1. José Antonio Pagola
Música:Haendel Largo
Present:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz: D.Amundarain
6 de decembro de 2015
2º Advento – C
(Lucas 3, 1-6)
2. Lucas ten interese enLucas ten interese en
precisar con detalle osprecisar con detalle os
nomes dos personaxesnomes dos personaxes
que controlan naquelque controlan naquel
momento as diferentesmomento as diferentes
esferas do poderesferas do poder
político e relixioso.político e relixioso.
Eles son os que oEles son os que o
planifican e dirixenplanifican e dirixen
todo.todo.
3. Con todo, o
acontecemento
decisivo de
Xesucristo prepárase
e acontece fóra do
seu ámbito de
influencia e poder,
sen que eles se
decaten nin decidan
nada.
4. Así aparece sempre o esencial no mundo eAsí aparece sempre o esencial no mundo e
nas nosas vidas.nas nosas vidas.
Así penetra na historia humana a graza e aAsí penetra na historia humana a graza e a
salvación de Deus.salvación de Deus.
O esencial non está nas mans dos poderosos.O esencial non está nas mans dos poderosos.
5. Lucas di sinxelamente que
««a Palabra de Deus veu sobre Xoán no desertoa Palabra de Deus veu sobre Xoán no deserto»,»,
non na Roma imperial nin no recinto sagrado donon na Roma imperial nin no recinto sagrado do
Templo de Xerusalén.
6. En ningunha
parte se pode
escoitar mellor
que no deserto a
chamada de
Deus a cambiar
o mundo.
O deserto é o
territorio da
verdade.
O lugar onde se
vive do esencial.
Non hai sitio
para o superfluo.
7. Non se pode vivir amoreandoNon se pode vivir amoreando
cousas sen necesidade.cousas sen necesidade.
Non é posible o luxo nin aNon é posible o luxo nin a
ostentación.ostentación.
O decisivo é buscarO decisivo é buscar
o camiño acertado parao camiño acertado para
orientar a vida.orientar a vida.
8. Por iso, algúns profetasPor iso, algúns profetas
botaban de menos obotaban de menos o
deserto, símbolo dunhadeserto, símbolo dunha
vida máis sinxela e mellorvida máis sinxela e mellor
enraizada no esencial,enraizada no esencial,
unha vida aínda senunha vida aínda sen
distorsionar por tantasdistorsionar por tantas
infidelidades a Deus einfidelidades a Deus e
tantas inxustizas co pobo.tantas inxustizas co pobo.
9. Neste marco doNeste marco do
deserto, o Bautistadeserto, o Bautista
anuncia o símboloanuncia o símbolo
grandioso dograndioso do
««BautismoBautismo», punto», punto
de partidade partida
de conversión,de conversión,
purificación,purificación,
perdón eperdón e
inicio de vida novainicio de vida nova..
10. Como responder hoxe a esta chamada?Como responder hoxe a esta chamada?
O Bautista resúmeo nunha imaxeO Bautista resúmeo nunha imaxe
tomada de Isaías:tomada de Isaías:
««Preparade o camiño do SeñorPreparade o camiño do Señor».».
11. As nosas vidasAs nosas vidas
están sementadasestán sementadas
de obstáculos ede obstáculos e
resistencias queresistencias que
impiden ouimpiden ou
dificultan adificultan a
chegada de Deuschegada de Deus
aos nososaos nosos
corazóns ecorazóns e
comunidades, ácomunidades, á
nosa Igrexa e aonosa Igrexa e ao
noso mundonoso mundo.
12. Deus está sempre preto.
Somos nós os que temos que abrir
camiños para acollelo encarnado
en Xesús.
13. As imaxes de
Isaías invitan a compromisos
moi básicos e fundamentais:
coidar mellor o esencial sen distraernos
no secundario;
Rectificar o que temos ido deformando
entre todos;
endereitar camiños torcidos;
afrontar a verdade real das nosas
vidas para recuperar un talante
de conversión.
14. Temos que coidar ben os
bautizos dos nosos nenos, pero o
que necesitamos todos é un
«bautismo de conversión».
15. NO MARCO DO DESERTO
Lucas ten interese en precisar con detalle os nomes dos personaxes que controlan
naquel momento as diferentes esferas do poder político e relixioso. Eles son os que o planifican e
dirixen todo. Con todo, o acontecemento decisivo de Xesucristo prepárase e acontece fóra do
seu ámbito de influencia e poder, sen que eles se decaten nin decidan nada.
Así aparece sempre o esencial no mundo e nas nosas vidas. Así penetra na historia
humana a graza e a salvación de Deus. O esencial non está nas mans dos poderosos. Lucas di
sinxelamente que «a Palabra de Deus veu sobre Xoán no deserto», non na Roma imperial nin no
recinto sagrado do Templo de Xerusalén.
En ningunha parte se pode escoitar mellor que no deserto a chamada de Deus a
cambiar o mundo. O deserto é o territorio da verdade. O lugar onde se vive do esencial. Non hai
sitio para o superfluo. Non se pode vivir amoreando cousas sen necesidade. Non é posible o luxo
nin a ostentación. O decisivo é buscar o camiño acertado para orientar a vida.
Por iso, algúns profetas botabasn de menos o deserto, símbolo dunha vida máis
sinxela e mellor enraizada no esencial, unha vida aínda sen distorsionar por tantas infidelidades
a Deus e tantas inxustizas co pobo. Neste marco do deserto, o Bautista anuncia o símbolo
grandioso do «Bautismo», punto de partida de conversión, purificación, perdón e inicio de vida
nova.
Como responder hoxe a esta chamada? O Bautista resúmeo nunha imaxe tomada de
Isaías: «Preparade o camiño do Señor». As nosas vidas están sementadas de obstáculos e
resistencias que impiden ou dificultan a chegada de Deus aos nosos corazóns e comunidades, á
nosa Igrexa e ao noso mundo. Deus está sempre preto. Somos nós os que temos que abrir
camiños para acollelo encarnado en Xesús.
As imaxes de Isaías invitan a compromisos moi básicos e fundamentais: coidar mellor
o esencial sen distraernos no secundario; rectificar o que temos ido deformando entre todos;
endereitar camiños torcidos; afrontar a verdade real das nosas vidas para recuperar un talante
de conversión. Temos que coidar ben os bautizos dos nosos nenos, pero o que necesitamos
todos é un «bautismo de conversión».
José Antonio Pagola
