1. Xoán 13, 1-15 .Xoves Santo. 2010.
Autora: Asun Gutiérrez.
Música: Donde hay caridad e amor.
Recuperemos a Cea do Señor,
comunidade de crentes, mediante a lectura e comprensión da Palabra,
a Fracción do Pan, a oración en común,
o compromiso vital con Xesús e cos demais.

2. Moitos cadros e estampas fannos imaxinar esta Cea
de forma que non corresponde ao costume do tempo.
Representan a Xesús comendo só cos doce apóstolos.
A tradición de Israel reunía aquela noite a homes e mulleres por igual.
Polo tanto Xesús reuniríase cos doce e cos seguidores e seguidoras
que ordinariamente ían con El no grupo.
E con súa nai.

3. Antes da festa da pascua, Xesús,
sabendo que chegara a hora
de deixar este mundo para ir ao Pai,
e tendo amado os seus
que estaban no mundo, amounos ata o
extremo.
Saber como amou Xesús é a pauta, o exemplo, o máis fundamental na nosa vida
(Mt 25).
O amor, a entrega, feita realidade na vida, é a esencia da nosa fe.
O amor “ata o extremo” comeza polas entregas de cada día.
Ignacio Ellacuria e os seus compañeir@s asesinad@s
Pedro Arrupe
Vicente Ferrer

4. Xesús érguese. Non queda sentado ante a dor e as necesidades dos demais.
Preocúpase de facer algo para alivialas.
Quita o manto. Despóxase de todo poder; o auténtico servizo só se pode facer
desde abaixo, sendo un de tantos. Para lavar os pés a unha persoa é necesario
inclinarse, poñerse de xeonllos ante ela.
O xesto, propio dos criados, escravos e mulleres, non é só un acto de humildade: é
cambiar de raíz todos os conceptos sobre a dignidade, a xerarquía, o correcto, o
relixioso.
Os xestos e actitudes de Xesús non son só para dar exemplo senón unha pauta de
comportamento para os seus seguidores e seguidoras.
Entón Xesús, levantouse da mesa,
quitou o manto, tomou unha toalla e cinguiuna á cintura.
Despois botou agua nunha almofía e comezou a lavar os pés dos discípulos
e a secárllelos coa toalla que levaba á cintura.

5. Cuando llegó a Simón Pedro, éste se resistió:
–Señor, ¿lavarme los pies tú a mí?
Xesús contestoulle:
–O que éstou facendo, ti non o podes
comprender agora; comprenderalo despois.
Pedro insistiu:
–Xamais permitirei que me laves os pés.
Entón Xesús respondeulle:
–Se no che lavo os pés, non poderás contarte
entre os meus.
Ver a Xesús facéndose pequeno
é unha denuncia ás nosas formas e desexos de
ser “señores”.
A idea de que “os de arriba” teñen que ser
servidos non é ni a actitude
nin a recomendación de Xesús.
Resístome, como Pedro,
a entrar no “xogo do Evanxeo”?

6. Daquela díxolles Xesús:
– O que se bañou só necesita lavar os pés, porque está completamente limpo; e
vós estades limpios, aínda que non todos.
Amar é acoller e poñerse ao servizo dos demais, respectando a liberdade
e respondendo sempre con amor.
Todo ser humano é amable, non polos seus méritos ou calidades, senón porque é
amado por Deus.
Todos os seres humanos, incluso os máis difíciles, os que criticamos e xulgamos, os
que pensamos que son peores ca nós, son amados por Deus.
Él é a Auga que nos limpia a todos.

7. Despois de lavarlles os pés, púxose de novo o manto, volveu sentar na mesa e díxolles:
– Comprendedes o que acabo de facer convosco? Vós chamádesmes Mestre e Señor, e
tedes razón, porque o son.
Pois ben, se eu, que son o Mestre e o Señor, vos lavei os pés, vós debedes facer o
mesmo uns cos outros.
Xesús propón a súa forma de actuar –amor, acollida, servizo, compromiso, comuñón-
como modelo de comportamento para os seus seguidores e seguidoras.
A súa mensaxe e o seu testemuño non buscan asegurar privilexios, senón servir.
O seu amor é creativo e contaxioso. Capacítanos para amar coma El:
“Amádevos como eu vos amei”.
Non é unha esixencia, é a mellor experiencia, a maior fonte de alegría.
Se amamos como Xesús poderemos crear un mundo mellor para todos.
Comprendémolo así?

8. Cear cos amigos, abrirlles o corazón sen medo,
lavarlles os pés con mimo e respecto,
facerse pan tenro compartido e viño novo bebido.
Embriagarse de Deus, e invitar a todos a facer o mesmo.
Traballar pola xustiza, empeñarse nunha paz duradeira;
dicir non ás armas, desvivirse en proxectos solidarios,
reducir as nosas contas e carteiras.
Amar ata o extremo, e invitar a todos a facer o mesmo.
Crear desconcerto evanxélico.
Amar como El nos ama, e invitar a todos a facer o mesmo.
Un xesto só, un só, desborda o teu amor
que se nos ofrece como manancial de vida.
Se nos deixamos alcanzar e lavar, quedamos limpos,
como nenos logo de bañados,
para descansar no teu colo.
Lávame, Señor!
Lávanos, Señor!
Fl. Ulibarri
Gestos de
Amor fraterno.