Εργασία πάνω στο θέμα: «Ο Τρόμος είναι δημιουργία», έλεγε ο Ροβεσπιέρος και στο όνομα της επανάστασης δικαιολόγησε κάθε χρήση βίας. · Τι εννοούμε σήμερα όταν μιλάμε για ιακωβινισμό στην πολιτική; · Ποιοι στοχαστές και πολιτικοί υιοθέτησαν μεταγενέστερα τον ιακωβινισμό; · Τι πιστεύετε σχετικά με τη χρήση τρομοκρατίας στο όνομα ενός αγώνα;

1. Εργασία Ιστορίας
Ηλέκτρα Παπαματθαιάκη Γ3’

2. <<Ο Τρόμος είναι δημιουργία>>
έλεγε ο Ροβεσπιέρος και στο όνομα
της επανάστασης δικαιολόγησε
κάθε χρήση βίας

3. Tι εννοούμε σήμερα όταν μιλάμε για
ιακωβινισμό στην πολιτική;
 Ιακωβίνοι, «Λέσχη των Ιακωβίνων» (Jacobins, «Club des
Jacobins») Πολιτική και επαναστατική Λέσχη, η κύρια πολιτική
δύναμη πίσω από την Γαλλική Επανάσταση, απολύτως κυρίαρχη
κατά την περίοδο της παντοδυναμίας της «Επιτροπής Κοινής
Σωτηρίας» υπό τους Ροβεσπιέρο, Σαιν Ζυστ και Κουτόν (1793 –
1794).
 Η λέξη ‘ιακωβίνος’ χρησιμοποιήται σήμερα ως χαρακτηρισμός, ο
οποίος αποδίδεται, συνήθως από υποστηρικτές μιας
συντηρητικής πολιτικής, σε οπαδούς της άκρας αριστεράς.

4. Τι εννοούμε σήμερα όταν μιλάμε για
ιακωβινισμό στην πολιτική;
 Με βάση την ιδεολογία και πράξη των Ιακωβίνων του 18ου αιώνα, ως
«Ιακωβινισμός» έμεινε στην πολιτική Ιστορία να ορίζεται κάθε
ελιτιστική ανατρεπτική οργάνωση και δράση, της οποίας το
υποκείμενο αναλαμβάνει το επιχείρημα να πάρει και να κρατήσει την
εξουσία εν ονόματι του γενικού καλού και του λαού, νομιμοποιούμενο
από την αυτοπεποίθηση ότι κατέχει όντως μια ποιοτική εικόνα σε ό,τι
αφορά τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα, σε βαθμό που αυτονόητα
να χαρακτηρίζεται από ενεργητικότητα, αποφασιστικότητα και ηθικο-
ιδεολογική ακαμψία (αυτό ακριβώς που μίσησαν τόσο πολύ οι
πάμπολλοι εχθροί τους, όπως λ.χ. ο κατήγορος της Επανάστασης
ιστορικός Hippolyte Taine (1828 - 1893), που μας δηλώνει το έτος 1884
στο βιβλίο του «Origines de la France contemporaine» -τρίτος τόμος «La
Revolution»- πως «τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από μία γενική ιδέα
μέσα σε στενά και άδεια μυαλά. Καθώς είναι άδεια δεν βρίσκει εκεί
καμία γνώση με την οποία να συσχετιστεί και καθώς είναι στενά δεν
παίρνει πολύ χρόνο για να κυριαρχήσει ολότελα»).

5. Ποιοι στοχαστές και πολιτικοί
υιοθέτησαν μεταγενέστερα τον
ιακωβινισμό;
 Έναν ολόκληρο αιώνα μετά την πολιτική εξαφάνιση των Ιακωβίνων, ο
ηγέτης της οκτωβριανής μπολσεβικικής Ρωσικής Επανάστασης του 1917
Λένιν, θεωρούσε ότι οι Μπολσεβίκοι αποτελούσαν μια μετεξέλιξη των
πρώτων, ιδίως της υπό τον Ροβεσπιέρο αριστερής πτέρυγάς τους,
θαύμαζε την ισχυρή βούληση των Ιακωβίνων να πραγματώσουν με
κάθε κόστος το πολιτικό πρόγραμμά τους και υιοθέτησε τον δικό τους
όρο «εχθροί του λαού» για την περιγραφή των διαφόρων
αντεπαναστατών. Τέλος, στο κλασικό έργο του «Η Προδομένη
Επανάσταση» (Σεπτέμβριος 1936), ο Λέων Τρότσκι, επιχειρώντας να
ασκήσει κριτική στον εκφυλισμό του σοβιετικού καθεστώτος σε μία
αντιδραστική γραφειοκρατία, ανέτρεξε στην Γαλλική Επανάσταση και
αποφάνθηκε ότι στην ανατροπή και καταστροφή των Ιακωβίνων από
τους «Θερμιδωριανούς» είχαν συντελέσει η κούραση των μαζών και η
εξαχρείωση των περισσότερων πρώην επαναστατών.

6. Ποιοι στοχαστές και πολιτικοί
υιοθέτησαν μεταγενέστερα τον
ιακωβινισμό;
 Ο Ιταλός σοσιαλιστής και μετέπειτα κομμουνιστής Αντόνιο Γκράμτσι,
στις σημειώσεις του κατά την διάρκεια της 11χρονης φυλάκισής του από
τους φασίστες του Μουσολίνι, εξέφρασε ανοικτά τον θαυμασμό του
τόσο για την ιακωβινική φάση της Γαλλικής Επανάστασης όσο και για
τους ίδιους του Ιακωβίνους, οι οποίοι κατόρθωσαν με την
αποφασιστικότητά τους και την ηθική και ιδεολογική τους ακαμψία να
οδηγήσουν τις καταστάσεις σύμφωνα με το δικό τους πολιτικό
πρόγραμμα: «ήσαν (οι Ιακωβίνοι) πεπεισμένοι για την απόλυτη
ειλικρίνεια των συνθημάτων τους για ισότητα, αδελφότητα και
ελευθερία και, το πιο σημαντικό, οι μεγάλες λαϊκές μάζες τις οποίες οι
Ιακωβίνοι διέγειραν και τραβούσαν σε αγώνες ήσαν επίσης πεπεισμένες
γι’ αυτήν την ειλικρίνεια. Η γλώσσα των Ιακωβίνων, η ιδεολογία τους,
οι μέθοδοι δράσης τους αντανακλούσαν με τέλειο τρόπο τις απαιτήσεις
της εποχής τους, ακόμη και εάν στο σήμερα, υπό διαφορετικές
συνθήκες και μετά από πάνω από έναν αιώνα πολιτιστικής εξέλιξης,
ίσως αυτές φαντάζουν ‘‘αφαιρετικές’’ και ‘‘φρενιτιώδεις’’…»

7. Τι πιστεύετε σχετικά με τη χρήση
τρομοκρατίας στο όνομα ενός
αγώνα;
 Δεν συμφωνώ με την τρομοκρατία. Η τρομοκρατία
παρόλο που γίνεται στο όνομα ενός αγώνα, καταπατά
τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για παράδειγμα ασκείται
βία κατά των πολιτών, καταργούνται οι νόμοι,
προσβάλλονται τα ήθη και τα έθιμα και οι αξίες του
λαού, η θρησκεία κλπ.