PROJECT ΛΥΚΕΙΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΒΙΑ

1. ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΒΙΑ

2. Ορισμός…
Χωρίζεται σε δύο σκέλη:
• Την αποδεκτή βία από τους ερωτικούς συντρόφους (τουλάχιστον εξ'
αρχής αν συναινούν, αν και στην πορεία μπορεί αυτό να αλλάξει,
γιατί το κάθε άτομο θέτει διαφορετικά σαδομαζοχιστικά όρια). Σε
περίπτωση που υπάρχει συναίνεση για σαδομαζοχισμό και στην
πορεία κάποιος το μετανοιώσει, μα ο άλλος-άλλοι δε σταματούν -
τότε μιλάμε για βιασμό, αν και είναι δύσκολη υπόθεση δικαστικά.
• Ο βιασμός (μη συναινετικές ερωτικές πράξεις).
Ηθικά υπάρχουν δυο κατηγορίες βιασμών.
 Ο θύτης-θύτες δεν έχει ερωτική σχέση με αυτό.
 Ο θύτης-θύτες έχει ερωτική σχέση με το θύμα-θύματα, απλώς την
στιγμή του βιασμού το θύμα δεν συναίνεσε στην πράξη.

3. ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Ο βιασμός είναι μία πράξη
επιθετικότητας που δεν
πηγάζει από τον πόθο αλλά
από την επιθυμία επιβολής
στο θύμα. Ο θύτης θέλει να
τιμωρήσει, να
καταστρέψει, να
εξαφανίσει οτιδήποτε τον
απειλεί ή τον ενοχλεί στο
θύμα του ώστε να
εδραιωθεί η παρουσία του
σε ένα περιβάλλον όπου ο
ίδιος αισθάνεται ότι
αμφισβητείται και η
ικανοποίησή του πηγάζει
από αυτή ακριβώς την
αίσθηση υπερίσχυσης.

4. ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ
 Αυτή η έγνοια μοιάζει φανταστικός και
ακραίος φόβος, αλλά για κάποιες
οικογένειες αποδεικνύεται
πραγματικότητα. Η σεξουαλική
κακοποίηση μπορεί να αφήσει βαθιά
σημάδια στην ψυχή ενός παιδιού για όλη
του τη ζωή. Όσο νωρίτερα παρέμβει ο
ενήλικας που το κηδεμονεύει και
υποψιάζεται πως «κάτι τρέχει», τόσο
περισσότερες πιθανότητες έχει το παιδί
αυτό να γλιτώσει από τον προσωπικό
εφιάλτη του.
 Η πραγματικότητα είναι ότι ελάχιστα
περιστατικά κακοποίησης παιδιών
καταγγέλλονται ενώ στην πραγματικότητα
τα περιστατικά είναι πολλαπλάσια.

5. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Το ίδιο το παιδί – ειδικά αν είναι πολύ μικρό- μερικές
φορές δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που του
συμβαίνει είναι μια τραυματική εμπειρία και νομίζει
ότι πρόκειται για ένα είδος ανάρμοστου
παιχνιδιού. Το ίδιο το παιδί λοιπόν σωπαίνει και ο
γονιός δεν έχει τρόπο να βεβαιωθεί για το δράμα
που βιώνει το παιδί του εφόσον το παιδί του δεν
του μιλά. Η αντίδραση θα εξαρτηθεί από πολλές
παραμέτρους. Παίζει ρόλο η ηλικία του, η διάρκεια
της σχέσης που είχε, η συχνότητα των επαφών
που είχε οι διαστάσεις κακοποίησης που είχε, ο
βαθμός της βίας που άσκησε ο δράστης, καθώς
και η σχέση με τα ο παιδί.

6. Ποιος είναι συνήθως ο δράστης…
Κατά κανόνα εκείνος που κακοποιεί σεξουαλικά
ένα παιδί είναι –δυστυχώς- γνώριμος της
οικογένειας και σπανιότερα
κάποιος από τους ανθρώπους που
συναναστρέφεται το ίδιο.
Υπολογίζεται ότι το ποσοστό της σεξουαλικής
κακοποίησης από ανθρώπους του οικείου
περιβάλλοντος φτάνει το 62% έως 81%
για τα κορίτσια και 84 -94% για τα
αγόρια

7. ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ
Η πλειονότητα των έως τώρα μελετών για τους
άνδρες που ασκούν σεξουαλική βία στις
συντρόφους τους προέρχεται από δείγματα
ανδρών που έχουν παραπεμφθεί στη
Δικαιοσύνη. Η μελέτη διενεργήθηκε στην
Πορτογαλία σε δείγμα φοιτητών με στόχο να
καταγράψει κάποια χαρακτηριστικά αυτών των
ανδρών, κυρίως όσον αφορά τη σεξουαλική τους
λειτουργία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι άνδρες που
ασκούσαν βία κατά των γυναικών είχαν
μεγαλύτερη δυσκολία επίτευξης στύσης και
οργασμού, καθώς και άγχος για τη
σεξουαλική τους επίδοση, συγκριτικά με
τους συνομηλίκους τους οι οποίοι δεν
ασκούσαν σεξουαλική βία.
Επιπλέον, οι άνδρες που ασκούσαν
σεξουαλική βία ένιωθαν μεγαλύτερη ντροπή
για τη σεξουαλικότητά τους, πίστευαν ότι
δεν είναι ελκυστικοί και είχαν υψηλό
αίσθημα ανεπάρκειας

8. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η σεξιστική βία παίρνει διάφορες μορφές και διαστάσεις.
Κάποιες από αυτές τις μορφές απαντώνται σε όλες τις
πατριαρχικές κοινωνίες διαχρονικά και κάποιες άλλες
μορφές εξαρτώνται από τις δομές κάθε επιμέρους
κοινωνίας, την κουλτούρα, τη νοοτροπία και τα έθιμα του
κάθε λαού και της κάθε εποχής. Σιωπή και φόβος
«Η κακοποίηση έχει και επανάληψη: είναι κανόνας,
δυστυχώς, ότι όποιος σηκώσει χέρι και χτυπήσει, θα το
ξανακάνει. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι τελικά οι
κακοποιημένες γυναίκες θα σηκώσουν αργά το τηλέφωνο
για βοήθεια, αφού πρώτα θα έχουν φάει πολύ ξύλο και
υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, ίσως και επί χρόνια.
Ειδικά οι αστικές οικογένειες έχουν μεγαλύτερη δυσκολία
να εκδηλωθούν, καθώς θέλουν να διασώσουν τον
καθωσπρεπισμό τους. Στο τέλος θα το τολμήσουν
συνήθως γυναίκες ηλικίας κατά μέσον όρο 25-45 ετών, οι
οποίες έχουν και παιδιά. Καταγράφουμε δεκάδες
κρούσματα κάθε μέρα»

9. ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο
εργασίας, το 2006 ψηφίστηκε η σχετική διάταξη
που περιλαμβάνεται στο νόμο "Εφαρμογή της
αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών
όσον αφορά στην πρόσβαση στην απασχόληση,
στην επαγγελματική εκπαίδευση και ανέλιξη,
στους όρους και στις συνθήκες εργασίας και άλλες
συναφείς διατάξεις".
Επίσης, υπάρχει η από 27/11/91 Σύσταση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία γυναικών
και ανδρών κατά την εργασία και η νομολογία που
έχει διαμορφωθεί μετά τις καταδικαστικές
αποφάσεις δικαστηρίων σε βάρος εργοδοτών που
παρενόχλησαν σεξουαλικά υπαλλήλους τους.

10. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΘΥΤΗ
Σε γενικές γραμμές, οι βιαστές, τουλάχιστον αυτοί οι
οποίοι έχουν φυλακιστεί για το αδίκημα του
βιασμού, δεν φαίνεται να διαφέρουν από τα άτομα
με άλλου τύπου παραπτωματικότητα.
Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι και οι δύο ομάδες
προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά
στρώματα, έχουν σταματήσει την εκπαίδευση στο
γυμνάσιο, παρουσιάζουν ασταθές επαγγελματικό
ιστορικό, συνήθως ως ανειδίκευτοι εμφανίζουν
ομοιότητες στο ψυχιατρικό ιστορικό και γενικά στην
κοινωνική επιδεξιότητα, με εξαίρεση την
ανοικτότητα .Σε μία προσπάθεια διερεύνησης των
κοινών αναπτυξιακών παραμέτρων σε βιαστές και
παιδόφιλο πρότειναν τέσσερις σημαντικούς
παράγοντες: την αδιαφορία των ατόμων που τους
φρόντισαν, το ιστορικό διαβίωσης σε ιδρύματα, τη
σωματική κακοποίηση και αμέλεια, και τη
σεξουαλική κακοποίηση

11. Κοινωνική Υποδομή
Στην Ελλάδα, η Γενική Γραμματεία Ισότητας λειτουργεί 2
Κέντρα Κακοποιημένων Γυναικών στην Αθήνα και στον
Πειραιά και έναν ξενώνα - καταφύγιο κακοποιημένων
γυναικών στην Αθήνα, σε συνεργασία με το Δήμο
Αθηναίων. Τα παραρτήματα του Κέντρου Ερευνών για
Θέματα Ισότητας σε 5 μεγάλες πόλεις της χώρας είναι
στελεχωμένα με ειδικό προσωπικό που ασχολείται με τη
στήριξη και την προστασία γυναικών θυμάτων βίας.
Tο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Aλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) (πρώην
ΕΚΑΚΒ), είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος κρατικός φορέας για
την υποστήριξη και φιλοξενία θυμάτων κακοποίησης, ο
οποίος λειτουργεί 4 ξενώνες φιλοξενίας, 9 Κέντρα
Κοινωνικής Στήριξης σε Aθήνα και Θεσσαλονίκη και την
Τηλεφωνική Γραμμή Aμεσης Κοινωνικής Βοήθειας 197, η
οποία λειτουργεί 24 ώρες και παρέχει ψυχολογική
υποστήριξη, συμβουλευτική πληροφόρηση και
ενημέρωση για θέματα πρόνοιας.

12. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
 Ο «δράκος» του Σειχ σου
 Ο «δράκος» της Δράμας
 Ο δάσκαλος από το Ρέθυμνο