2. ΓΕΝΙΚΑ!!
Το άτομο που πάσχει από νευρική ανορεξία
σκόπιμα επιβάλλει στον εαυτό του τον διαρκή
περιορισμό της κατανάλωσης τροφής. Δεν
ικανοποιείται ακόμη κι αν το σωματικό του
βάρος φθάσει κάτω από τα 40 κιλά. Ξεκινά
σχεδόν πάντα με δίαιτα αδυνατίσματος, παρά
το φυσιολογικό σωματικό βάρος ή τα ελάχιστα
παραπανίσια κιλά.
3. «ΓΥΝΑΊΚΑ» ΚΑΙ «ΔΊΑΙΤΑ»
Είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, η σχέση των
οποίων μετρά σίγουρα εκατοντάδες χρόνια. Τι γίνεται
όμως όταν σε αυτή τη σχέση το πάνω χέρι, το έχει η
«δίαιτα» και όχι η «γυναίκα»; H νευρική ανορεξία είναι μία
από τις συχνότερες διατροφικές διαταραχές, η οποία
χρόνο με το χρόνο κερδίζει έδαφος. Παρ’ όλο που εδώ
και αρκετά χρόνια γίνονται και στη χώρα μας σημαντικές
προσπάθειες για ενημέρωση , τα κρούσματα που
σημειώνονται ετησίως δεν παύουν να είναι ανησυχητικά.
4. ΌΡΟΣ ΝΕΥΡΙΚΉΣ ΑΝΟΡΕΞΊΑΣ!!!
Η λέξη «ανορεξία» είναι ως ένα βαθμό
αποπροσανατολιστική, αφού το αδυνάτισμα δεν
προέρχεται από τη μείωση της όρεξης του
ασθενούς για φαγητό, αλλά από την
αυτοεπιβαλλόμενη ασιτία. Η μειωμένη όρεξη για
φαγητό, έρχεται τις περισσότερες φορές
αργότερα, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της
νόσου.
5. ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ?!
Όπως μας είπε η κ. Αθανασιάδου (Συστημική
Ψυχολόγος), «η νευρική ανορεξία ή ακόμα
καλύτερα η ψυχογενής ανορεξία εντάσσεται στην
κατηγορία των «διαταραχών πρόσληψης τροφής». Ο
ασθενής ανησυχεί για το βάρος του, ακόμη κι αν
αυτό είναι κάτω από το κανονικό για το
σωματότυπο του και επιδιώκει με κάθε τρόπο να
χάσει περισσότερα κιλά. Οι ασθενείς έχουν
λανθασμένη εικόνα και αντίληψη της εμφάνισης
τους. Αν και φτάνουν σε σημείο να είναι οστεώδεις,
νιώθουν παχύσαρκοι..»
»
6. ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΕΠΊΣΗΣ..
«Τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία έχουν μια
παθολογική διατροφική συμπεριφορά, η οποία
χαρακτηρίζεται από αυστηρές και εξαντλητικές
δίαιτες, ή υπερκατανάλωση τροφών σε σύντομο
χρονικό διάστημα και πρόκληση εμετού στη
συνέχεια, λόγω ενοχών, αποφυγή γευμάτων ή
πέταμα του φαγητού στα κρυφά, όπως επίσης
και άλλες ιδιόρρυθμες συνήθειες, όπως το
κρύψιμο του φαγητού μέσα στο σπίτι».
7. ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ!
Ποια είναι λοιπόν τα συμπτώματα, που μαρτυρούν την εμφάνιση της
διαταραχής?!
Ως συνήθως η εξέλιξη της διαταραχής έχει επίσης άσχημες
επιπτώσεις στην εικόνα και τη λειτουργία του σώματος. «Το δέρμα
γίνεται θαμπό εξαιτίας της αφυδάτωσης, τα μαλλιά εξασθενούν, τα
δόντια καταστρέφονται. Συχνά παρατηρείται υπόταση, αρρυθμία,
ταχυκαρδία, αμηνόρροια, υπερκόπωση, αλλά και γαστρεντερολογικά
και αναπαραγωγικά προβλήματα». Πέρα από τις αντιδράσεις του
σώματος, την εμφάνιση της διαταραχής μαρτυρά και η ίδια η
συμπεριφορά του ατόμου. «Το άτομο δεν αναπτύσσει διαπροσωπικές
σχέσεις, αποφεύγει κάθε κοινωνική δραστηριότητα που μπορεί να
συσχετίζεται με το φαγητό και εμφανίζει μειωμένο σεξουαλικό
ενδιαφέρον». Ακόμη οι ασθενείς είναι συνήθως κακόκεφοι και δεν
ενδιαφέρονται για δραστηριότητες που παλαιότερα τους
χαροποιούσαν. Η μοναδική τους ευχαρίστηση προκύπτει από την
απώλεια κιλών».
8. ΑΙΤΙΕΣ:
Έρευνες έχουν διαμορφώσει την υπόθεση ότι η
συνέχιση των διαταραγμένων τρόπων διατροφής
μπορεί να είναι επιφαινόμενο της λιμοκτονίας.
Τα αποτελέσματα του Πειράματος Λιμοκτονίας
της Μινεσσότα έδειξαν ότι άτομα με
φυσιολογικό έλεγχοι της τροφής μπορεί να
παρουσιάσουν συμπεριφοριακά μοτίβα
ανορεξίας όταν υποβληθούν σε καταστάσεις
λιμοκτονίας. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε
αλλαγές στο νευροενδοκρινολογικό σύστημα,
που οδηγεί σε έναν συνεχή κύκλο διαιωνισμού
της κατάστασης
9. ΣΥΝΕΧΕΙΑ..
Έρευνες επίσης δείχνουν ότι μια αρχική απώλεια
βάρους όπως αυτή σε μια δίαιτα μπορεί να
αποτελεί τον παράγοντα που είναι υπεύθυνος για
την πρόκληση της νευρικής ανορεξίας, πιθανότατα
λόγω μιας έμφυτης προδιάθεσης για νευρική
ανορεξία. Μια έρευνα αναφέρει περιπτώσεις
νευρικής ανορεξίας που ήταν το αποτέλεσμα μιας
ακούσιας απώλειας βάρους που προκλήθηκε από
άλλες αιτίες όπως παρασιτική μόλυνση,
παρενέργειες φαρμάκων ή κάποια εγχείρηση. Η
απώλεια βάρους ήταν ο παράγοντας πρόκλησης
νευρικής ανορεξίας σε αυτές τις περιπτώσεις.
10. ΣΥΝΕΧΕΙΑ..
Έρευνες επίσης δείχνουν ότι μια αρχική απώλεια
βάρους όπως αυτή σε μια δίαιτα μπορεί να
αποτελεί τον παράγοντα που είναι υπεύθυνος για
την πρόκληση της νευρικής ανορεξίας, πιθανότατα
λόγω μιας έμφυτης προδιάθεσης για νευρική
ανορεξία. Μια έρευνα αναφέρει περιπτώσεις
νευρικής ανορεξίας που ήταν το αποτέλεσμα μιας
ακούσιας απώλειας βάρους που προκλήθηκε από
άλλες αιτίες όπως παρασιτική μόλυνση,
παρενέργειες φαρμάκων ή κάποια εγχείρηση. Η
απώλεια βάρους ήταν ο παράγοντας πρόκλησης
νευρικής ανορεξίας σε αυτές τις περιπτώσεις.
11. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ!
Τα προβλήματα υγείας ταυτίζονται με αυτά του
υποσιτισμού: υπόταση, υπογλυκαιμία, αναιμία,
υποθερμία, γαστρεντερικά προβλήματα, αρρυθμίες,
καρδιακή υπόταση, ωχρή όψη, διαταραχές στις
εγκεφαλικές λειτουργίες, τριχόπτωση, μείωση της οστικής
μάζας, κακή διάθεση. Σε παγκόσμιο επίπεδο το 20%
αυτών των περιπτώσεων καταλήγουν σε θάνατο.
Ορισμένες φορές οι περίοδοι άρνησης τροφής
διακόπτονται από επεισόδια βουλιμίας. Δηλαδή το άτομο
τρώει ακατάπαυστα και ανεξέλεγκτα ένα χρονικό
διάστημα και στη συνέχεια προκαλεί εμετό ή
χρησιμοποιεί καθαρκτικά, διουρητικά, ακόμη και κλύσμα.
12. ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ!
Η θεραπεία της νευρικής ανορεξίας προσπαθεί
να αντιμετωπίσει τρεις βασικούς τομείς:
1) Να αποκαταστήσει το φυσιολογικό βάρος του
ατόμου.
2) Να αντιμετωπίσει τις ψυχολογικές διαταραχές
που σχετίζονται με την ασθένεια.
3) Να μειώσει ή να εξαφανίσει συμπεριφορές ή
σκέψεις που αρχικά οδήγησαν στην
διαταραγμένη διατροφή του ατόμου.
13. ΕΠΙΣΗΣ!
Η αντιμετώπιση της ψυχογενούς ανορεξίας πρέπει
να περιλαμβάνει ψυχολογική θεραπεία, κυρίως
γνωσιακού τύπου, διατροφική φροντίδα και πολλές
φορές φαρμακευτική υποστήριξη. Η ψυχοθεραπεία
έχει ως στόχο να αλλάξει την άποψη που έχει το
άτομο για το σωματικό του βάρος. Όταν μάλιστα
συνδυαστεί με ένα σωστό διαιτητικό πρόγραμμα,
τότε μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά. Ωστόσο,
δυσκολία παρουσιάζεται όταν το ανορεκτικό άτομο
δε δέχεται καμιά βοήθεια, γιατί συνήθως αρνείται
την ύπαρξη του προβλήματος. Δε δέχεται ότι
διατρέφεται με λάθος τρόπο και νιώθει ότι
απειλείται από τη θεραπεία που έχει ως στόχο την
αύξηση του βάρους του.
14. ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΣΗΣ
Το πρώτο βήμα και πιο σημαντικο είναι να
επιτευχθεί συμμαχία μεταξύ του θεραπευτή και του
ασθενούς. Γι’ αυτό συχνά η νοσηλεία και η
υποχρεωτική σίτιση είναι απαραίτητες για τη
σωτηρία του ατόμου. Ορισμένα άτομα με ψυχογενή
ανορεξία εκδηλώνουν μόνο ένα επεισόδιο και
έπειτα επανέρχονται στην προηγούμενη
κατάσταση, δηλαδή αποκαθιστάται η υγεία τους.
Αλλά πάλι έχουν συνεχώς διακυμάνσεις και
υποτροπές, ενώ άλλα χρόνιες καταστάσεις, που
επιδεινώνεται με τον καιρό.
15. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΊΑ
Τελειώνοντας θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η
νευρική ανορεξία έχει μέση συχνότητα που κυμαίνεται
από 0.3 - 1% στις γυναίκες και 0.1% στους άνδρες
σύμφωνα με την διάγνωση στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η πάθηση επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό νεαρές εφήβους,
με εκείνες που είναι 15-19 ετών να αποτελούν το 40%
όλων των περιπτώσεων. Περίπου το 90% των ατόμων με
νευρική ανορεξία είναι γυναίκες. Η νευρική ανορεξία
είναι πιο διαδεδομένη στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα
και έχει δηλωθεί ότι είναι πιο σπάνια στις λιγότερο
ανεπτυγμένες χώρες (Gelder, Mayou and Geddes 2005).
