Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Viewers also liked
Viewers also liked (18)
Similar to โครงการช่วยเหลือเจือปัน
Similar to โครงการช่วยเหลือเจือปัน (20)
โครงการช่วยเหลือเจือปัน
- 1. โครงการช่วยเหลือ เจือปัน จัดทำาโดย 1.นายสิทธันต์ สุขสุวรรณ เลขที่ 9 2.นางสาวภวิษย์พร ภิรมย์รักษ์ เลขที่ 33 3.นางสาวอริสรา แก้วทับทิม เลขที่ 34 4.นางสาวระวีวรรณ อินวารี เลขที่ 35 5.นางสาววีระวรรณ อินวารี เลขที่ 36 6.นางสาวศณิตา ฝักบัว เลขที่ 37 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1 เสนอ คุณครูทรงศักดิ์ โพธิ์เอี่ยม โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ กาญจนบุรี ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยาม บรมราชกุมารี สำานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 8 คำานำา
- 2. โครงการช่วยเหลือเจือปันนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิชา IS3 จัดทำาขึ้น เพื่อช่วยเหลือเด็กและครอบครัวที่มีปัญหาในเรื่องของการใช้ชีวิต ที่มี ผลมาจากการใช้ความรุนแรงในความครัว การถูกล่วงละเมิดทางเพศ ทั้งนี้โครงการช่วยเหลือเจือปันจึงนำาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็ก และครอบครัว คณะผู้จัดทำาโครงการช่วยเหลือเจือปันหวังว่าโครงการนี้จะเป็น ประโยชน์แก่ผู้อื่น หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย คณะผู้จัดทำา 18 กันยายน 2558 กิตติกรรมประกาศ โครงการช่วยเหลือ เจือปันนี้สำาเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีเนื่องจากได้ รับความกรุณาจาก คุณครูทรงศักดิ์โพธิ์เอี่ยม คุณครูที่ปรึกษารายวิชา
- 3. IS 3 ที่ได้ให้คำาปรึกษา คำาแนะนำา แนวคิด ตลอดจนการแก้ไขข้อ บกพร่องของการทำางานต่างๆมาโดยตลอด ขอขอบพระคุณ คุณชมาพร พงษ์ศิริ คุณแม่ของนางสาวภวิษย์พร ภิรมรักษ์ ที่ได้พาสมาชิกในกลุ่มไปยังบ้านพักเด็กและครอบครัว และขอขอบคุณสมาชิกในกลุ่มทุกคนที่ร่วมมือกันทำาโครงการนี้ อย่างตั้งใจ จนโครงการนี้สำาเร็จอย่างสมบูรณ์ คณะผู้จัดทำา 1.นายสิทธันต์ สุขสุวรรณ เลขที่ 9 2.นางสาวภวิษย์พร ภิรมย์รักษ์ เลขที่ 33 3.นางสาวอริสรา แก้วทับทิม เลขที่ 34 4.นางสาวระวีวรรณ อินวารี เลขที่ 35 5.นางสาววีระวรรณ อินวารี เลขที่ 36 6.นางสาวศณิตา ฝักบัว เลขที่ 37 สารบัญ เรื่อง หน้า คำานำา ก กิตติกรรมประกาศ ข บทที่ 1 บทนำา
- 4. หลักการและเหตุผล 1 การบูรณาการกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง 1 วัตถุประสงค์ของโครงการ 1 สถานที่ดำาเนินการ 1 วิธีการดำาเนินงาน 1 ระยะเวลาดำาเนินงาน 2 รายละเอียดงบประมาณของโครงการ 2 ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ 2 บทที่ 2 เอกสารที่เกี่ยวข้อง เด็กด้อยโอกาส 3 ประเภทของเด็กด้อยโอกาส 3 สาเหตุของเด็กด้อยโอกาส 6 ผลกระทบจากปัญหาเด็กด้อยโอกาส 8 แนวทางแก้ไขปัญหาเด็กด้อยโอกาส 9 บทที่ 3 ขั้นตอนการดำาเนินงาน วัสดุอุปกรณ์ 11 ขั้นตอนดำาเนินงาน 11 บทที่ 4 ผลการดำาเนินงาน 12 บทที่ 5 สรุปและอภิปรายผล สรุปผลการทำางาน 14 อภิปรายผลการดำาเนินงาน 14 ข้อเสนอแนะ 14 เอกสารอ้างอิง 15 ภาคผนวก 16
- 5. สารบัญภาพ ภาพที่ หน้า ภาพที่ 4.1 สิ่งของที่จะนำาไปบริจาค 12 ภาพที่ 4.2 นำาสิ่งของที่เตรียมไว้บริจาคให้กับบ้านพักเด็กและ ครอบครัว 12 ภาพที่ 4.3 พูดคุยเกี่ยวกับเด็กที่รับมาดูแล 13 ภาพที่ 4.4 ถ่ายรูปร่วมกัน 13 ภาพที่ 6 ค้นคว้าหาโครงการที่น่าสนใจ 17 ภาพที่ 7 นำาเสนอโครงการที่จะทำา 17 ภาพที่ 8 สิ่งของที่เตรียมไปบริจาค 17 ภาพที่ 9 นำาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว 18 ภาพที่ 10 ถ่ายรูปร่วมกับพี่ที่ดูแลเด็กที่อาศัยอยู่ในบ้านพัก 18 ภาพที่ 11 เว็บไซต์นำาเสนอโครงการ 18
- 6. บทที่ 1 บทนำา 1.หลักการและเหตุผล การอบรม การสั่งสอน การให้คำาแนะนำา การเลี้ยงดู การให้ ความรักและความอบอุ่น เป็นสิ่งที่สำาคัญที่จะทำาทุกคนมีสุขภาพกาย และ สุขภาพจิตที่ดี โดยเฉพาะกับบุคคลที่มีปัญหา เช่น ปัญหาใช้ความ รุนแรงในครอบครัว ปัญหาการค้ามนุษย์ ปัญหาเด็กและเยาวชน สตรี ถูกทารุณกรรม การตั้งครรภ์โดยไม่พึงประสงค์ ซึ่งบุคคลเหล่านี้เป็นผู้ที่ ต้องการคำาแนะนำาที่ดีและกำาลังใจอย่างมาก ในสังคมไทยจึงมีมูลนิธิที่ คอยให้คำาปรึกษาให้คำาแนะนำา ให้ที่พักชั่วคราว เพื่อขัดเกลาจิตใจ บุคคลนั้นๆ คณะผู้จัดทำาเล็งเห็นถึงความสำาคัญ และอยากมีส่วนร่วมที่จะ ช่วยสนับสนุนการทำางานของทางมูลนิธิโดยการช่วยบริจาคสิ่งของที่มี ความจำาเป็นหรือสิ่งที่ทางมูลนิธิต้องการจะนำาไปใช้กับเด็กที่พักอาศัยอยู่ อาทิเช่น หนังสือ เสื้อผ้า นม ขนม รวมทั้งของใช้ที่ใช้ในชีวิตประจำาวัน เช่น แป้ง สบู่ ยาสีฟัน กระดาษชำาระ เป็นต้น 2.การบูรณาการกับปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง 1.ความพอประมาณ ซื้อของที่ขาดแคลนและจำาเป็น 2.ความมีเหตุผล เราเลือกสถานที่ที่ต้องการความช่วยเหลือ 3.การมีภูมิคุ้มกันที่ดี ทำาให้เด็กที่บ้านพักมีสิ่งของที่จำาเป็นที่เราให้ เอาไว้ใช้ เงื่อนไข 1.เงื่อนไขความรู้ ทำาให้รับรู้ถึงปัญหาในสังคมที่ส่งผลกระทบกับ เด็ก 2.เงื่อนไขคุณธรรม เป็นการส่งมอบความสุขให้กับผู้อื่น 3.วัตถุประสงค์ของโครงการ เพื่อบริจาคสิ่งของให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว 4.สถานที่ดำาเนินการ
- 7. บ้านพักเด็กและครอบครัว เลขที่8/8 หมู่ 12 ต.ปากแพรก อ.เมือง จ.กาญจนบุรี 71000 5.วิธีการดำาเนินงาน 1.ขั้นเตรียมงาน - ปรึกษาสมาชิกในกลุ่มเกี่ยวกับโครงการ - แบ่งกันหาข้อมูล 2. ขั้นดำาเนินงาน - ติดต่อสถานสงเคราะห์สัตว์ที่จะไปช่วยบริจาค - เงินบริจาคโดยการแสดงความสามารถ - เดินทางไปยังสถานที่ - เขียนโครงการ - สรุปโครงการ - จัดทำาเว็บไซต์เผยแพร่ข้อมูล 6.ระยะเวลาดำาเนินงาน ตั้งแต่เดือน มิถุนายน 2558 – เดือน กันยายน 2558 7.รายละเอียดงบประมาณของโครงการ ค่าเดินทาง 200 – 300 บาท เงินบริจาค 700 บาท 8.ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ บ้านพักเด็กและครอบครัวมีสิ่งของเตรียมเอาไว้เพื่อใช้งาน
- 8. บทที่ 2 เอกสารที่เกี่ยวข้อง 1.เด็กด้อยโอกาส เด็กด้อยโอกาส หมายถึง เด็กที่อยู่ในสภาวะยากลำาบาก เนื่องจาก ประสบปัญหาต่าง ๆ มีชีวิตความเป็นอยู่ด้อยกว่าเด็กปกติทั่วไป ขาด โอกาสหรือไม่มีโอกาสที่จะเข้ารับบริการทางการศึกษาหรือได้รับพัฒนา ทั้งทางร่างกาย สติปัญญา อารมณ์ สังคม และจิตใจ จำาเป็นต้องได้รับ ความช่วยเหลือเป็นกรณีพิเศษเพื่อให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น มี พัฒนาการที่ถูกต้องเหมาะสมกับวัยและสามารถบรรลุถึงศักยภาพขั้น สูงสุดได้ 2.ประเภทของเด็กด้อยโอกาส ประเภทกลุ่มเด็กด้อยโอกาสและเด็กนอกระบบการศึกษาอย่าง ละเอียด จะสามารถจำาแนกออกเป็น 11 กลุ่ม โดยพบว่ามีจำานวนทั้งสิ้น ประมาณ 6,400,000 คน ประกอบด้วย 1.เด็กเร่ร่อนจรจัด มีจำานวน 30,000 คน ซึ่งแหล่งชุมชนแออัดที่ มีจำานวนเด็กเร่ร่อนมากที่สุดอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร บริเวณสะพาน พุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ชุมชนคลองเตย ชุมชนรังสิต และชุมชนธัญญบุรี รวมทั้งตามเมืองขนาดใหญ่ อาทิ ด่านแม่สาย จ.เชียงราย , บริเวณโรง เกลือ จ.สระแก้ว , บริเวณชุมชนข้างทางรถไฟ สวนรัก หอนาฬิกา จ.นครราชสีมา และบริเวณพัทยา จ.ชลบุรี ซึ่งส่วนใหญ่ประสบปัญหา ครอบครัวแตกแยก ถูกทารุณกรรม บางส่วนออกมาเร่ร่อนเพื่อหารายได้ ช่วยเหลือครอบครัว และหนีตามเพื่อนมาเร่ร่อน เด็กกลุ่มนี้กำาลังเผชิญความเสี่ยงสูงต่อปัญหายาเสพติด การขายบริการ ทางเพศ และอาชญากรรม เนื่องจากถูกทำาร้าย ถูกล่วงละเมิดทางเพศ และการเจ็บป่วย ซึ่งขณะนี้มีองค์กรของภาครัฐและองค์กรเอกชนเข้า ช่วยเหลือได้เพียง 5,000 คน ยังมีเด็กเร่ร่อนนอกระบบจำานวนมากใน หลายพื้นที่ที่รอความช่วยเหลือกว่า 15,000-20,000 คน สิ่งที่เด็กใน กลุ่มนี้ต้องการคือ การช่วยเหลือต่อเนื่องระยะยาว ซ่อมแซมสภาพพื้น ฐานในชีวิต และช่วยเหลือเยียวยาครอบครัว จากนั้นจึงนำาเด็กกลับเข้าสู่ ระบบการศึกษา 2.เด็กไร้สัญชาติ มีจำานวน 200,000-300,000 คน ในจำานวนนี้ มีอยู่ 100,000 คนที่ยังขาดโอกาสทางการศึกษา ซึ่งเป็นเด็กจากชนก
- 9. ลุ่มน้อยที่เข้ามาพักพิงในประเทศไทย มีทั้งที่อยู่มานานเป็นชั่วอายุคน และเพิ่งอพยพเข้ามาอยู่ จึงยังไม่ถูกรับรองสัญชาติ ทำาให้เด็กในกลุ่มดัง กล่าวไม่ได้รับบริการเท่าเทียมกับเด็กทั่วไป โดยขาดโอกาสทางการ ศึกษา ไม่ได้รับสิทธิรับทุนแม้เรียนดี เสี่ยงต่อการถูกล่อลวงไปค้ามนุษย์ ขาดสิทธิทางการรักษาพยาบาล และไม่สามารถเดินทางไกลได้ เพราะ ไม่ได้รับการรับรองสิทธิการเป็นพลเมือง ความต้องการจำาเป็นของเด็กกลุ่มนี้คือ การให้สิทธิและโอกาสต่อเด็กไร้ สัญชาติ ทั้งทางกฎหมายรับรองและสิทธิการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา การดูแลรักษาพยาบาล และสิทธิการเดินทางออกนอกพื้นที่ได้ รวมถึง กลไกการติดตามคุ้มครองเด็กไร้สัญชาติที่มีแนวโน้มสูญหายและเสี่ยง ต่อขบวนการค้ามนุษย์ 3.ลูกของแรงงานต่างด้าว มีจำานวน 250,000 คน ปัญหาสำาคัญ ของเด็กในกลุ่มนี้คือ ขาดโอกาสทางการศึกษา เนื่องจากต้องอพยพตาม ผู้ปกครองเข้ามาทำางาน และเป็นกลุ่มที่ต้องเป็นแรงงานเด็ก จึงไม่มีเวลา เรียนในระบบโรงเรียนปกติ ความต้องการของเด็กกลุ่มนี้จึงต้องการการ ศึกษารูปแบบพิเศษ บนพื้นฐานของความต้องการให้การศึกษาที่มี คุณภาพเหมาะสมกับวิถีชีวิตรวมถึงการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ และส่งเสริม ยอมรับในความหลากหลายทางวัฒนธรรม 4.เด็กติดเชื้อเอดส์ มีจำานวน 50,000 คน ซึ่งติดเชื้อเอดส์จากพ่อ แม่ จึงมีจำานวนไม่น้อยที่เป็นทั้งเด็กกำาพร้าและติดเชื้อเอดส์ จึงต้อง เผชิญกับปัญหาทางสุขภาพ ขาดการยอมรับจากสังคมทำาให้ผู้ป่วยเข้า ไม่ถึงบริการด้านสุขภาพ การส่งต่อของเด็กระหว่างองค์กรไม่เป็นความ ลับ และเด็กที่ป่วยไม่สามารถอยู่ร่วมกับครอบครัวได้ เด็กในกลุ่มนี้จึง ต้องการการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวเครือญาติ การดูแลด้านสุขภาพ การพักฟื้นเยียวยา และได้รับการรักษาพยาบาลตามสิทธิอย่างต่อเนื่อง ระบบสวัสดิการดูแลเด็กติดเชื้อ การเข้าใจและยอมรับจากสังคม และ โอกาสในการศึกษาเช่นเดียวกับเด็กปกติ 5.เด็กกำาพร้าถูกทอดทิ้ง มีจำานวน 88,730 คน ซึ่งถูกทอดทิ้งตาม โรงพยาบาล สถานรับเลี้ยงเด็ก และที่สาธารณะ โดยมีสาเหตุจากแม่ที่ อยู่ในวัยเรียน และแม่ที่ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ เด็กในกลุ่มนี้นอกจาก ต้องการโอกาสทางการศึกษาเหมือนเด็กทั่วไปตั้งแต่ปฐมวัยแล้ว ยัง
- 10. ต้องการความรักความเอาใจใส่เป็นพิเศษ เพื่อให้เด็กสามารถปรับตัวกับ สังคมได้ 6.เด็กถูกบังคับใช้แรงงาน โดยเฉพาะเด็กอายุตำ่ากว่า 15 ปีที่ถูก บังคับเป็นแรงงานอย่างผิดกฎหมาย มีจำานวน 10,000 คน ซึ่งมีจำานวน มากที่ยังไม่เข้าถึงระบบการคุ้มครองของกฎหมายและบริการทางสังคม เนื่องจากสถานประกอบการมีลักษณะซ่อนเร้น เช่น โรงงานขนาดเล็ก ตามห้องแถวและชานเมือง ความต้องการของเด็กในกลุ่มนี้คือ ความ ช่วยเหลือทั้งทางสุขภาพ จิตใจ และโอกาสกลับสู่ระบบการศึกษา การมี งานทำาที่มั่นคงเพื่อหนีความยากจนในอนาคต 7.เด็กถูกบังคับให้ค้าประเวณี รวมถึงเด็กที่ทำางานในสถานบริการ เช่น สนุ๊กเกอร์คลับ ผับ คาเฟ่ ฯลฯ โดยพบว่ามีเด็กอายุตำ่ากว่า 18 ปี ที่ เข้าสู่การค้าประเวณี ไม่ตำ่ากว่า 25,000 คน โดยพบว่า ความต้องการ ของเด็กกลุ่มนี้คือ ความช่วยเหลือทั้งทางสุขภาพ จิตใจ โอกาสทางการ ศึกษา รวมถึงกลไกทางสังคมและชุมชนในการให้กำาลังใจ เพื่อฟื้นฟู จิตใจ ปลูกจิตสำานึกให้รักศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ การฝึกฝนอาชีพให้มี งานทำา 8.เด็กติดยา มีจำานวน 10,000 คน โดยกระจายอยู่ในเขต กรุงเทพฯและเมืองใหญ่ รวมถึงพื้นที่ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยพบ ว่า เด็กกลุ่มนี้มีความต้องการฟื้นฟูสภาพร่างกาย สมอง การเยียวยา จิตใจและคืนความมั่นใจในการกลับสู่สังคม/ชุมชน ตลอดจนความ ต้องการการศึกษาทั้งสายสามัญและสายอาชีพ 9.เด็กยากจนพิเศษ หรือเด็กที่ครอบครัวมีรายได้รวมกันไม่เกิน 20,000 บาท/ปี มีจำานวน 2,978,770 คน เด็กในกลุ่มนี้ต้องการการ สนับสนุนโอกาสทางการศึกษาที่มีคุณภาพตั้งแต่ปฐมวัยจนถึงขั้นสูงสุด ตามศักยภาพ 10.เด็กที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล ถิ่นทุรกันดาร มีจำานวน 160,000 คน โดยพบว่า เด็กกลุ่มนี้ต้องการการสนับสนุนโอกาสทางการศึกษาที่มี คุณภาพตั้งแต่ปฐมวัยจนถึงชั้นสูงสุดตามศักยภาพเช่นกัน 11.เด็กออทิสติก เด็กที่มีความบกพร่องในการเรียนรู้ (LD) เด็ก สมาธิสั้น (ADHD) มีจำานวนถึง 2,500,000 คน หรือประมาณ 1 ใน 5
- 11. ของเด็กในวัยเรียนในระดับชั้นอนุบาลถึงมัธยม (3-18 ปี) ซึ่งเด็กใน กลุ่มนี้มีทั้งอยู่ในระบบการศึกษาและนอกระบบการศึกษา ซึ่งขาดการส่ง เสริมดูแลตามพัฒนาการการเรียนรู้อย่างเข้าใจ เด็กในกลุ่มนี้จึงมีความ ต้องการเฉพาะทั้งในด้านการเลี้ยงดูในครอบครัวและการให้การศึกษา ของโรงเรียนที่ต้องมีการจัดระบบคัดกรอง วินิจฉัย และดูแลอย่างเหมาะ สม นอกจากนี้ในกลุ่มประชากรวัยแรงงานที่ต้องการเรียนต่อและเพิ่ม ทักษะในการประกอบอาชีพ เนื่องจากขาดความรู้ ทักษะและความ ชำานาญในการประกอบอาชีพ โดยพบว่าปัจจุบันผู้ที่อยู่ในวัยกำาลัง แรงงาน ถึงร้อยละ 54 มีการศึกษาในระดับประถมศึกษาหรือตำ่ากว่า และจากผลการสำารวจของสำานักงานสถิติแห่งชาติ พ.ศ. 2552 พบว่า ประชากรอายุ 18-24 ปี จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 หรือตำ่า กว่าประมาณ 4,600,000 คน หรือคิดเป็นสัดส่วน 2 ใน 3 ของ ประชากรอายุ 18-24 ปีทั้งหมด จึงนับเป็นอุปสรรคต่อการดำารงชีวิต และการประกอบอาชีพในอนาคต การพัฒนาความรู้ผ่านการให้การศึกษาต่อและเพิ่มทักษะในการ ประกอบอาชีพ จึงถือเป็นการยกระดับรายได้และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นใน กลุ่มวัยแรงงาน โดยจากการสำารวจประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไป พบว่า มี ประชากร 8,800,000 คน คิดเป็นร้อยละ 17 ที่มีความต้องการพัฒนา ความรู้ และทักษะเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการทำางานและการประกอบ อาชีพ 3.สาเหตุของเด็กด้อยโอกาส 1.โครงสร้างประชากร ข้อมูลประชากรไทยจากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ณ เดือนธันวาคม 2552 มีประชากรทั้งสิ้น 63.5 ล้านคน เป็นเด็กและเยาวชน คือบุคคลที่มีอายุ ไม่เกินยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ จำานวน 22.92 ล้านคน คิดเป็นร้อยละ 36.85 ของประชากรทั้งหมด (กลุ่มเด็กแรกเกิดถึง 2 ปี ประมาณ 2.30 ล้านคน กลุ่มอายุ 3-5 ปี ประมาณ 2.40 ล้านคน กลุ่มอายุ 6-12 ปี ประมาณ 5.91 ล้านคน กลุ่มอายุ 13-17 ปี ประมาณ 4.85 ล้านคน และกลุ่มอายุ 18-25 ปี ประมาณ 7.46 ล้านคน) นอกจากนี้ ยังมีเด็กบุตรแรงงานต่างด้าวอายุ ไม่เกิน 15 ปี ที่เกิดในประเทศไทยและจดทะเบียน (ตามแบบ ท.ร. 38/1) กับคณะกรรมการบริหารแรงงานต่างด้าวหลบหนีเข้าเมือง (กบร.) ของกระทรวงแรงงานอีกประมาณ 2 แสนคน โครงสร้าง ประชากรเด็กและเยาวชนไทย คาดว่ามีแนวโน้มลดลงอย่างต่อเนื่อง
- 12. จากการสำารวจการเปลี่ยนแปลงของประชากร ในระยะ 5 ปีย้อนหลัง (ปี 2544-2548) มีเด็กเกิดใหม่ปีละ 0.75-0.81 ล้านคน เนื่องจากหญิง ชายวัยเจริญพันธุ์แต่งงานช้าลง การคุมกำาเนิดได้รับการยอมรับและมี ประสิทธิผล ขณะที่จำานวนและสัดส่วนประชากรวัยแรงงานยังคงมีระดับ ค่อนข้างคงที่ แต่จำานวนและสัดส่วนประชากรสูงอายุได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อ เนื่อง และจะเพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 14.7 ของประชากรทั้งหมดในปี 2559 ( การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2543-2573, สศช.) จึงเป็นโอกาสต่อการลงทุนพัฒนาคุณภาพเด็ก พัฒนาทักษะ ความรู้ของเด็กและเยาวชนที่จะเป็นกำาลังแรงงานใหม่ที่มีคุณภาพ สอดคล้องกับความต้องการของตลาดแรงงานและแนวโน้มของกำาลัง แรงงานที่จะลดลงในอนาคต ขณะเดียวกันคนวัยแรงงานจะต้องรับภาระ ดูแลเด็กและผู้สูงอายุเพิ่มขึ้น ส่งผลให้อัตราการพึ่งพิงมีแนวโน้มสูงขึ้น 2.โครงสร้างครอบครัวไทยและสภาพแวดล้อมเด็ก ประเทศไทยมี จำานวนครัวเรือน 21.14 ล้านครัวเรือน ขนาดครอบครัวเฉลี่ย 3.0 คน ต่อครัวเรือน (ข้อมูลกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ณ เดือน ธันวาคม 2552) สถิติการจดทะเบียนสมรสลดลง ในขณะที่สถิติการ หย่าร้างสูงขึ้นเรื่อย ๆ โดยในปี 2550 มีอัตราการหย่าร้างประมาณ 1 ใน 3 ของการจดทะเบียนสมรส ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลของสถาบัน แห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล ที่พบว่า สถิติการหย่าร้างเพิ่มขึ้น 2 เท่า จากประมาณ 50,000 คู่ ในปี 2536 เป็นประมาณ 100,00 คู่ ในปี 2550 สังคมไทยมีการเปลี่ยนแปลงจาก สังคมเครือญาติเป็นสังคมปัจเจกมากขึ้น ส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงรูป แบบครอบครัวไทย เช่น ครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวที่มีพ่อหรือแม่เลี้ยงบุตร เพียงลำาพัง ครอบครัวพ่อแม่วัยรุ่น ครัวเรือนที่อยู่ด้วยกันแบบไม่ใช่ญาติ ครัวเรือนที่มีอายุแบบกระโดด คือ ปู่ย่า/ตายายกับหลาน หรือครัวเรือน ที่เป็นเพศเดียวกัน นอกจากนี้ ผลของการสำารวจเด็กและเยาวชน ปี 2552 ของสำานักงานสถิติแห่งชาติ พบว่า เด็กที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่มีร้อย ละ 61.8 ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่มีร้อยละ 20.1 ที่เหลืออยู่กับพ่อหรือแม่คน ใดคนหนึ่ง สำาหรับเด็กที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่พบว่าอยู่นอกเขตเทศบาล มากกว่าในเขตเทศบาล ในการดำาเนินชีวิตของครอบครัว มีการ เปลี่ยนแปลงที่ทั้งพ่อและแม่ต้องแสวงหารายได้ ทำาให้ไม่สามารถอบรม เลี้ยงดูบุตรได้เท่าที่ควร ส่งผลให้เด็กไม่ได้รับการดูแลที่เพียงพอ จึงถูก ดึงดูดจากสิ่งจูงใจภายนอกครอบครัวโดยง่าย เช่น ติดเกม ติดสารเสพ ติด มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร เป็นต้น
- 13. 3.การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และการสื่อสารเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คนอย่างรวดเร็วในรูป แบบที่หลากหลาย เช่น อินเตอร์เน็ตความเร็วสูง ระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ 3 จี เป็นต้น ส่งผลให้ผู้คนทุกเชื้อชาติสามารถติดต่อสื่อสารกันอย่างไร้ พรมแดนและรวดเร็วทันใจ จึงเป็นโอกาสในการสร้างช่องทางใหม่ ๆ เพื่อการเสริมสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ และดึงดูดความสนใจของเด็ก และเยาวชนให้เป็นคนใฝ่เรียนรู้ จุดประกายความคิดและจินตนาการ ใหม่ๆ ในเชิงสร้างสรรค์ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นภัยคุกคามต่อเด็กและ เยาวชนจากกระแสการคลั่งไคล้และเสพติดเทคโนโลยี รวมทั้งเป็นข้อ จำากัดต่อผู้มีฐานะยากจนที่ไม่สามารถเข้าถึงเทคโนโลยีได้อย่างเท่า เทียมคนทั่วไป 4.การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลง สังคมไทยจากสังคมเกษตรกรรม สู่สังคมอุตสาหกรรม และสังคมฐาน ความรู้ ส่งผลให้ประเทศไทยรับเอาค่านิยมความเป็นสากลทั้งจากตะวัน ตกและตะวันออกมาเชื่อมโยงกับวิถีความเป็นไทย โดยเกิดการ เปลี่ยนแปลงที่สำาคัญ คือ 4.1 การเลียนแบบพฤติกรรมของซีกโลกตะวันตกที่มีความอิสระ เสรีในการแสดงออกถึงอัตลักษณ์ความเป็นตัวตน และความต้องการ ของแต่ละบุคคล ทำาให้นิยามของความสุขแตกต่างหลากหลาย โดย เฉพาะเด็กและเยาวชนซึ่งมีวุฒิภาวะทางอารมณ์น้อยย่อมได้รับผลกระ ทบมากและส่งผลต่อเนื่องไปยังครอบครัวและสังคม 4.2 การตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วผ่านทางโลก เสมือนจริงทำาให้ผู้คนมีความรู้มากขึ้น เกิดเครือข่ายทางสังคมในโลก เสมือนจริงซึ่งมีอิทธิพลต่อการดำารงชีวิตมากขึ้นทุกขณะ อีกทั้งเกิดความ คิดสร้างสรรค์ที่หลากหลาย แต่การปฏิสัมพันธ์ในโลกแห่งความเป็นจริง มีน้อยลง โดยเฉพาะเด็กและเยาวชน จะมีการเรียนรู้ผ่านเทคโนโลยีที่ ทันสมัยและการสื่อสารได้อย่างสะดวกรวดเร็วทุกที่ทุกเวลา สำาหรับคนที่ ไม่มีภูมิคุ้มกันและไม่สามารถเลือกสิ่งดี ๆ ได้ด้วยตนเอง จะเป็นกลุ่มที่ตก อยู่ในภาวะเสี่ยง ประกอบกับหากพ่อแม่ไม่เข้าใจและเข้าไม่ถึงโลก เสมือนจริง จะมองกิจกรรมที่เด็กเข้าไปร่วมออนไลน์ในทางลบเท่านั้น ทำาให้เกิดช่องว่างครอบครัว และเกิดความเหลื่อมลำ้าในการเข้าถึง เทคโนโลยี 4.3 คนไทยเริ่มหวนคำานึงถึงความสงบสุขแบบในอดีต ท่ามกลาง สภาพสังคมที่มีความขัดแย้ง สับสนวุ่นวาย มีวิถีชีวิตเร่งรีบ แก่งแย่ง แข่งขัน จึงเป็นโอกาสในการสนับสนุนส่งเสริมให้เด็กและเยาวชนปรับ
- 14. เปลี่ยนวิถีชีวิตมาเป็นแบบพอเพียงและหันมาดำาเนินชีวิตอย่างสงบสุข แผนปฏิรูปประเทศไทย (2554) จึงให้มีการส่งเสริมการสร้างและพัฒนา เกษตรกรรุ่นใหม่ โดยพัฒนาอาชีวศึกษาควบคู่กับการสนับสนุนที่ดินทำา กินและแหล่งทุน ส่งเสริมทักษะการประกอบอาชีพในสถานประกอบการ การเป็นผู้ประกอบการรายย่อย รวมทั้งพัฒนาชุมชนให้เป็นแหล่งเรียนรู้ 4.4 การเคลื่อนย้ายแรงงานจากภาคสู่ภาค และจากประเทศเพื่อน บ้านเข้าสู่ประเทศไทย พร้อมกับแรงงานไทยเคลื่อนย้ายออกนอก ประเทศ ส่งผลให้เด็กและเยาวชนต้องปรับตัวกับวัฒนธรรม ที่หลาก หลายและมีความจำาเป็นที่จะต้องเข้าใจเพื่อให้อยู่ในสังคมได้อย่าง สมานฉันท์ 5.การรวมกลุ่มภายใต้กรอบความร่วมมือระดับอนุภูมิภาคโดย เฉพาะการเป็นประชาคมอาเซียนในปี 2558 จะมีผลกระทบต่อการ พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เนื่องจากจะมีการเคลื่อนย้ายประชากรทั้งด้าน การท่องเที่ยวและบริการ รวมถึงเคลื่อนย้ายแรงงานเข้าสู่ประเทศไทย มากขึ้น โดยในปี 2558 จะมีการเคลื่อนย้ายแรงงานที่มีทักษะฝีมืออย่าง เสรี 7 สาขา ได้แก่ วิศวกรรม พยาบาล สถาปัตยกรรม วิชาชีพสำารวจ ทันตแพทย์ แพทย์ และนักบัญชี ดังนั้น การพัฒนาเด็กและเยาวชนให้มี ความพร้อมเข้าสู่ตลาดแรงงานอย่างมีคุณภาพ จะต้องให้ความสำาคัญกับ การพัฒนาความรู้ความสามารถเฉพาะทาง การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่จะเข้ามาในอนาคต ตลอดจนมีความรู้ ภาษาต่างประเทศ และมีความเข้าใจในวัฒนธรรมที่หลากหลาย เพื่อนำา ไปสู่การใช้ความรู้และนวัตกรรมในการพัฒนาและการผลิตในอนาคต 4.ผลกระทบจากปัญหาเด็กด้อยโอกาส ผลกระทบต่อเด็ก 1.เด็กจะเกิดปัญหาการไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง ติดยาเสพติด การติดเชื้อเอดส์ และพฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะสม มีครอบครัวตั้งแต่ อายุยังน้อย ซึ่งยังไม่มีความพร้อมด้านวุฒิภาวะทางอารมณ์ และ ความ สามารถในการเลี้ยงดูลูก การทำาแท้ง การทอดทิ้งเด็ก อีกทั้งการใช้ ความรุนแรงในครอบครัวตามมา กลายเป็นวงจรของปัญหาที่ไม่สิ้นสุด 2.เด็กที่ถูกทอดทิ้งเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระในครอบครัวจึงต้องออก ทำางาน นำามาซึ่งปัญหาการใช้แรงงานเด็กอย่างไม่เป็นธรรมและผิด กฎหมายคุ้มครองแรงงาน ถูกละเมิดสิทธิและทำาทารุณกรรม อีกทั้งเกิด กระบวนการล่อลวงและค้าเด็กเพื่อค้าประเวณีที่มีรูปแบบซับซ้อนมากขึ้น
- 15. หรือเด็กขายบริการทางเพศด้วยความสมัครใจมีอายุน้อยลง คือ 13-15 ปีมากขึ้น (ศูนย์การศึกษาเพื่อเด็กด้อยโอกาส คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) 3.เด็กไม่สามารถเข้าถึงบริการของรัฐและสิทธิที่ควรจะได้รับ โดยเริ่มตั้งแต่คลอด เมื่อพ่อแม่ของเด็กพาเด็กมาให้ตายายเลี้ยงดูที่ต่าง จังหวัด ปัญหาที่เราพบเสมอคือเด็กไม่มีหลักฐานการเกิด เนื่องจากแม่ เด็กไม่ได้ทิ้งเอกสารไว้ให้หรือบางคนไม่ได้แจ้งเกิดให้กับลูก ทำาให้เด็ก หลายคนไม่สามารถเข้าถึงบริการของรัฐ ไม่ว่าจะเป็นการรักษาพยาบาล หรือการศึกษา 4.ปัญหาต่อมาจะเกิดขึ้นกับเด็กในช่วงวัยก่อนเรียน เด็ก จำานวนมากยังอยู่ในภาวะทุพโภชนาการ เนื่องจากตายายขาดความรู้ ในการเลี้ยงดูเด็กและความยากจนทำาให้ไม่มีเงินที่จะซื้อนมให้เด็ก บาง ครั้งต้องกินนำ้าข้าวแทนนม เด็กจึงขาดสารอาหาร ทำาให้เด็กหลายคนมี พัฒนาการล่าช้ากว่าวัย เป็นโรคแทรกซ้อนต่างๆ รวมทั้งมีผลต่อระดับ สติปัญญาและพิการได้ ผลกระทบต่อสังคม 1.สถิติเด็กและเยาวชนทำาผิดสูงขึ้น จากรายงานคดีเกี่ยวกับเด็กที่ ถูกจับเข้าสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน พบว่า ความผิดฐาน ลักทรัพย์ ( ในความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ) ทำาร้ายร่างกาย ( ในความผิด เกี่ยวกับชีวิตและร่างกาย ) ข่มขืนกระทำาชำาเรา ( ในความผิดเกี่ยวกับ เพศ ) ซ่องโจร อั้งยี่ ( ในความผิดเกี่ยวกับความสงบสุข ) และยาเสพติด ( ความผิดอื่น ) เป็นฐานความผิดที่มีสถิติสูงสุด จากที่เด็กเคยตกเป็น เหยื่ออันเนื่องมาจากปัญหาการทอดทิ้งเด็ก 2.ปัญหาเด็กถูกทอดทิ้งเป็นปัญหาที่สร้างภาระให้กับสังคมที่จะ ต้องดูแล โดยเฉพาะหน่วยที่เข้ามามีบทบาทการรับดูแลเด็กที่ถูกทอดทิ้ง 3. สังคมเกิดความไม่เป็นระเบียบจากปัญหาที่เกิดขึ้นหากไม่มีการ ดูแลและแก้ไขอย่างต่อเนื่อง 5.แนวทางแก้ไขปัญหาเด็กด้อยโอกาส 1. จัดการเรียนการสอนโดยเปิดโอกาสให้นักเรียนได้แสดงความ คิดเห็น และการกระทำาในขอบเขตของตน ไม่ไปละเมิดสิทธิของผู้อื่น
- 16. และคอยสอดส่องดูแลเด็กไม่ให้ไปกระทำาในสิ่งที่ผิดกฎหมาย หรือ กระทำาในสิ่งที่ เป็นผลร้ายต่อตนเอง และผู้อื่น อีกนัยหนึ่ง ให้โอกาสเด็ก ได้ศึกษาหาความรู้กฎหมายรัฐธรรมนูญ และ เรียนรู้สิทธิของเด็กเองเพื่อ จะได้ปฏิบัติตนได้ถูกต้อง 2. ให้โอกาสแก่เด็ก ได้รับการศึกษาอย่างน้อย 12 ปี โรงเรียน ควรสอดส่องดูแลเด็กที่ ผู้ปกครองขาดความใส่ใจไม่ให้การศึกษาแก่ บุตรหลานของตนโดยการให้คำา แนะนำา ช่วยเหลือเขาให้ส่งบุตรหลาน ของเขาได้เล่าเรียนตลอด 12 ปี 3. หาทางป้องกันแก้ไขช่วยเหลือเด็กที่ถูกทำาร้าย ทุบตี ล่วงละเมิด ทางเพศ และถูกทอดทิ้งจากครอบครัว โดยการสอดส่องดูแลเด็กที่มี อาการผิดปกติ หรือศึกษาหาข้อมูลต่างๆ ในการช่วยเหลือเด็กพร้อมทั้ง ให้การศึกษาแก่เด็กไม่ให้ถูกทำาร้าย ถูกละเมิดสิทธิ ป้องกันตนเองและ เมื่อถูกละเมิดสิทธิควรทำาอย่างไร 4. ให้การช่วยเหลือเด็กได้พัฒนาเต็มศักยภาพของเขาให้รู้จักคิด แก้ปัญหาเมื่อมีภัยมารู้จักป้องกันตนเองจากภัยทางสังคม เช่น การติด สารเสพติด โรคเอดส์ อุบัติเหตุ ฯลฯ 5. ให้การศึกษาเกี่ยวกับกฎหมายแรงงานแก่นักเรียนเพื่อป้องกัน คุ้มครองการใช้แรงงานเด็ก การละเมิดกฎหมายแรงงาน พร้อมให้ได้ เรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพต่าง ๆ เพื่อโอกาสในการประกอบอาชีพที่เหมาะสม ต่อไป 6. กำาหนดเป็นมาตรการเพื่อป้องกันการละเมิดสิทธิเด็กในสถาน ศึกษาไม่ว่าจะเป็นการละเมิดทางร่างกายทางเพศและจิตใจ 7. ให้โอกาสแก่เด็กที่ด้อยโอกาสทางการศึกษา เด็กพิการ เด็กไร้ ที่พึ่ง ให้ได้รับบริการทางการศึกษา และได้รับการดูแล คุ้มครองสิทธิที่ พึงได้รับ เช่นได้รับเครื่องอุปโภคบริโภคการป้องกันรักษาโรครวมทั้ง การได้รับการศึกษา 8. กำาหนดแนวทางป้องกัน และ แก้ปัญหามิให้เด็กถูกไล่ออกจาก ระบบการศึกษาโดยกำาหนดวิธีการ ทำากิจกรรมพิเศษ สำาหรับนักเรียนที่มี พฤติกรรมผิดปกติ เช่น ขาดความรับผิดชอบขาดระเบียบวินัย 9. กำาหนดนโยบาย หรือแนวทางที่จะพัฒนาเด็กนักเรียนให้มี คุณภาพทั้งด้าน ร่างกายและจิตใจ ให้เป็นคนดี คนเก่ง และอยู่ในสังคม อย่างมีความสุข
- 17. บทที่ 3 ขั้นตอนการดำาเนินงาน วัสดุอุปกรณ์ 1.หนังสือ 2.เสื้อผ้า 3.นม 4.ขนม 5.ของใช้อื่นๆที่จำาเป็น ขั้นตอนดำาเนินงาน 1.ปรึกษากันภายในกลุ่มเกี่ยวกับโครงการที่สนใจ 2.หาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ที่จะไปดำาเนินงาน 3.ติดต่อสอบถามเจ้าหน้าที่ ณ บ้านพักเด็กและครอบครัว เพื่อ จัดหาของบริจาคได้ตรงกับความต้องการ 4.จัดหาของสำาหรับบริจาค 5.นำาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว 6.สรุปโครงการ 7.จัดทำาเว็บไซต์เพื่อเผยแพร่โครงการ
- 18. บทที่ 4 ผลการดำาเนินงาน จากการทำากิจกรรมนำาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว จังวัดกาญจนบุรี มีรายละเอียดดังนี้ ภาพตัวอย่างการทำางาน ภาพที่ 4.1 สิ่งของที่จะนำาไปบริจาค ภาพที่ 4.2 นำาสิ่งของที่เตรียมไว้บริจาคให้กับบ้านพักเด็กและ ครอบครัว
- 19. ภาพที่ 4.3 พูดคุยเกี่ยวกับเด็กที่รับมาดูแล ภาพที่ 4.4 ถ่ายรูปร่วมกัน
- 20. บทที่ 5 สรุปและอภิปรายผล สรุปผลการทำางาน จากการดำาเนินงานของโครงการช่วยเหลือเจือปัน ได้นำาสิ่งของ อุปโภค บริโภค เช่น นม เสื้อผ้า หนังสือ ไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็ก และครอบครัวเป็นที่เรียบร้อย อภิปรายผลการดำาเนินงาน การดำาเนินโครงการช่วยเหลือเจือปัน เริ่มจากเล็งเห็นถึงปัญหา เช่น ปัญหาการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อเด็ก และเยาวชน ทำาให้ต้องมีหน่วยงานหรือมูลนิธิต่างๆเข้ามาดูแลเด็กและ เยาวชนกลุ่มนี้ และในการดูแลนั้นจำาเป็นต้องมีของ อุปโภค บริโภค ต่างๆ เพื่อให้เด็กเหล่านั้นได้ใช้ สมาชิกในกลุ่มจึงทำาการค้นคว้าข้อมูล เลือกหน่วยงานมูลนิธิที่ดูแลเด็กและเยาวชน เพื่อนำาสิ่งของที่จำาเป็นต่างๆ ไปบริจาค และได้เลือกที่จะนำาของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและ ครอบครัว จ.กาญจนบุรี ซึ่งดูแล อบรม และให้การศึกษา แก่เด็กและ เยาวชนที่มีปัญหาก่อนส่งกลับคืนสู่สังคม สมาชิกในกลุ่มจึงจัดหาสิ่งของ เพื่อนำาไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว ข้อเสนอแนะ ควรมีกิจกรรมไปทำาร่วมกับเด็กที่บ้านพักด้วย เช่น เล่านิทานให้ฟัง สอนหนังสือ ช่วยกันทำาความสะอาด เป็นต้น เอกสารอ้างอิง
- 21. นริศ มณีขาว. 2557. แนวทางการแก้ไขปัญหาเด็กด้อยโอกาส. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก http://www.carefor.org/content/view/1530/158/ นักศึกษาสาขาการพัฒนาชุมชน ชั้นปีที่ 3 คณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. 2555. ผลกระทบของปัญหาเด็กด้อยโอกาส. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก https://sites.google.com/site/cd2552/phlk-ra- thb-khxng-payha นางสุภาพร เรืองจันทร์. 2549. ปัญหาของเด็กและเยาวชนไทย ในปัจจุบัน. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก https://www.gotoknow.org/posts/14041 สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล. 2554. สาเหตุปัญหาเด็กด้อยโอกาส. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก http://www.nicfd.cf.mahidol.ac.th/th/index.php/poli cy/2011-10-13-04-10-00/237-2011-11-14-04-12-09 สำานักงานส่งเสริมสังคมแห่การเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.). 2555. ประเภทของเด็กด้อยโอกาส. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก http://www.qlf.or.th/Home/Contents/147 Natcha Rattaphan. 2553. ความหมายของเด็กด้อยโอกาส. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2558. จาก https://www.l3nr.org/posts/365639
- 22. ภาคผนวก
- 23. ภาพที่ 6 ค้นคว้าหาโครงการที่น่าสนใจ ภาพที่ 7 นำาเสนอโครงการที่จะทำา ภาพที่ 8 สิ่งของที่เตรียมไปบริจาค
- 24. ภาพที่ 9 นำาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว ภาพที่ 10 ถ่ายรูปร่วมกับพี่ที่ดูแลเด็กที่อาศัยอยู่ในบ้านพัก ภาพที่ 11 เว็บไซต์นำาเสนอโครงการ