1. Ang tekstong deskriptibo ay may layuning
maglarawan ng isang bagay, tao, lugar, karanasan,
sitwasyon at iba pa. Ang uri ng sulating ito ay
nagpapaunlad sa kakayahan ng mag-aaral na bumuo at
maglarawan ng isang partikular na karanasan. Layunin
ng sining ng deskripsiyon na magpinta ng matingkad at
detalyadong imahen na makapupukaw sa isip at
damdamin ng mga mambababasa.
2.
3. Ang tekstong deskriptibo ay may isang
malinaw at pangunahing impresyon na
nililikha sa mga mambabasa. Sa paglikha ng
dominante at pangunahing impresyon, dapat
na magdesisyon ang manunulat kung ano ang
mas magsisilbi sa kuwentong kaniyang
ilalahad.
4. Ang tekstong deskriptibo, ay maaaring
maging obhetibo o subhetibo, at maaari ding
magbigay ng pagkakataon sa manunulat na
gumamit ng iba’t ibang tono at paraan sa
paglalarawan.
5. Ang tekstong deskriptibo ay mahalagang
maging espisipiko at maglaman ng mga
konkretong detalye. Ang pangunahing layunin
nito ay ipakita at iparamdam sa mambabasa
ang bagay o anumang paksa na inilalarawan.
6.
7.
8.
9.
10. Gamit ng Cohesive Devices o
Kohesyong Gramatikal sa Pagsulat
ng Tekstong Deskriptibo
11. 1. Reperensiya (Reference)
- Ito ang paggamit ng mga salitang maaaring tumukoy o
maging reperensiya ng paksang pinag-uusapan sa
pangungusap. Maaari itong maging anapora (kung
kailangang bumalik sa teksto upang malknan kung ano
o sino ang tinutukoy) o kaya’y katapora (kung nauna
ang panghalip at malalaman lang kung sino o ano ang
tinutukoy kapag ipinagpatuloy ang pagbabasa sa
teksto).
13. 3. Ellipsis
-May binabawas na bahagi ng pangungusap
subalit inaasahang maiintindihan o magiging
malinaw pa rin sa mambabasa ang pangungusap
dahil makatutulong ang naunang pahayag para
matukoy ang nais ipahiwatig ng nawalang salita.
14. 4. Pang-ugnay
Nagagamit ang mga pang-ugnay tulad ng at
sa pag-uugnay ng sugnay sa sugnay,
parirala sa parirala, at pangungusap sa
pangungusap. Sa pamamagitan nito ay higit
na nauunawaan ng mambabasa o
tagapakinig ang relasyon sa pagitan ng mga
pinag-ugnay.
15. 5. Kohesyong Leksikal
- Mabibisang salitang ginagamit sa teksto
upang magkaroon ito ng kohesyon. Maaari
itong mauri sa dalawa: ang reiterasyon at ang
kolokasyon.
16. Reiterasyon—Kung ang ginagawa o sinasabi
ay nauulit nang ilang beses. Maaari itong mauri
sa tatlo: pag-uulit o repetisyon, pag-iisa-isa, at
pagbibigay-kahulugan.
Kolokasyon—Mga salitang karaniwang nagagamit
nang magkapareha o may kaugnayan sa isa’t isa kaya’t
kapag nabanggit ang isa ay naiisip din ang isa.
Maaaring magkapareha o maaari ding magkasalungat.
17.
18. -Hindi lang sapat na mailarawan ang itsura at mga
detalye patungkol sa tauhan kundi kailangang maging
makatotohanan din ang pagkakalarawan dito.
Paglalarawan
sa Tauhan
19. Namumutla, nangangatog ang buong katawan, at
nanginginig ang boses, si Pak Idjo ay walang iniwan sa
isang taong inaatake ng malaria. Ang totoo’y may sakit
nga siyang talaga. Parang nakasabit na lang ang tagpi-
tagpi at maruming damit sa napakanipis niyang katawan,
at nakalubog sa humpak niyang mga pisngi ang kanyang
namumula at nagluluhang mata.
-Mula sa “Takipsilim sa Dyakarta”
ni Mochtar Lubis (salin ni Aurora E. Batnag)
20. - Napakahalagang mailarawan nang mabisa ang
damdamin ng tauhan sapagkat ito ay nagbibigay
dahilan kung bakit nagagawa ng tauhan ang
kanyang ginawa.
Paglalarawan
sa Damdamin
21. Ilang paraan ng paglalarawan sa damdamin:
1.Pagsasaad sa aktuwal na nararanasan ng tauhan.
Hal: Matindi ang pagkirot ng tiyan ni Mang Tonyo.
Nagdidilim na ang kanyang paningin at nanlalambot na ang
mga tuhod sa matinding gutom na nadarama. Dalawang araw
na pala nang huling masayaran ng pagkain ang nanunuyo
niyang mga labi.
22. 2. Pagsasaad sa ginawa ng tauhan
Hal: “Umalis kana!” ang mariing sabi ni Aling
Nena sa asawa habang tiim bagang na nakatingin sa
malayo upang mapigil ang luhang kanina pa
nagpupumilit bumalong mula sa kanyang mga mata.
23. 3. Paggamit ng tayutay o matatalinghagang pananalita
Hal: Ito na marahil ang pinakamadilim na
sandal sa kanyang buhay. Maging ang langit ay
lumuha sa kalungkutang dulot ng pagyao ng
pinakamamahal niyang si Berta.
24. - Mahalagang mailarawan nang tama ang lugar o
panahon kung kalian at saan naganap ang akda sa
paraang makagaganyak sa mga mambabasa. Sa
pamamagitan nang mahusay na pagkakalarawan sa
tagpuan madarama ng mambabasa ang diwa ng
akda.
Paglalarawan
sa Tagpuan
25. Ang gabi ay mabilis na lumatag sa mga gusali, lumagom
sa malalaki’t maliliit na lansangan, dumantay sa mukha ng
mga taong pagal sa paghanap ng lunas sa mga suliranin sa
araw-araw. Ngunit ang gabi ay waring manipis na sutla
lamang ng dilim na walang lawak mula sa lupa hanggang sa
mga unang palapag ng mga gusali. Ang gabi ay ukol lamang sa
dilim sa kalangitan sapagkat ang gabi sa kalupaan ay
hinahamig ng mabangis na liwanag ng mga ilaw-dagitab.
-Mula sa “Mabangis na Lungsod”
ni” Efren Abueg