Oli Nuhi

2. Trevat Shqiptare ne Greqi
• Lenda:Gjeografi
• Tema: Trevat Shqiptre ne Greqi
• Punuan:

3. Konica
• Konica është një qytezë në Greqi pranë kufirit me Shqipërinë.
Konica është vendlindja e Faik Konicës. Para vitit 1923
Konica ishte banuar prej një shumicë mysliman, që një pjesë
e madhe ishte shqiptarë. Shumica prej populli mysliman u
shpërngulën gjatë shkëmbimi i popullisë (1923) dhe
trashigimia kulturore Koniciot shqiptarësh u dogj gjatë Luftës
së Dytë Botërore. Konica është selia e komunës të Konicës.
Përveç Konicës që ka një popullsi historike shqiptar,
fshati Korsackë ishte banuar nga shqiptarët mysliman dhe u
shkatërruar pas Luftën e Dytë Botërore, ndërsa
fshati Plikat është i vetmi vendbanim sot banuar nga
shqiptarët ortodoks.[1] Pranë qytezës është lumi Vojdomat i cili
përfundon në Konicë prej burimi i saj në malet të Pindit.

4. Historia e Kronices
• Porta e shtëpisë së
Hankos, nëna e Ali
Pashës (majtas);
Xhamia shkatërruar të
Konicës (djathtas)
• Në shekullin 15, Konica ra nën sundimin osman dhe u bë pjesë e Sanxhakut
të Janinës.[2][3] Gjatë periudhës osmane disa të krishterë vendas ishin
mbajtësit i timarit dhe pranuan fenë Islam ndërsa ato familje musliman
Konciot erdhën të përbëhen një grup të madh dhe të fuqishëm në rajonin që
ka jetuar në pjesën e sipërme të Konicës përkrah të krishterëve.[4] Përveç të
krishterëve, në pjesën e poshtme të Konicës muslimanët ishin një popullsi
shumicë dhe i përbërë nga refugjatët musliman shqiptarë nga vendbanimet e
afërta dhe rajone si Leskovik, Kolonjë dhe Frashër (sot gjenden në Shqipëri),
të cilët u bëhen përfundimisht punëtorë bujqësore në Konicë.[4] Gjatë shekullit
19 deri në fillim të shekullit 20, teqenë e Konicës në mënyrë të ngjashme të
teqeve bektashian të tjera shqiptar, ishte një qendër e fshehtë të kulturës, të
mësuarit dhe tolerancës, por edhe aktivizmi kombëtare shqiptar kundër
Perandorisë Osman.[5]
• Në fund të shekullit 19, Konica kishte një shumicë popullsi musliman prej 68%
dhe ato ishin kryesisht greqishtfolës.[6] Konicë ishte edhe qendra
administrative e një kaza (qark Osmane) që përmbante një popullsi kryesisht
të krishterë.[6] Me fillimin e luftërat Ballkanike dhe shkëmbimin të popullsisë
midis Greqisë dhe Turqisë në 1923, afërsisht dy të tretat e muslimanëve të
Konicës u konsideruan "turq nga me origjinë" dhe u larguan për në
Turqi.[6] Për shkak të popullsisë shqipfolës musliman në Epirin grek të hequr
përfundimisht nga shkëmbimi i popullsisë, disa familje musliman në Epir greke
nëpërmjet deklaratat e tyre të origjinës shqiptar arritën të mbeten.[7] Ata u
zëvendësuan prej rreth 1.000 grekët nga Kapadokia.[6][8] Gjatë Luftës Civile
Greke (1946-1949) rajoni përreth u bë një fushë beteje e madhe, ndërsa në
dhjetor të vitit 1947 njësitë guerile komunist pa sukses u përpoq për të kapur
qytezën.[9] Pothuajse të gjitha ndërtesat e banuara me shqiptarë musliman në
Konicës u shkatërruan gjatë luftës Luftës së Dytë Botërore.[10] Në Konicë gjatë
viteve 1950 popullsia musliman numëronte rreth 70 familje dhe këto kanë
rënë me kalimin e kohës në numër të vogël e disa familje për shkak të
konvertimet në krishterim për martesë apo migrim në Trakës Greke për
martesë ku një popullsi musliman banon.[6][1]

5. Kosturi
• Kosturi është një qytet në
pjesën veriperëndimore të
Maqedonisë, Greqi. Qyteti
është qendra e administratës
në Maqedoninë Perëndimore,
dhe Dioqeza e Kosturit të
kishës greke. Kosturi është i
famshëm për vendndodhjen e
saj të bukur dhe kishat e
shumta të saj mesjetare.
Qyteti ka qenë një qendër
gëzofpunues nga kohët
bizantine deri më sot. Sipas
regjistrimit të vitit 2001
popullsia e Kosturit është
14.813 njerëz.

6. Follorina
• Follorinë apo Fllërinë është një
qytet i Greqisë dhe qendra
administrative e Rrethit të
Follorinës. Popullata e qytetit,
sipas regjistrimit të popullsisë të
vitit 2001, ishte 17,622 banorë.
Emri i qytetit rrjedh nga fjala
greko-maqedone
φλωρός floros (χλωρός hloros në
greken standarde) që përkthehet
si "gjelbër" ose "freskët". Gjysma e
popullsisë së Follorinës ishte me
prejardhje shqiptare dhe e besimit
mysliman në shek. e 19-të. Sot
popullsia shqipfolëse është
ortodokse dhe shumica nuk e
tregojnë hapur kombësinë e tyre
në publik.

7. Historia e Follorines
• Hyrja verirore
të Follorinës
me xhami në
sfond (1916-
1918)
• Në 1896 diplomati dhe udhëtari
francez Victor Bérard vizitoi
Follorinën dhe përshkroi qytetin të
përmbante 1500 shtëpi të
shqiptarëve dhe "sllavët të
konvertuar" me rreth një 100
familje "turke" së bashku me 500
familje të krishtera.

8. Faleminderit per Vemendjen!