ถ้อยคำของชาวค่ายยุวโพธิชน ๕ รุ่น ที่ส่งผ่านจดหมายเครือข่าย

13. ขอใช้พื้นที่ตรงบอกความรู้สึกฝากไปยังยุวโพธิชนรุ่น ห้า (ฮา) สักเล็กน้อย
ข้อความ/ข้อเขียนทีชาวยุวโพธิชนส่งมาร่วมในจดหมายเครือข่าย
่ เนื่องจากเวลาว่างที่จะโคจรมาพบกันไม่ค่อยจะตรงกันนัก
ทิ้งหยาดน้ําตาหยดไหล ด้วยใจคิดถึง
มองภาพย้อนต่างหน้า ตราตรึง เมื่อไหร่จึงจะพบกัน
รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ
เมื่อชีวิต โลก เวลาของเรามาบรรจบกัน เราจะพบกันอีก
เมื่อได้ทราบข่าวว่ามีการจัดทําวารสารออนไลน์ขึ้นในค่ายยุวโพธิชน...
ครั้ง
ความประทับใจ...
ด้วยความคิดถึง คิดถึง และคิดถึง
ในค่ายนี้ทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างกับข้าพเจ้าทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว
ในการทํากิจกรรมร่วมกัน...
ข้าพเจ้ากับเพื่อนๆได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในวงสนทนาที่เปิดใจกว้างและวางอคติ
สิธยะบุษย์
มีความสุขในการพูดคุยและการรับฟังกันอย่างลึกซึ้ง
ทําให้เราเห็นใจคนอื่นและเรียนรู้พลังกลุ่ม
ข้าพเจ้าจากที่เคยมองแต่ตัวเอง ฟังแต่เสียงตัวเอง
ข้าพเจ้าก็เริ่มที่จะตั้งใจฟังเสียงคนอื่นมากขึ้น “ค่ายยุวโพธิชน” หากใครๆได้ยินก็คงคิดว่าเป็นค่ายที่ปฏิบัติธรรมที่เคร่งครัด
เพราะข้าพเจ้าได้เรียนรู้จากเพื่อนที่ตั้งใจฟังข้าพเจ้า... และน่าเบื่อ แต่สําหรับวิคกี้แล้วพอได้มาเข้าค่ายก็รู้สึกว่าค่อยนี้ฝกการวิปัสสนาค่อนข้าง
ึ
เคร่งครัด แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด เพราะในระหว่างที่ได้มาร่วมกิจกรรมของค่ายนี้
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* ก็มีกิจกรรมมากมายให้เราได้ร่วมกันทํา ร่วมกันคิด และสร้างสรรค์ที่ให้ทั้งความสนุก
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนค่ะ ความรู้ และความสุขในฐานะที่เป็นผุ้ให้และเป็นผู้รับ
อยากเจอทุกๆคนเลยเด้อจร้า ส่วนตัวแล้วค่ายยุวโพธิชนเป็นค่ายแรกที่อยู่นานเกินกว่า 7 วันที่วิคกี้เคยเข้ามา
นางสาวสุจิตรา สมอเขียว (เหน่ง) และเป็นค่ายที่มีความประทับใจเยอะมากๆ ถ้าให้เล่าทั้งหมดคงใช้เวลาเป็นวัน ตอนนั้นก็
ยุวโพธิชนรุ่นที่ 4 อยู่ ม.4 จะขึ้น ม.5 ตอนแรกๆที่เข้ามาในค่ายก็จะเกาะติดอยู่กับพี่หยางซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่
ศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยบูรพา โรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ แต่พอได้รู้จักทุกๆคนมากขึ้นก็เริ่มสนิทกับคนอื่นบ้าง ไม่ว่าจะเป็น
พี่วุฒิ พี่โบ๊ท พี่กวาง เสือ พี่เค พี่นุ่น พี่แตงและคนอื่นๆ ทีนี้ชีวิตในค่ายยุวโพธิชนของ

14. วิคกี้ก็เริ่มมีสีสันมากยิ่งขึ้น พี่ๆที่เป็นพี่เลี้ยงก็น่ารักทุกคน คอยดุแลเอาใจใส่น้องๆในค่าย และธรรมชาติถูกทําลายโดยสิ่งที่วคกี้เคยเรียกว่าความเจริญ ชาวบ้านที่ไม่มีสิทธิ์ทํากินใน
ิ
ตลอด ก็เลยยิ่งทําให้ค่ายยุวโพธิชนมีความเป็นครอบครัวมากขึ้นๆทุกวัน ที่ดินของตนเอง และวิถีชีวิตดั้งเดิมที่ถูกกลืนกินไปกับวัฒนธรรมใหม่ๆที่เข้ามา ก็ทําให้
ทุกๆวันพวกเราจะตื่นตอนตี 5 โดยมีเสียงปลุกอันก้องกังวานจากขันเล็กๆที่ เปลี่ยนความคิด และหาทางที่จะอนุรักษ์ธรรมชาติแทน
เรียกว่าขันแห่งสติ โดยพวกเราจะต้องผลัดเวรกันไปเป็นคนปลุก แล้วก็มาทํากายบริหาร นอกจากส่งเสริมให้รักธรรมชาติแล้ว ค่ายนี้ยังสอนให้รู้จักรักเพือนมนุษย์
่
ตอนเช้า สวดมนต์ และนั่งสมาธิก่อนที่จะไปดุพระอาทิตย์ขึ้นและรับประทานอาหารเช้า ด้วยกันผ่านกิจกรรมช่วยเหลือสังคมเช่นการไปทํากิจกรรมสันทนาการและเลี้ยงอาหารเด็ก
ซึ่งปรุงอย่างพิถีพิถันอย่างเลิศรสโดยกลุ้มแม่บ้านบ้านย่าเหมีย (ค่ายนี้เลี้ยงดีมากๆ กลับมา พิเศษและคนชรา การทําถังขยะที่ชุมชน เป็นต้น ทําให้วิคกี้สํานึกว่าวิคกี้เกิดมาโชค
น้ําหนักขึ้นไป 2 กิโลกรัม) แล้วก็ไปทํากิจกรรมตอนเช้า ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นการเรียนรู้ ดีกว่าใครๆอีกหลายคนในโลกใบนี้มากมายนัก
เกี่ยวกับธรรมะกับการดํารงชีวิต ซึ่งพวกเราจะต้องระดมความคิดว่าเราจะนําธรรมะมาใช้ อีกเรื่องหนึ่งที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ คือความอดทนอดกลั้น เพราะตั้งแต่พวกเราเข้า
อย่างไร แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เป็นเป็นการเปิดโลกทัศน์ใหม่ให้วิคกี้ได้เรียนรุ้จัก ค่ายมา พวกเราก็ต้องนั่งสมาธิเป็นเวลานานๆ ช่วงแรกๆก็ยอมรับว่าอึดอัดพอสมควร
เพื่อนๆมากขึ้นและรู้จักคิดกว้างขึ้น พอเรียนเสร็จก็จะมีของว่าง ก็มาเรียนต่อ แล้วก็ไป เพราไม่เคยผ่านการนั่งสมาธินานๆมาก่อน ต้องสวดมนต์นานๆ ซึ่งตอนแรกก็สวดไม่ค่อย
รับประทานอาหารกลางวัน โดยมีการสวดมนต์ก่อน จะเป็น หลังๆก็ชิน ก็สามารถนั่งสมาธิอย่างสบายขึ้น พอพวกเราย้ายที่นอนจาก
หลังจากทานอาการแล้วเราก็มานอนสมาธิกัน โดยพวกเราจะนอนหลับตานิ่งๆ กรุงเทพมายังโรงเรียนวีรสตรีอนุสรณ์ก็ต้องนอนบนโรงเรียน โดยมีกลดคลละคันไว้กัน
(นอนท่าศพของโยคะ)ฟังเพลงทีทํารู้สึกผ่อนคลาย แล้วก็เล่าธรรมะประจําวันตามเวรที่จัด
่ ยุง ซึ่งยุงที่นั่นชุมมาก เพราะหน้าร้อนทางภาคใต้จะร้อนและมีฝนตก อากาศเลยร้อน
ไว้กัน ภาคบ่ายเราก็เรียนและระดมความคิดกันอีก แต่ละกิจกรรมก็จะมีวิทยากรมา ชื้นเป็นที่โปรดปรานของเจ้ายุงตัวน้อยกัดเจ็บและแมลงหลากชนิด พอนอนในกลดก็ร้อน
บรรยายให้เราฟัง อีก ด้วยความทนร้อนในกลดไม่ได้ วิคกี้เลยตัดสินใจนอนข้างนอกแทน ปรากฎว่ายุง
ส่วนหลังอาหารเย็นเราก็จะมีกิจกรรมธรรมะลีลา ซึ่งเป็นการทําสมาธิโดยการ กัดเต็มตัวเป็นผื่นแดงทั้งตัวเลย เกาจนเป็นแผลเป็นจนถึงทุกวันนี้
เคลื่อนไหวร่างกายประกอบกับจังหวะตามใจตนเอง ถ้าไม่อยากทําก็สามารถไปเดิน ไม่ใช่เพียงการนั่งสมาธิเท่านั้นที่เสริมสร้างสติและสมาธิ แต่การเดินป่าชายเลน
จงกรมกับพระอาจารย์ได้แทนได้ หลังจากการทําธรรมะลีลาก็จะมีการเรียนอีกนิดหน่อย ของพวกเราชาวยุวโพธิชนก็เป็นการฝึกความมีสติและสติได้เป็นอย่างดี เนื่องจากสภาพ
ก่อนที่จะสวดมนต์และเข้านอนตามลําดับ ดินของป่าชายเลนเป็นโคลนเลน หากเดินไม่ระวังก็จะมีเศษหอย หนาม เศษไม้ รากไม้
นอกจากการปฏิบัตธรรมที่พวกเราทําทุกวันแล้ว พวกเรายังได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิถี มาทิ่มแทงเท้าอันบอบบางของพวกเราได้เช่นกัน (วิคกี้ก็ได้มาเต็มเท้าเลยทีเดียว) ก็เลย
ชีวิตของชาวบ้านที่ภูเก็ตและความสัมพันธ์ของสิ่งแวดล้อมกับมนุษย์ด้วย จริงๆแล้วก่อนที่ ต้องมีสติในการเดินทุกย่างก้าวเลยทีเดียว
จะมาเข้าค่ายนี้วิคกี้ก็วาดฝันว่าภูเก็ตต้องสวยงาม เลิศหรูไปทุกด้านเหมือนที่เขาโฆษณากัน
คิดถึงรีสอร์ตหรู ท่าเรือใหญ่ๆ ทะเลสวยๆ แต่พอได้ไปเห็นด้านมืดของภูเก็ตที่ปะการัง

15. นับว่าค่ายยุวโพธิชนเป็นค่ายที่เปลี่ยนแปลงชีวิตและความคิดของวิคกี้ที่มีอิทธิพล พี่แตง พี่สาวสุดสวย ตอนนี้ไม่ต้องห่วงวิคกี้แล้วนะ วิคกี้เอาตัวรอดได้แล้ว(มั้ง)
ในความคิดของวิคกี้มากทีเดียว ทุกวันนี้วิคกี้ก็ยังนําความรู้และประสบการณ์จากค่าย 555+ ตอนนี้แก่แดดแก่ลมพอสมควร แต่งงานเมื่อไรอย่าลืมเชิญวิคกี้ไปด้วยนะคะ รอ
ยุวโพธิชนมาปรับใช้ในชีวิตประจําวันอยู่ อยู่ค่ะ
จากวันนั้น... ถึงวันนี้... ความประทับใจจากค่ายยุวโพธิชนและมิตรภาพที่ พี่โบ๊ท ชอบสีผมในดิสเพลย์เอ็มพี่จังอ่า เหมือนสุภาพบุรุษบอยแบรนด์ 555+
งดงามจากเพื่อนๆ พี่ๆ ก็ยังคงฝังตราตรึงอยู่ในหัวใจ เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ขอให้แข็งแรงๆ ขึ้นทุกวันนะคะ ไม่เจ็บป่วยอีกเนอะๆๆ
นุ่มกะเฟรส หายจ๋อมเลยน๊า เป็นไงมั่งจ๊า สาวๆ
พี่หยาง ไปเรียนเกี่ยวกะเครื่องสําอางใช่ไหมคะ? ว่างๆก็มาช่วยน้องเลือก
ทรัพย์สุดา อังศุนิศานาถ เครื่องสําอางหน่อยน๊าค๊า ช่วงนี้แพ้เว่อร์ 555+
พี่ออยกะพี่กระแต เมื่อไรจะจบเป็นพยาบาลสาวรักษาคนไข้สักทีเนี่ย? หรือว่า
ข้อความถึงเพือนๆ ยุวโพธิชน
่ จะออกมารักษาไข้ใจหนุ่มๆอย่างเดียว? 5555+
หวัดดีน๊า นี่วิคกี้เองนะ หวังว่าจะจํากันได้น๊าค๊า เป็นยังไงกันบ้าง ไม่ได้เจอ พี่มด ยังน่ารักเหมือนเดิมหรือเปล่าคะ? คิดถึงนะ จุ๊ฟๆ
กันมาหลายปีแล้ว คิดถึงกันบ้างหรือเปล่าเนี่ย? อยากรุ้จังว่าทุกคนเป็นอย่างไรกันบ้าง เสือ เป็นไงมั่ง สบายดีไหม? ตอนนี้สูงเป็นเสาไฟฟ้าได้ยัง? เรายังเตี้ย
เรียนที่ไหนกันบ้าง ตอนนี้วิคกี้เรียนรัฐศาสตร์ที่ จุฬาล่ะ คิดถึงทุกคนเลยน๊า เหมือนเดิมเลย งุงิ ตอนนี้เรียนไหนนิ่? เออ เรามีเพื่อนสนิทมาจากขอนแก่นด้วยล่ะ แต่
พี่วุฒิ เชียงใหม่เป็นไงมั่ง? ดุแลช่วงช่วงกะหลินฮุ่ยกะลุกน้อยด้วยนะ 555+ ว่ามาจากสาธิตขอนแก่นง่า
ล้อเล่นน่ะ ตั้งใจเรียนน๊า อย่ามัวทํากิจกรรมลืมเรียนอ่าพี่ อย่าทําตัวแก่นักนะ พี่โบ พี่ตาล พี่น้ํา ตอนนี้อยู่ไหรอ่าคะ ไม่ได้ข่าวเลยน๊า ตอนนี้วิคกี้มีเพื่อน
555+ เดี๋ยวโดนทักว่าเป็นอาจารย์อีก ไม่มีพี่มาแซวก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย ผู้ชายมันก็ สนิทเป็นสาวประเภท 2 จากสุพรรณด้วยล่ะ เค้ามาจากโรงเรียนกรรณสูตรอ่า ฮา
บ้าเหมือนกันทั้งโลกอ่ะแหล่ะ มากมายยยย
พี่กวางกว๊าง เป็นยังไงมั่งสาวธรรมศาสตร์ ไม่ได้ข่าวเลย บ้านก็อยู่ไม่ไกลกัน
เท่าไรติดต่อกันมั่งจิ่ๆ 555+ เจอกันงานบอลค่ะ
พี่เค เมื่อวันนั้นเจอกันไม่ค่อยได้คุยเลย เสียดายจัง แต่ก็ดีใจนะคะ ที่ได้เจอพี่ Take Care
ที่ที่ไม่คาดฝัน 55+ ณ ลานพารากอน คุยกันบ้างน๊า
พี่นุ่น สวยขึ้นนะพี่ 555+ เป็นไงมั่งเนี่ย คิดถึงๆ ไม่มีคนถักเปีย+ล้อ วิคกี้
เหมือนแต่ก่อนเลย เหงาจัง 555

16. บ่อยครั้งที่การเรียนในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ทําให้ ผมดีใจมากที่ได้เข้าร่วมโครงการยุวโพธิชน
ข้าพเจ้ารู้สึกถึงการถูกยัดเยียดในสิ่งที่ไม่ต้องการ ค่ายนี้ให้อะไรกับผมมาก ผมสนุกมากที่ได้เข้าค่ายนี้
และไม่จําเป็นต้อง ต้องการ มันเป็นความอึดอัดที่อัดแน่น...รอเวลาปลดปล่อย ผมอยากจะบอกว่า ผมคิดถึงเพื่อนๆทุกคน
แล้วที่ค่ายนี้นี่เอง การยัดเยียดถูกเปลี่ยนเป็นการนํามันออกมา ร่วมทั้งพี่ๆทุกคนในค่ายด้วย
และข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกว่ายังมีอีกหลายสิ่งที่ยังรอ แล้วผมจะเข้าไปคุยใหม่ใน e-mail นะ
การนํามันออกมา
ข้าพเจ้าขอขอบคุณโอกาสอันมีค่านั้น ...เข้ม
ให้คิดถึงเจียนใจใกล้จะขาด
ก็ไม่อาจไปตามความห่วงหา
ยังคะนึง ถึงทุกคน ทุกเวลา
ทั้งใบหน้า และวาจา ยังตราใจ
โอเล่ ยุวโพธิชนรุ่น 4 น.ส.สุธาทิพย์ แนวหล้า
100 ม.2 บ.พระบาท
ต.หว้าทอง อ.ภูเวียง
อัครวุฒิ คําภาพันธุ์ จ.ขอนแก่น
291 ม.5 บ.ถนนโพธิ์ 40150
ต.ถนนโพธิ์
อ.โนนไทย ในแต่ละครั้งที่ไปเข้าค่ายฉันรู้สึกตื่นเต้น มีความสุขทุกครั้งที่เจอเพื่อนๆ ชอบกิจกรรี่
จ.นครราชสีมา ทางค่ายจัดขึ้นโดยเฉพาะค่ายสุดท้ายของฉัน"ค่ายยุวขบวนกรน้อย"ที่ได้ลงใต้ไปสัมผัส
30220

17. ประเพณีของคนใต้ นอนในวัดเที่ยวที่ทะเลน้อย จนรู้สึกไม่อยากจากที่นั้นและคิดถึงภาพที่ ช่วยกันวางแผนการทํางาน ช่วยกันแก้ไขปัญหา ร่วมมือกันฟ่าฟันอุปสรรคจนทุกสิ่งทุก
เคยอยู่ร่วมกับเพื่อนๆ ทําอะไรหลายๆอย่าง อย่างสําเร็จ ความรักมิตรภาพนี่แหละเป็นสิ่งที่น่าประทับใจและน่าจดจําที่สุด
แมน ยุวโพธิชนรุ่น 4 (rapin.458@hotmail.com)
ถึงเพื่อนทุกคน (ค่ายยุวกระบวนกร)
เวลาที่ผ่านมานานมาก ขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อเลย แต่ยังไม่ลืมหรอกนะในสิ่งที่เคยร่วมทํากัน
มา ฉันยังอยากที่จะเจอหน้าพูดคุยด้วยกันอีก เล็กยังเป็นคนเดิมไม่เปลี่ยนไป
เพื่อนยังอยู่ในหัวใจตลอดมา
เล็ก ^_^
หากต้องการพูดคุยกันติดต่อได้
082-8494823 ความประทับใจในค่ายยุวโพธิชน
_______________________________________________________________ ค่ายยุวโพธิชน เป็นค่ายที่ดีมากๆๆเลย ผมยังเก็บเป็นความทรงจํา
ไม่มีวันลืมเพราะว่าการที่ผมมาเข้าค่ายนี้ผมจึงได้เห็นศักยภาพในตัวของผมเองที่ผมไม่เคย
ความประทับใจในค่ายยุวโพธิชน คิดเลยว่าจะมีอยู่ในตัวของผม ศักยภาพที่ผมต้องฉุกคิดเลยว่าใช่ตวของเราจริงเหรอแล้วสิ่ง
ั
นี้ไปอยู่ที่ไหนมาล่ะทําไมเราไม่เคยเห็นตัวเองเป็นอย่างนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นการแก้ไข
จากที่ได้เข้าร่วมอบรมเข้าค่ายยุวโพธิชน สิ่งที่ทางค่ายมอบให้เป็นสิ่งที่ดีและสําคัญต่อผม ปัญหา การวางแผน การดําเนินงาน การทํางานร่วมกับผู้อื่นหรือการสร้าง
และตัวผมเองคิดว่าทุกคนค้นหามันอยู่ คือการได้รู้จักตัวของตัวเองบุคคลิกของตัวเองและ สัมพันธไมตรีกับเพื่อนๆ แล้วผมยังอดคิดไม่ได้อีกว่ายังมีอะไรอีกที่ยังหลบซ่อนในตัวของ
นิสัยใจคอ ผมกล้าแสดงออกกล้าตัดสินใจรู้จักกลวิธีในการทํางาน วางแผนก่อนการ ผมอีก แล้วผมจึงคิดว่าอยากให้มีค่ายนี้ต่อไปเรื่อยๆ เพื่ออยากให้รุ่นน้องๆได้พบเจอกับ
ทํางานและประสบการณืดีๆอีกหลายอย่างจากเป็นคนที่ไม่เคยตั้งเป้าหมายในชีวิตผมก็รู้จัก ค่ายที่ดีๆอย่างที่ผมได้พบเจอบ้าง (ยังไม่จบ.....ต้องรีบไปทําเรื่อง กยศ.ก่อน)
ตั้งเป้าหมายในสิ่งที่จะทํา ซึ่งประสบการณ์ดีๆเหล่านี้หาจากที่ไหนไม่ได้ สําหรับความ
ประทับใจในคายนั้นตัวผมเองคงหนีไม่พ้นความรักความจริงใจที่เพื่อนมีให้ทั้งที่พวกเราทุก จักรภพ พานเหนือ
คนต่างไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเป็นส่วนใหญ่ หลังจากที่พวกเราได้ร่วมทํากิจกรรมด้วยกัน

18. สิ่งที่อยากเขียน อยากเล่า มีมากมาย ที่อยู่ในใจบางเรื่องเขียนลงเป็นตัวหนังสือ
นางสาววรรณิดา พงษ์จะโปะ(จอย)ยุว4 ไม่ได้ บางเรื่องเล่าผ่านปากไม่ได้ ผมรู่สึกดีใจมากในการที่ได้เข้าค่ายกับทุกคน และ
ที่อยู่ 60หมู6
่ ประทับใจหลายสิ่งหลายอย่างในค่ายนี้ ผมเป็นคนขอนแก่นและได้ทราบจากข้อมูลหลาย
ต.บ่อปลาทอง อ.ปักธงชัย คนว่า ปกติเข้าที่ภูเวียงขอนแก่น แต่ปีนี้กระผมเข้าที่อาศรมวงสนิท เสียดายที่ไม่ได้ทําบ้าน
จ.นครราชสีมา 30150 ดิน แต่ดีใจที่ได้เข้าที่อาศรม ได้ปฏิบัติธรรม ได้นั่งสมาธิ เดินจงกลม ทําวัตร เช้า-เย็น ดี
ใจที่ได้เรียนรู้เรื่องต่างๆจากวิทยากรหลายท่าน ได้ไปเขาใหญ่ ประทับใจในตัวเพื่อนทุกคน
ความประทับใจที่อยากบอกต่อ ทุกคนมาจากต่างภาค ต่างจังหวัด ลูกคนละพ่อละแม่ แต่ทุกคนมีความสามารถมีจิตใจดี
การได้เข้าค่ายในครั้งนี้ ทําให้เราได้กล้าแสดงออกและสามารถที่จะอยู่ร่วมกับ เหมือนกันทุกคน คิดถึงทุกคนนะครับ เขียนไปรษณียฉบับนี้ไปหวนคิดถึงค่ายไป
์
ผู้อื่นได้ (ขอโทดเป็นอย่างสูงหากส่งช้า) ขอบคุณมากสําหรับทุกสิ่งในค่าย ขอบคุณครับสําหรับ
อีกทั้งเราจะได้เพื่อนใหม่ๆจากทุกภาคของประเทศ ทําให้เราสามารถแลกเปลี่ยน ประสบการณ์ที่ให้มา
วัฒนธรรมกันได้
ฝากถึงเพื่อนและพี่ทุกคน
_________________________________________ ไม่ค่อยได้ติดต่อหาใครเลย โทรไป E-mail Hi5 หรือว่าจดหมายก็ไม่ได้ติดต่อไปหา
ใครเลย เพราะงานยุ่งเรื่องเรียน เรื่องงานค่าย หรืออะไรมากมาย คิดถึงทุกคนมาก
สุขสรรค์ บุสนาม(เจมส์) ยุว5
99/1 หมู2 ่ ขอโทษที่ส่งช้า
บ.ดอนแดง เจมส์ ขอนแก่น
ต.ดอนหิน
อ.เมือง
จ.ขอนแก่น 1) วันวานในค่ายผมได้มาเรียนรู้การอยูร่วมกัน และมีการเรียนรู้ในเรื่องต่างๆ
่
ที่ผมยังไม่รู้ เช่น การสร้างบ้านดิน การรทํากิจกรรมร่วมกัน มีการฟังการบรรยายจาก
ความประทับใจในค่าย วิทยากรภายนอก ทําให้ผมได้รู้และเข้าใจเป็นอย่างยิ่งโดยเฉพาะ เรื่องปัจจัยพื้นฐานที่ทําให้
ทุกคนมีความสุข

19. รากฐานของควมสุขได้แก่ปัจจัย 4 ได้แก่
1.อาหาร
2.เคื่องนุ่งห่ม
3.ยารักษาโรค
4.ที่อยู่อาศัย น.ส. สุนิสา คําสีทา
เมื่อทุกคนมีทั้ง 4 อย่างนี้แล้วก็จะเกิดความสุขและสามารถดํารงชีวิตต่อไปได้อย่งสบาย 535 ม.1 ต.หนองแวง
2) ไม่นานนะครับที่ผมได้จากเพื่อนในค่าย จากกันแค่ 2 ปีเอง มันก้อถือว่า อ.หนองบัวแดง
ไม่นานนะครับ จ.ชัยภูมิ 36210
3) ใบหน้าของพี่เปา หรือพี่เดย์ ได้ห่างออกจากความทรงจําของผม ก็เพราะ
ออกจากค่ายแล้วไม่ได้เจอหน้ากัน และเบอร์โทรก็ติดต่อไม่ได้ แต่ผมไม่เคยลืมคําที่พี่เปาเคย ฉันประทับใจที่ได้เรียนเรื่องต่างๆ
พูดไว้ว่า"ใจสงบ มีไมตรี ใช้ปัญญา เป็นอาวุธของนักปราชญ์
กับพี่ๆ พี่ได้ปลูกฝังจิตสํานึกในการทําวัดกับฉัน
ก็ขอฝากบอกไว้ด้วยว่าการเข้าค่ายยุวโพธิชนนั้นได้ทั้งความรู้ ทั้งความสนุก
ได้เรียนนอกตํารา นอกห้องเรียน และยังได้ความรู้อีกมากมายยากที่จะบรรยายได้หมด และเรียนรู้ที่จะอยูร่วมกัน
่
และก็ขอฝากกราบขอบพระคุณพีเ่ ลี้ยงทุกท่านที่ได้ให้ความรู้แก่ผม ขอบคุณค่ายยุวโพธิชน
(จาก สุนิสา )
ฝากข้อความถึงเพื่อนๆชาวค่ายยุวโพธิชน "ไว้ว่าแม้ตัวเราจะห่างไกลแต่ใจเราไม่
ห่างกัน" แล้วค่อยเจอกันวันรวมพลยุวโพธิชน 5รุ่นก็แล้วกันนะครับ
ขอแสดงความคิดถึง
พี่วิทยากร เพื่อนๆชาวค่ายทุกคน สําหรับความประทับใจในค่ายยุวโพธิชนนั้นสําหรับผมก็รู้สึกว่าค่ายยุวโพธิชนเป็นค่าย
แรกและค่ายเดียวที่เมื่อผมเข้าไปแล้วรู้สึกว่า ค่ายนี้เป็นเหมือนบ้านและสมาชิกในค่ายเป็น
ลงชื่อ นายพิเชษฐ์ ของกิ่ง (น้อยหรืออั๋น) เหมือนพี่น้องกัน จากที่ทุกคนในค่ายไม่เคยรู้จักกันมาจากคนละถิ่นเมื่อเราได้อยู่ร่วมกัน
ในค่าย 20 วันมันทําให้เราเกิดความรักใคร่ห่วงใยกันมาก จนปัจจุบันนี้เราก็ยังติดต่อกัน
อยู่ หลายคนก็ให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในบางเรื่องที่เพื่อนมีปัญหา จนทําให้

20. ความสัมพันธ์ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ฝากข้อความถึงหนิงเพื่อนอันเป็นที่รัก
สุดท้ายผมอยากบอกว่าค่ายยุวโพธิชนจะเป็นค่ายแรกและค่ายเดียวที่ผมจะจดจํา ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทําให้ออย คนที่ทําอะไรไม่ค่อยจะเป็น หนิงคือเพื่อนแท้ของออย
ทุกๆคนในค่ายอย่างไม่มีวันลืมเลือน...รักและคิดถึงทุกคนเสมอ นะ มันมากมายเกินกว่าจะบรรยาย
ถึงเฟรชชี่ น้องสาวสุดที่รัก เป็นเด็กน้อยที่น่ารักสดใส พี่ดีใจที่มีน้องสาวแบบเฟรช จงง
รักษาความน่ารักของน้องตลอดไป ถึงพี่พรพี่ค่ายที่หน้าเด็ก ขอบคุณพี่มากค่ะที่คอยดูแล
พวกเรากลุ่มสาธุ สัญญาว่าจะเป็นเด็กดีค่ะ ถึงโมบาย หนุมน้อยโคราช ดีใจนะที่ได้เจอ
หนุ่ย กิตติศักดิ์ อินทะวาส ยุวโพธิชนรุ่น 5 (ฮา) บาย ดีใจที่บายสมหวังเรื่องแม่ ภูมิใจที่บายเป็นเด็กดี รักษาความดีและความน่ารักแบบนี้
ตลอดไปนะ ออยจัง รอรูปวาดอยู่ รอมาสองปีแล้วเนี้ย เหอๆ
นางสาว ฑิตยา ถิ่นทิพย์ ชื่อเล่น ออย ปี2 นักศึกษาพยาบาล สิบเอก จักรพันธ์ พิมพา (จักร)
17 ม.2
สวัสดีพี่ๆน้องๆชาวยุวโพธิชน ถ้าพูดถึง ต.เมืองพลับพลา อ.ห้วยแถลง
ความประทับใจคงบรรยายไม่หมดแน่ๆเลยค่ะ เพราะเป็นค่ายที่ทําให้เด็กคนหนึ่งกลายเป็น จ.นครราชสีมา
ผู้ใหญ่ที่มีมุมมองชีวิตที่แตกต่าง สังคมปัจจุบันวุ่นวาย สื่อต่างๆที่ยั่วยุให้ลุ่มหลง เยาวชนที่ 30240
จะเติบโตได้อย่างมีคุณภาพ ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็ง ซึ่งค่ายนี้สอนให้เราทุกคนเป็นเยาวชนที่
มีคุณภาพ กิจกรรมมากมายที่ทําให้ออยประทับใจไม่มีวันลืมและคงหาจากที่ไหนไม่ได้ คือ *ฝากข้อความถึงเสือ
การใช้ชีวิตอยูกับเพื่อนๆจากคนละทีคนละทางเป็นเวลากว่าหนึ่งเดือน มิตรภาพที่ก่อตัวขึ้น
่ - เป็นอย่างไรบ้างไม่ได้เจอกันนาน เรียนต่อที่ไหน
มันชั่งสวยงาม มีคุณค่าต่อจิตใจของเราทุกคน การได้ไปเที่ยวทะเลสถานที่ในฝัน ปลูกป่า ส่งข่าวมาบอกบ้างนะ
ชายเลน วิเเคราะห์ปัญหาในชุมชน นั่งสมาธิ ฟังแนวคิดการใช้ชีวิตจากผู้มีประสบการณ์ *ฝากข้อความถึงพี่วุธ
อื่นๆอีกมากมาย พวกเราทุกคนในค่ายถือว่าโชคดี ที่ได้รับโอกาสนี้ สู้ๆชาวยุวโพธิชนเพื่อ - ส.ค.ส. ที่ส่งให้ได้รับแล้วนะ ขอบคุณครับ
สังคมที่สร้างสรรค์และน่าอยู่ *ฝากข้อความถึงบาย
- เป็นไงบ้างสบายดีไหม

21. *ฝากข้อความถึงพี่การ์ด
- ติดต่อไม่ได้เลยนะพี่ ท่าที่บินไม่จําเป็นต้องเหมือนใคร
แต่บินให้ถึงฝันเท่านั้นพอ
ช่วงนี้มนุษย์โลกกําลังวุ่นวายกับไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่
ขอให้ยุงตัวเมียที่รก รวมทั้งเพื่อนพี่น้องทั้งนอกและในสภาสรรพสิง ดูแลสุขภาพกายและ
ั ่ จงยิ้มรับทุกสิ่งที่เจอ
ใจให้มากๆ ความทุกข์ ความเศร้า ความผิดหวัง
อย่าประมาทเหมือนมนุษย์โลกเป็นอันขาด จงยิ้มรับมันด้วยความภูมิใจ
ไม่มีปัญหาใด แก้ไม่ได้ในชีวิต
เมื่อไหร่เราจะได้พบกันเสียที ถึงแม้บางครั้งเราจะยิ้มทั้งน้ําตาก็ตาม
จาก ยุงตัวผู้
...กําลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเราเอง
เป็นกําลังใจให้กันและกันเสมอ
นับตั้งแต่ที่ได้เดินทางเข้าร่วมการอบรม....... ไม่ใช่สิ นับตั้งแต่ที่ได้มาเข้า
รวมกลุ่มกับเพื่อนๆตามโครงการ อนันตพัฒน์ ยศรุ่งเรือง (เปา)
ยุวโพธิชน การ ที่ผมได้ตดสินใจมาเป็นสมาชิกคนหนึ่งทําให้ผมได้เรียนรู้ประ การสบ
ั
การณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน การช่วยเหลือกัน การปรับตัวเข้าหาผู้อื่น
ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ของแต่ละบุคคล ได้บําเพ็ญประโยชน์และที่
สําคัญเราได้อยู่กบตนเองมากขึ้นนะครับฝากคําถึงพีน้องชาวยุวโพธิชนทุกๆคน..............
ั ่
ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา
จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว

22. ประสบการณ์และความรูสกดีๆ ในค่ายยุวโพธิชนรุน 4
้ึ ่ ฝากบทกลอนที่ประสานด้วยความรัก
ให้ประจักษ์ถึงเพื่อนพ้องที่ร้องหา
ค่ายยุวโพธิชนได้สอนฉันรู้ในหลายสิ่งหลายอย่างที่คนเรามักมองข้ามไป ไม่ว่า ที่เคยผ่านทุกข์สุข ร่วมกันมา
จะเป็นการใช้ของที่มีอยู่ในท้องถิ่นให้เกิดประโยชน์สูงสุด การพัฒนาตนเองไปสู่ผู้อื่น ต้องมาลาจากไกลให้คานึง
การรู้จักปรับตัวให้อยู่ร่วมกับผู้อนได้ ฝึกความเป็นภาวะผู้นาและผู้ตามที่ดี การเสียสละ
ื่ ทุกความสุขทุกรอยยิ้มที่เคยมี
ต่อเพื่อนมนุษย์โดยไม่หวังผลตอบแทน การใช้สติและเหตุผลในการแก้ปัญหาต่างๆ ซึ่ง ในวันนี้ยังคงอยู่ไม่ไปไหน
แตกต่างจากที่เราเคยศึกษาในห้องเรียนที่มีแต่ทฤษฏีเป็นส่วนมาก แต่พอฉันได้มาเข้า จะตราตรึงแนบจิตคิดฝังใจ
ค่ายยุวโพธิชนนี้มันทาให้ฉันรู้ว่า “ความรู้ไม่ได้มีแค่ในตาราเท่านั้น” แต่ความรู้นั้นมีอยู่ ถึงอยู่ไกลใจไม่ห่างจากเพื่อนเอย
ทุกหนทุกแห่งเพียงแต่เราจะทาความรู้ตรงนั้นไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดอย่างไร จาก
กิจกรรมต่างๆ ที่ฉันเคยปฏิบัติกบเพื่อนๆ ที่ไม่เคยรูจักกันมาก่อน ต่างที่ต่างถิ่น ต่าง
ั ้ ติดด่อถามทุกข์สุข : 0879546114
ภาษา ต่างวัฒนธรรม สิ่งเหล่านี้ก็ไม่เคยเป็นอุปสรรคในการสร้างมิตรภาพกับเพื่อน ปุ้มปุ้ย ยุวโพธิชน (รุ่น 4) : Prince_pumpui@hotmail.com
ใหม่ ในบรรยากาศที่อบอวลด้วยมิตรภาพแห่งความสุข ความจริงใจ ความทุกข์
ความเหน็ดเหนื่อยที่เคยร่วมกันมานั้น จะยังคงอยู่ในความทรงจาของฉันตลอดไป
คิดถึงคิดถึงเหลือเกินคนรู้จัก
ฝากบทกลอนความรู้สึกดีๆ นี้ไปถึงยุวโพธิชนรุ่น 4 ทุกคน จากกันมาแสนนานเหลือเกิน
ในวันวานที่ผ่านเลย อยากจะพบอยากจะเจอคนรู้จัก
ยังคุณเคยเสียงที่ร้อง ร่าเรียกหา อยากกับไปเป็นเหมือนเดิมที่รู้จักกัน
เพื่อนอยู่ไหน ทาอะไร ทุกเวลา อยากกับไปบ้านดินที่เราสร้าง
แต่ต้องมาลาจากให้พรากไกล อยากกับไปขับรถอีแต๊กที่เรานั่ง
วันเวลาไม่เคยทาให้ฉันลืม อยากกับไปเข้าห้องน้าที่เราสร้าง
ยังคงคิดปิติปลื้มอยู่เสมอ อยากกับบ้านที่เราสร้างกันขึ้นมา
แม้วันนี้เราห่างกันต้องมีเจอ
เราเพื่อเกลอห่างแต่ตัว ใจใกล้กนั อยากเข้าค่ายจัง คิดถึงพี่ๆ น้องๆ ทุกคนนะครับ

23. ช่วยติดต่อผมหน่อยนะครับ ไม่ช้าก็เร็วไวก็คงพบกันอีกครั้ง”
e-mail bobby_1190@hotmail.com หรือโทรมา 080-7974185 คิดถึง
นายณัฐพงษ์ ขอมเมืองปัด (บ๊อบบี)
้ เด็กค่ายยุวโพธิชนทุกคนเลย
แหว๋วโคราช ยุวโพธิชนรุ่น 4
9 กันยายน 2552
ค่ายนี้ทาให้ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ได้มีความสุขเวลาทากิจกรรมกับเพื่อนๆ ร่วมค่าย
และผมคิดถึงเพื่อนๆ ทุกคน ความทรงจาจากวันนั้นผมจะไม่มีวันลืม
ฝากข้อความถึงเพื่อนๆ ที่รักทุกคน ผมอยากบอกว่าค่ายนี้ดีมากๆ ได้ทั้ง นางสาวจิตรา แปลงดี
ความรู้ ความสนุก และประสบการณ์ 81 หมู่ 14 ต.สระตะเคียน
นายศรารัตน์ ยาพันธ์ (แมน) *ฟังธรรมะแล้วจะไม่ยึดติด แต่ถ้าไปฟัง K-OTIC จะเป็นแฟนใหม่ที่เธอไม่เคยต้องการ
080-6240147 *ฟังธรรมะแล้วจะคลายสงสัย แต่ถ้าไปฟัง พริกไทย จะเกิดพิษรัก
*ฟังธรรมะแล้วจะไม่ดื่มแสงโสม แต่ถ้าไปฟังเล้าโลม รักแท้แพ้ไม่รัก
*ฟังธรรมะแล้วจะไม่อวดโอ้ แต่ถ้าไปฟังโปเตโต้ ต้องแชร์กันหน่อยแล้ว
ก็ยากที่จะบอกความในใจน่ะค่ะ การมาเข้าค่ายยุวโพธิชนในครั้งนั้น ทาให้ *ฟังธรรมะแล้วต้องรีบไปสอบ Gat-Pat แต่ถ้าไปฟัง บิ๊กแอส&เคลียร์ คุณจะเล่นของ
แหว๋วได้อะไรหลายอย่างเยอะแยะมากมายจนบอกไม่ถูก จะอธิบายเป็นคาพูดก็ไม่ได้ ไม่ สูง
ว่าจะเป็นมิตรภาพ ความรัก และประสบการณ์ดีๆ จากเพื่อนๆ ค่ายยุวโพธิชนที่มีให้ *ฟังธรรมะแล้วจะไม่โมโห แต่ถาไปฟังสิงโต เดอะสตาร์ จะออกแค่หัวก้อย
้
กัน และนี่ก็คือความประทับใจจากค่ายยุวโพธิชนของแหว๋วค่ะ และแหว๋วจะไม่มีวันลืม *ฟังธรรมะแล้วจะไม่ท้อถอย แต่ถ้าไปฟัง บอย พีชเมกเกอร์ จะรู้จักแต่การเปลี่ยนแปลง
ค่ายยุวโพธิชนค่ายนีตลอดไป
้ *ฟังธรรมะแล้วจะไม่ง่วง แต่ถ้าไปฟัง ช่วงช่วง กับ หลินฮุ่ย ต้องไปฟังที่เชียงใหม่นะค่ะ
***การฟังและการรับรู้เป็นสิ่งที่สาคัญที่สุดสาหรับชีวิตของคนเรา และเราสามารถ
“วันวานไม่หวนมากาลเวลาไม่หวนกลับ แยกแยะได้ว่าสิ่งไหนเป็นคุณค่าแท้สิ่งไหนเป็นคุณค่าเทียม ดังนั้นยุวโพธิชนทุกคนต้องมี
มีพบย่อมมีพรากจาต้องจากลากันไป สติในการรับรูและรับฟังข่าวสารอย่างมีวิจารณญาณ
้
ไม่นานก็คงพบคงต้องเจอะเจอกันไป รักและคิดถึงทุกคน

24. แจง สิ่งต่างๆ ที่ยุวโพธิชนมอบให้ฉันไม่ได้เลือนหายไปไหนหลังจากจบค่ายมีแต่ฉันนา
13/09/2009 มันไปใช้กับรุ่นน้องและเพื่อนๆ ผ่านประสบการณ์ที่ฉันเคยได้รับ ฉันมีความสุขมากกับ
การแบ่งปันเรื่องราว ความรู้ และประสบการณ์ครั้งนี้
ฉันขอขอบคุณทุกท่านทั้งพี่วิทยากร พี่เลี้ยง เพื่อน พี่ น้อง ที่รัก
สวัสดีจ๊าเพื่อนๆ ทุกคน กวางคิดถึงทุกคนมากมายที่ได้เข้าค่ายยุวโพธิชนทาให้ เขียนคาว่าคิดถึงเท่าฟ้า คึดฮอดเด้อพี่น้อง
กวางได้รู้จักคาว่ามิตรภาพที่ดี รู้จักระงับอารมณ์ของตนเองและกล้าแสดงออกมากขึ้น ก็ไม่เท่าคาว่าคิดถึงในใจทีฉนมี…
่ ั ตะวัน (ตะเว็นแดง
มีเพื่อนมีพี่มีน้องเพิ่มขึ้น ทาให้กวางมีความสุขมากเมื่อได้นึกถึงภาพวันวานของพวกเรา สาดแสงเดือน)
ถึงตัวพวกเราจะไกลกันแต่ใจของเราชาวยุวโพธิชนก็ยังรวมกันเป็นหนึ่งเสมอนะ
สุดท้ายนี้ก็อยากให้เพื่อนทุกคนดูแลสุขภาพให้ดีนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง
บ่อยเป็นห่วงทุกคนนะ ว่างๆ โทรหาบ้างก็ได้นะ 085-7931420 สวัสดีค่ะ เพื่อนในค่ายยุวโพธิชนทุกคนนะ หนูออย (ย.4) น่ะค่ะ ดีใจมากเลยที่ได้รู้
ว่าเพื่อนๆ ทุกคน เขียนจดหมายกันเข้ามาทักทายมากขนาดนี้ ในค่ายยุวโพธิชนสาหรับ
นางสาวรัตนาภรณ์ สงคราม ออยแล้ว ทาให้รู้จักตัวเองมากขึ้น กล้าคิด กล้าทาในสิ่งที่คิดว่าคงทาไม่ได้ และที่
สาคัญคือมิตรภาพความเป็นเพื่อนซึ่งเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย แต่เมื่อเราอยู่ด้วยกัน
กินด้วยกัน นอนด้วยกัน เรียนด้วยกัน เล่นด้วยกัน หรือทากิจกรรมร่วมกัน จะทา
เธอคือผูสร้างยุวโพธิชน#5…กาลเวลาคงจะนาพาเรามาพบเจอกันอีกครัง…
้ ้ ให้เราเห็นคุณค่าของคนอื่นและเข้าใจ พร้อมกับสิ่งดีๆ ที่เรามอบให้กัน แล้วเพื่อนๆ พี่ๆ
ตัวฉันเองเข้มแข็งไม่พอที่จะต่อสู้กบโลกภายนอกเพียงลาพัง แต่เธอกลับเข้ามา
ั น้องๆ ยุวโพธิชนรุ่นอื่นละค่ะเป็นอย่างออยหรือเปล่า คงจะสนุกกันเลยทีเดียวละสิ และ
เติมเต็มสิ่งเหล่านั้น ทาให้ฉันกล้าที่จะเผชิญกับโลกภายนอกเพียงลาพังอย่างไม่ย่อท้อ สุดท้ายออยหวังว่าน้องๆ คนอื่นที่อยากจะมาเข้าค่ายก็สามารถมาได้น่ะค่ะ พี่ทุกคนจะรอ
เพียงแค่การ “สร้างกาลังใจให้ตนเอง” น้องๆ ค่ะ / และสุดท้ายจริงๆ ปิดเทอมเล็กเดือนตุลาคมจะถึงนี้ ออยอยากเจอหน้าพี่
20 วันที่อยู่ร่วมกันเหมือนฝันดีที่ไม่อยากตื่น เพื่อพบโลกแห่งความจริงที่กาลัง น้องยุวโพธิชนรุ่นที่ 1- รุ่นที่ 5 ทุกคนเลย ถ้าว่างก็มาเจอกันน่ะค่ะ (ถ้าออยว่างด้วย)
จะเกิดขึ้นวันที่ 21 ฉันคอยนับวันเวลาที่จะพบเจอ ว่าวันไหนที่เราจะกลับมาพบ มาอยู่
ด้วยกันอีกครั้ง กลับมาเป็นครอบครัวผู้นาชาวพุทธที่แสนอบอุ่น มีแต่ความจริงใจที่มีให้ นางสาวนพรัตน์ อินทศร (น้องออย)
กัน

25. …ระลึกถึงค่ายยุวโพธิชน พี่ณัฐ เป็นไงบ้างค่ะพี่ชาย สบายดีมั้ย ยังไงน้องสาวคนนี้ก็อยู่เคียงข้าง
พี่ชายทุกเวลานะค่ะ สู้ๆ ค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างจะให้อะไรกับเราหลายๆ อย่าง ดูแลตัวเอง
ความทรงจาที่ติดตรึงในหัวใจของเอจากค่ายยุวโพธิชนถือเป็นความประทับใจที่ ด้วยนะค่ะพี่ชาย
หาจากไหนๆ ไม่ได้อีกแล้ว วันเวลา 20 วัน กลับทาให้ A ผูกพันไม่วันลืม ความคิด
ถึง ความห่วงใย ความเอาใจใส่ ยังคงหมุนวนอยู่ที่อาศรมแห่งนั้นไม่ไปไหน ความนึก นางสาววราภรณ์ งอสอน เอ (ยุวโพธิชนรุ่น 5)
คิด ความรู้สึกในหัวใจของเอเริมขึ้นทีละนิดแบบไม่รู้ตัว นับตั้งแต่วันแรกของการมาค่าย
่
วันที่ 2 และ 3 ความรู้สึก ความผูกพันได้บวกเพิ่มขึ้นทีละนิดทีละหน่อย จนกลายเป็น
ความรัก ความห่วงใย ที่ไม่มีวันจางตามกาลเวลา การกระทา บุคลิกของพี่ๆ เพื่อนๆ นางสาวลักษณ์คณา นาคเกิด (ลักษณ์)
น้องๆ ยังคงตราตรึงในหัวใจของเออยู่เสมอมา จะจดจาวันเวลา 20 วันแห่งรอยยิ้ม ศึกษาทีมหาวิทยาลัยบูรพา บางแสน ชลบุรี
่
ตลอดไป อยากบอกถึงยุวโพธิชนรุ่น 5 ว่า คิดถึง คิดถึง และคิดถึง …น้อง A ยุว คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาวิชา ศาสนา – ปรัชญา
โพธิชนรุ่น 5 (ฮา) (ปี 2 )
….ฝากข้อความถึงเพื่อนๆ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เขียนไปในฉบับแรก
พอดีช่วงนั้นต้องรีบทารายงานส่งพอดี ก็เลยไม่ได้เขียนตอบกลับไป
มาศ…เป็นไงบ้างมาส สบายดีมั้ย เอก็ต้องขอบใจมากสาหรับสิ่งดีที่มีให้เอมา (ขอโทษ จริงๆๆๆนะ)
ตลอด ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ รักและคิดถึง หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันนะ ความประทับในที่มีต่อค่ายยุวโพธิชนที่จังหวัดภูเก็ต เป็นเวลายี่สิบกว่าวัน คาว่า
น้องบิว…เป็นไงบ้างจ๊ะน้องสาวพี่ สบายดีมั้ย พี่เอหาทางติดต่อไม่ได้เลย ยุวโพธิชน คือ นาธรรมะเข้าถึงจิตใจของเยาวชนผ่านกระบวนการเรียนรูแบบมีส่วนร่วม
้
ถ้าได้อ่านข้อความนี้ รีบติดต่อพี่เอด่วนนะ พี่มีอะไรจะให้และคุยกับน้องบิว ดูแล และผ่านประสบการณ์ โดยจัดกิจกรรมให้เยาวชนร่วมกันคิดร่วมกันทา แล้วร่วมกัน
ตัวเองด้วยนะน้องสาว รักเสมอ…พี่เอ สรุปว่าได้หลักธรรมะอะไรจากประสบการณ์นั้น ๆ ให้ฝึกคิดอย่างมีวิจารณญาณและฝึก
พี่เต้+พี่หนุย…สบายดีมั้ยค่ะ พี่ๆ ทั้ง 2 คน ตอนนี้คงเรียนหนักใช่มั้ยค่ะ
่ ตัดสินใจด้วยตนเอง
ยังไงก็สู้ๆ นะค่ะน้องเอเป็นกาลังใจให้ สาหรับค่ายนี้ลักษณ์ได้มาคนเดียว เป็นค่ายแรกที่ไปเข้าร่วมคนเดียวอย่างนี้ พอ
พี่นก…สบายดีมั้ยค่ะพี่นก เออยากเจอพี่นกจังเลยค่ะ มีเรื่องปรึกษาเยอะแยะ ได้เข้าไปในค่ายนี้แล้ว รู้สึกว่าเหมือนได้อยู่ในครอบครัวที่ใหญ่ที่สุด เพราะต่างคนต่างมา
เลยค่ะ พอจาได้ว่าตอนอยู่ค่าย พี่นกให้คาปรึกษาที่ดีกับเอทุกเรืองเลย
่ นัดพบกันที่ค่ายนี้ ค่ายนี้สอนเราให้เรียนรู้อะไรมากมาย และเป็นการใช้ชีวิตด้วยตนเอง

26. ได้ทาประโยชน์ต่อสังคมและธรรมชาติแวดล้อม และได้รู้จักพี่ๆมากมายที่คอยดูแลพวกเรา ยังใจดี ลักษณ์คิดว่าค่ายยิ่งอยู่นานยิ่งรักกันมากขึ้นเรื่อยๆๆจริงๆ เสมือนเป็นครอบครัว
และลักษณ์ได้มีเพื่อนใหม่มากมายในค่ายนี้ ค่ายนี้ไม่ใช้ค่ายที่ฝึกแต่สมาธิอย่างเดียวเท่านั้น หนึ่งไปเลยที่เดียว
ค่ายนี้สอนให้เรารู้จักใช้ความคิด ร่วมกันทา ร่วมกันสร้างสรรค์ เป็นการแลกเปลี่ยนแบบ ลักษณ์ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยว่า ทุกโครงการที่ลักษณ์ได้เข้าร่วมหรือไม่ได้เข้า
ใหม่ๆ ที่ไม่สามารถหาในห้องเรียนที่เราเรียนประจาได้เลย และได้ทากิจกรรมเพื่อสังคม ร่วมก็ตาม มันเป็นโครงการที่สอนให้วัยรุ่นอย่างพวกเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างน่า
มากมาย พอได้มาอยู่ใช้ชีวิตในสังคมภายนอกจริงๆได้เห็นความแตกต่างอะไรมากมาย ทุก ภาคภูมิใจจริงๆ ลักษณ์ขอปรบมือให้กับพวกพี่ๆ และคุณลุงประชา ที่สามารถสร้าง
วันนี้ลักษณ์ได้นาคาสอนและการเรียนรู้จากค่ายมาใช้ในรั้วมหาลัยอีกครั้ง มันเปรียบเทียบ โครงการดีๆอย่างนี้ให้พวกเราได้เรียนรู้ชีวิตอันมีค่า ที่เราควรเก็บไว้ในความทรงจาจริงๆ
กันได้อย่างสิ้นเชิงจริงๆ มันเหมือนได้กลับมาอยู่ในค่ายอีกครั้ง มีทั้งเรียนและทากิจกรรม สู้ๆ ต่อไปนะคะ
มากมาย มันเป็นอะไรที่พูดออกมาไม่ได้จริงๆมันอยู่ในความทรงจาของลักษณ์จริงๆ
ต่อมาความประทับที่มีต่อค่ายยุวกระบวนกร ณ จ.นครสรีธรรมราช (ใช้เวลา ฝากความคิดถึง พีๆ เพือนๆ และเขียนมาหาลักษณ์บางนะ
่ ่ ้
10 วัน) พี่ตัวสูงๆชอบใส่แว่นสีดา : ชอบใส่เสื้อหลายนก ตอนนี้ยังใส่อยู่ป่าวคะ
ค่ายนี้ก็มีความประทับใจเหมือนกันนะ (อย่าน้อยใจล่ะ) อิอิ.......... สบายดีไหมคะ เป็นอย่างไรบ้าง ส่งเสื้อมาให้น้องใส่บ้างเน้อ
สาหรับค่ายนี้ลักษณ์ก็ฉากเดียวอีกครั้ง แต่ค่ายนี้ลักษณ์สมัครใจไปเอง เพราะช่วงนั้น พี่ชายตัวอ้วนๆ พี่เป็นคู่กับพี่อ้อย : ที่เราเคยเจอที่ค่ายยุวกระบวนกรไง
ลักษณ์ได้ทะเลาะกับอาจารย์ที่ลักษณ์รักมากที่สุดนิดหน่อย แต่ก็ไม่หน่อยเหมือนกัน จน สบายดีไหมคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ คิดถึงเน้อ
ป่านนี้ยังไม่คุยกันเลย เห้อ.... และค่ายนี้ลักษณ์ได้รู้จากพี่แตงค่ะเป็นคนส่งข่าวให้ลักษณ์ พี่แตง สุดสวย : ยังคงจากันได้เน้อ สบายดีไหมคะ เป็นไงบ้างคะ คิดถึงนะคะ
มาเข้าร่วมค่ายนี้ พอถึงวันที่จะไปลักษณ์รู้สึกตื่นเต้นนะ จะได้กับไปเจอพี่ๆและเพื่อนๆอีก พี่พร ตัวเล็ก หน้าเด็ก : สบายดีไหมคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ
ครั้ง และได้เจอกันเพื่อนใหม่ๆบ้างส่วน ค่ายนี้ทาให้ลักษณ์มีความกล้ามากขึ้น สามารถไป และถึงพี่ๆทุกคน : ที่ร่วมกันทาโครงการดีๆอย่างนี้ทุกคนคะ สู้ต่อไปนะคะ
พูดต่อหน้าชุมชนได้อย่างไม่อาย และกล้าที่จะทาอะไรได้อีกมากมายไม่กลัวว่าจะผิดหรือถูก คนสาคัญเลยคุณลุงประชา : สบายดีไหมคะ เป็นอย่างไนบ้างคะ ดูแลสุขภาพ
ก็ตามมันเป็นบทเรียนที่หาที่ไหนไม่ได้จริงๆ และค่ายนี้ทาให้ลักษณ์เสียน้าตาไปมาก ด้วย
เหมือนกัน วันที่มีพี่ชายและพี่อ้อยต้องกลับไปขอนแก่นก่อน (ขอโทษทีนะคะที่จาชื่อพี่ชาย เน้อ หวังว่ายังคงจาลักษณ์ได้นะคะ สู้ต่อไปนะคะ
ไม่ได้อ่ะ) พอวันต่อมาก็ยังโทรมาแกล้งอีกว่ายังร้องไห้อีกหรือป่าว ก็ทาให้ลักษณ์ร้องไห้ ถึง วุฒิ : ขอบคุณสาหรับการ์ดปีใหม่เน้อ สวยมาก อยู่คณะมนุษยศาสตร์และ
ออกมาอีกครั้ง มันทาให้ลักษณ์รู้สึกว่าพี่เขาทั้งสองยังเป็นห่วงเราอยู่จริงๆ อืม.....และค่าย สังคมศาสตร์เหรอ อยู่เอกไรอ่ะ
นี้ยังมีพี่สาวต่างชาติเข้ามาร่วมกิจกรรมกับเราบ้างครั้งเหมือนกัน พี่เขาน่ารักมาก พอตอน ถึง สร้อย : เราได้เจอกันอีกครั้งที่ม.บูรพา ในงานสัมพันธ์ศาสนาและปรัชญา
กลับยังให้ของที่ระลึกไว้อีก ลักษณ์ก็ยังเก็บไว้เหมือนเดิม พระอาจารย์ที่มาอบรมพวกเราก็ ระหว่างมหาสารครามกับม.บูรพา หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ

27. ถึงพี่ตาลและพี่น้า : ยังจาน้องคนนี้ได้ไหมอ่ะ สบายดีไหมคะ เขียนมาหาบ้างเน้อ
และถึงเพื่อนๆทุกคน : คิดถึงทุกคนเลย ผมพึ่งได้กลับไปที่โคราช จึงเห็นจดหมายที่ทางโครงการฯส่งมาให้
สุดท้าย.......ท้ายสุด ขอฝากกลอนให้กบทุกคน
ั
ถ้ายังทัน ผมขอฝากขอความถึงชาวค่ายยุวโพธิชนทุกคนนะครับ
คิดถึงใครคนหนึงตรึงตราจิต
่ พรหมลิขตขีดเส้นทางให้หางเหิน
ิ ่
ต่างคนต่างหนทางที่ตองเผชิญ
้ ย่างก้าวเดินบนเส้นทางทีตางกัน
่ สวัสดีครับชาวค่ายฯ เป็นอย่างไรกันบ้าง คงสบายดีกันนะ
คิดถึงเพื่อน พี่ น้อง ทุกคนแต่ไม่ได้ไปร่วมค่ายด้วยเพราะต้องอยูทางานสโมสรและติดค่าย
่
สามารถติดต่อลักษณ์ได้ที่ : E-mail : Lukkana_13621@hotmail.com ของคณะด้วย
: http://Luki3z.hi5.com
ผมมาเรียนที่ ม.อุบล คณะนิศาสตร์
: 0853446347 เน้อ
(ถ้าใครเข้ามาคุยใน msn กรุณาบอกชื่อด้วยเน้อ อิอิ...555+++++) ผมเอาสิ่งที่ได้จากค่ายมาใช้เต็มๆ
ทั้งการปรับตัวเข้าหาเพื่อนใหม่ การยับยั้งชั่งใจ การตัดสินใจ และที่สาคัญการมีสติ
คิดอย่างรอบครอบ
เริ่มต้นวันใหม่ ผมขอขอบคุณค่ายมาก ที่ให้อะไรมากมายกับผม
วันต่อไปยังมีเพื่อนคนเดิม เพื่อนๆละได้ใช้กันหรือปล่าว
ไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติม
คิดถึงทุกคน (เด็กโครงการยุวโพธิชน) ยุวโพธิชนคนรุ่นใหม่
ไม่ใส่ใจสิ่งชั่วที่มัวเมา
ลงชื่อ นายพิเชษฐ์ ของกิ่ง (น้อย) สร้างตัวตนสร้างชาติกันเถอะเรา
E-mail noynonthai@hotmail.com ทิ้งสิ่งดีให้กับตน
ยุวโพธิชนส่งแรงใจ