Filipino 9 (Noli Me Tangere): Kabanata 4 (Erehe at Pilibustero)Juan Miguel Palero
Ito ay isang powerpoint presentation na tumatalakay sa paksang: Kabanata 4 ng Noli Me Tangere. Dito din matatagpuan ang ilang aktibidad o diskusyon patungkol sa paksang tinalakay.
Filipino 9 (Noli Me Tangere): Kabanata 4 (Erehe at Pilibustero)Juan Miguel Palero
Ito ay isang powerpoint presentation na tumatalakay sa paksang: Kabanata 4 ng Noli Me Tangere. Dito din matatagpuan ang ilang aktibidad o diskusyon patungkol sa paksang tinalakay.
The document provides an in-depth summary of key elements in Jose Rizal's novel Noli Me Tangere including the author and style, title, cover, preface, theme, characters, plot, point of conflict, and denouement. It analyzes these elements over multiple paragraphs with details on the historical and social context of the Philippines under Spanish colonial rule that shaped the novel. The major theme is the corruption of the Spanish religious and civil authorities and their oppression of the Filipino people. The complex characters represent both the virtues and flaws of Filipino society as well as the abuse of power by the Spanish colonizers.
para sa mga nag hahanap oh gustong makuha ang file na ito maari lamang pong mag register ng account dito sa SLIDESHARE,pag katapos non ay iconfirm muna sa inyong email para ito ay maisave oh maidownload ng tama.
kung may katanungan po kayo maari lamang na mag email sa account na ito:
asa.net2015@gmail.com
asa.net2014@yahoo.com
maraming SALAMAT PO!
3. Malaking handaan ang nakatakdang maganap sa bahay ni Kapitan Tiyago.
Isang relikaryong ginto(locket) ang pasalubong ng ama kay Maria Clara.
Nakatanggap ng iba’t ibang papuri si Ibarra sa pinakasikat na dyaryo. Nagkita
na rin sina Crisostomo at Kapitan Tyago at napag-usapan ang itatayong
paaralan.Inanyayahan ni Kapitan Tyago si Ibarra pa ti na rin ang kanyang
nasabing bisita ngunit tumanggi rito si Ibarra. Namasyal sina Maria Clara at
Ibarra sa kalsada at kasunod si Tiya Isabel, palubog na ang araw. Huminto
sila sa tapat ng bahay ni Kapitan Basilio at natanawan sila ni Sinang.
Pinapasok niya sila at pinaghandaan ng tsokolate. Nag-usap sina Kapitan
Basilio at Ibarra. Matapos nito ay nagpaalam na sila. Habang naglalakad,
nakita nila na nakasindi ang mga lampara sa kumbento at si Padre Salvi’y
malayo ang tingin. Nagpatuloy sila sa paglalakad nang tumawag sa pansin ni
Maria Clara ang isang ketongin. Dahil sa awa, inilimos ni Maria Clara ang
locket na kabibigay pa lamang sa kanya. Bigla na laamng lumapit si Sisa at
kinausap ang ketongin tungkol sa kanyang mga anak at matapos niyo’y
mabilis itong tumakbo ngunit nahuli rin ng mga guwardia sibil. Nang makita
ito ng pulubi ay dali-dali na itong umalis sa kinalalagyan.
5. Magarbo ang pagdiriwang ng kapistahan sa San Diego. Katulad ng
inaasahan, nalathala sa pahayagan sa Maynila ang mga naganap sa kapistahan
ng San Diego. Iniulat ang marangyang kapistahan at mga tanyag na tao sa San
Diego, pati na rin ang mga musiko, at mga palatuntunang naganap. Kasama
rin sa balita ang mga pari sa bayan, ang komedyang naganap at mga
mahuhusay nitong artista, na tanging mga Kastila lamang ang nasiyahan
sapagkat ang komedyang iyon ay idinaos sa wikang Kastila. Ang mga Pilipino
naman ay nasiyahan sa komedyang Tagalog. Bisperas ng kapistahan ay
nagtipo ang mga prayle at Kastila sa kumbenta para sa hapunan. Ang iba
naman ay pumunta kina Tyago upang makita si Padre Bernardo Salvi at
Padre Damaso Verdoglagas. Hindi naman dumalo si Ibarra sa mga palabas
na iyon. Kinabukasan ay nagkaroon ng prusisyon para sa mga santo at santa.
Nagkaroon din ng misa na pinamunuan ni Padre Manuel Martin. Nagkaroon
din ng sayawan na pinangunahan ni Kapitan Tyago at Maria. Ikinayamot
naman ito ng huli. Sinulatan ni Maria si Ibarra sapagkat ilang araw na niya
itong hindi nakikita. Hiniling ng dalaga na siya ay dalawin at nagpaimbita ito
na imbitahan siya ni Ibarra sa pagpapasinaya ng binata ng bahay-paaralan.
7. Umaga pa lamang ay handa na ang mga banda ng musiko upang salubungin
ang kapistahan. Sinabayan pa ng tunog ng kampana at mga siklab at pasabog
ng paputok. Nagising ang mga tao sa bayan para makiisa. Ang taumbayan ay
naghanda ng kanilang pinakamainan na kasuotan at mga alahas. Naghanda rin
ng masasarap na pagkain. Taliwas ito sa ikinilos ni Pilosopo Tasyo, sapagkat
ayon sa kaniya, paglulustay lamang ng pera at pakitang tao lamang ang
pagsasaya sa araw na ito. Marami ang dapat na higit pagkagustasan ng may
kabuluhan at marami ang hinaing ng bayan na hindi natutugunan. Sang-ayon
si Don Filipo sa ganitong pananaw ngunit ala siyang lakas ng loob upang
salungatin ang pari. Sa simbahan ay naghihintay na ang mga tao at mga tanyag
na tao sa bayan. Si Padre Damaso naman ay itinaon ang sarili na magkasakit
upang higit na makakuha ng importansya mula sa lahat. Inalaagaan siya ng
taga-pangasiwa ng simbahan habng siya ay may sakit. Sinumulan ang
mahabang prusisyon ng iba't-ibang santo bandang alas otso ng umaga. Kahit
sa prusisyon ay ipinapakita ang pagkaka-iba ng antas o diskriminasyon sa
lipunan kahit na ang mga nagpuprusisyon ay mga ginggon. Natapos ang
prusisyon sa tapat ng bahay ni Kapitan Tyago, na inaabangan naman nila
Maria Clara, Ibarra at ilan pang mga Kastila.
9. Dinumog ng lahat ang simbahan kung kaya't nagsiksikan ang
mga tao sa kabila ng init at iyakan ng mga bata. Bayad din ang
misang iyon para sa kabanalan ng lahat sa halagang P250. Ang
paniniwala noon ay mas mabuti ng magbayad ng mahal sa
misa kaysa sa komedya sapagkat ang misa ay makapagdadala
ng kaluluwa sa langit, samantalang impyerno naman sa
komedya. Hindi naman sinimulan ang misa hanggat hindi
dumarating ang alkalde mayor. Sinadya naman ng alkalde na
magpahuli, upang higit na mapansin ng lahat. Nagsuot din ito
ng limang medalya na sagisag ng kanyang tungkulin. Nang siya
ay dumating, naghanda na ang lahat upang makinig sa
pagmimisa ni Padre Damaso. Sinamantala naman ng Padre
ang walang pakundangang paglibak sa pari na nagmisa
kahapon, si Padre Manuel Martin. Ipinangalandakan ng
mayabang na padre na higit siyang magaling magmisa kaysa
Kay Padre Martin. Hindi ito nagsimulang mag-sermon
hanggat hindi ito tapos makapag-mayabang.
11. Sinimulan ni Padre Damaso ang kanyang sermon mula sa isang sipi sa Bibliya
at nagsermon sa wikang Tagalog at Kastila. Ang kabuuan ng sermon ni Padre
Damaso ay pagpupuri sa mga banal na santo ng simbahan, ang dapat tularan na
sina Haring David, ang mapagwaging si Gideon, at si Roldan na isang tapat na
mananampalataya; at higit sa lahat ay ang panlilibak sa mga Pilipino na binibigkas
sa wikang Kastila. Pinatutsadahan din ng Padre ang lahat ng tao na kanyang hindi
gusto upang ipahiya ang mga ito sa karamihan. Sapagkat karamihan ng mga tao
doon ay walang naiintindihan sa pinagsasasabi ng Padre, hindi nila napigilang
antukin at mapahikab, lalo na si Kapitan Tyago. Si Maria at Ibarra naman ay
palihim na nagsusulyapan ang kanilang mga mata. Sinimulan na din sa wakas ni
Padre Damaso ang misa sa wikang Tagalog. Dito ay walang pakundangan na
tinuligsa niya si Ibarra, bagamat hindi niya pinangalanan ang kanyang inaalipusta
ay mahahalata naman ng lahat na walang ibang pinatutunguhan ang kanyang mga
salita kundi si Ibarra lamang. Hindi naman na natuwa si Padre Salvi sa nagaganap
kung kaya't nagpakuliling na ito upang maging hudyat kay Padre Damaso na
tapusin na nito ang kanyang sermon. Ngunit nanatiling bingi ang mayabang na
pari at pag-alipusta kay Ibarra. Samantala, palihim naman na nakalapit si Elias kay
Ibarra habang tuloy ang misa. Binalaan ni Elias si Ibarra na mag-ingat at huwag
lalapit sa bato na ibabaon sa hukay sapagkat maaari niya itong ikamatay. Wala
namang nakapansin sa pagdating at pag-alis ni Elias.
13. Nagkaroon ng demonstrasyon ang taong dilaw kay Nol Juan patungkol sa
paggamit ng panghugos bago ganapin ang pagpapasinaya sa paaralan. Ang
istrukturang ito ay may walong metro ang taas at ang apat na haligi ay
nakabaon sa ilalim ng lupa. Ang apat na haligi naman ay nasasabitan ng
malalaking lubid na sa tingin ay napakatibay ng pagkakayari. Ipinagmalaki ng
taong dilaw na ang ganitong paraan ay natutuhan pa niya sa nuno ni Ibarra na
si Don Saturnino. Ipinakita ng taong dilaw kung paano itinataas at ibinababa
ang batong malaki na siyang ibabaon sa hukay na napapagitnaan ng apat na
haligi. Hinangaan naman ito ni Nol Juan at pinuri rin ito ng mga tao sa
paligid. Dumating ang araw ng pagpapasinaya ng bahay-paaralan.
Pinaghandaan niya ang araw na iyon, naghanda din ang mga guro at mag-aaral
ng mga pagkain para sa mga panauhin. Mayroon ding mga banda ng musiko.
Sinimulan ni Padre Salvi ang pagbabasbas sa bahay-paaralan. Inilulan ang
mga mahahalagang kasulatan at relikya at iba pang mahahalagang bagay sa
isang kahang bakal, na ipinasok naman sa bumbong na yari sa tingga. Ang
lubid ang nagko-kontrol sa bato, na may hukay sa gitna kung saan ilalagay ang
tingga. Hawak naman ng taong dilaw ang lubid. Sinimulan ng Pari ang
seremonya at nagsibabaan ang lahat ng importanteng tao upang sumaksi. Isa
si Elias sa mga taong naroroon upang sumaksi sa okasyon. Hindi niya winala
ang tingin sa taong dilaw. Hustong pagbaba ni Ibarra upang maki-isa sa
pagsaksi ay humulagpos ang lubid mula sa kalo at kasaba'y nito ay ang
pagkagiba ng balangkas. Ilang saglit ang lumipas at nasaksihan ng lahat na si
Ibarra ay nakatayo sa pagitan ng nasirang kalo at ng malaking bato. Ang taong
dilaw ang siyang namatay at hindi si Ibarra. Nais ng alkalde na ipahuli si Nol
Juan ngunit sinabi ni Ibarra na siya na ang bahala sa lahat.
15. Palihim na dumating si Elias sa tahanan ni Ibarra at sila ay nag-usap
tungkol sa mga kaaway ni Ibarra. Pinayuhan ni Elias si Ibarra na
nagkalat ang kanyang mga kaaway kahit na ang hangad niya ay
kabutihan. Sinabi rin nito ang pagkatuklas niya sa balak ng taong dilaw
na patayin si Ibarra sa araw ng pagpapasinaya sa paaralan, bagamat
mahiwatig ang binitiwang salita ng taong dilaw sa taong kausap
nito, "hindi kakanin ng isda ang isang ito (Ibarra) tulad ng kanyang
ama". Palihim na sinubaybayan ni Elias ang taong dilaw at napag-
alaman nito na prinisinta nito ang sarili kay Nor Juan kahit maliit ang
sahod kapalit ng kanyang mga kaalaman. Nanghinayang naman si
Ibarra sa pagkawala ng taong dilaw sapagkat marami pa siyang
matutuklasan kung ito ay nabubuhay lamang. Bagay na sinalungat
naman ito ni Elias sapagkat tiyak niyang makakaligtas sa hukuman ang
taong dilaw dahil sa kabulagan ng hustisya sa bayan. Nagkaroon
naman ng interes si Ibarra sa pagkato ni Elias sapagkat marami itong
nalalaman at ang kanyang mga kaisipan ay kakaiba sa karaniwang
mamamayan. Napako ang kanilang usapan tungkol sa paniniwala sa
Diyos at hindi tinanggi ni Elias na siya ay nawalan na ng tiwala.
Kalaunan ay nagpaalam na rin si Elias at nangako ng katapatan kay
Ibarra.
17. Sa araw na iyon ay darating ang Heneral at tutuloy sa bahay ni Kapitan
Tyago. Magkakaharap na nananghali ang mga mayayaman sa San Diego.
Nasa magkabilang dulo ng hapag si Ibarra at ang alkalde mayor. Katabi ni
Ibarra si Maria sa gawing kanan at ang eskribano naman sa kaliwa.
Nandoon din sa hapag sina Kapitan Tyago, iba pang mga kapitan ng
bayan ng San Diego, mga prayle, mga kawani ng pamahalaan at mga
kaibigan nina Maria at Ibarra. Nagtaka naman ang karamihan sapagkat
hindi pa dumarating si Padre Damaso. Habang kumakain ay nag-uusap-
usap ang mga nasa hapag. Napadako ang usapan sa hindi pagdating ni
Padre Damaso, ang kamang-mangan ng mga magsasaka sa mga kubyertos,
ang mga kursong nais nilang ipakuha sa kanilang mga anak, at kung ano-
ano pa. Pamaya-maya ay dumating na si Padre Damaso at lahat ay bumati
sa kanya liban kay Ibarra. Sinimulan ng ihanda ang serbesa at sinimulan
na rin ni Padre Damaso ang patutsada kay Ibarra. Tinangkang sumingit
naman ang alkalde upang maiba ang usapan ngunit lalong nagumalpas
ang dila ng pari. Hindi naman kumikibo si Ibarra at nagtimpi na lamang.
Ngunit talagang nananadya si Padre Damaso kayat inungkat ang nangyari
sa kanyang ama, bagay na hindi mapapayagan ni Ibarra kung kaya't
dinaluhong nito ang pari at tangkang sasaksakin. Pinigilan naman ni
Maria ang katipan kung kaya't bumalik ang hinahon ni Ibarra at umalis na
lamang ito.
19. Ang pangyayaring naganap sa pananghalian ay naging mainit na
usapan sa buong bayan ng San Diego. Karamihan ay halos panig kay
Padre Damaso sapagkat ayon sa kanila, hindi mangyayari ang nangyari
kung nagtimpi lamang si Ibarra. Si Kapitan Martin lamang ang tunay
na nakaunawa sa ikinilos ng binata, sapagkat walang sinuman ang hindi
makakapag-pigil kung ang ama ang lalalapastanganin. Ang mga
matatandang babae sa bayan ay nahihintakutan na hindi panigan ang
pari sapagkat baka sila ay mapunta sa impyerno. Tanging si Kapitana
Maria ang nalugod sa ginawang pagtatanggol ni Ibarra sa kanyang ama.
Ang mga magsasaka naman ay nawawalan ng pag-asa na hindi matuloy
ang paaralan, na ang kahulugan niyon ay hindi pagkatuto ng kanilang
mga anak. Inihayag ni Don Filipo sa pag-aakalang hangad ni Ibarra na
tumanaw ng utang na loob ang taong bayan sa ginawang kabutihan at
ng ama nito. Ganunpaman, ala pa ring katwiran si Ibarra sapagkat
laging ang tama ay ang mga prayle. Isa pa, ang mga mayayaman at
prayle ay may pagkakaisa, hindi katulad ng taumbayan na watak-watak
kung kayat mananalo ang mga pari.
21. Isang malaking katangahan ang nangyayari sa bahay ni Tiyago dahil sa hindi inaasahang
pagdating ng Kapitan-Heneral. Si Maria ay panay ang pagtangis at hindi pinakikinggan
ang payo ng kanyang ale at ni Andeng. Paano nga, pinagbawalan si Maria ng kanyang
ama na makipag-usap kay Ibarra habang hindi pa inaalis ang eskomonyon sa binata.
Saglit na umalis si Kapitan Tiyago sapagkat pinapupunta ito sa kumbento. Pinatuloy
na inaalo naman ni Tiya Isabel si Maria sa pagsasabing susulat sila sa Papa at
magbibigay ng malaking limos. Madali namang mapapatawad si Ibarra sapagkat
nawalan lamang ng ulirat si Padre Damaso. Si Andeng ay nagboluntaryong gagawa ng
paraan para magkausap ang magkasintahan. Nasa gayon silang pag-uusap nang
bumalik si Kapitan Tiyago. Sinabi nito na inutusan siya ng pari na sirain ang
kasunduan ng pag-iisang dibdib ng magkasintahan. Si Pari Sibyla ay nagsabi naman na
huwag tanggapin si Ibarra sa kanyang tahanan at ang utang ni Kapitan Tiyago na
P50,000 sa binata ay huwag ng pabayaran kundi mawawala ang kanyan buhay at
kaluluwa. Inalo ni Kapitan Tiyago si Maria sa pagsasabing ang ina raw nito ay nakita
lamang niyang umiyak nang ito’y naglilihi. Isa pa, anito, may kamag-anak si Padre
Damaso sa nakatakdang dumating mula sa Europa at siyang inilalaan ng maging
panibagong katipan ni Maria. Sindak ang mga kausap ni Kapitanlalo na si Maria na
napailing lamang, umiiyak at tinakpan ang mga taynga. Pati si Isabel ay nagalit at
sinabihan ang Kapitan na ang pagpapalit ng katipan ay hindi parang nagpapalit lamang
ng baro. Dahil kaibigan ni Kapitan Tiyago ang Arsobispo. Iminungkahi ni Tiya Isabel
na sulatan ito. Pero, sinabi ng Kapitan na mawawalang kabuluhan lamang sapagkat
ang arsobispo ay isang prayle rin at walang ibang paunlakan kundi ang mga kapwa
prayle. Pagkarrang pagsabihan ng Kapitan si Maria na tumigil na ito sa kangangalngal
at baka mamugto ang mga mata. Hinarap na niya ang paghahanda sa bahay. Pamaya-
maya dumating na nga ang Kapitan-Heneral. Ang buong kabahayan ni Kapitan Tiyago
ay nagsimula ng mapuno ng mga tao. Si Maria naman ay tumakbo sa silid at nagdasal
sa Mahal na Birhen. Nasa ganito siyang kalagayan ng pumasok ang kanyang Tiya
Isabel at sinabing gusto siyang makausap ng Kapitan-Heneral. Mabigat man sa loob ay
unti-unti na siyang nag-ayos ng katawan.
23. Pagkadating ng Kapitan-Heneral, ipinahanap niyakaagad si
Ibarra. Samantala, kinausap muna niya angbinatang Taga-
Maynila na nagkamaling lumabashabang nagsesermon sa misa si
Padre Damaso.Pagkalabas ng binata, ipinapasok na ng kagawad
angmga reverencia na sina Padre Sibyla,Padre Martin,Padre
Salvi at iba pang mga prayle. Dahil hindikasama si Padre
Damaso, hinanap siya ng heneral.Sinabi nila na may sakit ang
hinahanap. Pinapurihanng Heneral si Maria dahil sa ginawa nito
sapananghalian. Sinabi ng Heneral na kailangangtumanggap ng
gantimpala si Maria na kaagadnamang tumutol.Hindi matiis ni
Pari Salvi na ipaalala sa Heneral na siIbarra ay excomunicado.
Pagkakita ng Heneral kayIbarra mabilis sinabing niyang tama
lang ang kanyangginawa lalo na ang ginawang pagtatanggol sa ala-
alang ama. Tiniyak niya na kakausapin ang arsobispotungkol sa
pagkakaexcumunicado ni Ibarra.Iminungkahi niya itong ipagbili
ang lahat lahat na ari-arian at sumama na sa kanya sa Espanya
sapagkathindi nababagay ang kanyang kaisipan sa
Pilipinas.Pero,sinasabi ni Ibarra na higit na matamis
angmamuhay sa bayang sinilangan.