escultura renacentista

1. ESCULTURA
QUATTROCENTO

2. Características xerais da escultura do Quattrocento
 Recuperación das obras clásicas
Marcado naturalismo que ten como base ao home (recuperación
do desnudo: interese pola anatomía)
 Búsqueda da beleza ideal baseada na proporción, na harmonía
de todas as partes entre si e destas co conxunto da obra,
actitude serea. Establecemento dun canon (9/10 cabezas para o
tamaño do corpo).
 Ghiberti: recupera o relevo romano, estilo naturalista…
 Donatello: a súa obra vai desde un clasicismo pleno ata chegar,
ao final da súa vida, a un forte expresionismo.
 Verrochio (posible discípulo de Donatello).

3. Baptisterio de Florencia

4. GhibertiGhiberti. As portas do Paraíso.
Nelas, a temática relixiosa (cada unha das escenas inclúe unha
historia do Antigo Testamento representada en varias pasaxes)
vese xa impregnada por unha conceptualización humanista, onde o
marco rectangular xa non condiciona tanto a representación como o
cuadrilobulado.
Destaca o volume dos corpos, a diferente profundidade do relevo,
o naturalismo na paisaxe e nos personaxes, o punto de fuga, e a
exquisita atención ao detalle.

5. 1:1: Creación de Adán e Eva. Tentación e expulsión.
2:2: Adán arando. Caín e Abel traballando. Sacrificios de Caín e
Abel. Morte de Abel.
GHIBERTI. “Portas do Paraíso”

6. 33:: O diluvio. Saída da arca. Sacrificio de Noé. Embriaguez de Noé.
4:4: Abraham recibe aos tres anxos. Sara na tenda. Agar no deserto.
Sacrificio de Isaac.
GHIBERTI. “Portas do Paraíso”

7. 5:5: Esaú achégase a Isaac. Raquel e
Xacobe. Isaac bendice a Xacobe.
6:6: José e os irmáns Exipto.
Achádego da copa de prata na
bolsa de Benxamín.
GHIBERTI. “Portas do
Paraíso”

8. Ghiberti. Portas do Paraíso. A creación
Fusión de
Varias escenas
Movemento sosegado
Canon
clásico
Perspetiva lineal
Uso de alto, medio
e baixorrelevo
Efectos de “perspectiva
aérea”

9. Donatello. David
(bronce de 1,58 m.)
Un pastor mozo de Belén,
repousa despois de ter
vencido, coa súa astucia e
rapidez, ao xigante Goliat,
líder dos filisteos.

10. A perna dereita soporta firmemente o peso
do corpo livián, mentres a esquerda descansa
sobre a cabeza do adversario derrotado,
Goliat. O ángulo que forma a perna libre é
contrarrestado polo brazo esquerdo que o
rapaz apoia sobre a cadeira.
A superficie pulida e case negra do bronce
realza as calidades e o atractivo do corpo
xuvenil.
Esta escultura representa a culminación da loita do artista por liberar a
escultura das ataduras que a supeditan á arquitectura. O artista retomou
nesta obra o espido de tamaño natural da Antigüidade clásica,que durante a
Idade Media fora relegado ao esquecemento.

11. Donatello. Monumento a Gattamelata
Bronce, 3,40 m. alto por 3,90 m. longo

12. ESCULTURA
CINQUECENTO

13. Miguel Ángel. Virxe da escaleira, c. 1491-93
Imita á “Virxe do Leite” de Donatello,
pero apunta xa formas de grande
corpulencia. Bota man da técnica do
schiacciato (relevo aplanado) para
resaltar as figuras mediante o
contorno. Resalta o volume.
Miguel Ángel como escultor:
- Pon en prática tamén o “non finito”
- Dota as súas figuras da terribilitá
- Na súa obra evoluciona dende a busca da beleza
ideal (clasicismo renacentista) ata o incremento da
expresividade e a expresión dunha Idea

14. Miguel Anxo. Combate dos centauros e lapitas. 1490. Casa Buonaroti,
Florencia.

15. Contido: represéntase o intre posterior
á crucifixión, no que o fillo morto
descansa no colo da súa nai. En contra
da tradición, o artista decidiu darlle un
aspecto xuvenil á Virxe
As dúas figuras conforman unha
pirámide pechada. O corpo de Cristo
está encadrado dentro do contorno
debuxado polo corpo de María, o que
fai énfase na unión íntima entre nai e
fillo. O seu vestido equilibra a
composición e actúa como base da
pirámide.

16. Miguel Ángel. David (4,34 m). Museo da Academia. Florencia. 1501-04

17. Miguel Ángel. Resultado final do proxecto para o sepulcro de Xulio II

18. GiambolognaGiambologna. O rapto das Sabinas, mármore, 4,10 m

19. Miguel ÁngelMiguel Ángel, DavidDonatelloDonatello, David VerrochioVerrochio, David

20. COMENTARIO ESCULTURA: LIÑAS
BÁSICAS
1. ANÁLISE FORMAL
-Identificar o Tema (paisaxe, retrato, relixioso, mitolóxico, etc.)
-Tipo básico (escultura exenta/vulto redondo ou relevo)
-Material empregado (madeira, pedra, arxila, bronce, entre outras)
-Función (relixiosa, didáctica, ornamental, etc..)
-Técnica utilizada: esculpir (p.ex.: pedra) ou modelar (p.ex.:arxila)
1. DESCRICIÓN
-Descrición detallada do que se ve na escultura:
-Comentamos a composición ou organización dos elementos da obra, o
tratamento das figuras (figurativo ou abstracto), tratamento dos
personaxes (tamaño e proporcións), se existe movemento ou non, a luz e
a execución (superficie lisa ou rugosa)
1. ASPECTOS ARTÍSTICOS E CULTURAIS
-Identificar a obra, o autor (se existe), época e contextualizar a obra dentro
do estilo ao cal pertence (características xerais e algún exemplo similar)

22. COMENTARIO DA IMAXE
Escultura de bronce de vulto redondo, na que se representa a un mozo espido de
pé, co pelo longo e cuberto por un sombreiro e calzado cunhas botas. Sostén
unha espada coa man dereita, e unha pedra coa que deixou inconsciente ao seu
inimigo na esquerda.
A súa perna dereita soporta firmemente todo o peso do corpo ergueito, mentres
que a esquerda descansa sobre a cabeza do seu adversario.
A temática desta obra é relixiosa, bíblica, que tenta expresar o resultado final da
loita entre o rei David na súa xuventude contra o xigante Filesteo Goliat.
Grazas ao espido, pódese apreciar con maior claridade o suave modelado do seu corpo
e o xogo de curvas compositivas que debuxa a súa perfecta anatomía.
O autor desta escultura é Donatello e podémola datar nos anos 40 do século XV en
Florencia dentro do estilo renacentista.
Este escultor soubo establecer unha hábil compensación de volumes a partir dun
suave Contrapposto, recreando a famosa curva praxiteliana. Deste xeito, o torso
mantense ergueito mentres marca a subida da súa cadeira dereita e flexiona a perna
contraria. A sinuosidade dos seus delicados contornos contornos vese reforzada pola
perfección anatómica da súa musculatura, que lle imprime á personaxe unha ambigua
sexualidade.
Esta grácil actitude de repouso é magnificamente correspondida polo seu rostro,
que emana un aire de serenidade, produto das súas faccións.