IDdagen 2013 - W12 - Hoe welvarend is ons welzijn?
IDdagen 2013 - Politiserende en depolitiserende tendensen
1.
2. Het middenveld zal politiek zijn,
of het zal niet zijn.
Pascal Debruyne
onderzoeker MENARG Universiteit Gent
&
Bart Van Bouchaute
onderzoeker OASES Universiteit Antwerpen
3. “Toch mag je een sociale beweging niet
reduceren tot dienstverlening, wederzijdse
ondersteuning en gezelligheid. Zeker in de
huidige dramademocratie – waar politiek niet
langer via sociale organisaties, maar wel via de
media met kiezers communiceert – hebben
sociale bewegingen meer dan ooit de plicht om
zelf aan politiek te doen door in het publieke
debat een kritische stem te laten horen, door
maatschappelijk problemen op de politieke
agenda te plaatsen en door gelijkgezinden te
mobiliseren. Kortom, het middenveld is politiek,
of zal niet zijn.”
Prof. Dr. Jaak Billiet
(9 maart 2013 in De Standaard)
4. Het middenveld zal ‘politiek’ zijn?
• Stelling: “Het middenveld is politiek, of zal niet zijn”
• Als het middenveld politiek wil zijn, moeten we eerst weten
wat ‘politiek’ is.
• Nood aan zelfreflectie voor we vastlopen in een defensieve
reactie op ‘gestolen autonomie’
• Er is niet zoiets als een autonome positie:
Middenveld tussen “systeem” en “leefwereld”
‘De staat is een sociale relatie’
6. DE POLITIEK
HET POLITIEKE
Dagelijkse beheer of
management van de
bestaande samenleving
Een politieke daad moet niet
enkel functioneren binnen het
kader van de bestaande relaties,
maar moet dat kader zelf ook
kunnen veranderen.
‘politiek’ als de kunst van
het mogelijke
‘het politieke’ als de kunst van
het onmogelijke
Doorheen de tijd is er in spreken en handelen van het
middenveld zélf een verwarring ontstaan tussen ‘de politiek’ (la
politique) en ‘het politieke’ (le politique). (Claude Lefort)
7. Middenveld en ‘de politiek’
• Politiek als beleidsbeïnvloeding
– Analyse
• welke ruimte om ‘aan politiek te doen’
• actorenanalyse, machtsanalyse …
– methoden beleidsbeïnvloeding
– de bestaande politiek/het beleid als
kader
• Verschuiving naar “middenveld in
de politieke ruimte”
8. Middenveld en ‘het politieke’
• Publieke ruimte: ruimte van tegenstellingen
– Conflicten zonder zetten wat honderd jaar geleden
«Laten we eens op een rijtjezuiver rationele oplossing
onhaalbaar werd geacht. Telt u even mee: samenleving
– Strijd over de inrichting van de het algemeen
kiesrecht, de achturige werkdag, het stakingsrecht, de algemene
• ‘Hegemoniale projecten’ :
ziektekostenverzekering, het pensioen, de oudedagsvoorziening,
gratis – Common sense: beslissingenvan dede inrichting en de
algemeen onderwijs, afschaffing over kinderarbeid van
samenleving op betaalde als ‘noodzakelijk’ vast
het recht van vrouwenvoorgesteld arbeid. En er zijn er en een
paar die ‘onvermijdelijk’
ik vergeet. Allemaal zogenaamd utopische eisen, maar
ze zijn– Maar elke consensus is gebonden aan tijd en ruimte
allemaal werkelijkheid geworden.»
– Dus tegenstrijd blijft altijd mogelijk
Riccardo Petrella op de vraag of zijn ideaal van een mondiale welzijnsstaat niet
‘utopisch’ was (De Groene Amsterdammer, 1998)
• Democratie is een open proces
9. Middenveld en ‘het politieke’ ‘(2)
Praktijken van burgerschap
• “Het politieke”: strijd over de goede
samenleving in een open democratie
• Praktijken van burgerschap (Isin)
– Groepen burgers eisen rechten op
binnen de gedeelde democratische ruimte
– Burgerschap is geen kwestie van ‘status’
maar van sociale praktijken
– Mensen ontwikkelen zich
tot politieke subjecten
doorheen die praktijken
10. 2. EEN KORTE GESCHIEDENIS VAN
HET MIDDENVELD IN DE POLITIEKE
RUIMTE
11. Breuklijnen, conflicten en ‘Gewapende vrede’
• Verdeelde samenleving, sterke bewegingen
– Sociaal-economische breuklijn
– Levensbeschouwelijke breuklijn
– Communautaire breuklijn
• Conflicthantering door ‘Gewapende vrede’
– Oplopende spanning en machtsopbouw
– Ontmijning door afsluiten van ‘pact’
• Gesloten, vaak geheim topoverleg tussen elites
• Package deals met voor elk wat wils
13. Interprofessioneel
akkoord
22 december 2008
Na onderhandeling
tussen de sociale
partners
ondertekenen Luc
Cortebeeck (AVC) en
Rudy De Leeuw
(ABVV) het
interprofessioneel
akkoord
3/12/2013
13
14. Betrokkenheid en onderaanneming:
het verzuilde middenveld
• Verzuild middenveld omringt leefwereld
• Sterke betrokkenheid in beleidsvoorbereiding
– ‘partners’ in gesloten overlegcircuits
– compromis en package deals
• Grote rol in beleiduitvoering
– grote autonomie
– ‘onderaannemers’ van overheid
15. Verzwakking verzuiling
Verschuiving in het ‘klassieke’ middenveld
• Ontzuiling: binding verzwakt
– Achterban – organisatie
– Organisatie – beweging
– Beweging – centrale ideologie en partij
• Verschuiving
Inhoud: van grote verhaal naar pragmatiek
Functie: van collectieve strijd naar kwalitatieve dienstverlening
• Ondanks ontzuiling: nog altijd groot en
bijzonder actief!
16. Tegelijk:
nieuwe sociale bewegingen en actiegroepen
• Tijdsgeest ‘Mei 68’/1974: links-libertaire onderstroom
– Gelijkheid blijft belangrijk doel >< ongelijke samenleving
– Aangevuld met autonomie >< autoritaire samenleving
• Nieuwe dynamiek in middenveld
– Nieuwe thema’s
– Nieuwe mobilisatiemiddelen
– Grote mobilisatiekracht
• Elite-uitdagend protest
– Politieke elite...
– .. maar ook de klassieke zuilelites worden uitgedaagd!
• Moeizame toegang tot politieke systeem
18. Kritiek en herontdekking
• Neoliberale kritiek (jonge Verhofstadt)
– Middenveld ‘koloniseert’ het openbaar bestuur
– Middenveld betuttelt de vrije burger
• Middenveld in defensief
• Zwarte Zondagen:
– ‘de kloof’
– paniek over gebrek aan democratisch burgerschap
– herontdekking van het middenveld als remedie
Middenveld verhoogt ‘sociaal kapitaal’:
‘features of social life – networks, norms and trust – that enable
participants to act together more effectively to pursue shared objectives’
(Putnam)
19. Middenveld herstelt sociaal weefsel
• Instrument voor sociale cohesie als antwoord op:
– diversiteit/integratie;
– sociaaleconomische breuklijn/armoede.
• Nieuwe ‘politieke’ opdracht van middenveld.
• Evaluatie:
– Succes: nieuwe legitimiteit
– Maar: depolitisering?
“Toch mag je een sociale beweging niet reduceren tot
dienstverlening, wederzijdse ondersteuning en gezelligheid....
Kortom, het middenveld is politiek, of zal niet zijn.”
21. Depolitisering (x3)
Overgang
van ‘het politieke’ als de kunst van het onmogelijke
naar ‘politiek’ als kunst van het mogelijke..
3 niveaus van depolitisering:
1) Depolitisering “van” het middenveld:
denken van de overheid over het middenveld depolitiseert;
2) Depolitisering “in” het middenveld:
denken van het middenveld zelf depolitiseert;
3) Depolitisering “door” het middenveld:
denken en handelen ten aanzien van achterban depolitiseert.
22. (1) (De)politisering
VAN
het middenveld?
Hier staat de vraag
centraal of/in
hoeverre/waarom/hoe
organisaties in het
middenveld de ruimte
krijgen om politiserend te
werken.
• Opdracht: integreren of
politiseren?
• Positie: verantwoordelijk
beheerder?
• Inhoud: consensus?
• Ruimte voor nieuwkomers?
• Inspraak ‘nemen’ of ‘krijgen’?
24. (2) (De)politisering
IN
het middenveld?
Nog los van die externe
druk vanuit de overheid is er
ook de depolitisering in het
middenveld zelf.
Geen algemene uitspraken
– Type organisatie/beweging
– Historiek en traditie
– Maatschappelijk doel...
... Maar toch kritisch bekijken
• Zelfdiscipline en
zelfcensuur?
• Managementtechnologie?
• Allianties/frontvorming?
• Methodische expertise ?
29. (3) (De)politisering
DOOR het
middenveld
• Burgers mobiliseren rond
kwesties
– Verhaal?
– Methodisch?
• Leefwereld politiseren?
Hier staat de vraag centraal
of/in hoeverre/waarom/hoe
organisaties in het
middenveld er al dan niet in
slagen om kwesties en/of
burgers en groepen in de
samenleving te politiseren
– Koppeling leefwereld >> bredere
politisering
– Actor ontstaat in het proces
– Methodisch?
• De depolitisering van autonomie
33. Waarom ‘repolitisering’?
• Politieke verklaring
– weinig steun voor een politieke rol van het middenveld
– komst van N-VA: aanval op sociaal middenveld en zuilenorganisaties
– verdere afbrokkeling (vertrouwens)relaties zuil-partijen
• Economische verklaring
– economische crisis en besparingen
– de paradox van de participatiemaatschappij
– doelgroepen onder druk: “voor wat hoort wat
• Groeiend zelfinzicht
– Door interne druk en tweespalt ‘in’ organisaties
– Contestatie van nieuwe, minder geïnstitutionaliseerde organisaties
34. Waarom ’repolitisering’?
• Politieke verklaring
– weinig steun voor een politieke rol van het middenveld
– komst van N-VA: aanval op sociaal middenveld en zuilenorganisaties
– verdere afbrokkeling (vertrouwens)relaties zuil-partijen
• Economische verklaring
– economische crisis en besparingen
– de paradox van de participatiemaatschappij
– doelgroepen onder druk: “voor wat hoort wat”
• Groeiend zelfinzicht
– Door interne druk en tweespalt ‘in’ organisaties
– Contestatie van nieuwe, minder geïnstitutionaliseerde organisaties
39. Repolitisering?
• Politieke ruimte serieus nemen:
– tegenstellingen, conflict en macht zijn de kern van “het
politieke”
– (ook) buiten het beleidskader: kunst van het onmogelijke
• Middenveld zit in/geeft mee vorm aan de politieke
ruimte >> eigen opstelling heeft altijd betekenis
• Politiserend bewegingswerk is een noodzaak
– Een scherp eigen verhaal (durven) vertellen
– Autonome positie en strategie van de beweging
– Achterban, doelgroepen zijn/worden politieke subjecten
40. “De weg naar een politiserend middenveld in een
vitale democratie ligt open als organisaties zich
niet langer vooral beschouwen als een
verlengstuk van de overheid, als
verantwoordelijke partner, of hoogstens als
spreekbuis en signaalgever voor groepen in de
samenleving, maar integendeel als betrokken
ondersteuners van mensen die zich doorheen
praktijken van burgerschap zelf tot politieke
subjecten ontwikkelen.”
DANK VOOR UW BELANGSTELLING!
Editor's Notes
Eenvoudig gesteld is depolitisering dus de overgang van de kunst van het onmogelijke naar de kunst van het mogelijke.Depolitisering bestaat erin de strijd tussen ideeën zoveel mogelijk als verwaterd af te doen; zelfs als oubollig. Een dergelijke consensuspolitiek leidt tot het opheffen van dissensus en conflict, door de verwatering van onenigheid over de grondslagen van de inrichting van ons maatschappelijk bestel3 dubbele depolitiseringVan het middenveld: denken van het middenveld zelf depolitiseertIn het middenveld: denken van de overheid over het middenveld depolitiseertDoor het middenveld: denken en handelen ten aanzien van achterban depolitiseert.Politiek wordt op die manier gereduceerd tot een ‘beheerskwestie’ waar enkel binnen vooraf bepaalde lijnen over participatie kan worden gesproken.
Voorbeeld van de inburgeringssector (lokale en provinciale integratiecentra, onthaalbureaus en tolkendiensten en convenanten met basiseducatiecentra voor NGT2 cursussenDoorheen de tijd verstrenging van het inburgeringsdenken: zogezegd “civiel effect” en “wederkerigheid” maar enkel op papier. De kloof tussen retoriek en realiteit die penaliserend en verhardend is, is groot: boetes worden verhoogd, de targets onhaalbaar, het niveau wordt verhoogd zondermeer. Dat zit allemaal in een “integratie en inburgeringsverhaal” als twee opeenvolgende stappen, maar het zal de facto uitsluitend werken (zie hoorzitting Vlaams Parlement van betrokken werkingen). Verhaal van de 8VZW is daarin sprekend. Diegenen die niet meestappen als “loyale uitvoerders” worden afgedreigd- zie betoging tegen besparingen in Antwerpen.
Politiek is beleidsbeïnvloeding= “politiek wordt beleid”; “Le politique” wordt “la politique”.
Consensus wordt het uitgangspunt: Pact sluiten als inzet (tegengesteld aan sociale strijd en compromis)Loyaal partnerschap & medebeheer van overheidsbeleid als strategie. Denken in termen van partnerschappen en “consensus” gaat verder dan de overheid. Ook samenwerken vanuit “allemaal aan hetzelfde touw trekken” in het zogenaamde “transitiedenken” (zie ecologie, natuur en –milieusector). In veel van deze transitiearena’s en processen waar er tussen “gelijkwaardige partners” wordt samengewerkt, komt macht langs de achterdeur weer binnen.
Ook bedrijven zijn op zoek naar loyale partners om hun imago op te poetsen en legitimiteit op te krikken. Een gangbare strategie is “green washing”. Je verandert fundamenteel niks aan de sociale-maatschappelijke of economische positie en strategie van je bedrijf, maar je maakt het allemaal wat mooier met “een groen imago”. Natuurpunt zoekt sponsoring bij Electrabel en vele andere sponsors, maar wat is de implicatie van de legitimering die je dergelijke bedrijven geeft?
“New public management”: Sociaal werk en middenveldpolitiek als goed bestuur binnen bestaande kader. Veel klachten overheen sectoren over kwantitatieve beoordeling en verantwoording, maar het managementdenken is diep gepenetreerd in het middenveld zelf.
Zelfvoorziening, groenten kweken in volkstuintjes, allemaal samen in transitie. Neoliberalen die ‘uit de staat willen stappen’ en linkse ecologisten “off the grid”: één front? De link tussen dergelijke praktijken en gewenste politiek-economische structurele veranderingen lijkt afwezig, erger nog: de door sociale strijd opgebouwde sociale bescherming, sociale zekerheid, het opbouwen van de noodzakelijke cirkels van sociale solidariteit op een steeds grotere schaal lijkt hier mee ondergraven te worden. Het middenveld als buffer en apart circuit voor restgroepen. Ze mogen in zelfbeheer werken en op zichzelf terugplooien (of op hun “kostbare weefsel”) terwijl het grotere plaatje niet in vraag wordt gesteld. Veel bewegingen en organisaties stappen kritiekloos mee in het “zelfbeheer”-verhaal. Al is er zeker iets aan met de kritiek dat niet elkeen zomaar moet opgenomen worden binnen “de staat” (oud integratiemodel) en er meer vrij initiatief van onderuit mag zijn, toch moet de vraag gesteld welke weg dit opgaat? Kortom, de “collectieve emancipatie-idee” doorheen verschillende vormen van collectieve actie en sociale strijd verwordt tot “empowerment” tot zelfsturing en zelfbeheer die de maatschappelijke contouren niet raakt of bedreigt.
Hoe kunnen we een aantal recente tendenzen tot repolitisering in een aantal bewegingen en organisaties in het middenveld verklaren?1. Er is een verklaring in ‘de politiek’. Vanuit ‘de politiek’ wordt de rol van het middenveld gewaardeerd als het gaat over het verhogen van de sociale samenhang, de gezellige ontmoeting, de contacten tussen mensen met een verschillende achtergrond. Maar er is veel minder steun voor een politieke rol van het middenveld. We zien dit bij vele partijen, maar recent zijn er de toch wel virulente aanvallen van N-VA op progressieve zuilenorganisaties waarbij het ACW kop van jut is, en breder op het sociale middenveld zoals in het Antwerpse besparingsdebat naar voor kwam. Dat bewegingen een rol kunnen spelen in de vormgeving en de verandering van onze samenleving wordt vanuit die hoek nauwelijks geduld. Een tegenreactie kon dus niet uitblijven.2. Er is ook een verklaring in ‘de economie’. De crisis zet de discussie over ons sociaal model, de welvaartstaat, verder op scherp. In verschillende westerse landen zien we openlijke of verhulde oproepen om die welvaartstaat op te geven. In het VK verwacht David Cameron alle heil van Big Society en nemen vrijwilligers in the community al dan niet de door de overheden afgestoten taken in zorg, jeugdwerk, sociale voorzieningen... over. De Nederlandse koning sprak in zijn Troonrede over de noodzakelijke overgang naar de participatiemaatschappij. Burgers zouden minder moeten verwachten van de overheid en mekaar onderling meer moeten bijstaan. Burgers moeten voor elkaar en zichzelf zorgen. Voor kwetsbare groepen is dit geen bemoedigend perspectief. Het betekent vooral dat de toegang tot sociale rechten als inkomen, arbeid, wonen, maatschappelijke dienstverlening stelselmatig worden aangevallen. Bovendien worden die rechten steeds meer gekoppeld aan plichten en bestraffing in een voor wat hoort wat verhaal – de samenleving wordt harder aan de onderkant. Ook in dat opzicht kon een reactie niet uitblijven.3. Er is ook een verklaring in het middenveld zelf. De verbraving, het consensusdenken, het verantwoord handelen binnen de bestaande kaders... In heel wat organisaties zorgt het voor intern debat, zelfs tweespalt. Binnen grote bewegingen ontstaan nieuwe initiatieven die duidelijk de kunst van het onmogelijke willen beoefenen. Verder worden die bewegingen uitgedaagd door de contestatie van steeds nieuwe, niet zo sterk geïnstitutionaliseerde organisaties die met hun activisme de politisering van buitenaf aanjagen.
Ik geef 4 voorbeelden aan van politiserend middenveld dat zich terug “politiek” opstelt in denken en handelen:Intern via bestaande netwerken met middenveldorganisaties (“de toekomstfabriek”)Nieuwe actievormen en bewegingen die een plaats zoeken en de bestaande milieu en-milieubeweging terug doen bewegen tegen het beleid in (CLIMAXI)Nieuwe netwerken tussen formeel (erkend) middenveld en burgerbewegingen (informeel) (Beweging Recht op Wonen/BROW)Bewegingen los van overheid en formeel middenveld (Straten Generaal & Field Liberation Movement): dwingen de geijkte organisaties door “directe actie”-methodes in standpunt en positie in te nemen in het maatschappelijk debat.
Ik geef 4 voorbeelden aan van politiserend middenveld dat zich terug “politiek” opstelt in denken en handelen:Nieuwe actievormen en bewegingen die een plaats zoeken en de bestaande milieu en-milieubeweging terug doen bewegen tegen het beleid in (CLIMAXI)
Ik geef 4 voorbeelden aan van politiserend middenveld dat zich terug “politiek” opstelt in denken en handelen:Nieuwe netwerken tussen formeel (erkend) middenveld en burgerbewegingen (informeel) (Beweging Recht op Wonen/BROW)
Ik geef 4 voorbeelden aan van politiserend middenveld dat zich terug “politiek” opstelt in denken en handelen:Bewegingen los van overheid en formeel middenveld (Straten Generaal & Field Liberation Movement): dwingen de geijkte organisaties door “directe actie”-methodes in standpunt en positie in te nemen in het maatschappelijk debat. Misschien recente foto van actie Kouter