Παρουσίαση από τη Αθανασία του γνωστού παραμυθιού του Χρήστου Μπουλώτη "Η χελωνίτσα Καρέττα-Καρέττα και το παλιό Φολκσβάγκεν" στα πλαίσια της Φιλαναγνωσίας. Δ1 τάξη του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας (2016-2017).

1. ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΥΛΩΤΗΣ
Εικονογράφηση: Σοφία Φόρτωμα

2. Η πρώτη λέξη που
είπε η χελωνίτσα ήταν:
«Αστέρια!!
Ποπό, Αστέρια!!».
Η χελωνίτσα πρώτη
φορά έβλεπε αστέρια
στη ζωή της. ‘Ετσι, για
κάποιο λόγο ξεκίνησε
να τα μετράει ένα ένα.
Γι΄ αυτό αποξεχάστηκε.

3. Η χελωνίτσα ήθελε
τόσο πολύ να πάει
κοντά στα αστέρια και
να πιάσει ένα!
Ξεκίνησε να πηγαίνει
προς τη στεριά γιατί
νόμισε πως εκεί ήταν
τα αστέρια, αλλά τελικά
ήταν τα φανάρια των
αυτοκινήτων …
Και έτσι όπως
προχωρούσε έπεσε
πάνω σε κάτι.

4. «Α! Είναι το άγαλμα της
προγιαγιάς μου αυτό!!
Είμαι πολύ τυχερή!!»,
φώναξε.
Μα δεν επρόκειτο για
άγαλμα, αλλά για ένα
παλιό Φολκσβάγκεν,
που το είχαν πετάξει οι
άνθρωποι εκεί, πάνω
στην άμμο της
παραλίας.
Κι ενώ η χελώνα
αναρωτιόταν γιατί
εξαφανίστηκαν τα
αστέρια, βρέθηκε
ξαφνικά μπροστά τους
ένα κονσερβοκούτι.

5. Σε λίγο ακούστηκε
άλλη μία φωνή. Ήταν
μια ψηλομύτα
ηλεκτρική σκούπα,
που δεν
παραδεχόταν ότι και
αυτή την είχαν
πετάξει στην
παραλία όπως και το
παλιό Φολκσβάγκεν.
Η σκούπα δεν ήταν
και τόσο καλή με τη
χελωνίτσα.

6. Η χελώνα ρωτούσε το
Φολκσβάγκεν για τα ταξίδια
του και σιγά σιγά άρχισε να
βραδιάζει.
Η σκούπα συνέχισε να
ειρωνεύεται τη χελώνα,
αλλά οι δύο φίλοι της, το
αμάξι και το κονσερβοκούτι,
που νοιάζονταν γι΄αυτήν
της έλεγαν να επιστρέψει
γρήγορα στη θάλασσα.
«Μια μόνο ερώτηση θέλω»
, είπε η χελώνα.
«Γιατί το κόκκινο είναι το
χρώμα της Φιλίας και της
Αγάπης;»

7. Το Φολκσβάγκεν
άρχισε να εξηγεί,
μα η χελώνα δεν
άντεχε άλλο έξω από
τη θάλασσα.
Εκείνη την ώρα έπεσε
ένα πεφταστέρι και
έκαναν ευχή:
η χελώνα και το
Φολκσβάγκεν
ευχήθηκαν να γυρίσει
η χελώνα γρήγορα στη
θάλασσα και το
κονσερβοκούτι
ευχήθηκε να γίνει
ψάρι!

8. Σε λίγη ώρα,
πράγματι, η χελώνα
επέστρεψε στη
θάλασσα, το
κονσερβοκούτι έγινε
ψάρι και το
Φολκσβάγκεν
μεταμορφώθηκε σε
χελώνα.
Και έζησαν αυτοί καλά
και εμείς καλύτερα!!!

9. Η ιστορία αυτή μου
άρεσε γιατί θέλει να
μας δείξει πόση αξία
έχει να φροντίζουμε
ο ένας τον άλλο…
τόσο μεγάλη που…
και τα αδύνατα
μπορούν και γίνονται
δυνατά!!
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΛΦΑ