2. Η πρώτη δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα κορίτσι ήταν
να του επιτραπεί να ζήσει.
. Η γέννηση ενός θηλυκού ήταν μόνο έξοδα για την
οικογένεια.
Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί από την ανδρική
κηδεμονία ήταν να γίνει εταίρα.
Διαφορετικά, έμενε στο σπίτι και έκανε όλες τις
δουλείες.
3. Ο γάμος ήταν κάτι σαν εμπορική συμφωνία.
Η γυναίκα έδινε μετά το γάμο την προίκα στον άντρα.
Δεν είχε ούτε τότε καμία εξουσία, ούτε καν για την
ύπαρξή της, την οποία είχε ο άντρας της.
Ο γάμος δεν απαιτούσε την συγκατάθεσή της.
Μόνα της αποκτήματα ήταν τα ρούχα και τα
κοσμήματά της.
4. Η γυναίκα της βυζαντινής περιόδου ζούσε το
μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της στο σπίτι. Οι
έξοδοι, πάντα με συνοδεία, για την εκκλησία, τα
πανηγύρια κ.ά. ήταν οι μόνες κοινωνικά αποδεκτές
δραστηριότητες της γυναίκας έξω από το σπίτι.
Δεν ήταν ευπρεπές να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους
άνδρες, παρά τον πατέρα, τον σύζυγο και τους
αδελφούς. Από πολύ μικρή μάθαινε τις δουλείες του
σπιτιού, ενώ ήταν σχεδόν αγράμματη.
5. H κόρη μπορούσε να παντρευτεί από τα 12-13 χρόνια
της. Για το γάμο της φρόντιζαν οι γονείς. Συχνά μάλιστα
βοηθούσαν στην επιλογή του συζύγου οι προξενήτρες,
που είχαν ως αμοιβή ποσοστά από την προίκα.
Ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη όπου ανήκε ήταν
οικοδέσποινα και κυρά. Η απόκτηση παιδιών την
εξύψωνε.
Στον επαγγελματικό τομέα ο ρόλος της γυναίκας ήταν
μικρός. Οι γυναίκες των φτωχότερων κοινωνικών
στρωμάτων δούλευαν στα χωράφια και στα εργαστήρια
της οικογένειάς τους.
6. Με το πέρασμα του χρόνου η εικόνα της γυναίκας έχει
αλλάξει ουσιαστικά. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα
έχουν μεταβληθεί και η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει . Η
γυναίκα πλέον εργάζεται, βγάζει τα δικά της χρήματα και
δεν διστάζει να διεκδικήσει όλα όσα θέλει. Οι αλλαγές αυτές
αποτυπώνονται καλύτερα στο θέμα του γάμου, και πιο
συγκεκριμένα στο γεγονός ότι οι γυναίκες τα τελευταία
χρόνια παντρεύονται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία.
7. Η γυναίκα τώρα πια, παντρεύεται με την θέλησή της και
δεν υποχρεώνεται να δώσει προίκα στον άντρα.
Ένα ακόμη παράδειγμα όπου δείχνει την αλλαγή που
έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, αποτελεί το
γεγονός ότι η γυναίκα αποφασίζει πολύ πιο εύκολα για
το διαζύγιο σε σχέση με το παρελθόν.
8. Ο άντρας στην αρχαία Ελλάδα είχε τον πρώτο λόγο και
ήταν κυβερνήτης παρά την ηλικία του. Η κοινωνία
λοιπόν ήταν καθαρά πατριαρχική.
Αρχηγός και υπεύθυνος για την οργάνωση και τη
διαχείριση του σπιτιού ήταν ο άνδρας. Οι άνδρες
ασχολούνταν με εργασίες κυρίως έξω από το σπίτι και
ως κύρια υποχρέωσή τους ήταν οι υποθέσεις της πόλης
τους.
9. Ο άντρας δεν έμενε σπίτι όπως η γυναίκα αλλά
περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στην
εργασία του, στα γυμναστήρια, στα δημόσια λουτρά,
στα κουρεία, στις συνεδριάσεις της Εκκλησίας του
Δήμου. Το βράδυ στο σπίτι του οργάνωνε συμπόσια με
τους φίλους του.
Οι άντρες ήταν συνήθως γεωργοί, πολιτικοί αρχηγοί,
θρησκευτικοί ηγέτες, στρατιώτες, σύζυγοι και έπαιρναν
μέρος σε όλες τις δημόσιες τελετές.
10. Όσον αφορά το ρόλο του άντρα σήμερα, φαίνεται πως
έχει χάσει πια το ρόλο του «κυνηγού» και στέκεται
αμήχανος μπροστά στον καινούριο ρόλο της
ανεξάρτητης και δυναμικής γυναίκας.
Ο παραδοσιακός τους ρόλος, ως αρχηγοί της
οικογένειας, έχει ανατραπεί. Οι άντρες σήμερα έχουν
χάσει την ισχύ της δύναμης τους. Η φιγούρα του
εργαζόμενου πατέρα που έλειπε συνέχεια άρχισε να
ξεθωριάζει.
