ตัวอย่าง
- 4. บทคัดย่อ
ผลการทดลองในตอนที่ 2 ได้ใช้วัตถุดิบชนิดเดียวกันคือ ฝรั่ง ดองในเกลือละลาย
น้าซาวข้าวกับเกลือละลายน้าสะอาด โดยใช้ปริมาณเกลือที่แตกต่างกันดังนี้ คือ 75 กรัม 65
กรัม 55กรัม 45 กรัม 35 กรัม 25 กรัม 15 กรัม 5 กรัม และ 0 กรัม พบว่าในการดองที่ใช้
เกลือในปริมาณ 45-35 กรัม จะให้ความเป็นกรดได้ดีกว่าเกลือปริมาณอื่น ๆ ซึ่งความเป็นกรด
นี้จะช่วยให้วัตถุดิบนั้นมีรสชาติเปรี้ยว และไม่เกิดการเน่าของวัตถุดิบและการใช้เกลือใน
ปริมาณนี้ ช่วยให้น้าซาวข้าวไม่มีกลิ่นเหม็น
- 8. ตัวแปร
ตัวแปรต้น
ตอนที่ 1 : ฝรั่ง แตงกวา ผักกาดแก้ว
ตอนที่ 2 : เกลือในปริมาณต่าง ๆ ดังนี้ 75 กรัม 65 กรัม 55 กรัม 45 กรัม 35 กรัม 25 กรัม 15 กรัม 5
กรัม และ 0 กรัมตามลาดับ
ตัวแปรตาม ค่า pH (ความเป็นกรด-เบส) ที่วัดได้ในแต่ละครั้ง
ตัวแปรควบคุม
ตอนที่1 : ปริมาณเกลือ ปริมาณน้าซาวข้าว และปริมาณน้าสะอาด
ตอนที่ 2 : วัตถุดิบที่ใช้คือ ฝรั่ง ปริมาณน้าซาวข้าว และปริมาณน้าสะอาด
- 9. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
1. วัสดุ
1.1 น้าสะอาด 1.2 ฝรั่ง 1.3 น้าซาวข้าว
1.4 เกลือ 1.5 ผักกาดแก้ว 1.6 แตงกวา
2. อุปกรณ์
อุปกรณ์เตรียมวัสดุ 1. ตะกร้า 2. มีด
อุปกรณ์ในการดอง 1.ขวดโหล 2. ใบ
2. บีกเกอร์ ขนาด 600 มิลลิลิตร 2 ใบ
3. แท่งแก้วคนสาร
4. ตาชั่ง
5. ช้อนตักสาร
- 10. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
3. อุปกรณ์ที่ใช้ในการทดสอบ
1. เครื่องวัดค่า pH
2. บีกเกอร์ ขนาด 50 มิลลิลิตร
4. วิธีการทดลอง
1. ขั้นตอนการเตรียมวัสดุ
1.1 นาผักกาดแก้ว แตงกวา ฝรั่ง มาล้างให้สะอาด
1.2 นาผักกาดแก้ว แตงกวา ฝรั่ง ที่ล้างแล้วมาสะเด็ดน้าให้แห้ง
1.3 นาผักกาดแก้ว แตงกวา ฝรั่ง มาชั่งเตรียมไว้เป็นส่วน ๆ ละ0.5 กิโลกรัม สังเกตลักษณะ
ของ ผักกาดแก้ว แตงกวา และฝรั่ง
- 11. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
2. ขั้นตอนการดอง แบ่งเป็น 2 ตอนดังนี้
ตอนที่ 1 ศึกษาเปรียบเทียบคุณสมบัติระหว่าเกลือละลายในน้าสะอาด กับน้าซาวข้าวโดย
เปลี่ยนวัตถุดิบ
1. นาผักกาดแก้ว แตงกวา และฝรั่ง 0.5 กิโลกรัม จัดเรียงในขวดโหล ซึ่งใบที่ 1 และ 2 คือ
ผักกาดแก้ว ใบที่ 3 และ 4 คือแตงกวา ใบที่ 5 และ 6 คือฝรั่ง
2. นาน้าซาวข้าวมาละลายเกลือ 75 กรัม
3. เทน้าซาวข้าวในขั้นที่ 2 ลงในขวดโหลใบที่ 1, 3, 5 แล้วปิดฝาให้สนิททิ้งไว้1 สัปดาห์
สังเกตพร้อมบันทึกผลทุกวัน
- 12. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
4. นาน้าสะอาดมาละลายเกลือ 75 กรัม
5. เทน้าสะอาดในขั้นที่ 4 ลงในขวดโหลใบที่ 2 , 4 , 6 แล้วปิดฝาให้สนิททิ้งไว้1 สัปดาห์
สังเกตพร้อมบันทึกผลทุกวัน
6. เมื่อครบ 1 สัปดาห์ นาน้าดองของขวดโหลแต่ละใบ มาวัดค่า pH ด้วยเครื่องวัด pH
แล้วบันทึกผล
7. สังเกตผลที่ได้แล้ววัดค่า pH ของน้าดองในขวดโหลแต่ละใบมาบันทึกผลเปรียบเทียบ
- 13. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
ตอนที่ 2 ศึกษาความเป็นกรด-เบส โดยเปลี่ยนปริมาณเกลือครั้งละ 10 กรัม โดยใช้ฝรั่งเป็น
ตัวควบคุม
1. น้าซาวข้าว 1,500 ลูกบาศก์เซนติเมตร ละลายเกลือ 65 กรัม เตรียมไว้
2. น้าสะอาด 1,500 ลูกบาศก์เซนติเมตร ละลายเกลือ 65 กรัม เตรียมไว้
3. นาฝรั่งที่จัดเตรียมไว้0.5 กิโลกรัม จัดเรียงในขวดโหลใบที่ 1
4. นาฝรั่งที่จัดเตรียมไว้0.5 กิโลกรัม จัดเรียงในขวดโหลใบที่ 2
5. นาน้าซาวข้าวที่ละลายเกลือเตรียมไว้มาเทลงในขวดโหลใบที่ 1 ปิดฝาให้สนิท ทิ้งไว้1
สัปดาห์ สังเกตพร้อมบันทึกทุกวัน
- 14. อุปกรณ์และวิธีการทดลอง
6. นาน้าสะอาดที่ละลายเกลือเตรียมไว้ในขั้นที่ 1 มาเทลงในขวดโหลใบที่ 2 ปิดฝาให้สนิท
ทิ้งไว้1 สัปดาห์ สังเกตพร้อมบันทึกทุกวัน
7. เมื่อครบ 1 สัปดาห์ นาน้าดองของขวดโหลแต่ละใบ มาวัดค่า pH แล้วบันทึกผล
8. สังเกตผลที่ได้แล้วนาค่า pH ของน้าดองในขวดโหลทั้ง 2 ใบ มาเปรียบเทียบผล แล้ว
บันทึกผล
9. ทาตามวิธีการจากข้อ 1-9 แต่ลดปริมาณเกลือครั้งละ 10 กรัม จนไม่ใช้เกลือเลยในการ
ดองครั้งสุดท้าย
10. นาผลที่ได้ในแต่ละครั้งมาเปรียบเทียบค่า pH เพื่อทดสอบความเป็นกรด-เบส
- 15. สรุปผลการทดลอง
จากผลการทดลอง จะสรุปได้ว่า การดองด้วยเกลือละลายน้าซาวข้าว จะได้รสชาติเปรี้ยวกว่า
การดองด้วยเกลือละลายน้าสะอาด โดยไม่ต้องใส่สารเพิ่มรสชาติความเปรี้ยวลงไปในขณะดองอีก ซึ่ง
แม้เราจะเปลี่ยนวัตถุดิบ จากผักกาดแก้ว เป็น แตงกวาและฝรั่ง ผลที่ได้น้าซาวข้าวก็ยังให้ความเปรี้ยว
กว่าน้าสะอาดเสมอ และปริมาณเกลือที่เหมาะสมในการใช้ดองด้วยน้าซาวข้าวให้เกิดรสชาติเปรี้ยวได้
ดีและเหมาะสมที่สุดในวัตถุดิบชนิดเดียวกันก็คือ ปริมาณเกลือ 45-35 กรัม โดยจะให้ค่าความเป็น
กรดอยู่ที่ 3.70-3.76 ppm ถือว่าเป็นความเปรี้ยวที่เหมาะสม ซึ่งไม่เปรี้ยวเกินไปหรือจืดเกินไปที่เป็น
เช่นนี้เนื่องจากการหมักดองจะมี เชื้อแบคทีเรียอยู่ซึ่งถ้าหากเราใส่เกลือมากเกินไปก็จะทาให้แบคทีเรีย
ตายได้แต่หากเกลือน้อยไปก็จะทาให้แบคทีเรียเหี่ยวดูไม่น่าทานหรืออาจติดเชื้อราได้ดังนั้นเราจึง
ต้องหาปริมาณของเกลือที่เหมาะสมต่อการดอง
นอกจากนี้การดองด้วยเกลือละลายน้าซาวข้าวยังสามารถรักษาสภาพของวัตถุดิบให้ ดูเต่งตึง
ไม่เหี่ยวไม่ช้าเหมือนการดองด้วยเกลือละลายน้าสะอาดและไม่นิ่มหรือ แข็งจนเกินไป
