oi diekdikiseis tis antant kai tis elladas apo tin othomaniki autokratoriaΧαράλαμπος Γαρίτατζης
The claims of Entente adn of Greece from the Ottoman Empire
Die Ansprüche der Entente und Griechenlands vom Osmanischen Reich
Οι διεκδικήσεις της Αντάντ και της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορια
oi diekdikiseis tis antant kai tis elladas apo tin othomaniki autokratoriaΧαράλαμπος Γαρίτατζης
The claims of Entente adn of Greece from the Ottoman Empire
Die Ansprüche der Entente und Griechenlands vom Osmanischen Reich
Οι διεκδικήσεις της Αντάντ και της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορια
Ο Πληθυσμός της Σμύρνης και η Ελληνική Κοινότητα (17ος - 19ος αιώνας)Βάσω Αρέλη
Ένα κείμενο που αναφέρεται τόσο στη ευρύτερη σύσταση του πληθυσμού της Σμύρνης από τον 17ο ως τον 19ο αιώνα, όσο και -πιο συγκεκριμένα- στην ελληνική συνοικία της πόλης κατά την περίοδο αυτή.
Ο Πληθυσμός της Σμύρνης και η Ελληνική Κοινότητα (17ος - 19ος αιώνας)Βάσω Αρέλη
Ένα κείμενο που αναφέρεται τόσο στη ευρύτερη σύσταση του πληθυσμού της Σμύρνης από τον 17ο ως τον 19ο αιώνα, όσο και -πιο συγκεκριμένα- στην ελληνική συνοικία της πόλης κατά την περίοδο αυτή.
The Greeks of western Asia Minor and the region of Pontus
Die Griechen im westlichen Kleinasien und in der Region des Pontos
Ο Ελληνισμός της Δυτικής Μικράς Ασίας και του Πόντου
2. Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες πόλεις και λιμένες
της Μεσογείου, της αρχαίας Ιωνίας. Ιδρύθηκε περί το 3000 π.χ. και
επέζησε μέχρι σήμερα. Στη μακραίωνη ιστορία της έχει αλλάξει
δύο θέσεις. Η πρώτη των προϊστορικών χρόνων που αναφέρει
ο Στράβων ως "Παλαιά Σμύρνη" και η δεύτερη που έκτισε ο Μέγας
Αλέξανδρος και οι επίγονοι αυτού κατά την ελληνιστική περίοδο.
Κατοικήθηκε από ελληνικούς πληθυσμούς από
την αρχαιότητα μέχρι και την Καταστροφή της Σμύρνης το 1922
και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε με τη Συνθήκη
της Λωζάνης.
3.
4. 1922 : Η μεγάλη καταστροφή
Mε τον όρο καταστροφή της Σμύρνης ή αλλιώς Μεγάλη Πυρκαγιά της
Σμύρνης αναφέρονται τα γεγονότα της σφαγής του
ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού της Σμύρνης από τον κεμαλικό
στρατό, καθώς και η πυρπόληση της πόλης, που συνέβησαν τον
Σεπτέμβριο του 1922. Η καταστροφή αυτή άρχισε 7 ημέρες μετά την
αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από
τη Μικρά Ασία και μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού, του ιδίου
του Μουσταφά Κεμάλ και των ατάκτων του στην πόλη. Η φωτιά
εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία και συγκεκριμένα από
την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, όπου
είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα και πολιορκούνταν από τους
Τούρκους. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου
(που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με
την οποία οι Τούρκοι ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατέκαψε όλη την
πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία και
διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 .
5. Η πόλη αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο της
Τουρκίας μετά την Κωνσταντινούπολη και περισσότερο
ανεπτυγμένους κλάδους την τσιμεντοβιομηχανία, την βιομηχανία
τροφίμων και την κλωστοϋφαντουργία . Έχει πανεπιστήμιο από το
1955, ενώ σημαντική είναι η πνευματική και πολιτιστική
δραστηριότητά της. Στην προκυμαία η θάλασσα είναι σκέτος βούρκος.
Στο παλιό λιμάνι, είναι το Πασαπόρτ –το παλιό τελωνείο, έργο του
Γκούσταβ Αϊφελ (1884), που σήμερα χρησιμοποιείται από την
Αστυνομία. Απέναντι είναι η πλατεία Δημοκρατίας, η «Τσουμχουριέτ
Μεϊντάνι», με το μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ. Στη θέση όπου
βρισκόταν η ελληνική συνοικία σήμερα υπάρχει ένα τεράστιο άλσος
και δίπλα γίνεται τα τελευταία χρόνια η «Φουάρ» η διεθνής έκθεση
της Σμύρνης. Κάπου εκεί κοντά, υπάρχει ένα πελώριο σύγχρονο
γλυπτό στη μέση, δείχνει τη θέση της Αγίας Φωτεινής, της παλιάς
ονομαστής εκκλησίας των Ελλήνων, που καταστράφηκε.
6. Η Σμύρνη, αλλοτινή πρωτεύουσα της ανατολικής Μεσογείου,
«Γκιαούρ Ιζμίρ» για τους Τούρκους, «άπιστη Σμύρνη» δηλαδή,
γιατί κάποτε κατοικήθηκε από δεκάδες χιλιάδες «άπιστους»
Ρωμιούς, Αρμένηδες, Εβραίους, Φράγκους. Την έλεγαν όμως και
«Γκιουζέλ Ιζμίρ», δηλαδή «Ωραία Σμύρνη».
Δεν ζουν πια Έλληνες στη Σμύρνη, την πόλη που ποτίζει ακόμα με
φαρμάκι την εθνική μνήμη. Κάθε απομεινάρι ελληνικό περνάει
απαρατήρητο. Κι όμως η Σμύρνη χρειάζεται σεβασμό και
ευαισθησία, προσεκτική επισήμανση και της τελευταίας
πέτρας που ανήκε άλλοτε στον ελληνισμό. Κάθε άλλη
αντιμετώπιση μοιάζει με ύβρη και βλασφημία.