Sikurse ishte vendosur në mbyllje të sezonit, të premten 10 Gusht në drekë, një grup prej 8 vetësh u nisëm për në Shkodër. Ishte festa e Shën Kjarës dhe ku më mirë se tek motrat Klarise mund ta festonim. Ishte takimi ynë i parë me këto motra për të cilat aq shumë kishim dëgjuar.

1. JETA E VATRËS
B U L E T I N I I N F O R M A T I V I V A T R Ë S B I B L I K E K A T O L I K E
2 5 G U S H T 2 0 1 8 N R . 4 1
Mos harroni të
merrni Biblën
me vete!
INFORMACION
TAKIMET
RIFILLOJNË
06 SHTATOR
Ora 19.00—20.30
Famullia
“Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Lutja e Mbrëmjes
(tek kapela)
Mësimi:
(tek salla)
Padre
Flavio Cavallini

2. Shtegtim në Shkodër i VBK për festën e Shën Kjarës.
Nisja
Sikurse ishte vendosur në mbyllje të sezonit, të premten 10 Gusht në drekë, një grup prej 8 vetësh u nisëm për
në Shkodër. Ishte festa e Shën Kjarës dhe ku më mirë se tek motrat Klarise mund ta festonim. Ishte takimi ynë
i parë me këto motra për të cilat aq shumë kishim dëgjuar. Motrat Klarise dhe motrat Karmelitane janë të vet-
met bashkësi që praktikojnë jetën soditëse në Shqipëri. Një realitet i ri ky të paktën qysh prej kohës së
Skëndërbeut për Kishën Shqiptare të rilindur pas rënies së komunizmit. Në fakt nuk njiheshim fizikisht, por
shpirtërisht nyja e përbashkët, Atë Flavio, e kishte bërë të vetën. Patjetër Vatra Biblike ka qenë qysh në fillim e
pranishme në lutjet e motrave. Ky ishte një rast i mirë për t’i njohur dhe falenderuar.
Takimi
Në orën 5 mbërritëm në Manastirin e “Shën Kjarës”. Ky manastir ndodhet në qendër të qytetit, ku më pare
kishte qënë Kolegji Serafik i Fretërve Minorë. Në 1946 ndërtesa u sekuestrua nga regjimi i Enver Hoxhës që e
shndërroi në “Degën e Punëve të Brendshme” (Sigurimi i Shtetit), pra, një nga qendrat më të pashpirtshme të
persekutimit politiko-fetar. Më 29 tetor 2005 dërtesa e riko struktuar u inagurua dhe u bekua nga Imzot
Anxhelo Massafra, Arqipeshkëv I Metropolit Shkodër-Pult, duke u bërë kështu shtëpia e re e gjashtë motrave
Klarisë (2 italiane dhe 4 shqiptare), të cilat kishin 2 vite që kishin filluar aktivitetin e tyre në Shqipëri.
Pasi u bashkuam me 2 anëtarë të tjerë të Vatrës që ndodheshin në Shkodër menjëherë shijuam mikëpritjen e
ngrohtë dhe plot dashuri të motrave. Ishte pjesë e aktivitetit të zakonshëm të motrave pritja e grupeve dhe indi-
vidëve të krishterë apo jo. Pasi eprorja bëri një prezantim të shkurtër, menjëherë filloi bashkëbisedimi i çiltër
dhe i lirë. Kurioziteti ishte i madh nga ana jonë për aktivitetin dhe mënyrën e jetesës së motrave. Në pak
minuta motrat na shpjeguan bukurinë e Kishës sonë universal dhe lumturinë e të jetuarit e punuarit për
Hyjin. Të gjitha motrat rrezatonin paqe dhe lumturi. Ato treguan sesi i kishte bashkuar Zoti nga dy kultura dhe
histori jete krejt të ndryshme dhe i kishte bërë një familje të vetme. Motrat italiane vinin nga një histori e za-
konshme familjare, shoqërore dhe kishtare. Ndërsa motrat shqiptare e kishin marrrë fenë në kushtet e
persekutimit të egër komunist, nga familjet e tyre. E bukur ishte dëshmia e njërës prej motrave: “Prindërit tanë
nuk kishin bukë me nan gih, por i falenderojmë se na kanë ngih me Zot”. Historinë e Kishës shqiptare njëra
nga motrat italiane e shpjegoi kështu “Dukesh sikur populli i Zotit u zhduk. Por jo aty ishte edhe pse i pad-
ukshëm, ishte i gjallë dhe vepronte. Dhe menjëherë sapo ra komunizmi doli si nga dheu një popull i madh që
mbante në zemër Zotin. Burgu dhe diktatura mund të rrëmbejë gjithçka, por jo lutjen e cila është marrëdhënia
më e sigurtë dhe e fortë me Zotin”.
10-11 Gusht

3. Motrat bënin një jetë soditëse sipas parimit të manastireve “Lutje dhe punë”. Të vendosura
në qendër të qytetit në lutjet e tyre përfshiheshin edhe zhurmat e qytetit. Ato edhe pse të
izoluara nga bota nëpërmjet vizitorëve të shumtë që kishin ishin të informuara për realitetin
e jashtëm më mirë se ata që jetojnë në atë realitet. Bujtësja e fundit e shtëpisë ishte një
malësore 18 vjeçare e cila ishte përzënë nga shtëpia, pasi nuk kishte pranuar fejesën e
propozuar nga familja. Në këto ditë pushimi, e vetmja derë që kishte gjetur hapur ishte
manastiri. Atë Flavio e shpjegoi bukur rolin e misioneve të tilla “Në këtë botë frenetike
dhe ku të gjithë lëvizin, dikush duhet të qëndroj në vend si pike takimi apo pushimi, apo orientimi”.
Interesante për ne si Vatër Biblike ishte edhe marrëdhënia që kishin motrat me Fjalën. Ato ishin shumë të qarta
që Fjala është një Person dhe ishin të bindura për prezencën e Tij, sikur fliste por edhe kur heshtte.
Vigjilja e festës
Të bindur se kishim takuar një pjesë të vyer dhe të
shëndetshme të popullit të Zotit në Shqipëri vijuam me
kremtimin e Mbrëmësores së Vigjiljes. Kremtimi u
udhëhoq nga Eprori Françeskan në Shqipëri Atë Aureli.
Në fund pas nderimit të relikes së shenjtes së madhe u bë
një prezantim i shkurtër i jetës së saj. Ishte nata e Shën
Lorencit, nata kur bien yjet, por Shën Kiara shndriste
si një yll që ishte ngjitur në qiell për të na dhuruar
dritë për gjithmonë.
Dita e festës
Pasi u akomoduam në Kuvendin Françeskan tek ‘Arra
Madhe’ patë u dësi në mëngjes të vizitojmë Kishën
e “Zojës Rruzare”. Menjëherë u nisëm tek Manastiri i
motrave Klarise, ku dhe kremtuam bashkë me to Meshën, nën drejtimin e Atë Flavios. Duke u nisur edhe nga
dëshmia e motrave të cilat edhe pse luten dhe punojnë shumë, përsëri gjejnë kohë për të qëndruar me Fjalën,
Atë Flavio i ftoi gjithë të pranishmit ta bëjnë këtë. Vetëm kështu do kemi mundësi që të sodisim fytyrën e
Krishtit sikurse Shën Kiara dhe motrat Klarise.
Vizitë në Muzeun e Vuajtjeve të Diktaturës Komuniste.
Mbas Meshës vizituam Muzeun e ndërtuar në ambientet e Manastirit që në kohën e diktaturës ishte shndërruar
në Degë të Brendshme. Neveria për shpërfytyrimin djallëzor të njeriut, dhimbja për viktimat ishte e pranishme
tek të gjithë. Vetëm nën dritën e Mundimeve dhe Ringjalljes së Krishtit mund ti japësh shpjegim këtij
makrabiteti të pashpirt. Për ndryshe gjithë ajo dhimbje dhe çmenduri njerëzore ishte përtej absurdes.
Më pas vizituam Kuvendin e “Shën Françeskut” në Gjuhadol. Ky kuvend i ka fillesat qysh prej fillim-
shekullit të kaluar. Nga 16. 12. 1946 deri në fund të vitit 1948 kuvendi u shndërrua në burg, e pastaj në zyrë të
kooperativës dhe në çerdhe për fëmijë. Vetëm nja katër oda pranë kishës ishin lënë për banim të fretërve – deri
në mars të vitit 1967, kur u mbyllën të gjitha kishat në Shqipëri. Kisha françeskane u shndërrua në “Kinema
Punëtori”. Pas rë ies së komunizmit filloi rikthimi në identitet. Kur Atë Flavio Cavallini u bë provincial (në
vitin 1995), ai vazhdoi rregullimin e kishës për Brenda dhe përjashta, kështu që ajo u bekua më 29. 09. 1996.
Si ish provincial Atë Flavio na bëri një guide të mire të historikut dhe ambienteve të Kuvendit dhe Kishës.
Edhe këtu përjetuam misterin e Pashkës.
Pasi mbaruam vizitën Kustodi i Kuvendit dhe Eprori i Françeskanëve Atë Aureli së bashku me Atë Aleksandër
na ofruan një qerasje mikëpritje në ambientet e Kuvendit.
Patëm kënaqësinë të prezantoheshim dhe bashkandanim me to eksperiencën e Vatrës Biblike.
Në fund nuk kishim sesi mos të shijonim kulinarinë e krapit buzë liqenit të Shkodrës.
Këtu mbaroi edhe ky Shtegtim i bukur shpirtëror. Pamë dhe përjetuam sesi Zoti nga hini e ngren dhe e rrit
Kishën e vet. Kokra e Sinapit ka hedhur përsëri shtat në Shqipëri dhe bijtë e Mbretërisë po gjejnë hije
dhe strehim në të. Dhe një nga veglat që Zoti ka zgjedhur për ta bërë këtë është i yni Atë Flavio. Amen!