1. COMO É A NOSA
32º 9 de novembro de 2014
Dedicación da Igrexa de Letrán
Xoán 2, 13-22
Rede evanxelizadora BUENAS
NOTICIAS
Promove a relixión de Xesús. Pásao.
José Antonio Pagola
Música:The Serpent Mound
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain
RELIXIÓN?
3. Este xesto
foi o que
desencadeou a
súa detención e
rápida
execución.
Atacar o templo
era atacar o
corazón do pobo
xudeu: o centro
da súa vida
relixiosa, social
e económica.
4. O templo era intocable.
Alí habitaba o Deus de Israel.
Xesús, con todo, séntese un estraño naquel lugar:
aquel templo non é a casa de seu Pai
senón un mercado.
5. Ás veces, viuse
nesta intervención
de Xesús o seu
esforzo por
“purificar”
unha relixión
demasiado
primitiva, ppaarraa
ssuubbssttiittuuííllaa ppoorr uunn
ccuullttoo mmááiiss ddiiggnnoo ee
uunnss rriittooss mmeennooss
ssaanngguueennttooss..
8. Co seu xesto profético, Xesús está
denunciando de raíz un sistema relixioso,
político e económico que se esquece dos
últimos, os preferidos de Deus.
11. AA rreelliixxiióónn ddooss qquuee sseegguueenn
aa XXeessúúss hhaa ddee eessttaarr
sseemmpprree aaoo sseerrvviizzoo ddoo
rreeiinnoo ddee DDeeuuss ee ddaa ssúúaa
xxuussttiizzaa..
12. Por outra parte, temos que revisar se as nosas
comunidades son un espazo onde todos nos podemos
sentir na “casa do Pai”.
13. Unha comunidade
acolledora onde a
ninguén se lle
pechan as portas
e onde a ninguén
se exclúe nin
discrimina.
Unha casa onde
aprendemos a
escoitar o
sufrimento dos
máis desvalidos e
non só o noso
propio interese.
15. COMO É A NOSA RELIXIÓN
O episodio da intervención de Xesús no templo de Xerusalén foi recollido polos catro evanxeos. É Xoán
quen describe a súa reacción de maneira máis gráfica: cun látego Xesús expulsa do recinto sagrado os animais que
se están vendendo para ser sacrificados, envorca as mesas dos cambiadores e bota por terra as súas moedas. Dos
seus beizos sae un grito: “Non convertades nun mercado a casa de meu Pai”.
Este xesto foi o que desencadeou a súa detención e rápida execución. Atacar o templo era atacar o
corazón do pobo xudeu: o centro da súa vida relixiosa, social e económica. O templo era intocable. Alí habitaba o
Deus de Israel. Xesús, con todo, séntese un estraño naquel lugar: aquel templo non é a casa de seu Pai senón un
mercado.
Ás veces, viuse nesta intervención de Xesús o seu esforzo por “purificar” unha relixión demasiado
primitiva, para substituíla por un culto máis digno e uns ritos menos sanguentos. Non obstante, o su xesto profético
ten un contido máis radical: Deus non pode ser o encubridor dunha relixión na que cada un busca o seu propio
interese. Xesús non pode ver alí esa “familia de Deus” que comezou a formar cos seus primeiros discípulos e
discípulas.
Naquel templo, ninguén se acorda dos campesiños pobres e desnutridos que deixou nas aldeas de
Galilea. O Pai dos pobres non pode reinar desde este templo. Co seu xesto profético, Xesús está denunciando de
raíz un sistema relixioso, político e económico que se esquece dos últimos, os preferidos de Deus.
A actuación de Xesús hanos poñer en garda aos seus seguidores para preguntarnos que relixión
estamos cultivando nos nosos templos. Se non está inspirada por Xesús, pódese converter nunha maneira “santa”
de pecharnos ao proxecto de Deus que El quería impulsar no mundo. A relixión dos que seguen a Xesús ha de estar
sempre ao serrvizo do reino de Deus e da súa xustiza.
Por outra parte, temos que revisar se as nosas comunidades son un espazo onde todos
nos podemos sentir na “casa do Pai”. Unha comunidade acolledora onde a ninguén se lle pechan
as portas e onde a ninguén se exclúe nin discrimina. Unha casa onde aprendemos a escoitar o
sufrimento dos máis desvalidos e non só o noso propio interese.
Non esquezamos que o cristianismo é unha relixión profética nacida do Espírito de
Xesús para abrir camiños ao reino de Deus, construíndo un mundo máis humano e fraterno,
encamiñado así cara á súa salvación definitiva en Deus.
José Antonio Pagola
