Pedagogika - Szkoła jako środowisko wychowawczeKlaudia Brudny
Temat prezentacji: "Szkoła jako środowisko wychowawcze"
Geneza: wykonana w ramach prezentacji publicznej na zajęciach z pedagogiki na drugim roku Matematyki z Informatyką w bielskim Kolegium Nauczycielskim.
Autorzy: Klaudia Brudny, Piotr Szlagor.
Bielsko-Biała, październik 2009
Prezentacja - Motywacja uczniów do naukiAgnieszka Pie
Poradnik dla rodziców jak motywować dzieci do nauki. Prezentacja zawiera również krótki filmik jak motywować dzieci do nauki a także metody i techniki motywacji,
Uczeń z niepełnosprawnością ruchową uzyskuje orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego na mocy decyzji Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawnościach, działającego w publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. W orzeczeniu w/w Zespół określa diagnozę, zalecenia i uzasadnienie. W diagnozie zawarte są informacje o możliwościach i potencjale rozwojowym dziecka. W zaleceniach zamieszczone są warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, formy stymulacji, terapii, usprawniania, rozwijania możliwości oraz mocnych stron dziecka. W uzasadnieniu wskazane zostają elementy diagnozy uzasadniające potrzebę kształcenia specjalnego oraz jego zalecenia, najkorzystniejsze formy.
Aktualne informacje na temat zaburzeń wieku dziecięcego.
Omówienie modeli myślenia psychologicznego na temat zaburzeń.
Kryteria diagnostyczne.
Przegląd metod terapii i ocena ich skuteczności.
Prezentacja zawiera podstawowe zasady dbania o higienę układu nerwowego i zdrowie psychiczne człowieka, a także omawia podstawowe choroby neurologiczne i psychiczne.
Pedagogika - Szkoła jako środowisko wychowawczeKlaudia Brudny
Temat prezentacji: "Szkoła jako środowisko wychowawcze"
Geneza: wykonana w ramach prezentacji publicznej na zajęciach z pedagogiki na drugim roku Matematyki z Informatyką w bielskim Kolegium Nauczycielskim.
Autorzy: Klaudia Brudny, Piotr Szlagor.
Bielsko-Biała, październik 2009
Prezentacja - Motywacja uczniów do naukiAgnieszka Pie
Poradnik dla rodziców jak motywować dzieci do nauki. Prezentacja zawiera również krótki filmik jak motywować dzieci do nauki a także metody i techniki motywacji,
Uczeń z niepełnosprawnością ruchową uzyskuje orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego na mocy decyzji Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawnościach, działającego w publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. W orzeczeniu w/w Zespół określa diagnozę, zalecenia i uzasadnienie. W diagnozie zawarte są informacje o możliwościach i potencjale rozwojowym dziecka. W zaleceniach zamieszczone są warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, formy stymulacji, terapii, usprawniania, rozwijania możliwości oraz mocnych stron dziecka. W uzasadnieniu wskazane zostają elementy diagnozy uzasadniające potrzebę kształcenia specjalnego oraz jego zalecenia, najkorzystniejsze formy.
Aktualne informacje na temat zaburzeń wieku dziecięcego.
Omówienie modeli myślenia psychologicznego na temat zaburzeń.
Kryteria diagnostyczne.
Przegląd metod terapii i ocena ich skuteczności.
Prezentacja zawiera podstawowe zasady dbania o higienę układu nerwowego i zdrowie psychiczne człowieka, a także omawia podstawowe choroby neurologiczne i psychiczne.
Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Trudności składające się na dysleksję rozwojową spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych oraz ich integracji. Uwarunkowane jest to nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.
Prezentacja Pani Marty Piernikowskiej na temat zastosowania narzędzi TOC do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi.
Zaprezentowana podczas I Kongresu TOC w Gdańsku, 06.10.17
1. Ryzyko dysleksji i dysleksja
rozwojowa u uczniów klas I-III
Opracowanie: prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz
2. PRZYCZYNY TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU
obniŜenie poziomu inteligencji
zaniedbania dydaktyczne
wady zmysłów (wzroku, słuchu)
zaniedbania środowiskowe
schorzenia neurologiczne
Nie kaŜde dziecko, które źle czyta i pisze,
to uczeń z dysleksją!
3. SPECYFICZNE TRUDNOŚCI SZKOLNE
Specyficzne trudności Specyficzne trudności Inne specyficzne
w uczeniu się czytania w uczeniu się trudności
i pisania matematyki w uczeniu się
dysleksja/dysleksja dyskalkulia umiejętność czytania
rozwojowa nut
dysortografia
uczenie się układów
ruchowych
dysgrafia
wykonywanie zadań
manualnych
posługiwanie się mapą
4. SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU
Rodzaj trudności Przyczyna trudności
dysleksja/dysleksja zaburzenia rozwoju języka
rozwojowa w powiązaniu z zaburzeniami
dysortografia
spostrzegania słuchowego i
trudności w wzrokowego
komunikacji pisemnej
dysgrafia słaby rozwój ruchowy
(szczególnie rąk) oraz
koordynacji wzrokowo-ruchowej
5. RYZYKO DYSLEKSJI
Czas rozpoznania: okres poprzedzający naukę (wiek poniemowlęcy
i przedszkolny), pierwsze lata szkoły (klasa I i II)
Symptomy ogólne
opóźnienia rozwoju mowy
zaburzenia funkcji językowych
zaburzenia funkcji wzrokowych
opóźnienie rozwoju ruchowego
zaburzenia orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
zaburzenia integracji percepcyjno-motorycznej
Postępowanie
zajęcia specjalistyczne w celu usprawniania funkcji rozwijających
się z opóźnieniem
w przypadku braku istotnej poprawy diagnoza w poradni na
przełomie II i III klasy
6. RYZYKO DYSLEKSJI W BADANIACH
Badania na populacji dzieci sześcioletnich w latach
1981/82 i 2005–2009 (Gdańsk, Sopot) wykazały,
Ŝe ryzyko dysleksji występuje u 10–13%.
WNIOSEK. Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu
przejawia 3–5 dzieci w kaŜdej klasie.
7. TERMINOLOGIA
Dysleksja to odmienny sposób nabywania
umiejętności czytania i pisania oraz ortografii,
o podłoŜu neurobiologicznym.
Trudności poznawcze, które powodują tę odmienność, mogą takŜe
wpłynąć na umiejętności planowania, liczenia itp. Istnieje wiele moŜliwych
przyczyn dysleksji, w tym równieŜ genetyczna. Nie ma związku pomiędzy
obecnością dysleksji a poziomem inteligencji, wkładem pracy czy pozycją
społeczno-ekonomiczną.
(European Dyslexia Association, 2007)
8. DYSLEKSJA – MISTRZYNI PARADOKSÓW
Dysleksję odkryli i opisali lekarze, a nie pedagodzy czy nauczyciele.
Jest wymieniana w klasyfikacjach chorób (ICD–10 i DSM–IV).
Dziecko nie ma wady wzroku, a „nie widzi”, nie ma wady słuchu, a „nie
słyszy”.
Dziecko jest inteligentne, a nie moŜe nauczyć się tak prostej czynności
jak czytanie czy pisanie.
Dziecko uczy się, a jest posądzane o lenistwo.
Dziecko duŜo czyta, a nie potrafi zapamiętać pisowni często
powtarzających się wyrazów.
Dziecko zna zasady pisowni, a robi błędy ortograficzne.
Dziecko układa własne wiersze, a nie potrafi zapamiętać Ŝadnego ze
znanych.
Wybitnym trudnościom czasem towarzyszą wybitne uzdolnienia.
9. SYMPTOMY
OKRES NIEMOWLĘCY OKRES PONIEMOWLĘCY
(do 1 roku Ŝycia) (2-3 lata)
dziecko nie raczkuje lub dziecko późno zaczyna
mało raczkuje chodzić, biegać
ma trudności z jest nieporadne przy jedzeniu,
utrzymaniem równowagi w myciu rąk, układaniu klocków, z
postawie stojącej trudem zapina duŜe guziki
ciało układa się niechętnie rysuje, nie umie
asymetrycznie w pozycji narysować koła w wieku 3 lat
siedzącej lub leŜącej późno wypowiada pierwsze
utrzymują się odruchy słowa (po 1 roku Ŝycia) czy
pierwotne zdania (po 3 roku Ŝycia)
10. SYMPTOMY – OKRES PRZEDSZKOLNY (3-5 lat)
dziecko jest niezdarne w z trudem układa puzzle
ruchach z trudem zapamiętuje
ma kłopoty z utrzymaniem wierszyki i piosenki
równowagi podczas zniekształca wyrazy
chodzenia po krawęŜniku nie wymienia kolejno nazw
z trudem uczy się jeździć pór roku, dni tygodnia
na rowerku czy hulajnodze nie umie wskazać prawej,
z trudem sznuruje buty lewej ręki
źle trzyma ołówek i
nieporadnie rysuje
11. SYMPTOMY – OKRES SZKOLNY (klasy I-III)
dziecko niechętnie uczestniczy utrzymuje się oburęczność
w zabawach ruchowych z trudem uczy się tabliczki
ma trudności z uŜywaniem mnoŜenia
noŜyczek nie pamięta liter
ma trudności z wyodrębnianiem myli litery podobne
szczegółów róŜniących dwa wolno czyta
obrazki pisze niepoprawnie
z trudem wyodrębnia sylaby i brzydko pisze, nie mieści się
głoski ze słów i z trudem w liniaturze, zagina rogi
syntetyzuje je w wyrazy przekręca złoŜone wyrazy
nie zapamiętuje więcej niŜ jedno
polecenie w tym samym czasie
12. WARTO PAMIĘTAĆ!
Bez względu na przyczynę trudności i ich charakter konieczne jest
jak najszybsze udzielenie pomocy. Im szybsza pomoc, tym lepsze
efekty.
Dziecku ryzyka dysleksji naleŜy się pomoc ze strony rodziców i
nauczycieli. Zakładanie, Ŝe dziecko „wyrośnie” z trudności, jest
błędem.
Najlepiej, gdy dziecko uczestniczy w zajęciach korekcyjno-
-kompensacyjnych prowadzonych przez specjalistę terapii
pedagogicznej.
Jeśli trudności utrzymują się, mimo udzielenia pomocy, rodzice
powinni się udać do poradni psychologiczno-pedagogicznej w celu
przeprowadzenia wielospecjalistycznej diagnozy.
13. LITERATURA PODSTAWOWA
• M. Bogdanowicz, Ryzyko dysleksji.
Problem i diagnozowanie, Gdańsk 2005.
•M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z
dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko
dla polonistów, Gdynia 2004.
• M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, M.
RoŜyńska, Uczeń z dysleksją w domu.
Poradnik nie tylko dla rodziców, Gdynia
2007.
• M. Bogdanowicz, Ryzyko specyficznych
trudności w czytaniu i pisaniu: dysleksji,
dysortografii i dysgrafii, Gdańsk 2011.
14. WAśNE STRONY INTERNETOWE
Polskie Towarzystwo Dysleksji
www.ptd.edu.pl
Ministerstwo Edukacji Narodowej
www.men.gov.pl
Pomoce dla uczniów z dysleksją
www.ortograffiti.pl