3. [ 3 ]
ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΝΤΟΥΣ
Εσείς που ακολουθήσατε τον τίτλο στο ποίημα,
βρείτε ξανά τη δική σας διέξοδο.
Αν περιμένετε αφρώδες φως
σε ασημένιο δέρμα, μια σκηνή από μια ταινία,
θα απογοητευτείτε.
Αυτό είναι ένα ποίημα για μια ποιήτρια στο ντους
που ανασηκώνει το κουρασμένο της πρόσωπο
στο ζεστό τρεχούμενο νερό.
Το ξέρω, θα ήταν καλύτερα
αν ήταν μια βροχή τ’ Αυγούστου,
μια δυνατή νεροποντή, κάπου σ’ έναν δρόμο,
να μουσκεύει το δέρμα και τα μαλλιά της ποιήτριας
και το χρωματιστό μεταξένιο της φόρεμα να φανερώνει την καρδιά της.
Αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό ποίημα
για εκείνη την ποιήτρια, την ποιήτρια στο ντους.
Είναι ποιητικό να είσαι στη βροχή, αλλά εκείνη δεν είναι τόσο τυχερή,
κι ανασηκώνει πάλι το πρόσωπό της στο καυτό, τρεχούμενο νερό,
ανεβάζει τη θερμοκρασία,
την ανεβάζει όλο και πιο ψηλά,
κι ο ατμός πυκνώνει σαν ομίχλη.
Η ομίχλη θα ήταν μάλλον προτιμότερη σ’ ένα ποίημα
αλλά τι να κάνεις;
Τώρα το νερό είναι καυτό,
κάτι μου θυμίζει – ή μήπως τ’ ονειρεύτηκα;
Μερικές φορές η ποιήτρια αποκλείει
μυστικά, παράνομα συναισθήματα.
Μερικές φορές, αντιθέτως,
η ποιήτρια παρουσιάζει το σώμα ως δώρο,
κι ύστερα φεύγει σαν τρεχούμενο νερό.
4. [ 4 ]
Μερικές φορές η ποιήτρια είναι απλώς ποιήτρια,
και μερικές φορές –συχνά–
η ποιήτρια είναι κι αυτή άνθρωπος.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι εκτεθειμένο,
όπως αυτή η ποιήτρια.
Υπάρχει μια πικρή μυρωδιά καμένου πλαστικού –
έχει εκραγεί κάτι;
Η ποιήτρια στο ντους δεν είναι μια μεταφορά.
Είναι τα γεγονότα: ποιήτρια, ντους, καρδιακή προσβολή.
5. [ 5 ]
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
Στέκομαι. Δηλαδή
μετατοπίζω το βάρος μου προσεκτικά
απ’ το ένα πόδι στο άλλο.
Βρίσκω μια θέση για τα χέρια μου.
Κατεβάζω το φόρεμά μου μέχρι τα γόνατα.
Μικρή ανάσα
που αγγίζει μόνο τις προθέσεις,
δεν μπορεί να φτάσει
τη ρίζα της λέξης.
Στέκομαι,
με το ένα γόνατο λίγο λυγισμένο,
με ώμους σφιγμένους
λες και στύβω βρεγμένα ρούχα.
Το πόδι μου μουδιάζει
λες και όλες οι μέδουσες κι οι ιππόκαμποι
στον βυθό της θάλασσας
κολύμπησαν όλα μαζί πάνω του.
Στέκομαι. Δηλαδή
σε περιμένω.
Η ζέστη του απογεύματος
θα καψαλίσει τα χρυσά μου μαλλιά
σε ψίχουλα άμμου.
Το λουλούδι της μήτρας μου
θάλλει σαν μια αιώνια πληγή.
Κρύβομαι πίσω απ’ τις λεπτές πτυχές του φορέματός μου.
Στέκομαι. Δηλαδή
σε κοιτάζω. Δηλαδή
ένα βλέμμα που ωριμάζει, που βλέπει
τον πόλεμο κάποιου άλλου
6. [ 6 ]
και τον δικό μου πόλεμο επίσης –
τον πόλεμό μου –
τον πόλεμό τους –
τον γάμο μου.
Θα σε φιλούσα,
αλλά το κεφάλι μου έχει ξεριζωθεί απ’ τον λαιμό μου
ως θυσία.
