Θαύματα Παναγίας Γοργοϋπηκόου

1. Θαύματα
Παναγίας
Γοργοεπηκόου

2. Γύρω στα 1800 κάποιος μοναχός από το Άγιον Όρος ξεκίνησε να πάει στη
Μικρά Ασία όπου υπήρχαν μετόχια αγιορείτικα, φέρνοντας μαζί του και
αγιογραφημένες εικόνες για να τις πουλήσει. Μια από αυτές τις εικόνες, ποιος
ξέρει με πόσες νηστείες και προσευχές αγιογραφημένη, ήταν της Παναγίας της
επονομαζόμενης Γοργοεπηκόου. Την εικόνα αγόρασε στη Σμύρνη μια οικογένεια
ευσεβής, πού με τα χρόνια την έδινε πολύτιμη κληρονομιά σε κάθε πρωτότοκο.
Έτσι ήρθε και στα χέρια της Ιφιγένειας.
Πρώτο γνωστό θαύμα
Μίαν ημέρα του 1907, όταν η Ιφιγένεια Αναπλιώτου ήταν βρέφος στην κούνια,
όπως της διηγούντο οι γονείς της. συνέβη το έξης θαυμάσιο:
Οι γονείς γευμάτιζαν στον κάτω όροφο του σπιτιού τους, όταν από τον επάνω
όροφο, πού ήταν η κούνια με το παιδί, ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος πού όλοι
ξαφνιάστηκαν, ιδίως η μητέρα της Ελευθερία, πού φώναξε τρομαγμένη, μήπως της
απήγαγαν το παιδί, και αμέσως έτρεξαν να δουν τί συμβαίνει. Και αυτό πού
αντίκρυσαν ήταν κάτι το απίστευτο.
Η εικόνα μόνη της είχε κατέβει από το εικονοστάσι, πού ήταν στο ίδιο δωμάτιο,
και είχε σταθεί όρθια στο κιγκλίδωμα της κούνιας, ενώ το βρέφος κοιμόταν ήσυχο
και αμέριμνο.
Τρόμαξαν, σάστισαν, έτρεξαν και φώναξαν τον ιερέα και έκαναν μια κατανυκτική
παράκληση στην ΙΙαναγία και με δέος την έβαλαν πάλι στο εικονοστάσι.
Αυτό το θαυμάσιο γεγονός το γιόρταζαν αύτη την ίδια ημέρα κάθε χρόνο, στις 8
Σεπτεμβρίου, κάνοντας αγρυπνία στο σπίτι τους.
Πρόσφυγες στην Ελλάδα
Όταν το 1922 έγινε η Μικρασιατική καταστροφή και ο διωγμός, η οικογένεια της
Ελευθερίας κατόρθωσε να περάσει στη Μυτιλήνη. Μέσα στα ελάχιστα πράγματα
πού μπόρεσαν, όπως όλοι, να πάρουν μαζί τους, πρώτη ήταν η εικόνα αυτή της
Παναγίας.
Στη Μυτιλήνη όπου εγκαταστάθηκαν, η μητέρα της Ιφιγένειας, Ελευθερία, κάθε
8η Σεπτεμβρίου γιόρταζε την Παναγία εις ανάμνησιν του μεγάλου θαύματος της
στη Σμύρνη.

3. Φλεγόμενη και μη καιόμενη
Μια χρονιά. 8 Σεπτεμβρίου, θα γιόρταζαν την
Παναγία και όπως πάντα η Ελευθερία
κατέβασε την εικόνα να την περιποιηθεί. Με
πολλή ευλάβεια την καθάρισε και έτριψε το
φωτοστέφανο της να γυαλίσει με αμμωνία,
χωρίς να ξέρει φυσικά, ότι προκαλούσε φθορά
στην εικόνα, πού υπάρχει ως τώρα.
Αφού την τακτοποίησε, την ακούμπησε στο
τραπέζι πού ήταν ακριβώς κάτω από το
εικονοστάσι, όπου υπήρχαν και θρησκευτικά
βιβλία.
Κάποια στιγμή, πού βρισκόταν σε άλλο
δωμάτιο, φύσηξε δυνατός αέρας από το
ανοικτό παράθυρο και σήκωσε το πετσετάκι πού ακουμπούσε το αναμμένο
καντήλι στο εικονοστάσι. Πήρε φωτιά μια άκρη, έπεσε ένα αναμμένο κομμάτι στο
τραπέζι άναψαν τα βιβλία, κάηκε το τραπέζι και στη στιγμή μεταδόθηκε η φωτιά
σέ όλο το δωμάτιο. Η Ελευθερία, καίτοι κάπως βαρήκοη λόγω της ηλικίας της,
άκουσε κάποιους χτύπους. Απορώντας τί να είναι, βγήκε στη πόρτα, αλλά δεν είδε
κανέναν.
Οι χτύποι όμως συνεχίζονταν πιο έντονα, και τότε ανέβηκε επάνω και μόλις
άνοιξε την πόρτα του δωματίου, πετάχτηκαν φλόγες και καπνοί. Ζαλίστηκε, δεν
μπορούσε να αναπνεύσει και με κόπο μπόρεσε να φωνάξει τους γειτόνους να
σβήσουν τη φωτιά. Όταν τελικά μπόρεσε να μπει στο δωμάτιο, και έψαχνε με τα
μάτια μέσα να διακρίνει κάτι στις φλόγες, πού ακόμα κρατούσαν. Θεέ μου
μεγαλοδύναμε, τί ήταν αυτό πού αντίκρυσε;
Η εικόνα της Παναγίας, ανάμεσα στις φλόγες και στους καπνούς την κοίταζε από
μακρυά, χαμογελαστή, με κείνο το γλυκύτατο της μειδίαμα, ανέγγιχτη από τη
φωτιά, και από τους καπνούς ώστε να λάμπει έτσι όπως την είχε γυαλίσει η ίδια.
Οι φλόγες την είχαν σεβαστεί, και μήτε ίχνος καπνού την είχε αμαυρώσει.
Όλη η οικογένεια φύλαγαν και αυτό το θαύμα σαν πολύτιμο μαργαριτάρι στην
καρδιά τους.

4. Η δημιουργία της Μονής
Τέσσερεις Μοναχές ξεκίνησαν να κτίσουν ένα Μοναστήρι, Ησυχαστήριο. Μια
μέρα (Ιανουάριο του 1965), ήρθαν στην Αθήνα, και έμεναν προσωρινά στο
πατρικό σπίτι μιας εξ΄ αυτών, πού ήταν εξοχικό, στα Μελίσσια.
Εκεί, εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, και συγχρόνως έψαχναν, για
έναν κατάλληλο τόπο, για να κτίσουν σιγά-σιγά το Μοναστήρι τους. Τέλος,
βρήκαν έναν τόπο στο Καπανδρίτι, τους άρεσε, και έδωσαν και μια προκαταβολή.
Η σκέψη τους ήταν, να παραγγείλουν στο Άγιον Όρος μια Εικόνα της Παναγίας
της Γοργοεπηκόου, στο όνομα της οποίας θα αφιέρωναν το Μοναστήρι.
Μια ημέρα, ήρθε να τις επισκεφθεί μια γυναίκα. Η Ιφιγένεια Αναπλιώτου. Αφού
έμεινε αρκετά μαζί τους, σηκώθηκε να φύγει, λέγοντας:
– Πρέπει να πηγαίνω, γιατί έχω να περάσω από την εκκλησία, να πάρω μια Εικόνα
μου, πού την πήγα για τους «Χαιρετισμούς».
Ξέρετε, μαθεύτηκε πώς είναι πολύ θαυματουργή, και μου ζήτησαν να την πάω, να
την προσκυνήσουν. Αλλά την ξύνουν οι γυναίκες, και φοβάμαι, πώς θα μου την
αλλοιώσουν.
Μετά, τους διηγήθηκε, ότι την έφερε άπ’ τη Σμύρνη.
Ότι ήταν Εικόνισμα οικογενειακό, και από γενιά σε γενιά, ερχόταν πάντα στο
πρώτο παιδί της οικογενείας, και τελευταία, ήρθε στα χέρια της….
– Σε ποιά Χάρη της Παναγίας είναι η Εικόνα; Ρώτησαν εκείνες πολύ
συγκινημένες.
– Είναι η Παναγία, η Γοργοεπήκοος, απάντησε η γυναίκα.
– Ω, γλυκεία αγαλλίαση, κι ω, τρυφερή λαχτάρα, πού πλημμύρισε την καρδιά, των
τεσσάρων αφοσιωμένων Μοναχών.
– Και εμείς, στην Γοργοεπήκοο θα αφιερώσουμε το Μοναστήρι μας, είπαν. Δεν
μας την δίνεις την Εικόνα;
Αρνήθηκε ευγενικά, και κείνες δεν επέμεναν. Αυτά, έγιναν στα μέσα της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής. Προς το Πάσχα, τους στέλνει ένα μήνυμα, ότι θα τους δώσει την
Εικόνα, όταν θα κτίσουν το μοναστήρι.
Είπε ακόμα, πώς και κείνη πάντα ονειρευόταν να της κτίσει μία εκκλησία, αλλά
δεν είχε την οικονομική δυνατότητα.
Φαντάζεστε τη χαρά όλων, και πόσες ευχαριστίες έκαναν στην Παναγία, και στη
Θεία Οικονομία οι Μοναχές, κατασυγκινημένες.
Από τότε, πέρασαν μερικοί μήνες. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, το 1965, την
παρακάλεσαν να τους δώσει, για λίγο, την Εικόνα, για να βγάλουν μερικές

5. φωτογραφίες της, γιατί θα έκαναν την πρώτη τους υπαίθρια Λειτουργία, στο
Καπανδρίτι. Την έδωσε ευχαρίστως και όταν πήγαν να την επιστρέψουν τους είπε:
« Κρατήστε την»
…Από κείνη την ευλογημένη ώρα, το Εικόνισμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, της
Γοργοεπηκόου, βρίσκεται στα χέρια τους, και με την χάρη της και τη δύναμή της,
κτίστηκε η Ιερά Μονή Μάνδρας.
Μετά από αυτό οι απαντήσεις ήταν αρνητικές
Τον Φεβρουάριο του 1995 εισήλθα στο Τζάνειο Νοσοκομείο να χειρουργηθώ
εκτάκτως για ένα μόρφωμα εσωτερικό. Η αιμορραγία ήταν μεγάλη.
Την τρίτη ημέρα από την εγχείρηση ο γιατρός μου είπε: «Το πώς θα βγεις και αν
θα βγεις από εδώ μέσα να το σκεφθείς πεζά κτλ. Εμείς σαν γιατροί σύμφωνα με το
χρώμα, την χροιά κ.ά. λέμε ότι είναι καρκίνος».
Έκλαιγα πικρά και παρακαλούσα. Πήρα τηλέφωνο στην Μονή της Παναγίας
Γοργοεπηκόου κι έδωσα το όνομά μου να το μνημονεύσουν.
Αυτό ήταν.
Μετά από αυτό οι απαντήσεις ήταν αρνητικές.
Είχα σωθεί χάρη στην βοήθεια της Παναγίας Γοργοεπηκόου. Έκανε το θαύμα της.
Την προσκυνώ και θερμά την ευχαριστώ.
Βικτωρία Μπερτσουκλή, Πειραιάς

6. «Η Παναγία η Γοργοεπήκοος σε θεράπευσε»
Το Σεπτέμβριο του 1995 στο γιό μου Νεκτάριο 23 ετών του παρουσιάστηκε πίσω
από το αυτί μία κύστη. Από ήμερα σε μέρα μεγάλωνε και μαύριζε μέχρις ότου
έκλεισε όλο το αυτί. Αρχές Οκτωβρίου αρρώστησε βαρειά με 40 πυρετό. Δεν
μπορούσε να φάει, ούτε να κινήσει τον αυχένα. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να
χειρουργηθεί.
Θυμήθηκα το βιβλίο με τα θαύματα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, πήρα να το
διαβάσω και με πόνο και καυτά δάκρυα παρακαλούσα την Γοργοεπήκοο να κάνη
το θαύμα της.
Σταύρωσα με το βιβλίο το παιδί μου και την ώρα πού κοιμότανε το έβαλα κάτω
από το μαξιλάρι του.
Σε λίγο ακούω το Νεκτάριο να μου φωνάζει.
Τρέχω και τί να δώ. Το παιδί ήταν μέσα στο αίμα, και μου είπε ότι η κύστη άνοιξε
μόνη της.
Όλη την ημέρα έτρεχε, το παιδί δεν είχε πλέον πυρετό. Αυθόρμητα πήρα το βιβλίο
από το μαξιλάρι του και του είπα:
«Η Παναγία η Γοργοεπήκοος σε θεράπευσε».
Κλαίγαμε από χαρά κα οι δύο.
Έκανε το θαύμα της η Παναγία και στο δικό μου σπίτι.
Την ευχαριστούμε.
Χριστίνα Και Νεκτάριος

7. 17/2/97
Στις 21 Νοεμβρίου 1996 βρέθηκα χωρίς εργασία. Είμαι 54 ετών και ήταν δύσκολο
να ξαναεργασθώ. Στις 8 Φεβρουαρίου 1997 ήλθαμε με την σύζυγό μου Ελένη
στην Μονή να παρακαλέσουμε την χάρη Της να μας βοηθήσει διότι ακόμα δεν
είχα βρει τίποτε. Δεν προλάβαμε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας και ήδη είχαν
τηλεφωνήσει για να μου προτείνουν εργασία, το ίδιο συνέβη και μετά δύο ήμερες.
Την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 1997 μου προτείνουν και άλλη εργασία.
Σήμερα ήλθαμε να ευχαριστήσουμε την Γοργοεπήκοο για την άμεση βοήθεια Της
και να παρακαλέσουμε να μας φωτίσει να διαλέξουμε την καλύτερη εργασία από
τις προτεινόμενες.
Πιστεύουμε βαθειά ότι η Παναγία θα μας βοηθήσει και πάλι συνεχίζοντας το
θαύμα Της.
Γιώργος-Ελένη

8. 23/3/97
Η χάρη Της μου δώρισε δύο παιδιά (δίδυμα), ενώ βρισκόμουν στην Αμερική,
άτεκνη επί ένδεκα ολόκληρα χρόνια.
Μέσα σε μια μέρα βρέθηκαν στα χέρια μου από άσχετους ανθρώπους, δύο εικόνες
της Παναγίας της Γοργοεπηκόου και μία Παράκληση την όποια δεν έχω
σταματήσει να την διαβάζω εδώ και δύο χρόνια.
Η συμβουλή πού έχω να δώσω στα άτεκνα ζευγάρια είναι να πιστέψουν με όλη
την δύναμη της ψυχής τους, στη χάρη Της και εκείνη θα τους χαρίσει το πολύτιμο
αγαθό της τεκνογονίας.
Την ευχαριστώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου εγώ και ο σύζυγος μου.
Γεωργία Σαββοπούλου, Υπάλληλος Υπουργείου Εθνικής Αμύνης
16-10-01,
Την είδα πανέμορφη πάνω από το κρεβάτι μου
Σήμερα, 16 Οκτωβρίου 2001, ήλθα στη Μονή της Παναγίας Γοργοεπηκόου για να
την ευχαριστήσω για το θαύμα πού μου έκανε.
Στις 30 Αύγουστου 2001 είχα εισαχθεί στο Ωνάσειο νοσοκομείο για να
χειρουργηθώ στην καρδιά μου, γιατί παρουσίαζε πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και ενώ
τα πάντα είχαν ετοιμασθεί για την εγχείρηση, ξαφνικά μπήκε μέσα ο ιατρός
Θεοδωράκης, ο όποιος μέχρι εκείνη την στιγμή επέμενε ότι πρέπει να
χειρουργηθώ, και μου είπε:
Δεν θα χειρουργηθείς, γιατί τώρα βλέπω ότι δεν χρειάζεται.
Εγώ είχα έλθει στη Μονή πριν μπώ στο νοσοκομείο και προσευχήθηκα στην
Παναγία μας, η οποία και στο νοσοκομείο μου εμφανίσθηκε πάνω από το κεφάλι

9. μου πανέμορφη και μου έδωσε μεγάλο θάρρος. Την ευχαριστώ πού απέφυγα το
χειρουργείο και είμαι πολύ καλά.
Κατερίνα Δράκα, Αμπελόκηποι
12-01 02, Είδα την Παναγία την Γοργοεπήκοο με ολόχρυσο φωτοστέφανο
Είχα καρκίνο πριν από 6 χρόνια. Η μητέρα μου Ελισάβετ μου είπε για την
Παναγία την Γοργοεπήκοο και μου έστειλε την εικόνα της. Ένα χρόνο μετά από
χημειοθεραπείες και καθώς περίμενα αποτελέσματα εξετάσεων, είδα μπροστά μου
ολοζώντανη την Παναγία την Γοργοεπήκοο.
Την είδα μέσα στο σπίτι μου με ολόχρυσο φωτοστέφανο και μου κρατούσε το χέρι
και μου είπε: «Μη φοβάσαι». Τα αποτελέσματα πού περίμενα ήταν καλά, όπως και
όλα τα άλλα πού παίρνω από τότε. Πάντα την έχω μαζί μου να με προστατεύει και
την παρακαλώ να με έχει στην ζωή.
Σε ευχαριστώ Παναγία μου και σε παρακαλώ να προστατεύεις την οικογένεια μου.
Άννα Μπουζαλάκου-Κουρή, Λας Βέγκας – ΗΠΑ

10. Θαύμα με το λαδάκι από το καντήλι της
Στις 14.1.2002 η αδελφή μου Άννα 37 ετών και μητέρα δύο παιδιών (ηλικίας 7 και
2 ετών) χειρουργήθηκε για έναν κακοήθη όγκο στον μαστό. Μετά το χειρουργείο
εμφανίστηκε έντονο λεμφοίδημα και αυτό ανησύχησε ιδιαίτερα τον θεράποντα
ιατρό μιας και αποτελεί σημείο επιδείνωσης. Της ζητήθηκε μάλιστα να προβεί σε
επείγουσα ριζική μαστεκτομή πράγμα το οποίο η ίδια αρνήθηκε και κατέφυγε στην
βοήθεια της Γοργοεπηκόου. Τηλεφώνησα λοιπόν στην Γερόντισσα και ζήτησα να
κάνουμε μια λειτουργία υπέρ υγείας της αδελφής μου. Έτσι στις 20.1.2002 η
μητέρα μου, η Άννα και εγώ φτάσαμε στην μονή για να παρακαλέσουμε την
Παναγία Γοργοεπήκοο να μας βοηθήσει.
Βρισκόμασταν σε απόγνωση μεγάλη. Μετά το πέρας της λειτουργίας η
Γερόντισσα έδωσε στην Άννα βαμβάκι με λάδι από το καντήλι της Παναγίας.
Φύγαμε λοιπόν, με αίσθημα ανακούφισης και με την ελπίδα ότι θα βρεθεί λύση
και στο δικό μας πρόβλημα.
Την επομένη ήμερα και ενώ έκανα την συνηθισμένη αλλαγή του τραύματος
διαπίστωσα την παρουσία αποστήματος, πράγμα πού με εξέπληξε. Τοποθέτησα το
βαμβάκι της Γοργοεπηκόου επί του αποστήματος και επέδεσα το τραύμα κατά τον
συνηθισμένο τρόπο. Κατόπιν έφυγα για το ιατρείο μου.
Δεν είχα προλάβει να φτάσω όταν με ειδοποίησαν στο κινητό να επιστρέψω στο
σπίτι της αδελφής μου γιατί αιμορραγούσε το τραύμα της. Πράγματι μπαίνοντας
στο δωμάτιό της αντίκρυσα τα κλινοσκεπάσματα, το νυχτικό της, τις
μαξιλαροθήκες και βεβαίως τους επιδέσμους ματωμένα. Ζήτησα τα απαραίτητα
προκειμένου να περιποιηθώ και να καθαρίσω το τραύμα και ω! του θαύματος, το
τραύμα βρισκόταν σε άριστη κατάσταση, το λεμφοίδημα είχε εξαφανιστεί εντελώς
ενώ δεν υπήρχε κανένα ορατό σημείο παροχετεύσεως του αιματηρού υγρού. Το δε
βαμβάκι με το λάδι από την Γοργοεπήκοο είχε παραμείνει στεγνό χωρίς μάλιστα
ίχνος αίματος.
Καταλάβαμε αμέσως ότι η Γοργοεπήκοος πού θεράπευσε το λεμφοίδημα
απάλλαξε την αδελφή μου από τον καρκίνο.
Στις 28.1.2002 επισκεφτήκαμε και άλλους γιατρούς, οι οποίοι επιβεβαίωσαν τα
συμβαίνοντα και αποφάνθηκαν οτι δεν είναι απαραίτητη η ριζική μαστεκτομή.
Ευχαριστούμε θερμώς την Παναγία Γοργοεπήκοο πού άκουσε την προσευχή μας
και μας ελέησε.
Μ. Περιστεροπούλου Γυναικολόγος
*************************************************************

11. 8-2-02
Σήμερα κατόπιν παραγγελίας της εξαδέλφης μου Μαρίας Μπέλτσου από
Λάρισα, ήλθα στη Μονή να εκπληρώσω ένα τάμα της.
Πριν ένα χρόνο είχε έλθει η εξαδέλφη μου στην Αθήνα για ιατρικές εξετάσεις της
μικρής κόρης της, ονόματι Καλλιόπης, πού είχε πολλά προβλήματα υγείας: τα
νεφρά της με παλινδρόμηση, εμπύρετο κατάσταση με σπασμούς και, το κυριότερο,
δεν περπάταγε καθόλου ούτε μίλαγε.
Όταν ήλθαν σπίτι μου, είδαν το βιβλίο της Παναγίας Γοργοεπηκόου και με
ρώτησαν πού βρίσκεται.
Την ιδία μέρα μετά τους γιατρούς, πήρα την εξαδέλφη μου με τον άνδρα της και
τα παιδιά της και ήλθαμε στη Μονή. Ήλθαν με λαχτάρα και παρακαλούσαν την
Παναγία να κάνη καλά το παιδί τους και θα ξανάρθουν στη χάρη της.
Γύρω στις 20 Ιανουαρίου βλέπω εγώ η Ζωή Γιόλδαση, πρώτη εξαδέλφη της
μητέρας του παιδιού, την Παναγία Γοργοεπήκοο να πιάνει από το χέρι την
Καλλιοπίτσα και να ανεβαίνουν από την εξωτερική πύλη της Μονής μέχρι μέσα
στο μοναστήρι.
Μετά 5 ημέρες μου τηλεφωνεί από τη Λάρισα η εξαδέλφη μου και μου λέει: «Ζωή
κάθεσαι;». Και αφού τη ρώτησα τί συμβαίνει, μου είπε ότι η Καλλιοπίτσα άρχισε
να περιπατάει, και πολύ γρήγορα μάλιστα, και να μιλάει λίγο.
Τώρα με μεγάλη τους ευγνωμοσύνη προς την Παναγία λαχταρούν την ώρα πού θα
ανηφορήσουν για το μοναστήρι να την ευχαριστήσουν για το μεγάλο θαύμα πού
έκανε στο παιδί τους.
Ζωή Σίμου-Γιολδάση
Μαρία & Γιάννης Μπέλτσου

12. Ο άνδρας μου επιστρέφει με την βοήθεια της Παναγίας
Είχαμε μια διαφωνία με τον άνδρα μου και έφυγε από το σπίτι και μετά μου
τηλεφώνησε ότι δεν πρόκειται να ξανάρθει. Απόμεινα μόνη μου με το παιδί μου
και φαντάζεστε τη στεναχώρια μου. Μια φίλη μου μίλησε για τη θαυματουργό
Θεοτόκο, τη Γοργοεπήκοο της Μάνδρας, και αμέσως άρχισα να διαβάζω την
παράκληση της, και θερμά την παρακαλούσα να γυρίσει ο άνδρας μου και να
λυθεί η διαφωνία μας. Πραγματικά σε λίγο ο άνδρας μου επέστρεψε, η διαφωνία
μας λύθηκε και το κυριότερο, και οι δύο μαζί ανεβήκαμε στην Παναγία τη
Γοργοεπήκοο να την ευχαριστήσουμε για το θαύμα της, πού σώθηκε ο γάμος μας
και η οικογένειά μας.
Μαρία Κ.
Η αόρατη πινακίδα
Ήταν 26 Ιουνίου 1997.
Επέστρεφα από τον Άγιο Νεκτάριο πού είναι στο Λαύριο και έλεγα πάντα μέσα
μου: Όποια και αν είναι η χάρις σου Παναγία μου, Ελεούσα, Γλυκοφιλούσα,
Παμμακάριστος, Φανερωμένη, βοήθησε και μένα στα τόσα μου προβλήματα. Και
ξαφνικά στα δεξιά του δρόμου (Λεωφόρος Λαυρίου, στο ύψος – Καλυβιών προς
Μαρκόπουλο) διάβασα μια πινακίδα: «Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου –
Μάνδρα Ελευσίνας).
Ήταν μάλιστα γραμμένη με βυζαντινά γράμματα, σαν αυτά πού είναι στο
εξώφυλλο του ιστορικού της Μονής, όπως είδα αργότερα όταν πήγα να
προσκυνήσω τη χάρη της. Σταμάτησα, το σημείωσα και την μεθεπομένη, 28
Ιουνίου, ανέβηκα και προσκύνησα την Ιερή εικόνα της.
Ήμουν απελπισμένη από σοβαρά οικογενειακά μου προβλήματα.
Με πλησίασε η Ηγουμένη και με λόγια αγάπης με έκανε να πιστέψω ότι η
Παναγία είναι εκεί για όλους μας και αποκλείεται να μη βοηθήσει κι εμένα.

13. Με ρώτησε πώς βρέθηκα στη Μονή κι όταν της είπα ότι είδα την πινακίδα στο
σημείο πού προανέφερα μου είπε ότι δεν υπήρχε ποτέ τέτοια πινακίδα εκεί.
Παραξενεύθηκα και ξαναπέρασα, αλλά πράγματι δεν υπήρχε. Η Παναγία την
παρουσίασε μπροστά μου και τα μάτια της ψυχής μου την διάβασαν. Η Παναγία
με οδηγούσε κοντά της για να με παρηγόρηση και να μου δώσει λύσεις στα πολλά
μου προβλήματα, πού σιγά-σιγά άρχισαν να λύνονται. Κάθε φορά πού γονατίζω
μπροστά στην ιερή εικόνα της, πάντα κάποια λύση στα αδιέξοδα μου βρίσκεται.
Ευχαριστώ την Παναγία την Γοργοεπήκοο πού με οδήγησε στο Ιερό βουνό της
Μάνδρας με τέτοιο θαυματουργικό τρόπο.
Αγγελική Μαστρολέων, Πειραιάς
Η Παναγία μπροστά στο Ταμείο της Εφορίας πληρώνει το χρέος μου
Σ΄ ευχαριστώ Γοργοεπήκοε.
Η αδελφή μου Ουρ. Μαν. Χήρεψε προ 5 περίπου ετών. Έμεινε μόνη με ένα
αγοράκι 8 περίπου ετών τότε.
Σε ένα περίπου χρόνο από τον θάνατο του άντρα της, της ήρθε από την Εφορία
Μεγάρων μια ειδοποίηση να πάει να τακτοποίηση ένα μεγάλο ποσόν πού
εκκρεμούσε από παλιές επιχειρήσεις του άντρα της. Πράγματι είχε επιχείρηση
μεγάλη τότε γύρω στα 1970, και είχε πέσει έξω.
Η αδελφή μου περίλυπος ήρθε και το είπε μονάχα σε μάς, δηλαδή στην μητέρα
μου και σε μας τις δύο αδελφές της, και μας παρακάλεσε να μην το πούμε
πουθενά.
Πήγε στην Εφορία και ζήτησε να μάθει το ποσόν και πώς θα μπορούσε να το
τακτοποίηση. Της είπε ο Έφορος ότι εκείνη την ήμερα δεν μπορούσε να την
εξυπηρέτηση γιατί είχε πολύ κόσμο και θα έπρεπε να δη το φάκελλο με προσοχή.
Της είπε λοιπόν να του τηλεφωνήσει σε δύο-τρείς ημέρες.

14. Πράγματι, αφού πρώτα ήρθαμε στην Γοργοεπήκοο και προσευχηθήκαμε να πάνε
όλα καλά, και να το τακτοποίηση το θέμα, όπως μόνο εκείνη ήξερε και μπορούσε,
διότι χρήματα δεν υπήρχαν.
Σε τρεις μέρες πού πήρε τον Έφορο να της πει το ποσόν, άκουσε κάτι πού δεν
πίστευε στα αυτιά της. «κα Μαν., το χρέος σας τακτοποιήθηκε, ήρθε χθες μία
κυρία και ξόφλησε όλο το χρέος, ο φάκελλος έκλεισε.» Η αδελφή μου τον ρώτησε
πώς και τί, διότι η ίδια δεν είχε πάει να πλήρωση.
«Δεν ξέρω», της είπε, «ποιά ήταν η κυρία. Το θέμα είναι ότι ο φάκελλος έκλεισε,
διότι πληρώθηκε το χρέος».
Σημειωτέον δεν το είχαμε πει πουθενά, δεν το ήξερε κανείς.
Το ήξερε όμως η Παναγία και έτρεξε…
Η αδελφή μου όλη την ώρα ψιθυρίζει και λέει: «Και μόνο γλυκεία μου Παναγία
πού το σκέπτομαι αυτό το πρωτάκουστο θαύμα και μόνο πού σκέπτομαι πώς ήλθες
η ιδία μέσα στην Εφορία και κράτησες στα άχραντα σου χέρια χρήματα της δικής
μας απρόσεκτης ανθρώπινης συναλλαγής, πού περπάτησες μέσα στον θορυβώδη
χώρο της Εφορίας για μένα την ανάξια και αμαρτωλή, φλέγεται η καρδιά μου να
το διαλαλήσω σε όλον τον κόσμο, ποιά θύρα πέρασες, ποιά σκάλα ανέβηκες, σαν
αληθινός άνθρωπος, ποιος ήταν ο ευλογημένος αυτός ταμίας πού πήρε από τα
αγιασμένα χέρια σου τα χρήματα χωρίς να συγκλονιστεί ανεξήγητα;
Καμπάνες δεν χτύπησαν στο πέρασμα σου, Παναγία μου, αλλά χτυπούν μέσα στην
καρδιά μου και θα χτυπούν όσο θα υπάρχω με δάκρυα ευγνωμοσύνης, πού με
αξίωσες να ζήσω τέτοιο θαύμα, εγώ η ασήμαντη δούλη του Θεού.
Καθηγουμένη, φιλώ την δεξιάν σας.
Χίλια ευχαριστώ Παναγία Γοργοεπήκοε.»
Δ.Π., Χαϊδάρι

15. 9-12-2001,
Μετά από 16 χρόνια έγινα μητέρα
Πόσα όνειρα αλήθεια δεν κάναμε όταν παντρευτήκαμε, όνειρα για μας και τα
παιδιά πού θα αποκτούσαμε, πόσο θα τ΄ αγαπούσαμε, μα γίνεται και διαφορετικά
αφού θα είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μας; Όνειρα, όνειρα ατελείωτα.
Νομίζαμε ότι στα χέρια μας κρατούσαμε την ευτυχία.
Μα ο καιρός περνούσε, χρόνοι διαδέχονταν άλλους χρόνους, πέρασαν έτσι, πέντε,
δέκα, δεκαπέντε και παιδί δεν είχαμε.
Η θλίψη ήταν πλέον χαραγμένη στα πρόσωπα μας και ο πόνος είχε μόνιμη
κατοικία στην καρδιά μας. 16 χρόνια δίχως να ακούσουμε κι εμείς τις γλυκές
λεξούλες «μαμά-μπαμπά» που πρωτοψελίζουν τα μωρά.
Η Παναγία μας όμως δεν μας είχε ξεχάσει και μετά από 16 χρόνια γάμου έκανε το
μεγάλο θαύμα της και μας εχάρισε ένα αγοράκι. Τον πόνο διαδέχθηκε τώρα η
χαρά και η ευτυχία πού μας έφερε το δώρο της Παναγίας μας το μωρό μας.
Γεννήθηκε στις 11-12-2000 και με τη χάρη της να μας είναι γερό και δυνατό.
Νίκος & Δέσποινα Σπανοπούλου, Ασπρόπυργος

16. Έλα πιο κοντά μου να έλθω και εγώ
Αρρώστησε ο άνδρας μου Επαμεινώνδας με βαρεία μελαγχολία, κατάθλιψη λένε
οι γιατροί. Ένα μήνα περάσαμε την πιο άσχημη περίοδο της ζωής μας. Κάθε μέρα
πηγαίναμε και σε άλλο γιατρό με αποτέλεσμα όλοι να μας λένε τα ίδια πράγματα.
Να μας δίνουν φάρμακα να τα πίνει ο Επαμεινώνδας και να μην καταλαβαίνει
τίποτα. Κοινώς «φυτό». Μας σύστησαν να τον κλείσουμε σε νευρολογική κλινική,
καταλαβαίνετε την κατάσταση της οικογενείας. Πέσαμε γονυκλινώς εγώ και τα 3
παιδιά μου και τ΄ αδέλφια μου, στον Παντοδύναμο Κύριο μας και στην Μητέρα
Του την Γοργοεπήκοο, για να μας σώσει από αυτό το μαρτύριο πού ζούσαμε.
Πήγαμε τον άνδρα μου στο Μοναστήρι της και με βαθειά πίστη προσευχηθήκαμε
στην Κυρία του κόσμου. Και δεν άργησε να μας ακούσει την ίδια μέρα!
Φεύγοντας από το Μοναστήρι και πηγαίνοντας στην αδελφή μου, πού μένει στην
Ελευσίνα, στο δρόμο άκουσε ο άνδρας μου την φωνή της Παναγίας πού ερχότανε
από το Μοναστήρι να του λέει:
«Έλα πιο κοντά μου για να έρθω κι εγώ».
Ξαφνικά βλέπω τον άνδρα μου να συνέρχεται, να χαμογελάει κάνοντας τον
σταυρό του και να μου εξηγεί τί άκουσε. Από εκείνη την στιγμή σταμάτησε το
μαρτύριο του Επαμεινώνδα πού κράτησε έναν ολόκληρο μήνα.
Αμέσως σταμάτησε τα φάρμακα και μέχρι αυτήν την στιγμή είναι πολύ καλά.
Δοξασμένο το όνομα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, πού τόσο πολύ μας
λυπάται και μας βοηθάει τους ανάξιους και αμαρτωλούς.
Σ΄ ευχαριστώ Γλυκεία Παναγία, Μητέρα όλου του Κόσμου. Ευχαριστώ!!!
Άννα Καλαμούκη, Πειραιάς
1968
Στα νταμάρια Πεντέλης, δούλευαν εργάτες δεμένοι με σκοινιά λόγω του μεγάλου
ύψους και έκοβαν το βουνό.

17. Ξαφνικά, κόπηκαν τα σκοινιά και έπεσε ο Σπυρίδων Καστανάς. Έτρεξαν οι άλλοι
εργάτες να τον περιμαζέψουν κομμάτια, αλλά, προς μεγάλη τους έκπληξη, τον
είδαν να κάθεται πάνω σε μια πέτρα.
Και ενώ όλοι απορούσαν πού ούτε καν είχε γρατζουνισθεί, εκείνος έβγαλε από την
τσέπη του την Εικόνα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, και τους είπε, πώς την
ώρα πού έπεφτε, μόνο «Παναγία μου» φώναξε και ω του θαύματος, την είδε και
οφθαλμοφανώς να τον βαστάζει και έτσι δεν έπαθε τίποτα.
Εν Πειραιεί 5/11/1969
Στις 5 Νοεμβρίου 1969, ο ανεψιός μου Εμμανουήλ Κυριακουλάκης, ετών 18,
εργαζόταν εις το Μηχανουργείον του κ. Καταπόδη, εις τον Άγιον Γεώργιον.
Κατά την ώρα της εργασίας του, εξερράγη μια μπουκάλα οξυγόνου και ανεφλέγη,
και από τις φλόγες της εκάησαν τρία άτομα. Ο ανεψιός μου και δύο εργάτες, εκ
των οποίων ο ένας απέθανε. Ενοσηλεύθηκαν στο Νοσοκομείον ΚΑΤ.
Ο Μανώλης ήταν πολύ σοβαρά καμένος και οι γιατροί μας απέλπισαν.
Τελικώς 5 καθηγητές έκαναν συμβούλιο, γιατί εν τω μεταξύ από τα πολλά
εγκαύματα έπαθε και πνευμονία, και μας είπαν, πώς είναι ζήτημα αν αντέξει μέχρι
το πρωί!
Άλλη ελπίς δεν μας έμεινε, μόνον η Παναγία.
Η συγκάτοικος μας, Άννα Σακελαράκη, μας έδωσε την Εικόνα της Παναγίας και
του την βάλαμε επάνω του. Το ίδιο εκείνο βράδυ, ερχόμενη από το σπίτι του και
κλαίουσα, είδα την Εικόνα της Παναγίας να μεγαλώνει και να μου κλείνει το
δρόμο μου, και μου είπε μια φωνή: Ο Μανώλης θα γίνει καλά.
Αμέσως, έχασα τη φωνή μου, λύγισαν τα πόδια μου, και σύρθηκα μέχρι την πόρτα
μου, πού ήταν μερικά μέτρα πιο κάτω. Ελιποθύμησα, και μετά ένα τέταρτο
συνήλθα και τους είπα τί συνέβη.

18. Το πρωΐ πηγαίνοντας στο Νοσοκομείο, τον βρήκαμε πολύ καλύτερα και εκτός
κινδύνου, όπως μας είπαν οι γιατροί. Και μετά ένα μήνα ήταν τελείως καλά.
Η θεία του Ειρήνη Χριστοφορίδου
6/5/1986
Ο αδελφός μου Αντώνιος Καφούρος, πού ζει στην Αυστραλία, ήταν άρρωστος
βαρειά με κύστη μέσα στον εγκέφαλο, και νοσηλευόταν εκεί σε νοσοκομείο επί
ένα μήνα. Προ ημερών με ειδοποίησαν, ότι την Μεγάλη Παρασκευή θα
χειρουργηθεί. Ανέβηκα αμέσως Μεγάλη Παρασκευή το πρωΐ στην Παναγία τη
Γοργοεπήκοο της Μάνδρας Αττικής και προσευχήθηκα με δάκρυα καυτά στην
Παναγία να τον βοηθήσει, διότι η εγχείρηση ήταν πολύ επικίνδυνη.
Το βράδυ μετά τον Επιτάφιο, όταν γύρισα στο σπίτι μου, στις δώδεκα τη νύχτα
μου τηλεφώνησαν από την Αυστραλία, πώς δεν έγινε εγχείρηση, γιατί δε του
βρήκαν τίποτα και είναι εντελώς καλά. Η Παναγία η Γοργοεπήκοος, έκανε
αυθημερόν το θαύμα της. Χίλιες δόξες, Παναγία μου», χίλια ευχαριστώ.
Ευαγγελία Γαλιωτζή, Πειραιάς
Το καλοκαίρι του 1987 ο σύζυγος μου υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Η κατάσταση του ήτο εξαιρετικά σοβαρή, έγινε όμως σοβαρότερη όταν υπέστη
και πνευμονικό οίδημα. Κυριακή μεσημέρι ο γιατρός κ. Παπουτσάκης στο Γενικό
Κρατικό Νικαίας με πληροφορεί ότι ο σύζυγος μου πεθαίνει.

19. Στα χέρια, μου κρατούσα μια εικονίτσα της Παναγίας Γοργοεπηκόου.
Πλησίασα το σύζυγο -ετοιμοθάνατο πλέον- και του έδωσα να ασπασθεί την
εικόνα, ήταν η μόνη ελπίδα μου.
Βγήκα στο διάδρομο και παρακαλούσα να κάνει το θαύμα της, για κείνον… για τα
παιδιά …. για μένα….
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και βλέπω έντρομη, τον γιατρό να βγαίνει από την
εντατική μονάδα.
Με πλησιάζει έκπληκτος και μου λέγει «έγινε θαύμα». «Ήμουν σίγουρη», του
απήντησα και με συγκίνηση μου εξήγησε την απρόσμενη εξέλιξη.
Ευχαριστώ την Παναγία μας για τις άπειρες ευεργεσίες της.
Περιορέλλη Θέκλα, Πειραιεύς
Ήρθε η ίδια στο σπίτι μας, υψηλή, μελαχροινή
με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι.
Ο σύζυγος μου, στις 16 Δεκεμβρίου 1990 έπαθε έμφραγμα και εγκεφαλικό. Οι
γιατροί, παθολόγος, καρδιολόγος, και νευρολόγος μου είπαν: Υπομονή. Τί
περιμένεις πιά. Μετά λίγες μέρες η κατάσταση του χειροτερεύει.
Έρχεται νύχτα παθαίνει παροξυσμούς, είμαι μόνη δεν ξέρω τί να κάνω, το σπίτι
μας δεν έχει γείτονες, μονάχα της Παναγίας, βλέπω απέναντι μας το Μοναστήρι.
Ζητώ βοήθεια στην κουμπάρα μου να έρθει να μου κάνει παρέα, και βγαίνω στην
αυλή και κοιτώντας προς το Μοναστήρι, παρακαλώ τη χάρη Της και τούτη τη
φορά να μας βοηθήσει. Έλα Παναγία μου, δεν έχω κανέναν άλλο από σένα.
Μετά από δέκα λεπτά συνέρχεται ο άνδρας μου και μου λέει: Ποιά είναι αυτή η
γυναίκα, η άγνωστη, πού ήρθε στο σπίτι μας; Εγώ ξαφνιάστηκα, δεν ήξερα τί να

20. του πω. Του λέω: Καλωσόρισε την. Τότε εκείνος μου άπαντα: Μού λέει να
φέρουμε τα Άγια των Αγίων.
Εγώ κατάλαβα τί σήμαινε αυτό, και πώς η γυναίκα ήταν η Παναγία. Κάλεσα τότε
τα παιδιά μας και αφού τους τα διηγήθηκα όλα καλέσαμε τον ιερέα με τα Άγια των
Αγίων, δηλαδή τη Θεία Κοινωνία, και τον κοινώνησε. Μετά την Θεία Κοινωνία
έπεσε σε λήθαργο και ξύπνησε το βράδυ.
Τί τρέχει; μου λέει. Ήμουν άσχημα, δεν θυμάμαι τίποτα, μόνο τη γυναίκα θυμάμαι
πού ήρθε. Μια ψηλή, μελαχροινή με μακρυά ρούχα και μαντήλι στο κεφάλι και
μου είπε να φέρω τα Άγια των Αγίων. Μετά έφυγε και πήγε και κάθησε απέναντι
σε ένα ύψωμα. Δε θυμάμαι τίποτε άλλο.
Από κείνη τη μέρα ο σύζυγος μου έγινε καλά χάρις στη θαυματουργική επέμβαση
της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου, πού έχει το Μοναστήρι της πάνω στο
βουνό και πού κάθε μέρα το βλέπω από την αυλή μου και της στέλνω ευχαριστίες
και προσκυνήματα.
Ανδρέας και Σουζάνα Τροχαλάκη,
Άνω Μαγούλα Αττικής
7/8/92
Χρόνια τρέχαμε από τον ένα γιατρό στον άλλο χωρίς να καταφέρουμε ν’
αποκτήσουμε ένα παιδάκι.
Εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, εγχειρήσεις και πόνος, πολύς πόνος σωματικός
και ψυχικός, αλλά αποτέλεσμα κανένα.
Ένα Κυριακάτικο πρωϊνό του Νοεμβρίου του 1991 ήλθαμε για πρώτη φορά στη
μονή της Παναγίας Γοργοεπηκόου της Μάνδρας.
Γονάτισα μπροστά στη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας κι άρχισα να κλαίω με
λυγμούς, να της λέω το παράπονό μου, το βάσανο πού μου έκαιγε την καρδιά, και
να την παρακαλώ να με βοηθήση να αποκτήσω κι εγώ ένα παιδί.
Δίπλα ο σύζυγός μου παρακαλούσε κι εκείνος κλαίγοντας. Καθώς φεύγαμε
σκέφθηκα να τάξω κάτι στην Παναγία. Έπιασα τις καδένες στο λαιμό μου. Μα όχι.
Καδένες είχα πολλές δεν θα είναι κάτι πού θα το στερηθώ, σκέφθηκα.

21. Το ίδιο και δακτυλίδια.
Κοίταξα τα δύο βραχιόλια πού φορούσα, βραχιόλια δεν είχα άλλα.
Σκέφτηκα να τάξω το ένα μα τελικά έταξα και τα δύο.
Ο σύζυγος μου έταξε να βαπτίσουμε στη Μονή το παιδί. Μετά από δύο εβδομάδες
το θαύμα έγινε, ήμουν έγκυος!
Η χαρά μας δεν περιγραφόταν. Μόνο όσοι έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με μας,
μπορούν να την καταλάβουν, να την φανταστούν.
Πέρασαν οι μήνες της κυήσεως, της γλυκείας αναμονής και στις 7 Αυγούστου
1992, κρατήσαμε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μας το γιό μας και την κόρη μας.
Για τα δύο βραχιόλια η Παναγία μου χάρισε δίδυμα.
Ξαναπήγαμε στο μοναστήρι, με τα παιδιά μας στην αγκαλιά και με δάκρυα χαράς
αυτή την φορά.
Ευχαριστήσαμε την Παναγία για το θαύμα της. Έβγαλα και τα βραχιόλια και τα
κρέμασα στην εικόνα γεμάτη ευγνωμοσύνη κι ευτυχία.
Τώρα το χέρι μου είναι γυμνό από στολίδια, μα τα στολίδια του σπιτιού μου, τα
παιδιά μου, γεμίζουν την καρδιά μου χαρά κι ευτυχία, τη ζωή μου νόημα κι αξία
και την ψυχή μου πίστη στο Θεό και την Παναγία.
Στις 22-11-92 βαπτίσαμε τα παιδιά μας στη Μονή.
Φραγκίσκα Γκέλη
Πηγή: Το βιβλίο της Μονής: Η Παναγία, Κυρία Γοργοεπήκοος
Ιεράς Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας Αττικής

22. Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι
Γοργοεπήκοος και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην
Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646.
Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος
σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά",
φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρεια τους ασκούμενους σε αυτό
οσίους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας
την βοήθεια της.
Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους,
όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.
Όπως αναφέρει στο Συναξάρι Ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του
Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια
παλαιά εικόνα της Παναγίας. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε
αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο
αιώνα.

23. Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν
είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους
στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάριος του Μοναστηριού, περνούσε
μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας
στα χέρια του αναμμένα δαδιά. Μια βραδυά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς
περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να
βγαίνει από την εικόνα και να του λέει:
"Μην περνάς από εκεί και μαυρίζεις τον τόπο με καπνό". Ό μοναχός
νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και
δεν έδωσε σημασία.
Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την
εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: '"Ώ
Μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να
με μαυρίζεις ατιμώντας με;".
Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε
τυφλός.
"Ετσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη
φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της
Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ'
απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την
Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε.
Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από
σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με
αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά
υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία
αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοεπήκοος".
Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοεπήκοος, γιατί
πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα
υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη.

24. Και πραγματικά η χάρη της ενεργεί πάμπολλα θαύματα όχι μόνο στο Άγιο
Όρος, αλλά και έξω από αυτό, σε πόλεις και χωριά, σε ολόκληρη την
Ελλάδα, αλλά και σε άλλα μέρη, όπου την ευλαβούνται και την
επικαλούνται.
Η Παναγία η Γοργοεπήκοος είναι πολύ θαυματουργή, ιατρεύει διάφορες
ασθένειες, χαρίζει παιδιά σε άτεκνα ζευγάρια, φανερώνει απολεσθέντα
αντικείμενα, προστατεύει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα, λυτρώνει
όσους αιχμαλωτίζονται, θεραπεύει από τον πονοκέφαλο και την κόπωση,
ανορθεί τους παραλύτους, χαρίζει το φως στους τυφλούς, θεραπεύει από
θανατηφόρες ασθένειες, διώκει τις ακρίδες από τα χωράφια και άλλα
πολλά θαυμαστά που βρίσκονται γραμμένα στη Μονή Δοχειαρίου, ως
θαυματουργές επεμβάσεις της Παναγίας της Γοργοεπηκόου.
Όταν λοιπόν θεραπεύθηκε από την τύφλωση του ο τραπεζάρης Μοναχός,
ονόματι Νείλος, οι πατέρες της Μονής έφτιαξαν στο χώρο αυτό ένα
παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, αφού η ίδια η
Παναγία χαρακτήρισε τον εαυτό της με το επίθετο αυτό. Εκεί τελείται δύο
φορές την εβδομάδα η θεία Λειτουργία, εκεί γίνονται οι κουρές των μοναχών
και καθημερινά, πρωί και βράδυ, ψάλλονται παρακλήσεις μπροστά στην ιερή
εικόνα.
Η πρώτη αγιογραφηθείσα εικόνα της Παναγίας στη Μονή Δοχειαρίου, που
έγινε το 1563, την αναφέρει ως Βρεφοκρατούσα, Φοβερά Προστασία και
Γοργοεπήκοο.
Πρέπει να επισημάνουμε λοιπόν, ότι η Παναγία όταν μίλησε στο μοναχό δεν
χρησιμοποίησε για τον εαυτό της κανένα από τα ονόματα που ήταν γραμμένα
στην τοιχογραφία, δηλαδή Γοργοεπήκοος, Βρεφοκρατούσα , Φοβερά
Προστασία, αλλά κράτησε για τον εαυτό της το όνομα Γοργοεπήκοος,
δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι υπακούει γρήγορα στις δεήσεις των
πιστών και κατ' επέκταση ότι η υπακοή παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη
σωτηρία των ανθρώπων.
Μετά το θαύμα στο μοναχό Νείλο, στον οποίο χάρισε πάλι το φως του, η
Παναγία μας θέλησε να δείξει μια άλλη ιδιότητά της, ένα άλλο χάρισμα
για τη σωτηρία και την πνευματική προκοπή των ανθρώπων κι έδωσε

25. στον εαυτό της το όνομα Γοργοϋπήκοος, τονίζοντας το έργο της
διακονίας.
Όπως και ο Υιός της, έτσι κι εκείνη διακονεί με άπειρους τρόπους τη
σωτηρία μας. Κι όπως με την υπακοή της τότε στα λόγια του Αρχαγγέλου
Γαβριήλ συνέβαλε στη σωτηρία μας, έτσι και τώρα, ως υπακούουσα στα
αιτήματά μας, επαναλαμβάνει με ταπείνωση: "ιδού η δούλη Κυρίου".
Έτσι βοηθάει και σώζει γρήγορα όσους με πίστη καταφεύγουν σε αυτή και
την επικαλούνται και την τιμούν ως Γοργοεπήκοο. Έκτοτε πολλές εικόνες,
εκκλησίες, αλλά και μονές τιμούν την Παναγία την Γοργοεπήκοο, όπως
άλλωστε κι εμείς που αποφασίσαμε με ευλάβεια να αφιερώσουμε το
εσωτερικό παρεκκλήσιο του Μοναστηριού μας στο άγιο όνομά της.
Γιατί πραγματικά αισθανόμαστε πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε από τις
πρεσβείες, τις μεσιτείες και την μητρική προστασία Της στους δύσκολους
καιρούς που ζούμε. Η Μητέρα του Κυρίου μας μεριμνά γοργά για τη
σωτηρία όλων μας και αναδίδει χάρη σε όλους όσους την επικαλούνται με
πίστη, ελπίδα και αγάπη.
Ας Την επικαλούμαστε πάντοτε, ας ψάλλουμε την Παράκλησή Της και
ας Την πανηγυρίζουμε την ημέρα της εορτής Της, την 1η Οκτωβρίου.