t

1. Ἐξαποστειλάριον Χριστουγέννων
«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους
ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν,
καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, εὕρομεν
τὴν ἀλήθειαν· καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου
ἐτέχθη ὁ Κύριος».
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013 – ΕΤΟΣ 20ό – ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄ – ΤΕΥΧΟΣ 46
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

2. ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πρός τόν ἱερό κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἐξανέτειλε γάρ φῶς τοῖς ἐσκοτισμένοις...»
Μέσα στήν εὐλογημένη ῥοή τοῦ λειτουργι-
κοῦ χρόνου, ἔρχεται καί πάλι ἐνώπιόν μας τό
μέγα μυστήριο τῆς Θείας ἀγάπης, τό ὑπερφυ-
ές μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως καί τῆς Ἀπο-
καλύψεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ
ὑπεράνω χρόνων καί τόπων, ὁ Ἀχώρητος καί
Ἀπεριόριστος, ἐπιλέγει ἕνα ταπεινό σπήλαιο
μέσα στή φύση. Ἐκεῖ γεννιέται κατά σάρκα ὁ
Λυτρωτής τοῦ κόσμου, μέ μοναδικό σκοπό τήν
καταλλαγή Οὐρανοῦ καί γῆς, τήν ἐπάνοδο τοῦ
ἀνθρώπου στό «ἀρχαῖον κάλλος», στήν ἀνέκ-
φραστη ὀμορφιά πού τόσο ἀστόχαστα ἔχασε,
καί πού θά ἔπρεπε νά ἐπιστρέψει, ὥστε νά γίνει
ἡ ἀποκατάστασή του πλάι στόν Δημιουργό του.
Εἶναι συνεπῶς χαρμόσυνη τούτη ἡ ἑορτή
καί εἶναι πανευφρόσυνο τό ἄγγελμα τῆς ἔλευ-
σης τοῦ Σωτήρα μας. Ἐκεῖνος κατέβηκε χαμη-
λά, γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στά ὑψηλότατα. «Ὁ
οὐρανός καί ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν, τεχθέντος
τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε
καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε», ψάλλει ἡ
Ἀγία μας Ἐκκλησία. Ὁ Ἄκτιστος Θεός, μέ μο-
ναδικό κριτήριο τήν ἀγάπη, ἔλαβε σάρκα καί
«ἐνηνθρώπισεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθώμεν», ὅπως
ἀναφωνεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ὁλόκληρη ἡ κτί-
ση δικαιοῦται νά εὐφραίνεται γιά τήν ἀπαρχή
τῆς σωτηρίας, τῆς ὁποίας προϋπόθεση εἶναι ἡ
ἀπελευθέρωση ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί
τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Μέ τήν ἔλευση τοῦ
Χριστοῦ ἡ ταλαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ξα-
ναβρίσκει τή ζωή καί τό φῶς καί γεφυρώνεται
τό μέχρι τώρα ἀπροσπέλαστο χάσμα ἀνάμεσα
στόν Οὐρανό καί τή γῆ.
Μέ τήν ἔλευσή Του ὁ Χριστός συμφιλιώνει
τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί ἀνακοινώνει τίς
σωστικές βουλές τοῦ Θεοῦ. Οἱ Μαθητές Του
ἄκουσαν καί δι’ αὐτῶν ὅλοι ἐμεῖς ὅτι, «ὑμεῖς φί-
λοι μου ἐστέ... ὅτι ἅ ἤκουσα παρά τοῦ πατρός μου
ἐγνώρισα ὑμῖν» (Ἰω. 15, 14). Ὁ Παντοκράτορας
καί Παντοδύναμος, Ἐκεῖνος πού μπορεῖ μονάχα
μέ τήν ἀποστροφή τοῦ προσώπου νά συνταρά-
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...
(Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς)
ξει τό Σύμπαν (103ος Ψαλμός), δέν μᾶς θέλει
ὑποτακτικούς καί ἄβουλους· μᾶς ἀποκαλεῖ καί
μᾶς θέλει φίλους Του. Καί βέβαια ἡ φιλία προ-
ϋποθέτει ἀγάπη καί εἰλικρίνεια. Ἐκεῖνος ἦλθε
κοντά μας ἀπό ἀγάπη καί μᾶς ἀποκάλυψε τό
Μυστήριο τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία
μας καί τήν ἀποκατάσταση ὁλόκληρης τῆς Κτί-
σης, πού ἐμεῖς ἀλλοιώσαμε. Μᾶς θέλει κοντά
Του συνεργάτες γιά ἕνα κόσμο καλύτερο ἐδῶ
πάνω στή γῆ καί γιά τήν καλλιέργεια τῆς ἐλπί-
δας τῆς συμμετοχῆς στήν αἰώνια Βασιλεία Του.
Ζητᾶ μόνο τή δική μας καλή διάθεση καί ὅλα τά
ὑπόλοιπα τά προσθέτει μέ τή Θεία Χάρη.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἔρχεται καί φέτος ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας,
σέ μιά κοινωνία ἄγχους καί ἀνασφάλειας. Οἱ
ἀνισότητες καί οἱ ἀκραῖες ἀντιθέσεις προβλη-
ματίζουν καί δημιουργοῦν σύγχυση. Ἡ προκλη-
τική ὑλική ζωή τῶν ὀλίγων καί ἡ δυστυχία τῶν
πολλῶν εἶναι ἀσύμβατα σέ μιά χριστιανική κοι-
νωνία. Ἔχει περισσέψει τό δάκρυ ἀπό ἀνθρώ-
πους τοῦ πόνου, τῆς ἀνέχειας, τῆς θλιβερῆς
ἀπαξίωσης τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων καί
τῆς ἔκπτωσης τοῦ πολιτισμοῦ. Σκοτεινό καί
θλιβερό τό τοπίο τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ νεο-
λαία μας, ἡ χρυσῆ ἐλπίδα μας, δείχνει νά ἀντι-
μετωπίζει ἕνα θαμπό μέλλον καί οἱ παπποῦδες
καί οἱ γιαγιάδες μας δυσκολεύονται ἀφάντα-
στα. Ὡστόσο, ἔρχεται καί ἐφέτος ὁ Λυτρωτής
μας. Ἄς Τόν ὑποδεχτοῦμε μέ δοξολογία καί
ἐλπίδα καί ἄς συνεχίσουμε, ὡς Ἐκκλησία καί
ὡς ἄτομα, νά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιά νά
ἀπαλύνουμε τόν πόνο τῶν συνανθρώπων μας.
Ἄλλωστε, τό ὑπέρτατο νόημα τῶν Χριστουγέν-
νων εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀδελφωσύνη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς

3. Χριστούγεννα: Ἀπό τήν κρίση στήν ἐλπίδα
3
Τά Χριστούγεννα εἶναι πάντοτε ἡ γιορ­τή
τῆς ἐλπίδας. Δύση καί Ἀνατολή
βλέπουν στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ
τήν εὐκαιρία γιά ὅλο τόν κόσμο νά ξανα­γυρίσει
στά χρόνια τῆς παιδικότητας, νά
ἀφήσει κατά μέρος τό ἄγχος, τίς ἔγνοι­ες
τῆς ζωῆς καί νά μοιραστεῖ καλοσύνη,
χαρά, δῶρα, νά θυμηθεῖ τά ἔθιμα καί τίς
παραδόσεις, νά νιώσει ὅτι ἡ γιορτή εἶναι
στάση στό ταξίδι τῆς ζωῆς.
Ὅσο ὅμως κι ἄν θέλει ὁ ἄνθρωπος νά
ξεχάσει τόν ἀληθινό τοῦ χρόνο καί νά γυ­ρίσει
στό παρελθόν του, νά κάνει τήν ἀνά­μνηση
ζωή του, δέν μπορεῖ. Εἶναι ἡ κρίση
τῆς ἐποχῆς καί τοῦ κόσμου, ποῦ τόν ἀνα­γκάζει
νά ἔχει στό πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ
του τήν ἀγωνία: ὁ χρόνος τοῦ μέλλοντός
μου πῶς θά εἶναι; Μπορεῖ νά ἀνταλλάξει
δῶρα, νά τραγουδήσει κάλαντα, νά βγεῖ
βόλτα, νά μοιραστεῖ στιγμές μέ πρόσωπα
πού ἀγαπᾶ, ἀλλά στήν καρδιά καί στό νοῦ
του θά θριαμβεύει ὁ λογισμός: «τί μέλλει
γενέσθαι;». Πώς θά μπορέσουμε νά ξεφύ­γουμε
ἀπό τίς δαγκάνες ἑνός συστήματος
τό ὁποῖο μας ἔμαθε ὅτι ζωή εἶναι ἡ κατα­νάλωση,
ζωή εἶναι νά μπορεῖς νά ἀλλάξεις
αὐτό πού χάλασε ἤ εἶναι περιττό, ζωή εἶναι
νά ταξιδέψεις μέ ἐορτοδάνειο, ζωή εἶναι νά
κάνεις καί καμιά φιλανθρωπία, ἔτσι γιά νά
μήν ξεχνιόμαστε, ζωή εἶναι νά κάνεις και­νούριες
γνωριμίες γιά νά περάσεις καλά.
Καί τώρα, ποῦ αὐτά δέν ὑποστηρίζονται
ἀπό τό σύστημα, ἀλλά θά πρέπει νά συμ­βιβαστοῦμε
μέ λιγότερα ὑλικά ἀγαθά, μέ
ἀνεργία, μέ κατάθλιψη, μέ κλείσιμο στόν
ἑαυτό μας, πῶς θά κάνουμε Χριστούγεννα;
Διαβάζαμε στά διηγήματα τοῦ Πα­παδιαμάντη
γιά πρόσωπα πού ζοῦσαν
σέ συνθῆκες ἔσχατης φτώχειας, σταχο­μαζῶχτρες
πού δέν εἶχαν νά πάρουν στά
παιδιά τους οὔτε ἕνα ζευγάρι παπούτσια,
καί νομίζαμε ὅτι αὐτές οἱ διηγήσεις ἦταν
πολύ μακριά ἀπό μας. Καί νά πού ἡ ἀλα­ζονεία
τῆς ἐποχῆς μας, ἡ αἴσθηση ὅτι μπο­ροῦμε
νά τά ἔχουμε ὅλα, καταρρέει καί οἱ
συνθῆκες ζωῆς πού περιγράφει ὁ μεγάλος
μας λογοτέχνης θά φαντάζουν καθημερι­νότητα
καί πάλι.

4. ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩι
4
Ὑπάρχει ἄραγε ἐλ­πίδα;
Ἐλπίδα νά ξανα­γυρίσουμε
στόν ψεύ­τικο
χρόνο καί τρόπο
στόν ὁποῖο ζούσαμε
φαίνεται δύσκολο νά
ὑπάρξει. Ἐλπίδα ὅμως
νά ξαναβροῦμε τό
ἀληθινό νόημα τῆς
ζωῆς ὑπάρχει καί γεν­νιέται
μέσα ἀπό τήν
ἴδια τή γιορτή.
Ἡ ἐλπίδα εἶναι ὁ
Χριστός μας. Εἶναι
ἡ συνάντησή μας
μέ τό Θεό πού ἔγινε
ἄνθρωπος γιά νά ἀνε­βάσει
τόν ἄνθρωπο
στό Θεό. Νά δείξει στόν καθένα μας ὅτι ὁ
Θεός δέν βρίσκεται ψηλά, ἁγνοώντας τούς
καημούς τοῦ κόσμου, ἀλλά γίνεται ὁ ἴδιος
ἄνθρωπος γιά νά ζήσει στή σάρκα καί τήν
ψυχή του τό πάθος τοῦ σταυροῦ καί τοῦ θα­νάτου,
τῆς ἐγκατάλειψης καί τῆς μοναξιᾶς,
τῆς πορείας ὡς σημείου ἀντιλεγόμενου. Ὁ
Θεός γίνεται πρόσφυγας στόν κόσμο, για­τί
οἱ ἄνθρωποι δέν τόν δέχονται. Τόν πο­λεμοῦν
οἱ βασιλιάδες, οἱ αὐτοκράτορες, οἱ
γραμματεῖς καί φαρισαῖοι τοῦ κόσμου, ἀλλά
κι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι πού δέν εἶχαν χῶρο
στό πανδοχεῖο τους γιά νά δείξουν ἀνθρω­πιά.
Ὁ Θεός μοιράζεται μέ τήν φύση πού ὁ
Ἴδιος δημιούργησε τή ζεστασιά τοῦ ἄχυρου,
τήν ἀνάσα τῶν ζώων, τήν συντροφιά τῶν
ἀστεριῶν, ἀλλά καί τό τραγούδι τῶν Ἀγγέ­λων
καί τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεός δέν ξεχνά
τόν ἄνθρωπο, κι ἄς τόν ξεχνά ἐκεῖνος.
Ἡ ἐλπίδα μας στόν κόσμο τῆς κρίσης
εἶναι ὁ Χριστός. Δέν εἶναι τά ἀγαθά πού δί­νουν
νόημα στή ζωή, ἀλλά ἡ ἀγάπη γιά τό
Θεό καί τόν ἄνθρω­πο,
πού σέ κάνει νά
μοιράζεσαι τά πολλά
ἤ λίγα πού ἔχεις. Ἡ
ἀγάπη πού σέ κάνει
νά θέλεις νά συνα­ντηθεῖς
μέ τό Θεό στή
λατρεία τῆς Ἐκκλησί­ας,
στή λειτουργία
τῶν Χριστουγέννων,
ἀλλά καί στήν προ­σευχή,
στήν ἀνθρω­πιά,
στήν ἔγνοια ὅτι
δέν μπορεῖς νά εὐτυ­χεῖς
μόνος σου, ἀλλά
μπορεῖς νά δώσεις
καί ὑλικά καί πνευ­ματικά
γιά νά γίνει
κι ὁ ἄλλος λιγότερο
δυστυχής. Νά θυμηθεῖς ὅτι ὁ Χριστός δέν
ἦρθε μόνο γιά ὅσους ἀνήκουν στήν ἴδια
κοινότητα μέ σένα, ἀλλά γιά ὅλους πού
εἶναι εἰκόνες Θεοῦ. Γιά νά μπορεῖς νά μοι­ραστεῖς
τή λύπη τους καί νά τήν κάνεις
μισή καί νά τούς συναντήσει στή χαρά τους
γιά νά γίνει διπλῆ.
Ἡ ἐλπίδα στήν κρίση εἶναι ὁ Χριστός.
Εἶναι ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία ὁ Χριστός
γεννιέται. Mέσα στήν Ἐκκλησία γινόμαστε
ἕνα μέ τούς Μάγους καί τούς ποιμένες, ἕνα
μέ τόν οὐρανό καί τή γῆ, ἕνα μέ τήν Πα­ναγία
μας πού προσέφερε τήν ὕπαρξή της
γιά νά λάβει ὑπόσταση ὁ Θεός, ἕνα μέ τήν
αἰωνιότητα πού γίνεται παρόν.
Ἄν ἀλλάξουμε μέσα μας, τότε καμιά
κρίση δέν θά μπορέσει νά μᾶς στερήσει τό
νόημα τῆς ζωῆς πού εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτός
πού γεννιέται καί πάλι. Ἄς γεννηθεῖ μαζί
Του καί ἡ ἐλπίδα, ὄχι ὡς εὐχή, ἀλλά ὡς ξε­κίνημα
μετάνοιας, ἐλευθερίας καί ἀγάπης
στή ζωή μας καί στή ζωή τοῦ κόσμου!

5. Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης
Ἅ γιος καί ἐπίσημα εἶναι πλέον ὁ Γέροντας Πορ-
φύριος, μία ἀπό τίς πιό φωτισμένες μορφές τῆς
Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τίς τελευταῖες δεκαετίες.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προ-
χώρησε στή συνεδρίασή της 27ης Νοεμβρίου στήν Ἁγιο-
κατάταξη τοῦ Γέροντα Πορφύριου τοῦ Καυσοκαλυβίτη, ἡ
μνήμη τοῦ ὁποίου θά τιμᾶται στίς 2 Δεκεμβρίου (ἡμέρα τῆς
κοιμήσής του).
Ὁ Ὅσιος Πορφύριος, γεννήθηκε τό 1906 ἀπό εὐσεβεῖς
καί πολύ φτωχούς γονεῖς στό χωριό Ἅγιος Ἰωάννης Κα-
ρυστίας Εὐβοίας. Τό κοσμικό ὄνομά του ἦταν Εὐάγγελος
Μπαϊρακτάρης καί ἀπό πολύ νωρίς ἔδειξε ἔφεση πρός τό
μοναχισμό.
Στό σχολεῖο πῆγε μέχρι Β΄ Δημοτικοῦ. Τά γράμματα τά
ἔμαθε διαβάζοντας τό Εὐαγγέλιο καί τά λειτουργικά βιβλία
τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ πατέρας του εἶχε πάει νά δουλέψει στή
διώρυγα τοῦ Παναμᾶ, γιά νά συντηρήσει τήν οἰκογένειά
του. Κι ὁ μικρός Εὐάγγελος δούλευε στά χωράφια καί ἔβο-
σκε τά λιγοστά πρόβατά τους στίς πλαγιές τοῦ χωριοῦ.
Ἐκεῖ διάβαζε καί τό Βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτη. Τόσο πολύ τόν συνεπῆρε ἡ ἁγία
μορφή τοῦ Ὁσίου, πού ἄρχισε νά σκέπτεται νά τόν μιμηθεῖ.
Μικρός καθώς ἦταν, 13-14 ἐτῶν, βρῆκε τόν τρόπο καί ἔφυγε γιά τό Ἅγιον Ὅρος. Ἐκεῖ
ἐγκαταστάθηκε στά Καυσοκαλύβια καί ἔγινε ὑποτακτικός σέ ἕνα κελί, σέ δυό πολύ καλά καί
αὐστηρά Γεροντάκια. Ἔζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, ἔμαθε τήν καλογερική, τήν «ἄκρα» καί
«χαρούμενη» ὅπως ἔλεγε, ὑπακοή, τήν καθαρή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί δέχθηκε –ἄδολο καί
ἁγνό παιδί ὅπως ἦταν– τό διορατικό χάρισμα. Ὅμως ἀρρώστησε ἄσχημα, καί ὁ Θεός ἔδειξε
ὅτι ἤθελε νά τόν «μεταθέσει» στόν κόσμο, γιά νά μπορέσει νά φωτίσει τούς ἀνθρώπους μέ τή
χάρη πού εἶχε, νά τούς ἐμπνεύσει, νά τούς παρηγορήσει, νά τούς καθοδηγήσει. Ἔτσι, γύρισε
στήν πατρίδα του τήν Εὔβοια, ὅπου ἐγκαταβίωσε στό Μοναστήρι τοῦ Ἄγ. Χαραλάμπους στό
Αὐλωνάρι. Ἐκεῖ θεραπεύθηκε.
Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν συναντήθηκε μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Σινᾶ, Πορφύριο, ὁ ὁποῖος θαύ-
μασε τά οὐράνια χαρίσματα τοῦ νέου Μοναχοῦ καί τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του
τό ὄνομά του: Πορφύριος. Φανταστεῖτε ὅτι περιέγραψε στόν Ἀρχιεπίσκοπο τήν Ἱερά Μονή τοῦ
Σινᾶ μέ λεπτομέρειες, χωρίς ποτέ νά τήν ἔχει ἐπισκεφθεῖ!
Ὅταν ἡ Ἱ. Μονή τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἔγινε γυναικεία, ἐγκαταστάθηκε στήν Ἱ. Μ. Ἄγ.
5
Νικολάου Βάθειας Εὐβοίας.

6. ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
Καισαρείας & Κρήνης, Τ.Κ. 187 56, Τηλ.-Fax 210-43.11.960
site: http://www.pimenikos-avlos.gr
mail: contact@pimenikos-avlos.gr
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ:
Μέλη Νεανικῶν Ὁμάδων τῆς Ἐνορίας
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: τηλ. 210 - 34.76.090
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
6
Τό 1940 ἦρθε στήν Ἀθήνα, ὅπου διορίσθηκε
ἐφημέριος στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γερασίμου,
στήν Πολυκλινική, κοντά στήν Ὁμόνοια. Ἐκεῖ
ὑπηρέτησε 33 χρόνια τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους,
ζῶντας στήν ταπεινή ἀφάνεια μεγαλουργώντας
γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί βοηθώντας χιλιάδες
ἀνθρώπους νά βροῦν τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη
καί τούς γιατρούς βοηθοῦσε μέ τίς χαρισματικές
του διαγνώσεις, καί πολλούς ἀσθενεῖς θεράπευε
μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅλα αὐτά τά ἔκαμνε, ὁ
ἀγράμματος γιά τόν κόσμο, π. Πορφύριος, πού
ἤξερε ὅμως ἄριστα τά ἅγια γράμματα τοῦ Θεοῦ.
«Ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας».
Ὅταν πῆρε τή σύνταξή του, τό 1973, ἀπό τόν
Ἅγιο Γεράσιμο, ἔζησε μερικά χρόνια στόν Ἅγιο
Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης καί τελικά κατέλη-
ξε στό Μήλεσι τῆς Μαλακάσας, κάπου 39 χιλιό-
μετρα ἀπό τήν Ἀθήνα, στό δρόμο γιά τή Λαμία,
καί ἄλλα 5 χιλιόμετρα στό δρόμο πρός Ὠρωπό,
ὅπου ἔζησε τό ἴδιο ταπεινά, παλεύοντας μέ τίς ἀρρώστιές του, πού τοῦ χαρίσθηκαν ἀπό τήν
ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὡς «σκόλοψ τή σαρκί, ἵνα μή ὑπεραίρηται». Ὁ τόπος ἐκεῖνος ἔγινε ἀληθινό
προσκύνημα. Ἐπεδίωκε ὁ Γέροντας τήν ἀφάνεια, καί ὁ Θεός τόν δόξαζε. «Ὁ κόσμος –θά γρά-
ψει ἀργότερα– μέ πῆρε ἀπό καλό καί ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγώ ὅμως αἰσθάνομαι
ὅτι εἶμαι ὁ πιό ἁμαρτωλός ἄνθρωπος τοῦ κόσμου… καί παρακαλῶ ὅσοι μέ ἔχετε γνωρίσει νά
κάνετε προσευχή γιά μένα».
Ὁ Γέροντας πέθανε ταπεινά στό κελί του, στά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὅρους, στίς 2
Δεκεμβρίου 1991. Εἶχε τήν ἐσωτερική πληροφορία ὅτι τό τέλος ἦταν «ἐγγύς» καί ἤθελε νά
πεθάνει ταπεινά, μακριά ἀπό τόν κόσμο, μέσα στή γαλήνη τοῦ Θεοῦ. Κανείς δέν πληροφορή-
θηκε τό θάνατό του, παρά μόνο οἱ κελιῶτες τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἡ κηδεία του ἔγινε ταπεινή,
ἀπέριττη, καλογερική, μέσα στό εἰρηνικό καί σεπτό περιβόλι τῆς Παναγίας.

7. Ἑορτή 28ης Ὀκτωβρίου
κ. Πελεκάνος Εὐστάθιος
(Θεολόγος)
«Ἡ ἐκδήλωση αὐτή εἶναι ἰδιαίτερα ἀφιερωμένη στή γυναίκα,
πού μέ τίς πολλαπλές της ὑπηρεσίες βοήθησε καί στήριξε πο-
λύπλευρα τόν ἀγῶνα κατά τοῦ φασισμοῦ.
Ἡ σημερινή ἑορτή ἀποτελεῖ ἕναν ἁπλό φόρο τιμῆς σέ ὅλους
ἐκείνους τούς ἥρωες καί τίς ἠρωίδες πού ἀγωνίστηκαν καί θυ-
σιάστηκαν γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδας μας».
κ. Τζανής Λουκᾶς
(Δήμαρχος Κερατσινίου – Δραπετσώνας)
«Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ δυό σημαντικότερες ἐθνικές γιορτές τοῦ
ἔθνους μας ἔχουν τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό νά συνεορτάζο-
νται μέ μία γιορτή τῆς Παναγίας.
Τήν 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτό-
κου καί τήν 28η Ὀκτωβρίου τήν Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου.
Ἡ γιορτή αὐτή μετατέθηκε ἀπό τήν ἐκκλησία μας τό 1952
ἀπό τήν 1η Ὀκτωβρίου τήν 28η, ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρός
τή μητέρα τοῦ Θεοῦ γιά τή σκέπη καί τήν προστασία της στόν
ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στόν ἀλαζονικό ἰταλικό στρατό
καί στό Γερμανό καταχτητή.
Δέν χωράει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἐποποιία τοῦ 1940, ἀποτελεῖ ἕνα θαύμα„ εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά θαύ-
ματα στήν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων. Δέν μπορεῖ νά εἶναι καρπός ἀποκλειστικά ἀνθρώπινου ἀγῶνα ἡ ἄνιση
ἀναμέτρηση ἑνός μικροῦ σέ πληθυσμό λαοῦ μέ τούς σιδερόφρακτους στρατούς πού εἶχαν κατακτήσει
ὅλη σχεδόν τήν Εὐρώπη. Ἡ θεϊκή χάρη συνεργάσθηκε μέ τήν ἀνθρώπινη προσπάθεια. Καί εἶναι δίκαιο
πού μαζί μέ τά θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω ἀπό τούς τάφους τῶν ἡρώων, σήμαναν δοξαστικές
καμπάνες γιά ἕνα «εὐχαριστῶ» στήν Παναγία, σ’ ἐκείνη, στήν ὁποία ἡ ἐθνική συνείδηση ἀπέδωσε γιά
μιά ἀκόμα φορά «τά νικητήρια». Τή Σκέπη τῶν ἀγωνιστῶν. Τήν Ἐλευθερώτρια τῶν σκλαβωμένων».
Ἀρχιμ. Πολύκαρπος Δημητριάδης
«Σέ ἐκεῖνο τόν πόλεμο οἱ γυναῖκες σήκωσαν τήν λευτεριά καί τήν
ἀξιοπρέπειά μας πολύ ψηλά. Διότι ἦταν Ἑλληνίδες. Ἐμεῖς ταπει-
νά, μέ ὅση δύναμη ὑπῆρχε μέσα μας, προσπαθήσαμε αὐτή τήν
προσφορά τους νά τήν τιμήσουμε. Νά μήν ξεχάσουμε καί ἡ με-
γάλη ἀγρύπνια εἶναι νά μήν ἀφήσουμε αὐτόν τόν ὄμορφο ἀγῶνα,
πού κρύβει ὅλα τά μυστικά τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς, νά τόν μολύ-
νουνε ἄνθρωποι στρατευμένοι ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Γιατί; Διότι
εἶναι στρατευμένοι καί ἐναντίον ἐκείνης τῆς Μητέρας πού βοήθη-
σε τούς στρατιῶτες μας. Προσπαθοῦνε νά παραπλανήσουνε, νά
ἀλλοιώσουνε τήν Ἱστορία μας».
7

8. Γιά μιά καλή χρονιά
Ἄγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
8
Θά σου πάει καλά ὅλη ἡ
χρονιά, ὄχι ἄν μεθάς τήν
πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλά ἄν
καί τήν πρώτη τοῦ μη-
νός καί κάθε μέρα, κάνεις
αὐτά πού ἀρέσουν στόν
Θεό. Διότι ἡ ἡμέρα γίνε-
ται κακή ἤ καλή ὄχι ἀπό
τή δική της φύση, ἀφοῦ δέν
διαφέρει ἡ μιά μέρα ἀπό τήν
ἄλλη, ἀλλά ἀπό τή δική μας
ἐπιμέλεια ἤ ραθυμία.
Αν κάνεις τήν ἀρετή, σοῦ ἔγινε
καλή ἡ μέρα. Ἄν κάνεις τήν ἁμαρ-
τία, ἔγινε κακή καί γεμάτη κόλαση. Ἄν
ἐμβαθύνεις σ’ αὐτά κι ἔχεις αὐτές τίς
διαθέσεις, θά ‘χεις καλή ὅλη τή χρονιά
κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ἐλεημο-
σύνες. Ἄν ὅμως ἀμελεῖς τήν προσωπική
σου ἀρετή κι ἐμπιστεύεσαι τήν εὐφροσύνη
τῆς ψυχῆς σου στίς ἀρχές τῶν μηνῶν καί
στούς ἀριθμούς τῶν ἡμερῶν, θά ἐρημωθείς
ἀπ’ ὅλα τά ἀγαθά σου.
Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδή τό ἀντιλήφθηκε ὁ
διάβολος κι ἐπειδή φροντίζει νά κατα-
λύσει τούς κόπους μας γιά τήν ἀρετή καί
νά σβήσει τήν προθυμία τῆς ψυχῆς, μᾶς
ἔμαθε νά βάζουμε στίς μέρες τήν ἐτικέτα
τῆς εὐτυχίας ἤ τῆς δυστυχίας. Ἕνας πού
ἔπεισε τόν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι
κακή ἤ καλή, οὔτε στήν κακή θά φροντί-
σει γιά καλά ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τά
κάνει ὅλα καί χωρίς σέ τίποτα νά ὠφε-
λήσει, ἐξαιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας,
οὔτε στήν καλή πάλι θά τό κάνει αὐτό,
διότι τάχα σέ τίποτα δέν τόν ἐμποδίζει ἡ
προσωπική τοῦ ραθυμία, ἐξαιτίας τῆς κα-
λορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καί ἀπό τίς δυό
πλευρές, θά προδώσει τή σωτηρία του.
κι ἄλλοτε μέν διότι δῆθεν
ἀνώφελα κοπιάζει, ἄλλο-
τε διότι δῆθεν περιττά, θά
ζήσει μέσα στήν ἀργία καί
τήν πονηριά. Γνωρίζο-
ντας, λοιπόν, αὐτό, πρέ-
πει νά ἀποφεύγουμε τίς
μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου
καί νά βγάλουμε ἀπό τό
νοῦ μας αὐτήν τήν ἰδέα, καί
νά μή προσέχουμε τίς μέρες
οὔτε νά μισοῦμε τή μιά καί ν’
ἀγαποῦμε τήν ἄλλη…
οχριστιανός δέν πρέπει νά γιορτάζει
μόνο μῆνες οὔτε πρωτομηνιές οὔτε Κυ-
ριακές, ἀλλά σ’ ὅλη του τή ζωή νά ἔχει τή
γιορτή πού τοῦ πρέπει. Καί ποιά γιορτή
τοῦ πρέπει; Ἄς ἀκούσουμε τόν Παῦλο πού
λέει, «Ὥστε ἐορτάζωμεν μή ἐν ζύμῃ πα-
λαιά, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας,
ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας»
(Α’ Κο. 5, 8).
Αν λοιπόν θέλεις νά ‘χεις καί κάποιο
κέρδος ἀπό τήν πρωτομηνιά, κᾶνε το
ἐξῆς. Ὅταν βλέπεις ὅτι συμπληρώθηκε ὁ
χρόνος, εὐχαρίστησε τόν Κύριο, διότι σέ
ἔβαλε σ’ αὐτήν τήν περίοδο τῶν ἐτῶν.
Δημιούργησε κατάνυξη στήν καρδιά σου,
ξαναλογάριασε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου,
πές στόν ἑαυτό σου: Οἱ μέρες τρέχουν
καί περνοῦν, τά χρόνια συμπληρώνονται,
πολύ μέρος τοῦ δρόμου προχωρήσαμε.
Ἄραγε τί καλό κάναμε; Μήπως ἄραγε
φύγουμε ἀπό δῶ ἄδειοι κι ἀπογυμνωμέ-
νοι ἀπό κάθε ἀρετή; Τό δικαστήριο εἶναι
κοντά, ἡ ζωή μας τρέχει πρός τό γῆρας.
(Ἰώ. Χρυσοστόμου, Λόγος
ἐν ταίς Καλάνδαις, PG 48, 955-956)

9. Τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013 πραγματοποιήθηκαν
οἱ ἐνάρξεις των Χ.Μ.Ο. κοριτσιῶν & ἀγοριῶν.
Τό φετινό μας σύνθημα εἶναι: «Οὐδείς δύναται δυσίν
κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. 6, 24).

10. Μέ ἐνδιαφέρον
παρακολούθησε
ὁ κόσμος καί οἱ ἀρχές
τῆς πόλης μας τήν
ἐορταστική
ἐκδήλωση τῆς 28ης
Ὀκτωβρίου.
Τά χορευτικά
τῶν ἀγοριῶν καί
τῶν κοριτσιῶν
παρουσίασαν
παραδοσιακούς
δημοτικούς χορούς.
Ἑορτή 28ης Ὀκτωβρίου

11. Ἡ χορωδία καί ἡ ὀρχήστρα τοῦ «Ποιμενικοῦ Αὐλοῦ» παρουσίασε
ἐπίκαιρα τραγούδια καί ἐμβατήριασέ συνδυασμό μέ προβολή καί δραματοποιημένα
στιγμιότυπα σέ ἕνα ἀφιέρωμα στήν γυναίκα τοῦ ’40.

12. Μέ μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε ἡ μνήμη
τοῦ Ἁγίου Νικολάου στίς 5 & 6 Δεκεμβρίου,
στό ἱστορικό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου,
δίπλα στόν Ἅγιο Γεώργιο.
... τό μεσημέρι τῆς 6 Δεκεμβρίου
παρατέθηκε τράπεζα σέ ὅλους
τούς ἐνορίτες μας πρός τιμήν
τοῦ Ἁγίου Νικολάου
στό Πνευματικό Κέντρο
τοῦ ναοῦ μας.

13. Διάλεξε σωστά
τό δῶρο τοῦ παιδιοῦ
Οἱ 7 κανόνες πού πρέπει νά ἀκολουθεῖς
Χρειάζεται ὁ σωστός τρόπος στήν ἐπιλογή παιχνιδιού
ἑνός παιδιοῦ, δηλαδή:
1. Μήν ξεχνᾶτε, πώς μέσα ἀπό τό παιχνίδι, τό παιδί
ἀνακαλύπτει τόν ἑαυτό του, τίς δυνατότητές του,
καί τόν ἐξωτερικό κόσμο. Παίζοντας διεγείρει τήν
φαντασία του, καί τήν ἐφευρετικότητά του.
2. Τό ἀκριβό παιχνίδι, δέν σημαίνει πώς εἶναι τό καλύτερο ἤ τό καταλλη-
λότερο γιά τό παιδί σας.
3. Ἐπιλέξτε παιχνίδια πού νά ταιριάζουν μέ τήν ἡλικία τοῦ παιδιοῦ. Στά
περισσότερα παιχνίδια, ἀναγράφεται ἡ ἡλικία τῶν παιδιῶν στά
ὁποία ἀπευθύνεται τό συγκεκριμένο παιχνίδι.
4. Μήν ξεχνᾶτε πώς ὅσο μικρότερη εἶναι ἡ ἡλικία του, τόσο
ἁπλούστερη πρέπει νά εἶναι καί ἡ «λογική» τοῦ παιχνιδιοῦ. Τά
πολύ δύσκολα – «περίπλοκα» παιχνίδια δέν κεντρίζουν τό ἐνδι-
αφέρον του ἀλλά, ἀντίθετα μποροῦν νά δημιουργήσουν μέσα του, συ-
ναίσθημα ἀνικανότητας καί ἐπιθυμία καταστροφῆς του.
5. Προσπαθῆστε νά μήν χαρίσετε παιχνίδια πού εἶναι μικρογραφίες πολεμικῶν
ὅπλων. Ἐάν ὅμως, σᾶς τό ζητᾶνε ἐπίμονα καί δέν μπορεῖτε νά τά μεταπείσετε,
δέν εἶναι λάθος ἄν τελικά ὑποκύψετε καί τούς τά ἀγοράσετε.
6. Μήν ἀγοράσετε δῶρο ἁπλῶς καί μόνο γιά νά καλοπιάσετε ἕνα παιδί. Βοηθῆστε
το νά ἐπιλέξει καί νά συμβιβαστεῖ ἀνάλογα μέ τίς οἰκονομικές σας δυνατότητες
(βρεῖτε κάποια κατάλληλα παιχνίδια, κατεβάστε τα ἀπό τά ράφια, τοποθετῆστε
τα τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο καί ἀπαιτῆστε νά ἐπιλέξει τό ἕνα
καί μοναδικό πού θά πάρει).
7. Φροντίστε, νά εἶστε παρόντες, τήν ὥρα πού τά παιδιά σας,
ἀνοίγουν τά δῶρα πού τούς πήρατε. Ζητῆστε, μέ χαμόγελο
καί εὐγένεια, νά σᾶς εὐχαριστήσουν. Προφανῶς ὁ σκοπός
σας δέν εἶναι τό «ξερό» εὐχαριστῶ τους, ἀλλά τό νά συ-
νειδητοποιήσουν πώς σέ κάποιον χρωστᾶνε εὐγνωμοσύνη.
13

14. ΔΩΡΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
14
Εδῶ καί πολλά χρόνια ὁ κό­σμος
γιόρταζε τά Χριστούγεν­να
μέ περισσότερη κατάνυξη.
Σ’ ἕ­­να
μακρινό χωριό, λοιπόν,
ὁ παπᾶς ἔκανε κάθε χρόνο μιά φάτνη
στή μέση τῆς ἐκκλησίας, τήν παραμονή
τῶν Χριστουγέννων.
Οἱ κάτοικοι πήγαιναν πρῶτα πρῶ­τα
στήν ἐκκλησία, γιά ν’ ἀκούσουν τή
θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι ἄναβαν
τό κεράκι τους μπροστά στή φάτνη.
Κάθε κεράκι ἔπρεπε νά σβήσει ἀπό
μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αὐτό
γύρω ἀπό τή φάτνη ἦταν ἀμέτρητα κε­ράκια,
ὅσα καί οἱ πιστοί, κι ἡ ἐκκλησία
λαμποκοποῦσε κι ἔφεγγε σάν νά ἦταν
ὁ ἥλιος μέσα της. Ὅταν ἡ λειτουργία
τελείωνε, ὁ κόσμος πήγαινε στά γύρω
κεντράκια, γιά νά φάει καί νά πιεῖ, νά
γλεντήσει τή χαρά του γιά τή γέννηση
τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ χωριανοί ἄρχιζαν τίς προετοιμα­σίες
γιά τά Χριστούγεννα ἑβδομάδες
πρίν. Οἱ νοικοκυρές ἔψηναν κουλούρια,
πίτες καί γλυκά κι οἱ ἄντρες ἔβαφαν τήν
πλατεία τοῦ χωριοῦ, τήν ἐκκλησία καί
τά σπίτια τους. Ὁ παπᾶς μέ τά παιδιά
τοῦ σχολείου καί τούς δασκάλους σκά­λιζε
τά ζῶα τῆς φάτνης στό ξύλο, τούς
τρεῖς μάγους, τούς βοσκούς, τό ἀστέρι,
τήν Παναγία καί τό Χριστό.
Τό βράδυ τῆς παραμονῆς ὅλα ἦταν
ἕτοιμα κι οἱ ἄνθρωποι ντυμένοι τά καλά
τους πήγαιναν στήν ἐκκλησιά κι ἄφη­ναν
μπροστά στή φάτνη ἕνα δῶρο γιά τo
Χριστό, ὅ,τι μποροῦσε ὁ καθένας.
Ἡ Μαρία, πού ἦταν ἕξι χρονῶν, πή­γαινε
κι αὐτή κάθε χρόνο μέ τούς γονεῖς
της στήν ἐκκλησία κρατώντας τό καλα­θάκι
μέ τά κουλούρια πού εἶχε φτιάξει
γιά τό νεογέννητο Χριστό. Ἐκεῖνο τό
χρόνο, ὅμως, ἡ μητέρα της ἀρρώστη­σε,
κι ὁ πατέρας της ταξίδεψε σέ μιά
μεγάλη πόλη γιά νά βρεῖ δουλειά καί
νά τά βγάλει πέρα μέ τά φάρμακα καί
τά ἄλλα ἔξοδα. Οὔτε δραχμή δέν τούς
περίσσευε, γιά ν’ ἀγοράσουν δῶρο στό
Χριστό.
Πῶς νά πάει στήν ἐκκλησία ἡ Μαρία
μέ ἄδεια χέρια;
Τήν ὥρα πού χτύπησαν οἱ καμπά­νες,
ἡ Μαρία μπῆκε δειλά δειλά στήν
ἐκκλησία καί κρύφτηκε πίσω ἀπό μιά
κολόνα. Δέν ἤθελε νά τή δεῖ κανείς μέ τά
χέρια ἀδειανά. Οἱ ἄλλοι προσκυνοῦσαν
τό Χριστό, ἄναβαν τό κεράκι τους καί
τοῦ πρόσφεραν τό δῶρο τους.
Ἐκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τή
φάτνη ἀπό μακριά καί ψιθύρισε:
– Ἄχ, Παναγίτσα μου, φέτος δέ θά
ἔρθω στή λειτουργία. Δέν ἔχω νά χαρί­σω
τίποτε στό παιδί σου πού γεννήθηκε.
Ἡ μητέρα μου ἀρρώστησε. Δέν ἔχουμε
καθόλου χρήματα. Θά τό ἐξηγήσεις στό
Χριστό γιατί δέν τοῦ ἔφερα δῶρο;
Ὁ κόσμος εἶχε ἀρχίσει νά ψάλλει
μαζί μέ τόν παπά τό «Χριστός γεννᾶται
σήμερον». Τά μάτια τῆς Μαρίας θό­

15. 15
λωσαν ἀπό τά δάκρυα, βγῆκε ἀπό τήν
κρυψώνα της κι ἔτρεξε πρός τό σπίτι
της. Δέν εἶχε κάνει οὔτε τρία βήματα,
ὅταν ἄκουσε πίσω της μιά φωνή νά τή
ρωτάει:
– Γιατί κλαῖς, κοριτσάκι μου, μιά τέ­τοια
χαρούμενη μέρα;
Ἦταν μιά γριούλα μέ γλυκό πρόσω­πο
καί μάτια γεμάτα καλοσύνη.
– Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δέ μου πε­ρισσεύει
οὔτε μιά δεκάρα, γιά ν’ ἀγο­ράσω
ἕνα δῶρο στό Χριστό.
– Γι’ αὐτό κλαῖς, Μαρία; Ὁ Χριστός
εὐχαριστιέται καί μόνο πού τόν σκέ­φτεσαι.
Καί μόνο πού τόν ἀγαπᾶς. Νά,
κοίταξε ἐκεῖνον τό θάμνο μέ τά πράσινα
φύλλα. Γιατί δέν κόβεις ἕνα μπουκέτο
νά τοῦ τό πᾶς;
Τό κορίτσι σταμάτησε τά κλάματα,
ἔσκυψε, κι ἄρχισε νά κόβει ἕνα μπουκέ­το
ἀπό κλαδιά. Ἔκοψε ἀρκετά, ὥσπου
ἡ ἀγκαλιά της δέ χωροῦσε πιά ἄλλα.
– Φτάνουν αὐτά, γιαγιάκα; ρώτησε
τή γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, ἀλλά
ἐκείνη εἶχε ἐξαφανιστεῖ.
Ἡ Μαρία μέ τά κλαδιά στήν ἀγκα­λιά
τῆς προχώρησε θαρρετᾶ καί μπῆ­κε
στήν ἐκκλησία μ’ ἕνα χαμόγελο ἀγαλ­λίασης.
Ὅλα ἔλαμπαν στό φῶς τῶν κε­ριῶν.
Ὁ κόσμος ἔψελνε μέ κατάνυξη.
Περπάτησε πάνω στό κόκκινο χαλί πού
ἀπλωνόταν μπροστά στή φάτνη κι ἀπό­θεσε
τό δῶρο της.
– Κοιτᾶτε αὐτό τό κοριτσάκι, εἶπε
χαμηλόφωνα μιά γυναίκα. Φέρνει κλα­διά
ἀπό θάμνους στό Χριστό. Καί μή
χειρότερα.
Ὅταν τελείωσε τό τροπάριο ἀκού­στηκαν
ψίθυροι στήν ἐκκλησία.
– Κοιτάξτε, κοιτάξτε τά κλαδιά τῶν
θάμνων!
Ἡ Μαρία ἦταν ἀκόμα γονατιστή μέ
σταυρωμένα τά χέρια της. Ἀκούγοντας
τίς φωνές, σήκωσε τό κεφάλι τῆς τρομο­κρατημένη
καί εἶδε τά κλαδιά, τά δικά
της κλαδιά, νά ἔχουν ἀνθίσει καί νά
ἔχουν βγάλει κάτι ὄμορφα κόκκινα λου­λούδια
πού ἔμοιαζαν μέ ἀστέρια.
– Μά τί ἔγινε;
– Θαῦμα!
– Ἤτανε θάμνοι κι ἔβγαλαν λου­λούδια!
Ὁ παπᾶς καί τό πλῆθος γονάτισαν
μπροστά στή φάτνη, δοξολογώντας τό
Χριστό γι’ αὐτό τό ἀνεξήγητο φαινό­μενο.
Ἡ γριούλα –ποιά νά ’ταν ἄραγε;–
εἶχε δίκιο. Τό δῶρο πού δίνεται ἀπό τήν
καρδιά εἶναι το πιό ἀξιόλογο δῶρο. Τά
φτωχά κλαδάκια ἦταν το πιό σημαντικό
δῶρο πού εἶχε πάρει ὁ Χριστός ἐκείνη
τή μέρα...
Ἀπό τότε, κάθε χρόνο, τίς μέρες τῶν
Χριστουγέννων, αὐτοί οἱ θάμνοι ἀνθί­ζουν
μέ τά ἀμέτρητα κόκκινα ἀστράκια
τους, κι ὁ κόσμος τά ὀνομάζει «λουλού­δια
τῶν Χριστουγέννων».
Ἀπό τό μακρινό ἐκεῖνο χωριό ἔφτα­σαν
καί στήν πατρίδα μας κι ὁ κόσμος
τά ὀνόμασε «Ἄστρα τοῦ Χριστοῦ».
Τό λουλούδι λέγεται ἀλεξανδρινό.
Ἀνθίζει Δεκέμβριο μέ Ἰανουάριο
καί ἡ ἀνθοφορία του διαρκεῖ
6-8 ἑβδομάδες.

16. 16
ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ
Ἐκτινασσόμενος
δάκτυλος
Ἐκτινασσόμενος δάκτυλος ἤ στενωτική τε-
νοντοελυτρίτιδα (trigger finger στά ἀγγλι-
κά) εἶναι μιά πάθηση τοῦ τένοντα καί τοῦ
περιβλήματός του (ἔλυτρο). Μπορεῖ νά
ἀφορᾶ ὅλα τά δάκτυλα τοῦ χεριοῦ ἀκό-
μα καί τόν ἀντίχειρα. Οἱ τένοντες εἶναι οἱ
χορδές πού συνδέουν τούς μῦς μέ τά ὀστά
μας. Χάρη σέ αὐτούς, ἡ σύσπαση τῶν μυῶν
ἐπιτυγχάνει τήν κίνηση τῶν
ὀστῶν ὅπως συμβαίνει
ὅ­ταν
κλείνουμε τά δάκτυλά
μας. Οἱ τένοντες στά δά-
κτυλα συγκρατοῦνται στή
θέση τους μέ ἕνα σύστημα
καλυμμάτων σάν τοῦνελ
(ἔλυτρα), πού δροῦν περί-
που ὅπως ἡ τροχαλία στό
σχοινί, ἐπιτρέπουν δηλαδή
στό σχοινί νά κρατᾶ μιά
σταθερή τροχιά. Τά τοῦνελ κρατᾶνε τόν
τένοντα κοντά στό ὀστό. Τόσο οἱ τένοντες
ὅσο καί τά ἔλυτρα ἔχουν μιά λεία ἐπιφά-
νεια πού ἐπιτρέπει τήν εὐχερῆ ὀλίσθηση
τοῦ τένοντα. Ὁ ἐκτινασσόμενος δάκτυλος
συμβαίνει ὅταν τό ἔλυτρο γιά κάποιο λόγο
ἐρεθιστεῖ (δημιουργήσει φλεγμονή) καί
ἀρχίσει νά πιέζει τόν τένοντα. Ὁ τένοντας
τότε διογκώνεται στή μιά ἄκρη τοῦ τοῦνελ
δημιουργώντας ἕναν κόμπο ὁ ὁποῖος εἶναι
δύσκολο νά περάσει ἀπό τό τοῦνελ, μέ
ἀποτέλεσμα νά ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι τό
δάκτυλο μαγκώνει καί ξεμαγκώνει.
Στά ἀρχικά στάδια ὁ ἐκτινασσόμενος
δάκτυλος μπορεῖ νά ἔχει μόνο πόνο στή
βάση του. Σ’ αὐτό τό στάδιο μπορεῖ νά μήν
ὑπάρχει μάγκωμα καί τό μόνο στοιχεῖο νά
εἶναι μιά μικρή διόγκωση στή βάση τοῦ
δακτύλου στήν πλευρά τῆς παλάμης. Στή
συνέχεια, τό δάκτυλο ἀρχίζει νά μαγκώνει
ἤ νά κλειδώνει καί ὁ ἀσθενής μπορεῖ νά πι-
στεύει ὅτι τό πρόβλημα εἶναι στή μεσαία
ἄρθρωση ἤ στήν ἄκρη τοῦ δακτύλου, ἐνῶ
στή πραγματικότητα εἶναι στή βάση του.
Μερικές φορές μπορεῖ τό δάκτυλο νά πα-
ραμείνει μαγκωμένο-κλειδωμένο καί νά
εἶναι δύσκολο νά τό ἰσιώσει ἤ νά τό κλεί-
σει κάποιος. Τά φαινόμενα
αὐτά εἶναι πιό ἔντονα κατά
τίς πρωινές ὧρες.
Στά ἀρχικά στάδια τῆς
νόσου ἡ χρήση ἀντιφλεγ-
μονωδῶν φαρμάκων ἤ ἡ
χρήση ναρθήκων μπορεῖ
νά βοηθήσει, συχνότερα
ὅμως τό πιό ἀποτελεσμα-
τικό μέσο εἶναι ἡ ἔνεση μι­κρῆς
ποσότητας κορτιζό-
νης στήν περιοχή τοῦ ἐλύτρου. Αὐτό μπο-
ρεῖ νά βοηθήσει στό νά ἀποφευχθεῖ τό
χειρουργεῖο. Σέ γενικές γραμμές ὡστόσο,
ἡ συντηρητική θεραπεία ἀργά ἤ γρήγο-
ρα ἀποτυγχάνει καί χρειάζεται μιά μικρή
χειρουργική ἐπέμβαση γιά νά δοθεῖ ὁρι-
στική λύση στό πρόβλημα. Τό χειρουργεῖο
γίνεται μέ τοπική νάρκωση καί ὁ ἀσθε-
νής ἐπιστρέφει ἄμεσα στό σπίτι του. Δι-
ανοίγεται τό πρῶτο τοῦνελ (ἔλυτρο), πού
βρίσκεται στή βάση τοῦ δακτύλου γιά νά
μπορεῖ νά κινηθεῖ ἐλεύθερα ὁ τένοντας. Ἡ
διάνοιξη αὐτοῦ τοῦ τοῦνελ δέν ἔχει καμιά
ἐπίπτωση στή λειτουργία τοῦ χεριοῦ καί
ὁ ἀσθενής μπορεῖ νά κινεῖ ἐλεύθερα τό
δάκτυλό του ἤδη ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα.
Ἐπανέρχεται στή συνήθη δραστηριότητά
του ἀμέσως μετά τήν ἀφαίρεση τῶν ραμ-
μάτων.

17. Μοσχάρι κοκκινιστό
μέ πιπεριές
καί κρέμα γάλακτος
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πασπαλίζουμε τό κρέας μέ τό ἀλεύρι. Σέ μία κατσαρόλα ρίχνουμε τό λάδι καί
σοτάρουμε τό κρέας μέχρι νά ροδίσει ἀπ’ ὅλες τίς πλευρές. Μέ τρυπητή
κουτάλα τό βγάζουμε καί τό ἀφήνουμε σέ ἕνα σκεῦος στήν ἄκρη. Στήν ἴδια
κατσαρόλα καί στό ἴδιο λάδι σοτάρουμε τά κρεμμύδια καί τίς πιπεριές
μέχρι νά μαλακώσουν λίγο. Προσθέτουμε τά μανιτάρια καί συνεχίζουμε
τό σοτάρισμα μέχρι νά ἐξατμιστοῦν τά ὑγρά τους. Βάζουμε τό κρέας, τή
ντομάτα καί τήν πάπρικα στήν κατσαρόλα καί 1,5 ποτήρι νερό. Κατεβάζουμε
τή θερμοκρασία σέ χαμηλή φωτιά καί σιγομαγειρεύουμε γιά 1 ὥρα καί 15 λεπτά
μέχρι νά μαλακώσει τό κρέας καί νά δέσει ἐλαφρά ἡ σάλτσα. Σέ ἕνα κατσαρολάκι
βράζουμε τήν κρέμα γάλακτος μέ τό γάλα μέχρι τό μίγμα νά φουσκώσει.
Ἀποσύρουμε τήν κατσαρόλα ἀπό τή φωτιά καί περιχύνουμε τό φαγητό μέ αὐτό τό
μίγμα. Ρίχνουμε λίγη πάπρικα καί τόν μαϊντανό καί σερβίρουμε. Συνοδεύεται μέ πατάτες
τηγανητές ἤ πιλάφι.
17
Καλή ἐπιτυχία
ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ 4 ΑΤΟΜΑ
1 κιλό μοσχάρι ἀπό σπάλα ἤ ἐλιά κομμένο σέ κύβους
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι σέ μέτριες ροδέλες
2 πιπεριές κόκκινες σέ μέτριες ροδέλες
8 μέτρια μανιτάρια λευκά, καλά σκουπισμένα μέ νωπή
πετσέτα καί κομμένα στά 4
400 γρ. ντοματάκια ὁλόκληρα ψιλοκομμένα ἤ 4 μεγάλες
ὥριμες ντομάτες ξεφλουδισμένες καί χοντροτριμμένες
1 κουταλιά τῆς σούπας ἀλεύρι γιά ὅλες τίς χρήσεις
1 κουταλιά τῆς σούπας πάπρικα γλυκιά
½ φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
½ τοῦ φλιτζανιοῦ φρέσκο γάλα
½ φλιτζάνι ἐλαιόλαδο
2 κουταλιές τῆς σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο
ἀλάτι, πιπέρι

18. 18
ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ
( 1988-2014)
Στόν ναό μας, ἀπό τό 1988,
λειτουργεῖ Σχολή Γονέων.
Σ’ αὐτήν ἔχουν μιλήσει κορυφαῖοι
ὁμιλητές (καθηγητές Πανεπιστημίου,
γιατροί, νομικοί, ψυχολόγοι,
θεολόγοι κ.ἅ.) οἱ ὁποῖοι μέσα
ἀπό τήν πείρα τούς μᾶς μετέδωσαν
πολύτιμες ἐμπειρίες.
Γιά τό 2014 τά μαθήματα
θά ξεκινήσουν τήν
Δευτέρα 13 Ἰανουαρίου
στίς 6:45 μ.μ.
μέ τόν καθιερωμένο ἁγιασμό
καί τήν πρώτη ὁμιλία ἀπό
τόν π. Στυλιανό Καρπαθίου,
θεολόγο – ψυχίατρο, μέ θέμα:
«Ἡ σημερινή κρίση καί οἱ αὐτοκτονίες».
Τήν Δευτέρα 20 Ἰανουαρίου
θά μιλήσει ὁ κ. Ἀσημακόπουλος
Παναγιώτης, καθηγητής
καρδιοχειρουργικής, μέ θέμα:
«Στεφανιαία νόσος, πρόληψη
καί χειρουργική ἀντιμετώπιση».
Δευτέρα 6 Ἰανουαρίου 2014
Ἑορτή τῶν Θεοφανείων
Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία
– Μέγας Ἁγιασμός
καί στήν συνέχεια
Ἁγιασμός τῶν ὑδάτων
στό λιμάνι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Τά Κατηχητικά τῆς ἐνορίας μας
σᾶς προσκαλοῦν
στήν ἐορταστική ἐκδήλωση
καί τήν κοπή τῆς πίττας
τῶν Κατηχητικῶν μας,
πού θά πραγματοποιηθεῖ
στό Πνευματικό Κέντρο
τοῦ ναοῦ μας τήν
Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2014,
στίς 5:30 μ.μ.
Ἡ παρουσία σας θά μᾶς δώσει
ἰδιαίτερη χαρά.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ
ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ,
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ
Ἔλα καί σύ στήν Θεία Λειτουργία
πού θά γίνει τήν
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου στίς 10 μ.μ.
Ἀμέσως μετά θά γίνει ἡ Δοξολογία,
ἡ καθιερωμένη κοπή τῆς Βασιλόπιττας
τῆς ἐνορίας μας
καί τό παραδοσιακό κέρασμα
στό προαύλιο τοῦ ναοῦ.
Παρασκευή 24 Ἰανουαρίου 2014
9:00 μ.μ - 12:00 π.μ.
Ἀγρυπνία ἐπ’ εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς
τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

19. Εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν εὐγενική τους προσφορά:
êÝíôñï
äçìéïõñãéêÞò
áðáó÷üëçóçò
íçðßùí
.........................................................................
................................................................................................ ÅëÝíç ÂëáóéÜäïõ 6972485344 - ÂéïëÝôôá Êáæáíôæßäç 6945219900
Õ ð å ý è õ í å ò Ð á é ä á ã ù ã ï ß :
Óéíéüóïãëïõ 4-6, Ôáìðïýñéá (áðÝíáíôé áðü ôçí ðëáôåßá Ëáïý)
Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά προσφέρουν στό περιοδικό μας,
μποροῦν νά ἀπευθυνθοῦν στό τηλέφωνο 210-43.11.960

20. «Ἡ συντακτική ὁμάδων
ε ὔ χ ε τ α ι
στούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες
τῶν Σποριάδων
τό σωτήριο ἔτος 2014
νά εἶναι εὐλογημένο παρά Κυρίῳ,
εἰρηνικό καί καρποφόρο
σέ κάθε ἔργο ἀγαθό»