2. Gerard heeft me verrast op een potje bowlen in de bowlingszaak van Speedy. Ik vind
het nu een beetje creep, ik heb nog nooit gebowld en ben bang dat ik fouten maak.
Gelukkig is er nu Gerard die aan mijn zijde staat.
Gwendolyn
3. Ik pak een bowlingbal en gooi erop los. Ik heb alle kegels omver gegooid, alleen één
ervan blijft staan. Dat vind ik wel heel goed voor mijn eerste keer eigenlijk.
4. “Ik heb bijna alles omver gegooid!” daag ik Gerard uit, “geloof me of niet maar je
kunt niet aan mij tippen.” Uitdagend kijkt hij me aan. “Oh nee? We zullen wel zijn.”
Wat giechelend ga ik zitten en kijk naar zijn bowlingactie. Het wordt vast niets.
6. Zo loopt de dag nog verder… tot Gerard zegt dat hij opeens naar zijn college moet. Ik
laat echter de kans niet schieten om hem te kussen. Het lijkt hem totaal onverwacht
maar hij wijst me gelukkig niet af.
7. “Ik moet echt gaan.” besluit Gerard.
Jammerend kijk ik hem aan. Zeuren om hem hier te houden gaat niet, ik moet hem
dus laten gaan.
8. In de stad valt er niet veel dingen te doen, ik kan niet anders dan terug naar het
studentenhuis te gaan en mijn opdrachten af te maken. Ik ben blijkbaar niet de enige
die haar opdrachten moet maken…
9. Na mijn opdrachten ga ik buiten kijken in de brievenbus en het blijkt alleen maar
rekeningen te zijn. “Hebben ze niets beters te doen? Pff…” zucht ik.
10. Met Erik kom ik nog altijd goed overeen en hij stottert een tijdje niet meer. Erik heeft
me het laatste verteld dat hij iemand nieuw heeft leren kennen en dat het
waarschijnlijk wederzijds is. Ik ben blij voor hem!
11. Eén van de studenten laat me weten dat er telefoon is voor mij. Aan de telefoon is de
professor, die vertelt dat er morgen examens zijn en dat ik hard moet werken. Het
hangt ervan af of ik door mag naar het volgende jaar of niet. Gaat de tijd zo snel?
12. Na mijn college ‘s avonds ben ik zo moe dat ik op elk moment kan slaapvallen. Snel
heb ik onder de douche gesprongen en dan… snel in mijn warm bedje.
13. De volgende ochtend staan pannenkoeken (zoals altijd) als ontbijt op het menu. Ik
heb zoveel zenuwen voor de examens, ik wil echt graag door naar het tweede jaar…
14. Laat in de avond heb ik mijn examens moeten afleggen. Direct na mijn examens heb
ik mijn punten gekregen en je raadt het nooit… ik heb een 10 gehaald en een beurs!
18. Wanneer Silvana en ik allebei op onze college zitten, heeft Chiara het hele rijk voor
haar alleen. Ze nodigt zelfs iemand uit, die zich Josef Verbon mag noemen.
21. De lippen vinden elkaar en op een moment raken ze elkaar aan, dat vormt een
romantische kus.
22. Die twee gaan zelfs verder dat ze halfnaakt op bed belanden. Chiara geniet zelfs mee
tot Josef aan haar lingerie begint te prutsen…
23. En die twee onder de lakens duiken. Dit heeft Chiara niet gewild, ze probeert zich uit
de sterke armen van Josef te duwen maar hij is helaas veel sterker…
24. Wanneer Silvana terug komt van haar college, komt ze onderweg Josef tegen. Ze wil
vragen wie hij is, wat dus niet kan want Josef loopt nogal snel. “Onbeleefderik!”
mompelt ze boos.
25. Ze komt de kamer van Chiara binnen en ziet Chiara huilen, in haar ondergoed. “Wat is
er gebeurd? Wie is die man?” raakt Silvana in paniek. De huilende Chiara kan geen
woord uitbrengen, alleen tranen blijven rond haar wangen stromen.
26. “Hij… ik dacht dat hij de ware was…” snikt ze, “hij wou alleen met mij naar bed.”
Silvana schrikt zich rot. “Dat meen je niet!” Chiara knikt. “Ik… ik bleef zeggen dat ik
dat niet wou maar hij luisterde niet.”
27. Silvana trekt haar schoonzus van haar bed en geeft haar een knuffel dat deugd doet.
“Hopelijk laat hij je met rust.” fluistert Silvana in Chiara haar oor. “Ik… ik ook.” fluistert
Chiara terug.
28. Wanneer ik Silvana tegen kom, vraag ik waarom ze lang weg is gebleven. Dan vertelt
ze over Chiara, die verkracht is door één of ander man.
29. Ik kan het steeds niet geloven. Mijn eigen zus verkracht, je houdt het niet voor
mogelijk. Diep in mij heb ik medelijden met Chiara… De liefde kan misschien fijn zijn
maar toch kun je onderweg obstakels tegenkomen.
30. De volgende dag is het zover: dan zijn er examens voor de derdejaars in dit huis.
Silvana is al terug gekomen, met een 10 en een beurs op zak!
31. Paar uurtjes later, wanneer de zon in de aardbodem is verzakt, kom ik ook thuis met
het maximum en een beurs! Wat heb ik weer goed mijn best gedaan, zeg!
32. Eens ik binnen kom, zie ik Chiara voor me staan. Ik zie de tranen in haar ooghoeken,
die ontsnappen en rond haar wangen lopen. Dan kijk ik nog wat naar onder, naar
haar buik. Het is niet waar… “Ik ben zwanger! Zwanger van die gestoorde
psychopaat!” schreeuwt ze en dan barst ze in tranen uit. Ik neem haar goed vast en
wrijft over haar buik. “Alles komt in orde…” sust ik haar.
33. “Ik kan niet eens voor een kind zorgen.” jammert ze.
“Maar dat kun je zeker wel, je zult de moeder van de duizend worden.”
Toch twijfelt Chiara van haar gedachten…
“Die Josef mag niet eens weten dat hij de vader is.”
34. “Ik wil je niet op de verkeerde gedachten brengen,” zeg ik, “maar als hij niets mag
weten, dan moet je het kindje alleen opvoeden.” Chiara kijkt bang toe. Ik voel het al
dat dit niet gemakkelijk voor haar gaat worden en ze is tenslotte nog een tweedejaar,
“je moet je geen zorgen maken. Ik en Silvana zullen je wel helpen.”
