kamer, gemeenten en vrouwenorganisaties over emancipatie implicaties van de decentralisatie van WMO, Jeugdwet en Participatiewet
De ondertitel van ‘Het klimaat zijn wij’ van de Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer slaat de spijker op zijn kop: ‘De wereld redden begint bij het ontbijt’. Niet evident want de voedselproductie is grotendeels in handen van marktspelers. Voedsel opnieuw ontwikkelen als een common met gedeeld eigenaarschap en gebruik biedt tal van kansen. Commons versterken lokale gemeenschappen en netwerken. Ze dragen bij aan een meer duurzame voedselproductie op mondiaal vlak. En ze verlenen een grotere groep verbruikers toegang tot gezonde, lokaal geproduceerde duurzame voeding. Denk maar aan Bio land funds, Community Supporter Agriculture (CSA), stadstuinieren, coöperatieve kruidenierswinkels enz.
Hoe kan commoning bijdragen tot een duurzame en rechtvaardige voedseltransitie? Wat is er nodig om die transitie te verduurzamen? En hoe kan jij hier vanuit de civiel sociaal-culturele sector aan meewerken? In deze sessie verdiep je je in deze boeiende vragen.
Dirk Holemans geeft je een inleiding tot de commons in voedselsystemen. Hij schetst het belang van de recommoning van grond en oogst.
Recent is een cliëntervaringsonderzoek voor gemeente Zaanstad uitgevoerd onder bewoners die ondersteuning krijgen van de Sociale Wijkteams en Jeugdteams. Doel is om inzicht te geven in de ervaren kwaliteit van de ondersteuning, waardoor de teams de kwaliteit van de dienstverlening kunnen verbeteren. Het huidige onderzoek betreft een pilot waarin voor het eerst op grote schaal ervaringen van bewoners met een nieuw ontwikkeld instrument zijn verzameld. Uitgangspunten voor de ontwikkeling van dit instrument waren: kort, doelgericht en innovatief. Door te kiezen voor een doelgerichte mixed methods aanpak is de afgelopen periode bijna 50% van de totale doelgroep bereikt. Aanbevelingen voor het vervolg zijn om direct na het afsluiten van een traject om feedback te vragen en op die manier werk te maken van kwaliteitsverbetering. Meer informatie op www.ervaringmetwijkteam.nl/gemeenten.
Bewustwordingscampagne Kanteling en Decentralisaties in Regio Alkmaar. Wij zijn er samen voor elkaar. Zie www.datisheelnormaal.nl voor meer informatie.
Presentatie door Lucas Meijs, hoogleraar Strategische Filantropie en Vrijwilligerswerk van de Erasmus Universiteit Rotterdam, tijdens de inspiratiebijeenkomst 'Burgerkracht en vrijwillige inzet in de nieuwe Wmo' op woendag 8 oktober 2014.
De gemeente Zaanstad werkt sinds 1 januari 2014 met tien wijkteams. Een jaar geleden startte de gemeente met twee pilots in twee gebieden. Wat zijn ervaringen met monitoring van de wijkteams en wat waren de resultaten?
Waar moet de zorgondernemer écht voor zorgen?Mark Logtenberg
Vlugschrift Puck Bulthuis:
Particuliere ondernemers in kleinschalige woonvormen met zorg hebben hun intrede gedaan in de zorgsector. Deze zorgondernemers, zoals ik hen verder zal noemen, werken samen met investeerders en vastgoedpartijen. Met dit vlugschrift wil ik verkennen wat deze samenwerking bijzonder maakt, wat de kwaliteit ervan inhoudt en hoe die kwaliteit zichtbaar gemaakt kan worden. Want op de kwaliteit van deze samenwerking moet de overheid naar mijn mening ook toezicht houden.
Met bijdrage van Gerard Thaens, Mark Logtenberg en Bart van de Kwast.
Waar moet de zorgondernemer écht voor zorgen?Mark Logtenberg
Particuliere ondernemers in kleinschalige woonvormen met zorg hebben hun intrede gedaan in de zorgsector. Deze zorgondernemers, zoals ik hen verder zal noemen, werken samen met investeerders en vastgoedpartijen. Met dit vlugschrift wil ik verkennen wat deze samenwerking bijzonder maakt, wat de kwaliteit ervan inhoudt en hoe die kwaliteit zichtbaar gemaakt kan worden. Want op de kwaliteit van deze samenwerking moet de overheid naar mijn mening ook toezicht houden.
De presentatie van mevrouw Van Mierlo van De Wering gaat in op een aantal vragen: Waar lopen ouderen dan wel mensen vanuit een bepaalde doelgroep nu al tegenaan? Wat zal de toekomst hun brengen? En wat hebben we dan nu al nodig vanuit welzijn, zorg en wonen?
Deze presentatie werd gehouden op donderdag 17 november. Tijdens de bijeenkomst spraken bestuurders uit de regio Noord-Kennemerland over de urgentie tot een integraal aanbod voor wonen, welzijn en zorg. Gemeente Alkmaar wil de regierol pakken en samen met de gemeenten in de regio en andere actoren een actieprogramma opstellen. De bijeenkomst werd ondersteund door het Kenniscentrum Wmo en Wonen Noord-Holland.
Presentatie gegeven door Dr. Guy Schulpen, medisch directeur Zorg in Ontwikkeling (ZIO), op het KNMG Limburg symposium 'Toekomst van de Zorg' op 17 mei 2018.
Presentatie Jos van der Lans - Socius Trefdag 'Solidariteit?!' (20 november 2014)
In september 2013 las koning Willem Alexander voor het eerst de troonrede voor. In zijn rede sprak de Nederlandse vorst over een 'participatiesamenleving'. Het idee dat de klassieke verzorgingsstaat steeds meer onder druk komt te staan en dat er meer een beroep moet worden gedaan op het probleemoplossend vermogen van onze samenleving, zeg maar de burger. Het idee van de participatiesamenleving was niet nieuw en paste in een lange reeks van politieke pogingen om burgers te bewegen meer verantwoordelijkheid te nemen voor elkaar.
Ook in Vlaanderen wint dit discours terrein. We vroegen cultuurpsycholoog en journalist/publicist Jos van der Lans welke lessen we kunnen trekken uit de Nederlandse ervaringen.
Kunnen organisaties in welzijn en zorg weer van de mensen worden? Deze presentatie beschrijft de zoektocht van de netwerkorganisatie WIJ onder de titel 'Van WIJ naar wij'.
Sheets over hoe overheden duurzaam zouden kunnen (of moeten?) leren participeren in burgerprocessen om zo in het publieke belang optimaal te kunnen profiteren van de kennis en kunde van burgers.
Presentatie Paul Dekker, Socius-Trefdag 'Burgers aan zet!' (19 november 2015)
Niet alleen in Vlaanderen, maar ook in Nederland lijken burgerinitiatieven in opmars te zijn. Wat zijn bij onze noorderburen de afgelopen decennia belangrijke ontwikkelingen geweest op het vlak van burgerparticipatie en -initiatieven. Rond welke maatschappelijke thema's slaan Nederlandse burgers de handen in elkaar? Hoe krijgen deze initiatieven vorm? Wat is de rol van overheden? Hoe werkt de door haar gepropageerde 'doe-democratie' uit? Dient de participatie vooral het opvullen van tekorten door de terugtredende overheid of voor politieke agendering?
Vragen die we graag voorleggen aan Paul Dekker. Paul Dekker is hoofd van de onderzoeksgroep Participatie & Bestuur bij het Nederlandse Sociaal en Cultureel Planbureau. Daarnaast is hij ook hoogleraar Civil society aan de Universiteit van Tilburg.
Yvette Wittenberg, onderzoeker lectoraat community care aan de Hogeschool van Amsterdam, presenteerde tijdens de door DSP-groep georganiseerde inspiratiesessie over respijtzorg.
Innovience offers fiber optic networking solutions throughout homes and businesses using plastic optical fiber (POF). It was founded in 2012 in the Netherlands and has offices in the Netherlands and Costa Rica. Innovience develops its own POF hardware and software and sees a need for reliable, easy to install broadband infrastructure throughout buildings. Its OPTOXSTM product line provides a simple, economical and flexible networking solution using POF to deliver high bandwidth internet access anywhere in a home or office.
1. Veranderingen in de zorg:
verordonneerd van boven of
afgedwongen van onderen?
Macht, integriteit en de transformaties in het sociale domein
Jan Willem Duyvendak
Afdeling sociologie
Universiteit van Amsterdam
2. Het verleden als negatief?
• De drie centralisaties als breuk met het ‘foute’ verleden
• Welk verleden?
- decentralisatie welzijn
- golven in professionaliseringskritiek
• Sterk ideologisch gekleurd terrein: enthousiaste politici,
dolenthousiaste ambtenaren, enigszins enthousiaste
professionals en burgers met wisselende verwachtingen en
mogelijkheden
• Enthousiasme niet per se temperen maar ruimte creëren
voor een gesprek over kansen én problemen
• Afwezige wetenschappers
3. Burgers doen te weinig zelf
en te weinig voor elkaar
• Empirische claim (maar vergeleken met wie of wanneer
dan?) of normatieve uitspraak?
• “Een te aanwezige overheid en professionals lopen
burgers voor de voeten en maken cliënten afhankelijk en
passief”
• Klopt dat? In welke landen bloeit mantelzorg en
vrijwilligerswerk? Wanneer ontstaan burgerinitiatieven?
• Wie zouden er in theorie meer moeten gaan doen en
wie zullen er in de praktijk meer gaan doen?
4. Burgers doen het beter:
ze zijn goed (en goedkoop…)
• Waardering voor inzet van ‘warme’ en ‘nabije’ mantelzorgers
en vrijwilligers die bepaalde taken ‘beter’ kunnen doen dan
‘koude’, ‘afstandelijke’ professionals
• “Wat kunnen we (niet) aan vrijwilligers over laten?” Verschil
tussen ‘welzijn’ en ‘zorg’
• Waar wordt zorg verleend? Waarom veronderstelt het beleid
dat ‘thuis’ beter is dan in een ‘tehuis’?
• En zouden beleidsmakers dit alles ook vinden als er geen
financiële motieven mee zouden spelen?
5. Een volgende of
een dwingende overheid?
• “De samenleving verandert. De zorg verandert mee”: een
volgende overheid?
• Is de inzet van keukentafelgesprekken open of moeten
mensen bewogen worden tot ander gedrag? Wie bepaalt de
norm voor ‘gebruikelijke zorg’?
• Een paternalistische overheid die ‘autonomie’ en ‘eigen
kracht’ afdwingt?
• ‘De’ bevolking bestaat niet: waarom sommige burgers blij zijn
met de decentralisaties en anderen minder
• Welke ruimte hebben professionals? Over de ‘uitrol’ van
sociale wijkteams