Ιωάννα Νεκταρία Αρζουμανίδου & Πασχαλία Μιτσικάρη 1ο Δημοτικό Σχολείο Θρακομακεδόνων Τμήμα ΣΤ2

1. Οι Άγιοι του
Πόντου
1ο Δημοτικό Σχολείο Θρακομακεδόνων
Τμήμα ΣΤ2
Ιωάννα Νεκταρία Αρζουμανίδου
&
Πασχαλία Μιτσικάρη

2. Στην παρούσα παρουσίαση περιέχεται η ζωή και το έργο
των Αγίων που ακολουθούν
• Αγία Βαρβάρα
• Αγία Οσία Σοφία
• Αγία Ελένη η Παρθενομάρτυς
• Αγία Θεοδώρα η μοναχή
• Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες
• Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης
• Άγιος Σάββας ο Καππαδόκης
• Άγιος Στυλιανός
• Άγιος Βλάσιος
• Άγιος Ευγένιος
• Άγιος Θεόδωρος ο
Στρατηλάτης
• Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων
• Άγιος Μόδεστος
• Άγιος Συμεών ο
Τραπεζούντιος
• Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
• Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης
• Άγιος Όσιος ο Νίκων
• Άγιος Δαβίδ ο Κομνηνός

3. Εισαγωγή . . .
Όπως κάθε περιοχή έτσι και ο Πόντος έχει Αγίους
που καταγόντουσαν από εκεί.
Ο καθένας τους έχει μεγάλη ιστορία και είναι
σημαντικό πιστεύω να κρατήσουμε από αυτή την
παρουσίαση μερικές πληροφορίες στο μυαλό μας!
θα σας παρουσιάσουμε ανθρώπους που σιγά σιγά
αγιοποιήθηκαν και μπήκαν στην καρδιά των
ανθρώπων !!
Ας ξεκινήσουμε αυτό το μαγικό ταξίδι στο παρελθόν
με την Αγία Βαρβάρα . . .

4. Αγία Βαρβάρα
Η Αγία Βαρβάρα γιορτάζει στις 4
Δεκεμβρίου και είναι από τις πιο
μεγάλες γιορτές της ορθοδοξίας.
Εκείνη τη μέρα γιορτάζει η
Βαρβάρα.

5. Πως έβλεπε η Αγία Βαρβάρα τον κόσμο
γύρω της.
• Η Αγία Βαρβάρα, σύμφωνα με το βίο της, ήταν μια όμορφη κοπέλα, η
οποία προερχόταν από πλούσια οικογένεια.
• Ο πατέρας της, ο Διόσκουρος, ο οποίος ήταν φανατικός ειδωλολάτρης, της
είχε μεγάλη αδυναμία. Με σκοπό να την προστατέψει από μνηστήρες, την
είχε κλεισμένη σε ένα πύργο.
• Όντας απομονωμένη, παρατηρούσε από το παράθυρο τη φύση και
αναρωτιόταν πως μπορεί όλα αυτά να ήταν δημιούργημα των πέτρινων και
των ξύλινων θεών που πίστευε, τόσο φανατικά, ο πατέρας της.
• Την απάντηση στο ερώτημά της της έδωσε μια κρυπτοχριστιανή που την
είχε προσλάβει ο πατέρας της να την υπηρετεί. Της μίλησε για τον Χριστό,
λέγοντάς της λεπτομέρειες σχετικά με τα θαύματα και τη διδασκαλία του.
Η Βαρβάρα, ακούγοντάς την με προσοχή, ασπάστηκε τον χριστιανισμό.
• Φυσικά στην αρχή δεν είχε εκμυστηρευτεί την πίστη της αυτή στον πατέρα
της. Κάποια στιγμή ο πατέρας της, προκειμένου να μην πηγαίνει στα
δημόσια λουτρά, αποφάσισε να φτιάξει ένα λουτρό αποκλειστικά για
εκείνη.
• Το αρχικό σχέδιο ήταν να υπάρχουν δυο παράθυρα.

6. Η πίστη της Αγίας Βαρβάρας στον Χριστό
• Όταν ο πατέρας της είδε αυτή την αλλαγή, την ρώτησε για
ποιο λόγο ήθελε και τρίτο παράθυρο. Τότε η Αγία του
εκμυστηρεύτηκε πως το έκανε για να τιμήσει την Αγία
Τριάδα. Η απάντηση της αυτή εξόργισε τον πατέρα της, ο
οποίος, όπως είπαμε και παραπάνω, ήταν φανατικός
ειδωλολάτρης, με αποτέλεσμα να τη χτυπήσει αλύπητα, με
σκοπό να την κάνει να αλλάξει γνώμη. Εκείνη, όμως, ήταν
ανένδοτη.
• Τότε την πήγε στον ηγεμόνα Μαρκιανό, ο οποίος ήταν
φανατικός εχθρός των χριστιανών, λέγοντάς του, μάλιστα,
να μην τη λυπηθεί και να τη βασανίσει σκληρά.
• Στην αρχή ο Μαρκιανός προσπάθησε να την πείσει να
αλλάξει την πίστη της, όμως, εκείνη του απάντησε:
«Εγώ δεν προσκυνώ τα είδωλα. Προσκυνώ μόνο τον
Κύριό μου και Θεό μου, τον Ιησού Χριστό. Λατρεύω τον
Δημιουργό του ουρανού και της γης. Δεν θα με κάνεις
να τον αρνηθώ για τα ψεύτικα είδωλά σου. Εμπρός,
λοιπόν, κάνε ό, τι νομίζεις».

7. Τα βασανιστήρια και το τέλος της ζωής
της Αγίας Βαρβάρας
• Έπειτα από αυτή την απάντηση, ο Μαρκιανός εκνευρίστηκε πολύ και
διέταξε να μαστιγωθεί χωρίς έλεος. Μετά από αυτό το βασανιστήριο,
κλείστηκε σε ένα κελί.
• Τότε της εμφανίστηκε ο Κύριος και της είπε να μην φοβηθεί και να μην
λυγίσει. Ταυτόχρονα, οι πληγές στο κορμί της επουλώνονταν. Βλέποντάς το
αυτό ο Μαρκιανός και μη μπορώντας να το εξηγήσει, της λέει πως οι θεοί
στους οποίους πιστεύει αυτός, την λυπήθηκαν και τις γιάτρεψαν τις πληγές.
• Στη συνέχεια, θέλοντας να την ταπεινώσει, διατάζει να
διαπομπευτεί γυμνή. Όμως, ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα
εμφανίζονταν πάνω της.
• Ο ηγεμόνας, εξαγριωμένος, διέταξε τον αποκεφαλισμό της , ο οποίος και
πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο της τον πατέρα, ύστερα από επιθυμία του
ίδιου.
• Μόλις λοιπόν, αποκεφάλισε την κόρη του, ως Θεία Δίκη, τον χτύπησε
κεραυνός και πέθανε κι εκείνος.

8. Η Αγία Βαρβάρα προστάτιδα του
ελληνικού πυροβολικού
• Τον τιμωρό, αυτό, κεραυνό
συμβολίζουν τα πυρά του
πυροβολικού και γι΄ αυτό το λόγο το
1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα
του ελληνικού πυροβολικού.
• Στον Πόντο, σε μικρή απόσταση από
το μοναστήρι της Παναγίας
Σουμελά, είχε χτιστεί εκκλησία στη
μνήμη της.
• Κοντά στην εκκλησία της, λίγο πριν
οι Τούρκοι καταστρέψουν το
μοναστήρι, οι μοναχοί έκρυψαν την
εικόνα της Παναγίας Σουμελά, την
οποία το 1931, ο μοναχός
Αμβρόσιος ξέθαψε και έφερε στην
Ελλάδα.

9. Αγία Οσία
Σοφία
Η Οσία Σοφία γιορτάζει στις 6
Μαΐου. Εκείνη τη μέρα
γιορτάζει η Σοφία.

10. Οι ατυχίες που βίωσε
• Η Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου, το γένος Αμανατίου Σαουλίδου,
γεννήθηκε το 1883 μ.Χ. στο χωριό Σαρή-ποπά (ή Σαρή-παπά) της
επαρχίας Αρδάσης Τριπόλεως, Νόμου Τραπεζούντας του Πόντου.
• Το 1907 μ.Χ. παντρεύεται με τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη στο χωριό
Το(γ)ρούλ της επαρχίας Αρδάσης και μετά από τρία χρόνια, το 1910
μ.Χ., απέκτησε ένα παιδί.
• Έπειτα από δύο χρόνια, χάνει το παιδί της το οποίο βρίσκει τραγικό
θάνατο, αφού φαγώθηκε από χοίρους, ενώ δυο χρόνια μετά, το 1914
μ.Χ. χάνει και τον άντρα της τον οποίο τον πήραν οι Τούρκοι στα
τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε.
• Η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη
νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο Άγιος Γεώργιος και την
προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών.
• Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και
απέφυγαν τον κίνδυνο.

11. Τα οράματα της Αγίας Σοφίας
• Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους
συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί.
Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε
απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η
Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς
σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε» και οι χωριανοί του
απάντησαν: «Τη Σοφία».
• Το 1927 μ.Χ. με παρότρυνση της Παναγίας πηγαίνει στο μοναστήρι της
στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στην Ιερά Μονή του Γενεθλίου της
Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου έζησε ασκητικά για μισό περίπου αιώνα.
Εκεί βρήκε έναν ενάρετο ιερομόναχο, τον π. Γρηγόριο, που είχε έλθει
από το Άγιο Όρος, ο οποίος την κατάρτισε στη μοναχική ζωή. Έζησε
ασκητικά ως λαϊκή, φορώντας τα μαύρα της χηρείας και της
ασκήσεως, καθισμένη πάνω στο τζάκι και αλείφοντας το πρόσωπό της
με στάχτη, για να μη φαίνεται η ομορφιά του.

12. Η λιτή ζωή της Αγίας Σοφίας
• Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασε μόνη της, με μόνο τον Θεό, μια και
το μοναστήρι έμεινε χωρίς μοναχούς. Υπέμεινε τους δριμείς χειμώνες,
με τη θερμοκρασία να πέφτει στους -15 βαθμούς, και την πολλή
υγρασία του τόπου. Όταν της έλεγαν ν’ ανάψει φωτιά, φώναζε ένα
μακρόσυρτο «Όχι!», που ακόμα ηχεί στα αυτιά όσων την άκουσαν.
• Κυκλοφορούσε ξυπόλητη, ενώ τα ρούχα της ήταν πάντα
κουρελιασμένα και ανεπαρκή για τις συνθήκες της περιοχής. Της
έδιναν καινούργια. Δεν τα φορούσε, αλλά τα πρόσφερε σε όσους
είχαν ανάγκη. Κοιμόταν και σ’ έναν άλλο χώρο, πάνω σε άχυρα, αλλά
από κάτω είχε βάλει σουβλερές πέτρες. Δεν λουζόταν ποτέ ούτε
χτενιζόταν, και τα μαλλιά της είχαν σκληρύνει πολύ.
• Όταν κάποτε χρειάστηκε να τα σηκώσει από τα μάτια της, για να
βλέπει καλύτερα, αναγκάστηκε να τα κόψει με το ψαλίδι που
κούρευαν τα πρόβατα. Παρ’ όλα αυτά όμως, το κεφάλι της ευωδίαζε.

13. • Το φαγητό της ήταν λιτότατο, συνήθως με ό, τι έβρισκε στην περιοχή:
μανιτάρια, μούσκλια, αγριόχορτα, φτέρη, φύλλα των δέντρων, ή με λίγη
ντομάτα τουρσί, μουχλιασμένη.
• Τα σαββατοκύριακα έβαζε και μια κουταλιά λάδι στο πιάτο της. Άλλες
φορές άνοιγε καμιά κονσέρβα ψάρι και το έτρωγε όταν είχε πιάσει ένα
δάχτυλο μούχλα.
• Έτρωγε και σε παλιά σκουριασμένα ορειχάλκινα σκεύη, αλλά δεν
πάθαινε τίποτα.
• Νήστευε και με το παλαιό και με το νέο ημερολόγιο, για να μη
σκανδαλίζει κανέναν και όταν κάποιοι διαμαρτύρονταν για τις
«υπερβολές» της, τους απαντούσε: «Παιδεύω το σαρκίο μου».
Η λιτή διατροφή της Αγίας Σοφίας

14. Η ευγένεια που έδειχνε στους
συνανθρώπους της
• Κι όμως, αυτή η αυστηρή με τον εαυτό της ασκήτρια ήταν πολύ
γλυκιά και επιεικής με τους άλλους. Δεν κρατούσε δραχμή από τα
χρήματα που της έδιναν, αλλά τα έκρυβε για να τα δώσει στους
αναγκεμένους όταν θα ερχόταν η ώρα.
• Τα τότε κοριτσάκια, σημερινές γερόντισσες της Κλεισούρας, που
μιλούσαν ελληνικά και βλάχικα, αγαπούσαν τη συντροφιά της, έστω
κι αν δεν καταλάβαιναν τα ποντιακά της.
• Νουθετούσε τις άγαμες κοπέλες που τύχαινε να παραστρατήσουν,
φρόντιζε να παντρευτούν, τις προίκιζε από τα χρήματα που της
έδιναν και ανέθετε στην Παναγία την προστασία τους. «Η Παναΐα κι
θα χαντ᾿ σας» (δεν θα σας χάσει η Παναγία), τους έλεγε.
• Ποτέ δεν πλήγωσε ή στενοχώρησε κανένα. Αν καταλάβαινε ότι
κάποιος είχε προβλήματα μέσα του, περνούσε από δίπλα του, του
έλεγε ένα δυο λόγια, χωρίς να την αντιληφθούν οι άλλοι,
απομακρυνόταν, κι εκείνος την ακολουθούσε.

15. Η αγάπη της για τα ζώα
• Τον παρηγορούσε, τον συμβούλευε, τον ενίσχυε με τη χάρη του Θεού,
κι αυτός έφευγε άλλος άνθρωπος. Έλεγε πολλές φορές: «Αυτοί ήρθαν
μαύροι στην Παναγία και φεύγουν άσπροι».
• Γνώριζε πολλά σκάνδαλα από ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς... Δεν
κατηγορούσε ποτέ κανέναν, αλλά έλεγε: «Να σκεπάζετε, να σας
σκεπάζει ο Θεός».
• Αγαπούσε και τα ζώα. Είχε μια αρκούδα, που ζούσε στο δάσος και την
έλεγε «ρούσα». Ερχόταν κι έπαιρνε τροφή από τα χέρια της, της
έγλειφε τα χέρια και τα πόδια από ευγνωμοσύνη κι επέστρεφε στο
δάσος. Έβαζε ψίχουλα στα περβάζια των παραθύρων για τα πουλάκια,
κι αυτά, όταν η αγία προσευχόταν, φτερούγιζαν γύρω της και
κελαηδούσαν. Σαν να ζούσε στον Παράδεισο, πριν από την πτώση.

16. Η επικοινωνία της με την
Παναγία και του Αγίους
• Είχε επικοινωνία με την Παναγία και τους Αγίους. Το 1967 μ.Χ.,
αρρώστησε βαριά, από σκωληκοειδίτιδα ή κήλη, ώστε να διπλωθεί
στα δύο από τον πόνο. Δεν δέχτηκε γιατρό αλλά έλεγε: «Θα ‘ρθει η
Παναγία να με πάρει από τον πόνο». Έβαζε στουπιά η φυτίλια από
τις κανδήλες, ώσπου σάπισε η πληγή κι έβγαζε κακοσμία. Τότε της
εμφανίστηκε η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Άγιο
Γεώργιο. Της είπε ο αρχάγγελος: «Θα σε κόψουμε τώρα».
• Αυτή απάντησε: «Είμαι αμαρτωλή, να εξομολογηθώ, να
κοινωνήσω, και να με κόψεις». Μια «εγχείρηση θα σου κάνουμε»,
της απαντά. Έγινε η επέμβαση, η Σοφία έγινε καλά και συχνά
σήκωνε χωρίς ντροπή την μπλούζα ή το φόρεμά της, για να δείξει
στον κόσμο την τομή που έκλεισε μόνη της.

17. Η κοίμηση της Οσίας Σοφίας
• Η Οσία Σοφία, η «ἀσκήτισσα τῆς Παναγιᾶς»
όπως αποκαλείται, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 6
Μαΐου 1974 μ.Χ.
• Στις 7 Ιουλίου 1981 μ.Χ. γίνεται η πρώτη
ανακομιδή των λειψάνων της, τα οποία
ευωδιάζουν.
• Στις 27 Μαΐου 1998 μ.Χ. γίνεται η δεύτερη
ανακομιδή των λειψάνων της τα οποία
μεταφέρονται στο μοναστήρι .
• Η Μεγάλη Εκκλησία την ενέταξε το 2011 μ.Χ.
στις αγιολογικές δέλτους της και την 1η Ιουλίου
2012 μ.Χ., έγινε η επίσημη ανακήρυξή της από
τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Καστοριά.

18. Αγία Ελένη η
Παρθενομάρτυς
Γιορτάζει την
1η Νοεμβρίου.

20. Καταγωγή
• Η Αγία Ελένη, η οποία έζησε το 18ο αιώνα, καταγόταν από τη Σινώπη και ήταν
μέλος της οικογένειας Μπεκιάρη. Από πολύ μικρή είχε στραφεί στη θρησκεία,
κυρίως λόγο του θείου της, αδερφό του πατέρα της, ο οποίος δίδασκε στο κρυφό
ελληνικό σχολείο της Σινώπης.
• Η Ελένη ξεχώριζε για την ομορφιά και την αγνότητά της. Σε ηλικία 15 ετών, όταν
κατευθυνόταν προς το κατάστημα του Κρύωνα, προκειμένου να αγοράσει νήματα
για κεντήματα, πέρασε από το σπίτι του πασά-διοικητή της Σινώπης,
Ουκούζογλου. Την είδε, λοιπόν, ο πασάς και εντυπωσιασμένος από την όψη της,
διέταξε τους φρουρούς του να την πιάσουν και να την φέρουν μπροστά του.
Σκοπός του ήταν να πάρει την αγνότητά της.
• Όμως η Ελένη δεν υπέπεσε στις προθέσεις του και με πείσμα προσπαθούσε να
αντισταθεί στους πονηρούς σκοπούς του. Όταν ο πασάς, κάποια στιγμή,
προσπάθησε να την αγγίξει, μια αόρατη δύναμη τον απέτρεψε. Εκνευρισμένος
που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τις προθέσεις του, διέταξε να την
φυλακίσουν.
• Η ίδια, όμως, κατάφερε να φύγει χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους φρουρούς.
Όταν το έμαθε ο πασάς έγινε έξω φρενών και διέταξε τη Δημογεροντία των
Ελλήνων να του την φέρουν πίσω. Σε περίπτωση που η εντολή του δεν
πραγματοποιούνταν, απείλησε πως θα σφάξει όλους τους Έλληνες της Σινώπης.

21. Ο πατέρας της Αγίας Ελένης την παραδίδει με
πιέσεις στον Πασά και η φυλάκισή της
• Όταν το πληροφορήθηκε ο πατέρας της, βαθιά λυπημένος,
αναγκάστηκε να υποκύψει στον εκβιασμό και να παραδώσει στον
πασά την κόρη του, προκειμένου να σωθούν οι συμπολίτες του.
• Όταν η Ελένη παρουσιάστηκε μπροστά στον πασά, εκείνος, όντας
χαρούμενος που ικανοποιήθηκε η εντολή του, προσπάθησε και
πάλι να ασελγήσει πάνω της. Η Ελένη, όπως και την πρώτη φορά
που παρουσιάστηκε μπροστά του, προσευχόταν συνεχώς στον
Κύριο να την βοηθήσει.
• Οι προσευχές της, για άλλη μια φορά, εισακούστηκαν. Μόλις ο
Ουκούζογλου προσπάθησε να την αγγίξει, μια αόρατη δύναμη τον
εμπόδισε και πάλι.
• Προσπάθησε και την επόμενη μέρα, όμως και πάλι ο Θεός τον
απέτρεψε. Αυτό τον εξόργισε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να την
φυλακίσουν στις πιο σκοτεινές και υγρές φυλακές της Σινώπης.

22. Οι προσευχές στην φυλακή
• Παρόλο που το μέρος μπορούσε να φοβίσει τον οποιονδήποτε,
εκείνη ήταν ψύχραιμη. Προσευχόταν συνεχώς στον Κύριο, ο οποίος
της έδινε δύναμη να αντέξει. Με πείσμα απαρνιόταν και
αντιστεκόταν στις βρώμικες προθέσεις του πασά, κάτι, φυσικά, που
τον εξόργιζε, καθώς θεωρούσε υποτιμητικό για τον ίδιο, ένα κορίτσι
15 ετών, να τον ντροπιάζει έτσι.
• Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διατάξει να την βασανίσουν και να την
σκοτώσουν τρυπώντας με δυο καρφιά το κρανίο της. Χωρίς φόβο,
αντιθέτως πολύ γενναία, η Ελένη δέχθηκε τα βασανιστήρια και εν
συνεχεία το θάνατο, περνώντας έτσι ένδοξα στην αθανασία.
• Το άψυχο σώμα της οι βασανιστές της, αντί να το παραδώσουν στην
οικογένειά της, το έβαλαν σε έναν σάκο και το πέταξαν στη
θάλασσα. Το πιο λυπηρό είναι ότι απέκοψαν το κεφάλι από το
σώμα.

23. Πως βρέθηκε η τίμια κάρα της
Αγίας Ελένης
• Αντί, όμως, ο σάκος με το άψυχο σώμα της να βυθιστεί, εκείνος
επέπλεε, με ένα φως να λάμπει από πάνω του. Το λείψανο της
Αγίας εν τέλει βυθίστηκε στην περιοχή Γάει.
• Μετά από μερικές μέρες, ένα ελληνικό πλοίο αγκυροβόλησε
στην περιοχή. Το βράδυ ο φύλακας παρατήρησε στον πάτο της
θάλασσας ένα φως. Νομίζοντας πως είναι θησαυρός,
ειδοποίησε τον καπετάνιο, ο οποίος συγκρότησε μια ομάδα
δυτών, προκειμένου να ανεβάσουν τον υποτιθέμενο θησαυρό.
• Μόλις ανέλκυσαν τον σάκο, είδαν το λείψανο της Αγίας Ελένης.

24. Η περιοχή «Αγιάσματα» και που βρίσκεται
σήμερα
η τίμια κάρα της Αγίας Ελένης
• Ο καπετάνιος, όντας συγκλονισμένος από το θέαμα, μετέφερε
την τίμια κάρα της Ελένης στον ιερό ναό της Παναγίας στη
Σινώπη και το λείψανό της το έβαλε σε ένα ελληνικό πλοίο με
κατεύθυνση την Ρωσία.
• Αξίζει να σημειωθεί πως στον σημείο που βρέθηκε το ιερό
λείψανο της αγίας, άρχισε να βγαίνει γλυκό νερό και από τότε
η περιοχή ονομάστηκε «Αγιάσματα».
• Η τίμια κάρα της Αγίας, η οποία είναι θαυματουργή,
βρίσκεται στον ιερό ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης,
στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης.
• Εκεί μεταφέρθηκε κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών, από
τον τότε πρόεδρο της Σινώπης.

25. Αγία Θεοδώρα
η μοναχή
• Η μνήμη της εορτάζεται
στις 30 Δεκεμβρίου.
• Εκείνη τη μέρα γιορτάζει ο
Θεόδωρος και η Θεοδώρα
ή αλλιώς Δώρα.

26. Καταγωγή της Αγίας Θεοδώρας
• Η Αγία Θεοδώρα η μοναχή καταγόταν από την Καισαρεία. Γεννήθηκε
επί Λέοντος Γ΄ (717-741).
• Ο πατέρας της ήταν πατρίκιος Θεόφιλος, ενώ η μητέρα της ονομαζόταν
επίσης Θεοδώρα, Κατά μία εκδοχή που σώζει το συναξάρι της πήρε
σύζυγο τον Χριστόφορο, γιο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄.
• Άγνωστο όμως γιατί τελικά έγινε μοναχή στη μονή Αγίας Άννας του
Ριγιδίου.
• Η παράδοση αυτή μάλλον είναι θρυλική, γιατί ο Χροστόφορος
γεννήθηκε περί το 757, δηλ. στην καλύτερη περίπτωση ήταν 25 χρόνια
νεότερός της.

27. Άγιοι Σαράντα
Μάρτυρες
Οι Άγιοι Σαράντα
Μάρτυρες γιορτάζουν
στις 9 Μαρτίου.

28. Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες ήταν επίλεκτοι
στρατιώτες τάγματος του στρατού του Λικίνιου
• Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι Άγιοι της Ορθοδόξου
Εκκλησίας, οι οποίοι μαρτύρησαν στη Σεβάστεια της Μικράς
Ασίας, και η μνήμη τους τιμάται στις 9 Μαρτίου.
• Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ήταν επίλεκτοι στρατιώτες
τάγματος του στρατού του Λικινίου.
• Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, απαιτήθηκε
από τους Τεσσαράκοντα να θυσιάσουν στα είδωλα, όμως αυτοί
αρνήθηκαν.
• Άμεση συνέπεια της άρνησής τους ήταν να συλληφθούν από τον
Ἐπαρχο της Σεβάστειας Αγρικόλα, ο οποίος, αρχικά, προσπάθησε
να τους καλοπιάσει με επαίνους, τάζοντάς τους αμοιβές και
αξιώματα, σε περίπτωση που θυσίαζαν στα είδωλα και
απαρνιόντουσαν την Πίστη τους.

29. ΙΣΤΟΡΙΑ…
Τότε ο Κάνδιδος, ένας από τους στρατιώτες, του απάντησε:
«Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας, αλλά
ο Χριστός, στον Οποίον πιστεύουμε, διδάσκει ότι στον
κάθε άρχοντα πρέπει να προσφέρουμε ό,τι του ανήκει.
Και γι' αυτό στον βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική
υπακοή. Πάλι, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δε
ζημιώνουμε το κράτος, παρά μάλλον το ωφελούμε με την
υπηρεσία μας. Γιατί, λοιπόν, μας ανακρίνεις για μια πίστη
που διαμορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε
τέτοια έργα;».

30. Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες
• Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους
μεταπείσει.
• Έτσι, διέταξε να τους βασανίσουν. Τους γύμνωσαν και τους
έριξαν μέσα σε παγωμένη λίμνη, προκειμένου να πεθάνουν
από το κρύο. Η ώρα περνούσε, αλλά οι μάρτυρες υπέμεναν
καρτερικά το φρικτό μαρτύριο.
• Κι όταν τα σώματά τους άρχισαν να μελανιάζουν από την
παγωνιά, ο ένας ενθάρρυνε τον άλλον λέγοντας:
«Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος. Ας
υπομείνουμε αυτήν τη νύχτα, και θα κερδίσουμε
ολόκληρη την αιωνιότητα.». Η ονομαστική τους εορτή
είναι στις 9 Μαρτίου.

31. ΕΙΚΟΝΕΣ

32. Ο Άγιος
Αθανάσιος
ο
Αθωνίτης

33. Χρονολογία και τόπος Γέννησης του
Αγίου Αθανασίου
• Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε το 930 μ.Χ. στην Τραπεζούντα, έχοντας το
όνομα Αβράμιος. Η αγάπη του για την εκκλησία προήλθε από το γεγονός πως
μεγάλωσε με μοναχή, φίλη της μητέρας του, καθώς έμεινε ορφανός πολύ
μικρός.
• Συγκεκριμένα, ο πατέρας του πέθανε πριν γεννηθεί και η μητέρα του λίγο μετά
τη γέννησή του. Κοντά, λοιπόν, στη μοναχή που τον μεγάλωσε, η οποία έφυγε
από τη ζωή όταν εκείνος ήταν 7 ετών, έμαθε και αγάπησε τον χριστιανισμό.
• Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε στην Τραπεζούντα και συνέχισε τη
μόρφωσή του στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμεινε στο σπίτι μιας ξαδέλφης
του, η οποία ήταν παντρεμένη με έναν αξιωματικό που ονομαζόταν Ζεφινεζέρ.
• Στην Κωνσταντινούπολη φοίτησε στη σχολή του Αθανάσιου, ο οποίος
θεωρούνταν σοφός δάσκαλος.
• Στην ίδια σχολή δίδαξε μετέπειτα και ο ίδιος με μεγάλη επιτυχία αποκτώντας
μεγάλη φήμη.

34. Η γνωριμία του με τον Όσιο
Μιχαήλ
• Σημαντικός σταθμός της ζωής του ήταν η γνωριμία του με τον Όσιο Μιχαήλ
τον Μαλεΐνο, ο οποίος ήταν ηγούμενος στη Μονή Κυμινά
στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας, καθώς και με τον ανηψιό του, Νικηφόρο
Φωκά, ο οποίος μετά από μερικά χρόνια έγινε αυτοκράτορας.
• Ο Αβράμιος, όντας ενθουσιασμένος με τον Όσιο Μιχαήλ, τον ακολούθησε
στη Μονή Κυμινά, όπου έγινε μοναχός παίρνοντας το όνομα Αθανάσιος.
Τέσσερα χρόνια μετά τη χειροτονία του ως μοναχός, έφυγε από το
μοναστήρι και πήγε στην έρημο προκειμένου να ασκητέψει. Εκεί έμεινε
μέχρι τη στιγμή που ο Όσιος Μιχαήλ τον όρισε πνευματικό πατέρα του
Νικηφόρου Φωκά.
• Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει η φήμη του, κάτι το οποίο δεν
επιθυμούσε. Προτιμούσε να μην είναι γνωστός και να συνεχίσει ήσυχα την
μοναχική ζωή του.

35. Ο εγκλεισμός του στο Μοναστήρι
• Προκειμένου να «γλυτώσει» από την αναγνωσιμότητα που είχε, πήγε στο
μοναστήρι του Ζυγού στον Άθω, όπου παρουσιάστηκε με το όνομα
Βαρνάβας.
• Δυστυχώς για τον ίδιο, η ταυτότητά του έγινε γνωστή και ο Νικηφόρος
Φωκάς ζήτησε να τον δει, εκδηλώνοντας την επιθυμία του να γίνει μοναχός.
Του ζήτησε, μάλιστα, να κτίσει στον Άθω μια εκκλησία και ένα ησυχαστήριο,
στέλνοντάς του για το σκοπό αυτό αρκετό χρυσάφι.
• Έτσι ο Αθανάσιος έκτισε το 963 τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στην άκρη του
Άθω. Το έτος αυτό θεωρείται και το έτος έναρξης του μοναστηριακού
κοινοβιακού βίου στο λεγόμενο, πλέον, «Άγιον Όρος».
• Γύρω από το καθολικό της μονής χτίστηκαν κελιά, μαγειρείο, τράπεζα,
νοσοκομεία, ξενώνες, υδραγωγείο, μύλος.
• Πολλοί μοναχοί ήρθαν να ζήσουν στη μονή υπό την καθοδήγηση του Αγίου
Αθανασίου, ο οποίος εφάρμοσε καινοτομίες στο μοναστικό βίο του Αγίου
Όρους. Οι μοναχοί άρχισαν να καλλιεργούν την γη και να συνδυάζουν την
προσευχή με την εργασία και τη δημιουργία, καθώς μέχρι τότε ζούσαν
περισσότερο ασκητικό βίο.

36. Το τέλος του Αγίου Αθανασίου
• Στη μονή αυτή έμεινε ο Άγιος Αθανάσιος για
σαράντα χρόνια, μέχρι, δηλαδή το τέλος της ζωή
του.
• Υπάρχουν δυο εκδοχές για τον τρόπο που έφυγε
από την ζωή.
• Σύμφωνα με την πρώτη, ο θάνατός του προήλθε
κατά τη διάρκεια οικοδόμησης μιας εκκλησίας,
όπου κατέρρευσε ένα τμήμα του τρούλου και τον
καταπλάκωσε,
• Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή αναφέρει πως
βρήκε τραγικό θάνατο όταν μαζί με άλλους
μοναχούς έπεσαν από την κόγχη του Ιερού.

37. Άγιος Σάββας ο
Καππαδόκης
Γιορτάζει στις 5 Δεκεμβρίου ο
Σάββας και η Σαββίνα

39. Ο βίος του Αγίου
• Από μικρός ασπάστηκε το μοναχικό σχήμα, το οποίο και υπηρέτησε με
ευσέβεια και ευλάβεια μέχρι το τέλος της ζωή του. Σε ηλικία 18 ετών ταξίδεψε
στα Ιεροσόλυμα, όπου και δημιούργησε το ομώνυμο μοναστήρι, το οποίο
ήταν ανδρικό και κατ΄ επέκταση άβατο για τις γυναίκες.
• Όσες γυναίκες το επισκέπτονται, δεν εισέρχονται στον ιερό ναό, αλλά
παραμένουν στην πύλη, όπου εκεί οι μοναχοί βγάζουν τα άγια λείψανα για
να τα προσκυνήσουν. Επίσης τους προσφέρουν αγίασμα και λαδάκι για να
σταυρώνονται, ώστε να παίρνουν την ευλογία του Αγίου.
• Στο μοναστήρι του, επιπλέον, υπάρχει μια φοινικιά, την οποία, σύμφωνα με
την παράδοση, την φύτεψε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας.
• Τα φύλλα της θεωρούνται θαυματουργά, και βοηθούν κυρίως γυναίκες που
δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν. Σε όσες, λοιπόν, δεν μπορούν να κάνουν
παιδιά, δίνονται από τους μοναχούς τα συγκεκριμένα φύλλα, τα οποία τα
βράζουν, προκειμένου στη συνέχεια να πιουν το ρόφημά τους.
• Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν, πριν καταναλώσουν το ρόφημα, να έχουν
κρατήσει νηστεία. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες σχετικά με τη θαυματουργή
λειτουργία των συγκεκριμένων φύλλων.

40. Προστάτης του καρκίνου
• Εκτός, όμως, από τη βοήθεια που προσέφερε και προσφέρει στις γυναίκες
που θέλουν να γευτούν την χαρά της μητρότητας, ο Άγιος Σάββας έκανε
πολλά θαύματα και σε ανθρώπους που έπασχαν από καρκίνο.
• Ένα από τα πολλά θαύματα του έγινε σε ένα κοριτσάκι, το οποίο είχε καρκίνο
στον εγκέφαλο. Οι γιατροί, πριν προχωρήσουν στο απαραίτητο και αναγκαίο
χειρουργείο, είχαν προειδοποιήσει τους γονείς πως η κατάσταση ήταν πολύ
κρίσιμη. Τότε εκείνοι, απελπισμένοι προσευχήθηκαν στον Άγιο Σάββα για
κάποιο θαύμα, το οποίο και έγινε. Όταν οι γιατροί ξεκίνησαν την επέμβαση,
διαπίστωσαν πως ο όγκος δεν υπήρχε! Ενημέρωσαν σχετικά για το γεγονός
τους γονείς, χωρίς, όμως, να μπορούν να εξηγήσουν τι ακριβώς είχε συμβεί.
Οι γονείς του παιδιού, όμως, ήξεραν πως ο Άγιος Σάββας είχε κάνει το θαύμα
του.
• Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί πολλά, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που
πάσχουν από τη συγκεκριμένη ασθένεια και έχουν γίνει καλά, έπειτα από
προσευχή στον Άγιο Σάββα.
• Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που το ογκολογικό νοσοκομείο φέρει το όνομά του.

41. Το λείψανο του Αγίου
• Ο Άγιος Σάββας, του οποίου του είχε αποδοθεί το προσωνυμιών
Ηγιασμένος, κοιμήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 94 ετών στο
μοναστήρι του, στην Ιερουσαλήμ.
• Το λείψανό του αρχικά ετάφη στη μονή του, όμως αργότερα οι
Βενετοί το πήγαν στην Ιταλία.
• Μετά από χρόνιες συζητήσεις και διάφορες περιπέτειες , η ρωμαϊκή
εκκλησία το επέστρεψε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων το 1965, όπου
και τοποθετήθηκε και πάλι στο μοναστήρι του.
• Υπάρχει, ωστόσο δάχτυλος «μετά σαρκός» του Αγίου στη μονή του
Αγίου Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς, καθώς και αποτύπωμα του ιερού
λειψάνου στη μονή Μεγάλου Σπηλαίου, που βρίσκεται στα
Καλάβρυτα.

42. Ο Άγιος Σάββας
από τότε έγινε ο
προστάτης του
καρκίνου και βοηθά
τους ανθρώπους
που έχουν την
πάθηση αυτή !

43. Ο Άγιος
Στυλιανός
Ο Άγιος Στυλιανός
γιορτάζει στις 26
Νοεμβρίου.
Εκείνη τη μέρα
γιορτάζει ο Στέλιος.

44. Καταγωγή και απάρνηση της
περιουσίας
• Ο Άγιος Στυλιανός είναι Μικρασιάτης άγιος που έζησε μεταξύ 4ου και 6ου
αιώνα.
• Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη Παφλαγονίας της Μικράς Ασίας.
• Οι ιστορικές πληροφορίες που διαθέτουν για τον βίο του είναι
πενιχρότατες ( λίγες , φτωχές ). Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη
Παφλαγονίας της Μικράς Ασίας.
• Μόλις ενηλικιώθηκε, μοίρασε την πατρική του περιουσία στους φτωχούς
και έζησε σε ερημικό τόπο με νηστεία και επίμονη άσκηση μέσα σε
σπήλαιο.
• Απέκτησε, με τα χρόνια, φήμη κυρίως για την θαυματουργή του
προσευχή που βοηθούσε πολλές γυναίκες όταν δεν τεκνοποιούσαν.
• Έτσι ο Άγιος καθιερώθηκε ως προστάτης των νηπίων και θεραπευτής των
παιδικών ασθενειών. Πέθανε στην Παφλαγονία, άγνωστο πότε.
• Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου.

45. Η ιαματική θαυματουργία του
Αγίου
• Η ιαματική θαυματουργία του Αγίου πέρασε και στην εικαστική απόδοση του αγίου: σε
βυζαντινές και κυρίως μεταβυζαντινές εικόνες παρουσιάζεται ως γέροντας που κρατά
με το αριστερό του χέρι σπαργανωμένο βρέφος και με το δεξί ειλητάριο στο οποίο
αναγράφεται, ΠΑΙΔΩΝ ΦΥΛΑΞ ΠΕΦΥΚΑ (ΑΛΛΑ) ΘΕΟΥ ΤΟ ΔΩΡΟΝ.
• Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι αυτός στυλώνει, δηλαδή ενισχύει
την υγεία των παιδιών. Γι' αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των
άλλων παιδιών απέχουν από κάθε δραστηριότητα.
• Έτσι στην Ικαρία τα σπίτια έχουν την εικόνα του αγίου και όταν αρρώσταινε κάποιο
παιδί λειτουργούσαν την εικόνα και σταύρωναν με αυτήν το παιδί.
• Στην Κρήτη οι γονείς των παιδιών που πεθαίνουν, ονομάζουν το νεογέννητο μετά το
θάνατο του παιδιού, Στυλιανό ή Στυλιανή.
• Σε κάποια, πάλι, ασθένεια, μπορούσε το όνομα να αλλάξει σε Στυλιανός.
• Εξαιρετικά διαδεδομένο είναι, κυρίως ανάμεσα στους Θράκες αλλά και στους Βλάχους,
το όνομα Στέργιος ως παραλλαγή του Στέλιος, το οποίο δίδεται κατόπιν τάματος για
ευτοκία από επίτοκες γυναίκες, οι οποίες ενωρίτερα δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν
παιδιά.
• Στη Θεσσαλία τη μέρα της εορτής του γιορτάζουν κατά παράδοση και αυτοί που έχουν
το όνομα Στέργιος

46. Τι πιστεύουν σήμερα για τον
Άγιο Στυλιανό
Οι αντιλήψεις αυτές για τον Άγιο Στυλιανό,
είναι ακόμη και σήμερα διαδεδομένες
μεταξύ των πιστών.
Πιστεύεται ότι ο Άγιος ενισχύει την υγεία
των νηπίων, των οποίων θεωρείται φύλακας.

47. Ο Άγιος
Βλάσιος
Ο Άγιος Βλάσιος γιορτάζει
στις 11 Φεβρουαρίου και
είναι επίσης από τις
μεγαλύτερες γιορτές της
ορθοδοξίας. Αυτή τη μέρα
γιορτάζει ο Βλάσης.

48. Καταγωγή σπουδές και η απόφασή
του Αγίου Βλασίου να γίνει ασκητής
• Ο Άγιος Βλάσιος καταγόταν από τη Σεβάστεια του Πόντου και έζησε
στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Λικινίου (308-323 μ.Χ.).
• Σπούδασε ιατρική και προσέφερε τη βοήθειά του σε ασθενείς χωρίς
χρήματα. Εκτός, όμως, από ιατρικά βιβλία, διάβαζε και πολλά
χριστιανικά, όπως και την Αγία Γραφή. Η αγάπη του για τον Χριστό
ήταν μεγάλη και προσπαθούσε να τη μεταλαμπαδεύσει και στους γύρω
του. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Εκκλησία τον ενέταξε στις τάξεις της
και τον ανακήρυξε επίσκοπο Σεβάστειας.
• Ωστόσο, μετά την ανακήρυξή του ως επίσκοπο, δεν είχε την ψυχική
ηρεμία που αναζητούσε, με αποτέλεσμα, μετά από κάποιο καιρό, να
αφήσει την έδρα του και να πάει να ασκητέψει στο Άργαιο όρος, όπου
και έμενε σε μια σπηλιά.
• Εκεί, μακριά από την πόλη, βρήκε την ηρεμία που αναζητούσε.
Προσευχόταν καθημερινά και είχε ως συντροφιά του τα άγρια ζώα που
ζούσαν στο βουνό.

49. Τα άγρια ζώα ηρεμούν κοντά στον
Άγιο Βλάσιο
• Κάποια μέρα, κυνηγοί που βρίσκονταν στο βουνό που ζούσε ο Άγιος
Βλάσιος, είδαν αρκετά άγρια ζώα να κάθονται ήρεμα έξω από μια
σπηλιά, στην οποία είδαν γονατιστό να προσεύχεται τον Άγιο.
• Εντυπωσιασμένοι, αλλά και ξαφνιασμένοι από το θέαμα, πήγαν στον
έπαρχο Αγρικόλα, στον οποίο και είπαν αυτό που είχαν αντικρίσει.
• Ο Αγρικόλας διέταξε στρατιώτες να ακολουθήσουν τους κυνηγούς και
να του φέρουν τον μυστηριώδη άντρα που κατάφερε να δαμάσει τα
άγρια ζώα.
• Μόλις τον συνέλαβαν, τον παρουσίασαν μπροστά στον ηγεμόνα τους, ο
οποίος του ζήτησε αρχικά να απαρνηθεί τον Θεό που πιστεύει και να
ασπαστεί τον ειδωλολατρισμό. Εκείνος, όπως ήταν φυσικό, αρνείται, με
αποτέλεσμα να ξεκινήσει το μαρτύριό του.

50. Τα βασανιστήρια του Αγίου Βλασίου
• Αρχικά οι φύλακες πήραν διαταγή να τον χτυπήσουν βάναυσα. Για αρκετή ώρα
δέχθηκε τον θυμό τους και αναίσθητος ρίχθηκε στο κελί του. Όμως, άγγελος Κυρίου
θεράπευσε τις πληγές του.
• Την επομένη, όταν παρουσιάστηκε και πάλι μπροστά στον έπαρχο (ο οποίος
απέδωσε την επούλωση των πληγών στη μαγεία), του ζήτησε και πάλι να
απαρνηθεί τον Χριστό.
• Η απάντηση ήταν η ίδια και διατάχθηκε η μαστίγωσή του. Οι πληγές του, όμως,
θεραπεύτηκαν και πάλι. Ο Αγρικόλας, εξαγριωμένος, διατάζει να τον ρίξουν στη
λίμνη. Εκεί, όμως, γίνεται κι άλλο θαύμα, το οποίο φυσικά οι άπιστοι το απέδωσαν
στη μαγεία. Ο Άγιος Βλάσιος, όταν τον πέταξαν στη λίμνη, δεν βούλιαξε, αντιθέτως,
έμεινε καθισμένος στην επιφάνειά της.
• Μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, ο έπαρχος διατάζει τον αποκεφαλισμό του, ο
οποίος και γίνεται στις 11 Φεβρουαρίου (ημέρα που τιμάται και η μνήμη του) του
316 μ.Χ.
• Ο Άγιος Βλάσιος επικαλείται συχνά από ανθρώπους οι οποίοι αντιμετωπίζουν
δυσκολίες στην ζωή τους, καθώς και από αυτούς που ταλαιπωρούνται από
παθήσεις του λαιμού και του λάρυγγα.

51. Το απολυτίκιό του
Φερωνύμως βλαστήσας, ως δένδρον
εύκαρπον, ιεράρχα Κυρίου Βλάσιε ένδοξε,
μαρτυρίου τούς καρπούς κόσμω προήγαγες
και θαυμάτων δωρεάς αναβλύζεις δαψιλώς,
ως θείος ιερομάρτυς τοις καταφεύγουσι
πάτερ τη αντιλήψει της πρεσβείας σου.

52. Ο Άγιος Ευγένιος
Γιορτάζει στις 21 Ιανουαρίου.
Την ημέρα αυτή γιορτάζει ο
Ευγένιος και η Ευγένεια.

54. Τόπος γέννησης
• Ο Άγιος Ευγένιος κατά πολλούς είναι το καύχημα του Πόντου.
• Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα, εξ’ ου και το προσωνύμιο
«Τραπεζούντιος» που του έχει αποδοθεί και ήταν γόνος
αριστοκρατικής οικογένειας.
• Έζησε την εποχή όπου διοικητής της Καππαδοκίας ήταν ο
Λυσίας, ο οποίος ήταν σκληρός διώκτης των χριστιανών και
πιστός στην περσική θεότητα του «Μίθρα», που τότε ήταν
πολιούχος της Τραπεζούντας.
• Έτσι, λοιπόν, όσοι πίστευαν στην νέα θρησκεία, τον
χριστιανισμό δηλαδή, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια.

55. Κάτοικοι της Τραπεζούντας καταγγέλλουν
τον Άγιο Ευγένιο και τους συναθλητές του
• Κάτοικοι, λοιπόν, της Τραπεζούντας, πιστοί στον Λυσία και στη θρησκεία του,
καταγγέλλουν τον Άγιο Ευγένιο και τους συναθλητές του, Ουαλεριανό,
Κανίδιο και Ακύλα, ότι διδάσκουν και μιλούν για τον χριστιανισμό.
• Αρχικά συλλαμβάνουν τον Ακύλα, ο οποίος, παραδέχθηκε την πίστη του στον
Ιησού Χριστό και άθελά του προδίδει τον Κανίδιο και τον Ουαλεριανό.
• Οι τρεις τους, λοιπόν, αφού φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, ύστερα από
υπόδειξη του Λυσία, στον οποίο, όταν παρουσιάστηκαν ομολόγησαν την
πίστη τους στον Εσταυρωμένο.
• Ο Ευγένιος τότε κατάφερε να ξεφύγει και κρυβόταν σε μια σπηλιά στο
δάσος, μέχρις ότου του παρουσιάστηκε ο Χριστός, ο οποίος τον ενθάρρυνε
να φανερωθεί και να ομολογήσει την πίστη του. Έτσι κι έγινε.
• Ο «Τραπεζούντιος» προκαλεί, ουσιαστικά, τη σύλληψή του και οδηγείται
ενώπιον του Λυσία, όπου ομολογεί την πίστη του στον Χριστό.
• Όπως ήταν αναμενόμενο βασανίζεται και οδηγείται στην φυλακή.

56. Η απόδειξη της πίστης του Αγίου
Ευγένιου
• Ο Λυσίας, ωστόσο, προκειμένου να τον πείσει να αλλάξει τη θρησκεία του,
τον καλεί να αποδείξει την πίστη του. Ο Άγιος Ευγένιος οδηγείται σε έναν
ειδωλολατρικό ναό. Όσο προσεύχεται, τρία ειδωλολατρικά αγάλματα
θρυμματίζονται, εντυπωσιάζοντας όσους παραβρίσκονταν στο ναό.
• Τότε πολλοί άρχισαν να πιστεύουν στη νέα θρησκεία. Ο Λυσίας, όπως ήταν
αναμενόμενο, εξοργίζεται, με αποτέλεσμα να διατάξει να ετοιμαστεί μια
κάμινος και να ριχθούν μέσα, τόσο ο Άγιος Ευγένιος, όσο και οι συναθλητές
του.
• Η φωτιά, όμως, σβήνει και όταν, λίγες μέρες αργότερα, οι δήμιοι πάνε στο
μέρος όπου τους είχαν ρίξει, τους αντίκρισαν σώους.
• Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξουν πίστη, επηρεαζόμενοι και
εντυπωσιασμένοι από το θαύμα.
• Εξοργισμένος, μετά και από αυτό το θαύμα ο Λυσίας, διατάζει τον
αποκεφαλισμό των Ουαλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα και τη σταύρωση του
Ευγένιου.

57. Η εκ του θαύματος
ελευθέρωση του Αγίου Ευγένιου και η
ανέγερση ναού προς τιμήν του
• Ως εκ θαύματος πάλι, ο Ευγένιος ελευθερώνεται και οι πληγές του
θεραπεύονται.
• Οι συγκρατούμενοί του, άφωνοι από το μεγαλείο του θαύματος, προσέρχονται
και αυτοί στο χριστιανισμό.
• Ο Λυσίας αποδίδει αυτό το θαύμα στη μαγεία και διατάζει τον αποκεφαλισμό
του Αγίου, ο οποίος πραγματοποιείται στις 21 Ιανουαρίου 292 μ.Χ., την ημέρα,
δηλαδή, που τιμάται και η μνήμη του.
• Το σκήνωμά του κλάπηκε από πιστούς του χριστιανισμού και τάφηκε κοντά στον
τόπο του μαρτυρίου του, όπου οι χριστιανοί έχτισαν ναό προς τιμήν του. Στο
ναό αυτό, στέφονταν οι βασιλείς του Πόντου.
• Αργότερα οι μεγάλοι Κομνηνοί, οι οποίοι τον θεώρησαν προστάτη τους,
θέλοντας να τιμήσουν ακόμη περισσότερο τη μνήμη του, χάραξαν τη μορφή του
σε νομίσματα και σε εμβλήματα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.

58. Μετατροπή του ναού σε τζαμί με την
ονομασία «Γενί Τζουμά Τζαμισί»
• Ο Άγιος Ευγένιος ήταν ο δεύτερος Επίσκοπος της Τραπεζούντας, μετά τον ιδρυτή της,
Απόστολο Ανδρέα.
• Ο μαρτυρικός θάνατος τόσο του Αγίου Ευγενίου, όσο και των συναθλητών του, είχαν
ως αποτέλεσμα τη διάδοση του χριστιανισμού στον Πόντο και ιδιαίτερα στην
Τραπεζούντα με ταχύτατο ρυθμό.
• Απέκτησε τη φήμη του «ιατρού και θεραπευτή των σωμάτων και των ψυχών».
• Όταν οι Τούρκοι κατέκτησαν την Τραπεζούντα, μετέτρεψαν το ναό του σε τζαμί, όπου ο
Μωάμεθ έκανε εκεί, την πρώτη Παρασκευή μετά την κατάληψή της, το πρώτο του
ναμάζι (προσευχή των μουσουλμάνων).
• Αυτός είναι και ο λόγος που το τέμενος πήρε το όνομα « Γενί Τζουμά Τζαμισί», δηλαδή
«Τέμενος της νέας Παρασκευής».
• Η μνήμη του Αγίου τιμάται στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος από το 1375
μ.Χ. έως και σήμερα, τόσο στις 21 Ιανουαρίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όσο και στις
24 Ιουνίου, ημέρα των γενεθλίων του.
• Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ευγενίου βρίσκονται στη Μονή Παναγία
Σουμελά Βερμίου και στη Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς.

59. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης
Ο Άγιος Θεόδωρος ο
Στρατηλάτης γιορτάζει στις 8
Φεβρουαρίου.

60. Πότε γεννήθηκε και σε ποια περιοχή
και τι χαρακτήρας ήταν ο Άγιος Θεόδωρος
ο Στρατηλάτης
• Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης είναι άγιος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.
• Έζησε στα τέλη του 3ου μέχρι τις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Το ακριβές έτος γέννησής
του δεν διασώζεται.
• Υπήρξε ανώτατος βαθμοφόρος του Ρωμαϊκού στρατού και μάρτυρας της Ορθοδόξου
πίστεως.
• Το πότε ακριβώς γεννήθηκε δεν είναι γνωστό, όμως η γέννησή του τοποθετείται στα
τέλη του 3ου αιώνα. Γεννήθηκε στη πόλη Ευχάϊτα του Ελενοπόντου.
• Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στην Ποντική Ηράκλεια της Παφλαγονίας, πόλη στην
ακτή του Ευξείνου Πόντου.
• Από νεαρός διακρινόταν για την εξωτερική του εμφάνιση αλλά και για την ρητορική
του ικανότητα.
• Η παιδεία που είχε αποκτήσει ήταν Χριστιανική, αλλά και Ελληνική, μελετώντας τους
Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.
• Όπως μαθαίνουμε από τον βιογράφο του, ήταν ηγετικός χαρακτήρας και ξεχώριζε για
την ηθική του, με αποτέλεσμα οι συνομήλικοί του να αναζητούν τη φιλία του.

61. Οι πολλές αρετές και τα χαρίσματά του
τον οδηγούν στην στρατιωτική ιερατρχία
στο αξίωμα του στρατηλάτη
• Από νεαρή ηλικία ακολούθησε τον δρόμο του στρατιωτικού.
• Ήταν κάτι που τον γοήτευε, ενώ γνωρίζουμε ότι υπήρξε και αθλητής, κάτι που
συνέβαλε περαιτέρω σε αυτήν την απόφασή του.
• Λόγω των αρετών που ανέπτυξε και των χαρισμάτων που διέθετε, γρήγορα
ανήλθε στην στρατιωτική ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού, λαμβάνοντας τον
βαθμό του στρατηλάτη, κάτι σαν τον σημερινό στρατηγό.
• Η φήμη του, για όλους αυτούς τους λόγους έφτασε γρήγορα και στα αυτιά του
αυτοκράτορα Λικινίου, ο οποίος τον κάλεσε για να τον γνωρίσει από κοντά.
• Ο Λικίνιος μαθαίνοντας πως είναι χριστιανός, πίστεψε πως θα είναι μια καλή
ευκαιρία να προσηλυτίσει τον Θεόδωρο στην δική του θρησκεία και με επιστολή
που του έστειλε, τον παρότρυνε να θυσιάσουν από κοινού στους θεούς.
• Ο συνετός και μετρημένος Θεόδωρος αρνήθηκε ευγενικά, επικαλούμενος
λόγους σταθερότητος της περιοχής εξαιτίας των πιστών της που είχαν
εγκαταλείψει τα είδωλα και πίστευαν στον Χριστό.

62. Το σχέδιο του Αγίου Θεοδώρου του
Στρατηλάτη για τα είδωλα του Λικίνιου και
που οδηγείται
• Του απάντησε πως θα ήταν καλύτερα να τον επισκεπτόταν σε κάποιο του ταξίδι
στην Ηράκλεια φέρνοντας μαζί του και τα είδωλα, για να δείξουν ενώπιον του λαού
δείγμα ενότητος και μιμήσεως.
• Ο Λικίνιος εξέλαβε θετικά την πρόταση του Θεοδώρου. Έτσι και επισκέφτηκε την
Ηράκλεια. Στο μυαλό του όμως άλλο σχέδιο είχε ο Θεόδωρος. Αφού τον υπεδέχθη
σε μια λαμπρή τελετή, του ζήτησε τα είδωλα με σκοπό να αποδώσει ο ίδιος τιμές σε
αυτά.
• Όταν όμως τα πήρε, τότε τα κατακερμάτισε και τα έδωσε σε φτωχούς ώστε να τα
πουλήσουν. Όταν αντιλήφθηκε ο Λικίνιος τι έπραξε ο Θεόδωρος, διέταξε τη
σύλληψη του και την ενώπιων του προσαγωγή.
• Στους διαλόγους που διασώθηκαν ο Θεόδωρος εμφανίζεται σταθερός
υπερασπιστής της πίστεώς του, να αντιστέκεται στην πίεση του αυτοκράτορα να
θυσιάσει στα είδωλα, παρά την απειλή για βασανιστήρια.
• Δεν πτοήθηκε από τις απειλές, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην φυλακή. Ο
Λικίνιος ήταν πραγματικά εξοργισμένος από την συμπεριφορά του Θεόδωρου,
διότι θεώρησε τον εαυτό του προσβεβλημένο.

63. Τα βασανιστήρια του Αγίου
• Ο Θεόδωρος μένοντας αμετακίνητος ουσιαστικά θυσίαζε με μαρτύριο τη ζωή του
οδηγώντας την στο τέλος της.
• Έτσι καθαιρείται άμεσα. Αρχικά τον γδύνουν και εν συνεχεία τον ραβδίζουν με
βούνευρα που στην άκρη τους είχαν μολυβένια σφαιρίδια. Ο Θεόδωρος πάλι δεν
πτοήθηκε και (όπως μας πληροφορεί ο συναξαριστής του ο Αύγαρος) έτριψαν
κεραμίδα πάνω στις κομματιασμένες σάρκες του και τον έριξαν στη φυλακή
βάζοντας τα πόδια του στο τιμωριακό ξύλο, στην ποδοκάκη, που αλλιώς τότε
λεγόταν το Κολαστήριο ξύλο.
• Μετά από επτά ημέρες ο αυτοκράτορας (και αφού δεν ενέδωσε ο Θεόδωρος)
διέταξε να τον σταυρώσουν. Του κάρφωσαν χέρια και πόδια και βασάνισαν τον
μάρτυρα με τυραννικά πάνω στο κορμί του.
• Έτσι τον παράτησαν μέχρι την επόμενη, όπου και θα μάζευαν τη σορό του.
• Ο Αύγαρος όμως τότε αναφέρει ένα μεγάλο θαύμα: ότι ενώ το απόσπασμα πήγε να
τον πάρει, τον είδαν πάνω στον σταυρό αρτιμελή. Οι στρατιώτες το ανέφεραν στον
αυτοκράτορα και αυτός ζήτησε την εκτέλεσή του.
• Οι ίδιοι αρνήθηκαν και εκτελέστηκαν.
• Αυτό βέβαια δεν είναι η επικρατούσα άποψη.

64. Το τέλος του Αγίου Θεοδώρου του
Στρατηλάτη
• Δεύτερο απόσπασμα τότε πήγε να εκτελέσει τη θέληση του
αυτοκράτορα.
• Ο κόσμος όμως μαθαίνοντας το θαύμα, είχε σπεύσει, με αποτέλεσμα να
εμποδίζονται από τις αντιδράσεις του κόσμου οι στρατιώτες.
• Ο Θεόδωρος τους είπε ότι είναι καιρός να πάει να βρει τον Κύριο. Έτσι οι
στρατιώτες τον εκτέλεσαν κόβοντας το κεφάλι του.
• Ο άγιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό στις 8 Φεβρουαρίου του
έτους 319 μ.Χ.
• Από κάποιους ερευνητές (θεολόγους, φιλολόγους και ιστορικούς)
θεωρείται ότι ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων των Ευχαΐτων συμπίπτει (είναι
το ίδιο πρόσωπο) με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη της Ευχάνειας,
διότι εκλαμβάνουν τους βίους ως δύο εκδόσεις του βίου του ενός αγίου
Θεοδώρου.

65. Η Εκκλησία τιμά δυο διαφορετικά
πρόσωπα
• Η Εκκλησία τιμά δυο διαφορετικά πρόσωπα που ήταν σύγχρονοι,
γεννήθηκαν σε πλησιόχωρους οικισμούς και μαρτύρησαν παράλληλα
στην Αμάσεια.
• Ο ένας ήταν νεοσύλλεκτος και υπηρετούσε στην κοόρτη των Τηρώνων
(Τάγμα Νεοσύλλεκτων), ενώ ο άλλος ήταν υψηλόβαθμος αξιωματικός.
• Η γνώση αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στους συναξαριστές -
βιογράφους των δυο προσωπικοτήτων, οι οποίοι ήταν αφ' ενός ο άγιος
Γρηγόριος Νύσσης και αφ' ετέρου ο Αύγαρος, ο οποίος συνέγραψε τον
βίο του αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου.
• Επιπλέον στέκονται στο γεγονός της αναφοράς μόνο ενός αγίου
Θεοδώρου στην κοιλάδα του Ίρι ποταμού μέχρι τα μέσα του 9ου αι.,
οπότε καθιερώθηκε και η επονομασία τους.
• Την εποχή αυτή είχε παρακμάσει το προσκύνημα των Ευχαΐτων και είχε
αρχίσει να ακμάζει η Ευχάνεια.

66. Πως απεικονίζεται στις εικόνες ο
Άγιος Θεόδωρος
• Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης
εμφανίζεται σε εκκλησίες τόσο σε φορητές
εικόνες, όσο και σε τοιχογραφίες.
• Εμφανίζεται είτε μόνος είτε μαζί με τον Άγιο
Θεόδωρο τον Τήρωνα.
• Φέρει πάντα στρατιωτική στολή.

67. Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων
Ο Άγιος ο Τήρων γιορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου.

68. Τόπος γέννησης του
Αγίου
• Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων είναι
ένας από τους δύο αγίους με το
όνομα Θεόδωρος, οι οποίοι στην
Ορθόδοξη Εκκλησία τιμώνται ως
στρατιώτες άγιοι και
μεγαλομάρτυρες.
• Ο άλλος άγιος με το ίδιο όνομα
είναι ο Άγιος Θεόδωρος ο
Στρατηλάτης, γνωστός επίσης και
ως Θεόδωρος της Ηράκλειας. Δεν
γνωρίζουμε πολλά για την
παιδική και εφηβική ηλικία του
Θεοδώρου.
• Γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε στην
Μικρά Ασία, κοντά στην Αμάσεια.

69. Η προσπάθεια του να ενισχύει του
Χριστιανούς για να μην αλλαξοπιστήσουν
• Τους λόγους που οδήγησαν τον Θεόδωρο να καταταγεί στον
στρατό δεν τους γνωρίζουμε.
• Γνωρίζουμε όμως πως σύντομα ξεχώρισε στην κοόρτη των
Tηρώνων μεταξύ των άλλων στρατιωτών για την ανδρεία του.
• Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει να εφαρμόζεται το διάταγμα των
Διοκλητιανού περί θυσιών στους θεούς, με σκοπό να
εμφανίζονται οι Χριστιανοί.
• Ο Θεόδωρος αρνήθηκε να λάβει μέρος σε αυτές.
• Ο Θεόδωρος τον χρόνο που είχε τον χρησιμοποίησε για να
ενισχύσει τους Χριστιανούς του τάγματος, ώστε να μην
αλλαξοπιστήσουν ή να μην φοβηθούν από τα βασανιστήρια που
περίμενε ότι θα περνούσε μετά τη δεύτερη δίκη και τη μη
μεταστροφή του.

70. Ο Άγιος Θεόδωρος
καταστρέφει το ξύλινο
είδωλο της θεάς Ρέας
• O Θεόδωρος όμως δεν έμεινε μόνο σε αυτό.
Χρησιμοποιώντας την ελευθερία του,
κατέστρεψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας
που βρισκόταν στον ναό, από την
αγανάκτησή του για τον διωγμό και τα
μαρτύρια των Χριστιανών.
• Ο Θεόδωρος αμέσως κλήθηκε σε απολογία
για τη μεγάλη ασέβεια.
• Ο ίδιος είπε ότι το έκανε θέλοντας να
διαπιστώσει αν όντως η θεά ήταν αληθινή.
Αυτό που διαπίστωσε όμως ήταν ότι
πρόκειται περί αψύχου πράγματος.

71. Τα βασανιστήρια και το τέλος του
Αγίου
• Ο τοπικός άρχοντας αμέσως διέταξε να τον μαστιγώσουν. Τον έφερε
πάλι μπροστά του λέγοντας πως αν ασπασθεί τον θεό του όλα θα
τελειώσουν, ειδάλλως θα τον υποβάλλει σε βασανιστήρια και θα
σπάσει γρήγορα.
• Ο Πόπλιος μαθαίνοντας το γεγονός έστειλε άγημα στρατιωτών στη
φυλακή, οι οποίοι όμως δεν βρήκαν τίποτα. Ο Πόπλιος θέλησε να του
ξαναδώσει μια ευκαιρία να αλλαξοπιστήσει, όμως ο Θεόδωρος ήταν
ανένδοτος.
• Έτσι διέταξε να τον κρεμάσουν ανάποδα και να κόβουν τις σάρκες του
με κοφτερά σίδερα, ένα βασανιστήριο ιδιαίτερα γνωστό για την
εποχή.
• Ο Θεόδωρος δεν λύγισε και αντ' αυτού ο παρευρισκόμενος λαός
έπαιρνε δύναμη από το θάρρος και την αντοχή του Θεοδώρου.
• Βλέποντας αυτό ο Πόπλιος διέταξε να τον ρίξουν στο καμίνι. Η
ημερομηνία της κοίμησής του ήταν η 17η Φεβρουαρίου του έτους 306
ή 307.

72. Ο Άγιος
Μόδεστος
Ο Άγιος Μόδεστος γιορτάζει
2 συγκεκριμένες μέρες γιατί
είναι 2 διαφορετικά
πρόσωπα.
Συγκεκριμένα στις 16 & 18
Δεκεμβρίου. Στις
περισσότερες εικόνες είναι
με ζώα διότι είναι και ο
προστάτης των ζώων.

73. Τόπος γέννησης και καταγωγής του
Αγίου Μοδέστου
• Ο Άγιος Μόδεστος ήταν Ιερομάρτυρας και Πατριάρχης Ιεροσολύμων γεννήθηκε
το 300 μ.Χ. στη Σεβάστεια του Πόντου.
• Οι γονείς του ήταν ο Ευσέβιος και η Θεοδούλη, ορθόδοξοι χριστιανοί.
• Όταν έγινε πέντε μηνών ο Μόδεστος, ο Ευσέβιος κατηγορήθηκε ως
αντιβασιλικός και εχθρός του Μαξιμιανού και συνελήφθη. Όταν το έμαθε η
Θεοδούλη, πήρε το μικρό μωρό της στην αγκαλιά και κατευθύνθηκε στις
φυλακές όπου ήταν ο σύζυγός της. Εκεί, αφού πλήρωσε πρώτα τους φρουρούς
και την άφησαν να μπει μέσα στη φυλακή με το μωρό της, αποφάσισε με τον
Ευσέβιο να έχουν ένα κοινό τέλος, και παρακάλεσαν την Παναγία να τους
βοηθήσει. Έτσι κι έγινε. Το πρωί ο δεσμοφύλακας καθώς πήγε να τους δώσει
ψωμί, τους βρήκε νεκρούς με το νήπιο ζωντανό ανάμεσά τους. Το νήπιο λίγο
αργότερα ο δεσμοφύλακας το έδωσε σε έναν ειδωλολάτρη άρχοντα.
• Σε ηλικία δεκατριών ετών περίπου, μαθαίνει από τον ίδιο τον άρχοντα την
αλήθεια για τους γονείς του και αποφασίζει να βαπτιστεί Χριστιανός.
• Σε αυτό συνετέλεσε και κάποιος χριστιανός χρυσοχόος από την Αθήνα, ο οποίος
ανέλαβε τη φροντίδα του νεοφώτιστου Μοδέστου, τον έφερε στην Αθήνα και
τον αγκάλιασε σαν παιδί του.

74. H συνεχής παρουσία του θεού στη
ζωή του Αγίου Μοδέστου
• Ο Μόδεστος παρόλα αυτά αντιμετωπίζει τη ζήλια των δυο παιδιών του χρυσοχόου,
καθώς ήταν προικισμένος με αρετές.
• Μετά το θάνατο των θετών του γονιών, τα αδέλφια τον πουλάνε ως δούλο στην Αίγυπτο.
• Ο Θεός όμως δεν τον εγκατέλειψε. Ο Μόδεστος κατάφερε να κάνει Χριστιανό τον
αφέντη που τον αγόρασε και έτσι ελευθερώθηκε.
• Φεύγοντας από την Αίγυπτο κατευθύνθηκε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Εκεί ο
λαός των Ιεροσολύμων είδε ένα θαυμαστό γεγονός: οι πύλες του Παναγίου Τάφου
άνοιξαν μπροστά στο Μόδεστο! Ο κόσμος βλέποντας αυτό το θεάρεστο γεγονός τον
εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Μητρός Εκκλησίας, διάδοχο του Αγίου Ιακώβου του
Αδελφοθέου.
• Πέρα από τα χαρίσματα που είχε ήδη, ο Θεός του επεφύλασσε άλλο ένα: τη θεραπεία
των κατοικίδιων ζώων, και ιδιαίτερα τα βόδια και τους ημιόνους (μουλάρια). Άλλωστε,
και κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του πραγματοποίησε θαυμαστά γεγονότα που
σχετίζονταν με τα ζώα.
• Κάποτε ενώπιον του βασιλιά, ομολογούσε την πίστη του στον αληθινό θεό. Ο βασιλιάς
διέταξε τους στρατιώτες να δέσουν τον Μόδεστο σε δύο άγριους ημιόνους (μουλάρια)
και να τους αφήσουν να τρέξουν, προκειμένου να διαμελισθεί το σώμα του επάνω στις
πέτρες

75. Οι ημίονοι κατά τον βασανισμό του
Αγίου Μοδέστου
• Ο Άγιος Μόδεστος, όμως, σήκωσε το χέρι του προς τους ημιόνους, τους
ευλόγησε και τότε αυτοί έφυγαν, αφήνοντάς τον λυμένο και αβλαβή. Αυτό
εξόργισε τον βασιλιά, ο οποίος διέταξε να τον ξαναδέσουν στους ημιόνους, όχι
μόνο απ’ τα χέρια αλλά και απ’ τα πόδια, και να χτυπήσουν με πολλή δύναμη
τα ζώα, ώστε να τρέξουν. Ο μάρτυρας του Χριστού έλεγε, καθώς τον έσερναν
οι ημίονοι: «Εάν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν είναι εναντίον μας».
• Κάποιος βοσκός βλέποντας τον Άγιο κι αναγνωρίζοντάς τον, τον πλησίασε και
τού είπε: «Λυπήσου με, πάτερ, και βοήθησέ με, ώστε με τις ευχές σου ν’
αποκτήσω ένα μοσχάρι». Εκείνη τη στιγμή ο Άγιος Μόδεστος πρόσταξε τους
άγριους ημιόνους να σταματήσουν να τον τραβούν. Κάλεσε τότε το βοσκό να
πλησιάσει μαζί με το κοπάδι του κι ευχήθηκε: «Ο Θεός, που ευλόγησε τα βόδια
και τα πρόβατα του Αβραάμ, να σου χαρίζει κάθε χρόνο δύο μοσχάρια, ένα
αρσενικό κι ένα θηλυκό».
• Αμέσως μετά ο βοσκός αποχώρησε ευχαριστημένος και ο Άγιος διέταξε τους
ημιόνους να επιστρέψουν στο μέρος απ’ όπου είχαν ξεκινήσει να τον σέρνουν.
Βλέποντας αυτό το γεγονός ο βασιλιάς εξαγριώθηκε ακόμα περισσότερο.

76. Το τέλος του Αγίου Μοδέστου
• Ανείπωτα ήταν τα βασανιστήρια πού επακολούθησαν: έμπηξαν καρφιά στα
πόδια του, τον λιθοβόλησαν, τον έριξαν σ’ ένα λέβητα με καυτό μολύβι, τον
έδεσαν σε μία κολώνα και άναψαν γύρω του μεγάλη φωτιά, αφού πρώτα
άλειψαν το κεφάλι του με πίσσα και λάδι. Τίποτε, όμως, απ’ αυτά δεν κατέβαλε
τον Άγιο μάρτυρα. Και τότε ό βασιλιάς διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
• Λίγο πριν από το τέλος του, ό Άγιος Μόδεστος προσευχήθηκε και τα τελευταία
του λόγια ήταν:
• «Κύριε Ιησού Χριστέ, δημιουργέ τού φωτός, καταξίωσόν με της Βασιλείας
Σου. Σέ, Δέσποτα, και μόνον επόθησεν η ψυχή μου και για Σένα
καταφρόνεσα το θάνατο και τα βασανιστήρια. Μη με κρίνεις λοιπόν,
ανάξιο των αγαθών Σου, φιλάνθρωπε, και δέομαί Σου, όποιος με
επικαλεστεί και με εορτάζει και όποιος αναγνώσει το Μαρτύριό μου,
βοήθησέ τον πάντοτε, χάριζέ του πλούσια τα ελέη σου και αποδίωξε από
τον οίκον αυτού και από όλα τα ζώα του κάθε βλάβη και ασθένεια και
πλήθυνέ τα, όπως ευλόγησες και επλήθυνες τα ποίμνια του Αβραάμ, του
Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των δούλων Σου, διότι είσαι ευλογητός στους
αιώνες. Αμήν».
• Ύστερα ο Άγιος Μόδεστος προτρέπει το δήμιο να τον αποκεφαλίσει.

77. Ο Άγιος Συμεών ο
Τραπεζούντιος
Ο Άγιος Συμεών ο
Τραπεζούντιος
γιορτάζει στις 14
Αυγούστου.

78. Η καταγωγή του και η άδικη
συκοφαντία του
• Ο Άγιος Συμεών καταγόταν από την Τραπεζούντα.
• Ζούσε και έκανε το επάγγελμα του χρυσοχόου στην
Κωνσταντινούπολη.
• Κάποτε λοιπόν βρέθηκε σε μια συμπλοκή, μεταξύ χριστιανών
και Τουρκοεβραίων, και συκοφαντήθηκε ότι δήθεν μαχαίρωσε
ένα Τουρκοεβραίο. Οπότε συνελήφθη και κλείστηκε στη
φυλακή, όπου παρέμεινε για 40 ήμερες.
• Μόλις βελτιώθηκε η υγεία του τραυματισμένου
Τουρκοεβραίου, υποχρεώθηκε ο Συμεών να καταβάλει στον
παθόντα για νοσήλια 280 γρόσια.

79. Η επιμονή του να παραμείνει
Χριστιανός τον οδηγεί στον θάνατο
• Δέκα ήμερες μετά από την αποφυλάκιση του Συμεών, ο Τουρκοεβραίος,
παρά τη βελτίωση της υγείας του, υπέκυψε στα τραύματα του.
• Τότε ο Συμεών συνελήφθη και πάλι, και ο κριτής τον πίεζε να γίνει
μωαμεθανός προκειμένου ν' αποφύγει τη θανατική καταδίκη. Αλλά ο
μάρτυρας θαρραλέα απάντησε:
«Αν και μύριους θανάτους μου δώσετε, από την πίστη και την
αγάπη του Ιησού Χριστού, τον Κύριο μου και Θεό μου δεν
χωρίζω».
• Τότε στις 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ. τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο
στην Κωνσταντινούπολη.
• Το μαρτύριο του Αγίου αυτού νεομάρτυρα, συνέγραψε ο Ιωάννης
Καρυοφύλλης.

80. Ο Άγιος Γρηγόριος
Νύσσης
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης γιορτάζει στις 10
Ιανουαρίου και είναι επίσης από τις μεγαλύτερες
γιορτές της ορθοδοξίας.

81. Πότε γεννήθηκε και η ενεργός του
δράση σε θεολογικά θέματα
• Ο Γρηγόριος Νύσσης (335 - 394) ήταν
χριστιανός επίσκοπος Νύσσης από το 372 έως
το 376 και από το 378 έως τον θάνατό του.
• Είναι ένας από τους μεγάλους Πατέρες της
Εκκλησίας.
• Γεννήθηκε γύρω στο 335. Ήταν αδελφός του
Μεγάλου Βασιλείου και αδελφικός φίλος του
Γρηγορίου του Θεολόγου.
• Το 372 έγινε επίσκοπος της πόλης Νύσσα της
Καππαδοκίας.
• Είχε ενεργό ανάμειξη σε ζητήματα θεολογικά
και πολιτικά.

82. Πλούσιο το Συγγραφικό του
Έργο
• Συμμετείχε στις Συνόδους της Αντιοχείας το 379 και της Β'
Οικουμενικής στην Κωνσταντινούπολη.
• Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει
ομιλίες με εξηγητικό και δογματικό περιεχόμενο, καθώς και
επιτάφιους λόγους με λογοτεχνικές αξιώσεις.
• Ο Γρηγόριος συνέχισε την τριαδολογία και την πνευματολογία
του αδελφού του Βασιλείου, όπως και τη χριστολογία του
Γρηγορίου Θεολόγου αλλά προχωρώντας αυτές σε εύρος και
βάθος

83. Πότε τιμάται Η μνήμη του Αγίου
Έχει ανακηρυχθεί Άγιος και
η μνήμη του τιμάται στις 10
Ιανουαρίου από την
Ορθόδοξη, στις 9 Μαρτίου
από την Καθολική, στις 14
Ιουνίου από την
Λουθηρανική, και στις 19
Ιουλίου από την Αγγλικανική
εκκλησία.

84. Ο Όσιος Γεώργιος ο
Καρσλίδης
Ο Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης
γιορτάζει στις 4 Νοεμβρίου. Εκείνη τη
μέρα γιορτάζει ο Γεώργιος- Γιώργος.

85. Καταγωγή και τόπος γέννησης και τα
πρώτα χρόνια της ζωή του Οσίου
• Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη
του Πόντου και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.
• Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια
ημέρα. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της
χάριτος.
• Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική
ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει
έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον
Θεό.
• Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών
πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά.
• Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών.
• Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην
συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.

86. Η σύλληψή του ως εχθρός του λαού και το
τέλος της ζωής του
• Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές
στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ»,
υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις
και ανήκουστους βασανισμούς.
• Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη εκ
θαύματος!
• Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929
μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των
Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από
τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.
• Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά
ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι από θαύμα, για να συνεχίσει
την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου
1959 μ.Χ

87. Τι έλεγε για τη νηστεία
• Ο Όσιος Γεώργιος συμβουλεύοντας τα
πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να
νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια
άσκηση για τον χριστιανό.
• Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα
στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της
νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια
μέρα και το εξής παράδειγμα:
• «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει
δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι
αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το
κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το
μαζέψεις όλο κι ας βρέχεσαι.

88. Τι έλεγε για τους ανάδοχους και πότε
έγινε η αγιοκατάταξή του
• Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι
δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε
χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγότερο
τρία παιδιά.
• Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να
μαθαίνει στα πνευματικά του παιδιά, από
μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν
τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να
γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.
• Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το
2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και
Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
στην Δράμα.

89. Ο Άγιος Όσιος Νίκων
Ο Άγιος Όσιος Νίκων
γιορτάζει στις 26
Νοεμβρίου.

90. Όσιος Νίκων ο "Μετανοείτε”
Άγιος Όσιος Νίκων
• Ο Νίκων ο Μετανοείτε ήταν Βυζαντινός μοναχός, περιοδεύων
ιεροκήρυκας και όσιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Ήταν αναμορφωτής του μοναχικού βίου κυρίως στην Κρήτη και
την Πελοπόννησο και εξέχουσα πνευματική μορφή στον Ελλαδικό
χώρο κατά το β' μισό του 10ου αιώνα.
• Ο όσιος Νίκων, κατά κόσμον Νικήτας, γεννήθηκε περίπου το 925
στην Παφλαγονία, σ' ένα χωριό κοντά στην Τραπεζούντα.
• Μια μέρα τον έστειλε ο πατέρας του, που είχε πολλά κτήματα, να
επιστατήσει απάνω στους εργάτες που δουλεύανε σ’ αυτά, και
σαν είδε τον κόπο και τον ιδρώτα που χύνανε αυτοί οι άνθρωποι,
τόσο λυπήθηκε η ψυχή του, που σε ηλικία 20 ετών παράτησε
παρευθύς τα κτήματά του και τους γονιούς του.

91. Όσιος Νίκων ο
“Μετανοείτε“
« Άγιος Όσιος Νίκων»
Τα της ζωής του και του
έργου του γνωρίζουμε
από τον Βίο του (που
σώζεται σε δύο
παραλλαγές) και από
τη Διαθήκη του που
σώζεται σε δημοτική
μετάφραση

92. Ο Άγιος Δαβίδ
ο Κομνηνός
Ο Άγιος Δαβίδ ο
Κομνηνός
γιορτάζει την 1η
Νοεμβρίου.

93. Πότε γεννήθηκε και ποιος ήταν
και τι προσπάθησε να πετύχει
• Ο Δαβίδ Μέγας Κομνηνός γεννήθηκε το 1408 και πέθανε την 1
Νοεμβρίου 146. Ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας
(Απρίλιος 1460-Αύγουστος 1461).
• Ήταν ο τρίτος γιος του Αυτοκράτορα Αλέξιου Δ' και της Θεοδώρας
Καντακουζηνής.
• Επίσης θεωρείται άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του
τιμάται την 1 Νοεμβρίου.
• Το 1460, όταν ανέλαβε την εξουσία, προσέγγισε διάφορους
Ευρωπαίους ηγεμόνες (τον βασιλιά της Γαλλίας και τον Δούκα της
Βουργουνδίας) και τον πάπα Πίο Β', για την δημιουργία μιας
διευρυμένης συμμαχίας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.