Wciąż pojawiają się twory szlakopodobne, których autorzy standardy znakowania zastępują własnymi impresjami, wykonując swoje szlaki byle jak i byle taniej. Oto kolejny przykład, jak można zarżnąć dobry pomysł na udostępnienie ladnego skrawka Polski
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Planowana trasa rowerowa nr 380 ma połączyć Stare Gliwice z rezerwatem przyrody „Las Dąbrowa” i Brzezinką, którędy przebiega istniejąca już trasa nr 395. Trasa w całości prowadzi istniejącymi ulicami i drogami, z których niektóre wymagają modernizacji.
Wciąż pojawiają się twory szlakopodobne, których autorzy standardy znakowania zastępują własnymi impresjami, wykonując swoje szlaki byle jak i byle taniej. Oto kolejny przykład, jak można zarżnąć dobry pomysł na udostępnienie ladnego skrawka Polski
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Planowana trasa rowerowa nr 380 ma połączyć Stare Gliwice z rezerwatem przyrody „Las Dąbrowa” i Brzezinką, którędy przebiega istniejąca już trasa nr 395. Trasa w całości prowadzi istniejącymi ulicami i drogami, z których niektóre wymagają modernizacji.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Andrzej Kassenberg: Transport a zmiany klimatumiastowruchu
Prezentacja dr. A. Kassenberga z Instytutu na rzecz Ekorozwoju nt. wpływu transportu na zmiany klimatu, przygotowana na I Forum Zrównoważonego Transportu 11 czerwca 2008
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Andrzej Kassenberg: Transport a zmiany klimatumiastowruchu
Prezentacja dr. A. Kassenberga z Instytutu na rzecz Ekorozwoju nt. wpływu transportu na zmiany klimatu, przygotowana na I Forum Zrównoważonego Transportu 11 czerwca 2008
Mapa drogowa dla inteligentnych rozwiązań w krakowskim obszarze metropolita...Mikołaj Leszczuk
Niedawno uczestniczyłem w konferencji: ,,Strategia SMART_KOM: mapa drogowa dla inteligentnych rozwiązań w Krakowskim Obszarze Metropolitalnym”, podsumowującej 2 letni projekt „SMART_KOM. Kraków w sieci inteligentnych miast”. Konferencja odbyła się 28 maja br. w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, Pałac Krzysztofory.
Kilka osób pytało się mnie później o materiały z tej konferencji. Niestety, na dołączonej pamięci USB, była tylko ta prezentacja. Publikuję ją na slideshare, bo jak rozumiem, prezentacja ta jest i tak w domenie publicznej.
Ponieważ coraz częściej zadawane są pytania, co stanowi standard w zakresie infrastruktury rowerowej, a w szczególności w zakresie oznakowania turystycznych szlaków i tras rowerowych, podjąłem się zebrania informacji na ten temat w jednym miejscu. Nie traktuję tego tematu jako zamkniętego, lecz spodziewam się dyskusji, która pozwoliłaby zebrać różne doświadczenia w tym zakresie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 395 został wykonany jakieś 10 lat temu. Tras ma szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale jest uczęszczana przez rowerzystów. Najbardziej zaniedbany jest odcinek przy skrzyżowaniu ul. Wyszyńskiego z ul. Gutenberga. Trasa była oznakowana niestandardowo - obecnie znaki zachowały się głównie na terenie Os. Brzezinka.
W 2012 r. odbył się poprzedni audyt tej trasy - wyniki są pod adresami:
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016a
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016b
Szlak Beboków w Katowicach - 45 figurek beboków w 40 miejscachPiotr Rościszewski
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już czwarta wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca lutego 2024 r., zastępując wersję III znajdującą się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjabeboki232pdf.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. podkarpackim oraz ciekawostki w ich otoczeniu.
https://www.slideshare.net/proso2pl/prelekcjalaweczki24cz5podkpdf
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już trzecia wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca października 2023 r., zastępując wycofaną wersję II. Zamieszczona ostatnio wersja IV znajdujące się pod adresem https://www.slideshare.net/slideshows/szlak-bebokw-w-katowicach-45-figurek-bebokw-w-40-miejscach/266534014
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu trzecia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, które obecnie znalazły się w części 7, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu piąta z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego i łódzkiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego, które obecnie znalazły się w części 6, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw mazowieckiego i łódzkiego znajduje się pod adresemhttps://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja drugiej z czwartej części cyklu poświęconego tężniom w woj. opolskim i w woj. małopolskim. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz4w2pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku, zwłaszcza w woj. małopolskim.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
W woj. opolskim w 2022 r. istniało 10 tężni, a obecnie jest ich 15. Analogicznie planowanych było 9 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest 6 dalszych.
W woj. małopolskim w 2022 r. istniało 50 tężni, a obecnie jest ich aż 57. Analogicznie planowanych było 27 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest aż 29 dalszych.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. śląskim oraz ciekawostki w ich otoczeniu. W wersji IV prezentowane jest znacznie więcej obiektów, niż w wersji III https://www.slideshare.net/proso2/prelekcja-laweczki21-cz1slw3
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
W nowej wersji plik stanowiący obecnie część 3 został podzielony na części 3 i 7.
Nowa wersja części 3 dotycząca województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz3w6newpdf
Nowa wersja części 7 dotycząca województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz7w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia w 2022 r. z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego, łódzkiego, świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 3 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego znajduje się pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz3w4, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat.
W najnowszej wersji z 2023 r. plik stanowiący obecnie część 5 został podzielony na części 5 i 6.
Nowa wersja części 5 dotycząca województw mazowieckiego, łódzkiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz5w6newpdf
Nowa wersja części 6 dotycząca województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz6w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu informacje czwarta część cyklu o tężniach w woj. opolskim i woj. małopolskim https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz4w3newpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja pierwszej z czterech części cyklu poświęconego historii tężni, tężniom poza granicami Polski i ważniejszymi tężniami w Polsce. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz1w5. W porównaniu z poprzednią wersją dodano informacje o ważniejszych tężniach w Polsce.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia gąsek w Gąsiorowicach - wsi w powiecie strzeleckim w gminie Jemielnica.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia trolli w Straduni - wsi w powiecie krapkowickim w gminie Walce.
1. mgr inż. Piotr Rościszewski
Audyt trasy rowerowej nr 561 w Gminie Niegowa w dniu 2011-07-11
Audyt miał charakter wyrywkowy. Jego celem było sprawdzenie, czy trasa nr 561 została
wykonana zgodnie z projektem. Wykonawstwem trasy zajmował się Zakład Budowlanych
Wyrobów Betonowych „Beton-Kolor” w Strzyżowicach, a podwykonawcą oznakowania – według
informacji ustnej – była firma AB Rowery – Andrzej Buchczyk z Rudy Śląskiej.
Projekt techniczny trasy nr 561 – pętli o przebiegu Niegowa – Bobolice – Mirów – Łutowiec –
Moczydło – Niegowa, został wykonany przeze mnie w 2008 r. i obejmował:
a) modernizację dróg gruntowych poprzez dodanie warstwy żwirowej,
b) miejsca odpoczynkowe w każdym sołectwie,
c) oznakowanie turystyczne trasy,
d) tablice informacyjne i dydaktyczne.
W 2009 r. projekt został uzupełniony o modernizację dróg żwirowych poprzez dodanie wykonanie
warstw z chudego betonu i asfaltu. W trakcie budowy została przyjęta zmiana nawierzchni
żwirowej na tłuczniową.
e) Poza projektem na trasie zostały ustawione znaki ograniczające ruch drogowy do ruchu
pieszo-rowerowego i słupki uniemożliwiające ruch samochodów.
A. Modernizacja nawierzchni. W wyniku modernizacji trasa rowerowa nr 561 ma na całej
długości na zmianę nawierzchnię asfaltową lub tłuczniową zaklinowaną warstwą grysu, co
powoduje, że jest to jedna z nielicznych tras rowerowych o tak dobrej nawierzchni.
Nie ustrzeżono się jednak błędu, wycinając na odcinkach leśnych zbyt dużo zieleni przydrożnej,
przez co rowerzyści zostali pozbawieni cienia. Projekt zakładał, że zieleń nie będzie usuwana,
z wyjątkiem gałęzi zasłaniających znaki.
Rys. 1. Zmodernizowana droga o nawierzchni tłuczniowej Łutowiec - Moczydło
2. 2
B. Miejsca odpoczynkowe. W dniu audytu Wykonawca dokonywał niezbędnych poprawek –
można przypuszczać, że wiaty będą dobrze służyły turystom. Na skutek błędu rysunkowego
w projekcie stoły i ławki mają połowę projektowanej długości – prawidłowe wymiary znajdowały
się w przedmiarze do kosztorysu, ale nikt nie zwracał się do mnie o wyjaśnienie tych rozbieżności.
Rys. 2. Miejsce odpoczynkowe w Niegowie.
C. Oznakowanie turystyczne trasy. Oznakowanie nie zostało wykonane prawidłowo – należy
ponownie wykonać wszystkie znaki i ustawić tablice informacyjne zgodnie z projektem.
Wszystkie znaki mają nieprawidłowy wzór roweru – nowy, aktualny został wprowadzony
rozporządzeniem w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów
drogowych w 2003 r., co zostało wyraźnie zaznaczone w projekcie w zestawieniu wzorów znaków.
Niezależnie od wzoru symbol roweru ma nieprawidłowy zielony kolor zastrzeżony dla tras
międzynarodowych – na pozostałych trasach obowiązuje kolor czarny.
Na marginesie warto wiedzieć, że to samo rozporządzenie wprowadziło zmiany w wymiarach
pasków i strzałek na znakach tras rowerowych.
Na znakach malowanych został zastosowany nieprawidłowy wzór strzałki, a w zasadzie jej
namiastka, stanowiący niedozwolone uproszczenie sobie roboty przez Wykonawcę. Należy
pamiętać, że niewłaściwie wykonana strzałka może stanowić przyczynę zabłądzenia – grot strzałki
musi być wyraźnie widoczny, jak na prawidłowym wzorze znaku.
W kilku miejscach znajdują się kierunkowskazy. Na rys. 5. przedstawiony został znak, którego
wymiary i kształt strzałki są niezgodne z wzorem jaki znajduje się w projekcie. Śmieszy odwrotny
kierunek roweru na znaku w stosunku do kierunku strzałki.
3. 3
W Niegowie zostało dodatkowo oznakowane odgałęzienie trasy, na którym znaki powinny mieć
białe strzałki, tj. czarne kontury. Zamiast tego znaki mają nieprawidłowy kolor zielony – znów
powtarza się ten sam błąd dotyczący roweru, co na poprzednim znaku.
Rys. 3 i 4. Znaki z nieprawidłowymi symbolami roweru (prawidłowych na trasie nie znalazłem)
Rys. 5. Znak o nieprawidłowych wymiarach, z nieprawidłowym symbolem roweru
Rys. 6. Znak w centrum Niegowy z zieloną strzałką, zamiast białej (z czarnym konturem)
Dużo do życzenia pozostawia samo wykonawstwo znaków. Na rys. 3 znak został przybity do słupa
w sposób niedozwolony przepisami, na dodatek gwoździe już zardzewiały i szybko spowodują
zniszczenie całego znaku.
4
4. 4
Rys. 7. Znaki niewłaściwie zamocowane do słupka
Rys. 8. Wyrwany słupek nie ma poprzeczki i nie został zabetonowany w otworze.
Rys. 9 i 10. Znaki zasłonięte – nieprawidłowo usytuowane
Ustawienie znaków. W wielu miejscach znaki zostały nieprawidłowo ustawione lub namalowane –
zasłonięte gałęziami lub innymi znakami. W Niegowie znak został zasłonięty tablicą informacyjną o
sponsorach trasy! Tablica i znak powinny znajdować się na tym samym słupku.
Część znaków malowanych w ogóle nie została wykonana. Brak znaków metalowych trudno
ocenić, ponieważ mogły już zostać zniszczone.
5. 5
Rys. 11. Moczydło – brak znaków malowanych na rozwidleniu tras rowerowych
Rys. 12. Niegowa – złe ustawienie słupka ze znakami, za blisko skrzyżowania
6. 6
Złe ustawienie słupka ze znakami – zbyt blisko zakrętu – stwierdziłem nie opodal boiska
w Niegowie. Drugiego słupka w ogóle tam nie było – prawdopodobnie jego pozostałości leżały
w pobliżu wiaty – patrz rys. 8.
Drogowskazy mają prawidłową treść, ale napisy mają niewłaściwy krój pisma – na znakach
drogowych obowiązuje stosowanie kroju pisma drogowego określonego w rozporządzeniu
w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych.
Część drogowskazów została powieszona w niewłaściwych miejscach, np. drogowskaz, który miał
znajdować się przy wiacie w Mirowie został zamontowany przy przystanku PKS w odwrotnym
kierunku. W Bobolicach nie znalazłem drogowskazu przy wiacie w stronę trasy. Nie było też
drogowskazów w Niegowie na drodze od strony Bobolic.
Przebieg trasy. Coś dziwnego dzieje się w Moczydle w pobliżu wiaty. Trasa miał prowadzić
skrótem na wschód od wiaty, z drogowskazami przy drodze, tymczasem drogowskazy zostały
ustawione zgodnie z projektem, z przekręconym drogowskazem, który miał kierować do wiaty,
a sama trasa została bardzo skąpo oznakowana (brak znaków na niektórych skrzyżowaniach)
z przeprowadzeniem jej obok wiaty. Trudno oczekiwać od turysty, że się połapie w tym bałaganie.
Rys. 13. Drogowskazy w Mirowie – drogowskaz na trasie zamiast przy wiacie kierujący do trasy!
Rys. 14. Drogowskazy w pobliżu wiaty w Moczydle– nieprawidłowo skierowany znak do wiaty
D. Tablice informacyjne i dydaktyczne
Projekt określa optymalne lokalizacje tablic informacyjnych dotyczących trasy rowerowej nr 561
oraz tablic dydaktycznych dotyczących poszczególnych miejscowości i masywu Wielkiej Góry.
W trakcie oznakowania trasy tablice zostały wymieszane i została zmieniona ich lokalizacja.
W efekcie tablice dydaktyczne zostały sprowadzone tylko do ładnej dekoracji miejsc
odpoczynkowych, zamiast służyć ogółowi turystów dzięki lokalizacji w centrach poszczególnych
miejscowości. W połowie przypadków tablice te znalazły się wyłącznie poza oznakowaną trasą
nr 561, co oznacza, że większość turystów w ogóle nie będzie miała możliwości zapoznania się z
ich treścią i skorzystania z niej podczas zwiedzania. Szczytem niefrasobliwości jest tablica, która
miała znajdować się u podnóża Wielkiej Góry, a została zlokalizowana w Niegowie, dokładnie po
drugiej stronie trasy.
7. 7
Nie było przy trasie tablic dydaktycznych w Niegowie obok przy kościele, Urzędu Gminy i przy
wiacie, w Bobolicach na skrzyżowaniu obok zamku, w Mirowie przy barze i PKS, obok Wielkiej
Góry (patrz wyżej), w Łutowcu obok strażnicy oraz w Moczydle na rozwidleniu tras rowerowych.
Zamiast tej drugiej tablica została ustawiona przy zadaszeniu studni nie opodal urzędu.
Nie było przy trasie tablic informacyjnych w Niegowie obok Urzędu Gminy i przy wiacie,
w Bobolicach przy wiacie, w Mirowie przy barze i wiacie, w Łutowcu przy wiacie oraz w Moczydle
przy wiacie i rozwidleniu tras rowerowych. Zamiast tej ostatniej tablica została ustawiona
w przypadkowym miejscu na łące za zabudowaniami.
Po prostu wykonawca nie postawił połowy tablic, które są bardzo ważną częścią oznakowania trasy.
Rys. 15. Tablica dydaktyczna dotycząca Wielkiej Góry błędnie zlokalizowana w Niegowie
E. Zmiany w organizacji ruchu drogowego
Przy modernizowanych drogach zostały nieprawidłowo ustawione znaki pionowe C-16-13 „droga
dla pieszych i rowerów”. Drogi te służą nie tylko pieszym i rowerzystom, ale są równocześnie
drogami publicznymi lub gospodarczymi, z których muszą korzystać inni użytkownicy –
samochody i m.in. turyści na koniach. Zamiast znaków C-16-13 powinny zostać w miarę potrzeby
ustawione znaki B-1 „zakaz ruchu” z tabliczkami wyłączającymi z zakazu rowerzystów i
wskazanymi na nich grupami pojazdów. Znaki powinny być ustawione tak, aby nie ograniczać
właścicielom i turystom dojazdu do poszczególnych obiektów.
Bez dokładnego przemyślenia problemu zostały ustawione słupki wygradzające, uniemożliwiające
właścicielom dojazd do ich gruntów. Podobno ich celem jest walka quadami, które w praktyce bez
większych trudności ominą te przeszkody.
8. 8
Rys. 15. Bobolice – znak C-16-13 przy drodze publicznej w centrum wsi!
Rys. 16. Niegowa, droga do Bobolic – słupki wygradzające, uniemożliwiające dojazd do lasu
9. 9
Podsumowanie.
1. Modernizacja nawierzchni. Trasa rowerowa nr 561 ma na całej długości na zmianę
nawierzchnię asfaltową lub tłuczniową zaklinowaną warstwą grysu, co powoduje, że jest to
jedna z nielicznych tras rowerowych o tak dobrej nawierzchni.
2. Miejsca odpoczynkowe. Można przypuszczać, że wiaty będą dobrze służyły turystom.
3. Oznakowanie turystyczne trasy. Oznakowanie nie zostało wykonane prawidłowo – należy
ponownie wykonać wszystkie znaki i ustawić tablice informacyjne zgodnie z projektem.
4. Wszystkie znaki mają nieprawidłowy wzór roweru – nowy, aktualny został wprowadzony
rozporządzeniem w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów
drogowych w 2003 r., co zostało wyraźnie zaznaczone w projekcie w zestawieniu wzorów
znaków. Niezależnie od wzoru symbol roweru ma nieprawidłowy zielony kolor zastrzeżony
dla tras międzynarodowych – na pozostałych trasach obowiązuje kolor czarny.
5. Na znakach malowanych został zastosowany nieprawidłowy wzór strzałki, a w zasadzie jej
namiastka – grot strzałki musi być wyraźnie widoczny, jak na prawidłowym wzorze znaku.
6. W Niegowie zostało dodatkowo oznakowane odgałęzienie trasy, na którym znaki powinny
mieć białe strzałki, tj. czarne kontury.
7. Znaki znajdujące się po obu stronach słupa powinny być zamocowane na tej samej wysokości.
Znaki przybijane do słupów wkrótce całe zardzewieją.
8. Słupki drewniane nie mają poprzeczek uniemożliwiających ich przekręcenie, ani też nie
zostały zabetonowane w celu zabezpieczenia przed ich wyrwaniem.
9. W wielu miejscach znaki zostały nieprawidłowo ustawione lub namalowane – m.in.
zasłonięte gałęziami lub innymi znakami lub zbyt blisko zakrętu.
10. Część znaków malowanych w ogóle nie została wykonana.
11. Drogowskazy mają prawidłową treść, ale napisy mają niewłaściwy krój pisma. Część
drogowskazów została powieszona w niewłaściwych miejscach, co dokładnie dezinformuje
turystów.
12. W Moczydle w pobliżu miejsca odpoczynkowego przebieg szlaku nie odpowiada
zaprojektowanemu.
13. Tablice informacyjne i dydaktyczne – wykonawca nie postawił połowy tablic, które są
bardzo ważną częścią oznakowania trasy. W trakcie oznakowania trasy tablice zostały
wymieszane i została zmieniona ich lokalizacja. W połowie przypadków tablice te znalazły
się wyłącznie poza oznakowaną trasą nr 561, co oznacza, że większość turystów w ogóle nie
będzie miała możliwości zapoznania się z ich treścią i skorzystania z niej podczas zwiedzania.
Szczytem niefrasobliwości jest tablica, która miała znajdować się u podnóża Wielkiej Góry,
a została zlokalizowana w Niegowie, dokładnie po drugiej stronie trasy.
14. Zmiany w organizacji ruchu drogowego. Przy modernizowanych drogach zostały
nieprawidłowo ustawione znaki pionowe C-16-13 „droga dla pieszych i rowerów”. Zamiast
znaków C-16-13 powinny zostać w miarę potrzeby ustawione znaki B-1 „zakaz ruchu”
z tabliczkami wyłączającymi z zakazu rowerzystów i wskazanymi na nich grupami pojazdów.
Znaki powinny być ustawione tak, aby nie ograniczać właścicielom i turystom dojazdu do
poszczególnych obiektów.
15. Bez dokładnego przemyślenia problemu zostały ustawione słupki wygradzające,
uniemożliwiające właścicielom dojazd do ich gruntów.
Wniosek
Należy ponownie wykonać całe oznakowanie trasy rowerowej nr 561 i doprowadzić do jego
zgodności z projektem.
Uwaga. Audit nie zawiera kompletnego wykazu błędów w oznakowaniu, a jedynie wybrane
przykłady, świadczące o nienależytym wykonaniu tego oznakowania. Pełny audyt może być
wykonany wyłącznie w ramach nadzoru autorskiego.