2. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ:
Κυρίαρχο στοιχείο της πνευματικής ζωής του 19 ου
αι. ήταν η προσπάθεια συγκρότησης μιας εθνικής
ταυτότητας , δίνοντας βαρύτητα στην ιστορία και
στη λαογραφία.. Οι Έλληνες είχαν να
αντιμετωπίσουν τις αντιλήψεις του Γερμανού
ιστορικού Φαλμεράιερ , ο οποίος υποστήριζε ότι
οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είχαν καμία σχέση με
τους αρχαίους .
4. ΙΣΤΟΡΙΑ :
ο Σπ. Ζαμπέλιος και ο Κ. Παπαρρηγόπουλος
υποστήριξαν ότι υπάρχει αδιάκοπη
συνέχεια του ελληνισμού από την
αρχαιότητα .Για να ενισχύσουν τη θέση
τους , στράφηκαν στη μελέτη της
βυζαντινής ιστορίας .Έτσι διαμορφώθηκε
η τριμερής διάκριση της ελληνικής
ιστορίας :αρχαία –βυζαντινή – νεότερη
7. ΓΡΑΜΜΑΤΑ:
Ο Δ. Σολωμός αποτελεί κορυφαία πνευματική
μορφή μέχρι και τα μέσα του 19ου αι. Είναι ο
δημιουργός του ποιήματος «Υμνος εις την
Ελευθερίαν» , του οποίου οι δύο πρώτες στροφές
μελοποιήθηκαν από τον Ν.Μάντζαρο και
αποτελούν τον εθνικό μας ύμνο. Ο Σολωμός
ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την λαϊκή γλώσσα.
8. ΤΕΧΝΕΣ :
Οι τέχνες ήταν επηρεασμένες από τα δυτικά
πρότυπα . Η πιο ισχυρή επιρροή ασκήθηκε
από τη σχολή του Μονάχου. Ο Αν. Κριεζής ,
Ο Δ.Τσόκος , Ο Θ.Βρυζάκης εμπνεύστηκαν
από τον Αγώνα
Οι τρεις μεγάλοι ζωγράφοι που σπούδασαν
στο Μόναχο ήταν οι : Ν. Λύτρας
(ασχολήθηκε με ιστορικά θέματα) , ο Κ.
Βολανάκης ( εμπνεύστηκε από τη θάλασσα)
και Ν. Γύζης .
Σημαντικότερος γλύπτης ήταν ο Γιαννούλης
Χαλεπάς
9. Η έξοδος του Μεσολογγίου, 1855
Πινακοθήκη της Ελλάδας – Μουσείο
Αλεξάνδρου Σούτζου)
30. Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ
1880
Στις αρχές του 1870 ορισμένοι νέοι λογοτέχνες άρχισαν να
απορρίπτουν τον ρομαντισμό και να στρέφονται προς
την εκφραστική και θεματική απλότητα .Το 1880
εκδίδονται δύο ποιητικές συλλογές ( Οι Στίχοι του Ν.
Καμπά , Οι Ιστοί Αράχνης του Γ. Δροσίνη) που
εξέφραζαν την αλλαγή.
Ο κύριος εκφραστής αυτής της γενιάς ήταν ο Κ. Παλαμάς .
Στη πεζογραφία αναπτύχθηκε το διήγημα στο οποίο
ξεχώρισαν ο Γ.Βιζυηνός και ο Αλ. Παπαδιαμάντης