Շատերին է հայտնի Վարպետի սերը Շուշանիկ Մատակյանի հանդեպ, բոլոր դասագրքերում գրված է այդ մասին: Իսկ քանի՞սը գիտեն, որ Իսահակյանը սիրել է նաև Շուշանիկի կրտսեր քրոջը՝ Աննիկին:
Շատերին է հայտնի Վարպետի սերը Շուշանիկ Մատակյանի հանդեպ, բոլոր դասագրքերում գրված է այդ մասին: Իսկ քանի՞սը գիտեն, որ Իսահակյանը սիրել է նաև Շուշանիկի կրտսեր քրոջը՝ Աննիկին:
4. Նրա մասին շատերն են գրում ու գրում
են շատ…Բնությունը շռայլ էր նրա
նկատմամբ,բախտը…ժլատ:Բնությունը
նրան օժտել էր բազում
շնորհներով,բախտը չէր սահմանել
երջանկություն:Նա այն արտասովոր
բախտի ու մեծության բանաստեղծներից
էր,որ աշխարհ են գալիս մահվան կնիքը
ճակատին:Բայց,չնայած կրած անհամար
կորուստներին,արժեր աշխարհ
գալ,արժեր տառապել ու մոխրանալ
Չարենց դառնալու համար:
5. Նա դեռ պատանի էր,բայց արդեն
սկսվել էր տաղանդի յուրօրինակ
ինքնահաստատման ու
ինքնահարստացման ընթացքը,որն
ուներ նորի ու հնի յուրացման բնույթ:
Եվ որոշեց,որ ինքը դառնալու է
կյանքում…
Մի հանճարեղ պոետ:
6. <<Ես իմ անուշ Հայաստանի>> բանաստեղծությունը
ընդգրկված է <<Տաղարան>> շարքում,որը Չարենցը գրել է
1920-1921 թթ.
<<Տաղարան>> շարքը գրված է Սայաթ-Նովայի
ոճավորմամբ:
Չարենցը այն նվիրել է կնոջը՝ Արփենիկին.
_Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում, բոլորը քեզ,
Ինչքան կրակ ու վառ խնդում, բոլորը քեզ,
Բոլորը տամ ու նվիրեմ,ինձ ոչ մի բան թող չմնա,
Դու չմրսես ձմռան ցրտում, բոլորը քեզ…
7. Ես իմ անուշ Հայաստանի տաղը Հայաստանի
գեղարվեստական պատկերների խտացումն է,Հայաստանի
պատմության ու բնության յուրահատկությունների ոգեղեն
համադրությունը։Հատկանշական երևույթների
թվարկումով ու դիպուկ բնորոշումներով Չարենցը
ստեղծում է հայրենի երկրի մի այնպիսի գեղավեստական
պատկեր,որը վերածվում է ժողովրդի վաղնջական
բնօրրանի բանաստեղծական քարտեզագրման։ Ստեղծվում
է Հայաստանի նկարագրական պատկերը։Չարենցը
տեսանելի հատկանիշներով կերպարավորում է
հայրենիքը։Թվարկումներն ու նկարագրությունները
ձուլվում են հայրենասիրական զգացմունքների հնոցում՝
ստեղծելով հայրենացումի մի շնչավորված մթնոլորտ,որը և
անցյալ է, և ներկա,և ապագա,և ընդհանրապես
հավերժություն։
9. «Ես իմ անուշ Հայաստանի»-ն բոլոր
մասշտաբներից դուրս պաննո է:
Պաննո՝ հասցված ժողովրդական
էպոսի աստիճանին ... Դա մեր
ազգային կենսագրության ու վարքի
կենդանի արտացոլանքն է»:
ՄԱՐՏԻՐՈՍ ՍԱՐՅԱՆ
10. <<Ես իմ անուշ Հայաստանի...>>
Հայ տառերով, հայ բառերով այդպիսի
բանաստեղծություն չի գրված
հայրենասիրության տեսակետից:
Սա եզակի, աննախընթաց բան է:
Նույնիսկ կարելի է ասել, որ
եվրոպական ու համաշխարհային
ժանրի բանաստեղծությունների մեջ
այդպիսի թափով, այդպիսի ընդարձակ
խոսքերով գրված բան՝ գոնե ես չեմ
հիշում:
ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ
11. «Ես իմ անուշ
Հայաստանի»-ն մինչև
այսօր կնկատեմ մեր
երկրին, մեր հողին, մեր
պատմությանը նվիրված
ամենեն գեղեցիկ երգը,
գովաբանական աղոթքը,
«Հայր մեր»-ին նմանվող
աղոթք մը»:
Վիլյամ Սարոյան
30. Չարենցը ոչ միայն մեր դարի ամենամեծ
հայ ձիրքն էր,
այլ նաև ամենահասարակական
մարդը,խիզախ քաղաքացին և
բանաստեղծության ասպետը,որն ամեն
անգամ մարտ էր մղում
ժողովրդի,մարդու,գեղեցկության ու
ճշմարտության համար:Չարենցի
տառապանքի մեջ բյուրեղացած երգերը
միացել են մարդկության մեծ երթին,
ընթանում են դեպի գալիք աշխարհի
լուսավոր ափերը:Եվ հավերժ է լինելու
կյանքի ու երգի այդ երթը…
