lesson literature student's project 2nd grade of high school "white fang " Jack London o ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ ΤΟΥ ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ

1. O Ασπροδόντης
του Τζακ Λόντον
Κεφάλαιο 2.
Ιωάννης Κούβαρος – Β’2

2. Α. Περίληψη (Κεφ.2)
Στο Κεφάλαιο 2 βλέπουμε την αδύναμη πλευρά των
ηρώων. Βλέπουμε την αγριότητα και την ομορφιά
της φύσης. Ταυτόχρονα παρατηρούμε την ανάγκη
για επιβίωση, το κυνήγι και την προσπάθεια εύρεσης
τροφής καθώς και τις σχέσεις μεταξύ των ζώων. Ο
Μονόφθαλμος δυσκολεύεται να βρει τροφή καθώς
ούτε οι καιρικές συνθήκες τον ευνοούν αλλά ούτε
και η μειωμένη αντοχή του. Μετά όμως την γέννηση
των κουταβιών είναι αναγκασμένος πλέον να βρει
τροφή μόνος του. Ένα γεγονός που θα συμβεί
μπροστά του, μία άνιση μάχη μεταξύ της Λύγκαινας
και ενός Σκαντζόχοιρου, θα τον βοηθήσει να
καταφέρει να επιβιώσει και να θρέψει την
οικογένειά του και τον ίδιο του τον εαυτό.

3. Β. Σχήματα λόγου (Κεφ.2)
Επίθετα με ουσιαστικά: (3)
•λευκό, νεκρό πετρωμένο ρυάκι
•μικρή στρογγυλή κάμαρα
•αργιλώδη ψηλή κρεμαστή πλαγιά
Μεταφορές: (2)
•Η γλώσσα κρέμασε γαλήνια
•Η αίσθηση της ζωής που φύτρωνε κάτω από το χιόνι
Παρομοιώσεις: (3)
•ελαφριά σαν πούπουλα
•σαν κάποιο τερατώδες μαξιλάρι με καρφίτσες
•Φτερνιζόταν αδιάκοπα και η ουρά της πήγαινε κι ερχόταν σαν μαστίγιο με γρήγορα απότομα
Προσωποποιήσεις: (4)
•Η ατμόσφαιρα ήταν ξηρή και άνετη
•Ολόκληρος ο κόσμος του Αρκτικού Βορρά τον καλούσε
•Η παρόρμηση από το αφυπνισμένο ένστικτο της πατρότητας ήταν έντονη μέσα του.
•Το χτύπημα θύμιζε αστραπή. Η πατούσα με τα γυριστά άκαμπτα νύχια τινάχτηκε προς την τρυφερή σάρκα της κοιλιά, την έσκισε με γρηγοράδα
και γύρισε πίσω.
Εικόνες οπτικές: (5)
•Η λύκαινα έτρεχε αποσταμένη
•Στο λευκό φως έβλεπε το περίγραμμα της ουράς του που κουνούσε καλοκάγαθα
•Ο απριλιάτικος ήλιος λαμποκοπούσε στο χιόνι
•Ο μονόφθαλμος αισθάνθηκε ξαφνικά το στόμα του να υγραίνεται και το σάλιο να τρέχει αθέλητα ερεθισμένος από το ζωντανό κρέας που
απλωνόταν σαν γεύμα μπροστά του.
•Μικρό ρυάκι που χυνόταν το καλοκαίρι στον ποταμό
Εικόνες ακουστικές: (6)
•Οι θαμποί ψίθυροι από τα κρυφά ρυάκια του τρεχούμενου νερού
•Πήρε έναν οξύ ήχο και ένα σιγανό τραγούδι
•Εκεί στην άκρη της μύτης του βούιζε ένα μοναχικό κουνούπι
•Όμως ο σκαντζόχοιρος σκούζοντας και γρυλίζοντας λαβωμένος
•Η μεγάλη αγριόγατα ούρλιαξε από τον πόνο και την κατάπληξη
•Ο σκαντζόχοιρος έτριζε τα δόντια του με γρουξίματα και λυγμούς και πότε πότε μικρά στριγκά σκουξίματα.

4. Γ. Οι βασικοί χαρακτήρες (Κεφ.2)
Μονόφθαλμος: Ο πατέρας των κουταβιών και
σύντροφος της Λύκαινας. Εξαιρετικά έμπειρος και
προσεκτικός σε κάθε του κίνηση (έμπειρος,
υπομονετικός, άγριος, επιφυλακτικός)
Λύκαινα: Η μητέρα των κουταβιών αρκετά
επιφυλακτική και προστατευτική προς τα κουτάβια
της, κυριευμένη από το πρωτόγονο μητρικό ένστικτο.
(υπομονετική, προστατευτική, ευέξαπτη)
Λύγκαινα: Αγριόγατα (επίμονη, προσεκτική,
επιβλητική, έμπειρη και έξυπνη κυνηγός)
Σκαντζόχειρος: Θήραμα αρχικά της Λύνκαινας και
μετά του Μονόφθαλμου και τελικά τροφή του
δεύτερου. (απροστάτευτος, αδύναμος)

5. Δ. & Ε. Ποια είναι η ατμόσφαιρα
που επικρατεί και ποια τα
κυριότερα συναισθήματα ; (Κεφ.2)
Η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Κεφ. 2 μπορούμε να την
χαρακτηρίσουμε ως άγρια, πρωτόγονη, σκοτεινή, γεμάτη εικόνες
αγριότητας, ωμότητας και εικόνες βγαλμένες μέσα από την φύση και τον
κύκλο της ζωής που επικρατεί στην άγρια ζωή των ζώων.
Τα κυριότερα συναισθήματα που μας δημιουργεί το Κεφ. 2 είναι φόβος
και αγωνία για επιβίωση, λύπη για τον Σκαντζόχειρο, κατανόηση ως
προς τους άγριους κανόνες της φύσης.

6. Στ. Σημεία και τρόπος που
προβάλλεται ο φόβος και η αγωνία
ανθρώπων και ζώων (Κεφ.2)
Ο φόβος και η αγωνία παίζουν σημαντικό ρόλο στο Κεφ.2 καθώς
περιγράφονται πολλές φορές στο κεφάλαιο αυτό. Για παράδειγμα μετά
την γέννηση των κουταβιών η Λύκαινα είναι πιο επιφυλακτική και
καχύποπτη με το Μονόφθαλμο γιατί έχει κυριευτεί από φόβο και αγωνία
μήπως ο σύντροφός της θελήσει να τραφεί με αυτά. Σε ένα άλλο σημείο
του κεφαλαίου 2 ο Μονόφθαλμος αγωνιά και φοβάται ότι δεν θα
καταφέρει να βρει τροφή και δεν θα μπορέσει να επιβιώσει ούτε αυτός
αλλά ούτε και η οικογένειά του γιατί έχει περάσει μεγάλο διάστημα που
είναι νηστικός. Προς το τέλος του κεφαλαίου αυτού βλέπουμε για ακόμη
μία φορά την αγωνία και τον φόβο που νιώθει ο Μονόφθαλμος όταν
βλέπει την Αγριόγατα έτοιμη να επιτεθεί στον Σκαντζόχειρο,
προπαθώντας να κρυφτεί φοβούμενος μην τον αντιληφθεί επειδή και ο
ίδιος του βρίσκεται σε αδύναμη κατάσταση.

7. Ζ. Τα βασικά γεγονότα (Κεφ.2)
1. Γέννηση των κουταβιών (έπειτα
από γεγονότα και περιγραφές
που μας παρουσιάζει ο
συγγραφέας)
2. Ο Μονόφθαλμος καταφέρνει να
τρέφεται μόνος του και να
στηρίζεται στις δικές του
κυνηγητικές ικανότητες χωρίς την
βοήθεια της συντρόφου του.

8. Η. Σχέση μεταξύ ανθρώπων –
φύσης – ζώων & μεταξύ τους
 Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση έχει καταντήσει
πλέον μόνο τυπική, καθώς ο άνθρωπος έχει «ξεχάσει»
από πού προέρχεται και πλέον καταστρέφει τις ρίζες
του, δείχνοντας κανένα σεβασμό ή υπευθυνότητα προς
αυτήν.
 Τα ζώα από την άλλη είναι κομμάτι της ίδιας της φύσης
και έχουν μάθει να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον
αρμονικά υπακούοντας στους κανόνες της φύσης.
 Τα ζώα με τους ανθρώπους, παίζουν απλά ένα άγριο
και άνισο παιχνίδι επιβίωσης καθώς τα ζώα αποτελούν
μόνο την τροφή και την εκμετάλλευση από τους
ανθρώπους και σπάνια ο άνθρωπος δείχνει τον
σεβασμό που πρέπει στους κανόνες του ζωικού
βασιλείου.

9. Θ. Κίνδυνοι των ζωντανών
πλασμάτων. Πως ανταπεξέρχονται;
 Τα ζωντανά πλάσματα κυρίως κινδυνεύουν από άλλα
ζωντανά πλάσματα, που είναι πιο άγρια και πιο δυνατά
από αυτά κάτι που όμως είναι μέρος της φύσης. Κυρίως
όμως απειλούνται από τον ίδιο τον άνθρωπο που
δυστυχώς ανκαι είναι μέρος της ίδιας της φύσης δεν
δείχνει κανένα σεβασμό προς αυτήν.
 Τα ζωντανά πλάσματα προσπαθούν να αντεπεξέλθουν
στους κινδύνους αυτούς χρησιμοποιώντας τα φυσικά
αμυντικά χαρίσματα και χαρακτηριστικά που τους έχει
δώσει η ίδια φύση για να προστατευτούν.

10. Ι. Συναισθήματα και Σκέψεις
Το Κεφ.2 δεν μου αφήνει ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα πέρα
από την ανακούφιση του ότι ο Μονόφθαλμος τελικά βρίσκει
τροφή και ότι η Λύκαινα επιτέλους γεννάει τα κουτάβια της. Οι
σκέψεις μου είναι γύρω από την προσπάθεια κατανόησης της
φύσης και των άγριων και άνισων μερικές φορές κανόνων
επιβίωσης των άγριων και αδύναμων πλασμάτων μέσα σε
αυτήν.

11. Ο Ασπροδόντης
Ευχαριστώ!
Ιωάννης Κούβαρος – Β’2