Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
Audyt jest próbą naszkicowania, jak wygląda infrastruktura rowerowa.na terenie Zawiercia. Ogólnie stanowi drobny ułamek tego, co być powinno, a to co jest, dalekie jest jeszcze od stworzenia jakiego systemu i osiągnięcia dobrego standardu.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Powstaje coraz więcej dróg dla rowerów, ale ich standard jest przypadkowy i zupełnie nieskoordynowany z otoczeniem. Z jednej strony ta infrastruktura rowerowa nie spełnia oczekiwań rowerzystów i nikogo nie przyciąga, żeby ją używać, a z drugiej brak jest informacji, gdzie tą infrastrukturę można znaleźć, żeby z niej skorzystać. Może te uwagi dadzą komuś do myślenia z korzyścią dla potencjalnych użytkowników infrastruktury rowerowej.
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Audyt jest próbą naszkicowania, jak wygląda infrastruktura rowerowa.na terenie Zawiercia. Ogólnie stanowi drobny ułamek tego, co być powinno, a to co jest, dalekie jest jeszcze od stworzenia jakiego systemu i osiągnięcia dobrego standardu.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Powstaje coraz więcej dróg dla rowerów, ale ich standard jest przypadkowy i zupełnie nieskoordynowany z otoczeniem. Z jednej strony ta infrastruktura rowerowa nie spełnia oczekiwań rowerzystów i nikogo nie przyciąga, żeby ją używać, a z drugiej brak jest informacji, gdzie tą infrastrukturę można znaleźć, żeby z niej skorzystać. Może te uwagi dadzą komuś do myślenia z korzyścią dla potencjalnych użytkowników infrastruktury rowerowej.
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Nie potrzebujesz smartfona, żeby kręcić kilometry dla Wro! Przejechane trasy możesz rejestrować również na stronie Europejskiego Wyzwania Rowerowego. Zobacz jak to zrobić i
#krecDlaWro!
------
Europejskie Wyzwanie Rowerowe Wrocław 2015
wybieramrower.org
Jest to jeden z najstarszych w województwie śląskim odcinków tras rowerowych. Jego atutem jest stosunkowo dobra nawierzchnia, a poważną wadą prawie nie istniejące już oznakowanie. turystyczne.
W 2012 r. odbył się poprzedni audyt tej trasy - wyniki są pod adresami:
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016a
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016b
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 395 został wykonany jakieś 10 lat temu. Tras ma szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale jest uczęszczana przez rowerzystów. Najbardziej zaniedbany jest odcinek przy skrzyżowaniu ul. Wyszyńskiego z ul. Gutenberga. Trasa była oznakowana niestandardowo - obecnie znaki zachowały się głównie na terenie Os. Brzezinka.
Trasa nr 29 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako jedno z połączeń Gliwic z Knurowem. Jest stosunkowo łatwa do oznakowania, ponieważ nie wymaga dużych nakładów na budowę nowych dróg dla rowerów.
Audyt dotyczy zgodności drogi dla rowerów (ciągu pieszo-rowerowego) z Prawem o Ruchu Drogowym i innymi zasadami projektowania, czyli tzw. dobrą praktyką inżynierską, a w szczególności z krakowskimi standardami projektowania infrastruktury rowerowej.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany końcowy odcinek tej trasy wzdłuż ul. Kozielskiej i ul. Wyczółkowskiego. Droga dla rowerów a ma nawierzchnię ze żwiru i 2 niezbyt starannie wykonane przejazdy dla rowerzystów przez ul. Gaudiego i ul. Wyczółkowskiego. Pierwsza wersja projektu trasy nr 395a została wykonana równolegle z projektem trasy nr 395, a jego aktualizacja nastąpiła w 2008 r., lecz projekt ten nigdy nie został zrealizowany.
Droga rowerowa w ciągu ulic: Pionierów i PerseuszaRobert
Propozycja pisma do ZDM Gliwice w sprawie przebudowy ulic Pionierów i Perseusza na osiedlu Mikołaja Kopernika, a wraz z nimi ciągów pieszych i rowerowych
Szlak Beboków w Katowicach - 45 figurek beboków w 40 miejscachPiotr Rościszewski
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już czwarta wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca lutego 2024 r., zastępując wersję III znajdującą się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjabeboki232pdf.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. podkarpackim oraz ciekawostki w ich otoczeniu.
https://www.slideshare.net/proso2pl/prelekcjalaweczki24cz5podkpdf
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już trzecia wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca października 2023 r., zastępując wycofaną wersję II. Zamieszczona ostatnio wersja IV znajdujące się pod adresem https://www.slideshare.net/slideshows/szlak-bebokw-w-katowicach-45-figurek-bebokw-w-40-miejscach/266534014
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu trzecia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, które obecnie znalazły się w części 7, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu piąta z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego i łódzkiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego, które obecnie znalazły się w części 6, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw mazowieckiego i łódzkiego znajduje się pod adresemhttps://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja drugiej z czwartej części cyklu poświęconego tężniom w woj. opolskim i w woj. małopolskim. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz4w2pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku, zwłaszcza w woj. małopolskim.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
W woj. opolskim w 2022 r. istniało 10 tężni, a obecnie jest ich 15. Analogicznie planowanych było 9 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest 6 dalszych.
W woj. małopolskim w 2022 r. istniało 50 tężni, a obecnie jest ich aż 57. Analogicznie planowanych było 27 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest aż 29 dalszych.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. śląskim oraz ciekawostki w ich otoczeniu. W wersji IV prezentowane jest znacznie więcej obiektów, niż w wersji III https://www.slideshare.net/proso2/prelekcja-laweczki21-cz1slw3
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
W nowej wersji plik stanowiący obecnie część 3 został podzielony na części 3 i 7.
Nowa wersja części 3 dotycząca województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz3w6newpdf
Nowa wersja części 7 dotycząca województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz7w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia w 2022 r. z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego, łódzkiego, świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 3 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego znajduje się pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz3w4, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat.
W najnowszej wersji z 2023 r. plik stanowiący obecnie część 5 został podzielony na części 5 i 6.
Nowa wersja części 5 dotycząca województw mazowieckiego, łódzkiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz5w6newpdf
Nowa wersja części 6 dotycząca województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz6w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu informacje czwarta część cyklu o tężniach w woj. opolskim i woj. małopolskim https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz4w3newpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja pierwszej z czterech części cyklu poświęconego historii tężni, tężniom poza granicami Polski i ważniejszymi tężniami w Polsce. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz1w5. W porównaniu z poprzednią wersją dodano informacje o ważniejszych tężniach w Polsce.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia gąsek w Gąsiorowicach - wsi w powiecie strzeleckim w gminie Jemielnica.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia trolli w Straduni - wsi w powiecie krapkowickim w gminie Walce.
1. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
29
– przy połączeniu chodnika z alejką nie wykonano łuku poziomego,
– na ul. Żelaznej nie wykonano obniżonego krawężnika i nie ustawiono znaków,
2. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
30
– na ul. Bolesława Chrobrego kolejne
znaki zostały umieszczone w zaroślach,
– w pobliżu miejsca odpoczynkowego
został pozostawiony nieestetyczny gruz,
3. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
31
– nie wykonano nawierzchni żwirowej na północnym odcinku trasy nr 748 (pkt. 49÷61), przy czym
na odcinku pkt. 49÷55 nawierzchnia jest częściowo wykonana, ale ma liczne płytkie dziury, dalej
występują odcinki tonące w błocie i głębokie koleiny,
4. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
32
– nie ukończono budowy przepustów – np. nie wykonano
ścianek nad końcami przepustu z rur betonowych, jak
na załączonym rysunku (ujęte w przedmiarze robót),
5. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
33
– na odgałęzieniu prowadzącym do bunkra źle wyprofilowano zakręt – odcinek o mniejszym
nachyleniu powinien być na zakręcie, a o większym pochyleniu na dojazdach do zakrętu,
– niektóre znaki zostały ustawione za daleko lub za blisko skrzyżowania (patrz zdjęcie na stronie 31
i zdjęcie poniżej),
6. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
34
– oznakowanie końca (początku) trasy znajduje się zbyt daleko od ul. Kolonia Zygmunt – powinno
być przesunięte bliżej ulicy o ok. 10 m, jak na dolnym zdjęciu, aby mogło zostać zauważone
z ulicy,
7. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
35
Trasa nr 750 prowadzi po trochu alejkami i ciągami pieszo-rowerowymi, jezdniami bocznych ulic
i zmodernizowanymi drogami żwirowymi. Zaletą tej trasy są też m.in. przejazdy dla rowerzystów
z sygnalizacją świetlną na skrzyżowaniu ul. Chorzowskiej i ul. Bieszczadzkiej.
Usterki to:
– przy dojeździe do skrzyżowania z ul. Chorzowską brak jest przejścia dla pieszych i źle
namalowano symbol roweru (patrz strona 22)
– znaki tras nr 747 i 750 ustawiono zbyt blisko przejazdu przez ul. Bieszczadzką,
– droga dla rowerów została wykonana niezgodnie z projektem – nie ma możliwości płynnego
wjazdu na przejazd rowerowy, ponadto zastosowano kostkę fazowaną zamiast asfaltu,
8. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
36
– na Plantach zamiast asfaltu ulżono
nawierzchnię z kostki fazowanej,
ponadto nie wykonano łuków
poziomych,
– zamiast znaków C-16-13 zostały ustawione znaki C-13/16 i C-16/13, które stosuje się tylko
w przypadku wykonania na nawierzchni znaków poziomych P-2,
9. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
37
– na końcu Plantów nie załatano dziury w drodze dojazdowej – według projektu miała być w tym
miejscu nowa nawierzchnia asfaltowa,
– brak oznakowania skrętu z ciągu
pieszo-rowerowego na drogę żwirową
przy cmentarzu,
10. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
38
– przy rogu cmentarza na drodze pozostały niezabezpieczone małe studzienki,
– koło Lipin znaki nie wiszą na słupku na jednej wysokości,
– odcinek drogi żwirowej dochodzący do ul. Żelaznej w Lipinach ma zupełnie inny przebieg, niż
w projekcie, w związku z tym trasa robi jakiś bezsensowny zygzak, pozostawiony bez
oznakowania – trasa powinna trafiać wprost na pas ruchu dla rowerów opisany poniżej,
– na pl. Słowiańskim nie wykonano pasa
ruchu dla rowerów, ustawiając znaki
oznaczające drogę dla rowerów przy drodze
gospodarczej pawilonu usługowego.
Końcowy odcinek trasy nr 750 nie był
sprawdzany.
11. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
39
Uwagi ogólne. Projekt techniczny wykonany przeze mnie w 2008 r. obejmował:
a) modernizację chodników i alejek pod utworzenie ciągów pieszo-rowerowych
b) modernizację dróg gruntowych poprzez dodanie warstwy żwirowej,
c) poszerzenie ścieżek gruntowych z dodaniem warstwy żwirowej,
d) organizację ruchu drogowego na modernizowanych chodnikach i drogach,
e) oznakowanie turystyczne tras rowerowych,
f) tablice informacyjne i dydaktyczne.
Projekt techniczny wykonany przez „Proj-Bud” w Katowicach obejmował m.in.:
g) ławki i miejsca odpoczynkowe na terenach zielonych,
h) uporządkowanie zieleni przy trasach rowerowych, a zwłaszcza przy poszerzaniu ścieżek,
i) oświetlenie wybranych alejek.
W 2009 r. projekt został okrojony – zrezygnowano z części dróg modernizacji i zamieniono droższe
nawierzchnie na tańsze, m.in. kostkę betonową na asfalt i asfalt na nawierzchnię żwirową,
dostosowano do zmian projekt organizacji ruchu, zmniejszono liczbę nowych ławek i
zrezygnowano z oświetlenia alejek.
A. Modernizacja chodników i alejek. Zgodnie z projektem przeważają nawierzchnie asfaltowe,
jednakże w kilku miejscach dopuszczono się ułożenia odcinków dróg dla rowerów i ciągów pieszo-
rowerowych z kostki betonowej fazowanej – najgorszej z możliwych nawierzchni twardych. W
kilku miejscach zmieniono przebieg trasy w planie i zapominając jednocześnie o potrzebie
wykonania łuków poziomych (trasa nr 130 – str. 6, 9, trasa nr 748 – str. 29 oraz trasa nr 750 – str.
35 i 36). Asfalt jest na ogół równo ułożony, ale zdarzają się miejsca wykonane niezbyt starannie.
Należy wymienić kostkę fazowaną na asfalt lub przynajmniej na kostkę niefazowaną oraz wykonać
brakujące łuki poziome.
Poszerzenie niektórych chodników i alejek umożliwiło rozdzielenie ruchu pieszego i rowerowego
na najbardziej uczęszczanych odcinkach.
Dobrze wywiązano się z dobudowania ramp dla rowerzystów obok istniejących schodów
(przykładowo trasa nr 748 – str. 24). Zmieniony przebieg alejek w planie rzutuje na utrudnienia
w pokonywaniu łuków poziomych (R = 0 m) lub rozprasza uwagę przy pokonywaniu przejazdów
dla rowerzystów.
Mimo zapewnień prasowych o ukończeniu budowy nie wykonano jeszcze drogi dla rowerów przy
skrzyżowaniu ul. Chorzowskiej z ul. Bytomskiej, uzupełnienia alejki na pobliskim osiedlu (trasa
nr 130 – str. 10 i 11), dojazdu do przejazdu przez ul. Bytomską przy pl. Słowiańskim w Lipinach
(trasa nr 748 – str. 28) i pasa ruchu dla rowerów przy tym placu (trasa nr 750 – str. 38).
Dużo partactwa odnotowano przy obniżeniach krawężników, które zgodnie z przepisami powinny
wystawać ponad poziom jezdni nie więcej niż 1 cm. Spora część wykonanych obniżeń nie spełnia
tego warunku, m.in. z powodu użycia niewłaściwych krawężników, które mają wyokrąglenie
krawędzi utrudniające ich sensowne zabudowanie w poziomie jezdni (m.in. trasa nr 130 – str. 8, 12,
13 oraz trasa nr 748 – str. 26 i 28). Niektórych obniżeń nie wykonano (trasa nr 130 – str. 14 i trasa
nr 748 – str. 29). Braki i błędy występują też przy łączeniach nawierzchni (trasa nr 127 – str. 5, trasa
nr 130 – str. 9 i trasa nr 750 – str. 37). Wszystkie niewłaściwie obniżone krawężniki wraz z ich
otoczeniem należy wykonać prawidłowo.
Poza projektem z 2009 r. nawierzchnię asfaltową otrzymały niektóre alejki w Parku Heiloo, ale
duży ruch koło Stawu Wąwóz pozwala na sugestię, że modernizacja powinna objąć alejkę, którą
biegnie trasa nr 130, wraz z jej poszerzeniem umożliwiającym rozdział ruchu pieszego i
rowerowego.
Z uwagi na wyrywkowy charakter audytu nie sprawdzono m.in. ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż
ul. Chorzowskiej w Lipinach.
B i C. Modernizacja dróg i ścieżek gruntowych. Zgodnie z projektem po modernizacji wszystkie
drogi powinny mieć co najmniej nawierzchnię żwirową o szerokości 2 lub 3 m. W praktyce
12. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
40
większość dróg wykonano o szerokości 3 m, co na pewno ułatwi turystyczną lub rekreacyjną jazdę
rowerem. Mieszanka żwirowa jest na ogół równo ułożona, ale zdarzają się miejsca pofałdowane,
sporadycznie zdarza się już nawierzchnia zniszczona przez motocykle.
Jak dotąd nie zostały wykonane odcinki tras nr 130 w Lasku Chropaczowskim i nr 748 od schronu
koło Goduli do ul. Kolonia Zygmunt na granicy z Bytomiem, przy czym pierwszego z tych
odcinków w ogóle nie rozpoczęto budować – tonie w błocie lub wymaga jazdy po korzeniach i nie
uprzątniętym tłuczniu po rozebranym torze kolejowym (str. 15 i 17). Północny odcinek trasy nr 748
jest nadal placem budowy z dziurami pełnymi błota, głębokimi koleinami i nie ukończonym
przepustem (str. 31÷33). Można spodziewać się, że odcinki tras nr 127 i 127 wyglądają podobnie,
jak trasa nr 130.
D. Organizacja ruchu drogowego. Zgodnie z projektem odcinki dróg dla rowerów miały otrzymać
znaki pionowe C-13 i poziome P-23, ciągi pieszo-rowerowe przy drogach publicznych miały
otrzymać w zależności od sytuacji oznakowanie pionowe C-16-13, C-13/16 i C-16/13 lub B-1+T-
22, z zaniechaniem pełnego oznakowania alejek i dróg poza pasami dróg publicznych. Zmiany
w zastosowanych nawierzchniach alejek spowodowały, że ustawione znaki nie pasują do aktualnej
sytuacji (trasa nr 130 – str. 6, 12 oraz trasa nr 750 – str. 36). Czymś „oryginalnym” jest znak C-13
ustawiony przy nie istniejącym pasie ruchu dla rowerów na pl. Słowiańskim (trasa nr 750 – str. 38).
Dużą zaletą jest wykonanie zgodnie z projektem wszystkich sygnalizatorów świetlnych, w których
zamieniono symbole pieszych S-5 na symbole pieszych i rowerów S-5/S-6, z równoczesnym
wykonaniem znaków poziomych P-11 i oznakowaniem dojazdów naprowadzających rowerzystów
do przejazdów (z wyjątkiem braku dojazdu do przejazdu w Lipinach – trasa nr 748 – str. 28).
Pozostałe przejazdy dla rowerzystów również zostały wykonane zgodnie z projektem i oznakowane
znakami pionowymi D-6b i poziomymi P-11. Zauważono, że znak D-6b przy ul. Powstańców
Śląskich został ustawiony na chodniku, a nie poza jego skrajnią (trasa nr 130 – str. 7). Drobnym
mankamentem jest nie usunięcie przęsła barierki U-12 przy przejściu przez ul. Bytomską koło
Parku Skałka (trasa nr 4 – str. 2).
Dużym mankamentem jest brak przejazdu dla rowerzystów na granicy Chorzowa pomiędzy
ul. Ślężan a ul. Opolską, nie ujęty w projekcie. Jego brak jest wynikiem braku koordynacji
pomiędzy oboma Urzędami Miejskimi, częściowo został zastąpiony wjazdem na ciąg pieszo-
rowerowy w strefie skrzyżowania (trasa nr 127 – str. 4).
E. Oznakowanie turystyczne tras rowerowych składa się ze znaków typu R-1 i odmian znaków
od R-3a do R-3d, drogowskazów typu R-3 oraz tablic informacyjnych – omówionych w następnym
punkcie.
Znaki typu R-1 (i odmiany znaków od R-3a do R-3d). Pod względem technicznym oznakowanie
powinno być zróżnicowane w celu poprawy jego „wandaloodporności” i ograniczenia kradzieży.
Podstawą „wandaloodporności” jest stosowanie znaków malowanych głównie na pniach drzew –
bez zgody projektanta zupełnie zrezygnowano ze stosowania znaków malowanych. W tym samym
celu wszędzie tam, gdzie to jest możliwe, projekt nakazuje wieszanie znaków na istniejących
słupach lub stosowanie słupków drewnianych – bez zgody projektanta ułatwiono sobie pracę,
stosując wszędzie nowe słupki metalowe, które są najbardziej podatne na akty wandalizmu i
kradzieże, ponadto nie zadbano o właściwe umocowanie słupków w gruncie, ułatwiając ich
wyrywanie (str. 6 i 16). Wobec stwierdzonych aktów wandalizmu trudno oceniać, czy wszystkie
znaki zostały ustawione. Stwierdzono brak znaków w miejscach, gdzie nie wykonano jeszcze robót
drogowych.
Wykonawca wyraźnie pogubił się w kilku miejscach, stawiając znaki gdzie popadnie, bez
uwzględnienia zmienionej przez siebie geometrii dróg i alejek. Przy ul. Sudeckiej znaki początku
trasy nr 747 zostały powieszone pod drogowskazami trasy nr 130 (str. 11). W Lasku
Chropaczowskim przy dawnym torowisku znaki zakrętu zamocowano w odwrotnych kierunkach
(trasa nr 130 – str. 17), a znaki R-1 mają zamiast niebieskiego kolor zielony. Obok Stawu Foryśka
13. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
41
znaki sygnalizują nie istniejący zakręt trasy nr 748 (str. 27). Na ul. Korfantego na rozwidleniu tras
nr 747 i 750 (str. 21) znaki zostały powieszone w odwrotnej kolejności (na sąsiednim rozwidleniu
niejsye znaki powieszono prawidłowo). W kilku miejscach znaki zostały powieszone za blisko
zakrętu (np. str. 23, 33 i 35), a na innych zbyt daleko od zakrętu (str. 31, 34 i 35). Znaki powinny
być powieszone na jednej wysokości, tymczasem np. na trasie nr 750 koło Lipin umieszczono je na
różnych wysokościach (str. 38). W kilku miejscach znaki zostały umieszczone w zaroślach –
należało zmienić lokalizację słupków lub wyciąć gałęzie zasłaniające znaki (np. str. 17. 27 i 30).
W projekcie na planach sytuacyjnych zakradło się kilka błędów kreślarskich, które zostały
powtórzone przez wykonawcę w terenie. Wynika stąd, że wykonawca zamiast korzystać z całego
projektu, a zwłaszcza ze wzorów i wykazów znaków oraz zestawień dla producenta znaków, gdzie
zostały podane prawidłowe wzory i ilości znaków, zczytywał wzory z planów! Wynika stąd,
że wykonawca nie zna przedmiotu umowy – powinien wiedzieć, że na trasie zielono-czarnej nie
umieszcza się znaków czerwono-niebieskich (str. 3), na trasie niebieskiej znaków zielonych (trasa
nr 130, pkt. 36), a na podwójnym zakręcie w prawo nie umieszcza się znaku podwójnego zakrętu
w lewo (str. 19). Zupełnie niezrozumiałe jest zastosowanie wymyślonych przez wykonawcę wzorów
znaków ostrzegających przed stromym podjazdem lub zjazdem, podczas gdy prawidłowe wzory
znajdowały się w projekcie (trasa nr 748 – str. 26).
Drogowskazy typu R-3. W projekcie na planach sytuacyjnych znajdują się jedynie wskazania,
gdzie i jak umieszczać drogowskazy. Wykonawca, zamiast korzystać z zamieszczonego w projekcie
wykazu drogowskazów dla producenta znaków, zczytywał uproszczone wzory z planów! Przykłady
tej niefrasobliwości znajdują się na str. 11, 19, 20 i 27.
W konsekwencji wszystkie drogowskazy mają nieprawidłową treść i muszą być wymienione na
prawidłowe, w razie potrzeby z uwzględnieniem zmiany lokalizacji.
Zczytywanie napisów z planów powoduje humorystyczne sytuacje, np. obok Muzeum przy
ul. Dworcowej drogowskazy kierują do Muzeum w drugą stronę (str. 20).
Niektóre lokalizacje drogowskazów zostały zmienione co powoduje, że nie wskazują prawidłowo
dalszej drogi, np. przy Stawie Foryśka (str. 27).
Zauważono brak drogowskazów kierujących do Stawu Wąwóz.
F. Tablice informacyjne i dydaktyczne.
Tablice informacyjne powinny stanowić część systemu oznakowania tras rowerowych, ułatwiając
orientację w sieci tych tras. Projekt przewidywał ustawienie 32 takich tablic (fragment tablicy
znajduje się na str. 1), na końcach wykonywanych odcinków tras rowerowych i na skrzyżowaniach
tych tras. W trakcie audytu nie stwierdzono ustawienia ani jednej tablicy.
Tablice dydaktyczne projektowane są wyłącznie na życzenie Inwestora. Zaprojektowano
10 wzorów tablic do ustawienia przeważnie obok tablic informacyjnych. Zamiast tablic dobrze
opracowanych pod względem merytorycznym Urząd Miejski ustawił własną wersję tablic, z których
usunięto część informacji, zastępując je dekoracyjnymi kołami i wzorkami. Są ładniejsze, ale
zawierają błędy literowe, miejscami nieciekawe teksty i nie retuszowane zdjęcia. Na ten temat
istnieje odrębna korespondencja między zespołem autorskim a Urzędem Miejskim. Niestety uwagi
autorów zostały zignorowane, ze szkodą dla oglądających je turystów i mieszkańców
Świętochłowic.
W czasie audytu stwierdzono, że została zmieniona lokalizacja tablicy dotyczącej Stawu Wąwóz, co
utrudnia odnalezienie tego miejsca. Zniszczona została tablica o Lasku Chropaczowskim. Zamiast
najciekawszej tablicy o Świętochłowicach zostały ustawione w mieście tablice o Parku Skałka.
G. Ławki i miejsca odpoczynkowe.
Ławki zostały ustawione tak, aby nie kolidowały z ruchem rowerowym. Problemem są m.in. stare
ławki w Parku Heiloo, które z tym ruchem kolidują i powinny zostać przestawione lub usunięte
(trasy nr 130 i 748 – str. 8).
Wykonano około 10 miejsc odpoczynkowych, przy czym została zmieniona lokalizacja niektórych
14. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
42
z nich, co nie ma większego wpływu na ich użyteczność (jak na str. 24 i 30). Przy drodze do Goduli
miejsce odpoczynkowe sąsiaduje z nieuprzątniętym gruzem.
H. Uporządkowanie zieleni.
Wycięte zostały wszystkie drzewa i usunięte zarośla kolidujące z budowanymi odcinkami dróg
żwirowych.
Na końcu trasy nr 130 drogowskaz kieruje w stronę Bytomia-Łagiewnik, tymczasem droga
graniczna zawalona jest śmieciami, prawdopodobnie z sąsiadującej z drogą posesji (str. 18).
Niezależnie od realizowanego projektu śmieci należy bezzwłocznie usunąć.
Podsumowanie.
Z uwagi na wyrywkowy charakter audytu poniższy tekst nie stanowi podstawy do wykonania
kompletu poprawek w celu likwidacji usterek i braków występujących na przeglądanych trasach,
a jedynie pozwala na stwierdzenie, że należy sporządzić pełen wykaz usterek i braków w celu
umożliwienia oddania do użytku prawidłowo wykonanej sieci tras rowerowych.
Realizacja tras rowerowych w wielu miejscach odbiega od zatwierdzonego projektu technicznego,
przy czym część zmian jest korzystna, a niektóre ze zmian są znacznym utrudnieniem dla
rowerzystów lub wręcz uniemożliwiają korzystanie z tych tras.
Poniżej najważniejsze uwagi szczegółowe:
1. Modernizacja chodników i alejek. Zgodnie z projektem przeważają nawierzchnie asfaltowe, na
ogół równo ułożone.
Wykonaną niezgodnie z projektem kostkę fazowaną należy wymienić na asfalt lub przynajmniej
na kostkę niefazowaną oraz wykonać brakujące łuki poziome.
Mimo zapewnień prasowych o ukończeniu budowy nie wykonano jeszcze kilku krótkich
odcinków dróg dla rowerów.
Wszystkie niewłaściwie obniżone krawężniki wraz z ich otoczeniem należy wykonać
prawidłowo.
Poza projektem nawierzchnię asfaltową otrzymały niektóre alejki w Parku Heiloo.
Z powodu dużego ruchu koło Stawu Wąwóz modernizacja powinna objąć alejkę, którą biegnie
trasa nr 130, wraz z jej poszerzeniem umożliwiającym rozdział ruchu pieszego i rowerowego.
2. Modernizacja dróg i ścieżek gruntowych. Większość dróg o nawierzchni wykonano
o szerokości 3 m, co na pewno ułatwi turystyczną lub rekreacyjną jazdę rowerem. Mieszanka
żwirowa jest na ogół równo ułożona, ale zdarzają się miejsca pofałdowane, sporadycznie zdarza
się już nawierzchnia zniszczona przez motocykle.
Jak dotąd nie zostały wykonane odcinki tras w Lasku Chropaczowskim i północny odcinek trasy
nr 748, który jest nadal placem budowy z dziurami pełnymi błota, głębokimi koleinami i nie
ukończonym przepustem.
3. Organizacja ruchu drogowego. Zgodnie z projektem odcinki dróg dla rowerów otrzymały
znaki pionowe C-13 i poziome P-23, a ciągi pieszo-rowerowe przy drogach publicznych –
w zależności od sytuacji oznakowanie pionowe C-16-13, C-13/16 i C-16/13 lub B-1+T-22.
Zmiany geometrii alejek i ich nawierzchni spowodowały, że ustawione i wymalowane znaki nie
pasują do aktualnej sytuacji.
Dużą zaletą jest wykonanie zgodnie z projektem wszystkich sygnalizatorów świetlnych,
w których zamieniono symbole pieszych S-5 na symbole pieszych i rowerów S-5/S-6,
z równoczesnym wykonaniem znaków poziomych P-11 i oznakowaniem dojazdów
naprowadzających rowerzystów do przejazdów (z wyjątkiem braku dojazdu do przejazdu
w Lipinach). Pozostałe przejazdy dla rowerzystów również zostały wykonane zgodnie
z projektem i oznakowane znakami pionowymi D-6b i poziomymi P-11.
Dużym mankamentem jest brak przejazdu dla rowerzystów na granicy Chorzowa pomiędzy
ul. Ślężan a ul. Opolską, nie ujęty w projekcie. Jego brak jest wynikiem braku koordynacji
pomiędzy Urzędami Miejskimi Chorzowa i Świętochłowic.
15. Piotr Rościszewski. Audyt tras rowerowych w Świętochłowicach w dniu 2011-08-04
43
4. Oznakowanie turystyczne tras rowerowych.
Znaki typu R-1 (i odmiany znaków od R-3a do R-3d). Bez zgody projektanta zupełnie
zrezygnowano ze stosowania znaków malowanych i drewnianych stosując wszędzie znaki
i słupki metalowe, które są najbardziej podatne na akty wandalizmu i kradzieże, ponadto nie
zadbano o właściwe umocowanie słupków w gruncie, ułatwiając ich wyrywanie.
Wobec stwierdzonych aktów wandalizmu trudno oceniać, czy wszystkie znaki zostały ustawione.
Stwierdzono brak znaków w miejscach, gdzie nie wykonano jeszcze robót drogowych.
Wykonawca wyraźnie pogubił się w kilku miejscach, stawiając znaki gdzie popadnie, bez
uwzględnienia zmienionej przez siebie geometrii dróg i alejek.
W projekcie na planach sytuacyjnych zakradło się kilka błędów kreślarskich, które zostały
powtórzone przez wykonawcę w terenie. Wynika stąd, że wykonawca zamiast korzystać z całego
projektu, a zwłaszcza ze wzorów i wykazów znaków oraz zestawień dla producenta znaków,
gdzie zostały podane prawidłowe wzory i ilości znaków, zczytywał wzory z planów!
Tym sposobem na trasach znalazły się „obce” kolory tras i nieprawidłowe wzory znaków.
Zupełnie niezrozumiałe jest zastosowanie wymyślonych przez wykonawcę wzorów znaków
ostrzegających przed stromym podjazdem lub zjazdem.
Drogowskazy typu R-3. Wykonawca, zamiast korzystać z zamieszczonego w projekcie wykazu
drogowskazów, zczytywał uproszczone wzory z planów! W konsekwencji wszystkie
drogowskazy mają nieprawidłową treść i muszą być wymienione na zaprojektowane, w razie
potrzeby z uwzględnieniem zmiany lokalizacji.
Zczytywanie napisów z planów powoduje humorystyczne sytuacje, np. obok Muzeum przy
ul. Dworcowej drogowskazy kierują do Muzeum w drugą stronę.
Niektóre lokalizacje drogowskazów zostały zmienione co powoduje, że nie wskazują
prawidłowo dalszej drogi, np. przy Stawie Foryśka. Zauważono brak drogowskazów do Stawu
Wąwóz.
5. Tablice informacyjne i dydaktyczne.
Projekt przewidywał ustawienie 32 tablic informacyjnych. na W trakcie audytu nie stwierdzono
ustawienia ani jednej tablicy.
Zaprojektowano 10 wzorów tablic dydaktycznych. Zamiast tablic dobrze opracowanych pod
względem merytorycznym Urząd Miejski ustawił własną wersję tablic, z których usunięto część
informacji, zastępując je dekoracyjnymi kołami i wzorkami. Są ładniejsze, ale zawierają błędy
literowe, miejscami nieciekawe teksty i nie retuszowane zdjęcia. Niestety uwagi autorów zostały
zignorowane, ze szkodą dla oglądających je turystów i mieszkańców Świętochłowic.
W czasie audytu stwierdzono, że została zmieniona lokalizacja tablicy dotyczącej Stawu Wąwóz,
co utrudnia odnalezienie tego miejsca. Zniszczona została tablica o Lasku Chropaczowskim.
Zamiast najciekawszej tablicy o Świętochłowicach zostały ustawione w mieście tablice o Parku
Skałka.
6. Ławki i miejsca odpoczynkowe.
Ławki zostały ustawione tak, aby nie kolidowały z ruchem rowerowym. Problemem są m.in.
stare ławki w Parku Heiloo, które z tym ruchem kolidują i powinny zostać przestawione lub
usunięte.
Wykonano około 10 miejsc odpoczynkowych, przy czym została zmieniona lokalizacja
niektórych z nich, co nie ma większego wpływu na ich użyteczność. Przy drodze do Goduli
miejsce odpoczynkowe sąsiaduje z nieuprzątniętym gruzem.
7. Uporządkowanie zieleni.
Wycięte zostały wszystkie drzewa i usunięte zarośla kolidujące z budowanymi odcinkami dróg
żwirowych.
Na końcu trasy nr 130 drogowskaz kieruje w stronę Bytomia-Łagiewnik, tymczasem droga
graniczna zawalona jest śmieciami, prawdopodobnie z sąsiadującej z drogą posesji. Niezależnie
od realizowanego projektu śmieci należy bezzwłocznie usunąć.