Σχολική γιορτή

1. 25η Μαρτίου 1821

2. «Ξύπνα, ταράζου,
μη φοβού,
Χαίρε Παρθένε, χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε,
Ελλάς, ανάστα, χαίρε!»
Γιορτή της
Πατρίδας…

3. …και της
Ορθοδοξίας

4. Είναι γιορτή για την Ελευθερία

5. Μια ιστορική αναδρομή…
• 1814: Ίδρυση φιλικής εταιρείας

6. 1821
• 23 Φεβρουαρίου : Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης έρχεται
στο Ιάσιο και κηρύσσει την επανάσταση
• 17 Μαρτίου: Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κηρύσσει
την επανάσταση στη Μάνη
• 23 Μαρτίου: Ο Ανδρέας Λόντος υψώνει τη σημαία στη
Βοστίτσα. Απελευθερώνεται η Καλαμάτα
• 25 Μαρτίου: Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ορκίζει
τους αγωνιστές της Πάτρας

7. ο Παλαιών Πατρών Γερμανός
Υψώνει το λάβαρο της επανάστασης
τον Σταυρό και ορκίζει τους αγωνιστές…

8. Το χρυσοκέντητο
Λάβαρο
της Αγίας Λαύρας

10. Μερικοί από τους πρωτεργάτες της
Επαναστάσεως Μακρυγιάννης
του 1821...
Καραϊσκάκης
Μαντώ Νικηταράς
Μαυρογένους
Οδ. Ανδρούτσος

11. Στρατηγός
Ι. Μακρυγιάννης
«Κι αν πεθάνομεν,
πεθαίνομεν δια την Πατρίδα ,
διά την Θρησκείαν μας…
Αυτός ο Θάνατος είναι γλυκός…
κανένας δεν είναι αθάνατος…
ανένας

13. 10 Απριλίου: Απαγχονισμός πατριάρχη
Γρηγορίου Ε
Όλοι κλαύστε. Αποθαμένος
Ο αρχηγός της Εκκλησιάς
Κλαύστε, κλαύστε κρεμασμένος
Ωσάν νάτανε φονιάς.

15. 23- 24 Απριλίου Μάχη της Αλαμάνας
η σύλληψη του Αθανάσιου Διάκου…

16. «Για δες μωρέ καιρό που διάλεξε, ο Χάρος
να με πάρει, τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά
και βγάζει η γης χορτάρι»
«Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θενά
πεθάνω!»

17. Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
Τα λαγκάδια, τα βουνά,
Κι όπου φθάση, όπου περάση,
Φρίκη, θάνατος, ερμιά.

18. Απρίλιος, Μάιος: Οι Νησιώτες αγωνίζονται ...

20. 23 Σεπτεμβρίου: Άλωση της
Τριπολιτσάς

21. 1822: 30 Μαρτίου , Σφαγή της Χίου

22. Τότε εσήκωνες το βλέμμα
Μες στα κλάματα θολό,
Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
Πλήθος αίμα Ελληνικό.

23. • Mεσημέρι τής 26 Ιουλίου 1822, στα Δερβενάκια.
• Η περίφημη μάχη, που όπως είναι γνωστό, στοίχισε στο
Δράμαλη την ολοκληρωτική καταστροφή τής τεράστιας
στρατιάς του βρίσκεται στην κρισιμότερη φάση της.
•
Ο Γέρος του Μοριά, καθισμένος σ' ένα βράχο,
παρακολουθεί με τα. κιάλια του τους τούρκους που
έχουν αρχίσει να τσακίζουν. Ξάφνου ακούει δίπλα του
κάποιο θόρυβο. Γυρίζει και βλέπει ένα βοσκόπουλο,
στηριγμένο στη γκλίτσα του, να παρακολουθεί κι' αυτό
,τα παλικάρια που ταμπουρωμένα στις πλαγιές της
χαράδρας θέριζαν τους τούρκους με τα καριοφίλια τους.
•
- 'Τι στέκεις έτσι ορέ Έλληνα και χαζεύεις; του φωνάζει
με τη βρovτερή του φωνή ο Κολοκοτρώνης. Γιατί δεν
τρέχεις και συ να. πολεμήσεις τους περσιάvους;
- Μα. δεν έχω άρματα, καπετάνιε μου, του
δικαιολογήθηκε ο τσοπάνος.
Με τι να. πολεμήσω ;
- Με τη γκλίτσα σου, μωρέ Έλληνα! Κι' αυτή όπλο είναι.

24. Θ. Κολοκοτρώνης
«Όταν πιάσαμε τα’ρματα
είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως
και μετά υπέρ πατρίδος»

25. «Ο Θεός έχει υπογράψει
την ελευθερία
της Ελλάδας
και δεν παίρνει πίσω
την υπογραφή του...»
Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης

26. 1822 28 Ιουλίου
Το Σούλι έπεσε...

27. Τόση η μάνητα και η ζάλη,
Που στοχάζεσαι, μη πως
Από μία μεριά και απ’ άλλη
Δεν μείνη ένας ζωντανός.

28. Μάιος 1825, η μάχη στο Μανιάκι

29. Λίγα μάτια, λίγα στόματα
Θα σας μείνουνε ανοιχτά
Για να κλαύσετε τα σώματα
Που θε νάβρη η συμφορά.

30. 10-11 Απριλίου 1826: Η υπό του Καψάλη ανατίναξη της
Πυριτιδαποθήκης
κατά την έξοδο του Μεσολογγίου...

31. Καστέλλα. Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη...

32. Κωνσταντίνος Κανάρης
• Pώτησαν κάποτε τον πυρπολητή
Κανάρη, εκείνο το σεμνό ήρωα του
΄21, που ΄γινε κατόπιν ναύαρχος,
υπουργός και πρωθυπουργός.
- Πως τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;
Κι αυτός απάντησε:
-Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα:
Απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την
Ελλάδα.
•
Σ ΄αυτό το ¨απόψε θα πεθάνεις¨
βρισκόταν η ηθική δύναμή του.
• Η ιστορική,η αμετάκλητη απόφασή του
τον έριξε στην Ελληνική θάλασσα ,
όπλισε τα στιβαρά του χέρια,
• άναψε το δαυλό ,
• έγινε ο φόβος και ο τρόμος των
τούρκων θαλασσινών.

33. • Yστερα από τη μάχη στα Δερβενάκια, ο
Νικηταράς, που τόσο καταστροφή
προξένησε στους Τούρκους ώστε πήρε το
προσωνύμιο ¨Τουρκοφάγος¨ έστειλε στη
γυναίκα του ένα καλοτυλιγμένο πακετάκι.
Όλοι νόμισαν ότι θα είχε κανένα
διαμαντένιο κόσμημα, από τα τόσα που
έπεσαν στα χέρια των παλικαριών, που
μοιράστηκαν τους θησαυρούς του τούρκου
πασά. Γι’ αυτό έτρεξαν όλοι περίεργοι να το
περιεργαστούν.
Καθώς όμως η σύζυγος του δοξασμένου
αρχηγού Αγγελίνα (κόρη του πρωτοκλέφτη
του Μοριά του θρυλικού Ζαχαριά ) άνοιξε το
δέμα, βρήκε μια ξύλινη ταμπακιέρα κι ένα
σημείωμα του αντρός της που έγραφε:
«…Τα παλικαριά μου, μου πρόσφεραν τούτη
την ταμπακέρα κι ένα σπαθί στολισμένο με
πολύτιμα πετράδια. Το σπαθί το χάρισα στη
διοίκηση της Ύδρας, για να χρησιμεύσει στο
αρμάτωμα του στόλου που τόσο χρειάζεται
στην Πατρίδα. Την ταμπακέρα τη στέλνω σε
σένα που μου είσαι το πιο αγαπημένο
πρόσωπο που έχω στον κόσμο ύστερα από
την Πατρίδα….»

34. ου κρ ατάει
διχόν οια π
«Η ο η δο λερή
έν α σ κήπτρ
χαμογ ελάει
θ εν ό ς εσύ.»
κα
λέγον τας κι
πά ρ ’ το

35. • Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος, ήταν ένας απ” τους μεγαλύτερους ήρωες της
Επανάστασης του 1821. Ως γνωστόν, οι πολιτικές έριδες, το κομματικά πάθη και τα κάθε είδους συμφέροντα της
εποχής που ακολούθησαν την Απελευθέρωση, δημιούργησαν ένα νοσηρό κλίμα στα πλαίσια του οποίου, αρκετοί
ήρωες που έδωσαν τα πάντα στον Αγώνα, κατέληξαν να οδηγούνται στο περιθώριο και τη φυλακή (όπως ο
Κολοκοτρώνης). Ένας απ” αυτούς τους ήρωες, που είχαν αυτή την «τύχη» ήταν κι ο Νικηταράς, ο οποίος έκανε
«θητεία» αρχικά στο Παλαμήδι και στην συνέχεια στις φυλακές τις Αίγινας, βάσει ανυπόστατων κατηγοριών περί
συνωμοσίας εναντίων του βασιλιά Όθωνα.
• Αναφέρεται ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο αναδεικνύει το ήθος αυτού του ήρωα και στον αντίποδα
την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του κράτους.
Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Η πενιχρή σύνταξη που έπαιρνε, χάριν μια θέσης γερουσιαστή που του εδόθη, δεν έφτανε «ούτε για ζήτω». Η
αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση
μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε(!) να επαιτεί κάθε
Παρασκευή!
• Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του στο
σημείο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το
απλωμένο χέρι του.
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.
- Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο
κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.
• Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: «Σου έπεσε το πουγκί σου.
Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!».
• Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος αυτός ήρωας, πεθαίνει ξεχασμένος και πάμφτωχος.

37. λει
τί θέ λμη
«Για ι τό
ή κα ία.»
αρετ υθερ
η ελε
Κάλβος
Αν δρέας

38. Και εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
Που ό,τι θέλεις ημπορείς,
Εις τον κάμπο, Ελευθερία,
Ματωμένη περπατείς.

39. 3 Φεβρουαρίου 1830

40. Ελλάς
Ευγνωμονούσα ...

41. " H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του
Kράτους και έχει σκοπό την ηθική,
πνευματική, επαγγελματική και φυσική
αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της
εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και
τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και
υπεύθυνους πολίτες."
Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού
Συντάγματος