3. ΝΕΚΡΟΠΟΜΠΌΣ
Ηπολυθρόνα ήταν πολύ άνετη, γι’ αυτό άλλωστε την
είχε καθιερώσει σαν αγαπημένη του. Ο διακριτικός και
αρκετά χαμηλός φωτισμός θα προκαλούσε οποιονδήποτε να
γείρει στο πλάι για να πάρει έναν υπνάκο. Ακριβώς αυτό όμως
ήταν που ήθελε να αποφύγει, καθώς προσπαθούσε απεγνω-
σμένα να μην αφήσει τα μάτια του να κλείσουν, αφού, μάλλον,
δεν θα ξανάνοιγαν ποτέ. Αισθανόταν πλέον την έντονη παρου-
σία του δίδυμου αδελφού του Ύπνου, που περίμενε με υπο-
μονή για να τον παραλάβει. Το ήρεμο και γεμάτο ικανοποίηση
ύφος της γυναίκας που στεκόταν μπροστά του λειτουργούσε
πιο πολύ σαν υπνωτικό και απέτρεπε κάθε απόπειρα αντίστα-
σης, που ίσως ήθελε να προβάλει.
«Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω, όταν θα έχεις
“φύγει”, μπορείς να μου το ζητήσεις τώρα» του είπε με ευγε-
νικό ύφος. «Αρκεί βέβαια να μην εκτεθώ».
«Σε ευχαριστώ» της απάντησε ψιθυριστά, με μεγάλη δυσκο-
λία. «Το μόνο που θέλω να μάθω είναι για ποιον λόγο και για
τίνος λογαριασμό το κάνεις αυτό».
«Επειδή κάποιος πλήρωσε και έκανε την παραγγελία. Μόνο
εκείνος γνωρίζει την αιτία, αλλά ακόμη και αν τη μαθαίναμε,
δεν νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα άλλαζε».
4. 4 ΤΆΚΗΣ ΝΤΑΛΆΚΟΣ
«Επιμένω, επειδή είμαι βέβαιος ότι έχει γίνει παρεξήγηση.
Όσο και αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να θυμηθώ κάποιον
που να έχω βλάψει. Τουλάχιστον τόσο πολύ, ώστε να θέλει τον
θάνατό μου» της διευκρίνισε σκεπτικός.
«Μην είσαι τόσο σίγουρος. Όλοι έχουμε πληγώσει ανθρώ-
πους, χωρίς να υπολογίσουμε τη ζημιά που τους κάναμε. Εξάλ-
λου, αν κάποιος σε θέλει νεκρό, δεν είναι απαραίτητο ότι σε
μισεί».
Κάθισε απέναντί του στον καναπέ και σήκωσε την κοντή
μαύρη της φούστα, για να περάσει το ένα πόδι επάνω στο άλλο.
Το βλέμμα του δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από το εσωτερικό
των μηρών της, εκεί που ήταν σχεδιασμένα ένα κεφαλαίο W
στον καθέναν. Κάτω από άλλες συνθήκες, θα τη ρωτούσε
μήπως επρόκειτο για M, όμως τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν
σίγουρος ότι αυτό δεν θα τον ωφελούσε σε κάτι. Ανέπνεε τώρα
με αρκετή δυσκολία, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να αισθάνεται
ρίγη και πόνο στις αρθρώσεις. Όταν κατάφερε να προφέρει
την επόμενη φράση, η φωνή του μόλις που ακούστηκε:
«Αν πρόκειται για συμβόλαιο, μπορώ να σου κάνω καλύ-
τερη προσφορά».
«Εδώ λοιπόν βρίσκεται η διαφορά του καλού επαγγελματία
από όποιον κάνει αρπαχτές» απάντησε εκείνη, χαμογελώντας.
«Πιστεύεις ότι είσαι ο πρώτος που μου προτείνει κάτι τέτοιο;»
«Από ό,τι είχα καταλάβει, το ζήτημα μεταξύ μας δεν ήταν
προσωπικό».
«Πλούσιοι και φτωχοί, αθώοι ή ένοχοι, για μένα είναι
απλώς στόχοι. Και σίγουρα, μπορώ να παινευτώ ότι στη δου-
λειά μου λειτουργώ χωρίς να κάνω διακρίσεις».
«Το ίδιο κάνει και ο θάνατος» βρήκε τη δύναμη να την
ειρωνευτεί.
«Όχι ακριβώς. Εγώ είμαι μια πιο προοδευτική εκδοχή, αν
σκεφτείς ότι πολύ σπάνια παίρνω εντολές για να ξαποστείλω
φτωχούς».
5. 5
ΝΟΜΟΦΟΒΊΑ
Προσπάθησε να προσθέσει κάτι, αυτήν τη φορά όμως δεν
βγήκε κανένας ήχος από τα χείλη του. Οι μύες του είχαν παρα-
λύσει εντελώς και μη μπορώντας να αναπνεύσει, έγειρε απο-
καμωμένος το κεφάλι του στο πλάι.
«Μάλλον έχει φτάσει η στιγμή να αποχαιρετιστούμε» την
άκουσε να αναγγέλλει, καθώς σηκωνόταν από τη θέση της.
«Είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις τίποτε ακόλουθους ή φίλους στο
Ίντερνετ, για να αποχαιρετήσεις;»
Μόρφασε απορημένα, όταν τον είδε να κουνάει το κεφάλι
αρνητικά. Τον πλησίασε και έψαξε με το γαντοφορεμένο της
χέρι τις εξωτερικές τσέπες του σακακιού του, βγάζοντας από
εκεί το κινητό του τηλέφωνο. Τα βλέφαρά του, αφού τρεμό-
παιξαν για λίγο, έκλεισαν, η αναπνοή του κόπηκε εντελώς, ενώ
κρύος ιδρώτας άρχισε να τρέχει από το μέτωπό του. Πριν δια-
κόψει κάθε επικοινωνία με την επίγεια ζωή, την αισθάνθηκε να
του πιάνει την παλάμη και να ακουμπά ένα ένα με τη σειρά τα
δάκτυλά του επάνω στην οθόνη της συσκευής. Το κορμί του
συσπάστηκε απότομα και παρέμεινε ακίνητο, την ίδια στιγμή
που εκείνη άφηνε το χέρι του να πέσει άψυχο. Έπειτα, τον
παρατήρησε για λίγο και συνέχισε την προσπάθεια ξεκλειδώ-
ματος του τηλεφώνου, δοκιμάζοντας επαφές με τα δάκτυλα
της άλλης του παλάμης.
6. ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΌ
ΟΧάρηςΛουκάς φίλησε στην πλάτη την ξαπλωμένη γυναίκα
και εκείνη μουρμούρισε κάτι δίχως να σαλέψει, ίσα για να
του δείξει πως είχε νιώσει την επαφή. Ντύθηκε αργά και πέρασε
στο σαλόνι, για να πάρει το δερμάτινο σακίδιο και το μακρύ
μαύρο παλτό, που ήταν παρατημένα επάνω σε μια πολυθρόνα.
Τα μάτια του έκαιγαν, οπότε έβαλε σκοπό να διατηρηθεί σε
κατάσταση υπνηλίας μέχρι να φτάσει στο σπίτι του και να συνε-
χίσει εκεί τον ύπνο του.
Πήρε το ασανσέρ από τον δεύτερο όροφο και κατέβηκε
στο ισόγειο του νεοκλασικού κτιρίου που στεγαζόταν η ασφα-
λειομεσιτική επιχείρηση. Διέσχισε την αίθουσα στο μισο-
σκόταδο, και φτάνοντας στην τεράστια μεταλλική πόρτα της
κύριας εισόδου, πάτησε το κουμπί που υπήρχε στον τοίχο, πλάι
της. Όταν ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος της απασφάλι-
σης, άνοιξε το ένα φύλλο και μόλις πέρασε έξω, το έσπρωξε
προς τα πίσω, για να ξανακλείσει. Κατέβηκε από τα δύο μαρ-
μάρινα σκαλιά στο πεζοδρόμιο και κοντοστάθηκε, ρίχνοντας
μια ματιά απέναντι προς το ιστορικό μουσείο. Γύρω επικρα-
τούσε ερημιά και παγωνιά, που τον ανάγκασε να σηκώσει τους
γιακάδες του και να επιταχύνει το βήμα, μέχρι να φτάσει στο
αυτοκίνητο. Σε τρεις ώρες, περίπου, τα γραφεία και η μεγάλη
