Salon b 17 kasim 2011 13.30 13.50 dilek arman

1. Türkiye’de
Asinetobakter Enfeksiyonları
Prof. Dr. Dilek ARMAN
Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi
Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji AD, Ankara
darman@gazi.edu.tr

2. Yıl 1991
Genel Cerrahi’de
VİP olgusu

3. % 10.7

4. Karbapenem R
Kinolon S
Clin Microbiol Infect 2002; 8: 202–206

5. 19 Eylül 2001
En sık izole edilen enfeksiyon etkenleri (%)
o Pseudomonas aeruginosa 20.8
o Staphylococcus aureus 18.2
o Acinetobacter spp.* 18.2
o Klebsiella spp. 16.1
En etkili antibiyotik karbapenem (%69.4)

7. Türkiye YBÜ’de
Alet ilişkili Enfeksiyon Etkenleri(2001-2004)
VİP SVKİKDİ ÜKİÜSİ
Acinetobacter spp 29.2 23.2 7.5
Pseudomonas spp 26.7 11.0 12.5
S. aureus 24.2 23.2 5.3
KNS - 12.2 -
Enterobacteriaceae 14.9 19.6 24.9
Candida spp 2.0 3.4 44.9
Diğer 3.0 7.3 4.9
Leblebicioğlu H, et al. J Hosp Infect (2007) 65, 251-257

8. Türkiye YBÜ’de Direnç
Leblebicioğlu H, et al. J Hosp Infect (2007) 65, 251-257

9. BMC Infectious Diseases2006, 6:43

10. Metan G, et al

11. Transpl Infect Dis 2011
Annals of Plastic Surgery , 2005

13. Diğer ülkelerle kıyaslandığında…
M Souli, et al. EUROSURVEILLANCE 2008; 13 (Issue 47)

14. JChemotherapy 2009; 21(4) :34

15. 103 klinik örnek
o 1 Haziran2000 -1 Haziran2003
YBÜ’de 10 çevre, 7 hava örneği
o Mayıs-Aralık 2003
12 farklı (A-L) Acinetobacter baumannii
genotipi

16. Zaman içinde genotip dağılımı değişebilir
o 1 yıl sadece 2 genotip
o 2. yıl genotip D eklenmiş
o 3. yıl genotip A tümü ile kaybolup, C ve D devam
ederken 9 yeni genotip eklenmiş.
17 farklı duyarlılık paterni
o Antibiyotiplendirme uygun değil
Çevre kontaminasyonu, hava yolu ile yayılım,
hasta transferi ve kros-kontaminasyon başlıca
yayılım yolları
Infect Control Hosp Epidemiol 2006; 27:404-408

17. Mikroorganizma Kaynağı
 Hava Yolu 1
o Genotipik benzerlik gösterilememiş
Çapraz bulaş
o KDİ olgularının %80’i 3 genotip 2,3
1-Durmaz, ark. Mikrob Bült 2005; 39: 465-471
2-Alp E, et al. Scand J Infect Dis 2006;38(5):335-40.
3-Çetin Sesli E, et al. Am J Infect Control 2009;37:56-64

19. Antimikrobiyal Duyarlılık
E. Alp et al. Anaerobe (2011)

20. Direnç Mekanizması
Yaygın PER-1 (Vahaboğlu, AAC 1997)
o Sefoperazon-Sulbaktam etkili
o Sefepim dirençli (Vahaboğlu, JAC 1998)
Bla-PER-1 tip gen Class-1 integron üzerinde
o Bakteriler arasında yayılım(Eraç, Folia Microbiol, 2007)
Karbapenemaz
o OXA-23
o OXA-58
o Bir merkezde GIM-1, SIM-1, SPM-1, IMP-like ve
VIM-like veya OXA-24-like, OXA-23-like araştırılıp
saptanmamış.(Külah C, et al. IJAA 2010)

21. Vahaboğlu H, et al. J Med Microbiol 2001; 50: 642-645

22. Gür D, et al. J Medical Microbiol (2008), 57, 1529–1532

23. Clin Microbiol Infect 2011; 17: 197–201

24. 6 merkezden 72 izolat
o 56 (%77.8) blaOXA-51-tip gen (+)
o 5 merkezden gelen 10 suşta blaOXA-58-tip gen (+)
o blaOXA-51-tip genler , bla OXA-58 gen i taşıyan
plazmidlerinin oluştuğu kromozom bölgesinde
o OXA -58 (+) ‘den aynı merkezden gelen ikisi OXA-
51 alleli OXA-86 da (+)
Panrezistans

25. OXA-23
ampC-aşırı üretimi
FEMS Microbiol Lett 282 (2008) 214–218

26. Ulusal HE Surveyans Verileri-2010
Karbapenem Dirençli Asinetobakter
http://www.rshm.gov.tr/enfeksiyon/dosya/analiz_2010.pdf

27. 1 ocak-31 Aralık 2004; Vaka-kontrol
123 A. baumannii enfeksiyonu
o % 53.7 imipenem dirençli
1.2 olgu/1000 yatış

28. NE Bölgesi ~ Direnç İlişkisi YOK
Baran G,…ÇevikMA. Int J Infect Dis (2008) 12, 16—21

29. İmipenem duyarlı ve dirençli
A. baumannii enfeksiyonları
IRAB ISAB
Öncesi yatış (gün) 20.8 13.6 15.4 9.4
Ybü’de yatan oranı(%) 65.2 40.4
Karbapenem kull. (%) 43.9 12.3

30. İmipenem direnci ile diğer
antibiyotiklere direnç ilişkisi
Baran G,…ÇevikMA. Int J Infect Dis (2008) 12, 16—21

31. Retrospektif, 5 yıl (2003 – 2007)
o 925 episod /720 hasta
o 6.2 /1000 yatış
• Pnömoni ve KDİ en sık

32. Dizbay m, et al. Scandi J Infect Dis 2010; 42: 741–746

33. 2 yılda 37 /218 olgudan (%17)
ÇDR A.baumannii pnömoni ve/veya bakteriyemi
Saptanan risk faktörleri
o son bir ay içerisinde hastanede yatış %70.3
o antibiyotik kullanımı %51.4
o eşlik eden hastalık %81.1

34. Dirençli A.baumannii Enfeksiyonu
Sonuçları
A.baumannii kontrol p
Re-entübasyon %59.5 %7.7 < 0.0001
Trakeotomi %21.6 %3.9 0.001
YBÜ kalış (gün ) 24.2 ± 18.3 8.2 ± 8.3 < 0.001
Hastanede kalış 33.3 ± 19.8 15.4 ± 11.4
<0.001 Bacakoğlu, ark. Mikrobiyol Bul 2009; 43: 575-585

35. Şubat 2007 – Mart 2008; Gözlemsel çalışma
 100 bakteriyemi
14. gün mortalite % 63 (Çok değişkenli analiz)
o DM(RR, 1.68; %95 GA, 1.22–1.76),
o Karbapenem direnci (RR, 1.63; %95 GA,1.19–1.89),
o Septik şok (RR, 1.65; %95 GA, 1.23–1.85)

36.  35/128 (%32) A.baumannii enfeksiyonu
o Gelişiminde altta yatan hastalık ve durumu,
nötropeni etkili değil
o Bağımsız RF :İleri yaş, AGN kullanımı, SVK, NGT
Mortalite daha yüksek (P = .009)
o A baumannii enfeksiyonu bağımsız risk değil
o Bağımsız RF : düşük GKS, immunsupresif tedavi,
nötropeni, İMV, ağır sepsis

37. Özetle
Türkiye’de Asinetobakter Enfeksiyonları artıyor
o Özellikle VİP ve KDİ
o Endemi=Epidemi / Süregen Epidemi
Direnç artıyor
o Son seçeneklere direnç …
Mikroorganizmanın kendisi değilse de karbapenem
direnci mortalite üzerine etkili
Enfeksiyon Kontrolü… Enfeksiyon Kontrolü…
Enfeksiyon Kontrolü…