Mga Sangkap sa Bawat Bahagi ng Maikling Kuwento

1. MGA SANGKAP
NG BAWAT
BAHAGI NG
MAIKLING
KUWENTO:

2. 1. SIMULA
Ito ay nagtatalakay sa mga
pangyayaring naging simula
ng kuwento

3. C. SULIRANIN – mga problemang haharapin na dapat
masusulusyunan ng mga tauhan na magiging simula ng
kawilihan ng mga pangyayari
A.TAUHAN – dito malalaman kung sinu-sino ang
nagsisiganap sa kuwento at kung ano ang papel na
ginagampanan ng bawat isa, maaaring bida, kontrabida, o
suporta.
B. TAGPUAN – lugar kung saan nagaganap ang mga
pangyayari ng kuwento, gayundin ang panahon kung
kailan nangyayari ang kuwento.

4. 2. GITNA
Ito ang bahaging nagtatalakay sa
mga masisidhing pangyayaring
kahaharapin na kailangang
mapagtatagumpayan ng mga
tauhan.

5. A. SAGLIT NA KASIGLAHAN - naglalahad ng panandaliang
pagtatagpo ng mga tauhang masasangkot sa suliranin
B. TUNGGALIAN - bahaging kakikitaan ng
pakikipagtunggali o pakikipaglaban ng mga pangunahing
tauhan sa mga suliraning kakaharapin na maaaring:
 Tunggalian ng tao laban sa sarili
 Tunggalian ngtao laban sa tao
 Tunggalian ng tao laban sa kalikasan
 Tunggalian ng tao laban sa hayop
 Tunggalian ngtao laban sa bagay

6. A. SAGLIT NA KASIGLAHAN - naglalahad ng panandaliang
pagtatagpo ng mga tauhang masasangkot sa suliranin
B. TUNGGALIAN - bahaging kakikitaan ng
pakikipagtunggali o pakikipaglaban ng mga pangunahing
tauhan sa mga suliraning kakaharapin na maaaring:
 Tunggalian ng tao laban sa sarili
 Tunggalian ng tao laban sa tao
 Tunggalian ng tao laban sa kalikasan
 Tunggalian ng tao laban sa hayop
 Tunggalian ng tao laban sa bagay

7. C. KASUKDULAN- pinakamadulang bahagi kung saan
makakamtan ng pangunahing tauhan ang katuparan o
kasawian ng kaniyang ipinaglalaban.

8. 3. WAKAS
Ito ang pinakahuling bahagi ng
maikling kuwento; pinananabikang
pagwawakas ng kuwento na
maaaring trahedya, komedya at
melodrama.

9. A.KAKALASAN - bahaging nagpapakita ng unti-unting
pagbaba ng takbo ng kuwento mula sa maigting na mga
pangyayari sa kasukdulan. Kung dati nagkabuhul-buhol
ang mga pangyayari, sa bahaging ito ay dahan-dahan nang
makakalas ito o malulutas.
B. KATAPUSAN - kakikitaan ng magiging resolusyon ng
kuwento. Maaaring masaya o malungkot, pagkatalo o
pagkapanalo sa mga layunin ng mga tauhan sa kuwento

10. 10
Nang
Minsang
Naligaw si
Adrian

11. Bunsong anak si Adrian sa tatlong
magkakapatid. Siya lamang ang naiba
ang propesyon dahil kapwa abogado
ang dalawang nakatatanda sa kaniya.
Dahil may kaya sa buhay ang pamilya,
natupad ang pangarap niyang maging
isang doktor.

12. Lumaki siyang punung-puno ng
pagmamahal mula sa kaniyang mga
magulang at mga kapatid na nakapag-
asawa rin nang makapagtapos at
pumasa sa abogasya. Naiwan siyang
walang ibang iniisip kundi mag-aral at
pangalagaan ang kaniyang mga
magulang.

13. Matagumpay niyang natapos ang
pagdodoktor at hindi nagtagal ay
nakapagtrabaho sa isang malaking
ospital. Ngunit sadya yatang
itinadhana na matapos ang dalawang
taon mula nang siya’y maging ganap na
doktor, pumanaw ang kaniyang
pinakamamahal na ina.

14. Naiwan sa kanya ang pangngalaga sa
ama na noon ay may sakit na ring
iniinda. Malimit siyang mapag-isa sa
tuwing nabibigyan ng pagkakataong
makapagpahinga dulot na rin ng hindi
niya maiwan-iwan na ama.

15. Naisin man niyang magtrabaho at
manirahan sa ibang bansa katulad ng
kaniyang mga kapatid, ang katotohanang
may nakaatang na responsibilidad sa
kaniyang balikat ang pumipigil sa
kaniyang mangibang-bayan upang
manatili sa piling ng ama at alagaan ito
hanggang sa kahuli-hulihang yugto ng
kaniyang buhay.

16. Inggit na inggit siya sa mga kasabayang
doktor na nasa kanila nang lahat ang
luho at oras na makahanap ng babaing
makakasama habambuhay. Ayaw rin
niyang mapag-isa balang- araw kapag
nawala na ang kaniyang ama.

17. Isang araw, habang nagpapahinga
matapos ang halos limang oras na
operasyon, nakatanggap siya ng tawag
mula sa kasambahay na sinusumpong
ng sakit ang kaniyang ama. Nagmadali
siyang umuwi at sa kabutihang palad,
naagapan naman niya ang ama.

18. Bahay. Ospital. Bahay. Ospital. Paulit-
ulit na takbo na pakiramdam ni
Adrian ay matatapos lamang kapag
tuluyan nang mawala ang kaniyang
ama. Hindi niya namamalayan, Unti-
unti niyang nararamdaman ang
pagkaawa sa sarili.

19. Nais niyang makawala sa
responsibilidad at magkaroon ng
panahon para sa sarili. “Daddy,
patawad po. Nais ko lamang na
lumigaya sa buhay. Nasa katanghalian
na po ako ng buhay ko. Ayaw ko pong
mag-isa balang araw kapag kayo’y
nawala.”

20. Dahan-dahan niyang binuhat ang ama
na halos hindi na makapaglakad nang
maayos. Pinasan niya ang ama at
isinakay sa kaniyang kotse. Walang
imik na sumama ang ama.
Naglakbay sila nang halos isang oras.

21. Nang sila’y nakarating sa isang lugar,
huminto ang kotse at pinasan ni
Adrian ang ama. Tinunton nila ang
daan papasok sa isang kagubatan.
Mabigat ang ama kaya paminsan-
minsan ay tumititigil sila sa lilim ng
puno upang magpahinga.

22. Wala pa ring imik ang ama habang
binabali ang maliliit na sanga.
Napansin niyang tumutulo ang luha ng
anak. “Bakit ka umiiyak?” tanong ng
ama kay Adrian. “Wala po, Dad.”
Nagpatuloy sa paglalakad si Adrian na
pasan-pasan ang ama.

23. Patuloy rin ang pagtulo ng kaniyang
luha. Alam niyang labag sa kaniyang
kalooban ang kaniyang gagawin.
Maraming beses din silang tumigil
upang magpahinga at paulit-ulit din
ang pagbabali ng ama ng maliliit na
sanga ng puno. Napansin ito ni Adrian.

24. “Bakit n’yo po binabali ang mga sanga
ng puno sa tuwing tayo’y
nagpapahinga, Dad?,” tanong ni Adrian.
Tumugon ang ama na may ngiting
namutawi sa kaniyang labi.

25. “Alam ko nais mo akong iligaw sa loob
ng kagubatan. Anak, palatandaan ito
na dito tayo dumaan, para sa pagbalik
mo ay hindi ka maliligaw.” Lalong
bumilis ang pag-agos ng luha ng binata.

26. Walang kaimik- imik, muling pinasan
ni Adrian ang ama at natagpuan ang
sariling bumabalik sa lugar kung saan
sila nanggaling. Alam ni Adrian na
hindi na siya maliligaw. Hinding-hindi
na.