Αγαπητοί αναγνώστες Τα ιστολόγια ¨Σσσσσσσστ !!!!!! Ησυχία ................... κοιμάται.¨ και ¨Παζλ Ενημέρωσης¨ σας παρουσιάζουν το τριακοστό πέμπτο τεύχος με επιλογές αναρτήσεων. Θα αναρτηθεί στο ¨Παζλ Ενημέρωσης, απ΄ όπου θα μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας, για ευκολότερη ανάγνωση. Προτείνουμε ¨ΠΛΗΡΗ ΟΘΟΝΗ¨ για μία σελίδα. Επίσης με κλικ επί ενός θέματος στα περιεχόμενα, μεταβαίνετε στην σελίδα που αντιστοιχεί, η εν λόγω ανάρτηση.

1. Σσσσ
! Επι
σστ!!
…
λογές …
Επιλογές από τα ιστολόγιο http://namarizathema.blogspot.com/ και http://e-puzzle.blogspot.com/
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ :
Εὐάγγελος ὁ Σάμιος
Έτος 3ο – Τεύχος 35ο – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013
1

2. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Σσσσσστ!!!… Επιλογές …......................................................................................1
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ...................................................................................................2
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ........................................................................................................3
Αντί προλόγου σας παραθέτω την παρακάτω ανάρτηση: ..........................................3
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (Γιὰ τὴν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) «Κάθε οἰκογένεια διατηρεῖ μίαν ἱερή, μοναδική
καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».
1.
!
....................................................................................3
Άλλο πράγμα ο Santa Claus της Coca Cola κι άλλο ο Άϊ Βασίλης της Ορθοδοξίας
7
2.
ΤΟ 1990 ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ
ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ.. ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ. ................................................8
3.
H ΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ........................................................9
4.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ
ΗΓΕΤΩΝ .......................................................................................................... 10
5.
Ο ελληνικός πολιτισμός επηρέασε και την Κίνα ............................................. 14
6.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΣΤΑ
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ................................................................................. 14
7.
mySchool: Ο "μεγάλος αδελφός" μέσα στα σχολεία! ..................................... 16
8.
ΚΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ για το Facebook: κρατάει αρχείο για όσα ΔΕΝ
δημοσιεύουμε! ................................................................................................. 18
9.
Δείτε πως θα καταλάβετε ότι το κινητό σας παρακολουθείται! ......................... 18
10. Tι είπε ο Στυλιανίδης μέσα στην σφηκοφωλιά ΕΛΙΑΜΕΠ – Δραγώνα – Ιλχάν –
προξενείου κλπ κλπ. ......................................................................................... 19
11.
” Η δικαίωση της Ερείκουσσας. “ ................................................................ 25
12.
«Το Προξενείο εκτουρκίζει τη μειονότητα»… ................................................ 25
13. Κύπρος: Η μετάλλαξη του αβύθιστου αεροπλανοφόρου σε αγγλο-αμερικανικό
κοριό 26
14.
ΠΟΙΟΣ ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ;.................................................. 28
15.
Αναρτήσεις μηνός Δεκεμβρίου 2013 ........................................................... 32
2

3. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αγαπητοί αναγνώστες
Τα ιστολόγια ¨Σσσσσσσστ !!!!!! Ησυχία ................... κοιμάται.¨ και ¨Παζλ Ενημέρωσης¨ σας
παρουσιάζουν το τριακοστό τρίτο τεύχος με επιλογές αναρτήσεων. Θα αναρτηθεί στο ¨Παζλ Ενημέρωσης, απ΄ όπου θα μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας, για ευκολότερη ανάγνωση. Προτείνουμε ¨ΠΛΗΡΗ ΟΘΟΝΗ¨ για μία σελίδα. Επίσης με κλικ επί ενός θέματος στα περιεχόμενα, μεταβαίνετε
στην σελίδα που αντιστοιχεί, η εν λόγω ανάρτηση.
Αντί προλόγου σας παραθέτω την παρακάτω ανάρτηση:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (Γιὰ τὴν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) «Κάθε οἰκογένεια διατηρεῖ μίαν ἱερή, μοναδική
καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΝΑΔΙΟΥ 14 – 115 21 ΑΘΗΝΑ
«ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας συνῆλθε τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο ἐν μέσῳ καί πάλι ποικίλων κοινωνικῶν καί
οἰκονομικῶν προβλημάτων, σέ μία καμπή κρίσιμων ἀνακατατάξεων. Ὡς κοινωνία, καλούμαστε νά ὑπερβοῦμε σύνθετα
προσκόμματα καί σοβαρές παθογένειες καί στρεβλώσεις..
Ὡς Ἐκκλησία, καταθέτουμε τήν κοινή μας ἀγωνία γιά
τό παρόν καί τό μέλλον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί ἀναλογιζόμαστε τίς εὐθύνες μας καί τίς δυνατότητες ἐκπληρώσεως
τῆς ἀποστολῆς μας σέ στιγμές φθορᾶς καί εὐτελισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὑποτιμήσεως τοῦ ἱεροῦ χαρακτήρα
του καί ἀπαξιώσεως οὐσιωδῶν πνευματικῶν ἀξόνων τοῦ κοινοῦ μας βίου.
.
Καί ἐνῶ ἡ κοινωνία νοσεῖ βαθύτατα, τό βασικό της κύτταρο, ἡ οἰκογένεια, ἀργά ἀλλά σταθερά, ἀλλοιώνεται καί
διαλύεται. Δέν γίνεται ὅμως νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας ἀποτελεῖ διαχρονικά τό πιό
ἐγγυημένο καί ἀσφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση καί τήν ἀγωγή τῶν νέων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Ἡ οἰκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί προετοιμάζει τά ἐνεργά
μέλη τῆς κοινωνίας, τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐπαγγελμάτων, τούς κάθε εἴδους ἡγέτες ἑνός τόπου.
.
Ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ διαπίστωση ὅτι στίς μέρες μας ὁ οἰκογενειακός θεσμός δοκιμάζεται δεινά καί πλήττεται,
καθημερινά καί συχνά ἀθέατα, ἀπό πολλές ἐκπτώσεις καί στρεβλώσεις. Κάθε ἐκτροπή ἀπό τήν ὑγιῆ πορεία τῆς
οἰκογένειας ὁδηγεῖ σέ διάφορες ἀλλοιώσεις. Βεβαίως, ὁ κίνδυνος νά ἐκπέσει ἡ οἰκογενειακή συμβίωση σέ γυμνή σύμβαση ὑπῆρχε καί σέ παλαιότερες ἐποχές.
.
Σήμερα ὅμως, ὅλοι ἀναφέρονται κυρίως καί κατ’ ἐξοχήν στά ἀτομικά δικαιώματά τους καί λησμονοῦν τίς
ὑποχρεώσεις τους. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τοῦ φύλου ἤδη θεωρεῖται μεταβλητή καί ἐπαμφοτερίζουσα. Ἡ ἱκανότητα νά διακρίνει
κανείς τήν ἱερότητα τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύλων στόν σύγχρονο κόσμο μοιάζει νά χάνεται βαθμηδόν.
.
Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, βεβαίως, ὁ γάμος δέν ἐγκαθιδρύει μόνο μία κοινή καί ἐμπειρική πορεία πρός
τή θέωση καί τόν μεταμορφωμένο κόσμο τοῦ Θεοῦ· ἐγγυᾶται, μέ τήν γέννηση καί τήν ἀνατροφή τῶν τέκνων, ὄχι ἁπλῶς
τή βιολογική ἐπέκταση τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλά κυρίως τήν πνευματική διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.
.
Ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια καθιστᾶ, συνεπῶς, τόν ἄνθρωπο συνδημιουργό τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐπιφορτίζει μέ τή
3

4. μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπό ὅλες, τήν εὐθύνη ἔναντι τῶν παιδιῶν μας.
.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος προτρέπει τόν ἀκροατή του μέ τά ἀκόλουθα λόγια: «Ἐκκλησίαν ποίησόν σου τήν οἰκίαν·
καί γάρ ὑπεύθυνος εἶ καί τῆς τῶν παιδίων σωτηρίας»· δηλαδή: «Κάνε τό σπίτι σου ἐκκλησία· γιατί εἶσαι ὑπεύθυνος καί
γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν σου». Μέ τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ἐφ. ε´ 32), τό μυστήριο τοῦ Γάμου «μέγα
ἐστίν», «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν». Κάθε οἰκογένεια διατηρεῖ μίαν ἱερή, μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’
ὅσον εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
.
Τοῦτο ὅμως σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ὑποβαθμίζει ἤ ἀκόμη καί νά τήν ὑποκαθιστᾶ. Μπροστά στή
σύγχρονη καί πολυποίκιλη κρίση καί ἀγωνία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, «ἐν ἡμέραις πονηραῖς, ἐν αἷς ἡ τῶν πολλῶν
ἀγάπη ἐψύγη», ἡ χριστιανική ἀνασυγκρότηση τοῦ θεοΐδρυτου θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό καλύτερο φάρμακο σέ ὁποιαδήποτε διαβρωτική κατάσταση. Χρειάζεται ὅμως νά μαρτυρήσουμε καί νά ἐπαναδιατυπώσουμε τή
βαρύτατη ἀλλά σώζουσα, ζωοποιοῦσα καί λυτρωτική ἀλήθεια, ἡ ὁποία προκύπτει ἀπό κάθε σωστά δομημένη
οἰκογένεια, ἀπό κάθε κατ’ οἶκον Ἐκκλησία.
.
Οἱ «ἐκτροπές τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ» ἤ οἱ ἀναδυόμενες «ἐναλλακτικές μορφές οἰκογένειας» στή σύγχρονη
κοινωνική πραγματικότητα συνιστοῦν φαινόμενα πού ἀποδεικνύουν τήν ἐκκοσμίκευση καί τόν ἀποχριστιανισμό τῶν
σύγχρονων δυτικῶν κοινωνιῶν –κοινωνιῶν καί λαῶν, ἐν τούτοις, μέ πλούσιο χριστιανικό παρελθόν. Αὐτό, ἐν πολλοῖς,
ἰσχύει καί γιά τήν ἑλληνική κοινωνία. Ἀπαιτεῖται, συνεπῶς, προβληματισμός καί μελέτη σοβαρή γιά τή διαφύλαξη καί τήν
προκοπή τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ θεσμοῦ, τόν ὁποῖον ὀρθά ὀνομάζουμε καί «μικρή Ἐκκλησία».
.
Ἄλλωστε, καί αὐτό πού θεωρεῖται ὡς «κρίση» μπορεῖ τελικά, ἄν τό θελήσουμε, νά γίνει εὐκαιρία γιά
ἀνασυγκρότηση. Νά σημάνει τήν κατάρρευση καί τό τέλος τοῦ παλαιοῦ τρόπου ζωῆς καί τήν ἀρχή μιᾶς νέας δημιουργίας ἐν Χριστῷ, τῆς ἀναπλάσεως τοῦ πεπτωκότος κόσμου.
.
Ὁ ὑλιστικός καί μηδενιστικός τρόπος ζωῆς, ἡ ἔκλειψη ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους καί ἀληθινῆς ἀγάπης, τά νέα
ἐργασιακά καί οἰκονομικά δεδομένα, οἱ ἀλλαγές τῶν ρόλων καί ἄλλοι ἐνδεχομένως παράγοντες, ἀλλοίωσαν καί «σμίκρυναν» τήν οἰκογένεια. Ὁ μυστηριακός χαρακτήρας της, ἡ ὑπερβατική της ἀναφορά «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν
Ἐκκλησίαν», μοιάζει νά ἀτονεῖ ἤ νά μήν ὑφίσταται γιά πολλούς συνανθρώπους μας.
.
Ὅλοι αὐτοί οἱ λόγοι, ἴσως καί ἄλλοι, συνετέλεσαν στήν ἐμφάνιση μορφῶν γάμου καί ὀργάνωσης τοῦ
οἰκογενειακοῦ βίου, οἱ ὁποῖοι, ὑπό τό φῶς τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, θεωροῦνται ἐκτροπές τῆς οἰκογένειας καί, κατά
τή σύγχρονη ἐκκοσμικευμένη ἀντίληψη, ἐναλλακτικές μορφές της. Πρόκειται γιά τόν πολιτικό γάμο, τή μονογονεϊκή
οἰκογένεια, τήν ἐλεύθερη συμβίωση καί τόν λεγόμενο γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων.
.
Κατά τήν πρόσφατη θέσπισή του, τό λεγόμενο Σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης ἀποτελεῖ καθεστώς διαφορετικό
ἀπό τόν γάμο: πρόκειται γιά ἐναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης καί ὄχι γιά μορφή «χαλαροῦ» γάμου. Κατά τή νομική προσέγγιση, ἐπιχειρεῖται νά ρυθμιστεῖ νομοθετικά ἕνα ὑπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο, δηλαδή ἡ γέννηση παιδιῶν
ἐκτός γάμου, οἱ μονογονεϊκές οἰκογένειες, πού συνεχῶς αὐξάνονται, καί οἱ ἀπροστάτευτες γυναῖκες ἀπό τή μακροχρόνια
πολλές φορές ἐλεύθερη συμβίωση.
.
Ἀναμφίβολα, στήν κατηγορία αὐτή θά βρεθοῦν καί πολίτες πού εἶναι βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ
ὁποῖοι ὅμως εἴτε δέν γνωρίζουν εἴτε ἐμφοροῦνται ἀπό ἰδέες καί ἀντιλήψεις ξένες καί ἀντίθετες πρός τή διδασκαλία, τήν
παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Ὡστόσο, τό συγκεκριμένο σχῆμα συμβίωσης, νομοθετικά πλέον κατοχυρωμένο,
μπορεῖ νά ἐπηρεάσει ἀρνητικά τή χριστιανική ἀντίληψη περί γάμου καί οἰκογένειας τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Ὁρισμένα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖνα πού γιά διάφορους λόγους, ἐπιπόλαια κι ἀβασάνιστα, θά ἐπιλέξουν γιά κάποιο
διάστημα ἤ καί μονίμως τόν συγκεκριμένο τρόπο ἐλεύθερης συμβίωσης, πρόκειται νά ἀρνηθοῦν τήν ἐκκλησιαστική
ἱερολογία τῆς συζυγίας τους.
.
Ἡ Ἐκκλησία μελετᾶ εἰς βάθος τά φαινόμενα αὐτά καί μέ τή συμβολή στελεχῶν της, κληρικῶν καί λαϊκῶν, μέ
ἐξειδικευμένες γνώσεις καί θεολογική συγκρότηση, διαμορφώνει τήν ἐκκλησιαστική μαρτυρία της, καθώς καί τήν ποιμαντική ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν νέων ἐναλλακτικῶν πρός τή συμβατική οἰκογένεια σχημάτων ὀργάνωσης τοῦ
ἰδιωτικοῦ βίου στήν ἐποχή μας.
.
Στήν περίπτωση τῆς ἐλεύθερης συμβίωσης, βιώνουμε πλέον τή βαθιά θεολογική καί κοινωνική ἀλλοίωση τοῦ
θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Ἡ οἰκογένεια δέν θεωρεῖται πλέον «μικρή Ἐκκλησία», ἀλλά ἁπλή συμβίωση τοῦ ἑνός μέ τόν
ἄλλον. Ἡ ἱερολογία τοῦ Γάμου δίνει τήν ἐντύπωση βαρύτατης δέσμευσης καί φαντάζει σάν ἀναχρονιστικό γεγονός, σάν
πράξη πού δέν ἔχει νόημα, ἐν τέλει ἁπλῶς σάν μία φολκλορική τελετή. Δέν ἐκφράζει γιά ἐκείνους τίποτε τό ὑπαρξιακό
4

5. οὔτε ἐνέχει ἐσχατολογικές ἤ ἄλλες μεταφυσικές προσδοκίες.
.
Ἡ αὔξηση τῶν διαζυγίων, ἀξιοπρόσεκτη στίς μέρες μας, ἀποκαλύπτει τήν ἐπιπολαιότητα τῶν σημερινῶν
ἀνθρώπων καί τή ρηχότητα τῶν αἰσθημάτων σέ σχέση μέ τούς παλαιοτέρους, οἱ ὁποῖοι, ἀσφαλῶς δέν ἦταν τέλειοι,
ὅμως οἱ γάμοι τους διαρκοῦσαν μιά ζωή. Παρατηρεῖται ἐπίσης στήν ἐποχή μας τό φαινόμενο οἱ ἄνθρωποι δύσκολα νά
ἀποφασίζουν νά προχωρήσουν σέ γάμο, συνεπῶς καί στή δημιουργία οἰκογένειας, ὄχι μόνον ἐξ αἰτίας ἀντικειμενικῶν
δυσκολιῶν, τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, τῆς ἀνεργίας καί τῆς δυσκολίας νά ἐνταχθοῦν στήν ἀγορά ἐργασίας, ἀλλά καί γιά
ἄλλους δευτερεύοντες λόγους.
.
Παρά τήν κρίση τῶν μορφῶν τοῦ σύγχρονου κοινωνικοῦ βίου, ὁ κόσμος πάντοτε θά προσδοκᾶ ἀπό τήν
οἰκογένεια καλούς καί καλλιεργημένους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θά τοῦ προσφέρουν τήν καλή καί δημιουργική του
«ἀλλοίωση». Σέ αὐτήν τήν ἀγωνιώδη προσδοκία τῆς ἐποχῆς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφράζει δημοσίως τή θεολογική της
μαρτυρία καί συγχρόνως τήν συχνά ἀθέατη καί ἀθόρυβη ποιμαντική της διακονία καί προσφορά. Σέ αὐτό τό πλαίσιο, ἡ
ἐπαναθεώρηση τῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία γιά τήν κατά Χριστόν ζύμωση τῆς κοινωνίας καί τήν
ἐπί τά βελτίω ἀλλαγή, δέν σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά τόν ἐκ νέου «ἐκκλησιασμό» της καί τήν ἐπανασύνδεσή της μέ τήν
εὐχαριστιακή ἐμπειρία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ «μικρά Ἐκκλησία», ὅπως ὀνομάζει τήν οἰκογένεια ὁ ἱερός Χρυσόστομος, καλεῖται νά διευρυνθεῖ βιωματικά καί ὑπαρξιακά στίς διαστάσεις τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἀπαραίτητες εἶναι ἀκόμη
τόσο ἡ πνευματική προετοιμασία τῶν νέων ζευγῶν στήν πορεία τους πρός τόν γάμο, ὅσο καί ἡ διαρκής στήριξή τους
στήν οἰκοδόμηση τῆς μικρῆς τους Ἐκκλησίας, ὥστε νά μήν αἰσθάνονται ἐγκαταλελειμμένα ἀποκλειστικά στίς δικές τους
δυνάμεις.
.
Ἡ ἀποστολή καί ἡ προσφορά τῆς Ἐκκλησίας πρός τήν κατεύθυνση αὐτή εἶναι ἡ δημόσια, μετά παρρησίας καί
πρός κάθε κατεύθυνση κατάθεση τῆς μαρτυρίας της γιά ὅλον τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς
θέσης, ἐθνότητας ἤ πίστης, περί τοῦ νοήματος τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τῆς ὑπερβάσεως τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου•
περί τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως στόν Χριστό• περί τῆς οἰκογενείας ὡς εὐλογημένης μορφῆς κοινωνίας προσώπων, ὄχι
ὡς αὐτοαναφορικῆς ἑνώσεως ἀτόμων, καί ἡ παντοειδής στήριξη καί ὑπεράσπισή της.
.
Κάθε οἰκογένεια εἶναι ἀληθινά μία «μικρή ἐκκλησία» καί, ἑπομένως, ἀποτελεῖ πρόγευση καί δρόμο πρός τό μυσ-
τήριο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας (Μτ. θ´ 15· κε´ 1 κ.ἕ· Μκ β´ 19-20· Λκ. ε´ 34-35·
Ἰω. γ´ 29) καί ὁ Ἴδιος ἀναφέρει στήν παραβολή τοῦ γαμήλιου δείπνου ὅτι «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ
βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησεν γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Μτ κβ´ 2).
.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τούς ἄνδρες νά ἀγαποῦν τίς γυναῖκες τους «καθώς καί ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν
τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς, ἵνα αὐτήν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ἵνα
παραστήσῃ αὐτός ἑαυτῷ ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν, μή ἔχουσαν σπίλον ἤ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί
ἄμωμος» (Ἐφ. ε´ 25-27).
.
Ἡ «κατ’ οἶκον» μικρή αὐτή ἐκκλησία ὑφίσταται στήν πληρότητα καί τήν αὐθεντικότητά της ὡς ὀργανικό τμῆμα
τῆς κατά τόπους Ἐκκλησίας καί ὄχι ἀνεξάρτητα ἀπό αὐτή.
.
Στή χριστολογική καί ἐκκλησιολογική της προοπτική ἡ οἰκογένεια βρίσκει τήν πραγματική της ἀξία καί γίνεται
κοιτίδα γιά τήν ὁλοκλήρωση καί τελείωση τῶν μελῶν της. Ἔξω ἀπό αὐτήν, κινδυνεύει νά μεταβληθεῖ σέ ἑστία ἀνάπτυξης
ὁμαδικοῦ ἐγωισμοῦ καί ἰδιοτέλειας. Μέσα στήν ἴδια προοπτική ἐνεργεῖται ἡ ἑνότητα τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας καί ἡ
ἱεράρχηση τῶν μελῶν της. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος»
(Μκ 9, 35) δέν ἰσχύει μόνο γιά τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί γιά τήν οἰκογένεια.
.
Τό πραγματικό πρόβλημα τοῦ Γάμου σήμερα δέν εἶναι τόσο ἡ διάσπαση τῶν σχέσεων, ἡ ἀσυμφωνία ἤ ἡ βανα-
υσότητα τοῦ ἑνός συζύγου πρός τόν ἄλλον, ὅσο ἡ εἰδωλοποίηση καί ἡ αὐτονόμηση τῆς οἰκογένειας, ἡ ἔλλειψη πορείας,
μαρτυρίας καί προσανατολισμοῦ τοῦ Γάμου πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
.
Στήν περίπτωση αὐτή, ἡ οἰκογένεια ἔχει πάψει νά ὑπάρχει γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί νά ἀποτελεῖ μυστηριακή
εἴσοδο στήν παρουσία Του. Αὐτό πού διαλύει τόσο εὔκολα τή σύγχρονη οἰκογένεια καί κάνει τό διαζύγιο σχεδόν φυσική
σκιά της, δέν εἶναι ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν οἰκογενειακό θεσμό, ἀλλά ἡ εἰδωλοποίησή του, ἡ ἄρνηση νά
ἀποδεχθοῦμε τόν Σταυρό μέσα στόν Γάμο.
.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά τελευταῖα χρόνια ἐκδηλώνεται περισσότερο τό ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας μας γιά
τήν κατάσταση τῆς οἰκογένειας καί τή στήριξή της. Σέ Συνοδικό ἐπίπεδο, στήν πατρίδα μας λειτουργεῖ, ὡς γνωστόν, ἀπό
τό 1999, ἡ Εἰδική Ἐπιτροπή Γάμου, Οἰκογενείας, προστασίας τοῦ παιδιοῦ καί τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία,
5

6. μέ τή σοβαρή καί ἐθελοντική ἐργασία τῶν μελῶν της, προσφέρει ἱκανό καί σπουδαῖο ἔργο, μέ τή διοργάνωση
πανελλαδικῶν συνεδρίων, τήν ἐφαρμογή πιλοτικῶν ποιμαντικῶν προγραμμάτων, τήν κατάρτιση στελεχῶν καί ἄλλες
δραστηριότητες.
.
Παράλληλα καί πρός τήν ἴδια κατεύθυνση ἐργάζεται καί ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Γυναικείων ζητημάτων.
Ἐκτός τῶν ἄλλων, ἐξ ἴσου σημαντικό εἶναι καί τό πιλοτικό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν οἰκονομική ἐνίσχυση
τῶν τρίτεκνων οἰκογενειῶν τῆς Θράκης, τό ὁποῖο ἀγόγγυστα ἐνισχύουν ἐδῶ καί 14 ἔτη ὅλες οἱ Ἱερές Μητροπόλεις.
.
Ἤδη πολλές ἀπό αὐτές, μέ τήν πρόθυμη καί ἀξιόλογη βοήθεια κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἔχουν δημιουργήσει νέες
δομές γιά τήν κατάρτιση τῶν γονέων καί τήν παροχή συμβουλευτικῆς στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Σχολές προετοιμασίας
τῶν ὑποψηφίων γιά γάμο, Σχολές Γονέων, Συμβουλευτικοί Σταθμοί, Κέντρα Στηρίξεως τῆς Οἰκογενείας (ΚΕ.Σ.Ο.), Βιωματικές Ὁμάδες, Συνέδρια, ὁμιλίες, ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές ἐκπομπές, ἐκδόσεις βιβλίων, κατασκηνώσεις, νεανικές
συναντήσεις καί κατηχητικές συντροφιές, προσωπική-ἀτομική συμβουλευτική στό ἱερό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως,
στήριξη τῶν πολυτέκνων, τῶν ἄγαμων μητέρων καί παροχή ὑλικῆς βοήθειας ὅπου χρειάζεται, σέ χρήματα, τρόφιμα,
ρουχισμό καί φάρμακα.
.
Ἡ ἐνημέρωση τῶν νέων καί τῶν μεγαλύτερων ζευγαριῶν καί ὁ διάλογος μαζί τους κρίνονται ποιμαντικά
ἀπαραίτητες πρωτοβουλίες, ὥστε νά ὁδηγοῦνται πρός τήν «τελείαν ἀγάπην» καί νά προλαμβάνονται παράνομες σχέσεις, διαζύγια καί ἐκτρώσεις μεταξύ ἐκείνων πού, ἐνῶ δηλώνουν πιστοί καί προτιμοῦν τό ἐκκλησιαστικό μυστήριο, τό βιώνουν ὅμως μᾶλλον ἐπιφανειακά, ὡς πολιτιστικό αὐτονόητο. Ἀκόμη, ἡ διεκδίκηση δικαιωμάτων ὑπέρ τῶν εὐπαθῶν κυρίως ὁμάδων δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔξω ἀπό τό στοργικό ἐνδιαφέρον τῶν Ποιμένων.
.
Σέ κάθε περίπτωση, ἡ Ἐκκλησία μελετᾶ νέες μορφές ποιμαντικῆς δράσης προκειμένου νά ἀναζητήσει τούς
ἐγγύς καί τούς μακράν καί νά μήν ἀφήσει καμία εὐκαιρία ἐπικοινωνίας μέ τίς οἰκογένειες νά χαθεῖ ἀνεκμετάλλευτη, ἀλλά
νά εἶναι οὐσιαστικά καί ἐποικοδομητικά παροῦσα σέ κάθε χαρά ἤ θλίψη τῶν παιδιῶν της.
.
Δίχως νά ἐφησυχάζει ἀπό τή σπανιότητα τῶν περιπτώσεων, ἑτοιμάζεται νά ἀντιμετωπίσει ποιμαντικά τίς προ-
σωπικές καί γαμικές σχέσεις πού ἀναπτύσσονται μεταξύ χριστιανῶν καί ἀλλοπίστων στό πλαίσιο τῆς θρυλούμενης ἀλλά
ὑπαρκτῆς πλέον πολυπολιτισμικότητας καί τοῦ σαγηνευτικά προβαλλόμενου πλουραλισμοῦ.
.
Ἡ Ἐκκλησία, στίς σύγχρονες αὐτές συνθῆκες τῆς ραγδαίας ἐκκοσμίκευσης, θά συνεχίσει νά κατηχεῖ τόσο τούς
πιστούς, ὅσο κι ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦν νά ζοῦν ἐκτός τῶν κόλπων της, πρός τό βαθύτερο νόημα καί τή σημασία τῆς
χριστιανικῆς οἰκογένειας, σέ μιά προσπάθεια ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων στήν ἐποχή τοῦ ἄκρατου μηδενισμοῦ
καί τῆς γενικευμένης ἔκπτωσης κάθε νοήματος.
.
Στήν ἀποκατάσταση καί τήν ἐπανεύρεση τῆς χριστιανικῆς συνείδησης σχετικά μέ τό νόημα τῆς προσωπικῆς
πίστης καί τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων βρίσκεται καί τό νόημα τῆς οἰκογένειας σήμερα.
Μέ ἄπειρες ἐν Κυρίῳ Εὐχές
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
+ Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
+ Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ
christianvivliografia
Το αλίευσα ΕΔΩ
Με εκτίμηση
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ο ΣΑΜΙΟΣ
Διαχειριστής
6

7. 1.
Άλλο πράγμα ο Santa Claus της Coca Cola κι άλλο ο Άϊ Βασίλης της
Ορθοδοξίας !
Santa Claus VS Άϊ Βασίλη
Ο δικός μας Άϊ Βασίλης , ο Άγιος Βασίλειος της Ορθοδοξίας, ο Πατέρας της
Εκκλησίας και διδάσκαλος της Οικουμένης, τι σχέση μπορεί να έχει με αυτόν
της παγκοσμιοποίησης και της Νέας εποχής ;
1 Είναι λεπτός , ολιγαρκής, ασθενικός, με μακριά μαύρη γενειάδα, αφού δεν
πρόλαβε να γεράσει (έφυγε σε ηλικία 49 ετών ) και γενικά πρόσωπο άσκησης
και όχι ευτραφέστατος, με προτεταμένη κοιλιά, ροδοκόκκινα μάγουλα, γαλανομάτης και πονηρός γέρος, δηλαδή πρόσωπο της καλοπέρασης που είναι ο
άλλος!
2 Έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας ( Μ. Ασία ) και όχι από την
Λαπωνία της Φιλανδίας, όπως όρισε η φαντασία κάποιων !
3 Είναι Μέγας και Θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, ιδεώδης και στοργικός
Ποιμενάρχης, οργανωτής του μοναχικού βίου, αδαμάντινη ψυχή, αληθινός
Άγιος, ταπεινός υπηρέτης του Χριστού, με απέραντη αγάπη σε Αυτόν και την Εκκλησία Του, για την οποία αγωνίστηκε
μέχρι τέλους και ήρθε σε ρήξη με τους αιρετικούς, αλλά και τις τότε κοσμικές εξουσίες, κατατροπώνοντάς τους με την
αγιότητα της ζωή τους και τη δύναμη του πνεύματός του και όχι … ντίλερ των πάσης φύσεως εμπορευμάτων που είναι
ο άλλος !
4 Μορφώθηκε πολύ, έγινε πανεπιστήμονας της εποχής του (σπούδασε φιλολογία, μαθηματικά, φιλοσοφία, ρητορική,
ηθική, αστρονομία, ιατρική, γεωμετρία και διαλεκτική ) , και στη συνέχεια μέγας διδάσκαλος και απαράμιλλος παιδαγωγός, με πολύτιμο και ανυπέρβλητο συγγραφικό έργο που το μελετά έκτοτε η ανθρωπότητα ( είπαν πως και μόνο αυτό
θα αρκούσε να τον δικαιώσει ως μεγάλο ), γι’αυτό και η μέν Εκκλησία τον ονόμασε Οικουμενικό Διδάσκαλο, η δε Ιστορία < Μέγα >, όσο ελαχίστους ως τα σήμερα, ενώ ο άλλος της δύσης, που δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΟΝ, πλην
αυτό της προώθησης των εμπορευμάτων.
5 Δεν είναι τυχαίο πως τα κάλαντά μας λένε, πως έρχεται από την Καισάρεια όπου < βαστάει πέννα και χαρτί, χαρτί και
καλαμάρι >, το καλαμάρι του πνεύματος, που με αυτό το < χαρτί ομίλει > ( = μιλούσε ) και όχι το σακκί που είναι γεμάτο
από την ύλη του εμπορίου. Κι όταν ακουμπάει το ραβδί του, το κάνει για < να πει την αλφαβήτα >, δηλαδή ακόμα και
τότε που ξαποσταίνει από την πεζοπορία, πάλι διδάσκει τους ανθρώπους < γράμματα σπουδάγματα, του Θεού τα
πράγματα > και δεν χαιρετάει τα πλήθη πετώντας με τους τάρανδους ως κομήτης ( ή ως ξωτικό ! 6Ποτέ του δεν μοίρασε δώρα στα παιδιά αλλά τους έδινε πάντοτε την απέραντη αγάπη του, τα
διαχρονικά αγαθά της παιδείας και την αρχιερατική του ευλογία και τώρα
που βρίσκεται μετά των Αγίων του Θεού ΜΕΣΙΤΕΥΕΙ και παρακαλεί τον Θεό
γι’ αυτά , ιδιαίτερα δε όταν τον επικαλούνται, και όχι μια φορά τον χρόνο τα
εφήμερα, κάποτε δε και επιβλαβή προϊόντα της κατανάλωσης.
Έτσι προσφέρει τα μέγιστα στα παιδιά και δεν τα παραπλανεί ή και τα ζημιώνει, όπως ο άλλος ! 7 Αγαπούσε πλήρως τον πάσχοντα και τον φτωχό,
ήταν φιλάνθρωπος και ελεήμων, έδωσε όλη του την περιουσία προς τον
σκοπό αυτό, επιτέλεσε σπάνιο έργο αγάπης στα παγκόσμια χρονικά και με
το πρωτοφανές για την εποχή του υπέρ-ίδρυμα, την γνωστή Βασιλειάδα,
παρείχε ό,τι καθένας είχε ανάγκη και δεν μοίραζε απλώς και μόνο δώρα,
χωρίς να κάνει καμιά απολύτως άλλη φιλανθρωπική πράξη( όπως κάνει ο
άλλος ) ακριβώς γιατί δεν είναι φιλάνθρωπος αλλά έμπορος (στην καλύτερη
περίπτωση )!
8 Με την χάρη και την αγιότητά του κερδίζει τις καρδιές των ανθρώπων και δεν μπαίνει απλώς στα σπίτια τους για τα
περιττά προϊόντα των πολυεθνικών και μάλιστα από τις καμινάδες, λες και είναι κάποιο δαιμόνιο σαν τα καλλικαντζάρια
(ή είναι , όπως ο άλλος !
9Δεν πετάει με έλκηθρα και ταράνδους στον αέρα, πράξη μαγική, αλλά καταπολεμά και με τα συγγράμματά του όλες τις
μαγικές και αποκρυφιστικές πρακτικές, όπως την αστρολογία, την μαντική, την οιωνοσκοπία κλπ!
10 Η αγιασμένη του μορφή φαίνεται, επίσης, στα κάλαντα πάλι, όπου πήγαινε πεζοπορώντας και με το ραβδί του, το
οποίο μόλις το ακουμπούσε κάτω για να πει την αλφαβήτα, πετούσε ξαφνικά κλωνάρια < κι απάνω στα κλωνάρια του
πέρδικες κελαηδούσαν > , δείγμα της αντίληψης του λαού, πως η παρουσία ενός τέτοιου Αγίου ήταν μεγάλη ευλογία !
11Όταν κάποιοι μιμούνται τη ζωή του Αγίου, κατά την προτροπή της Εκκλησίας μας < εορτή Αγίου, μίμηση Αγίου > ,
κάποιοι άλλοι ντύνονται με την στολή του < Χοντροβασίλη > (!) και κυκλοφορούν στους δρόμους ή συμμετέχουν σε
διάφορες εκδηλώσεις ( ως και στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες είναι καταγεγραμμένη χορωδία από 408 τέτοιους < Άι Βασίληδες > ! ) , λες και είναι αποκριά, γιατί δεν υπάρχει κάτι ανώτερο που θα μπορούσε αυτός να εμπνεύσει!
12 Αναμφισβήτητα ο Άγιος Βασίλειος της Εκκλησίας μας υπήρξε σε όλα του Μέγας και γι’αυτό το τροπάριο του λέγει
πως < ο λόγος του ακούστηκε σε όλη την οικουμένη, δογμάτισε θεοπρεπώς, τράνωσε την φύση των όντων (μέσα από
τις ομιλίες τους για τη δημιουργία του κόσμου , την αποκαλούμενη Εξαήμερο) και έβαλε σε τάξη τα ήθη των ανθρώπων
> , εκεί που ο άλλος δεν θέλει να τα βάλει τον καταναλωτισμό και το μπούχτισμα της ύλης, σε πλήρη αταξία !
7

8. Κι όμως αυτόν τον Μεγάλο Ιεράρχη , έρχεται ο άλλος της Δύσης, το σύμβολο της παγκοσμιοποίησης της εορτής, μετά
το δέντρο, να τον επισκιάσει και να τον υποκαταστήσει , ως και αυτό το όνομά του πήρε !
Γιατί η < Ν. Εποχή > αυτόν τον παχύσαρκο γέρο θέλει να προσέχουμε και να αγαπούμε όλοι, αυτόν κάθε φορά με πολύ λαχτάρα να περιμένουμε και να υποδεχόμαστε, αυτόν να έχουμε φωτισμένο στα σπίτια, τις αυλές, τις καρδιές μας.
Η Αγιότητα, η πνευματικότητα, η πίστη στο Χριστό, η αφιέρωση στην υπηρεσία Του, η όντως φιλανθρωπία, η μόρφωση κλπ είναι πράγματα παρακατιανά και απεχθή γι’αυτήν και πρέπει να περιφρονηθούν, να προσπεραστούν, να καταργηθούν! Εκείνο που προέχει είναι η < μαγεία των Χριστουγέννων > με ό,τι αυτό σημαίνει !!!Πρόκειται για ένα τέλεια
κατασκευασμένο κοινωνικό ΨΕΜΑ, καθαρά δυτικής προέλευσης κι αυτό,για την προσωποποίηση του < πνεύματος >
που η < Ν. Εποχή >θέλουν να έχουν τα Χριστούγεννα, ιδιαίτερα δε στα μάτια των παιδιών, για κλασικό προϊόν της
παγκοσμιοποίησης με βάση το οποίο ισοπεδώνονται παραδόσεις, αξίες, αλλά και μεγάλα ή και ιερά πρόσωπα των
λαών όπως ο Ιεράρχης Μέγας Βασίλειος, για κλασικό παράδειγμα ενός εξωτικού προσώπου μιας εξωτικής, επιφανειακής , ψεύτικης και γεμάτης … μαγείας εορτής και ΟΧΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ και ΑΛΗΘΙΝΗΣ, όπως την θέλει η Ορθοδοξία
μας !
Τόσο ψεύτικος, λοιπόν, που δεν θα τον βρείτε ούτε στα παραμύθια της γιαγιάς μας! Ακόμα κι αυτή αναρωτιέται , ποιος
είναι αυτός ο < Αι Βασίλης > , που ξαφνικά τώρα τελευταία φέρνει τα δώρα και γιατί δεν τα έφερνε κάποια χρόνια
πριν… Τόσο εξωπραγματικού, που ούτε και τώρα δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι για να τον βάλει στα παραμύθια της!
Και μετά είναι κάποιοι που αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί ( ο Αι Βασίλης της Κόκα Κόλα ) να μας γεμίσει εκεί στο καταχείμωνο τις καρδιές , ούτε κι αυτών των παιδιών που στο τέλος κυριεύονται με θλίψη!
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
www.agiooros.net
Το αλίευσα ΕΔΩ
2.
ΤΟ 1990 ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ ΜΟΥ
ΕΙΠΕ ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ.. ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ.
Όταν ανήμερα Χριστουγέννων, το 1990,
επισκέφθηκα τον άγιο (κι επίσημα πλέον!!) Πορφύριο στον Ωρωπό,
μου είπε αυτολεξεί τα εξής,
και τα θυμάμαι ακόμα,
μετά από 23 χρόνια.
Είναι νομίζω μια φράση του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού,
και ταιριάζει και με την προηγούμενη ανάρτησή μας.
Μου είπε λοιπόν ο άγιος Πορφύριος:
8

9. ¨η γνώσις τού είναι Θεόν,
εν πάση τη κτίση φυσικώς εγκατέσπαρται!.."
Δηλ, το να γνωρίζεις
και να συλλαμβάνεις με τη διάνοιά σου
ότι υπάρχει Θεός,
είναι σπαρμένο και φυτεμένο, αρχετυπικά,
με τρόπο φυσικό κι απλό,
μέσα σε όλη την κτίση.
Όλα μέσα στο σύμπαν,
μυστυριωδώς,
μιλούν για την ύπαρξη του Θεού.
Μου είπε αυτά τα λόγια κρατώντας τά χέρια μου
μέσα στα δικά του,
και μιλούσε αργά,
με νόημα,
και το ζούσε.
Και μας το μετέδιδε στην ψυχή..
Να έχουμε την ευχή και θερμή αγάπη του.
Όσιε του Θεού Πορφύριε,
πρέσβευε υπέρ ημών,
των παιδιών, αδελφών,
και φίλων σου.
Αμήν.
Το αλίευσα ΕΔΩ
3. H ΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Ἁγίου Νεκταρίου
Ἴσως ποτὲ ἄλλοτε ὅπως σήμερα δὲν παίρνουν τόσο δραματικὴ ἐπικαιρότητα τὰ λόγια του
ἁγίου Νεκταρίου γιὰ τὴν κλήση καὶ ἀποστολὴ τοῦ Ἕλληνα. Ἐπικαιρότητα, γιατί ἐδῶ καὶ λίγο
καιρὸ οἱ τύχες τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους διακυβεύονται στὴν παγκόσμια πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ σκακιέρα· καὶ δραματική, γιατί μᾶλλον οἱ Νεοέλληνες λησμονήσαμε τὴν ταυτότητά μας,
τὴν ἰδιαίτερη ἱστορική, θρησκευτικὴ καὶ πολιτιστικὴ φυσιογνωμία μας, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό
μας, καὶ θελήσαμε ν᾿ ἀκολουθήσουμε πρότυπα ξενικά, ἦθος ἀλλότριο πρὸς τὴ δική μας
Παράδοση καὶ ἐθνικὴ φυσιογνωμία.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ὄντας ὁ ἴδιος Οἰκουμενικὸς μὲ τὰ θαύματα καὶ τὰ συγγράμματά του, δὲν
παύει νὰ διδάσκει ἐμᾶς τοὺς συμπατριῶτες ἐπιγόνους του γιὰ τὸ οἰκουμενικὸ χρέος ποὺ ἔχουμε νὰ ἐπιτελέσουμε μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο ποὺ παραπαίει ζητώντας πνευματικὰ ἐρείσματα προκειμένου νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ. Ἡ φωνὴ τοῦ Ἁγίου εἶναι διαυγής, κρυστάλλινη, καθὼς τὰ λόγια του συνιστοῦν τὸ ἀπαύγασμα τῆς κατὰ Θεὸν σοφίας του καὶ τῆς καθαρῆς ἀπὸ κάθε ἰδιοτελῆ προσκόλληση καρδιᾶς του. Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἰ-
9

10. κουμενικοὶ ἄνθρωποι, πέρα ἀπὸ ἀρρωστημένους ἐθνικισμοὺς καὶ σωβινισμούς. Τὰ ὅσα παρατίθενται στὶς παρακάτω
γραμμὲς προέρχονται ἀπὸ δύο μικρὲς μελέτες τοῦ Ἁγίου: «Περὶ τῆς Ἑλληνικῆς φιλοσοφίας ὡς προπαιδείας εἰς τὸν Χριστιανισμὸν» καὶ «Περὶ τῆς κλήσεως καὶ ἀποστολῆς τοῦ Ἕλληνος».
Ἀπερίφραστα διακηρύττει ὁ Ἅγιος ὅτι ὁ Ἕλληνας, μὲ τὴν ἀνέκαθεν ροπὴ καὶ ἀγάπη του πρὸς τὴν ἀρετὴ καὶ τὴ σοφία, ἔχει ὡς σκοπὸ καὶ ἀποστολή του νὰ εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Λέγει χαρακτηριστικά, μὲ τόνο διαχρονικό:
«Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετο κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνὰ τὰ Ἔθνη προσηλυτίζει αὐτὰ καὶ καθιστᾶ
αὐτὰ Ἑλληνικά, οὐδέποτε δὲ παύεται οὖσα Ἑλληνική… Ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τοὺς πάντας
Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπὲρ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ συνεταυτίσθη μετ᾿ αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῇ πρὸς σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος…
Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο
παιδαγωγὸς εἰς Χριστόν, ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην, πλασθείς φιλόσοφος, ἐπλάσθη Χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τὴν ἀλήθειαν καὶ διαδῶ (=νὰ τὴν διαδώσει) τοῖς ἔθνεσιν. Ναὶ· ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν».
Αὐτὴ ἦταν ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἕλληνα καὶ προτοῦ ἀκόμη γνωρίσει τὸ Χριστιανισμό. Πολὺ περισσότερο ἀφότου τὸν γνώρισε, ὅποτε ὁ Ἕλληνας, παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος, βρῆκε σ᾿ αὐτὸν τὸ τέλειο, τὸ ἰδανικό, βρῆκε στὸ Χριστιανισμὸ ὅ,τι ὁ ἴδιος ποθοῦσε νὰ μάθει καὶ ἀναζητοῦσε νὰ βρεῖ. Ὁ Χριστιανισμὸς ἔγινε ὁ διερμηνέας τῶν αἰσθημάτων τοῦ Ἕλληνα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ
ὁ Ἕλληνας τὸν ἐγκολπώθηκε καὶ τὸν περιέθαλψε μέσα του. «Ὁ Χριστιανισμὸς ὡς πρῶτον δῶρον αὐτοῦ ἐδωρήσατο αὐτῷ νέαν ζωὴν· ὁ δὲ Ἕλλην ὑπεστήριξεν αὐτὸν διὰ τῶν ἀγώνων καὶ τῶν αἱμάτων του». Τόσο στενὰ μάλιστα συνδέθηκε ὁ
Ἑλληνισμὸς μὲ τὸν Χριστιανισμό, ὥστε «αἱ ἔννοιαι τῶν λέξεων Ἑλληνισμὸς καὶ Χριστιανισμὸς ἐγένοντο συνώνυμοι. Ἕλλην σημαίνει Χριστιανός, καὶ Χριστιανὸς σημαίνει Ἕλλην», διότι ὅποιος ἐνστερνίσθηκε τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο μὲ νεύση καὶ δύναμη Θεοῦ διαδόθηκε στὸν κόσμο κυρίως ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, αὐτὸς «φρονεῖ Ἑλληνικά».
Καὶ ἐξηγεῖ ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ «φρονεῖν Ἑλληνικά»: «…ἡ τελείωσις, ἡ ἀνύψωσις ἀπὸ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου πρὸς τὸν
πνευματικὸν· ὅτι ὁ πνευματικὸς κόσμος δέον ἐστί νὰ ζωογονῇ τὸν ὑλικὸν κόσμον, ὅτι τὸ πνεῦμα ἀνάγκη νὰ ἐπικρατήσῃ
τῆς ὕλης, ὅτι οἱ πνευματικοὶ νόμοι δέον ἐστί νὰ ὦσιν ἰσχυρότεροι τῶν φυσικῶν νόμων»…
Ἐδῶ τώρα ἂς καθρεφτίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας. Ἄραγε σήμερα τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος ἔχει ὡς ὕψιστη ἀρχὴ του «τὸ πνεῦμα
νὰ ἐπικρατήση τῆς ὕλης;». Αὐτὴ τὴ διάβρωση νὰ φοβηθοῦμε. Αὐτὴ ποὺ γίνεται διὰ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ὅταν ὅλη ἡ
σκέψη καὶ οἱ προσπάθειές μας ὡς ἀτόμων καὶ ὡς ἔθνους κατατείνουν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὴ διασφάλιση ὑψηλῶν
χρηματοοικονομικῶν δεικτῶν, καὶ τὴν ἐθνική μας εὐημερία τὴν ταυτίζουμε στὴ συνείδησή μας μὲ τὴν ἐξασφάλιση καταναλωτικῶν ἀγαθῶν καὶ ὑλικῆς καὶ μόνο περιουσίας, τότε κατὰ πόσο, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, φρονοῦμε ἑλληνικά; Ἐδῶ ἀκριβῶς διαγράφεται τὸ χρέος μας. Χρέος νὰ ἀναζητήσουμε ἄλλους δεῖκτες στὴν πορεία μας, ἂν θέλουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ
τὴν πολυειδῆ κρίση ποὺ μᾶς μαστίζει ὡς ἔθνος καὶ ποὺ μᾶς τὴν παρουσιάζουν ὡς οἰκονομικὴ καὶ μόνο. Δεῖκτες πνευματικοὺς καὶ ὄχι ὑλικούς. Νὰ ἐπενδύσουμε στὴν τράπεζα τοῦ πνεύματος, νὰ διατηρήσουμε τὴν ἠθική μας ἐλευθερία ἀπὸ κάθε πνευματικὸ ἐξανδραποδισμό, ἀπὸ κάθε ὑποδούλωση τοῦ ἐσωτερικοῦ φρονήματος, τῆς ἀρετῆς μας.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἀπόλυτος στὸ σημεῖο αὐτό:
Τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος, τονίζει, ὀφείλει, ἔχοντας συναίσθηση τῆς κλήσεως καὶ τῆς ἀποστολῆς του, νὰ ἐργασθεῖ «πρῶτον ὅπως τελειωθῇ αὐτὸ ἐν τῇ σοφίᾳ καὶ ἀρετή… καὶ δεύτερον… ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν καὶ τῶν πλησίον αὐτοῦ», συνεχίζοντας
ἔτσι τὸ ἔργο τῶν προγόνων του τῶν ἀναγνωρισμένων εὐεργετῶν τῆς ἀνθρωπότητος. «Ἡ κλῆσις καὶ ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους ὑποχρεοὶ πάντα Ἕλληνα ἔχοντα συναίσθησιν τῶν ἑαυτοῦ ἠθικῶν καθηκόντων νὰ ἐργασθῇ ἐκθύμως εἰς
πλήρωσιν αὐτῶν».
Καὶ ἐπιλέγει ὁ Ἅγιος: «Ἡ πατρὶς καὶ ἡ Ἐκκλησία ἔχει σήμερον ὑπὲρ ποτέ ἀνάγκην ἀνδρῶν ἀφωσιωμένων εἰς τὰς ἀρχὰς
τοῦ σταυροῦ, ἀνδρῶν ἀκαταπονήτων, ἀνδρῶν ζώντων οὐχὶ δι᾿ ἑαυτοὺς, ἀλλὰ διὰ τὸ Γένος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν».
«Ζώντων οὐχὶ δι᾿ ἑαυτοὺς, ἀλλὰ διὰ τὸ Γένος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν!». Εὐτυχῶς ὑπάρχουν ἀκόμα Ἕλληνες ποὺ καταλαβαίνουν καὶ σήμερα τὴν ἔννοια τῶν λέξεων αὐτῶν…
enromiosini
Το αλίευσα ΕΔΩ
4. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ
Μαρία Μαντουβάλου Καθ. Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Συνεχὲς σφυροκόπημα ὑφίσταται ἡ Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια,
ποὺ ἐκτοξεύεται ἀπὸ τὸν ἐσμὸ τῶν δημοσιευμάτων, τοῦ πλήθους τῶν περιοδικῶν ἐντύπων καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν τύπο καὶ
τὴν τηλεόραση, ποὺ ἀποσκοποῦν στὴν ἀλλοίωση, ὑποτίμηση καὶ καταστροφὴ ὅλων τῶν γνωρισμάτων τῆς Ἑλληνικότητας, ὥστε νὰ πάψουν νὰ ἀποτελοῦν εἰδοποιὰ χαρακτηριστικά της τὰ ὁποῖα ὑπενθυμίζουν διαχρονικὰ ὅτι διακρίνεται ὁ
Ἑλληνισμὸς ἀπὸ ὅλα τὰ Ἔθνη τῆς γῆς καὶ ὅτι εἶναι ἀνάδελφος.
10

11. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ποτὲ δὲν ἔμεινε ἀλώβητος στὴ διαχρονική του ἱστορία ὁ Ἑλληνισμός, ἀντίθετα, τροφοδοτοῦσε, ἄθελά
του, πάντοτε, τὴν ἀδηφάγο πολεμικὴ ὅλων αὐτῶν, ποὺ ἐκσφενδόνιζαν καταιγισμὸ ἐπικρίσεων καὶ λοιδοριῶν καὶ ἔφθαναν μέχρι τῆς ἰσοπέδωσης ὅλων τῶν Ἑλληνορθόδοξων χαρακτηριστικῶν. Ἕνα συνονθύλευμα ἀποτελούμενο ἀπὸ χαλκευμένα ἀνόμοια πράγματα, πηγὲς καὶ θεωρίες, ἦταν πάντοτε τὸ ὁπλοστάσιο τῶν λογοκόπων ἐπικριτῶν παντὸς ἑλληνικοῦ ἀπὸ πρόσωπα μέχρι ἱστορικὰ γεγονότα καὶ ἀξίες πολιτιστικὲς καὶ θρησκευτικές. Ἡ βαθμιαία συσσώρευση τῶν ἔργων αὐτῶν τῶν νοσηρῶν σοφιστῶν, ποὺ ἐπὶ χρόνια ἐπιχειροῦν νὰ κατεδαφίσουν ὅ,τι Ἑλληνικὸ καὶ Ὀρθόδοξο, ἐκτοξεύοντας τὰ δηλητηριώδη βέλη τους, μᾶς προκαλοῦν νὰ ἀναζητήσουμε τὴν ταυτότητά τους, ὥστε νὰ ἀποκρυπτογραφήσουμε τὰ κίνητρα καὶ τὰ βαθύτερα αἴτια αὐτῆς τῆς δολερῆς καὶ ἀσύστολης συμπεριφορᾶς.
Ἀναζητώντας λοιπὸν πρῶτα τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς συνεχοῦς πολεμικῆς κατὰ τῆς Ἑλλάδας ἐντοπίσαμε καὶ τοὺς παράγοντες
ποὺ προκαλοῦν αὐτὲς τὶς συμπεριφορές. Οἱ κυριότεροι παράγοντες αὐτοῦ τοῦ λυσσαλέου μένους, ποὺ κωδικοποιοῦνται σὲ ἄρνηση ἢ ἐκμηδένιση τῆς ἑλληνικότητας, τῆς ταυτότητας, τῆς καταγωγῆς, καί τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ἡ ἀκατάβλητη ἀντοχὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ἡ δύναμή του νὰ μεταρσιώνεται πάνω ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὅπως τοῦ ἔμαθαν οἱ νηπτικοὶ Πατέρες τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἐξύψωση δὲν μποροῦν νὰ τὸν παρακολουθήσουν οἱ πανοῦργοι ἐπικριτές του. Αὐτοὶ εἶναι «διαφωτιστὲς» δὲν εἶναι φωτισμένοι, εἶναι ἐμετικοὶ ἐγκωμιαστὲς καὶ ἀνιαρὰ φερέφωνα τῆς λεγόμενης «Γαλλικῆς Ἐπανάστασης», δηλαδὴ τοῦ γαλλικοῦ ἐμφύλιου τῶν ἀπειράριθμων σφαγῶν καὶ ἐγκλημάτων, μὲ τὸ ἐπινοημένο καὶ οὐδέποτε ἐφαρμοσμένο θεωρητικό τους τρίπτυχο τῆς ἐλευθερίας, ἰσότητας, ἀδελφότητας. Ἐνοχλεῖ τοὺς δόλιους «νεωτεριστὲς» καὶ «προοδευτικούς», ὅπως αὐτοπροσδιορίζονται καὶ αὐτοανακηρύσσονται σὲ «πνευματικοὺς ἡγέτες», ποὺ περιφρονοῦν κατάφωρα τούς «ὀπισθοδρομικούς», «παραδοσιακούς», «συντηρητικοὺς» Ἕλληνες, ποὺ δὲν
προσαρμόζονται στὶς ἰδεοληψίες τους. Γιατί γιὰ ἰδεοληπτικοὺς πρόκειται. Αὐτοὶ εἶναι οἱ σκοταδιστὲς τοῦ «διαφωτισμοῦ», ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν οὔτε ὑποψία τί σημαίνει νὰ εἶσαι κληρονόμος τῆς Φιλοκαλίας, τοῦ Εὐεργετινοῦ, τοῦ
ἡσυχασμοῦ, τῶν Νεομαρτύρων καὶ τῶν Ἐθνομαρτύρων ἡρώων τῆς Παλιγγενεσίας. Τὸ σινάφι αὐτῶν ποὺ καταφέρονται
κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶναι ἕνας ἀνευλαβὴς χορός, μία συντεχνία, ποὺ τὰ γεμᾶτα ἰδεολογήματα συγγράμματά
τους προκαλοῦν ἀπέχθεια καὶ ἀποστροφὴ πρῶτα στοὺς φοιτητὲς καὶ ἀκολούθως στοὺς ἀναγνῶστες καὶ ἐρευνητές, ποὺ
δὲν τοὺς ἔχει κατακυριεύσει ὁ πνευματικὸς ζόφος, ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ ἔργα αὐτῶν τῶν σκοταδιστῶν, ἀφοῦ τὸ μόνο
μέλημά τους εἶναι νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ὅταν δὲν ἐξυπηρετῆ τὰ καταχθόνια σχέδια τὰ δικά τους καὶ
τῶν χορηγῶν ἐντολέων τους, γιατί οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶναι δυστυχεῖς ἐντολοδόχοι.
Ἂς ἀναζητήσουμε τώρα τὴν προέλευση καὶ τὶς πράξεις τῶν κατ᾿ ἐξακολούθηση δολοπλόκων ποὺ ροκανίζουν τὸν Ἑλληνισμό. Εἶναι ἐλάχιστοι καὶ αὐτοαποκαλοῦνται πανεπιστημιακοὶ καὶ πνευματικὴ ἡγεσία καὶ ἐπίσης λίγοι, ἀλλὰ καταστροφικοὶ ἐξίσου τῆς λεγόμενης πολιτικῆς ἡγεσίας καὶ ἀπὸ τοὺς τελευταίους κυρίως οἱ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Πολιτισμοῦ
καὶ Ἐξωτερικῶν. Ὅλοι αὐτοὶ συμπεριφέρονται, προκειμένου νὰ ἀποκρύψουν τὰ σχέδιά τους, ὅπως ὁ Ἀσσύριος στρατηγὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ῥαψάκης πού δὲν μιλοῦσε στὴ γλῶσσα του, τὰ ἀσσυριακά, κατὰ τὴν εἰσβολή του στὴν Ἰουδαία, στοὺς πολιορκημένους Ἱεροσολυμίτες, ἀλλὰ χρησιμοποιοῦσε τὴν Ἰουδαϊκὴ γλῶσσα, γιὰ νὰ τοὺς παρασύρη εὔκολα στὰ σχέδιά του καὶ νὰ τοὺς ὑποδουλώση. Ἔτσι καὶ οἱ λίγοι ἐντολοδόχοι ἱστορικοί, οἱ πολιτικοὶ ἐπιστήμονες, οἱ φιλόσοφοι σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ ὅμοιούς τους πολιτικούς, ἀποτελοῦν τούς Νέους Ῥαψάκηδες, γιατί παριστάνουν
τοὺς ὁμόγλωσσους, ὡς δῆθεν ἀδελφοὶ ζηλωτὲς καὶ ἔμπειροι τῆς Ἱστορίας καὶ ὡστόσο εἶναι ἐχθροί τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Θρησκείας τους.
Καταλαβαίνουμε ὅτι δὲν εἶναι Ἕλληνες, ἀλλὰ θνητόψυχοι, φθορεῖς καὶ συκοφάντες τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τῆς ἱστορίας
του καὶ τῶν παραδόσεών του, καὶ φανερὰ ψεύδονται καὶ ἐξαπατοῦν ὡς ἀσεβεῖς καὶ ἄθεοι καὶ γράφουν καὶ λαλοῦν ἑλληνιστί, ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι, οἱ φρενόπληκτοι, μισάδελφοι καὶ οἱ ἐπιθετικὲς ἐπιχειρήσεις τους ἔχουν ὡς στόχους τὰ ὀχυρὰ ποὺ συνθέτουν ὡς συστατικὰ στοιχεῖα τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία: Ἱστορία, Ἰδεολογία, Γλῶσσα, Πίστη, Πατριωτισμό, Ἐθνικὴ συνείδηση, Ἐθνικὴ ταυτότητα, Γεωγραφικὸ χῶρο, Παραδόσεις, συμπεριφορές, ἱστορικὲς μνῆμες, ἦθος, πάνθεο ἡρώων, ψυχικὰ χαρακτηριστικά. Ἡ ἐπιδιωκόμενη ἅλωση ἀπὸ τοὺς νέους Ῥαψάκηδες πρέπει νὰ συμπεριλάβη ὅλα τὰ κάστρα τῶν πολιορκούμενων. Σήμερα ἀποσκοποῦν καὶ στὴν ἐξ ἐφόδου ἅλωση ἢ στὸν ἐξαναγκασμὸ σὲ
παράδοση καὶ τὴν ἀποστέρηση τῶν μέσων ἐφοδιασμοῦ. Προδίδουν αὐτοὶ ποὺ τοὺς πιστεύαμε γιὰ φύλακες καὶ αὐτοὶ
ἀντὶ γιὰ φύλακες βεβήλωσαν τὸ χῶρο καὶ τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια καὶ πολεμοῦν ἀπὸ μέσα. Εἶναι οἱ ἐσωτερικοὶ πολέμιοι.
Ὅταν τὸ 1979 ὑπογράφτηκε ἡ συμφωνία ἔνταξής μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἑόρτασε τὸ γεγονός, ὡς ἔτος τῆς Ἑλληνικῆς Παράδοσης!!
Ἀδιαφόρησε γιὰ τὴν παρακαταθήκη:
Ὁ θεμελιώδης ρυθμὸς ἂς στυλωθεῖ στὸ κέντρο τῆς ἐθνικότητας καὶ ἂς ὑψώνεται κάθετα.
Ἀλλὰ στὰ νομοθετικὰ διατάγματα καὶ στὰ ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα μιλοῦν σὰν ξένοι «φιλέλληνες», ὅπως εὔστοχα
παρατήρησε ὁ καθηγητὴς Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου.
Ἡ πνευματικὴ ἡγεσία δίνει, ὡς πρότυπα στοὺς ἐκπαιδευόμενους ὅλων τῶν βαθμίδων, τοὺς ἄθεους δολοφόνους τοῦ
Γαλλικοῦ Ἐμφύλιου, ὄχι τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ᾿21, καὶ ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τὸ 2000 ἀλλοιώνει τὴν Ἐθνικὴ ταυτότητα στὸ κυριότερο συστατικό της, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἐπιβάλλει τὴν «πολυπολιτισμικότητα» καταργώντας μὲ Ὑπουργικὴ ἐγκύκλιο
τὴν ἀναγραφὴ τοῦ Θρησκεύματος (καὶ τῆς ὑποκοότητας) στὶς ταυτότητες. Οἱ «ἐκσυγχρονιστὲς» πολιτικοὶ τὸ ἔπραξαν,
11

12. ἀλλὰ ὄχι χωρὶς ἀντιδράσεις ἀπὸ ἄλλους σώφρονες πολιτικούς, ποὺ ὑπογράμμισαν ὅτι «ἐνισχύονται οἱ ὑποψίες γιὰ ὓ π
ο π τ ε ς ἐ ξ α ρ τ ή σ ε ι ς» καὶ ὅτι «ἀφήνουν τούς μασσόνους νὰ ὑπογράφουν ἐλεύθερα μὲ τὰ διακριτικά τους».
Ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς Γ. Παπανδρέου σὲ δημόσια ὁμιλία του, ὡς ἀρχηγὸς τοῦ ΠΑΣΟΚ, εἶχε πεῖ ὅτι πρέπει νὰ ἐπινοήσουμε ἕνα «νέο πατριωτισμό» καὶ οἱ πανεπιστημιακοὶ συνεργάτες τῶν πολιτικῶν καὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἐπιχορηγούμενοι
–καὶ ὄχι μόνο ἀπ᾿ αὐτοὺς– στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καλοῦν ἕναν Βρεττανὸ τοῦ διαβόητου (γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀποφοίτους του καὶ τὰ ἀπίστευτα ἀνθελληνικὰ ἰδεολογήματά τους) London School of Economics, γιὰ νὰ μᾶς διδάξη, οὐσιαστικὰ
νὰ ἐπιχειρήση νὰ σβήση τὶς ἐθνικὲς ταυτότητες ἀπὸ τὴν ἐκπαιδευτικὴ πρακτική, κάνοντας λόγο γιὰ ἄχρηστες ἀναδρομικές ταυτότητες, ποὺ εἶναι ὅπως τὶς προσδιόρισε: ἐθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικὲς μὲ μεγαλοπρεπεῖς ἀφηγήσεις τοῦ παρελθόντος. Καὶ ἐπειδὴ αὐτές, κατὰ τὴ θεωρία του, σταθεροποιοῦν τὸ παρελθὸν μέσα στὸ μέλλον ὑπάρχει
μία παθολογία στὰ ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα. Σήμερα, γράφει, ὅτι ὁ παιδαγωγικὸς λόγος καθοδηγεῖται ἀπὸ τὴν ἀγορά. Τὴν
ἀπόδοση στὰ Ἑλληνικὰ ἔκανε ὁ Ἰ ω σ ή φ Σ ο λ ο μ ώ ν. (Ἐπίσημοι λόγοι, τ. 31, μέρος Γ΄, Ἀθήνα 2002, σ.σ. 21432195). Οἱ κυρίες τοῦ τμήματος Νηπιαγωγῶν ποὺ κάλεσαν τὸν Βρεττανὸ καὶ τὸν ἐγκωμίασαν εἶναι οἱ ἴδιες ποὺ ἀναρωτιοῦνται «Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας» καὶ εἶναι αὐτὲς ποὺ καυτηριάζουν τὸν «ἐθνοκεντρισμό», κ.λ.π.
Ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς πολέμιους τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι οἱ ἐπιδιδόμενοι σὲ ἀνίερες συγκρίσεις μεταξὺ Γαλλικῆς καὶ Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης. Αὐτοὶ θέλουν νὰ ἀγνοοῦν ὅτι τὰ Γαλλικὰ ἱστορικὰ φαινόμενα ποὺ ἀναφέρουν δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ τὴν ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς παράδοσης καὶ μάλιστα τὴς Ἱ ε ρ ῆ ς Π α ρ ά δ ο σ η ς. Καταβάλλεται ἐδῶ καὶ χρόνια
ἐπίμονη προσπάθεια μὲ σωρεία συγγραμμάτων, ἀπὸ τοὺς δικολάβους τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, γιὰ νὰ μᾶς πείσουν
ὅτι τὸ θαῦμα ποὺ λέγεται ᾿21 καὶ ἔχει παγκόσμιες διαστάσεις εἶναι ἕνα ἀσήμαντο συμφεροντολογικὸ γεγονὸς ἀνθρώπων ποὺ ἀντιγράφανε τὴν «μεγαλειώδη» Ἐπανάσταση τῶν Γάλλων. Ὅλα αὐτὰ βέβαια ἀτεκμηρίωτα μὲ φετφάδες ποὺ
ἐκδίδουν οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς αὐθαίρετα καὶ ἀνεξέλεγκτα. Ὡστόσο ὑπάρχουν ἀπαντήσεις τὶς ὁποῖες ἐπιμελῶς ἀποκρύπτουν ἐπὶ χρόνια καὶ προέρχονται ὄχι ἀπὸ Ἕλληνες, ἀλλὰ ἀπὸ ὁμόφρονες καὶ ὁμογάλακτους. Παράδειγμα ἀκόμη καὶ ὁ
γνωστὸς ἀπὸ πολλὲς «εὐεργεσίες» του γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, ὁ πολὺς Χένρυ Κίσσιγκερ τοὺς διαψεύδει, γράφοντας γιὰ τὴν
Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ὅτι:
«Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση δὲν ἦταν Ἐπανάσταση τῆς μεσαίας τάξης μὲ σκοπὸ τὴν ἀπόκτηση πολιτικῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ
κίνημα ἐθνικὸ σὲ βάση θρησκευτικὴ ἐνάντια σὲ δύναμη μὲ τὴν ὁποία ὁ τότε πρέσβης τῆς Ρωσσίας στὴν Κωνσταντινούπολη εἶχε συζητήσεις καὶ διαπραγματεύσεις γιὰ συνεχεῖς κυνικὲς παραβιάσεις τῶν Ὀθωμανῶν σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων»,
ἐνῶ στὴ συνέχεια παρέχει μία ἀποκαλυπτικὴ ἀξιολόγηση τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης γράφοντας ὅτι: «Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων στὸ Μοριὰ ἔκανε τὸ Ἀνατολικὸ Ζήτημα κεντρικό τῆς Εὐρωπαϊκῆς διπλωματίας, δηλαδὴ ἔδωσε ὅπως καὶ ἦταν τὴν
παγκόσμια σημασία τοῦ 1821» (Βλ. Χ. Κίσσιγκερ, Ἕνας ἀποκατεστημένος κόσμος, ὁ Μέττερνιχ, ὁ Κάσλρη καὶ τὰ προβλήματα τῆς Εἰρήνης, 1812-1822, Πρόλογος – μετάφραση – σχόλια – ἐπιμέλεια Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ἔκδ. Παπαζήσης, Ἀθήνα 2003, σελ. 504 & 507-508.
Καὶ ὁ ἴδιος γιὰ τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση γράφει τὸ πραγματικὸ γεγονός, ὅτι αὐτὴ εἶχε ξεπεραστεῖ [πολὺ σύντομα] ἀπὸ
τὴν Αὐτοκρατορία τοῦ Ναπολέοντα μὲ τὸν ὁποῖο, ἄλλωστε, εἶχε ταυτιστεῖ (441). Ἀκόμη δίνει καὶ δείγματα «ἠθικῆς» καὶ
«ἀκλόνητης ἰδεολογίας!» τῶν ἀνθρώπων τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης: π.χ. ὁ Ταλλεϋράνδος πρῶτα ἔγινε ἐπίσκοπος μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀπαρνηθῆ τὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴν Ἐπανάσταση, μετὰ ἔγινε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τοῦ Ναπολέοντα
καὶ μετὰ ἔστηνε συνωμοσία γιὰ τὴν παλινόρθωση τῶν Βουρβώνων (250, 253, 254). Γιὰ τὸν Μέττερνιχ: Αὐτὸ ποὺ λέγεται «βρεττανικὴ σχολὴ» στάθηκε ἡ αἰτία τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης (362).
Ἄλλοι, διαπρεπεῖς ἱστορικοί, ἐπίσης ὁμογάλακτοι καὶ ὁμόδοξοι τοῦ δόλιου συγκροτήματος τῶν Ἑλλήνων πλαστογράφων
τοῦ ᾿21, ἀντιθέτως ὅμως πρὸς αὐτούς, τονίζουν καθαρὰ ποιὸς ἦταν ὁ χαρακτήρας τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ δίνουν ἔτσι καὶ σὲ μᾶς τὰ ἀδιάσειστα τεκμήρια νὰ τοὺς ἀποδείξουμε χαλκευτὲς τῆς ἀλήθειας, ἀφοῦ οὔτε αὐτοὺς ὑπολογίζουν ἢ τοὺς ἀναφέρουν ἀπαξιωτικὰ ὡς «συντηρητικούς». Ὡστόσο αὐτοὶ οἱ «συντηρητικοὶ» ἀποκαλύπτουν στὰ ἴδια χρόνια ποὺ συντελεῖται ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ὅσα ἀπέκρυπταν οἱ λεγόμενοι «ἐπαναστάτες» καὶ ὅσα ἀπέκρυπταν ἀπὸ τότε ὅλοι οἱ ἱστορικοί τῆς Εὐρώπης καὶ κυρίως οἱ ἐθελόδουλοι Ἕλληνες, προσπαθώντας νὰ ὑποτιμήσουν ἢ καὶ νὰ γελοιοποιήσουν τὸ ᾿21. Ἂς πάρουμε μία γεύση ἀπ᾿ ὅσα καταγγέλλει ὁ Ζοζὲφ ντὲ Μέστρ, («Κατὰ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως», μετφρ. Τ. Ἀθανασόπουλος, ἐκδ. Καστανιώτης, Ἀθ. 1999).
«Ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα σᾶς παρουσιάστηκαν μεταμφιεσμένες σὲ θεές, ἀλλά, πολὺ σύντομα, πετώντας τὰ πλανερά
τους ροῦχα καὶ ξεδιπλώνοντας τὰ πένθιμα φτερά τους, πέταξαν πάνω ἀπὸ τὴ δόλια γῆ μας, δείχνοντας τὰ ματωμένα
κουρέλια καὶ τὰ φίδια τῶν μαινάδων» (σελ. 11).
«Ἕνα πλῆθος σκοτεινῶν ἀνθρώπων ποὺ μόνο ἡ οἰκογένεια τοὺς ἤξερε πὼς τοὺς λένε. Καθάρματα πρώτης τάξεως βαθιὰ ἀνήθικοι καὶ μεγαλόσχημοι προδότες. Ἰδοὺ οἱ ἐκπρόσωποι, οἱ νομοθέτες, ἀναγεννητὲς τῆς Γαλλίας. Ὁ λαὸς ξεγελάστηκε πλήρως» (σ. 139).
«Εἴδαμε τὴ Γαλλία νὰ ἀτιμάζεται ἀπὸ χιλιάδες ἐγκλήματα, ὁλόκληρο τὸ ἔδαφος αὐτοῦ τοῦ ὄμορφου βασιλείου γεμᾶτο ἰκριώματα καὶ αὐτὴ τὴ δυστυχισμένη γῆ ποτισμένη ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν τους ποὺ σφάχτηκαν μὲ τὸν νόμο. Ποτὲ ἀκό-
12

13. μα καὶ ὁ πιὸ αἱμοσταγὴς τύραννος, δὲν ἔπαιξε μὲ τόση θρασύτητα, μὲ ζωὲς ἀνθρώπων καὶ ποτὲ κάποιος παθητικὸς λαὸς
δὲν ὁδηγήθηκε στὸ σφαγεῖο τόσο ἀδιαμαρτύρητα» (σ. 180).
«Δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἡ θεϊκὴ σφραγίδα στὸ Γαλλικὸ Σύνταγμα» (σ. 270).
«Αὐτὸς ποὺ κερδίζει τὶς μάχες εἶναι πάντα ὁ Ροβεσπιέρος καὶ ὁ σιδερένιος δεσποτισμός του, ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς Γάλλους
στὴ σφαγὴ καὶ τὴ νίκη σκορπώντας χρυσάφι καὶ αἷμα» (σ. 285).
«Ὅλες οἱ φατρίες τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης θέλησαν τὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὴν καταστροφὴ μάλιστα τοῦ οἰκουμενικοῦ
Χριστιανισμοῦ […] ἐξ οὐ καὶ ἕπεται ὅτι ὅλες οἱ προσπάθειές τους θὰ καταλήξουν μόνο στὴν ἐξύψωση τοῦ Χριστιανισμοῦ» (σ. 336).
«Διαχώρισαν τοὺς Γάλλους ἀπὸ τὸ Θεό, τὴν ἀστήρευτη πηγὴ κάθε ὕπαρξης» (σ. 347).
«Ἀτίμασαν τὸν αἰῶνα μας καὶ κατέστρεψαν τὴ Γαλλία (σ. 346). Γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, χρειάστηκε νὰ ἀνατραπεῖ ἡ θρησκεία, νὰ προσβληθεῖ ἡ ἠθική, νὰ διαπραχθοῦν ὅλα τὰ ἐγκλήματα. Γι᾿ αὐτὸ τὸ σατανικὸ ἔργο
χρειάστηκε νὰ χρησιμοποιηθοῦν τόσοι διεφθαρμένοι, ὅσοι ποτὲ πρὶν» (σ. 343).
«Ὁ γάμος εἶναι πιὰ νόμιμη ἐκπόρνευση» (σ. 349).
Καὶ μία σημαντικότατη παρατήρηση γιὰ τὶς αἱρέσεις ἀπὸ τὸν ἴδιο. Εἶναι γνωστὸ ὅτι στὴν Ἑλλάδα σήμερα πρωταγωνιστοῦν αἱρέσεις καί Στοές μὲ σκοπὸ νὰ τὴν καταπνίξουν. Ἂς σημειώσω ἐδῶ ὅτι δὲν εἶναι οἱ Ἑβραῖοι γενικά, ὅπως ὑπάρχει κοινὴ ἀντίληψη, αὐτοὶ ποὺ μᾶς πολεμοῦν, γιατί, οἱ ἀπόψεις ποὺ παρέθεσα ἀπὸ Ἑβραίους προέρχονται. Θὰ πρέπει
νὰ γίνει διάκριση ἀνάμεσα σὲ Ἑβραίους, κυρίως Ἕλληνες καὶ Σιωνιστές. Ὑπάρχει τεράστια διαφορά, ὅπως ἔχουν ἀποκαλύψει ἐπίσης Ἑβραῖοι διακεκριμένοι παγκοσμίως ἐπιστήμονες, ὅπως ὁ φιλόσοφος Ροζὲ Γκαροντί, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι:
«Ὁ σιωνισμὸς εἶναι εἰδωλολατρία» (Βῆμα, 24.11.1996) καὶ ὁ Ἀκαδημαϊκός τῆς Ὀργανικῆς Χημείας Ἰσραὴλ Σαχάκ (Ἑβραϊκὴ Ἱστορία, Ἑβραϊκὴ θρησκεία, β. ἔκδ., «Ἐναλλακτικὲς ἐκδόσεις», Ἀθ. 2009) γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψαν ὁμόφυλοί του ὅτι εἶναι ὁ τελευταῖος τῶν μεγάλων προφητῶν, καὶ ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται μὲ παρρησία σὲ ὅρο ποὺ χρησιμοποίησε ἀπὸ
τοὺς πρώτους, τὸ «Ἰουδαιο-ναζισμὸς» καὶ καταγγέλλει τὶς βιαιότητες τοῦ σιωνισμοῦ καὶ τοῦ Ταλμουδικοῦ ἑβραϊκοῦ σωβινισμοῦ, ὅπου μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι καὶ ἡ Κύπρος περιλαμβανόταν στοὺς χάρτες τῆς «ἑβραϊκῆς πολιτείας» ἀπὸ τὸν
καιρὸ τοῦ Ἰωσὴφ Νάζη (σ. 160). Προσθέτει ἐπίσης τὴν τυραννία ποὺ ἀσκοῦσαν οἱ ῥαβίνοι ἐνάντια στοὺς ἄλλους ἑβραίους (σ. 162) καὶ τὴν πιὸ ἀδιάντροπη ἐκμετάλλευση τῶν φτωχῶν Ἑβραίων ἀπὸ τοὺς πλούσιους Ἑβραίους, ποὺ εἶχαν
συμμαχήσει μὲ τοὺς ῥαβίνους (σ. 171).
Γιὰ νὰ ἐπανέλθω, λοιπόν, μετὰ ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ἀναγκαία, κατὰ τὴ γνώμη μου, παρένθεση, ἔγραψε ὁ Ζοζὲφ ντὲ Μέστρ γιὰ
τὶς αἱρέσεις:
«Ὅταν μία αἵρεση θέλει νὰ εἰσδύσει σὲ μία χώρα, δὲν σταματᾶ ταπεινὰ στὰ σύνορα καὶ δὲν ρωτάει ἀπὸ ἐκεῖ ἂν
θέλουν νὰ τὴ δεχθοῦν. Γλιστρᾶ σιωπηλὰ σὰ φίδι, σπέρνει τὰ δόγματά της στὴ σκιὰ κρυφὰ καὶ αἴφνης ἀνασηκώνεται ἀπότομα» (σ. 449).
Ἔκανα ἐκτενῆ ἀναφορὰ στὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση γιὰ νὰ δείξω πόσο ἀσύστολοι πλαστογράφοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ συσσωρεύουν συστηματικὰ τὰ προπαγανδιστικὰ βιβλία τους, γιὰ νὰ τὴ συγκρίνουν μὲ τὴν ἀνεπανάληπτη Ἑλληνικὴ ποὺ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Πίστης ἦταν, ἀκόμη καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ Ἐλευθερία, ὡς αἴτημα ἀρχηγῶν καὶ λαοῦ. Στεροῦνται ντροπῆς οἱ συγκρίνοντες τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση μὲ τὴ Γαλλικὴ Ἀνταρσία τῶν Ἰακωβίνων καὶ τῶν Μασσόνων ἰλλουμινάτων. Ἄλλωστε ὁ λόγος ποὺ δολοφόνησαν τὸν πραγματικὸ Ἕλληνα Καποδίστρια εἶναι καὶ ἡ πολεμικὴ
ἐναντίον τους σὲ τελευταῖα ἐγκύκλιό του.
Πότε ἀσύστολοι κόλακες τῆς Γαλλικῆς ἀνταρσίας οἱ Ἕλληνες Ἐπαναστάτες καρατόμησαν χιλιάδες «ἐχθρούς τοῦ λαοῦ!!;». Πότε, ἀνθέλληνες φιλόσοφοι καὶ πολιτικοὶ ἐπιστήμονες, οἱ Ἕλληνες ἐπαναστάτες καρατόμησαν συντρόφους τους, ὅπως ὁ Δαντὼν γιὰ ἀπόκλιση πρὸς τὰ δεξιά; Πότε ἔγιναν οἱ Ἀρχιστράτηγοι τοῦ Ἀγῶνα «μεγάλοι ἱερεῖς» προσωπικῆς
θρησκείας, ὅπως ὁ Ροβεσπιέρος; Ὑπάρχει στοὺς Ἕλληνες ἀμφισβήτηση ἐθνικῆς συνείδησης καὶ ἀνυπαρξία πατρίδας;
Γι᾿ αὐτὸ μᾶς βομβαρδίζετε συνεχῶς μὲ τὰ ὕποπτα καὶ δόλια «διεθνῆ σας Συνέδρια» ἐδῶ καὶ ἀλλοῦ (ὅπως στὴν Ἀκαδημία Ἐπιστημῶν τοῦ Βερολίνου, ποὺ ἡ γράφουσα μετεῖχε) γιὰ τὴ «Διασπορά», προσπαθώντας νὰ καρφώσετε στὴν ψυχὴ
τῶν Ἑλλήνων ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν πάντα σὲ διασπορὰ καὶ ὅτι, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι, δὲν εἶχαν ποτὲ Πατρίδα!! Οἱ Ἕλληνες
ζοῦσαν πάντα στὴν πατρίδα τους κάτω ἀπὸ ὁποιαδήποτε κατοχὴ καὶ ὁ πατριωτισμὸς τῶν Ἑλλήνων εἶναι παροιμιώδης.
Οἱ Ἕλληνες, δὲν εἶναι «πολίτες τοῦ κόσμου», ὅπως θέλετε νὰ τοὺς καταντήσετε μὲ τὰ σχέδιά σας γιὰ τὴν Παγκόσμια Νέα Τάξη. Μὲ τὶς δῆθεν ἱστορικές σας προσεγγίσεις, ἀφελληνίζεται τὸν Ἑλληνισμὸ χλευάζοντες διαρκῶς τὴν Ἑλληνικότητά
του. Γιατί δὲν καταπιάνεστε μὲ ἄλλες ἐθνικὲς ταυτότητες, ὅπως τῆς Ἑβραϊκότητας, Γαλλότητας κ.ἄ.; Γιατί τέτοια ἀποκλειστικότητα γιὰ τὴν «πλαστὴ» ὅπως ἰσχυρίζεστε Ἑλληνικὴ ταυτότητα; Ἐσεῖς ποιὰ ταυτότητα ἔχετε, νέοι Ῥαψάκηδες;
Δὲν θέλετε νὰ ἀκούσετε οὔτε τὸν διαπρεπῆ Βρεττανὸ πολιτικὸ φιλόσοφο Ἔντμουντ Μπὲρκ (Στοχασμοὶ γιὰ τὴν ἐπανάσταση στὴ Γαλλία ὁ μτφρ. Χ. Γρηγορίου, ἐκδ. Σαββάλας 2010) ποὺ κάνει λόγο γιὰ ψεύτικα φῶτα, γιὰ προδοσία ἡγετῶν,
13

14. σκοτεινὲς φιλύποπτες ἀρχὲς καὶ ὑπογραμμίζει τὶς διαφορὲς τῆς Γαλλίας, ποὺ «ἀτίμασε τὴν ἀρετή της» σὲ ἕνα συνδυασμὸ δόλιων καὶ ἄπιστων ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, μὲ τὰ ἄλλα ἔθνη γράφοντας: ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοὶ ἔχουν θεμελιώσει τὴν
πολιτικὴ ἐλευθερία στὰ πιὸ ἄκαμπτα ἤθη, καὶ σὲ ἕνα σύστημα περισσότερο αὐστηρῆς καὶ ἀνδροπρεποῦς ἠθικῆς (σελ.
79).
Σταματῶ ἐδῶ γιὰ νὰ ὑπογραμμίσω ὅτι, ὅταν οἱ φύλακες προδίδουν, ὅταν οἱ ποιμένες γίνονται λύκοι, ἀπ᾿ ὅπου καὶ ἂν
προέρχονται καὶ ὑπονομεύουν τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα τῶν Ἑλλήνων, πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζωνται ὡς λύκοι ἀπὸ τὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, παραφράζοντας τὸν Καποδίστρια, «νὰ κυματίζει πάλι ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς Ἑλλάδος τὴ σημαία
τοῦ Σταυροῦ».
ΓΙΑ ΤΗΝ ΄΄ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ΄΄
enromiosini
Το αλίευσα ΕΔΩ
5. Ο ελληνικός πολιτισμός επηρέασε και την Κίνα
Οι «πήλινοι φρουροί» ήταν εμπνευσμένοι από την ελληνική τέχνη
Η συγκλονιστική συλλογή με τους 8.000 πήλινους πολεμιστές που βρέθηκαν θαμμένοι κοντά στο μαυσωλείο του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας, Κιν Σι Χουάνγκτι, φαίνεται πώς
είναι εμπνευσμένη από την αρχαία ελληνική τέχνη, όπως
αποκαλύπτει με πρόσφατη έρευνα.
Ο στρατός των Τερακότα (=από πηλό) έχει ηλικία 2.200
ετών και δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει και να προστατεύει τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας στην τελευταία του
κατοικία.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές, βασισμένοι σε πρόσφατα μεταφρασμένα αρχαία κείμενα, αναφέρουν ότι η κατασκευή
των στρατιωτών ήταν εμπνευσμένη από την αρχαία ελληνική τέχνη.
Όπως αναφέρει ο Λούκας Νίκελ από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου:
«Είναι απόλυτα εφικτό και πραγματικά πιθανό ότι τα γλυπτά του πρώτου αυτοκράτορα είναι το αποτέλεσμα της πολιτιστικής επικοινωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κίνα»
Ο Νίκελ βασίζει την θεωρία του σε πρόσφατα μεταφρασμένα αρχεία που λένε μια φανταστική ιστορία για γιγαντιαία
αγάλματα που εμφανίστηκαν στην μακρινή δύση , εμπνέοντας τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, να τα αναπαράγει
μπροστά από το παλάτι του. Αυτή η ιστορία προσφέρει αποδείξεις της έγκαιρης επικοινωνίας μεταξύ της Κίνας και της
Δύσης , η οποία ενέπνευσε τον πρώτο αυτοκράτορα να αναπαράγει όχι μόνο τα 12 γιγαντιαία αγάλματα , αλλά να χτίσει ολόκληρο τον Πήλινο Στρατό και άλλα αγάλματα σε φυσικό μέγεθος
Πριν από τον πρώτο αυτοκράτορα, στην Κίνα δεν υπήρχαν αγάλματα σε φυσικό μέγεθος στην Κίνα και ο Νίκελ υποστηρίζει πώς η ιδέα αυτή προήλθε από τις κατακτήσεις στην Ασία και τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
(iefimerida)
pygmi.gr
Το αλίευσα ΕΔΩ
6.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΣΤΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΩΣΥΝΗΣ
Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες πληροφορηθήκαμε ὅτι ἡ γνωστὴ ὀλιγομελὴς ὁμάδα τοῦ Παρατηρητηρίου τοῦ Ἐλσίνκι (βλ. σχετικὰ προηγούμενο ἄρθρο μας ἐδῶ ) πέτυχε τὴν καταδίκη της χώρας
μας στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἐπειδὴ οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν δύνανται δυνάμει τῆς Ἑλληνικῆς Νομοθεσίας νὰ συνάψουν Σύμφωνα Κοινωνικῆς Συμβίωσης.
Φυσικὰ οὐκ ὀλίγα «πρόθυμα» μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης φρόντισαν νὰ παραλλάξουν τὴν
14