Wciąż pojawiają się twory szlakopodobne, których autorzy standardy znakowania zastępują własnymi impresjami, wykonując swoje szlaki byle jak i byle taniej. Oto kolejny przykład, jak można zarżnąć dobry pomysł na udostępnienie ladnego skrawka Polski
Planowana trasa rowerowa nr 380 ma połączyć Stare Gliwice z rezerwatem przyrody „Las Dąbrowa” i Brzezinką, którędy przebiega istniejąca już trasa nr 395. Trasa w całości prowadzi istniejącymi ulicami i drogami, z których niektóre wymagają modernizacji.
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Wciąż pojawiają się twory szlakopodobne, których autorzy standardy znakowania zastępują własnymi impresjami, wykonując swoje szlaki byle jak i byle taniej. Oto kolejny przykład, jak można zarżnąć dobry pomysł na udostępnienie ladnego skrawka Polski
Planowana trasa rowerowa nr 380 ma połączyć Stare Gliwice z rezerwatem przyrody „Las Dąbrowa” i Brzezinką, którędy przebiega istniejąca już trasa nr 395. Trasa w całości prowadzi istniejącymi ulicami i drogami, z których niektóre wymagają modernizacji.
Audyt koncepcji sieci tras rowerowych dla LGD "Leśna Kraina" i LGD "Brynica to nie granica", nie spełniająca żadnych standardów, które kwalifikowałyby ją do realizacji. Obie LGD obejmują sporą część terenu powiatów gliwickiego, tarnogórskiego. lublinieckiego i będzińskiego.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Audyt jest próbą podsumowania, co zostało zrobione, a co pozostało do zrobienia, aby wykorzystać dawne linie kolejowe jako drogę dla rowerów.
A audycie zostały wykorzystane ogólnodostępne fragmenty map i zdjęcia, w tym spora ilość zdjęć z portalu https://www.bazakolejowa.pl/. Niniejszym dziękuję autorom zdjęć z tego portalu za zgodę na ich publikację w tym audycie.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 3 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale byłą uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze. Drogi tłuczniowe są mocno zdewastowane i na kilku odcinkach nie nadają się do jazdy rowerem, a drogi dla rowerów również wymagają remontu lub modernizacji. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania - nieco lepiej oznakowany jest początkowy odcinek, wspólny z trasą nr 15. Tablic informacyjnych i drogowskazów na tej trasie nigdy nie było.
Miasto od 2014 r. udaje, że wykonuje projekt modernizacji tej trasy, ale projektant poinformował, że dokumentacja dotyczy czegoś zupełnie innego i jest niezgodne z koncepcją infrastruktury rowerowej, wykonanej dla Miasta w 2013 r. przez Inkom Katowice.
Obwodowa trasa Rowerowa to nie to, o co chodzi rowerzystom, nigdy tym czymś nie będzie i nigdy tego nie zastąpi. Podręczniki i instrukcje mówią wyraźnie, jakie cechy powinna mieć trasa rowerowa. Audyt wylicza większość zauważonych mankamentów, ale też zauważa nieliczne zalety omawianej trasy.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 6 jest najstarszą z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre również zniszczone lub niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
Trasa nr 33 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako połączenie Gliwic z Tychami. Wykorzystuje wcześniejszą koncepcję trasy nr 371 z Gliwic przez Chudów do Mikołowa. Jest oznakowana w granicach Gminy Gierałtowice jeszcze pod starym numerem. Od poprzedniego audytu w 2012 r. wiele się zmieniło. Przede wszystkim powstała droga dla rowerów wzdłuż ul. Bojkowskiej, a w budowie jest substandardowy odcinek drogi dla rowerów od stacji wąskotorówki. Trasa te jest uczęszczana przez rowerzystów, mimo braków w infrastrukturze rowerowej. Potrzebne są dalsze działanie inwestycyjne i remontowe, żeby można było oznakować w całości gliwicki odcinek tej trasy.
Gliwickie odcinki tras rowerowych nr 15 i 376 należą do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a pozostałe są uszkodzone lub wypłowiałe. Tablice informacyjne częściowo są nieaktualne, a niektóre niewłaściwie powieszone. Drogi dla rowerów to w wielu przypadkach bardzo nielubiane przez rowerzystów przysłowiowe śmieszki. Niektóre drogi również proszą się o remont, ponieważ po deszczu nie bardzo nadają się do jazdy rowerem.
W Gliwicach od wielu lat wykonany jest tylko niewielki odcinek trasy rowerowej nr 4. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło. Brakuje coraz więcej znaków, a znaki malowane niezbyt dobrze świadczą o ich gospodarzach. Druga część audytu to propozycja przedłużenia trasy do centrum miasta. Większość proponowanych prac ogranicza się do oznakowania. Pozostałe prace warto wykonać, ale nie musi to nastąpić równocześnie z oznakowaniem.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany środkowy odcinek tej trasy: droga dla rowerów wzdłuż ul. Gaudiego, której istnienie ogranicza się do ednego znaku C-13 przy skrzyżowaniu z ul. Kozielską, oraz dDroga dla rowerów wzdłuż ul. Gutenberga. Na początku trasy brak jest połączenia z rezerwatem – niezbędne jest wykonanie przejazdu dla rowerzystów przez ul. Kozielską. Brak jest drogi dla rowerów wzdłuż ul. Nobla i niezbędna jest modernizacja ścieżki prowadzącej do ul. Bydgoskiej w Brzezince.
Gliwicki odcinek trasy rowerowej nr 17 należy do najstarszych z gliwickich tras rowerowych. Miała szereg usterek, których nigdy nie usunięto, ale była uczęszczana przez rowerzystów. Od poprzedniego audytu w 2012 r. niewiele się zmieniło, przeważnie na gorsze, zwłaszcza na skrzyżowaniu z DTŚ-ką i na ul. Toszeckiej, gdzie zlikwidowano pasy ruchu dla rowerów. Przewidywana zmiana przebiegu nigdy nie została zakończona. Już w 2012 r. na trasie były tylko resztki oznakowania. Najbardziej zaniedbany jest odcinek z Czechowic do Pyskowic, który biegnie drogą nr 901. Oba miasta miały wykonać niezbędną dokumentację, ale Gliwice zrezygnowały po rozstrzygnięciu przetargu, a Pyskowice nie uzgodniły gotowej dokumentacji wykonanej przez firmę Fojud z Poznania.
Poprzedni audyt został wykonany po upublicznieniu dokumentacji projektowej Drogowej Trasy Średnicowej. Wymienione zostały liczne błędy projektowe, świadczące o tym, że projektanci nie mieli zupełnie pojęcia o projektowaniu infrastruktury rowerowej. Był czas na poprawienie błędów. Niestety urzędnicy nie potraktowali tych uwag poważnie i DTŚ-kę oddano do użytku ze wszystkimi wymienionymi błędami, a do tego doszły nowe, których w tej dokumentacji nie było. W nowym audycie do planów z infrastrukturą rowerową zostały dodane zdjęcia, jak te błędy wyglądają obecnie.
Audyt dotyczy zgodności drogi dla rowerów (ciągu pieszo-rowerowego) z Prawem o Ruchu Drogowym i innymi zasadami projektowania, czyli tzw. dobrą praktyką inżynierską, a w szczególności z krakowskimi standardami projektowania infrastruktury rowerowej.
Nie potrzebujesz smartfona, żeby kręcić kilometry dla Wro! Przejechane trasy możesz rejestrować również na stronie Europejskiego Wyzwania Rowerowego. Zobacz jak to zrobić i
#krecDlaWro!
------
Europejskie Wyzwanie Rowerowe Wrocław 2015
wybieramrower.org
Ponieważ coraz częściej zadawane są pytania, co stanowi standard w zakresie infrastruktury rowerowej, a w szczególności w zakresie oznakowania turystycznych szlaków i tras rowerowych, podjąłem się zebrania informacji na ten temat w jednym miejscu. Nie traktuję tego tematu jako zamkniętego, lecz spodziewam się dyskusji, która pozwoliłaby zebrać różne doświadczenia w tym zakresie.
W 2012 r. odbył się poprzedni audyt tej trasy - wyniki są pod adresami:
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016a
http://www.slideshare.net/proso2/audyt-gliwice016b
Trasa nr 29 została umieszczona w koncepcji głównych tras rowerowych dla GZM jako jedno z połączeń Gliwic z Knurowem. Jest stosunkowo łatwa do oznakowania, ponieważ nie wymaga dużych nakładów na budowę nowych dróg dla rowerów.
Dotychczas około 10 lat temu został wykonany końcowy odcinek tej trasy wzdłuż ul. Kozielskiej i ul. Wyczółkowskiego. Droga dla rowerów a ma nawierzchnię ze żwiru i 2 niezbyt starannie wykonane przejazdy dla rowerzystów przez ul. Gaudiego i ul. Wyczółkowskiego. Pierwsza wersja projektu trasy nr 395a została wykonana równolegle z projektem trasy nr 395, a jego aktualizacja nastąpiła w 2008 r., lecz projekt ten nigdy nie został zrealizowany.
Szlak Beboków w Katowicach - 45 figurek beboków w 40 miejscachPiotr Rościszewski
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już czwarta wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca lutego 2024 r., zastępując wersję III znajdującą się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjabeboki232pdf.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. podkarpackim oraz ciekawostki w ich otoczeniu.
https://www.slideshare.net/proso2pl/prelekcjalaweczki24cz5podkpdf
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek. Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia beboków (straszydeł) w Katowicach.
To już trzecia wersja prelekcji o katowickich bebokach, która uwzględnia figurki postawione do końca października 2023 r., zastępując wycofaną wersję II. Zamieszczona ostatnio wersja IV znajdujące się pod adresem https://www.slideshare.net/slideshows/szlak-bebokw-w-katowicach-45-figurek-bebokw-w-40-miejscach/266534014
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu trzecia z siedmiu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, które obecnie znalazły się w części 7, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz3w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświecony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną z uwagi na ograniczenie wielkości plików na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim. Poprzednia wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2aw6pdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz2bw6pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatniego roku.
W 2022 r. istniało 57 tężni, a obecnie jest ich 74. Analogicznie w budowie były 5 tężni, a obecnie 6. W 2022 r. w planach było 26 tężni, a obecnie jest ich 23. Fontann solankowych było 7, a obecnie kolejna jest w trakcie budowy. Inhalatoria solankowe były 3, a przy jednej z tężni powstało czwarte.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu piąta z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego i łódzkiego.
Poprzednia wersja dotycząca również województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego, które obecnie znalazły się w części 6, znajduje się pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z sześciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 5 dotycząca również województw mazowieckiego i łódzkiego znajduje się pod adresemhttps://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz5w5pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja drugiej z czwartej części cyklu poświęconego tężniom w woj. opolskim i w woj. małopolskim. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie22cz4w2pdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku, zwłaszcza w woj. małopolskim.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
W woj. opolskim w 2022 r. istniało 10 tężni, a obecnie jest ich 15. Analogicznie planowanych było 9 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest 6 dalszych.
W woj. małopolskim w 2022 r. istniało 50 tężni, a obecnie jest ich aż 57. Analogicznie planowanych było 27 kolejnych tężni, a obecnie planowanych jest aż 29 dalszych.
Ławeczki z rzeźbami i inne ciekawe rzeźby z woj. śląskim oraz ciekawostki w ich otoczeniu. W wersji IV prezentowane jest znacznie więcej obiektów, niż w wersji III https://www.slideshare.net/proso2/prelekcja-laweczki21-cz1slw3
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego.
W nowej wersji plik stanowiący obecnie część 3 został podzielony na części 3 i 7.
Nowa wersja części 3 dotycząca województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz3w6newpdf
Nowa wersja części 7 dotycząca województw pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz7w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu ostatnia w 2022 r. z pięciu części cyklu poświęconego tężniom, w której prezentowane są tężnie w Polsce z województw mazowieckiego, łódzkiego, świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego.
Poprzednia wersja jako część 3 dotycząca również województw dolnośląskiego, wielkopolskiego, lubuskiego, zachodniopomorskiego, pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego znajduje się pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz3w4, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat.
W najnowszej wersji z 2023 r. plik stanowiący obecnie część 5 został podzielony na części 5 i 6.
Nowa wersja części 5 dotycząca województw mazowieckiego, łódzkiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz5w6newpdf
Nowa wersja części 6 dotycząca województw świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego jest pod adresem https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz6w6newpdf
Można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu informacje czwarta część cyklu o tężniach w woj. opolskim i woj. małopolskim https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz4w3newpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu niecałego roku.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
W załączeniu nowa wersja pierwszej z czterech części cyklu poświęconego historii tężni, tężniom poza granicami Polski i ważniejszymi tężniami w Polsce. Poprzednia wersja jest pod adresem https://www2.slideshare.net/proso2/prelekcja-teznie20-cz1w5. W porównaniu z poprzednią wersją dodano informacje o ważniejszych tężniach w Polsce.
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Trwa moda na budowę tężni solankowych, jako miłego dla oka elementu architektury parkowej i zarazem pożytecznego urządzenia do poprawiającej zdrowie inhalacji naszych dróg oddechowych.
Obecnie cykl poświęcony tężniom liczy 7 części, w tym drugą część podzieloną na 2 partie: A i B dotyczącą tężni w woj. śląskim.
Nowa wersja jest pod adresami https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7anewpdf i https://www.slideshare.net/proso2/prelekcjateznie23cz2w7bnewpdf, więc można porównać jak dużo zmieniło się w ciągu ostatnich dwóch lat .
Z uwagi na wykorzystanie cudzych zdjęć na zasadzie cytowania, materiał może być wykorzystany wyłącznie w celach niekomercyjnych.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia gąsek w Gąsiorowicach - wsi w powiecie strzeleckim w gminie Jemielnica.
Ostatnio stało się modne rozstawianie w miejscowościach figurek, których odnajdywanie połączone jest z poznaniem znajdujących się w niej ciekawostek.
Tym razem propozycja dotyczy odwiedzenia trolli w Straduni - wsi w powiecie krapkowickim w gminie Walce.
1. mgr inż. Piotr Rościszewski
Koncepcja trasy rowerowej nr 9 w dolinie Odry: Chałupki – Opole – Brzeg
Informacje ogólne
Koncepcja Śląskiej Sieci Tras Rowerowych została opracowana dla województw śląskiego
i opolskiego, obejmując kilkadziesiąt tras dalekobieżnych i kilkaset drugorzędnych.
Numer 9 został przydzielony dotychczasowej, częściowo oznakowanej trasie, która została nazwana
Głównym Szlakiem Odry. Trasa ta prowadzi z Chałupek do Kędzierzyna-Koźla lewym brzegiem
rzeki, a następnie przez Górę Św. Anny, Opole i Brzeg aż do Wrocławia prawym brzegiem.
Nie trzyma się sztywno doliny Odry, prowadząc m.in. przez tak ciekawe miejscowości, jak Góra
Św. Anny, Kamień Śląski i Karłowice. Dojazd do tej trasy i do niektórych ciekawostek powinny
zapewnić inne krótkie trasy oraz w kilku przypadkach nieznakowane łączniki (tylko drogowskazy).
Poniżej zestawienie kilometrażu planowanych tras rowerowych między Chałupkami a Brzegiem.
SZLAKI ODRY trasa
razem
kilometraż nr 9 inne
podział woj. śląskie 45,3 12,1 57,4
administracyjny woj. opolskie 136,9 56,2 193,1
nowe oznakowanie 127,3 44,0 171,3
rodzaj prac remont oznakowania 44,2 24,3 68,5
bez remontu 10,7 10,7
razem 182,2 68,3 250,5
Pod względem administracyjnym trasa nr 9 biegnie przez 3 województwa, a w nich przez 2 miasta
stanowiące powiaty grodzkie – Opole i Wrocław oraz 8 powiatów ziemskich, w tym przez 17 gmin
miejskich, miejsko-wiejskich i wiejskich. Jej długość wynosi 239,2 km, w tym obecnie proponowane
jest wykonanie odcinka Chałupki – Racibórz – Kędzierzyn-Koźle – Góra Św. Anny – Opole – Brzeg
o długości 182,2 km, w tym 45,3 km w woj. śląskim (1 powiat i 3 gminy) i 136,9 km w woj.
opolskim (Opole, 5 powiatów ziemskich, a w nich 11 gmin), łącznie 15 gmin w 7 powiatach.
Pozostałe połączenia stanowią fragmenty 10 tras o łącznej długości 68,3 km, w tym 12,1 km
w woj. śląskim (4 trasy, 2 powiaty i 4 gminy) i 56,2 km w woj. opolskim (6 tras, Opole, 2 powiaty
ziemskie, a w nich 3 gmin), łącznie 8 gmin z 5 powiatach.
Przegląd oznakowania
Obecnie trasy rowerowe w dolinie Odry oznakowane są tylko w nieznacznym stopniu. Trasa nr 9
została oznakowana w kolorze niebieskim w gminach Krzyżanowice, Leśnica, Strzelce Opolskie,
Izbicko, Gogolin i Tarnów Opolski, przy czym konieczne jest wykonanie zmiany przebiegu w
gminach Krzyżanowice i Strzelce Opolskie wraz z odnowieniem pozostałych odcinków trasy oraz
odnowienie oznakowania w Gminie Tarnów Opolski. W Gminie Krzyżanowice konieczne jest
ominięcie bazy żwirowni oraz skierowanie początkowego odcinka trasy do granicy w Chałupkach, z
wykorzystaniem dotychczasowego odcinka jako łącznika – trasy nr 24a w kolorze żółtym i trasy
lokalnej nr 279 w kolorze niebieskim. Do oznakowania tej trasy nawiązuje oznakowanie tylko
znakami malowanymi odcinków Racibórz – Miedonia i Łubowice – Grzegorzowice w powiecie
raciborskim.
Trasa nr 69 powinna zostać oznakowana w kolorze czarnym, nie kolidujących z kolorem niebieskim
trasy nr 9. Obecnie proponowane są 2 krótkie odcinki tej trasy: na południe od centrum Opola, aby
wraz z odcinkiem trasy nr 127 uzyskać drugie połączenie z trasą nr 9 oraz koło Stobrawy jako skrót
trasy nr 107.
Z innych tras w woj. śląskim remontu wymaga też dawny przebieg trasy nr 9, który powinny zastąpić
trasy lokalne nr 24a i 279. Połączenie trasy nr 9 z istniejącą trasą nr 6 powinno zapewnić
przedłużenie trasy nr 344 z terenu Gminy Nędza na teren Gminy Rudniki, a trasa nr 352 ma ułatwić
dojazd do zabytków w Sławikowie.
2. 2
Krótka informacja o trasie rowerowej nr 9 i pozostałych trasach w formie tabelarycznej
4. 4
W woj. opolskim w Kędzierzynie-Koźlu konieczne jest umożliwienie dojazdu do głównej stacji
kolejowej odcinkiem trasy nr 15. Trasa nr 213 w Gminie Cisek ma ułatwić dojazd do drewnianego
kościółka w Miejscu Odrzańskim. W Opolu dojazd do głównej stacji kolejowej zapewni odcinek
trasy nr 56. W powiecie opolskim oznakowana jest trasa nr 107 w Gminie Popielów, ale jej
oznakowanie wymaga obecnie remontu i modernizacji przebiegu tak, aby doprowadzić ją do śluzy
wylotowej polderu.
6. 6
Założenia projektowe
Zgodnie z programem pięciu wymogów holenderskiej organizacji standaryzacyjnej CROW sieć tras
rowerowych powinny charakteryzować takie cechy, jak spójność, bezpośredniość, wygoda,
bezpieczeństwo i atrakcyjność. Zgodnie z tymi warunkami każda trasa powinna być powiązana
z innymi trasami, prowadząc prosto bez zbędnych wydłużeń. Parametry techniczne trasy powinny
umożliwiać szybką i wygodną jazdę. Przejazd wzdłuż głównych dróg powinny zapewniać odcinki
dróg dla rowerów, skrzyżowania z głównymi drogami powinny być dwupoziomowe lub z
sygnalizacją świetlną, a w ostateczności powinny odbywać się przejazdami dla rowerzystów. Trasy
rowerowe powinny umożliwiać przejazd przeciętnym rowerzystom bez potrzeby prowadzenia lub
przenoszenia rowerów, a w szczególności:
– rowerzystom ciągnącym przyczepki bagażowe lub do przewozu małych dzieci,
– grupie 15 rowerzystów (zgodnie z PoRD), w tym 2 opiekunów i 13 dzieci.
Trasa nr 9 jest prowadzona tak, aby w maksymalnym stopniu zapewnić jej przejezdność,
ale wskazane byłoby rozważenie możliwości remontu nawierzchni niektórych dróg gruntowych, które
mogą być nieprzejezdne po większych opadach deszczu.
Oznakowanie – koncepcja oznakowania wraz z modernizacją istniejących odcinków
W zakresie oznakowania tras rowerowych w woj. śląskim o łącznej długości 57,4 km niezbędne jest:
– wykonanie projektów nowego oznakowania tras o łącznej długości 39,5 km,
– wykonanie projektów remontu oznakowania fragmentów trasy nr 9 (Gmina Krzyżanowice)
o długości 17,9 km.
W zakresie oznakowania tras rowerowych w woj. opolskim o łącznej długości 193,1 km remontu
nie wymaga oznakowanie trasy nr 9 w gminach Izbicko i Gogolin o łącznej długości 10,7 km.
Dla pozostałych tras niezbędne jest:
– wykonanie projektów nowego oznakowania o łącznej długości 171,3 km,
– wykonanie projektów remontu oznakowania fragmentów trasy nr 9 (gminy Leśnica, Strzelce
Opolskie i Tarnów Opolski) i nr 107 (Gmina Popielów) o łącznej długości 68,5 km.
Konfiguracja tras rowerowych (warunek spójności). Spośród innych tras dalekobieżnych warto
wymienić trasy oznakowane przynajmniej częściowo na styku z trasą nr 9:
– trasa nr R4 Chałupki, granica ( plan A) – Olza – Godów – Jastrzębie Zdrój – Strumień –
Pszczyna – Oświęcim – Kraków (fragment trasy Middelburg – Frankfurt – Praga – Brno – Kraków
– Lwów – Kijów),
– trasa nr 2 Katowice – Mikołów – Rybnik – Racibórz – Głubczyce, oznakowana niegdyś częściowo
w granicach Katowic oraz oznakowana na odcinku Orzesze-Jaśkowice – granica Raciborza
i w granicach Raciborza na odcinku Obora – Ostróg ( plan B),
– trasa nr 6 Sławków – Jez. Pogoria III (Dąbrowa Górnicza) – Będzin – Piekary Śląskie – Dąbrowa
Miejska (Bytom) – Mikulczyce (Zabrze) –– Gliwice – Pilchowice – Rudy – Nędza – Ciechowice –
Zawada Książęca – Ostróg – Racibórz ( plan B) – Krzanowice, granica,
– trasa nr 15 Gliwice – Sierakowice – Kotlarnia – Os. Azoty – Kędzierzyn-Koźle – Żabiniec –
Kłodnica – Koźle-Port – Koźle ( plan C) – Reńska Wieś – Walce – Głogówek,
– trasa nr 16 Gliwice – Pławniowice – Rudziniec – Ujazd – Góra Św. Anny – Otmęt – Krapkowice
( plan D) – Zbychowice (Strzeleczki) – Korfantów – Nysa – Otmuchów – Paczków – Złoty Stok,
– trasa nr 18 Tarnowskie Góry – Toszek – Jemielnica – Ozimek – Turawa – Chrząstowice – Opole
( plan E),
– trasa nr 24 Chałupki, granica ( plan A) – Olza – Godów – Jastrzębie Zdrój – Zebrzydowice –
Kaczyce – Cieszyn – Goleszów – Skoczów – Ustroń – Wisła – Zameczek – Stecówka – Istebna –
Jasnowice, granica,
– trasa nr 27 Opole ( plan E) – Daniec – Kolonowskie – Lubliniec – Kochanowice – Herby –
Blachownia – Częstochowa,
– trasa nr 52 Góra Św. Anny ( plan D) – PKP Jasiona – Gogolin – Kamień Śląski – Izbicko –
Dobrodzień – Olesno – Praszka – Ożarów – Wieluń,
– trasa nr 57 Nysa – Grodków – Olszanka – Brzeg ( plany G i H) – Lubsza – Namysłów.
14. 14
Oznakowanie tras rowerowych i stan dróg w gminach
Przez większość gmin przebiegają trasy rowerowe, których stan oznakowania jest bardzo różny.
Różne są też nawierzchnie dróg, po których prowadzi projektowana trasa nr 9. Poniżej krótkie
omówienie tych tematów.
Woj. śląskie. Powiat raciborski. Gmina Krzyżanowice. Jest to jedna z nielicznych gmin, w której
zostały oznakowane wszystkie planowane dotychczas trasy rowerowe. Pomiędzy Chałupkami
a Roszkowem oraz w Krzyżanowicach konieczne są m.in. korekty przebiegu trasy nr 9, których
efektem będzie skrócenie odcinków tras przebiegających drogami nr 45 i 78. Korekty powinny objąć
obecnie trasy nr 9 i 24a, a poza niniejszą koncepcją trasy nr R4 i 24. Wskazany jest remont odcinków
dróg koło Zabełkowa i Bieńkowic o łącznej długości ok. 1 km.
Racibórz. Kilka lat temu zostały oznakowane fragmenty tras nr 2, 6 i 345, których oznakowanie
wymaga remontu (poza niniejszą koncepcją). Remont oznakowania powinien zostać poprzedzony
modernizacją infrastruktury rowerowej, której wykonania zaniechano podczas remontu dróg nr 423
i 935. W ciągu planowanej trasy nr 9 konieczne jest dopuszczenie ruchu dwukierunkowego rowerów
na ul. Sienkiewicza, brak jest możliwości przejazdu rowerem alejką między ul. Drzymały
a ul. Basztową i przez Rynek – brak tych udogodnień spowoduje obecnie konieczność
poprowadzenia trasy innymi ulicami, w tym ul. Opawską. Konieczne jest też dopuszczenie jazdy
rowerem na chodniku przy ul. Reymonta nad brzegiem Odry. Wskazany jest remont drogi Racibórz –
Miedonia na odcinku długości ok. 1 km.
Gmina Rudnik. Przez Gminę Rudnik przebiega trasa nr 352, której oznakowanie wymaga pilnie
remontu i przedłużenia do planowanej trasy nr 9 (poza niniejszą koncepcją).
Gmina Nędza. Gmina Nędza ma projekt oznakowania tras rowerowych, częściowo zrealizowany.
Woj. opolskie. Powiat kędzierzyńsko-kozielski. Gmina Cisek. W Gminie Cisek nie ma tras
rowerowych. Wskazany jest remont drogi w miejscowości Hajków na odcinku długości ok. 1,5 km.
Kędzierzyn-Koźle. Na terenie miasta nie ma tras rowerowych. Poprowadzenie tras nr 9 i 15 będzie
wymagało przejazdu przez centrum Koźla jezdniami ul. 24 Kwietnia i ul. Dunikowskiego (droga
nr 418).
Powiat strzelecki. Gmina Leśnica. Jest to jedna z nielicznych gmin, w której zostały oznakowane
wszystkie planowane trasy rowerowe. Trasa nr 9 będzie wymagała niewielkiego remontu. Wskazany
jest remont drogi między wiatrakiem w Wysokiej a skrajem lasu.
Gmina Strzelce Opolskie. Na terenie gminy znajduje się ponad 100 km tras rowerowych, a trasa nr 9
wymaga remontu oznakowania i korekty przebiegu z wyeliminowaniem odcinka prowadzącego
obecnie drogą nr 409.
Gmina Izbicko. Na terenie gminy znajduje się ponad 50 km tras rowerowych, które nie wymagają
remontu oznakowania.
Gmina Gogolin. Na terenie Gminy Gogolin zostały oznakowane fragmenty tras nr 9, 16 i 52, których
oznakowanie nie wymaga remontu.
Powiat opolski. Gmina Tarnów Opolski. Kilka lat temu zostały oznakowane fragmenty tras nr 9,
125 i 151, których oznakowanie wymaga remontu, w tym trasa nr 9 w ramach niniejszej koncepcji.
Opole, powiat grodzki. Na terenie miasta nie ma tras rowerowych. Planowana trasa nr 9 oraz
fragmenty tras nr 56, 69 i 127 zostały poprowadzone tak, aby w maksymalnym stopniu wykorzystać
istniejącą infrastrukturę rowerową, jednakże przeprowadzenie przez miasto trasy nr 9 będzie
wymagało przejazdu na krótkich odcinkach jezdniami ul. Walecki (droga nr 423) i ul. Budowlanych
(droga nr 454). Brak jest przejazdu dla rowerzystów przez ul. Korfantego lub możliwości przejazdu
pod mostem na Kanale Młynówka. Wskazany jest remont niektórych odcinków dróg gospodarczych
w Grudzicach i Grotowicach w ciągu trasy nr 69 o długości ok. 2 km.
Powiat opolski. Gmina Dobrzeń Wielki. W Gminie Dobrzeń Wielki nie ma tras rowerowych.
Planowana trasa rowerowa nr 9 wykorzysta częściowo ciąg pieszo-rowerowy wzdłuż drogi nr 454,
a w Czarnowąsach z konieczności zostanie poprowadzona jezdnią.
Gmina Popielów. Kilka lat temu zostały oznakowane fragmenty tras nr 57, 107 i 142, których
oznakowanie wymaga remontu, w tym trasy nr 107 w ramach niniejszej koncepcji. Konieczna jest
zmiana przebiegu trasy nr 107 w celu doprowadzenia jej do śluzy wylotowej polderu połączona
15. 15
z wykorzystaniem likwidowanego odcinka jako fragmentu trasy nr 69. Dla trasy nr 107 wskazany jest
remont dróg prowadzących brzegiem Odry i obok śluzy wylotowej o łącznej długości 7 km.
Powiat brzeski. Gmina Lubsza. W Gminie Lubsza są dwie krótkie trasy rowerowe prowadzące
do grodziska Ryczyn (woj. dolnośląskie, powiat oławski, Gmina Oława-Gmina). Gmina posiada
nieaktualny projekt kilku krótkich tras koło Lubszy i Kościerzyc.
Podsumowanie
1. Kolor trasy i oznakowanie turystyczne. Zgodnie z zasadami konfiguracji tras rowerowych
stosowanymi również w koncepcji Śląskiej Sieci Tras Rowerowych, trasie nr 9 nadano kolor
niebieski, a trasie nr 69 – z konieczności kolor czarny. Dotychczas zostały oznakowane krótkie
odcinki trasy nr 9. Na kilku odcinkach zostały wykonana znaki malowane, których przebieg
odbiega od koncepcji trasy nr 9.
2. Założenia projektowe. Zgodnie z programem pięciu wymogów holenderskiej organizacji
standaryzacyjnej CROW sieć tras rowerowych należy zaprojektować tak, aby charakteryzowała
je spójność, bezpośredniość, wygoda, bezpieczeństwo i atrakcyjność.
3. Konfiguracja tras rowerowych (warunek spójności). Trasy nr 9, 69 i niektóre pozostałe
z proponowanych w niniejszej koncepcji są jednymi z głównych tras Śląskiej Sieci Tras
Rowerowych. W wielu miejscach stykają się lub krzyżują z trasami międzynarodowymi,
innymi trasami głównymi i lokalnymi, z których większość wymaga remontu oznakowania
i dostosowania do standardów Śląskiej Sieci Tras Rowerowych.
4. Przebieg tras (warunek bezpośredniości) jest optymalny i tylko lokalnie wymaga niewielkich
korekt.
5. Parametry techniczne tras (warunek wygody). Na trasach występują na przemian odcinki
dróg o nawierzchni asfaltowej lub żwirowej i tłuczniowej, a także gruntowej. Te ostatnie
wymagają modernizacji, a niekiedy niektóre z pozostałych dróg wymagają remontu.
6. Na drogach dla rowerów i ciągach pieszo-rowerowych występują nawierzchnie asfaltowe
lub z betonowych kostek, zdarzają się też betonowe płytki chodnikowe lub nawierzchnie
żwirowe. Przy budowie kolejnych dróg dla rowerów i ciągów pieszo-rowerowych należy
wykonywać nawierzchnię wyłącznie z asfaltu, a w uzasadnionych przypadkach stosować
nawierzchnie alejek z niefazowanych płytek betonowych.
7. Obiekty inżynierskie. W niektórych przypadkach trasy rowerowe korzystają z kładek pieszo-
rowerowych. Niestety niektóre mosty nie mają szerokich chodników i trasy rowerowe
z konieczności muszą prowadzić jezdniami.
8. Pochylenia podłużne. Strome podjazdy występują tylko na trasie nr 9 przy pokonywaniu Góry
Św. Anny, a także w niewielkim stopniu na północ od Raciborza w okolicach Łubowic.
9. Bezpieczeństwo ruchu rowerowego (warunek bezpieczeństwa). Większość skrzyżowań tras
rowerowych z liniami kolejowymi i głównymi drogami jest jednopoziomowa. Sporadycznie
zdarzają się skrzyżowania z sygnalizacją świetlną i wydzielonymi drogami dla rowerów.
10. Drogi dla rowerów i ciągi pieszo-rowerowe znajdują się głównie w dużych miastach,
ale w kilku przypadkach wskazane jest ich wydzielenie.
11. Przejazdy dla rowerzystów. Istniejące drogi dla rowerów i ciągi pieszo-rowerowe nie mają
ciągłości z powodu braku przejazdów. Mankament ten powinien zostać usunięty.
12. Drogi zamknięte dla ruchu samochodowego. Drogi, na których dopuszczony jest ruch
rowerów i lokalny ruch pojazdów samochodowych, oznakowane są znakami B-1
z tabliczkami T-22. Należy zadbać o to, aby wszystkie miejsca były prawidłowo oznakowane.
13. Ciekawostki krajoznawcze i zagospodarowanie turystyczne (warunek atrakcyjności).
Wzdłuż trasy rowerowej nr 9 znajdują się liczne obiekty krajoznawcze, pozwalające zaspokoić
ciekawość turystów o różnorodnych zainteresowaniach. Trasa jest dobrze skomunikowana,
z możliwością dojazdu koleją lub samochodem, z wieloma różnego rodzaju obiektami
noclegowymi i gastronomicznymi, z obiektami rekreacyjnymi urozmaicającymi wycieczki
rowerowe.
16. 16
Wnioski
Doprowadzenie do tego, aby trasa nr 9 w dolinie Odry dobrze służyła rowerzystom wymaga
wykonania standardowego oznakowania lub jego remontu na większości jej istniejących odcinków.
Działania te powinny być bieżne z koncepcją Śląskiej Sieci Tras Rowerowych. Wskazane jest
poprawienie infrastruktury rowerowej w miastach tak, aby można było przejechać przez nie rowerem
bez konieczności jego prowadzenia lub narażania się na jazdę jezdniami ruchliwych ulic. Wskazane
jest też przeprowadzenie remontów lub modernizacji najbardziej zniszczonych odcinków dróg,
głównie gruntowych.
Uwaga. Niniejsza koncepcja zgodnie z Prawem Autorskim stanowi własność jej autora. Autor
udziela licencji wyłącznie na bezpłatne wykorzystywanie jej treści w celu popularyzacji Śląskiej Sieci
Tras Rowerowych, a Urzędowi Miasta Opola na wykorzystanie w ubieganiu się o uzyskanie środków
finansowych na jej realizację.
Ilustracje
1. Chałupki. Drogowskazy nieopodal przejścia 2. Racibórz, Rynek. Ciąg pieszo-rowerowy
granicznego (trasy nr 9 i 355). (trasa nr 9).
17. 17
zdjęcie z archiwum ŚKZTT
3. Ciochowice, prom (trasy nr 69 i 344).
4. Podlesie w Gminie Cisek. Niestandardowe 5. Kędzierzyn (Kędzierzyn-Koźle).
oznakowanie (trasa nr 9). Kładka na Kłodnicy (trasa nr 15).
18. 18
6. Koźle, Rynek (Kędzierzyn-Koźle). 7. Koźle, śluza na Odrze (Kędzierzyn-Koźle).
Znaki drogowe (trasy nr 9 i 15). (trasy nr 9 i 15).
8. Góra Św. Anny, Rynek. Oznakowanie tras rowerowych (trasa nr 9).
19. 19
9. Opole, Nowa Wieś Królewska, droga dla rowerów (trasa nr 69).
10. Opole, kładka pieszo-rowerowa na Odrze (trasa nr 56).
20. 20
11. Opole, Rynek (trasa nr 9).
12. Czarnowąsy, klasztor (trasy nr 9 i 69).
21. 21
13. Karłowice, tablica pamiątkowa 14. Karłowice, aleja dębowa – pomnik przyrody
dotycząca ks. Jana Dzierżona (trasa nr 9). (trasa nr 9).
15. Kolonia Popielowska, śluza wlotowa polderu (trasa nr 107).
22. 22
16. Ujście Nysy, drewniany jaz iglicowy przy śluzie na Odrze (trasa nr 107).
zdjęcie ze strony http://fotopolska.eu/Brzeg/b60452,Most_Piastowski.html
17. Brzeg, zabytkowy most na Odrze (trasa nr 9).