Idioma universal ou diversidade de linguas?

1. Argumentamos...

2. O idioma universal
Castelao, Sempre en Galiza - 1944
Algúns homes -galegos tamén- andan a falaren dun idioma
universal, único para toda a nosa especie. Son os mesmos que
buscan a perfección babeando pola escada zoolóxica, deica sentiren
envexa das formigas e das abellas. Son os mesmos que perderon o
desexo de chegaren a ser deuses, e renegan das inquedanzas que
produce a sabedoría. Son os mesmos que consideran o mito da Torre
de Babel como un castigo, e renegan da vida ascendente. Mais eu
dígolles que a variedade de idiomas, coa súa variedade de
culturas, é o signo distintivo da nosa especie, o que nos fai
superiores aos animais. Velahí vai a demostración:
HIPÓTESEHIPÓTESE

3. Un can de Turquía ouvea igual que un can de
Dinamarca; un cabalo das Pampas arxentinas
rincha igual que un cabalo de Bretaña. E sabedes
por que? Porque os pobres animais aínda
están no idioma universal…
O idioma universal
Castelao, Sempre en Galiza - 1944
ARGUMENTACIÓNARGUMENTACIÓN

4. TESETESE
O idioma universal
Castelao, Sempre en Galiza - 1944
Un idioma non nace pola vontade xenial dun grupo
de homes; nace pola predisposición psicolóxica
dun pobo, que, en condicións históricas favorables,
crea unha cultura e a súa correspondente
maneira de expresión. Porque un idioma é o corpo
sensible dunha cultura, e todo atentado á lingua
peculiar dun pobo representa un atentado á súa
cultura peculiar.

5. ELABORACIÓN DUN
TEXTO ARGUMENTATIVO
A PARTIR DA SÚA
ESTRUTURA
arredor do DILEMA:
IDIOMA UNIVERSAL OU
VARIEDADE DE LINGUAS?

6. I. INTRODUCIÓN. HIPÓTESE
Presentación do dilema e explicación
da postura que se vai manter ante o
mesmo.

7. Nos inicios so século XX estivo de moda a
defensa dun idioma universal para toda a
humanidade. Mesmo Curros Enríquez, o famoso
poeta galego do Rexurdimento, defendeu esta
idea, sempre e cando ese idioma fora o galego.
Eu, pola contra, considero que sería terible para
a Humanidade a perda das súas linguas e a
redución de todas elas a un único idioma.

8. II. DESENVOLVEMENTO.
ARGUMENTACIÓN
Exposición dos distintos
argumentos que sosteñan a
opinión propia arredor do dilema
ou asunto, para poder demostrar a
hipótese presentada no inicio.

9. En primeiro lugar, a eliminación das linguas do planeta
levaría consigo a eliminación das culturas que sustentan
esas linguas e, con elas, a dos pobos que as crearon. En
consecuencia, xa non habería pobos distintos, culturas
distintas, formas de entender, observar e explicar a
realidade distintas, senón que estaríamos ante unha
única cultura, ante unha única maneira de coñecer e ante
unha soa maneira de explicar o mundo que habitamos.
Estaríamos ante o pensamento único, que é intolerante
con quen pensa distinto, con quen é diferente. Por iso o
pensamento único é tiranía e é fascismo, ambos
causantes dos maiores conflitos bélicos do planeta.

10. En segundo lugar, resultaría imposible
establecer unha única lingua en todo o planeta.
Pois, aínda falando cada pobo a súa lingua, a día
de hoxe só o 85% da poboación mundial está
alfabetizada, se ben nalgúns territorios esa taxa
non chega ao 35%. Polo tanto, se un individuo
non é alfabetizado na propia lingua que entende
e fala, máis difícil, por non dicir imposible, será
alfabetizalo nunha lingua allea, que descoñece e
non entende.

11. En terceiro lugar,aínda que
milagrosamente fose posible alfabetizar nunha
única lingua a toda a poboación mundial, esa
lingua non permanecería idéntica en todos os
territorios do planeta, non perduraría como
única, senón que se fragmentaría, xurdindo
dialectos primeiro e novas linguas despois.
Como sucedeu con todas as linguas que
colonizaron novos territorios ao longo da
Hisotria da Humanidade.

12. III. CONCLUSIÓN. TESE
Resumo final que recolla a
hipótese ou o dilema presentado
no inicio e asegure a postura ante o
mesmo, converténdoo en tese.

13. En conclusión, como ben dicía Castelao, anhelar
un idioma universal é camiñar cara atrás pola
escala zoolóxica, é dicir, é volver ao estado animal,
pois un can de Rianxo ouvea igual que un can de
Turquía, da India ou da África Subsahariana, xa
que os animais aínda están no idioma universal.
Mais nós somos seres humanos e, como tales,
temos a capacidade de comunicarnos coa linguaxe,
que convertemos en linguas, en idiomas, a través
dunha creación conxunta, comunitaria, social. Por
iso as linguas non son só instrumentos de
comunicación, senón tamén de creación e
aprendizaxe, ademais do sustento da nosa
identidade e o símbolo da nosa cultura.