literatura galega

1. I R M A N D A D E S , V A N G A R D A S E
G R U P O N Ó S
O TEATRO NO PRIMEIRO
TERZO DO SÉCULO XX

2. TEATRO DAS IRMANDADES
 Aumenta o número de autores e obras.
 Maior calidade.
 Empregan o teatro para que a lingua gañe prestixio social
e para espallar as ideas galeguistas.
 Escriben e traducen doutras linguas.
 Dificultades ás que se enfrontan: faltan textos, poucas
compañías teatrais, a competencia do cine, sen apoio das
institucións, desinterese das clases medias.
 Compañía máis importante: Conservatorio Nazonal do
Arte Gallego.

3. TENDENCIAS DO TEATRO DAS IRMANDADES
 CONSERVADORA: continuadores do teatro
decimonónico (Xavier Prado Lameiro).
 RENOVADORA: empregan o teatro para educar e
para espallar a lingua galega. Fan un teatro moderno
e culto (Ramón Cabanillas e Antón Villar Ponte).
 INTERMEDIA: defenderon un teatro urbano e
refinado (Armando Cotarelo Valledor e Leandro
Carré Alvarellos).

4. AUTORES DO TEATRO DAS IRMANDADES
 RAMÓN CABANILLAS:
 A man de Santiña: uso culto da lingua galega, poñéndoa por
primeira vez en boca das clases sociais altas.
 O mariscal: escrita en colaboración con Antón Vilar Ponte,
transmite a ideoloxía nacionalista a través do personaxe
histórico de Pedro Pardo de Cela.

5. TEATRO DAS VANGARDAS
 RAFAEL DIESTE: achega o teatro ás artes plásticas.
Todo ten simbolismo.
 A fiestra valdeira:presenta o conflito da reafirmación e a
negación das orixes.

6. TEATRO DO GRUPO NÓS
Teatro maduro e universal.
 VICENTE RISCO:
 O bufón d’El Rei.
 R. OTERO PEDRAYO:
 A lagarada.
 Teatro de máscaras.
 CASTELAO:
 Os vellos non deben de namorarse.