xxxx

2. เป็นกลุ่มสังคมพืชซึ่งขึ้นอยู่ในเขตน้ำลงต่ำสุดและน้ำขึ้นสูงสุด
บริเวณชำยฝั่งทะเล ปำกแม่น้ำหรืออ่ำว อีกควำมหมำยหนึ่ง หมำยถึง
สังคมพืชที่ประกอบด้วยพันธุ์ไม้หลำยชนิดหลำยตระกูล และเป็นพวก
ที่มี ใบเขียวตลอดปี (evergreen species) ซึ่งมีลักษณะทำงสรีรวิทยำ
และควำมต้องกำรสิ่งแวดล้อมที่คล้ำยกัน ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วย
พันธุ์ไม้สกุลโกงกำง (Rhizophora spp.) เป็นไม้สำคัญและมีไม้ตระกูล
อื่นบ้ำง
หน้ำแรก

3. คำว่ำ "mangrove“ เป็ นคำจำกภำษำโปรตุเกสคำว่ำ
"mangue" ซึ่งหมำยถึง กลุ่มสังคมพืชที่ขึ้นอยู่ตำมชำยฝั่งทะเลดินเลน
และใช้กันแพร่หลำยในประเทศแถบลำตินอเมริกำ ส่วนประเทศอื่น ๆ
ก็ใช้เรียกตำมภำษำของตัวเอง
เช่น - ประเทศมาเลเซียใช้คาว่า "manggi-manggi"
- ประเทศที่ใช้ภาษาฝรั่งเศสเรียกป่าชายเลนว่า "mangrove“
- ภาษาไทยเรียกป่าชนิดนี้ว่า "ป่าชายเลน" หรือ "ป่าโกงกาง"
หน้ำแรก

4. หน้ำแรก

5. หน้ำแรก
กำเนิด
บริเวณที่พบ
ประเภท
พื้นที่
ห่วงโซ่อำหำร
ประโยชน์
ป่ำชำยเลนของไทย
พันธุ์ไม้
กำรกระจำยพื้นที่ป่ำ
ข้อมูลพื้นที่
สถำนภำพป่ำ
กำรลดลงของพื้นที่ป่ำ
กำรสูญเสีย
ผลกระทบจำกกำรทำลำย
แนวทำงแก้ไข
แหล่งอ้ำงอิง ผู้จัดทำ

6. โดยพื้นที่ที่เหมาะสมที่สุดสาหรับการเกิดป่าชายเลน คือ อ่าวที่มีน้า
นิ่งๆ และมีแม่น้าสายใหญ่ๆ ไหลลงมา ดังนั้น เมื่อกระแสน้าในแม่น้าลา
คลองไหลลงมาปะทะกับกระแสน้าทะเล กระแสน้าในแม่แม่น้าก็จะเบาลง
และหยุดนิ่ง เมื่อน้านิ่งพวกโคลนเลนและตะกอนต่างๆ ที่ไหลปะปนมากับ
กระแสน้าก็จะจมลง การตกตะกอนของดินโคลนเหล่านี้จะทาให้เกิด
แผ่นดินโคลนหรือเลนบริเวณท้องอ่าว
สารบัญ

7. ดินเลนหรือดินโคลนนี้มีลักษณะเหมำะสมแก่พรรณไม้ต่ำงๆ ที่
ขึ้นตำมป่ำชำยเลน เช่น ไม้โกงกำง ไม้ลำน ไม้ประสัก ไม้แสม ไม้โปรง
ไม้ฝำด ฯลฯ เนื่องจำกไม้เหล่ำนี้สำมำรถแพร่พันธุ์ด้วยเมล็ดโดยทำงน้ำ
ได้เป็นระยะทำงไกลๆ เมื่อเมล็ดของไม้เหล่ำนี้ลอยไปติดอยู่ตำม
แผ่นดินโคลนหรือเลนที่เกิดขึ้นใหม่ก็จะพำกันงอกเป็นต้น ในไม่ช้ำ
แผ่นดินเลนนั้นก็จะเต็มไปด้วยต้นไม้ กลำยเป็นป่ำทึบ ซึ่งประกอบด้วย
พรรณไม้ต่ำงๆ ในป่ำชำยเลน เมื่อป่ำเหล่ำนี้เจริญเติบโตต่อไปก็จะ
ก่อให้เกิดแผ่นดินเลนผืนใหม่ต่อไป
สำรบัญ

8. ส่วนป่ำชำยเลนตอนบน หรือตอนในที่อยู่ถัดเข้ำไปในแม่น้ำ ลำ
คลอง หรือลำห้วยนั้นค่อยๆ แปรสภำพเป็ นป่ ำบกขึ้นทีละน้ อย
เนื่องจำกป่ำชำยเลนช่วยทำให้มีแผ่นดินใหม่งอกออกไปทำงริมทะเล
แต่พื้นดินตอนในๆ ไกลจำกฝั่งทะเลออกไปก็ค่อยตื้นเขินขึ้นที่ละน้อย
ไม่เหมำะกับควำมเป็นอยู่ของพรรณไม้ที่ชอบขึ้นบนเลน ในที่สุดป่ำ
ชำยเลนบริเวณนั้นก็จะเปลี่ยนเป็นป่ำบกในที่สุด
สำรบัญ

9. สำรบัญ

10. บริเวณที่พบป่ าชายเลน
บริเวณที่พบป่าชายเลนโดยทั่วไป คือ ตามชายฝั่ง ,ทะเล ,บริเวณ
ปากน้า ,อ่าว ,ทะเลสาบ และเกาะ ซึ่งเป็นบริเวณที่น้าทะเลท่วมถึงของ
ประเทศ
ในแถบภูมิภาคเขตร้อน ส่วนเขตเหนือหรือใต้เขตร้อน จะพบป่าชาย
เลนอยู่บ้างแต่ไม่มาก โดยพื้นที่ที่พบป่าชายเลนเช่น ในกลุ่มประเทศของ
ภูมิภาคเอเชีย ตะวันออกเฉี ยงใต้ โดยเฉพาะในประเทศ
อินโดนีเซีย มาเลเซีย พม่า และ ไทย เป็นต้น
สารบัญ

11. สำรบัญ

12. ประเภทของป่ าชายเลน
ป่ าชายเลนสามารถแบ่งได้ 4 ชนิด
 Basin forest
เป็นป่าชายเลนที่มี พบติดกับแผ่นดินใหญ่ตามลาน้าและได้
อิทธิพลจากน้าทะเลน้อยมากน้าทะเลจะท่วมถึงเฉพาะเวลาที่น้าทะเล
ขึ้นสูงสุด
 Riren forest
เป็นป่าชายเลนที่พบบริเวณชายฝั่งแม่น้าใหญ่ที่ติดกับทะเล
ทะเลสาบ มีน้าทะเลท่วมถึงทุกวัน
สารบัญ

13.  Fringe forest
เป็นป่ำชำยเลนที่พบบริเวณชำยฝั่งทะเลที่ติดกับแผ่นดินหรือ
รอบเกำะที่เป็นเกำะใหญ่ น้ำทะเลท่วมถึงเสมอเป็นประจำทุกวัน
ยกเว้น ชำยฝั่งทะเลของเกำะใหญ่น้ำทะเลท่วมถึงเมื่อน้ำทะเลขึ้น
สูงสุด
 Overwash forest
เป็นป่ำชำยเลนที่พบตำมเกำะเล็กๆ เมื่อน้ำทะเลขึ้นสูงสุดจะ
ท่วมต้นไม้หมด พรรณไม้ที่จะเตี้ยกว่ำปกติ มีอัตรำกำรเติบโตต่ำ
ประเภทของป่าชายเลน
สำรบัญ

14. สำรบัญ

15. พื้นที่ป่ าชายเลน
พื้นที่ป่าชายเลนของโลกทั้งหมดมีประมาณ 113,428,089 ไร่ อยู่ใน
เขตร้อน 3 เขตใหญ่
คือ - เขตร้อนแถบเอเชียพื้นที่ประมาณ 52,559,339 ไร่ หรือร้อยละ 46.4
ของป่าชายเลนทั้งหมด โดยประเทศอินโดนีเซียมีป่าชายเลนมากที่สุด ถึง
26,568,818 ไร่
- เขตร้อนอเมริกามีพื้นที่ป่าชายเลนทั้งหมดประมาณ 39,606,250 ไร่
หรือร้อยละ 34.9 ของพื้นที่ป่าชายเลนทั้งหมด โดยประเทศบราซิล มีพื้นที่ป่า
ชายเลนประมาณ 15,625,000 ไร่ รองจากอินโดนีเซีย
สารบัญ

16. - เขตร้อนอัฟริกำมีพื้นที่ป่ำชำยเลนน้อยที่สุดประมำณ 21,262,500
ไร่ หรือร้อยละ 18.7 ของพื้นที่ป่ำชำยเลน ทั้งหมด โดยประเทศไนจีเรีย
มีพื้นที่ป่ำชำยเลน 6,062,500 ไร่ มำกที่สุดในโซนนี้โดยป่ำชำยเลนที่มี
พื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลก คือ ซันดำร์บำนส์ ซึ่งเป็นปำกแม่น้ำคงคำระหว่ำง
ประเทศอินเดียกับบังกลำเทศมีเนื้อที่ 10,000 ตำรำงกิโลเมตร
พื้นที่ป่าชายเลน
สำรบัญ

17. ระบบนิเวศวิทยาที่เกิดขึ้นในป่าชายเลนนั้น เป็นเรื่ องที่เกี่ยวข้องกับ
ความสัมพันธ์ที่มีต่อกันระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมพืชพรรณธรรมชาติชนิด
ต่าง ๆ เมื่อได้รับแสงจากดวงอาทิตย์ เพื่อใช้ในการสังเคราะห์แสงจะทาให้เกิด
อินทรียวัตถุและการเจริญเติบโต กลายเป็นผู้ผลิต (producers) ของระบบส่วน
ต่าง ๆ ของต้นไม้ นอกเหนือจากมนุษย์นาไปใช้ประโยชน์จะร่วงหล่นทับถมใน
น้าและในดิน ในที่สุดก็จะกลายเป็นแร่ธาตุของพวกจุลชีวัน เช่น แบคทีเรีย เชื้อ
รา แพลงก์ตอน ตลอดจนสัตว์เล็ก ๆ หน้าดินที่เรียกกลุ่มนี้ว่า ผู้บริโภคของระบบ
(detritus consumers)
สารบัญ

18. พวกจุลชีวันเหล่ำนี้จะเจริญเติบโตกลำยเป็นแหล่งอำหำรของ
สัตว์น้ำเล็กๆอื่น และสัตว์เล็ก ๆ เหล่ำนี้จะเจริญเติบโตเป็นอำหำรของ
พวกกุ้ง ปู และปลำขนำดใหญ่
ขึ้นตำมลำดับของอำหำร (tropic levels)
นอกจำกนี้ใบไม้ที่ตกหล่นโคนต้นอำจเป็น
อำหำรโดยตรงของสัตว์น้ำ (litter feeding)
ก็ได้
สำรบัญ

19. ซึ่งทั้งหมดจะเกิดเป็นห่วงโซ่อำหำรขึ้น ในระบบนิเวศป่ ำชำยเลน
และโดยธรรมชำติแล้วจะมีควำม สมดุลในตัวของมันเอง
แต่ถ้ำมีกำรเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งก็จะ
เป็นผลทำให้ระบบควำมสัมพันธ์นี้ถูกทำลำยลง จนเกิดเป็นผล เสียขึ้น
ได้ เช่น ถ้ำหำกพื้นที่ป่ำชำยเลนถูกบุกรุกทำลำย จำนวนสัตว์น้ำก็จะ
ลดลงตำมไปด้วยตลอดจนอำจเกิดกำรเน่ำเสียของน้ำ
สำรบัญ

20. สำรบัญ

21. ประโยชน์ของป่ าชายเลน
 เป็นแหล่งพลังงานและอาหาร
 เป็นที่อยู่อาศัยของพืชและสัตว์ตามธรรมชาติ
 เป็นเครื่องป้ องกันแนวชายฝั่งทะเล
 ควบคุมการกัดเซาะพังทลาย
 เพื่อซับน้าเสีย
 เป็นแนวกาบังกระแสน้าเชี่ยวที่ปากแม่น้าและพายุหมุน
 เป็นแหล่งวัตถุดิบผลิตภัณฑ์จากไม้
 เป็นแหล่งเชื้อเพลิง
สารบัญ

22.  เป็นแหล่งวัสดุก่อสร้ำง
 เป็นแหล่งอำหำร ยำ และเครื่องดื่ม
 กำรทำเหมือนแร่ดีบุกในบริเวณป่ำชำยเลน
 ให้ผลผลิตน้ำเย็นในระบบหล่อเย็นของโรงไฟฟ้ ำและโรงงำน
อุตสำหกรรม
 ให้ผลผลิตเกลือ
 ให้ผลผลิตมวลชีวภำพ (biomass) แก่แหล่งประมง
 ให้ผลผลิตมวลชีวภำพสำหรับกำรเลี้ยงหอยแมลงภู่และปลำ
ประโยชน์ของป่าชายเลน
สำรบัญ

23. สำรบัญ

24. ประเทศไทยมี 22 จังหวัด ที่มีพื้นที่ป่าชายเลนตามชายฝั่งทะเล
แม่น้าลาคลอง ทะเลสาบและเกาะต่างๆ ตั้งแต่ภาคกลางตอนล่าง ภาค
ตะวันออกตลอดไปจนถึงภาคใต้ทั้งสองฝั่ง
จากการสารวจพื้นที่ป่าชายเลนของประเทศไทยในปี พ.ศ.
2504 พบว่า มีพื้นที่รวมทั้งสิ้น 2,299,375 ไร่ หรือร้อยละ 0.72 ของ
พื้นที่ประเทศ ในระยะ 25 ปีต่อมาพื้นที่ป่าชายเลนได้ลดลงอย่าง
รวดเร็ว จากการสารวจเมื่อ พ.ศ. 2529 ปรากฏว่ามีพื้นที่ป่าชายเลน
ประมาณ 1,220,000 ไร่ หรือลดลงเกือบครึ่งหนึ่ง ต่อมาป่าชายเลน
ยังคงลดลงอย่างต่อเนื่องและมีแนวโน้มอัตราการบุกรุกเพิ่มมากยิ่งขึ้น
สารบัญ

25. โดยในปี พ.ศ. 2534 พื้นที่ป่ ำชำยเลนคงเหลือเพียง
1,076,250 ไร่ หรือร้อยละ 0.33 ของพื้นที่ประเทศ ซึ่งคิดเป็นพื้นที่
ถูกทำลำย 1,223,125 ไร่ หรือประมำณร้อยละ 54 เมื่อเทียบกับปี
พ.ศ. 2504 และลดลงเหลือประมำณ 1,047,781.25 ไร่ ในปี พ.ศ.
2539
หลังจำกปี พ.ศ. 2539 มีพื้นที่ป่ำชำยเลนเพิ่มขึ้นเนื่องจำกได้
มีนโยบำยกำรฟื้นฟูป่ำชำยเลน เช่น กำรปลูกป่ำทดแทนและกำร
ลดกำรบุกรุกทำลำยป่ำ ส่งผลให้ในปี พ.ศ. 2543 พื้นที่ป่ำชำยเลน
เพิ่มขึ้น 1,578,750 ไร่
สำรบัญ

26. มีพื้นที่เพิ่มขึ้นมำกกว่ำแผนพัฒนำเศรษฐกิจและสังคม
แห่งชำติ ฉบับที่ 9 (ปี พ.ศ. 2545–2549) ได้ตั้งเป้ ำหมำยไว้ว่ำควรมี
ป่ำชำยเลนทั้งประเทศประมำณ 1,250,000 ไร่ หำกเทียบอัตรำกำร
เปลี่ยนแปลงพื้นที่ป่ำชำยเลนรำยจังหวัดในช่วงปี พ.ศ. 2518-2536
พบว่ำ จังหวัดชลบุรีมีอัตรำลดลงเฉลี่ยต่อปีมำกที่สุดถึงร้อยละ 5.42
เนื่องจำกกำรขยำยตัวทำงเศรษฐกิจ โดยเฉพำะกำรพัฒนำพื้นที่
ชำยฝั่งทะเลและกำรพัฒนำแหล่งท่องเที่ยว
สำรบัญ

27. สำรบัญ

28. พันธุ์ไม้ป่ าชายเลนในประเทศไทย
 โกงกางใบใหญ่
 โกงกางใบเล็ก
 ถั่วดา ถั่วขาว
 พังกาหัวสุมดอกแดง
 โปรงขาว โปรงแดง
สารบัญ

29.  ตะบูนดำ ตะบูนขำว
 แสมขำว แสมทะเล
 ลำพู
 ลำพูทะเล
 ตำตุ่มทะเล
 เหงือกปลำหมอ
พันธุ์ไม้ป่าชายเลนในประเทศไทย
สำรบัญ

30. สำรบัญ

31. ประเทศไทยมีจังหวัดชายฝั่งทะเลทั้งหมด 24จังหวัด แต่ป่าชายเลนในประเทศ
ไทย อยู่กระจัดกระจายตามชายฝั่งทะเล ภาคตะวันออก ภาคกลาง และภาคใต้ รวม
23 จังหวัดโดยกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง พบว่า ประเทศไทยมีพื้นที่ป่าชาย
เลนทั้งสิ้น 2,758.05 ตารางกิโลเมตร
- ภาคตะวันออก มีพื้นที่ป่าชายเลน 227.49 ตารางกิโลเมตร
- ภาคกลางมีพื้นที่ป่าชายเลน 96.51 ตารางกิโลเมตร
- ภาคใต้ฝั่งอ่าวไทยมีพื้นที่ 715.51 ตารางกิโลเมตร
- ภาคใต้ฝั่งทะเลอันดามันมีพื้นที่ป่าชายเลน 1,718.54 ตร.กม.
สารบัญ

32. โดยจังหวัดที่มีพื้นที่ป่ำชำยเลนมำกที่สุด ได้แก่ จังหวัดพังงำ มีพื้นที่
417.11 ตำรำงกิโลเมตร รองลงมำได้แก่ จังหวัดสตูล มีพื้นที่ 347.21ตำรำง
กิโลเมตร และจังหวัดกระบี่ 350.14 ตำรำงกิโลเมตร (ยกเว้นจังหวัดนรำธิวำส)
จำกข้อมูลพื้นที่ป่ำชำยเลน ปี พ.ศ. 2547
สำรบัญ

33.  ภาคกลาง จังหวัดที่พบป่ำชำยเลน ได้แก่ บริเวณที่ติดกับชำยฝั่งทะเล
ของจังหวัดสมุทรปรำกำร กรุงเทพฯ สมุทรสำคร สมุทรสงครำม
เพชรบุรี และประจวบคีรีขันธ์
 ภาคตะวันออก ป่ำชำยเลนแพร่กระจำยอยู่ตำมชำยฝั่งทะเลของจังหวัด
ชลบุรี ระยอง จันทบุรี ตรำด และฉะเชิงเทรำ
 ภาคใต้ฝั่งตะวันตก หรือฝั่งทะเลอันดามัน เกิดเป็นแนวยำวติดต่อกัน
ในเขตจังหวัดระนอง พังงำ ภูเก็ต กระบี่ ตรัง และสตูล
 ภาคใต้ภาคตะวันออก หรือด้านอ่าวไทย จะพบตำมปำกน้ำและลำน้ำ
ใหญ่ๆ ในจังหวัดชุมพร สุรำษฎร์ธำนี นครศรีธรรมรำช สงขลำ และ
ปัตตำนี
สำรบัญ

34. ข้อมูลพื้นที่ป่ าชายเลนของประเทศไทย
ปี พ.ศ.2522-2547 (หน่วย: ตารางกิโลเมตร)
สารบัญ

35. ข้อมูลพื้นที่ป่ าชายเลนของประเทศไทย
ปี พ.ศ.2522-2547 (หน่วย: ตารางกิโลเมตร)
สารบัญ

36. ข้อมูลพื้นที่ป่ าชายเลนของประเทศไทย
ปี พ.ศ.2522-2547 (หน่วย: ตารางกิโลเมตร)
สารบัญ

37. ปัจจุบันพบว่า พื้นที่ป่าชายเลนของประเทศไทยได้ลด
จานวนลงอย่างมาก เนื่องจากอดีตที่ผ่านมาพื้นที่ป่าชายเลน
ของประเทศถูกบุกรุกและเปลี่ยนสภาพไปเพื่อการใช้
ประโยชน์ต่างๆจนทาให้พื้นที่ป่าชายเลนลดลง สาหรับอัตรา
การลดลงของพื้นที่ป่าชายเลนนั้นอยู่ในอัตราค่อนข้างสูงเมื่อ
เปรียบเทียบกับพื้นที่ป่าชายเลนทั้งประเทศ
สารบัญ

38. จำกกำรศึกษำกำรเปลี่ยนแปลงพื้นที่ป่ำชำยเลนโดยกำร
แปลภำพถ่ำยทำงอำกำศในปี พ.ศ.2504มีป่ำชำยเลนทั้งหมด
ประมำณ 3,679.00 ตร.กม. ต่อมำในปี 2518 ปรำกฏว่ำมีพื้นที่
ป่ำชำยเลนเหลือประมำณ 3,127.32 ตร.กม. และในปี 2522 มี
พื้นที่ป่ำชำยเลนเหลือประมำณ 2,873.08 ตร.กม. ส่วนปี 2528
มีเนื้อที่ป่ำชำยเลนเหลืออยู่ 2,686.96 ตร.กม. และจำกกำร
สำรวจปี 2539 พบว่ำพื้นที่ป่ำชำยเลนของประเทศเหลืออยู่
1,675.829 ตร.กม. และจำกกำรสำรวจครั้งล่ำสุดปี 2547
พบว่ำป่ำชำยเลนของประเทศไทยมีเนื้อที่ 2,758.05 ตร.กม.
โดยช่วงปี 2522-2528 เป็นช่วงที่มีอัตรำกำรทำลำยป่ำชำยเลน
สูงที่สุด
สำรบัญ

39. หน่วยงำนต่ำงๆ ที่เกี่ยวข้องกับกำรอนุรักษ์ป่ำชำย
เลนได้มีกำรรณรงค์ปลูกป่ำโกงกำงทดแทนเพื่อให้พื้นที่
ป่ำชำยเลนกลับมำดังเช่นในอดีต แม้ว่ำจะไม่สำมำรถ
ทดแทนได้ทั้งหมดแต่ก็สำมำรถช่วยให้พื้นที่ป่ ำชำยเลน
ของประเทศไทยในปัจจุบันเพิ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
สำรบัญ

40. กำรลดลงของพื้นที่ป่ำชำยเลนระหว่ำง
ปี 2504-2547
สำรบัญ

41. การสูญเสียป่ าชายเลน
สารบัญ

42. 1. การเกษตรกรรมในพื้นที่ป่าชายเลน
2. การทาเหมืองแร่ในพื้นที่ป่าชายเลน
3. การขยายตัวของชุมชน เช่น การทารีสอร์ท
4. การก่อสร้างท่าเทียบเรือทุกขนาด การก่อสร้างอู่ต่อเรือ
และ สะพานปลา
สารบัญ

43. 5. กำรก่อสร้ำงถนน รวมทั้งสำยส่งไฟฟ้ ำ
6. กำรก่อสร้ำงโรงงำนอุตสำหกรรม
7. กำรขุดลอกร่องน้ำ
สำรบัญ

44. สารบัญ

45. ผลกระทบจากการทาลาย
ป่ าชายเลน
สารบัญ

46. 1. ผลกระทบด้านกายภาพและเคมีภาพ (physicochemical
properties)
ได้แก่ อุณหภูมิของน้า ปริมาณออกซิเจนละลายในน้า ปริมาณธาตุ
อาหาร ความเค็ม สภาพทางอุทกวิทยา (การขึ้นลงของน้าทะเล ปริมาณน้า
จืด การเกิดพายุ) การตกตะกอนและน้าขุ่นข้น ปริมาณสารมลพิษในน้า
และการพังทลายของดิน เป็ นต้น
2. ผลกระทบทางด้านชีวภาพ (biological properties)
เช่น การเปลี่ยนแปลงชนิดปริมาณและลักษณะโครงสร้าง การลดการ
สืบพันธุ์ตามธรรมชาติ เป็ นต้น
สารบัญ

47. สำรบัญ

48. ผลกระทบกับนิเวศวิทยา
1. ทาลายแหล่งป้ องกันการพังทลายของดิน
เนื่องจากป่าชายเลนช่วยลดความเร็วของกระแสน้าที่กัดเซาะริมฝั่ง
ให้พังทลาย
2. ทาลายทรัพยากรชายฝั่ง
ซึ่งทาให้ป่าไม้และประมงลดน้อยลง มีผลกระทบต่อประชาชนที่อาศัย
อยู่บริเวณชายฝั่งที่อาศัยป่าชายเลนทามาหากิน รวมทั้งประชาชนทั้ง
ประเทศ
สารบัญ

49. 3. ทาให้เกิดมลพิษ
เพราะป่าชายเลนช่วยกรองมลพิษที่มากับแม่น้าลาคลองได้ดี ทาให้
ตกตะกอนและแพร่ไปในอาณาบริเวณที่กว้างขวางจนเกินไป
4. ทาลายแหล่งเกิดแผ่นดินงอกใหม่ที่อุดมสมบูรณ์
ทาให้สูญเสียพื้นที่ขยายพันธุ์ไม้และการทาประมงชายฝั่งที่สาคัญ
5. ทาลายแนวกันชนธรรมชาติ
พันธุ์ไม้ป่าชายเลนที่ขึ้นอยู่เป็นแนวเขตบริเวณชายฝั่งช่วยป้ องกันลม
พายุที่พัดเข้าสู่ฝั่งได้เป็นอย่างดี
ผลกระทบกับนิเวศวิทยา
สารบัญ

50. สำรบัญ

51. แนวทางแก้ไขปัญหาของ
ป่ าชายเลน
สารบัญ

52. 1. เพื่อเป็นกำรหยุดยั้งกำรแผ่ขยำยกำรทำลำยป่ำชำยเลน จึงควรที่จะห้ำม
กิจกรรมใดๆ ที่จะนำสู่กำรเปลี่ยนสภำพป่ำชำยเลนได้
2. กำรตอบสนองควำมต้องกำรใดๆ ของมนุษย์ จะต้องเป็นไปโดยไม่ทำให้
ส่งผลเสียหำยต่อพืชและสัตว์ในเขตอนุรักษ์
3. ป่ำชำยเลนควรจะได้รับกำรจัดกำรในรูปแบบของกำรจัดกำรทรัพยำกรที่
เกิดทดแทนได้ เพื่อให้มีกำรใช้ประโยชน์ทั้งทำงตรงและทำงอ้อม ตลอดจน
กำรให้บริกำรทำงด้ำนสิ่งแวดล้อมต่ำง ๆ ได้อย่ำงต่อเนื่องและยำวนำน
สำรบัญ

53. 4. ควรจะถือว่ำป่ำชำยเลนเป็นส่วนหนึ่งของเขตชำยฝั่งทะเล โดยไม่มีกำร
แบ่งแยกกำรพิจำรณำเกี่ยวกับกำรใช้ประโยชน์ป่ำชำยเลน จะต้องคำนึงถึง
ลักษณะกำรพึ่งพำของป่ำชำยเลนที่ขึ้นอยู่กับกำรใช้ที่ดินเพื่อ กำรเก็บกักน้ำ
และลักษณะควำมสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่ำงป่ำชำยเลนกับผืนน้ำชำยฝั่งที่อยู่
ติดกัน
5. ควรจะมีกำรจัดทำกำรประเมินผลกำรทบสิ่งแวดล้อม สำหรับโครงกำรที่อยู่ใน
ป่ำชำยเลนหรือที่อยู่ติดกับป่ำชำยเลน โดยถือว่ำระบบนิเวศป่ำชำยเลนนั้น
เปลี่ยนแปลงได้ง่ำย และควรจะเน้นถึงควำมสำคัญของกระบวนกำรภำยนอก
ที่เกี่ยวข้องกับแหล่งน้ำจืดและน้ำเค็ม และกำรผลิตสำรอำหำร
สำรบัญ

54. 6. ควรจะมีกำรปรับปรุงฐำนข้อมูลป่ำชำยเลน และแผนชำติเกี่ยวกับป่ำ
ชำยเลนให้ทันสมัยอยู่เสมอ
7. รณรงค์ให้ประชำชนและผู้บุกรุกป่ำชำยเลนเข้ำใจถึงควำมสำคัญของป่ำชำย
เลน และให้ควำมร่วมมือในกำรอนุรักษ์ป่ำชำยเลน
8. ชดเชยพื้นที่ป่ำชำยเลนที่สูญเสียไปโดยกำรปลูกทดแทนขึ้นมำ
สำรบัญ

55. สำรบัญ

56. แหล่งอ้างอิงสารบัญ

57. แหล่งอ้างอิง สารบัญ

58. นางสาวรัตนาภรณ์ เยาวรัตน์ เลขที่ 26
นางสาวสุพิชญา ตันทะดา เลขที่ 29
ชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 6/3
หน้าแรก สารบัญ