Επισκόπιση των τρόπων αντιμετώπισης της Εστιακής Υπεριδρωσίας με βουτουλονική τοξίνη.
Εκτίμηση της επίδρασης της υπεριδρωσίας στην ποιότητα ζωής των ασθενών με την χρήση του Dermatology quality Index & Hyperidrosis disease severity Scale.
Επισκόπιση των τρόπων αντιμετώπισης της Εστιακής Υπεριδρωσίας με βουτουλονική τοξίνη.
Εκτίμηση της επίδρασης της υπεριδρωσίας στην ποιότητα ζωής των ασθενών με την χρήση του Dermatology quality Index & Hyperidrosis disease severity Scale.
Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς προπτώσεις του βλεννογόνου και του υποβλεννογόνιου χιτώνα διαμέσου της μυϊκής στιβάδας του τοιχώματος του παχέος εντέρου. Μοιάζουν σαν σακουλάκια ή τρύπες από τυρί και σχηματίζονται κατά το σφίξιμο στη διάρκεια της κένωσης, ιδίως όταν υπάρχει δυσκοιλιότητα.
Τα εκκολπώματα συνήθως εντοπίζονται στο αριστερό παχύ έντερο (σιγμοειδές).
Τα εκκολπώματα απαντώνται συνήθως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Το 10% των ανθρώπων πάνω από τα 40 έτη και το 50% των ανθρώπων πάνω από τα 60 έτη έχουν εκκολπώματα στο παχύ έντερο.
Εκκολπωματίτιδα είναι η μόλυνση και φλεγμονή των εκκολπωμάτων (δηλαδή ένα είδος κολίτιδας) που προκαλεί πόνο στην κοιλιά, πυρετό και διαταραχές των κενώσεων του εντέρου. Ο κίνδυνος ανάπτυξης εκκολπωματίτιδας σε ασθενείς με εκκολπώματα φαίνεται ότι είναι αρκετά μικρότερος από το 10% που αναφερόταν παλιότερα, και υπολογίζεται γύρω στο 1% σε διάστημα 11 ετών.
Ο Γαστρεντερολόγος Δρ. Χρήστος Ζαβός αναπτύσσει την αναγκαιότητα του μαζικού ελέγχου και θεραπείας του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στο γενικό πληθυσμό. Σε ποιες ομάδες πληθυσμού θα πρέπει να στοχεύει ο έλεγχος και η θεραπεία και ποια μέθοδος είναι η οικονομικότερη για τόσο μεγάλης κλίμακας έλεγχο. Τέλος προτείνει τη μονοθεραπεία με μαστίχα Χίου σε ασυμπτωματικούς φορείς του Ελικοβακτηριδίου για αποφυγή ανάπτυξης αντοχής των παθογόνων μικροβίων στα αντιβιοτικά.
Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς προπτώσεις του βλεννογόνου και του υποβλεννογόνιου χιτώνα διαμέσου της μυϊκής στιβάδας του τοιχώματος του παχέος εντέρου. Μοιάζουν σαν σακουλάκια ή τρύπες από τυρί και σχηματίζονται κατά το σφίξιμο στη διάρκεια της κένωσης, ιδίως όταν υπάρχει δυσκοιλιότητα.
Τα εκκολπώματα συνήθως εντοπίζονται στο αριστερό παχύ έντερο (σιγμοειδές).
Τα εκκολπώματα απαντώνται συνήθως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Το 10% των ανθρώπων πάνω από τα 40 έτη και το 50% των ανθρώπων πάνω από τα 60 έτη έχουν εκκολπώματα στο παχύ έντερο.
Εκκολπωματίτιδα είναι η μόλυνση και φλεγμονή των εκκολπωμάτων (δηλαδή ένα είδος κολίτιδας) που προκαλεί πόνο στην κοιλιά, πυρετό και διαταραχές των κενώσεων του εντέρου. Ο κίνδυνος ανάπτυξης εκκολπωματίτιδας σε ασθενείς με εκκολπώματα φαίνεται ότι είναι αρκετά μικρότερος από το 10% που αναφερόταν παλιότερα, και υπολογίζεται γύρω στο 1% σε διάστημα 11 ετών.
Ο Γαστρεντερολόγος Δρ. Χρήστος Ζαβός αναπτύσσει την αναγκαιότητα του μαζικού ελέγχου και θεραπείας του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στο γενικό πληθυσμό. Σε ποιες ομάδες πληθυσμού θα πρέπει να στοχεύει ο έλεγχος και η θεραπεία και ποια μέθοδος είναι η οικονομικότερη για τόσο μεγάλης κλίμακας έλεγχο. Τέλος προτείνει τη μονοθεραπεία με μαστίχα Χίου σε ασυμπτωματικούς φορείς του Ελικοβακτηριδίου για αποφυγή ανάπτυξης αντοχής των παθογόνων μικροβίων στα αντιβιοτικά.
Similar to Most important papers in inflammatory bowel disease (20)
Διάγνωση και θεραπεία της οστεοπόρωσης σε ασθενείς με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (νόσος του Crohn και ελκώδης κολίτιδα). Η διάλεξη του Γαστρεντερολόγου Δρ. Χρήστου Ζαβού στο 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νοσημάτων του Εντέρου, Πόρτο Χέλι, Αργολίδα (Ιούνιος 2019).
Management of Helicobacter pylori infection in Greece: Current guidelines
4th Athens International Symposium on Digestive Diseases, Athens Greece 6-7 July 2018
Chris Zavos, MD, PhD, FEBGH
http://peptiko.gr
Ό Γαστρεντερολόγος Δρ. Χρήστος Ζαβός (http://peptiko.gr) αναλύει τις ενδείξεις και τις προδιαγραφές για την ποιότητα στην ενδοσκόπηση ανωτέρου και κατωτέρου πεπτικού. Η ομιλία έγινε στις 13 Απριλίου 2018 στον Άγιο Αθανάσιο Πέλλας, στα πλαίσια του Σεμιναρίου του Ιατρικού Συλλόγου Πέλλας με θέμα: "Θέματα Εσωτερικής Παθολογίας".
Η φυσική μαστίχα Χίου είναι καταχωρημένη από το 2015 στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (European Medicines Agency, EMA) ως "παραδοσιακό φάρμακο φυτικής προέλευσης" με τις ακόλουθες ενδείξεις: 1. ήπια δυσπεπτικά ενοχλήματα και 2. συμπτωματική θεραπεία ήπιας φλεγμονής του δέρματος και επούλωση μικρών δερματικών πληγών. Ήδη από το 1998 είναι γνωστές οι ιδιότητες της μαστίχας Χίου έναντι του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού.
Η ανάγκη για εναλλακτικές θεραπείες έναντι του Ελικοβακτηριδίου είναι αδιαμφισβήτητη εξαιτίας της ολοένα αυξανόμενης αντοχής του μικροβίου έναντι των αντιβιοτικών. Επίσης, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Φαρμάκων, όλες οι χώρες θα πρέπει να εντάξουν στην εθνική τους στρατηγική υγείας τον έλεγχο του γενικού πληθυσμού για το Ελικοβακτηρίδιο και την εκρίζωσή του, δεδομένου ότι πρόκειται για καρκινογόνο τάξεως Ι για τον γαστρικό καρκίνο.
Εντούτοις, εκφράζονται ανησυχίες ότι η ευρεία χορήγηση αντιβιοτικών στο γενικό πληθυσμό για την εκρίζωση του Ελικοβακτηριδίου αναμένεται να αυξήσει ακόμη περισσότερο την αντοχή των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Συνεπώς, υπάρχει ανάγκη για κλινικές μελέτες εναλλακτικών θεραπειών χωρίς αντιβιοτικά σε ασυμπτωματικούς φορείς του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού.
Η Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος κ. Ειρήνη Κουρμπέτη αναλύει την επίδραση των αντιβιοτικών στο μικροβίωμα του παχέος εντέρου. Η διάλεξη δόθηκε στα πλαίσια του 22ου Ελληνικού Συνεδρίου για το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και λοιπών λοιμώξεων του πεπτικού, Αθήνα 2017.
Ειρήνη Κουρμπέτη
Παθολογικό Ιατρείο
Χαραλάμπους 10
Χαλκίδα
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2221181058, 6983672427, 6932482338
http://peptiko.gr
Ο Ιπποκράτης ήδη από την αρχαιότητα είχε τονίσει ότι η κακή πέψη είναι η ρίζα όλων των δεινών, ενώ ιστορικά η συσχέτιση μεταξύ των μικροβίων του εντέρου και της υγείας προτάθηκε το 1907 από τον Metchnikoff, ο οποίος υπέθεσε ότι η αντικατάσταση των «σηπτικών» βακτηρίων του εντέρου από βακτήρια που παράγουν γαλακτικό οξύ θα μπορούσε να συμβάλει στη φυσιολογική λειτουργία του εντέρου, καθώς και στην παράταση του χρόνου της ζωής.
Τα μικρόβια των μικροχλωρίδων αποικίζουν σχεδόν κάθε επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος η οποία εκτίθεται στο εξωτερικό περιβάλλον, όπως το δέρμα, η ουρογεννητική οδός, οι αναπνευστικοί ιστοί και η γαστρεντερική οδός.
Οι μικροβιακοί πληθυσμοί που αποικίζουν τον άνθρωπο έχουν ονομαστεί συλλογικά «ανθρώπινο μικροβίωμα» ή «ανθρώπινη μικροχλωρίδα». Το ανθρώπινο μικροβίωμα είναι ένα πολύπλοκο οικοσύστημα, το οποίο εκτιμάται ότι αποτελείται από περίπου 10^14 βακτηριακά κύτταρα, που είναι 10 φορές περισσότερα από το συνολικό αριθμό των κυττάρων στο ανθρώπινο σώμα.
Έχουν αποδοθεί πολλαπλές λειτουργίες στις μικροχλωρίδες, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η σύνθεση βιταμινών (π.χ. βιταμίνη Κ και Β12, φυλλικό οξύ), ο μεταβολισμός χολικών αλάτων, ο καταβολισμός φυτικών ινών, βλέννης και λιπαρών οξέων, η ρύθμιση φλεγμονωδών αντιδράσεων και η ομοιόσταση του ανοσοποιητικού συστήματος. Έτσι, το ανθρώπινο μικροβίωμα αποκαλείται «υπερ-οργανισμός» ή «ξεχασμένο όργανο» ή «το εκτεταμένο γονιδίωμά μας».
Ομιλία του Γαστρεντερολόγου Δρ. Χρήστου Ζαβού με θέμα: "Helicobacter pylori: Θεραπεία το 2016 στην Ελλάδα".
36ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας, Αθήνα 24 Νοεμβρίου 2016, Ξενοδοχείο Caravel
Τα καθαρτικά για κολονοσκόπηση επιλέγονται ανάλογα με τον όγκο υγρών που μπορεί να λάβει ο κάθε ασθενής, την προηγούμενη εμπειρία με καθαρτικό, το κόστος, τη διαθεσιμότητα στην Ελληνική αγορά, και αν πρόκειται να ληφθεί σε 1 ημέρα ή σε διαιρεμένη δόση (split-dose).
Δείτε τις διάφορες προετοιμασίες για κολονοσκόπηση με καθαρτικά στα άρθρα που ακολουθούν:
- Προετοιμασία για κολονοσκόπηση με Fortrans / Klean prep: http://peptiko.gr/show_article.php?article=106&selected=-1
- Προετοιμασία για κολονοσκόπηση με Eziclen: http://peptiko.gr/show_article.php?article=247&selected=-1
- Προετοιμασία για κολονοσκόπηση με Fleet Phospho-Soda: http://peptiko.gr/show_article.php?article=133&selected=-1
- Προετοιμασία για κολονοσκόπηση με X-Prep: http://peptiko.gr/show_article.php?article=160&selected=-1
Ο Γαστρεντερολόγος Δρ. Χρήστος Ζαβός εξηγεί ποιο καθαρτικό είναι κατάλληλο για κάθε περίπτωση ασθενούς, πώς θα πρέπει να το πάρει, πώς μπορεί να αξιολογήσει ο ίδιος ο ασθενής αν καθάρισε επαρκώς το έντερο πριν από την κολονοσκόπηση, τι μπορεί να κάνει αν παρουσιάσει ανεπιθύμητες ενέργειες κατά τη λήψη του καθαρτικού (πχ ναυτία, εμετό), πώς θα πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα με τη μικρότερη ταλαιπωρία, και σε ποιες περιπτώσεις θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγει τα υπερωσμωτικά καθαρτικά τύπου Fleet Phospho-Soda που έχουν ειδική προειδοποίηση από τον ΕΟΦ για αποφυγή λήψης από ευπαθείς ομάδες ασθενών.
Η ομιλία έγινε στα πλαίσια της 14ης Εκπαιδευτικής Διημερίδας της Επαγγελματικής Ένωσης Γαστρεντερολόγων Ελλάδας (ΕΠΕΓΕ) με θέμα: "Φάρμακα και πεπτικό", Αθήνα 8 Οκτωβρίου 2016. http://peptiko.gr
Ο Γαστρεντερολόγος Δρ. Χρήστος Ζαβός αναλύει πότε και πώς χρησιμοποιούμε βιολογικούς παράγοντες στην ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Η ομιλία θα δοθεί στα πλαίσια του Μετεκπαιδευτικού Σεμιναρίου στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΙΦΝΕ στα Ιωάννινα, στις 3 Ιουνίου 2016 και ώρα 13.30-13.50. Περισσότερες πληροφορίες στο http://peptiko.gr, στην Ενότητα Συνέδρια.
Ομιλία Γαστρεντερολόγου Δρ. Χρήστου Ζαβού στο 21ο Συνέδριο για το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού & λοιπών λοιμώξεων του πεπτικού, Αθήνα 1-2 Απριλίου 2016. http://peptiko.gr
Oral Presentation of Dr. Christos Zavos (http://peptiko.gr) at the XXVIIIth International Workshop on Helicobacter and Microbiota in Inflammation and Cancer, Nicosia, Cyprus, 24-26 September 2015
4. Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD)
• Κλινικο-παθολογικό σύνδρομο με ευρύ ιστολογικό φάσμα:
• απλή στεάτωση
• μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH)
• κίρρωση και επιπλοκές
• Αυξάνεται σταθερά στον Δυτικό πληθυσμό (ΗΠΑ 30%)
• Μεταβολικό σύνδρομο (κριτήρια 3/5):
• Περίμετρος μέσης >102 cm (Α) ή >88 cm (Γ), ή ΒΜΙ >30
• Αρτηριακή πίεση ≥130/85 mmHg
• TG ≥150 mg/dL
• HDL <40 mg/dL (Α) ή <50 mg/dL (Γ)
• Γλυκόζη νηστείας 110 mg/dL
HOMA-IR = glucose (mmol/L) X insulin (μU/mL) / 22.5
(Ινσουλινο-αντίσταση)
5. Μειονεκτική απορρόφηση σε IBD λόγω:
• Φλεγμονής
• Χειρουργικής εκτομής
Σημαντική απώλεια βάρους σε 65-76% CD & 18-62% UC
Υποσιτισμός: 25-70% IBD
Σοβαρός υποσιτισμός: 1-31% IBD
6. Σκοπός
• Σε IBD:
• Μεταβολικό σύνδρομο: Λιγότερο συχνό σε σχέση με NAFLD
• Λιπώδες ήπαρ: 38-49% σε IBD ασθενείς με παθολογικές
τρανσαμινάσες
• Στεάτωση: 40% σε IBD ασθενείς με μέσο BMI 21
• Συσχέτιση με PSC
Σκοπός: Η εκτίμηση της συχνότητας NAFLD και μεταβολικών
παραγόντων κινδύνου σε IBD ασθενείς, συμπεριλαμβανομένης
της αντι-TNF-α θεραπείας
7. Ασθενείς και μέθοδοι
• Αναδρομική μελέτη ελέγχου ιστορικών 1545 ασθενών με IBD
• Κριτήρια εισόδου:
• Ασθενείς με IBD και παρακλινικό έλεγχο (U/S, CT, CT
εντερογραφία, MRI)
• Κριτήρια αποκλεισμού:
• Ασθενείς με ιστορικό ηπατοπάθειας εκτός από NAFLD
• Μάρτυρες: 141 ασθενείς χωρίς στεάτωση στον απεικονιστικό
έλεγχο
8. Flow chart
1545 IBD ασθενείς
• 602 χωρίς απεικόνιση στο
εν λόγω κέντρο
• 14 με άλλη ηπατοπάθεια
928 IBD ασθενείς
76 (8,2%) NAFLD 141 χωρίς NAFLD
(συνεχόμενοι που
εξετάσθηκαν εντός
διμήνου)
14. Συμπεράσματα
• 8,2% των IBD ασθενών είχαν NAFLD
• Οι ασθενείς με NAFLD ήταν μεγαλύτερης ηλικίας και με
μεταγενέστερη έναρξη της IBD
• Οι IBD ασθενείς εκδηλώνουν NAFLD με λιγότερους
μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου σε σχέση με NAFLD
ασθενείς χωρίς IBD
• Η NAFLD εμφανίζεται λιγότερο συχνά στους IBD ασθενείς που
έλαβαν αντι-TNF-α
15.
16. Σκοπός
• Η παραγωγή φλεγμονωδών κυτταροκινών από το μεσεντέριο λιπώδη
ιστό (ΜΑΤ) συμμετέχει στην παθοφυσιολογία της IBD
• Σε πειραματική κολίτιδα υφίστανται φλεγμονώδεις αλλοιώσεις εντός
του ΜΑΤ, αλλά άγνωστο αν πρόκειται για μεμονωμένη ή συστηματική
φλεγμονή
• Όχι έλεγχος του είδους των κυττάρων που συμμετέχουν στην
παραγωγή κυτταροκινών εντός ΜΑΤ
• Η μελέτη διερεύνησε:
• αν η παραγωγή κυτταροκινών από το ΜΑΤ σε πειραματική κολίτιδα
είναι περιοχική (depot-specific) ή συστηματική φλεγμονή του
λιπώδους ιστού
• την προέλευση παραγωγής κυτταροκινών εντός MAT
17. Υλικό και μέθοδος
• Σε 6-μηνών C57BL/6 ποντίκια προκλήθηκε κολίτιδα με χορήγηση
δεξτρανικού θειικού νατρίου (2% στο ύδωρ) έως 5 ημέρες
• Έγινε qRT-PCR για έλεγχο επαγωγής mRNA κυτταροκίνης εντός
διαφόρων λιπωδών ιστών (μεσεντερίου, επιδιδυμίδας, υποδόριου)
• Οι λιπώδεις ιστοί εξετάστηκαν και για ιστολογική παρουσία
φλεγμονής
• Έγινε σύγκριση επιπέδων mRNA κυτταροκινών κατά την οξεία
κολίτιδα μεταξύ ώριμων μεσεντερίων λιποκυττάρων, μεσεντέριου
στρωματικού αγγειακού κλάσματος (SVF), και μεσεντερίων
λεμφαδένων
18. Αποτελέσματα
• Στην οξεία φάση, παρατηρήθηκε αυξημένη παρουσία
διηθητικών μονοπύρηνων κυττάρων και ίνωσης στον ΜΑΤ με
μείωση του μεγέθους των λιποκυττάρων
• Τα επίπεδα mRNA του ΤΝF-α, IL-1β και IL-6 ήταν σημαντικά
αυξημένα στον ΜΑΤ αλλά όχι στις άλλες αποθήκες λιπώδους
ιστού
• Εντός του ΜΑΤ, η επαγωγή αυτών των κυτταροκινών
παρατηρήθηκε κυρίως στο μεσεντέριο SVF
25. Συμπεράσματα
• Ενώ ο MAT παρουσιάζει ισχυρή φλεγμονώδη έκφραση κυτταροκινών
και ιστολογικές αλλοιώσεις στην οξεία κολίτιδα που υφίεται κατά την
φάση χρονιότητας της κολίτιδας, παρόμοια φλεγμονώδη απόκριση
απουσιάζει εντελώς στον EAT και SAT, υποδηλώντας απουσία
γενικευμένης απόκρισης στον λιπώδη ιστό
• Η οξεία πειραματική κολίτιδα προκαλεί ισχυρή περιοχική
φλεγμονώδη απόκριση εντός του ΜΑΤ, μεσολαβούμενη από κύτταρα
του SVF, παρά από ώριμα λιποκύτταρα ή μεσεντέριους λεμφαδένες
• Οι κυτταροκίνες του ΜΑΤ πιθανόν να ασκούν παρακρινή ρόλο στη
διαμεσολάβηση εντερικής φλεγμονής
• Στη CD, ο ΜΑΤ συμβάλλει ενεργά στη φλεγμονώδη απόκριση
26.
27. Σκοπός
• Ίνωση: τελικό αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής σε διάφορους ιστούς
• Εναπόθεση διαφόρων συστατικών (κολλαγόνο, φιμπρονεκτίνη) στον
εξωκυττάριο χώρο ιστών που φλεγμαίνουν δυσλειτουργία
• IL-17Α και IL-17E (γνωστή και ως IL-25): εμπλέκονται στην ίνωση
διαφόρων ιστών (καρδιά, ήπαρ, δέρμα, πνεύμονες)
• Ο ρόλος τους στην ανάπτυξη εντερικών στενώσεων στη CD δεν έχει
διερευνηθεί
Σκοπός
• Μελέτη επιπέδων IL-17Α και IL-17E και των υποδοχέων τους σε CD
(στενωτική και μη) και
• η επίδρασή τους στους CD μυοϊνοβλάστες
28. Ρόλος μυοϊνοβλαστών
• Οι εντερικοί μυοϊνοβλάστες στενωτικής περιοχής CD ασθενών:
• Υπερεκφράζουν κολλαγόνο και TGF-β1
• Παράγουν αναστολείς μεταλλοπρωτεασών (TIMP-1)
• Εμφανίζουν μειωμένη μεταναστευτική ικανότητα συγκριτικά
με εντερικούς μυοϊνοβλάστες μη στενωτικής περιοχής CD
ασθενών
• Αποτελούν στόχο φλεγμονωδών κυτταροκινών, όπως IL-1β
και TNF-α
• Δεν υφίστανται δεδομένα για τους υποδοχείς IL-17A and
IL-17E ή για την έκλυση ινωτικών μεσολαβητών από
τους μυοϊνοβλάστες
29. Αποτελέσματα
• Η IL-17Α υπερεκφραζόταν σε στενωτική παρά σε μη στενωτική CD
• Δεν διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά στην έκφραση των IL-17E,
και των υποδοχέων της IL-17Α και IL-17E (IL-17RC, IL-17RB) σε
στενωτική συγκριτικά με μη στενωτική CD
• Τα στενωτικά μοσχεύματα CD παρήγαγαν σημαντικά υψηλότερες
ποσότητες IL-17Α από τα μη στενωτικά, ενώ δεν υφίστατο διαφορά
στην παραγωγή IL-17E, IL-6, TNF-α
• Η IL-17Α, αλλά όχι η IL-17E, ανέστειλε σημαντικά την μετανάστευση
μυοϊνοβλαστών, αύξησε σημαντικά τις ΜΜΡ-3, ΜΜΡ-12, τον ιστικό
αναστολέα της μεταλλοπρωτεϊνάσης-1 και την παραγωγή
κολλαγόνου από τους ινοβλάστες στενωτικής CD
30.
31.
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39. Συμπεράσματα
• Η IL-17Α, αλλά όχι η IL-17E, ασκεί ινωτική δράση σε CD
• Μελλοντικές μελέτες: αν ο αποκλεισμός της IL-17Α μέσω
μονοκλωνικού αντισώματος αντι-IL-17Α (secukinumab) δυνατόν
να αποτελεί αντι-ινωτική θεραπευτική προσέγγιση στη CD
40.
41. Σκοπός
• Μειωμένα επίπεδα ή λειτουργία της NOD2 σχετίζονται με τη CD
• Η NOD2 ρυθμίζει την εντερική φλεγμονή και εκφράζεται στα
ανθρώπινα μεσεγχυματικά κύτταρα του αίματος του ομφάλιου
λώρου (hUCB-MSCs), ρυθμίζοντας την διαφοροποίησή τους
• Σκοπός: Η διερεύνηση αν η NOD2 απαιτείται για την
αντιφλεγμονώδη δραστηριότητα των MSCs σε επίμυες με κολίτιδα
42. Μέθοδος
• Προκλήθηκε κολίτιδα σε επίμυες με χορήγηση dextran sulfate
sodium ή trinitrobenzene sulfonic acid
• Έγινε ενδοπεριτοναϊκή έγχυση NOD2-ενεργοποιημένων hUCB-
MSCs
• Εντερικός ιστός και μεσεντέριοι λεμφαδένες υπεβλήθησαν σε
ιστολογική ανάλυση
• Έγινε μελέτη με bromodeoxyuridine για τον καθορισμό της
ικανότητας των hUCB-MSCs να αναστέλλουν τον πολλαπλασιασμό
των ανθρώπινων μονοπύρηνων κυττάρων σε καλλιέργεια
43. Αποτελέσματα
• Η χορήγηση hUCB-MSCs μείωσε τη βαρύτητα της κολίτιδας στους
επίμυες
• Οι αντιφλεγμονώδεις δράσεις των hUCB-MSCs αυξήθηκαν έπειτα
από ενεργοποίηση της NOD2 από τον συνδέτη της (MDP πεπτίδιο)
• Η χορήγηση NOD2-ενεργοποιημένων hUCB-MSCs αύξησε την
αντιφλεγμονώδη απάντηση στο έντερο των επίμυων, μέσω
παραγωγής IL-10 και διήθησης από Τ ρυθμιστικά κύτταρα, και
μείωσε την παραγωγή φλεγμονωδών κυτταροκινών
• Ο πολλαπλασιασμός των μονοπύρηνων ανεστάλη σημαντικά από
συν-καλλιέργεια με hUCB-MSCs έπειτα από επαγωγή με MDP
44. Αποτελέσματα
• Το MDP προκάλεσε παρατεταμένη παραγωγή PGE2 στα
hUCB-MSCs μέσω της οδού NOD2-RIP2, που κατέστειλε τον
πολλαπλασιασμό των μονοπύρηνων κυττάρων που
προέρχονται από hUCB
• H PGE2 που παρήχθη από τα hUCB-MSCs σε απάντηση του
MDP, αύξησε την παραγωγή IL-10 και T ρυθμιστικών κυττάρων
• Στους επίμυες, η παραγωγή PGE2 από τα MSCs και η
επακόλουθη παραγωγή IL-10 ήταν κρίσιμες για μείωση της
σοβαρότητας της κολίτιδας
45.
46.
47.
48.
49.
50.
51.
52. Συμπεράσματα
• Απαιτείται ενεργοποίηση της NOD2 με σκοπό τα hUCB-MSCs
να καταστούν ικανά να μειώσουν την σοβαρότητα της κολίτιδας
στους επίμυες
• Η σηματοδότηση NOD2 αυξάνει την ικανότητα αυτών των
κυττάρων να καταστείλουν τον πολλαπλασιασμό των
μονοπύρηνων κυττάρων μέσω επαγωγής της παραγωγής
PGE2
53. MEΛΛΟΝ
• Διαλεύκανση μηχανισμών:
• Συσχέτισης NAFLD και ΙΒD (ΜΑΤ) και δυνητικοί στόχοι
αντιμετώπισης των συνεπειών αυτής της συσχέτισης
• Εμπλοκής στην ίνωση της ΙΒD και δυνητικοί αντι-
ινωτικοί θεραπευτικοί στόχοι
• Των μεσεγχυματικών stem cells στην αντιμετώπιση της
IBD
Editor's Notes
Geen tekst: alleen laten zien
Development and progression of experimental colitis. Male, 6 month-old C57BL/6 mice (n = 20) were exposed to 2% DSS in drinking water for up to 5 days. Mice were sacrificed at Day 0, 3, 7, and 14 of the experimental period (n = 5 per time point). (A) Daily body weight of mice sacrificed at Day 14; mice sacrificed at earlier time points followed a similar pattern. *P,0.05 compared to initial body weight on Day 0. (B) Disease Activity Index (DAI) was calculated at the time of sacrifice based on weight loss, stool blood, and stool consistency. (C) Colons were excised and measured lengthwise. (D) H&E stained sections were graded for Histologic Severity Score.
(E) Representative images of colon histology on Day 0, 3, 7, and 14 (original magnification 6 100; arrowhead = mononuclear infiltrates, thick arrow = mucosal ulceration, thin arrow = epithelial hyperplasia). Data represent mean 6 SD, ***P,0.001, *P,0.05 vs. Day 0.
Adipose tissue inflammation during acute colitis. (A) Colons and adipose tissue [mesenteric (MAT), epididymal (EAT), and subcutaneous (SAT)] from mice sacrificed at Day 0 and Day 7 (n = 4 per timepoint) were analyzed for relative mRNA expression of TNF-a, IL-1b, and IL-6. Target gene expression was normalized to HPRT gene expression; fold change was calculated relative to mean SAT expression at Day 0. Data represent mean 6 SD. ***P,0.001, **P,0.01, *P,0.05 vs. Day 0 of the same tissue; {{{P,0.001, {{P,0.01 vs. EAT and SAT at Day 7; ###P,0.001 vs. MAT at Day 7. (B) H&E stained sections of formalin-fixed MAT, EAT, and SAT from Day 0 and Day 7 of experimental colitis were compared (n = 5 per time point). Representative images are shown (original magnification6400; arrowhead = mononuclear infiltrates; thick arrow = fibrotic connective tissue; thin arrow = adipocytes).
Time-course of mesenteric adipose tissue cytokine expression. Mice were sacrificed at Day 0, 3, 7, and 14 of experimental colitis (n = 5 per time point). (A) MAT was analyzed for relative mRNA expression of TNF-a, IL-1b, and IL-6. Target gene expression was normalized to HPRT expression; fold change was calculated relative to mean expression at Day 0. Data represent mean 6 SD, ***P,0.001, *P,0.05 vs. Day 0.
Cytokine expression from MAT adipocytes (Ad), stromal vascular fraction (SVF), and mesenteric lymph nodes (MLN) during acute experimental colitis. (A) The adipocyte-specific hormone, Adiponectin; the preadipocyte marker, Pref-1; and the lymph node marker, MAdCAM-1, were used to confirm successful separation of Ad, SVF, and MLN, respectively. Target gene expression was normalized to HPRT expression; fold change was calculated relative to MLN expression at Day 0 (for Adiponectin and Pref-1) or Ad expression at Day 0 (for MAdCAM-1). (B) TNF-a, IL-1b, and IL-6 expression was compared between Ad, SVF, and MLN at Day 0 and Day 7. Target gene expression was normalized to HPRT expression and adjusted for RNA yield; fold change was calculated relative to Ad expression at Day 0. Data represent mean 6 SD, ***P,0.001, **P,0.01, *P,0.05 vs. Day 0 of the same fraction; {{{P,0.001, {{P,0.01 vs. other fractions at Day 7.
In vivo expression of interleukin (IL)-17A and IL-17E. IL-17A and IL-17E were detected by both (A) immunoblotting and (B) ELISA in uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of 12 patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of 11 healthy control (HC) subjects. (A) Each example shown in the upper panel is representative of experiments performed in 12 patients with CD and 11 HC subjects. Blots were stripped and analyzed for β-actin as an internal loading control. In the lower panel, densitometry of IL-17A and IL-17E expression normalized for β-actin is shown. Results are mean ± SEM. au, Arbitrary units. (B) Results, expressed as pg/100 μg of total protein, are mean ± SEM. *P&lt;0.005 versus Non-strict uninfl and HC tissue samples.
In vivo expression of interleukin (IL)-17A and IL-17E receptors. (A) IL-17RC (receptor of IL-17A), and (B) IL-17RB (receptor of IL-17E) were detected by immunoblotting in uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of 12 patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of 11 healthy control (HC)subjects. Each example shown in the left panels is representative of experiments performed in all patients with CD and all HC subjects. Blots were stripped and analyzed for β-actin as an internal loading control. In the right panels, densitometry of IL-17RC and IL-17RB expression normalized for β-actin is shown. Results are mean ± SEM. au, Arbitrary units.
Levels of cytokines and pro-fibrogenic mediators in tissue explant organ culture supernatants. Levels of interleukin (IL)-17A, IL-17E, IL-6, and tumor necrosis factor (TNF)-α, expressed as pg/ml, and collagen, expressed as μg/ml, in the supernatants of tissue explants from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of seven control subjects (HC), cultured for 24 hours in the absence of stimuli, and levels of transforming growth factor (TGF)-β1, expressed as relative units compared with the median expression in control subjects (which was assigned the value 1), in the same cultured tissue explants. Values are mean ± SEM. r.u., Relative units.
Expression of interleukin (IL)-17A and IL-17E receptors on intestinal myofibroblasts. (A) IL-17RC and (B) IL-17RB were detected by immunoblotting on lysates of myofibroblasts isolated from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of seven healthy control (HC) subjects. Each example shown in the left panels is representative of experiments performed in all patients with CD and all HC subjects. Blots were stripped and analyzed for β-actin as an internal loading control. In the right panels, densitometry of IL-17RC and IL-17RB expression normalized for β-actin is shown. Results are mean ± SEM. au, Arbitrary units.
Effect of interleukin (IL)-17A and IL-17E on the production of matrix metalloproteinase (MMP)-3, MMP-12, and tissue inhibitor of metalloproteinase (TIMP)-1 by intestinal myofibroblasts. (A) MMP-3, (B) MMP-12, and (C) (TIMP-1 in culture supernatants of myofibroblasts isolated from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of six healthy control (HC) subjects, cultured for 24 hours with medium alone or recombinant human (rh) tumor necrosis factor (TNF)-α, or rhIL-17A, or rhIL-17E. Blots are representative of experiments performed in all patients with CD and HC subjects. Lower panels show densitometry of western blots. Values are mean ± SEM. *P&lt;0.05 versus myofibroblasts from the same study group cultured with medium alone. §P&lt;0.05 versus Non-strict uninfl CD and HC myofibroblasts cultured under the same conditions.
Effect of interleukin (IL)-17A and IL-17E on the production of matrix metalloproteinase (MMP)-3, MMP-12, and tissue inhibitor of metalloproteinase (TIMP)-1 by intestinal myofibroblasts. (A) MMP-3, (B) MMP-12, and (C) (TIMP-1 in culture supernatants of myofibroblasts isolated from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of six healthy control (HC) subjects, cultured for 24 hours with medium alone or recombinant human (rh) tumor necrosis factor (TNF)-α, or rhIL-17A, or rhIL-17E. Blots are representative of experiments performed in all patients with CD and HC subjects. Lower panels show densitometry of western blots. Values are mean ± SEM. *P&lt;0.05 versus myofibroblasts from the same study group cultured with medium alone. §P&lt;0.05 versus Non-strict uninfl CD and HC myofibroblasts cultured under the same conditions.
Effect of interleukin (IL)-17A and IL-17E on the production of collagen by intestinal myofibroblasts. Levels of collagen, expressed as μg/ml, in the supernatants of myofibroblasts isolated from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of six healthy control (HC) subjects, cultured for 24 hours with medium alone or recombinant human (rh)tumor necrosis factor (TNF)-α, or rhIL-17A, or rhIL-17E. Values are mean ± SEM. *P&lt;0.05 versus myofibroblasts from the same study group cultured with medium alone. §P&lt;0.05 versus Non-strict uninfl CD and HC myofibroblasts cultured under the same conditions.
Wound-healing scratch assay. Effect of recombinant human (rh)IL-17A and rhIL-17E on the migration, assessed by an in vitro wound-healing scratch assay, of myofibroblasts isolated from uninflamed areas of strictured (Strict uninfl) and non-strictured (Non-strict uninfl) gut of six patients with fibrostenosing Crohn’s disease (CD) and from normal gut of seven healthy control (HC) subjects. Myofibroblasts were cultured with rhIL-17A or rhIL-17E or medium alone. Results, expressed as percentage of wound repair, are mean ± SEM. *P&lt;0.05 versus myofibroblasts cultured with medium only at 8, 16, and 24 hours.
Administration with NOD2-activated hUCB-MSCs enhanced the protective effects against DSS-induced colitis in mice. (A–C) Clinical progression in DSS-induced colitic mice was monitored. Numbers of mice were as follows: naive mice, 10–14; PBS mice, 12–20; fibroblast mice, 6–10; MSC mice, 12–20; MSCώMDP mice, 12–20; and MSC-siNOD2ώMDP mice, 12–29. (A) Mantel–Cox analysis of survival rate, (B) percentage of body weight loss, (C) disease activity index for colitis severity, and (D and E) on day 10, animals were killed for further evaluation. (D) Colon length measurement. (E) Histopathologic analysis of colon. Bar, 500 mm. Six mice per group were used. (F) Enlargement of mesenteric lymph nodes was evaluated. Five mice per group were used. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Results are shown as mean SD.
NOD2-activated hUCB-MSCs reduce colonic inflammation in mice. (A) DSS-induced colitic mice were injected intraperitoneally with hUCB-MSCs and IL-6, IFN-g, TNF-a, and IL-10 levels in colon were determined on day 5 by enzyme-linked immunosorbent assay. (B) Neutrophil infiltration was determined by colonic MPO activity assay. (C and D) Inflammatory T lymphocyte and phagocyte infiltration were measured by counting cells per microscopic field on immunostained colon sections. (C) CD4ώ cell counts. (D) CD11bώ cell counts. (E) Colonic infiltration of
CD4ώCD25ώFoxP3ώ cells were determined by flow cytometry on day 5. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Three to 6 mice per group were used. Results are shown as mean SD.
NOD2 is crucial for the protective ability of hUCB-MSCs against TNBS-induced colitis. (A–C) Gross and histologic observations in TNBS induced colitic mice were performed. Numbers of mice were as follows: naive mice, 7; EtOH mice, 8; PBS mice, 13; fibroblast mice, 15; MSC mice, 18; MSC ώ MDP mice, 18; and MSC-siNOD2 ώ MDP mice, 13. (A) Survival rate and body weight loss. (B) Measurement of colon length. (C) Histopathologic evaluation of colon sections. Five mice per group were used, Bar, 500 mm. (D) NOD2-deficient hUCB-MSCs without MDP stimulation were injected intraperitoneally into colitic mice. Percentage of survival rate and body weight loss were measured. Numbers of mice were as follows: EtOH mice, 8; PBS mice, 13; MSC-siCTL mice, 18; and MSC-siNOD2 mice, 13. (E) Nine days after colitis induction and hUCB-MSC administration, a second dose of TNBS was inoculated and survival rate was analyzed. Numbers of mice were as follows: EtOH mice, 9; PBS mice, 8; MSC mice, 10; and MSCώMDP mice, 10. Numbers in parentheses represent the percentage of mice that were dead. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Results are shown as mean SD.
MDP enhanced the immunosuppressive effect of hUCB-MSCs. (A) After treatment with ligands, hUCB-MSCs were co-cultured with hUCB-MNCs and MNC proliferation was determined by the bromodeoxyuridine kit. (B and C) hUCB-MNCs were cultured with the culture media of hUCB-MSCs (UCM). hUCB-MNC proliferation was determined by the bromodeoxyuridine kit. UCM 618 and 620; UCM from 618 and 620 hUCBMSCs. (D) Human Jurkat cells and (E) mouse splenocytes were cultured in the presence of UCM and their proliferation was determined. *P &lt; .05,
***P &lt; .001. Results show 1 representative experiment of at least 3. Results are shown as mean SD.
MDP-induced PGE2 is responsible for the anti-inflammatory activity of hUCB-MSCs. (A and B) hUCB-MSCs were treated with each indicated ligand. (A) The PGE2 concentration was measured from culture supernatant by enzyme-linked immunosorbent assay. (B) Cellular COX-2 expression was determined by Western blot analysis. (C) PGE2 concentration in UCM was detected. (D) hMNCs and (E) mouse splenocytes were cultured at the presence of various doses of PGE2 and their proliferation was determined by the bromodeoxyuridine kit. (F) hUCB-MSCs were treated with MDP alone or MDP ώ indomethacin and UCM was collected. hUCB-MNCs were cultured in the presence of each UCM and MNC proliferation
was determined. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Results show 1 representative experiment of at least 3. Results are shown as mean SD. GAPDH, glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase.
MDP enhanced the immunosuppressive effect of hUCB-MSCs through a NOD2-RIP2–dependent pathway. (A) hUCB-MSCs were transfected with siRNAs, and then were treated with MDP. Protein levels of COX-2 were examined by Western blot analysis. (B) UCM was harvested from cells treated with MDP after siRNA transfection. PGE2 concentration was measured in UCM by enzyme-linked immunosorbent assay. (C) siRNA-transfected hUCB-MSCs without MDP stimulation were determined for COX-2 expression on the protein level. (D) hUCB-MSCs were treated with siRNA without MDP stimulation, and PGE2 secretion was detected from culture supernatant using an enzyme-linked immunosorbent assay kit. In addition, PGE2 concentration in UCM was measured. (E) hUCB-MNCs were cultured in UCM and IL-10 production was measured in the culture supernatant. (F) hUCB-MNCs cultured in UCM were analyzed for regulatory T-cell population by flow cytometry. Results are 1 representative experiment of 2 or 3 or the cumulative of 3 independent experiments. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Results are shown as mean SD. GAPDH, glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase.
NOD2-mediated PGE2 production and ensuing IL-10 induction are crucial for the attenuation of colitis. (A) siRNA for COX-2 was transfected into hUCB-MSCs. Cells were stimulated with MDP and injected intraperitoneally into DSS-induced colitic mice. Survival rate, disease activity index, and histopathologic score were analyzed. Numbers of mice were as follows: naive mice, 10; PBS mice, 12; MSC-siControl (CTL) mice, 12; MSC-siCOX2ώMDP mice, 12; and MSC-siCTLώMDP mice, 10. (B) COX-2–inhibited hUCB-MSCs were administered into TNBS-induced colitic mice and disease progress was monitored. Numbers of mice were as follows: EtOH mice, 8; PBS mice, 15; MSC-siCTLώMDP mice, 20; and MSCsiCOX2ώMDP
mice, 10. (C) PGE2 concentration was measured in both serum and colon of hUCB-MSCs transplanted colitic mice at days 3, 5, and 7. (D) IL-10–neutralizing antibody was injected intraperitoneally daily from day 0 to day 5 into hUCB-MSC–administered colitic mice. Survival rate, body weight loss, and histologic score were evaluated. Numbers of mice were as follows: naive mice, 10; PBS mice, 10; MSCώMDP mice, 10; And MSCώ MDPώIL-10 neutralizing antibody (NA) mice, 10. *P &lt; .05, **P &lt; .01, ***P &lt; .001. Results are shown as mean SD.